Hoeden en petten.... mode en meer.

 Ik hou van hoeden en petten, zowel voor mannen als voor vrouwen.

Hoeden vooral,  in mijn jonge jaren ging ik wel eens samen met mijn moeder hoedjes passen bij V&D en dan natuurlijk ook gekke hoeden als die er waren. We vonden dat prachtig, zodra we hoedjes zagen moesten we er naartoe! Mijn moeder een klein beetje jaloers op mij omdat elke hoed mij stond..... maar dat is voorbij, lang niet alles staat mij meer.....als ze van haar wolk kan meekijken zit ze vast te grijnzen hierom. 

Ooit was ik in een creatieve bui en haakte een leuk hoedje wat ik trots meteen opzette...... had ik niet moeten doen waar broer bij was, want die vroeg meteen waar de wc-rol was die erin hoorde (in die tijd hadden mensen vaak een gehaakt hoedje met een wc-rol erin op de hoedenplank van de auto. voor 'hoge noodgevallen' onderweg). 

Ik kocht ook een keer een leuk rood hoedje, simpel model... deed een beetje denken aan een fez, maar zonder het kwastje en iets meer ovaal... en niet zo hoog en plat (een deuk in het midden). Het model zal wel een naam hebben, maar dat weet ik niet. Ik vond het prachtig, maar ook dat werd meteen afgekraakt. Dan is de lol er wel een beetje af..... ook al trek ik mij er niet al teveel van aan, maar toch.... het lijkt ineens minder leuk. 
Ik beperk mij nu vooral tot zonnehoeden, die draag ik ook niet altijd, maar ik heb er wel een paar.... van alleen het hebben en er naar kijken wordt ik al blij en bij felle zon zijn ze heerlijk!

En ik heb een hoedje voor de winter.... donkerrood.... ik kon het toch niet laten! 

Petten kan je wat vaker dragen en daar heb ik er ook heel wat van, ik draag ze niet heel vaak maar soms is het wel prettig om wat op mijn hoofd te hebben.... hangt vooral van het weer af.

Zakdoek met klep!

En ik heb er ook één met ventilator in de klep (werkend op zonne-energie) en dat is ook heerlijk. Geen uren achter elkaar, want dan gaat dat ding irriteren, maar het is echt een lekker petje!

En voor de winter heb ik warme petten... petten die over de oren vallen, vind ik vaak leuker dan mutsen (hoewel ik mutsen ook leuk vind).

Ik heb een grote zwarte, model bakerboy-cap.... die heb ik al jaaaren en ik blijf hem leuk vinden, hij zit heerlijk warm en blijft ook stevig zitten. Mijn warme gele pet vind ik ook leuk.... past niet bij elke jas, maar ik ben er zo blij mee. 

Interesseert mij niet of het mode is of niet! Daar trek ik mij sowieso weinig van aan.... als ik een modetrend leuk vind doe ik er misschien aan mee, maar wat ik niet mooi vind wordt bij mij echt niet ineens mooi omdat het toevallig in de mode is. Hoewel sommige dingen moeten wennen, die kan ik na verloop van tijd steeds leuker gaan vinden. Sommige modes heb ik nooit aan meegedaan en blijf ik lelijk vinden en de ergste vind ik de 'versleten' spijkerbroeken!  Daar heb ik nooit aan kunnen wennen en ik kijk met verbazing hoeveel geld er soms wordt uitgegeven voor een spijkerbroek vol gaten..... maar ja, ieder zijn smaak!

Mode wat huisinrichting betreft interesseert mij nog minder..... ik ga toch geen meubels wegdoen omdat ze uit de mode zijn? Of andere deuren, andere badkamer of wat dan ook.... nee! Een groot deel van mijn meubels kocht ik toen ik trouwde en ik ben er nog steeds blij mee.... juist omdat ik ze zolang heb voelt mijn huis als mijn thuis.

Bij steeds een nieuwe inrichting zou ik iedere keer bij mijzelf op visite zijn. Het zou mij te duur worden ook, maar zelfs als ik een geldboom in mijn tuin had zou dat van mij niet hoeven! Ik heb wel munt in mijn tuin gehad, maar dat leverde weinig op, net als de goudsbloemen, penningkruid, goudenregen, guldenroede en nog zo het één en anders. De namen beloven veel, maar echt, het levert niets op! 

Ik kom er net achter dat de geldboom echt bestaat, ik vond het volgende via Google:
De Pachira Aquatica, ook wel bekend als de Geldboom, heeft niet veel verzorging nodig. Zorg ervoor dat de plant in licht vochtige aarde staat, zonder dat deze doorweekt raakt. Plaats de Geldboom op een locatie met indirect zonlicht en geef hem eens per twee weken water, afhankelijk van de vochtigheid van de potgrond.

Ik heb ook wel dat ik niet wil wat iedereen al heeft! Als ik het al heb doe ik het echt niet weg omdat ineens iedereen dat koopt, maar als ik het nog niet heb kies ik liever voor wat anders.  

Hoewel ik mij niet zoveel aantrek van wat anderen er van vinden is het natuurlijk nooit leuk als het afgekraakt wordt en blijft dat soms toch wel een beetje in mijn hoofd rondspoken. 
Maar dat wordt steeds minder.... met het ouder worden en bepaalde ervaringen gaat het bij mij steeds meer het ene oor in en het andere oor uit. Ik doe wat ik wil en zolang ik daar een ander geen kwaad mee doe blijf ik dat doen! Dus doet een pet op mijn hoofd je pijn aan je ogen van lelijkheid? Ik vind het leuk! Als je het niet wil zien dan kijk je de andere kant maar op. 
Ik kraak een ander ook niet af als die in mijn ogen iets lelijks aan heeft. Ik kan zeggen dat ik er niet van hou of niet aan kan wennen (zoals bij  de spijkerbroeken met gaten), maar ik ga niet afkraken en zeker niet als mij niks gevraagd wordt.  Dat wil niet zeggen dat ik nooit wat zeg.... maar niet snel! 

Als het extreem warm of koud is interesseert het mij niets meer wat ik aanheb, als het mij maar beschermd tegen de hoge of lage temperaturen. In warme zomers kan je mij zien rondlopen in korte broeken en soms in kleuren die wat al te fel zijn. Ik heb het snel warm.... dus ben ik blij met korte broeken.... maar korte broeken vallen bij mij vaak erg lang.... ik heb korte pootjes, maar vooral korte bovenbenen.... maar wel een grote maat en die zijn langer! Ik heb dus vaak sportbroekjes (meestal van sweatstof), die vallen korter ... niet altijd mooi, maar ze zitten heerlijk en bij hitte vind ik elk kledingstuk er eigenlijk al één teveel, dus ik trek dat gewoon aan! En als het extreem koud is dan let ik er ook vnl. op of het warm genoeg is wat ik aantrek! 
Ik heb jarenlang op de kinderafdeling kunnen kopen.... die maten zijn op lengte en maat 152 paste mij prima in mijn (te) magere jaren.... ik was al getrouwd toen ik nog steeds die maat kocht.  Genoeg keus bij de sportieve kleding (en schoenen) maar als het wat netter/'sjieker' moest zijn dan werd het toch vaak te kinderlijk..... in die tijd was het bijvoorbeeld erg moeilijk om een lange jas voor mij te kopen... in mijn maat waren het vaak van die 'theemutsjasjes' (zoals ik dat noemde), dus werd het toch maar weer een jack.  
En mode of niet.... ik heb houtje-touwtje jassen altijd leuk gevonden en nog steeds!
 

Maar de hoeden en petten vind ik ook nog altijd leuk, bij mijn trouwjurk had ik een hoed, dat was ook wel leuk omdat ik dan iets langer leek naast Ed.... we scheelden nl. 31 cm.! 'Wat en halfwat' werd er wel eens gezegd. 

Dat onze lippen elkaar net niet raakten kwam ook door het lengteverschil.... we zaten op de motorkap van een auto, Ed met zijn voeten op de bumper, ik kon daar met geen mogelijkheid bij.... en tijdens de kus voor de foto gleed ik langzaam naar beneden.... geen kus dus.

Maar hier lukte het wel.... ik sta binnen en Ed buiten, een stuk lager.... dan kan het wel! 

Ik hou van hoeden en petten... ook oranje hoedjes met koninginnedag, ik heb een kist vol kerstmutsen, -hoeden en -petten. Of zomaar gekke hoofddeksels.... ik hou ervan, doe maar gek, het leven is al serieus genoeg!!! 

Week 25 deel 2 Rust en hitte met tropenrooster

Donderdag 19 juni: Heerlijk geslapen.... ik werd wel vroeg wakker, maar dat heb ik wel vaker, vaak slaap ik dan later weer verder. Even wat drinken, soms even achter de laptop, soms wat opruimen of afwassen of zoiets en dan lekker weer een paar uur slapen. Vaak is dat dan op de bank met de tv aan om het nieuws te volgen.... dan ben ik zo weer in dromenland. Dat lukte vandaag goed!

In het nieuws vanmorgen vroeg dat er brand is op een bedrijventerrein in Middenbeemster, rookoverlast tot in Amsterdam. Voor ons is de wind gunstig, het gaat langs ons, de rookpluim is duidelijk te zien vanuit mijn huis. 

De wind komt nu (7 uur 's morgens) uit het noorden en draait later naar het noordoosten is de verwachting ...... als hij meer uit het westen zou waaien zouden we hier ook last van hebben. Nu kunnen hier ramen en deuren gelukkig nog gewoon open. Ik heb wel het idee dat ik toch een rooklucht ruik... heel licht.... misschien verbeeld ik mij dat maar... of iemand is broodjes aan het afbakken in een combimagnetron en heeft hem per ongeluk op magnetron gezet (heb ik wel eens gehad.... heftig, het huis stond vol rook!). 

Weinig gedaan, veel geslapen. Ik moest echt even bijkomen. Hat was warm, maar het word nog erger, vooral het weekend.

 
Zondag heb ik een verjaardag .... ik dacht aldoor vrijdag... ik had het gelukkig wel goed opgeschreven! Blij dat ik er op tijd achter kwam (ik dacht ineens ... 'vrijdag.... ik zou eerder zondag verwachten') , het is toch wat raar om 2 dagen te vroeg voor de deur te staan met een cadeautje. 

Nu ik weer een beetje bukken kan haal ik als de zon onder is wat onkruid uit de tuin.... rustig aan, als ik dat regelmatig doe hou ik het toch nog een beetje in de hand. Ik merk dat ik toch nog wel moet uitkijken met mijn rug. Ik heb ook een soort kruk die ik kan gebruiken.... de ene kant is gewoon om op te zitten en andersom (ondersteboven) om op te knielen.... ideaal, dan zijn de poten bruikbaar als steunen om overeind te komen.... natuurlijk moet ik dan ook nog wel bukken, maar het is toch een betere houding. Maar ja.... als ik hier en daar een plukje onkruid zie denk ik meestal niet aan die kruk, dat is meer voor als ik langer op één plek bezig ben. 

Het onkruid groeit weer snel, vooral de haagwinde en het kleefkruid. Wat een ramp die twee samen!
Maar mijn hangende planten doen het goed en ik zag dat de hortensia's ook weer gaan bloeien.

Vrijdag 20 juni: Eerst zwemmen.... met deze temperaturen sist het gewoon als je het koele water inspringt! 😂. Het ging lekker, er was maar één oefening die ik voorzichtig moest doen i.v.m. mijn rug..... dat was geen probleem, ik merkte het meteen als ik te ver ging. 

Verder weer rustig aan, te warm om actief te zijn en het is de afgelopen tijd druk genoeg geweest! 
Ik heb vaak wel een paar dagen nodig om bij te komen.... dit is dag 2. 

Lekker lezen in de tuin.... zolang de zon nog aan de andere kant van het huis staat is het best uit te houden daar. Daarna naar binnen, mij te warm daar. Wel de parasols neergezet, die zal ik het komende weekend nodig hebben.

 Eigenlijk ben ik best wel nieuwsgierig.... of eigenlijk meer leergierig. Niet dat ik altijd in leerboeken zit te lezen (soms wel), maar ik zoek alles op. Zo vaak hoor ik woorden die ik niet (goed) ken  of ik lees iets over personen waar ik nauwelijks iets van weet.... dat zoek ik dan vaak op. 
Van straatnamen kan je ook veel leren.... als er de naam van een persoon in zit zoek ik dat vaak op..... weer wat geleerd! 
Sinds kort heb ik een tijdelijk abonnement op de Quest, een erg leuk blad. De eerste was er één met 101 vragen van lezers, hoera!!!! Dat vind ik altijd leuk, er zitten de gekste vragen bij met een serieus antwoord. Dat staat dus boordevol veel nutteloze maar leuke weetjes en daar hou ik van. 
Sowieso staat het blad altijd vol met van alles wat.... en dus ook dingen waar ik nooit aan gedacht zou hebben om dat op te zoeken. Ik koop het blad wel eens los, maar het is best wel prijzig.... ook een abonnement is mij te duur, maar nu kreeg ik 2 abonnementen voor de prijs van 1.... ik combineerde het met hun leuke puzzelboek. Het is maar een kort abonnement, dus nog redelijk in prijs voor een keertje. En mijzelf iets cadeau geven waar ik wat van leer is nog nuttig ook! 

's Avonds laat toe het wat koeler was heb ik nog wat kleefkruid en haagwinde weggehaald. Kleefkruid is trouwens eetbaar..... het schijnt ontstekingsremmend te zijn, o.a. te gebruiken bij jicht, het is zuiverend, verzachtend bij huidproblemen (wonderlijk, mijn huid is altijd geïrriteerd van dat spul) en kan o.a. gebruikt worden als thee ...... maar het is niet voor iedereen goed, dus laat je wel goed informeren voor je het gebruikt. Het mag hier gratis geplukt worden.... maar ik probeer er zo weinig mogelijk van in mijn tuin te hebben! Ook haagwinde schijnt goede eigenschappen te hebben en ook daar kan je thee van zetten. Het groeit harder dan ik plukken kan, dus voel je vrij om te plukken! 🤣😂🤣

Zaterdag 21 juni: 

Warm warm warm.... smoorheet!  Dit is niet mijn weer. Dus weer alleen 's avonds onkruid plukken .... de container is stampvol met onkruid maar hij wordt maandag weer geleegd.... en dan schijn het ook weer koeler te worden, lekker! Wat regen erbij.... geen probleem.
Het werd dus weer een rustig-aan-dagje. s 'Morgens vroeg en 's avonds na 9 uur is het nog wel uit te houden en dan doe ik nog wel wat, vooral in de tuin, maar verder is het heel weinig. Ik ben blij dat ik niet naar het feest op de A10 hoefde, ik moet er niet aan denken op dat hete asfalt, volgens kleven je schoenzolen er aan vast! Maar goed, het bleek mee te vallen hoewel er te weinig schaduw was en nog zo het één en ander, maar er zijn geen drama's gebeurd, alleen 's avonds liep het uit de hand toen teveel mensen weg wilden en dat voor lange rijen zorgden waardoor mensen over de hekken klommen en meer van dat soort dingen die tot gevaarlijke situaties konden leiden. 

Zondag 22 juni:  

 Als de hitte eenmaal in huis zit heb je die er niet zo snel uit........ gisteravond laat alles tegen elkaar open gezet, maar lager dan 26 graden werd het niet. 
Vandaag om kwart voor 6 al de achterdeur open, dan is het nog lekker buiten. 

Ik winkel graag op Chinese sites, zoveel leuke en handige dingen vaak voor maar weinig geld.... heerlijk. Op het ogenblik winkel ik vooral bij Temu, maar ook Shein (geen sjaain, maar sji-in) vind ik leuk. Ik ben al snel geneigd om teveel te bestellen, dus ik haal steeds weer dingen weg om het binnen de perken te houden. Tegenwoordig doe ik het anders.... bij Temu zet ik het in mijn winkelwagen maar haal het vinkje weg.... het blijft dan wel staan en als ik het wil bestellen moet ik het eerst weer aanvinken. 
Ik kijk regelmatig op de site en zet er dan van alles op, ook als ik twijfel of ik het ooit zal bestellen.
Als er iets is wat ik zeker wil bestellen dan laat ik het vinkje natuurlijk staan en kijk wat ik mee wil bestellen, ik bepaal van tevoren wat het maximum is wat ik wel uitgeven en dan is het keuzes maken en weer aanvinken .... dingen voor mijn poppenhuis zijn vaak heel goedkoop, vaak nog geen euro, maar veel van die dingen..... tsja... dat loopt dan toch nog op...  en eigenlijk heb ik wel genoeg, maar als ik wat bijzonders zie kan ik het toch niet laten!
Soms zijn dingen ondertussen uitverkocht .... pech... maar geen ramp, er is zoveel leuks en ik ga echt niet alles bestellen wat ik wil hebben, dus geen probleem... dan is de keuze voor mij gemaakt! 
Maar ook veel handige dingen, al moet ik bekennen dat het mij ook wel eens overkomen is dat als het komt ik niet meer weet wat het is.... 'het was iets handigs, maar waarvoor?' en dan maar hopen dat ik het op de site terug kan vinden...'oooooh, dat is het, ja.... top!' 
Ik vind dit een heerlijke manier van winkelen.... gewoon eerst alles aanklikken maar niet meteen bestellen.... voldoende bedenktijd en door met mijzelf een maximumbedrag af te spreken loopt het niet uit de hand en bestel ik steeds wat voor mij het belangrijkst is! Ze hebben ook erg veel leuke knutselspullen.... geweldig! Ik had eerder leuke houten muzieknoten e.d. besteld voor een habbekrats.... ik heb dat al een paar keer op een cadeautje geplakt voor mensen die iets met muziek hebben en het werd er steeds voorzichtig afgehaald, dat ging niet met het papier de prullenbak in. De grootste is ook leuk om ergens op te hangen, dat is een rondje met meerdere muziektekens erin uitgezaagd (die waren dacht ik 10 voor 1.68). 
Met dit weer vind ik online winkelen prettiger dan echt winkelen en altijd leuk om af en toe even rond te neuzen op de site. Het is wel altijd opletten...... wat je ziet en de prijs erbij horen niet altijd bij elkaar ... je denkt bijvoorbeeld.... 'nou, geen geld... 1,75 voor dat prachtige dubbelwandige glas' en als je het aanklikt is het 8,95.... dan blijkt alleen het lepeltje (dat niet te zien was op de foto) 1,75 te zijn. 
Of het is miniatuur.... dat staat er wel bij, maar veel mensen zien dat over het hoofd, let dus altijd op de maten, want een dartbord in poppenhuisformaat is niet altijd wat je wilde. De teksten zijn soms lachwekkend.... groen is bij hun vaak groente, een jas werd een keer omschreven als dekbed, een waaier is een opvouwbare ventitalor en meer van die dingen. Als de tekst totaal niet bij het plaatje past bestel ik het niet, dan vertrouw ik het niet! 

Vandaag een abonnement afgesloten bij de ANWB voor 'fietswegenwacht'. Voor 26 euro per jaar (als je al lid van de ANWB bent) helpen ze je 24/7 door heel Nederland. Wij hebben sinds kort geen fietsenwinkel meer, ik liet mijn fiets daar altijd jaarlijks nakijken en ging daar ook voor reparaties naartoe. Ik weet nog wel iemand hier die evt. kan en wil repareren, maar als iedereen daar naartoe gaat konden de wachtlijsten wel eens lang worden. Voor een 'servicebeurt' wil ik daar wel naartoe (ANWB doet natuurlijk net als bij auto's niet het onderhoud), maar het idee dat de ANWB mij ook helpt als ik onderweg ben en als ze het onderweg niet kunnen repareren brengen ze je naar een fietsenmaker of naar huis/werk/of waar je ook naar onderweg was.  Dat is mij wel 26 euro waard. Een lekke band kan ik wel repareren, maar ik krijg de band er niet meer om ... 🤣😂🤣, dus ik kan het beter helemaal aan een ander overlaten. Edwin ging lang geleden al eens met zijn fiets naar de wegenwacht..... zijn ketting lag eraf, het regende, hij had koude handen, het lukte niet.... en hij zag bij een tankstation een ANWB-wagen staan.... hij is naar binnen gegaan en gevraagd of de wegenwachter het wilde doen en dat lukte. 
Hij zei later tegen mij: Natuurlijk deed hij dat, het is de Algemene Nederlandse Wielrijders-Bond.... dan moet hij fietsen kunnen repareren! 
Het is al zo'n 25 jaar geleden, maar ik vond het topservice!!!

Het was buiten benauwd warm en zwaarbewolkt..... alleen de wind gaf nog wat verkoeling. Het begon om een uur of 11 te spetteren.... het stelde weinig voor. Het begon wel hard te waaien.... heerlijk die frisse wind. Ik ging even onkruid weghalen, nu was het te doen en daarna even buiten zitten, want daar was het lekkerder dan binnen. Anderhalf uur later viel er wat meer, maar nog steeds niet veel. 

Even boodschappen, nog eens douchen en naar Volendam voor een verjaardag. Dat was erg gezellig! We zaten buiten, er stond weer een flinke wind, maar het was heerlijk buiten. Soms zon, maar ook bewolkt... wel droog.  
Terug al snel op de bank in slaap gevallen, ik werd om een uur of 1 wakker, alles donker, achterdeur stond nog open. Even wat drinken en alles klaarmaken voor de nacht.... en dan verder slapen. 

Week 25 deel 1

 

Maandag 16 juni: Een nieuwe week met nieuwe kansen! 
Het ging goed met mijn rug.... het was er nog wel, maar vnl. als ik lang in één houding had gezeten of te plotselinge bewegingen maakte.... maar ook dan was de pijn veel minder dan het was. Zo kan ik wel naar de crematie woensdag..... ik vind het belangrijk om er te zijn en wat pijn kan ik wel aan, maar ik moet mij wel kunnen bewegen en dat gaat nu goed genoeg! 
Weer zoeken wat ik aan zal trekken.... het wordt wel weer warm, maar waarschijnlijk met sluierbewolking en dat vind ik veel aangenamer. 

Morgen voor de derde keer een spoorwegstaking. Wat een geluk voor mij dat het dinsdag is en niet woensdag, want dat had ik echt een probleem. Dan kan ik gewoon niet naar de crematie, met de auto is nu zeker geen optie... normaal al liever niet, maar te lang in één houding zitten is nu echt niet goed! Ook niet iets om iemand te vragen om mij weg te brengen (als passagier heb ik iets meer mogelijkheden om af en toe anders te gaan zitten), het is meer dn 160 km, dat vraag ik echt niet! Wat niet kan dan kan niet, maar gelukkig rijden er woensdag treinen voor zover bekend en het ziet er naar uit dat het gaat lukken! 

Dinsdag 17 juni: Het gaat goed! Ik ging op de fiets naar vriendin en gelijk even naar de brievenbus om eindelijk de 'geslaagdkaarten' te posten. Eerder was fietsen niet verstandig en lopend was de dichtsbijzijnde brievenbus nu even te ver.
Gelijk maar even boodschappen gedaan, ik was nu toch vlakbij een supermarkt. Kleine krentenbolletjes, handig om morgen mee te nemen en iets voor het avondeten waar ik niks aan hoef te doen, want als ik terug kom heb ik ongetwijfeld geen fut meer! 

 Verder niet teveel gedaan.... alles nog voorzichtig, na woensdag is het minder erg als het misgaat (liever niet natuurlijk). 

Woensdag 18 juni: Vroeg op, extra vroeg zodat ik rustig kan starten. Ook een bus eerder omdat ik de overstap naar de trein te krap vond zoals het reisadvies aangaf. Ik had duidelijk tekort geslapen. Het gebeurt mij vaker dat ik pas laat in slaap val, maar dan slaap ik 's morgens wat langer, dat ging nu niet lukken. 
De reis verliep goed.... op de fiets naar de bus, met de bus naar Amsterdam-Noord, met de metro naar 't centraal station, de trein naar Eindhoven.... alles was mooi op tijd. In Eindhoven was het busstation nog steeds achter het station, dus geen probleem, dat wist ik te vinden.... alleen stond op het bord niet op welk perron mijn bus kwam. Ik liep A t/m M af..... mijn bus was er niet bij en stond niet op de borden boven de perrons..... weer terug en blijven kijken of er ergens iets veranderde.... op het bord met alle bussen nog steeds geen perronletter... ik had nog 4 minuten.... maar weer de rij langs dan.... en ineens kwam mijn bus op perron L. Nog 2 minuten.... snel instappen. Ook weer gelukt. De rit was lang..... met de bus duurt het natuurlijk altijd langer, maar het was ongeveer 27 km. met de auto..... nu ging de rit door allerlei plaatsen met smalle straten en wegen met heel veel haltes en deed er ruim een uur over. Best een leuke rit hoor, maar zo duurt het wel lang..... alles bij elkaar 3 uur. Eindelijk was ik er.... ik stapte uit en keek even naar de overkant.... oké, een stukje terug staat een bushokje, dan weet ik waar ik moet zijn als ik terug ga. De route was niet moeilijk.... oversteken, een stukje lopen naar de rotonde, daar linksaf en na zo'n 20 meter (schat ik) al rechtsaf en meteen was het gebouw waar ik moest zijn al links te zien. Ik was nog zo'n 3 kwartier te vroeg.... ah... verderop staat een bankje onder de bomen.... goed idee. Ik zat daar heerlijk.... en kon ondertussen het rouwcentrum zien, dus als er veel mensen naartoe gingen kon ik ook gaan... en ander zou ik ongeveer 20 minuten van tevoren die kant opgaan en daar een wc opzoeken, want dat zou ook wel prettig zijn. Er kwamen regelmatig hondenuitlaters langs, iedereen groette vriendelijk, daar hou ik van! Ik koelde daar lekker een beetje af onder die bomen .... ik had onderweg op een thermometer gezien dat het 28 graden was!

Het werd tijd, ik trok een blouse aan over mijn hemdshirtje en liep rustig die kant op. Er kwam net iemand naar buiten... ze vertelde waar ik moest zijn en liep even mee.... wees waar de wc was, schonk thee voor mij in.... wees waar de broodjes stonden (zoveel soorten boordjes met veel soorten beleg.... echt, het zag er geweldig uit!).... wat een service..... pas later had ik door dat zij de schoondochter was, dus ik ging nog even naar haar toe. Haar partner... de zoon van mijn klasgenoot Bob had ik al gecondoleerd, die had ik herkend. Nu even kijken waar de vrouw van Bob zit.... gevonden... dus even mee gepraat en gecondoleerd. Ze waardeerde het dat ik gekomen was... ik vond zelf dat ik moest komen.... dit is het laatste wat je kan doen voor iemand... al weet hij het zelf niet, zijn nabestaanden wel... en het leven bestaat nu eenmaal niet alleen uit leuke dingen, dit hoort er ook bij! Soms lukt het gewoon echt niet.... dat is niet anders en het hangt er ook vanaf wat voor band je met iemand hebt.
 Daarna voegde ik mij bij de andere mensen.... praatte met wat mensen, ik kende eigenlijk niemand. Iemand vroeg waar ik Bob van kende en ik legde het uit en dus ook waar ik vandaan kwam. Na een uurtje nam ik afscheid... alleen de familie zou meegaan naar het crematorium. 
Buiten bleef ik nog even praten.... ik kreeg daar een cadeautje door Bob's vrouw gemaakt. Ze had mij al gezegd dat zij iets gemaakt had.... zij kan zelf geen bedankjes schrijven (zij is blind) en daarom vond zij dit een leuk idee .... een schattig engeltje in een organzazakje met een mooi kaartje eraan.

Wat lief! Dat engeltje zal ik zuinig op zijn! Ik verbaas mij altijd over wat zij allemaal kan, zo knap! Ik weet niet of zij het engeltje ook zelf in elkaar heeft gezet, maar het inpakken met kaartje eraan vind ik al lastig als je niet ziet wat je doet. Ze had er heel wat gemaakt, wat een leuk en lief idee ook!

Ik bleef nog even praten met de vrouw die de engeltjes uitdeelde. Er kwam een vrouw naar buiten..."Ik hoor dat u uit Monnickendam komt.... daar heb ik ook gewoond!" Het was de zus van Bob. Ik wist dat hij een jongere zus had en een nog jongere broer, maar ik herinner ze mij niet uit onze schooltijd. Ze vertelde bij wie ze in de klas zat en we praatten over de tijd van toen. Ook zij waardeerde het dat ik gekomen was.... Bob had het wel eens over mij.  Ik ben ook blij dat ik geweest ben... het voelt goed! 

De terugweg...... ik wandelde naar het bushokje.... vreemd, er stond geen haltepaal, er stonden geen haltetijden... maar het hokje had wel de kleuren van de bussen die hier reden (het hokje waar ik uitstapte niet), en er was ruimte voor een bus, een uitrit vanaf de doorlopende straat.... het moest wel een bushalte zijn. Daar kwam een bus.... die moest ik hebben.... hij stopte en toen ik binnen was vertelde de chauffeur dat dit eigenlijk geen halte meer was. Ik bedankte hem dat hij toch gestopt was. Waar de halte wel was weet ik niet, misschien aan de andere kant van de rotonde. 
In het station had ik ruim 10 minuten om mijn bus te halen, dat is mooi.... ik wandelde rustig naar het juiste perron en ging daar zitten. Er vertrok een trein en op het bord kwam mijn trein te staan.... hij komt zo..... o, nu is alle tekst weg.... oooo.... 'rijdt niet, has been cancelled' .... nou over een half uur komt er weer één, ik blijf zitten. Maar ja.... misschien komt de volgende op een ander perron.... en er gaan misschien wel meer treinen naar Amsterdam, niet alleen de trein naar Enkhuizen die ik zou nemen. Dus, maar weer naar beneden.... daar zag ik dat als ik snel was ik de trein naar Alkmaar kon halen. Dat lukte, hij was behoorlijk vol maar ik vond een klapstoel. Bij het volgende station zocht ik een beter plekje. Het werd voller en voller, bij Utrecht kwamen er staanplaatsen.... de airco mocht wel 5 standjes hoger, het was vies warm, benauwd. Blij dat ik eruit kon ik Amsterdam. Even wachten op de metro, dat werd een staanplaats, maar een ritje van 2 minuten is niet zo erg. O, de bus naar Marken staat er al... snel doorlopen..... net op tijd, ik zat en hij reed meteen weg. Ongeveer kwart voor 6 was ik weer thuis. 

Eerst maar wat eten en drinken..... ik had kant en klare pasta tonijnsalade in de koelkast....  ideaal voor dit soort dagen! Daarna viel ik al snel in slaap..... dat had ik even nodig, daar ben ik van opgeknapt. 

Vandaag was eigenlijk even teveel, maar ja.... dat is niet anders. Maar het is goed gegaan, mijn rug hield zich goed (nu wel wat stijf) en mijn voeten ook, ik had voorzorgsmaatregelen genomen..... gelpleisters op de zwakke plekken, een vette zalf gebruikt om mijn voeten te beschermen en sokken aan met makkelijk zittende schoenen. Meer kon ik er niet aan doen. 

Nu lig ik voor Pampus en geen scheepskameel die mij er overheen helpt! 
Komende dagen blijft het warm, dus ik doe niet veel. 
  

Week 24 deel 3.... het restantje van de week.

 Weekend!

Zaterdag 14 juni: Ik kon die nacht de slaap niet zo goed vatten.... wat wegdoezelen en weer wakker, omdraaien.... auw.... 
Dan maar even de tv aan en het nieuws kijken.... even wat anders.
Om kwart over 4 hoorde ik het onweren....tv maar weer uit. 
Het was niet dichtbij.... de regenbui die erop volgde wel..... het leek wel of er waterbommen op mijn raam afgevuurd werden, niet normaal! En toen viel ik in slaap tot kwart over 8. 

Mijn rug leek iets beter toen ik wakker werd, maar eenmaal in beweging schoot het er weer helemaal in..... ik beweeg mij dus voorzichtig. Ik weet nu wel welke bewegingen lijken te helpen.... ik doe ze steeds zover als nog goed voelt en dat wisselt per keer. 
Mijn voeten.... het wordt in elk geval niet slechter. De stukjes huid zonder vel zijn griezelig felrood.... maar ja, ik heb mijn voeten behoorlijk mishandeld donderdag, dus zo gek is het niet, ik denk dat het vel er al lang af was dus die huid heeft flink op z'n donder gehad tijdens het lopen. Het voelt nog pijnlijk, maar als het ontstoken was zou ik meer pijn moeten hebben. Het is ook niet dik geworden of warm... ik heb geen koorts..... nee, dit is niet ontstoken, maar ik moet het wel in de gaten houden. Nou het douchen deed ik er deze keer gelpleisters met hydrocolloïd op.... die moeten de wondgenezing bevorderen. Alleen moet dat goed afsluitend geplakt worden (water- en luchtdicht) en dat gaat op deze plekken niet helemaal, maar goed.... het zal waarschijnlijk toch wel wat helpen, in elk geval voelt het goed op de huid. Nooit eerder gebruikt, maar als dit bevalt koop ik dit vaker.... er zitten er niet zoveel in het doosje. 

Nou.... genoeg gezeurd over ongemakken. 

De zon scheen.... het beloofde weer een warme dag te worden, de laatste, daarna wordt het gelukkig koeler, maar al snel raakte het bewolkt en 's middags regende het een beetje en toch kwam later de zon weer even door.... het was benauwd weer, ik ben niet buiten geweest.

Nadenken over wat ik woensdag aantrek.... nu wel een lange broek, dan kan ik schoenen met sokken aan.... makkelijke schoenen.... ik denk met een grijs shirtje en zwarte blouse of zo.  Ik denk dat ik een trein eerder neem om wat meer speling te hebben, dan kan ik de bus in Eindhoven nog missen.... of ik ga een broodje eten in Eindhoven en pak daarna die bus. 
Flesje water moet ik wel bij mij hebben. Een grotere tas dus... want ik ben de hele dag weg en iets te eten voor als ik geen kans zie ergens een lekker broodje te halen! Met pakjes crackers kan ik mij even redden. 
Gelukkig kan ik in de trein af en toe even mijn benen (en rug) strekken, dat is dan weer een voordeel van een treinrit. 
De rouwkaart kwam, dus nu kon ik echt de route uitstippelen. 9292 gaf aan dat ik bij de bus de 30ste halte eruit moet, maar ik pak een halte eerder, die is logischer, want dan ben ik dichter bij het begin van de straat waar het rouwcentrum is op nummer 1..... die andere route brengt mij naar het eind van de straat. 

Ik herinner mij jaren geleden toen ik er ging logeren dat ik ook een route zocht.... ik vond een routebeschrijving waarop ik tot mijn verbazing las: 'Ga linksaf naar de Hemel'..... dat bleek daar een straat te zijn. Er zit daar een slijterij die het eigen bier 'Hemels Bier' verkoopt.

Altijd Bob even pesten...'ouwe man!' ..... want hij was 5 maanden en 2 dagen ouder. 
Nu is de kans groot dat ik ouder word.... misschien roept hij dan vanuit de echte hemel: 'oud wijf!' en dan lachen we samen!
En de hond die ze toen nog hadden.... een geleidehond, een koningspoedel.... wat een lief dier! 
Toen ik daar de eerste keer kwam ging hij rechtop staan en legde zijn poten op mijn schouders.... alsof hij mijn danspartner was. Dat deed hij bij elke begroeting, gek beest. Lieve James is er ook niet meer, al jaren niet. Toen Bob eens 's morgens vroeg hier James uitliet hoorde hij een jongetje roepen: "Kijk man, een pluizenhond". Vaak wandelde hij dan ook even langs zijn vroegere huis. 
En James vond alles goed. Hij was door het dolle als hij los mocht rennen, maar zodra hij zijn tuigje omhad was hij de behulpzame geleidehond voor zijn vrouwtje. 

Ik zat met Bob in de klas op de lagere school, ik dacht dat we in de 2de of 3de klas zaten toen hij in Monnickendam kwam wonen. Krullend haar.... ik was altijd jaloers op mensen met krullend haar. 
Hij kon soms lekker gek doen en op de klassenfoto van de 6de klas staat hij er dan ook op met zijn hoofd scheef! Hij was vast weer gek aan het doen! Na de lagere school verloor ik hem uit het oog.... later verhuisde hij en vertrok uit Monnickendam. Tientallen jaren niets van hem gehoord tot ik via schoolbank een bericht van hem kreeg.... hij had de klassenfoto die ik geplaatst had gezien en was blij dat ik er alle namen bij geplaatst had, hij was namelijk in zijn jonge jaren na een ernstig ongeluk een deel van zijn geheugen kwijtgeraakt.... hij heeft maanden in coma gelegen. Veel was teruggekomen, maar hij woonde hier niet meer en er was dus weinig wat hem aan die tijd herinnerde en triggerde. Door die foto met alle namen kwam er weer het één en ander boven.... en sinds die tijd hielden we contact. Soms via facebook, maar daar stopte hij mee. Als het enigszins kan ben ik er woensdag. Zoals ik vandaag was zou ik het niet redden, maar ik heb nog een paar dagen om op te knappen.... het moet lukken!!!! 

De tekst op zijn shirt

En nu is alleen zijn vrouw er nog.... gelukkig heeft zij een zoon en schoondochter met kleinkinderen, ze is niet helemaal alleen! 

Zondag 15 juni: Vaderdag.... maar ja, daar heb ik niks meer mee te maken. Geen vader of schoonvader meer, geen man..... vaderdag gaat aan mij voorbij. Zo gaat dat.... het is niet anders. Een moeder of schoonmoeder heb ik ook niet meer maar ik ben zelf moeder, dus moederdag houden we erin! (Oké, je kan zeggen dat ik vader en moeder tegelijk was, maar vaderdag voor mij gaat toch wat ver 🤣). 
Vroeger op school weigerde Edwin een vaderdagcadeautje te maken. Hij had een hekel aan knutselen, hij was er onhandig mee (slechte fijne motoriek) en hij had ook nog een hekel aan vieze handen, dus hij zag een kans om niet mee te hoeven doen: "Ik heb geen vader!" Ik zei juf dat ze hem deze keer zijn zin maar moest geven want hij had tenslotte gelijk, hij had geen vader ..... en hij had er al nadelen genoeg van, laat dit dan maar een voordeel voor hem zijn, dat mag ook wel eens. Thuis had ik al gezegd dat hij ook een cadeautje voor zijn oom (die zijn toeziend voogd was) kon maken of voor buurman die ook altijd erg aardig was, maar nee.... hij weigerde!

Jeetje, wat zijn die gelpleisters (met hydrocolloïd) goed.... ik voelde het gisteren gewoon opknappen! Vandaag voelde ik de pijn wel een beetje terugkomen, dus heb ik er een nieuwe opgeplakt (ze mogen/moeten eigenlijk een paar dagen blijven zitten). Of het echt sneller geneest weet ik niet, maar het voelt wel beter!
Ik kan natuurlijk niet verwachten dat het ineens genezen is, maar alle beetjes helpen.

Rug.... het blijft wisselend. Vaker wel dan geen last. Lopen blijkt het beste te zijn, maar ook dat voorzichtig....even een andere beweging bezorgd mij een pijnscheut en te lang lopen geeft ook last. Bukken is een probleem, zelfs naar beneden kijken is vaak heftig.   Soms is een armbeweging al moeilijk. Ik maak dus kilometers in de kamer..... buiten is lastiger.... ongelijke tegels e.d. en als ik te ver ga moet ik toch weer thuis zien te komen, dus dat doe ik maar niet, hooguit in mijn eigen straat even.
Nou ja.... vervelend, maar het zou minder erg zijn als ik woensdag die begrafenis niet had.... ik heb dus haast met opknappen.  Ik mag best wat last hebben, maar als ik in de trein aan medepassagiers moet vragen of ze mij overeind willen hijsen of als ik niet op tijd kan uitstappen als ik er ben wordt het echt een probleem. Als het dinsdag nog zo is moet ik afbellen.... maar dat hoop ik niet, ik vind dat ik er naartoe moet! Afwachten dus, het kan ineens verbeteren, maar als het dinsdag nog zo is als nu kan het echt niet. Mijn voeten zijn het probleem niet... lastig en pijnlijk, maar dat is wel te doen!

's Middags toch maar pijnstillers geprobeerd in de hoop dat ik mij dan normaal kan bewegen. Vaak is normaal bewegen beter, maar aan de andere kant kan je ook bewegingen maken die misschien juist verkeerd zijn. Zonder pijnstillers ging het er duidelijk niet op vooruit, dus nu maar wat anders proberen!
Dat hielp wel iets, pijn was niet weg maar werd voldoende afgezwakt om mij toch wat beter te kunnen bewegen een tijdje (maar vrij kort). Dat dan maar wat vaker gebruiken, maar niet aldoor. Moet ik morgen wel bij halen, want veel had ik niet in huis..... ik gebruik het zelden en meestal gaan doosjes ongebruikt weg als de houdbaarheidsdatum verstreken is. Voor mijn operatie vorig jaar werd aangeraden er een flinke voorraad van in huis te halen en ik kocht een doos van 50 stuks.... ik gebruikte er toen geen één van! Ik gaf het meeste weg.  
Ik gebruik het niet graag.... zo onschuldig is het niet. Toen ik 16 was en iets aan mijn lever had werd mij gelijk gevraagd of ik medicijnen en met name pijnstillers gebruikte. Toen ik vorig jaar een abces op mijn lever had werd daar ook meteen naar gevraagd. Daarom gebruik ik het alleen als het echt nodig is! Ik wil daarom ook zeker onder de maximale dosering blijven. Het is mooi dat er pijnstillers bestaan, maar ze hebben allemaal bijwerkingen en zijn zeker niet onschuldig! 

En zo sukkel ik de dagen door...... geen drama, wel vervelend. Belangrijkste is nu dat ik woensdag voldoende mobiel ben.... ik heb hierna nog 2 dagen om op te knappen. Na woensdag bekijk ik of het nodig is om naar een dokter te gaan.... vaak zijn dit dingen die vanzelf weer over gaan dus ik wil het even de kans geven. Als het te lang duurt ga ik wel, maar vaak blijft het dan ook bij pijnstillers.... of therapie. Mogelijk kom ik dan wel te weten wat er precies aan de hand is, maar vaak is dat moeilijk te beoordelen. Pijnstillers zijn vooral symptoombestrijding maar kunnen wel helpen doordat de bewegingen beter gaan. Afwachten maar.... misschien zakt het vanzelf af! 
In elk geval gaat het met mijn voeten wel beter, in de namiddag viel het mij op dat de rauwe huid weer een normale kleur kreeg (wel handig, deze pleisters zijn helemaal transparant, geen verbandkussentje, dus het is goed te zien). Dat is positief, dan zal er wel snel genoeg weer een velletje opkomen!!!

Ik wil wel zelf proberen de restafvalcontainer weg te zetten, die wordt morgen geleegd. Lukt het echt niet dan vraag ik mijn buurman.... die zet hem in elk geval morgen leeg terug. Maar eerst proberen.... niet bij voorbaat al opgeven! 

Het was prachtig weer vandaag..... met aangenamer temperaturen. In de zon zal het nog wel warm geweest zijn, maar niet zo erg als eerder deze week! 

En 's avonds..... een wonder! Ineens had ik nauwelijks last meer van mijn rug..... de paracetamol was al lang uitgewerkt, dat kon het niet zijn. Alsof er een spier verkeerd zat die ineens zijn eigen plek weer gevonden had. Dat het nog iets gevoelig was vond ik geen probleem, dat stelde niks voor bij wat het was, de pijnscheuten van nu zijn niks vergeleken bij hoe het was. De container kon ik dus gewoon zelf op de ophaalplek zetten. Ik doe de komende dagen nog wel een beetje voorzichtig, geen zware dingen tillen bijvoorbeeld, maar het lijkt erop dat het over is!
Hopelijk is dat morgen nog steeds zo.... daar ga ik in elk geval wel vanuit en dan kan ik gewoon naar de begrafenis!  

Week 24 deel 2 Lief en vooral leed.

 

Donderdag 12 juni: Het is weer een vreemde week, want ik had vandaag weer een begrafenis.... de derde dit jaar en er was er nog één in besloten kring waar ik niet bij was, maar anders zeker naartoe was gegaan. Met uitzondering van die laatste hebben ze wel allemaal echt een mooie leeftijd gehaald, maar het blijft altijd triest.... ook al zijn sommige mensen al zo ziek dat je ze hun dood gunt .... niet langer lijden. 

Ik moest in Amsterdam zijn en besloot met het ov te gaan ..... met de bus naar Amsterdam-Noord en dan de Noord/Zuidlijn in..... en dan de hele rit van noord naar zuid erin zitten... dan ben ik er zo. Daarna een kwartiertje lopen (evt. kon ik ergens halverwege nog een stadsbus pakken, maar dat is dan nog maar voor een klein stukje)....  een beetje onduidelijke route, maar dat moest lukken, ik wist de richting en ik kon altijd vragen.... er zijn daar meer dingen in de buurt die opvallen, dus als iemand de begraafplaats of de straat niet weet dan weten ze misschien wel iets anders in diezelfde straat.... dat moest lukken! Zoeken doe ik liever lopend of fietsend dan met de auto..... met de auto kan je niet overal draaien, er zijn éénrichting-straten etc. waardoor ik soms verder afdwaal dan ik zou willen en het dan helemaal niet meer weet. Vragen.... ik zet mijn auto niet zomaar overal stil.... ik wil hem dan op een fatsoenlijke  parkeerplek zetten en uitstappen (ik weet het, ik ben een uitzondering, maar ik vind dat netter!!!). Ik heb een Tomtom.... een ouwetje, niet bijgewerkt. Toch kan dat helpen, maar ach, als het zo simpel met het ov kan....  vind ik dat veel prettiger. Het gaat mij met de auto vaak te snel.... ik zie vaak waar ik in had gemoeten als ik er al voorbij ben.... ik zeg daarom vaak: "Ik ben gemaakt voor de tijd van paard en wagen maar per ongeluk te laat geboren!" Ik denk dat het geen moeilijke route is met de auto, want de A10 ligt er dichtbij, maar ik heb niet eens verder gekeken.
Met het ov is het parkeren ook geen probleem..... er is daar parkeerruimte en als dat vol is kan er verderop om de hoek ook geparkeerd worden, maar ik hoefde nu geen plekje te zoeken.... nog veel handiger. 

Natuurlijk vertrok ik ruim op tijd..... met 1 rode bloem en een groen detail in de kleding (op verzoek) ... ik moest even zoeken, maar ik bedacht ineens dat ik een soort vest/jasje heb met een groen patroon op een crèmekleur. Ik wist toen nog niet dat het erg warm zou worden, maar ach.... het is maar voor even, onderweg kan hij uit. Ik had wel meer groen, maar dan met kleurige bloemen met glimmende pailletten... (of iets anders dat te heftig was)  Dan verder maar zwart, altijd goed en dat kleurde er het best bij. Maar mijn zwarte lange broeken zijn allemaal (voor een deel) polyester en dat is niet te doen in de zon.... maar een 3/4 had ik van katoen! (ik draag weinig polyester kleding, ik kan er niet goed tegen, maar broeken gaan beter dan shirts en alles dat niet direct tegen de huid zit is ook minder erg, maar liever niet, maar nette broeken zijn toch vaak met polyester). Die dan maar.... een jurk is ook niet tot de enkels, dus dan hoeft dat voor een broek ook niet! Nog even nette schoenen erbij zoeken.... geen open schoenen want dat vind ik toch minder netjes bij een begrafenis. Misschien ben ik ouderwets, maar liever te netjes dan te slordig of ongepast! Ik zal dan ook nooit vrolijke kleuren dragen bij dergelijke gelegenheden want ik voel mij ook niet vrolijk. Herinneringen kunnen vrolijk zijn en daar kan best om gelachen worden, maar dat is vrolijkheid met tegelijk het idee dat er zulke mooie herinneringen niet meer bij komen. Natuurlijk maakt het wel uit op wiens begrafenis ik ben, maar het is altijd toch zeker voor een deel triest en ik ga er zeker niet met een vrolijk gevoel naartoe! 

De route was vooraf onduidelijk omdat niet te zien was of er overal fiets- of voetpaden waren en waar ik een drukke weg zou kunnen oversteken.... of dat ik er misschien wel onderdoor kon, op de kaart waren meerdere paadjes te zien zonder naam.... dan pak je snel de verkeerde, maar als ik de goede richting op ging moest het lukken. Meestal is het met Google maps geen probleem, maar deze keer waren een paar dingen onzeker, maar .... het lukt altijd!  In elk geval had ik wel wat herkenningspunten gevonden die belangrijk konden zijn omdat straatnaambordjes niet altijd hangen op plekken waar ze voor mij belangrijk zijn! Maar met herkenningspunten krijg je dus dingen als.... o, daar is Bagels&Beans, daar moet ik niet naartoe, maar dan weet ik bij welke kruising ik ben, ik moet daar de hoek om en ja, daar zijn die flats met al die kleurtjes.... en daar.... zo werkt het bij mij.... soms kom ik via een andere straat of pad dan ik dacht en door die punten weet ik het dan weer. Het blijft toch nog opletten....ik moest eens door werkzaamheden met de auto omrijden en ik kwam maar geen borden tegen hoe ik verder moest... (later bleek er een pijl hoog in een lantaarnpaal te hangen) ... dan maar de weg volgen en ik kwam ergens waar ik vaker geweest was (als meerijder) en ik wist ... bij die meubelzaak de hoek om. Ik zag ergens een bouwput waarvan ik vermoedde dat daar ooit die meubelzaak stond... en het klopte. Dus dingen kunnen veranderd zijn. 
Ik vind zo'n stukje lopen over het algemeen heerlijk en ik zorgde ruim op tijd te zijn zodat ik mij niet hoefde te haasten en het geen probleem is als ik toch verkeerd ga (komt lopend niet vaak voor). Ik hou van wandelen maar het is wel prettig om een doel te hebben. 
Als ik veel te vroeg ben ga ik wel ergens wat drinken of zo. Terug kom ik altijd.... het metrostation is bij het treinstation.... nou, dat staat vaak wel ergens aangegeven en anders weten voorbijgangers het wel. 

Toen ik in Station-Zuid naar de uitgang liep hoorde ik een soort sirene en: "Attentie.... wilt u zo spoedig mogelijk dit gebouw verlaten via de kortste route!!!" Het werd steeds herhaald in het Nederlands en Engels. Buiten stonden mensen in uniform die er voor zorgden dat er niemand naar binnen ging. Geen idee wat er aan de hand was, maar het station werd dus ontruimd. Het zal wel loos alarm geweest zijn want ik heb er niks over kunnen vinden.
De route was vrijwel probleemloos.... rechtdoor het station uit, trap op, naar links..... en toen er was een punt waarvan ik al verwachtte dat dat onduidelijk zou zijn... ik zou daar moeten oversteken en naar rechts moeten, maar ook die weg moest ik oversteken... maar waar? Even goed kijken.... oooo, ik kan er onderdoor, trap af.... oké.... en nu? Nog een onderdoorgang, met een bocht.... moet ik die hebben? Ik kon niet zien wat daar achter was, dus maar even vragen voor alle zekerheid, ik had geen zin om om te lopen (want ik liep deze keer niet zo lekker) ..... die man sprak alleen Engels (geen probleem) en was ter plekke niet bekend, maar wel behulpzaam en zocht de route op de telefoon (can you spell it?).... inderdaad, ik moest die onderdoorgang hebben en hij zei dat daar op de hoek een koffietent zat.... joepie, dat moet Bagels&Beans zijn (en dat klopte), dan weet ik het, dat ben over de helft of zo en dan kan ik niet fout meer gaan! 
Ja hoor, de flats met de kleurtjes, het straatnaambordje ..... ik was er bijna.... en nog 3 kwartier te vroeg. Lekker even op een bankje zitten..... 10 minuutjes ongeveer.... en toen verder.... inderdaad, ik was er al dichtbij. Ik bleef daar nog even buiten wachten, maar er werd mij verteld dat ik naar binnen kon. 

🌹🌹🌹🌹🌹

Een begrafenis is altijd triest, maar het was een mooi afscheid. Het ging duidelijk over de persoon zelf.... en dat vind ik belangrijk, soms lijkt het een standaardverhaal dat bij bijna iedereen past, maar dat was dit zeker niet. Er werd erg mooi gezongen..... prachtig! Vooral het eerste vond ik erg mooi, dat zongen ze met z'n tweeën.... tweestemmig, echt prachtig, wat een stemmen! De begraafplaats zelf was ook mooi.... heel veel prachtige oude bomen...... daardoor op veel plekken ook schaduw. Ik hou van die oude bomen met zo'n dikke grillige stam. Het was ook wel prettig dat alles daar was... de herdenking, het graf en na afloop het condoleren, herinneringen ophalen en wat drinken. Binnen was het niet warm en na afloop was er ook gelegenheid om buiten te zitten. 

Ik vind het mooi als het is zoals bij de overledene past.... het is tegenwoordig toch vaak wat luchtiger.... vaak worden er ook gekke voorvallen verteld waar om gelachen of op zijn minst geglimlacht kan en mag worden en na afloop zijn er steeds vaker lekkere hapjes e.d. Als dat bij de persoon past vind ik dat mooi! 

🌹🌹🌹🌹🌹

Naar het graf was nog een flinke wandeling.... ik was 's morgens wakker geworden met wat rugpijn waardoor ik minder lekker liep.... ik had onderweg blaren gekregen (schoenen zonder sokken, dat kon even niet anders).... en ik zwikte op elke ongelijke steen (de schoenen hadden een hakje, maar wel een stevige hak, meestal gaat dat goed... nu niet). Daardoor ging ik anders lopen, waardoor mijn heupen protesteerden en ik ging waggelen (heb ik ook als ik moe ben). Maar goed.... er zijn groter rampen maar ik was toch blij dat ik terug was en met een glas water even kon zitten. 

Ik bleef niet zo lang..... mijn voeten hadden duidelijk blaren, mijn enkels waren pijnlijk door het vele zwikken..... dat ging toch niet over van even zitten, ik kon beter de terugtocht aanvaarden, evt. in etappes. 

🌹🌹🌹🌹🌹

Bij Bagels&Beans even een cappuccino drinken op het terras... in de schaduw met wat wind erbij.... heerlijk, dat had ik even nodig. Ook weer prima bediening, vriendelijk en vlot, dat heb ik bij B&B in Hoorn ook altijd. Maar.... ik moest toch weer verder. Ondertussen zag ik de pianiste voorbij fietsen.... die herkende ik nog. 
Ik vond zonder problemen het station, zag nog een andere route, maar die kon onmogelijk korter zijn, dus ik hield de route aan die ik kende. 
Naar de metro....ik mocht er weer in.... gelukkig hadden ze een roltrap naar boven wist ik (niet naar beneden).... ai.... roltrap doet ut niet! Ik hees mij de trap op.... zocht waar ik moest zijn en zocht een zitplek.... gelijk met twee meisje die net mij voor waren.... maar zodra ze mij zagen ging er één staan.... "Wil u zitten?" Ik kon er nog wel naast, op een klein randje, dat was genoeg, maar nee.... zij bleef staan. Even kletsen...."Waar moet u naartoe?" "Naar Noord" "O... maar dat is aan de andere kant" "Ik weet het, maar daar zag ik geen bankjes, daarom kijk ik steeds achterom of hij er al aan komt".... "O, ik schrok al, ik dacht dat u in de verkeerde wilde stappen... o, uw metro komt eraan.... prettige dag  nog!"  
Echt, de jeugd is niet zo slecht, er is wat gajes dat het voor de anderen bederft, maar ik zeg het vaker, ik heb meestal heel goede ervaringen!!!  En zelfs het gajes zal vaak ook nog wel goede kanten hebben, de grootste misdadiger kan lief voor zijn moeder zijn! 

🚇🚌🚇🚌🚇

Weer thuis (wat heerlijk die koude plavuizen onder mijn blote voeten) bleek ik inderdaad blaren te hebben, ze waren al stuk en hier en daar was het hele vel al weg en één voet zat wat bloed op (ik kon niet ontdekken waar dat vandaan kwam)..... eerst maar even tot rust laten komen en dan lekker in een bak water en verder verzorgen...... maar voor die tijd toch maar ontsmetten. Nee, ik laat geen foto's zien, dat vind ik te onsmakelijk. Pleisters op de plekken waar het vel weg is, die zijn het gevoeligst voor infecties.... en voeten kunnen daar toch al sneller last van hebben gezien de plek waar ze aan je lichaam zitten vangen ze snel vuil 🤣. Eigenlijk wordt een voetenbad tegenwoordig afgeraden en al helemaal met soda of biotex.... maar dat laatste heb ik dan ook niet gedaan. Beter is het om met een handdouche af te spoelen, maar omdat ik ondertussen zo ongeveer overal last van had en niet goed kon bukken was een voetenbad voor mij handiger (al was het een klus om het neer te zetten, maar met moed, beleid en trouw lukt veel!). Ik hou het wel in de gaten en zal het nog vaak genoeg met de handdouche afspoelen.... maar nu even niet. 

En het eten.... ik was voorbereid! Er stond een lekkere maaltijdsalade in de koelkast! 

's Avonds (nadat ik een paar uur geslapen had) nog even 4 'geslaagdkaarten' geschreven, waarvan 2 voor buurmeisjes... die kaarten kon ik dus meteen in de bus gooien, de andere 2 gaan met de post. Van één van de buurmeisjes wist ik dat ze vandaag de uitslag kreeg, van die andere wist ik niet dat ze examen gedaan had, maar ik zag bij allebei de vlag met schooltas hangen, dan is het duidelijk! 

Vrijdag 13 juni: Auw, het was gisteravond links in mijn rug even niet goed gegaan.... het voelde als een soort kramp.... die later wel wat afzakte, maar het bleef gevoelig.... ik kon mij niet normaal bewegen. Daarbij was de lage rugpijn die ik gisteren al had er ook nog. 
's Nachts leek het wel wat verbeterd te zijn maar bukken was nog een probleem. Het voelt echt alsof het een spierprobleem is.... dat zal dan wel weer overgaan, maar vervelend is het wel. Ook lopen en zitten etc. moet ik voorzichtig doen..... tsja..... dan maar niet zwemmen, jammer want het was er wel weer voor! Hoe fijn bewegen in het water ook is.... het uittrekken van een nat badpak is nu wel erg moeilijk. Er zijn groter rampen, het gaat wel weer over.... mijn moeder zou zeggen "het is een gezonde ziekte" waarmee ze alles bedoelde wat niet direct met de gezondheid te maken had maar meer met ongemak. En ze heeft helemaal gelijk.... hier kan je niet aan doodgaan! 

Nou ja, het is tenslotte vrijdag de dertiende! 

Dat wordt dan een rustig dagje.... het is niet anders. Hopelijk zakt het in de loop van de dag af. Steeds maar afwisselen... rust in verschillende houdingen en voorzichtig bewegen. Niet te lang in één houding!
Soms lukt bukken, maar dan kan ik weer niet overeind komen. Dat is met veel bewegingen zo.... soms lukt het en soms niet.  Ik wil niet meteen met pijnstillers gaan beginnen.... aan de ene kant beweeg je  je natuurlijker als je geen pijn hebt (en dat kan juist goed zijn), maar aan de andere kant kunnen die  bewegingen soms net verkeerd zijn, nu voel ik wat wel en wat niet kan! Morgen zien we wel weer verder..... maar ik voel mij zo wel een oud wijf.... o ja, dat ben ik ook! 😂

Alleen even buiten geweest om een kaart bij de buren in  de bus te gooien..... hij was bij mij bezorgd en mijn adres stond er ook op..... ik maakte hem open.... oeps, hij was niet voor mij. 

Het ging in de loop van de dag wel iets beter...... steeds vaker kon ik mij redelijk normaal bewegen, maar alleen als het langzaam ging, geen plotselinge bewegingen. Elke verbetering is meegenomen. Gelukkig kan ik er zelf nog om lachen zoals ik mij beweeg 😂😃😂 en niet eens als een boer met kiespijn. 
Zoals heel lang geleden toen ik spit had.... ik raapte iets van de grond op en kon niet meer overeind komen.... toen Edwin uit school kwam keek hij verbaasd hoe ik mij gebukt verplaatste...."Wat heb jij nou?" en ik kreeg de slappe lach ... wat overigens niet prettig voelde, maar ja.... het moet er zo raar uitgezien hebben en dat beeld heb ik nu ook. Het gaat wel weer over, een tijdelijk probleempje. 
Met mijn voeten gaat het goed... in zoverre dat het nog wel vervelend voelt, maar het ziet er niet ontstoken uit of zo. Het heeft gewoon zijn tijd nodig. 

🌼🌼🌼🌼🌼

In de namiddag ging de telefoon..... slecht nieuws.... een klasgenoot van mij is gisteren overleden en woensdag is de begrafenis. 
Zijn vrouw belde mij omdat ze niet weet of de kaart morgen al aankomt en anders is het dinsdag pas. Het is handiger als ik het eerder weet omdat ik eerst moet uitzoeken hoe ik daar het beste kan komen. Met de auto is voor mij geen optie.... het is in Brabant, dat is mij echt een te lange rit... ik was nooit gek op autorijden, maar tegenwoordig nog minder..... want ik ben gewoon sneller moe en autorijden is voor mij vermoeiend. Ik weet dat ik er kan komen met bus/metro/trein/bus.... ik ben er ooit eerder geweest met het ov, maar die busrit was toen een toeristische route.... ik heb half Brabant gezien. 
Maar ...... het gaat vast lukken want ik wil er wel naartoe. Ik kon altijd erg goed opschieten met Bob en nadat we elkaar tientallen jaren niet gezien hadden vonden we elkaar weer via internet. Ik heb daar toen eens gelogeerd en ook met zijn vrouw kon ik goed opschieten en zij zijn hier een paar keer geweest, ook gelogeerd. We hadden niet veel contact, maar het was er wel! 

Ondertussen even gekeken.... ik ben zo'n 3 uur onderweg waarvan 54 minuten in de bus vanaf Eindhoven. Waarschijnlijk moet ik er de 28ste halte uit (ik weet nog niet precies waar ik moet zijn, dus ook niet welke halte en hoe lang ik moet lopen). Nou ja, dat moet kunnen.... ik moet er om half 1 zijn. 
Ik heb nu een mogelijkheid gevonden waarbij ik er om 12 uur ben.... dan heb ik geen overstap met de trein (dat is wel zo prettig)
Nu maar hopen dat de spoorwegen niet staken want dan heb ik echt een probleem. 

week 24 deel 1

Maandag 9 juni: 2de Pinksterdag. Een rustige dag, niks bijzonders. Ik kom weer een beetje bij na al die feestjes en het 'vliegengedoe'. Vandaag best mooi weer, een groot verschil met gisteren.
Het weer is dit jaar wel erg wisselvallig..... nou ja, voor elk wat wils denk ik dan maar! 

Dinsdag 10 juni: Ik werd laat wakker en het regende. Ik denk dat we nu wel weer genoeg regen gehad hebben om de langdurige droogte van eerder dit jaar te compenseren. Ik vind het niet zo erg (hangt er wel vanaf wat mijn plannen zijn) want binnen vind ik het wel gezellig als het regent... vooral als het tegen de ramen klettert.... laat het buiten maar regenen, ik zit lekker warm binnen!  Een zonnetje is ook wel fijn.... maar niet overdrijven.... donderdag kan het 27 graden worden en daar ben ik minder blij mee. Komt ook nog eens slecht uit, maar dat is niet anders. 
Ik had het gevoel dat ik maar een uurtje geslapen had, dus ik moest eerst even bijkomen. Daarna aan het werk, stofzuigen, dweilen, opruimen..... nou ja, de gewone dingen dus. 
Lekker even douchen en lunchen en wachten op vriendin. Dat was natuurlijk weer heel gezellig. We raken nooit uitgepraat! 

Woensdag 11juni: Al vroeg boodschappen gedaan en deze keer met de auto want ik wilde een stel lavendelplantjes kopen, die waren in de aanbieding en daar ben ik gek op (en vliegen niet, die hoop ik ermee op afstand te houden!!!), dus.... dat ging allemaal niet in de fietstas. Gelijk even een verjaardagskaart weggebracht... alles in één keer klaar. 
Nou.... de lavendelplantjes waren er wel, maar die moesten eerst gereanimeerd worden en daar ga ik niet voor betalen (nou oké.... tot 50 cent wil ik gaan, meer niet!)..... dus.... geen plantjes meegenomen. Ik had dus gewoon met de fiets gekund. Dan nog een rode bloem.... er was niet zoveel... in een andere winkel ook niet, maar toch wat gevonden.
Bij de klantenservice/bloemenbalie een bordje: 'We helpen u graag bij een andere kassa'..... echt niet.... ik moest mijzelf helpen bij de zelfscan. Ik ben niet zo van de zelfscan, maar goed...vooruit met de geit...  o ja... bananen.... fruit aanklikken....uhhhhhh.... geen bananen! Ik drukte op de hulpknop, ik had ook kunnen roepen, vriendin was een paar meter van mij af aan het werk bij de zelfscans... maar ik wilde weten hoe dat ging met zo'n knop.. komt er dan iemand of komt er uitleg op het scherm te staan? ... Mij kan je alles wijsmaken! Zij kreeg een berichtje dat ze mij moest helpen. "Bananen moet je wegen"..... ik keek of ik die ter plekke kon wegen.... maar zij wees al, ik moest even verderop zijn....hm..... gelukkig kwam vriendin erbij, want eerst al zoeken waar de bananen stonden ... maar ze hadden 2 soorten bananen en ik wist echt niet welke ik had, dus ik wilde al zoeken naar een merkje, maar zij wist het. Ook weer gelukt. 
Af en toe gebruik ik wel eens de zelfscan, meestal als het even niet anders kan of als ik weinig heb, maar ik vind een gewone kassa prettiger. Ik kan nog eens wat vragen, even kletsen tussendoor.... en minder kans om iets vergeten af te rekenen. Bij een kar vol lijkt mij die kans veel groter bij de zelfscan. 
Maar goed..... soms moet het toch even. Eerder deze week moest het ook al, maar toen had ik heel weinig en een statiegeldbon die een hoger bedrag aangaf dan wat ik zou moeten betalen. Hoe doen ze dat dan? Ik wist het (nog) niet en pakte er een pak wc-papier bij zodat mijn totaalbedrag hoger zou worden. Maar ondertussen kon ik weer bij een gewone kassa betalen. Ik weet nu dat het apparaat het restant gewoon via je pinpas op de rekening zet (maar dat was eerst niet). Ik wist wel dat die mogelijkheid bestond om het op de pas te zetten, maar als ik niet weet of het ook met die bon kan koop ik liever een pak wc-papier erbij, dat heb ik toch regenmatig nodig.