Daar ben ik weer...

 Zaterdag was ik weer naar een verjaardag...... mijn broer vierde zijn verjaardag. 
Om een uur of vier ging ik er naartoe, een mooie tijd vond ik. Ik had de hele dag al hoofdpijn, dus het was lekker om de rest van de dag eerst rustig aan te doen, niet dat het daar van over ging, maar het bleef beperkt. 

We waren met een klein groepje........een soort familiereünie. Gezellig! 
Er stond allerlei lekkers op tafel......  ik had eerst niet zoveel trek en ik neem niks uit gewoonte. 
Maar ja, toen werd de peppadew met roomkaas wat dichterbij geschoven ...... en daar ben ik gek op. 
Ik nam er eentje en kreeg de smaak te pakken..... en er kwam meer voorbij waar ik trek in kreeg. 
Toen ik om een uur of half  acht naar huis ging hoefde ik niet meer te eten..... ik nam alleen nog wat sla. 
De zondag was ik er niet echt..... ik was traag.... en maandag (toen was mijn broer echt jarig) werd een slaapdag. ... pas in de namiddag was ik er weer..... een stuk fitter en geen hoofdpijn meer.

En ik ben nog steeds niet naar de Action geweest voor plastic bakken.... en nog niet naar de Praxis voor verf....  het komt er niet van omdat ik mij daar nog niet fit genoeg voor voel en ik verder nog veel te doen heb. 
Maar goed.... dat komt nog wel. De bakken heb ik wel nodig, maar ik heb ook nog wat dozen die ik zolang kan gebruiken..... en de verf...... die heb ik pas nodig als de ramen erin zitten, dus dat heeft nog geen haast. Ik zoek groen en groen ....plus geel en geel.  Dat kan ik niet via internet bestellen, daarvoor moet ik echt in de winkel zijn. 

Nog steeds knap ik toch wel op, met af en toe een mindere dag (maar dat hoort erbij).... en ik ga vandaag maar eens een hoestdrank halen, want het blijft vastzitten.

Ik ga langzaam maar zeker toch door..... ook kleine klusjes helpen!
Het belangrijkste is op dit moment de zolderkamer..... de andere ruimtes zijn redelijk..... ik kan niet nu al alles bij het raam weghalen, dan kan ik nergens meer langs.... dat kan pas op het laatst. 
In de zolderkamer heb ik al het één en ander gedaan, maar daar moet echt nog wel veel gebeuren. Ik denk dat ik daar deze week (als ik mij goed voel) wel genoeg mee opschiet dat als het echt nodig is ik de rest wel even opzij kan schuiven. Als ik hele dagen door kon gaan zou ik al lang klaar zijn, maar ja.... het gaat met kwartiertjes en halve uurtjes tegelijk.... soms een uurtje..... maar zo kom ik er ook! 

In de keuken staan ook kastjes voor het raam..... dat kan natuurlijk ook pas op het laatst. Ik weet nog niet wanneer ze komen en het mag van mij nog een paar weken duren, maar ik kan niet alles al te ver van tevoren opzij halen. Dus kort van tevoren is er ook nog veel te doen.

En nu is het alweer dinsdag..... redelijk fit wakker geworden..... de zon schijnt, klaar voor een nieuwe dag!

Gevonden

 Al een tijd was ik op zoek naar een foto..... het was eigenlijk een setje van 3 foto's, maar het ging vooral om die ene..... en die heb ik samen met de andere 2 teruggevonden op zolder in envelop in een doos met speelgoed. Helaas zijn ze een beetje verkleurd, maar nog steeds heel leuk. 
Ze zijn gemaakt op een feestje van een klasgenoot en met z'n allen gingen ze naar een fotograaf. Als ik het goed begrepen heb ontdekte Edwin een kist met hoedjes e.d. ..... en Edwin is altijd gek op verkleden geweest. Het mocht en er werden foto's gemaakt. De foto's vond ik later in de brievenbus.
Ze kwamen op Edwin zijn kamer terecht..... en zijn tussen speelgoed terecht gekomen. Een tijdje geleden heb ik 2 grote bakken met foto's uitgezocht in de hoop deze foto's te vinden, maar ze zaten er niet bij en nu ineens vond ik ze.
Nou mag je niet zomaar van iedereen een foto plaatsen op internet, dus ik zal maar één persoon plaatsen die toestemming geeft (oké, niet officieel gevraagd, maar ik weet dat het geen problemen oplevert).... de rest even eraf geknipt.....tadaaaaaah:

Het was nu foto van foto en dat is bij glanzende foto's vaak lastig, maar ik ga de foto's nog wel eens beter opslaan. 

Vrijdag.....

... eerst zwemmen/watergym.... ik was een tijd niet geweest. Ik merkte dat ik snel buiten adem was, maar dat komt wel weer goed. Het water leek koud, maar dat lag aan mij..... het is nog steeds dezelfde temperatuur! Het is meestal zo dat het aan de mensen ligt, dat was vroeger al zo, toen ik er werkte..... zelfs als je er een thermometer inhing geloofden ze het niet "en toch is het kouder!". 
Ik weet, als het buiten koud is dan voelt het water warm.... want ik kom op de fiets en dan zijn mijn benen koud. Wie met de auto komt met de verwarming op standje hoog zal het water koud vinden. 
Omdat er zwembaden zijn die het water een graad lager hebben vanwege de energiekosten vroeg ik het voor alle zekerheid even, maar het was daar nog hetzelfde. Ik was er overigens snel aan gewend, maar meestal vind ik het meteen al lekker. Lekker om weer te zwemmen!

's Middags eerst cadeaus inpakken en toen zou er iemand komen om auto's op te halen.... een doos vol met van alles. Ik hoorde om de één of andere reden de bel niet (het was verder wat lawaaierig in de kamer)..... ineens drong het tot mij door..... hij had het al bijna opgegeven. Hij dacht al dat ik lag te slapen.... dat kan wel eens gebeuren, maar ik was echt wakker nu! Misschien moet ik maar eens een andere bel.... maar ja, dat moet dan ook weer aangesloten worden. Beter zou het zijn als de bel ergens anders zat.... zodat ik hem ook boven beter kan horen. Of draadloos, maar ja, dan moet je weer opletten of de batterij nog goed is, anders hoor ik zeker niks. 
Ik kreeg een mooie bak met planten voor buiten.... dat was echt niet nodig geweest, echt niet.... hij helpt mij van mijn spullen af en ik krijg er ook nog wat voor.

Ik ben al blij dat het bij een liefhebber terechtkomt..... hij gooit het alleen weg als het echt rommel is. Er zitten een paar mooie bij, dat weet ik.... ik heb er niet veel verstand van, maar ik weet nog wel iets en merken zeggen mij ook wel wat. Niet dat het kapitalen waard is, zover gaat het nou ook weer niet, maar er zijn mensen die daar naar op zoek zijn en dan gun ik het hem! Ik zie dat merk volop te koop op Marktplaats, maar weinig kopers/bieders. Als er geboden moet worden staat er geen enkele bieding.... nee, over het algemeen is het niet iets om rijk van te worden. 

Ooit wilde ik mijn Barbie uit de jaren 60 verkopen, want die zou geld waard zijn..... en ik zat krap bij kas. Ik had de originele doos nog en dat is gunstig.... maar ja, die van mij had blond haar en donker haar was meer waard.... en ik had de oorbellen erin gelaten, had ik niet moeten doen want die hadden afgegeven...... wat ik er voor kon krijgen stelde niet veel voor..... laat maar zitten, dan hou ik Barbie liever zelf! 
Ik bedoel maar..... merken zeggen ook niet alles.... als je het kopen wil betaal je de hoofdprijs, als je het verkopen wil heb je net de verkeerde.... die ene die niks waard is. 
Dinky toys heb ik niet.... wel ooit gehad, een lelijke eend, donkerrood.... maar hij is weg, mijn moeder gaf hem weg met het idee dat ik daar niet meer mee speelde en hij dus weg kon. Pech..... want die vond ik nou juist erg leuk, maar ja.... dat kon zij ook niet weten. Ik was de 'speelleeftijd' inderdaad wel voorbij, maar gewoon neerzetten is ook leuk. 
Ik mag van Edwin speelgoed weggeven en bij twijfel vraag ik het eerst.... ik vind dat ik dat niet zomaar kan doen zonder dat hij het weet.... maar we hebben het er over gehad.... hij vind het prima. Toen hij nog kind was deed ik ook niks weg zonder dat hij het wist..... ik hoorde wel eens moeders zeggen 'dat merken ze toch niet' .... maar dat voelt voor mij niet goed.... respectloos!
 Oude apparaten vraag ik ook altijd aan hem, maakt niet uit of ze van hem of van mij zijn.... maar dan wil ik weten.... 'wil jij het, wil een ander het of is het voor de vuilnisbak?' ..... als een ander er nog wat aan kan hebben bied ik het aan op mijn facebook of breng het naar de kringloopwinkel. Hij kan dat vaak beter beoordelen dan ik, hij gaat meer met zijn tijd mee hahaha, ik vind oude apparaten vaak nog prima.... terwijl ze hopeloos verouderd zijn..... het veranderde zo snel.... ik ben nog van voor de tv.... . ik heb de cassettebandjes zien komen en gaan.... de video, de walkman. Ik weet nog dat mijn moeder een koffiezetapparaat kreeg en dat zij eigenlijk dacht: ' wat heb ik daar nou aan, het is geen enkel probleem om zelf water op het filter te schenken..... maar al snel was zij er blij mee. Zoveel apparaten heb ik zien komen..... en voordat ik zoiets aanschafte waren ze vaak alweer verouderd en kwam er iets nieuws.... ik kan het niet bijhouden!

Maar ik ben dus een mooie plantenbak rijker en daar ben ik blij mee! Maar ik hoefde echt niks... en zeker niet zo'n mooie bak... heel lief, dat wel! En hij kan uitzoeken of alles nog werkt! 
Ondertussen heeft hij al foto's gestuurd van zijn verzameling waar auto's van Edwin tussen staan.... hij is er duidelijk blij mee...... en daar ben ik dan weer blij mee! Blije bedoening hier 😂😀

In de namiddag even een cadeautje bij een jarige voor de deur gezet...... ik wist dat ze een dagje weg was en ik vond het leuk als ze dat vond als ze thuiskwam. 
Het is weer verjaardagstijd, ik had een andere jarige al via de mail gefeliciteerd en zaterdag ga ik ook naar een verjaardag...... en ik heb een verjaardag overgeslagen toen ik griep had, maar dat komt ook nog goed.... en vorige week zaterdag was ik naar een verjaardag... het zijn er altijd veel eind mei!

's Avonds naar de kapel..... en weer lekker gespeeld. Wel meteen naar huis.....maar dat deed ik voor de griep ook al. Het is allemaal toch nog net even te vermoeiend voor mij, dus niet overdrijven. 

Fijn weekend!

Donderdag

 Hemelvaartdag..... dauwtrappen.
Ik was vroeg op, maar niet om te dauwtrappen...... ik mocht bij iemand iets ophalen. Ik had van de week een berichtje gekregen of ik dit hebben wilde: 

Nou, natuurlijk wil ik die.... alle prenten en foto's van Monnickendam zijn welkom. En als ik iets dubbel heb is dat ook geen probleem..... dan kan de één aan de wand en de ander in de albums. En evt. kan ik ook wel een andere liefhebber vinden. Dit is altijd goed! 
Ik zou het vroeg komen halen en ze zou het evt. voor de deur zetten, zodat ik het zou vinden als ik wat later was of zij wat eerder weg. 
Ik was dus al vroeg (nou ja, voor mij vroeg) onderweg en omdat ik nog tijd genoeg had ging ik daar in de buurt even heerlijk in het zonnetje staan.... wat een lekker weer. 
Ik fietste weer verder en zocht het juiste nummer.... er liep een man met een hond die naar mij riep: "Het staat voor de deur hoor, ik zag je zoeken".  
Super! Ik kende hem niet (of herkende hem niet)..... zijn vrouw wel, maar ik heb geen idee met wie zij door het leven gaat. Dat krijg je als je elkaar een beetje uit het oog verloren bent. 
Terwijl ik naar de voordeur liep hoorde ik "Hoi Ans" ..... ik zag niemand..."Ik ben boven"..... oooo, dat raam. "Hoi". Ik bedankte haar en stopte het in mijn tas. Gelijk maar even naar AH, daar kom ik toch langs. Ik wilde mijn fiets in het rek zetten, maar iemand dook zo voor mij met zijn fiets.... plekje weg. Volgens mij had hij het niet eens door.... maakt niet uit, er zijn meer plekken..... maar dat waren allemaal krappe plekken, die dingen staan altijd dicht op elkaar, dan is het lastig om mijn fiets er weer tussen uit te vissen, want als ik achter mijn fiets sta kan ik niet bij mijn stuur en als ik mijn rijwiel aan de bagagedrager eruit trek dan gaat gegarandeerd dat stuur om en moet ik echt met mijn handen bij het stuur kunnen.... dus dan maar een ander rek.... iets verder. 

Ik kocht verse broodjes en een paar böreks..... in verschillende smaken.... met Hemelvaartsdag mag ik mijzelf best een beetje verwennen. Ik laadde mijn fietstassen in en zette de kar terug.... en toen hadden de kauwtjes mijn brood al ontdekt. Een paar jaar geleden was het daar heel erg met kauwen, ze roofden hele fietstassen leeg, maar het ging een paar jaar beter.... er waren er veel minder.  Ik joeg ze weg..... slimme rotbeesten. Ze waren nog kieskeurig ook.... de zag met gewone volkoren bollen was nog heel, maar ze hadden aan de börek zitten vreten. Ze vlogen niet ver weg..... vanaf het hekje achter het fietsenrek keken ze mij nijdig aan.... ik keek nijdig terug. Ik fietste weg en ze vlogen gewoon met mij mee...... eentje hield dat lang vol, maar besloot toch terug te gaan naar luilekkerland, want in de fietstassen daar is meestal wel wat te vinden. 

Kauwen zijn echt slim.... ze kunnen ook goed samenwerken. Ik zag eens een groep kauwen gezamenlijk een fietstas openmaken.....met zijn allen die klep vastpakken en omhoog vliegen.... en de andere kauwen stortten zich op het lekkers in de tas. Ooit had Deen in de winter buiten een rek staan met vogelvoer, maar dan mooi als krans of iets anders leuks...... ik stond er bij te kijken en zag ineens een paar kraaloogjes van een kauw, die echt in luilekkerland was daar. Toen hij zag dat ik niet dichterbij kwam ging hij verder eten. 
Een lang net met pinda's tussen twee bomen gespannen..... vol met kauwen..... de bovenste pinda's waren op, alleen lege doppen. Als op afspraak begonnen ze te trappelen en draaiden zo het net waardoor er weer verse voorraad voor ze was. Ik stond er met verbazing naar te kijken. Dus wel leuke vogels, maar te veel aanwezig...... alle kleinere soorten durven mijn tuin niet meer in. Al jaren geen spreeuw meer in mijn tuin gezien..... mussen waren er al veel langer niet, maar sinds een jaar of 2 heb ik af en toe 1 mus..... dit jaar ook. Heel af en toe een koolmeesje nog..... van de kleine vogels komen die nog het meest, maar ook dat is niet veel. Daarom mogen die kauwen van mij ophoepelen. 
En ze moeten van mijn lekkere broodjes afblijven!

Van alles en nog nog een beetje.

Ik keek zondagavond naar  'Het Dorp" .... een leuk programma, maar ik vergeet er vaak naar te kijken. Deze keer dacht ik er aan.... en tot mijn verbazing ging het voor een deel over Watergang. Watergang ligt in de gemeente Waterland, net als Monnickendam..... het is dus heel dichtbij. Leuk. Even later waren ze in Wommels..... dat is leuk, daar heb ik familie wonen! Het derde dorp was Boertange..... erg leuk om te zien, maar verder heb ik daar geen persoonlijke band mee...... maar wel een heel mooi dorp! 
Deze uitzending was voor mij dus wel speciaal! 

En maandag ging het verder.... ik keek naar 'Eigen huis en tuin' en daar kwam een Monnickendammer tuin in voor.  Het werd al aangekondigd als een bijzondere tuin..... en dat was het ook! Niet in een woonwijk, maar bij een boerderij, dus wel de ruimte om zoiets te doen, maar het was prachtig. Er liep een pauw rond en ik zag een kalkoen, ze hadden schapen (een speciaal ras)....... bloemen en een moestuin..... en zo keurig allemaal..... prachtig. 

Maandag weer aan de slag op zolder..... binnen de kortste keren was ik drijfnat...... pfffff...... en ik stond al snel wat wiebelig op mijn benen, dus niet heel veel gedaan, maar ik ben wel een doos met autootjes kwijt.... nou ja, bijna. Ik wilde ze op mijn tijdlijn zetten toen ik ineens bedacht dat ik er wel iemand voor wist misschien, dus een privébericht gestuurd en hij wil graag alles hebben. Het was van alles wat, van groot naar klein.... ik weet niet of alles werkt, maar dat mag hij zelf bekijken. Hij spaart autootjes..... vnl. kleintjes, maar andere maten vind hij soms ook leuk. Goed idee dus om het eerst aan hem te vragen..... dan weet ik dat het bij iemand komt die het ook echt leuk vindt (en wat echt niks is doet hij maar weg, hij weet echt wel of iets de moeite van het bewaren waard is ..... hij struint zelf altijd rommelmarkten af op zoek naar autootjes).
Eentje is heel groot, daar was de doos al bijna mee gevuld..... dus dat ruimt echt. Ik heb misschien t.z.t. wel meer voor hem, ik kan niet alles bewaren. 
Ik kon gelijk douchen en even liggen...... het was ook best benauwd weer, dan is het snel teveel.... maar toch weer wat gedaan! 

Maandag wilde ik macaroni maken en zou er kipreepjes door doen, die had ik zaterdag gekocht...... niet te vinden! Tsja..... ik was moe zaterdag en wilde alles snel opgeruimd hebben..... en dacht te snel dat ik klaar was blijkbaar, want ze zaten nog in mijn fietstas..... hm... met dit weer 2 dagen in een fietstas..... dat eet ik niet meer. Jammer, maar dat is rijp voor de afvalbak!
Dan maar de groente wokken en wat baconreepjes erbij bakken... o, ananas is ook wel lekker...... en ach, laat ik wat zilvervliesrijst door de macaroni doen..... de kooktijd is even lang. 
Ik gooi wel vaker van alles door elkaar, maar macaroni met rijst was voor het eerst..... best lekker, ga ik vaker doen! Macarijstronibende.

Dinsdag rustig aan. Ik moest nog naar de apotheek en naar de muziek, dus verder niet teveel doen, krachten sparen.  Toch deed ik meer dan een dag eerder, het ging goed. Wel even een uurtje slapen voor ik naar de muziek ging, maar ik hield het de hele avond vol..... daar ben ik blij mee. Daarna wel af, maar dat is niet erg...... het lukte! 

Vorige week zag ik op tv mensen met long covid. Hun verhaal kwam mij voor een groot deel bekend voor. Ik heb geen long covid (ik heb geen covid gehad) en mijn klachten zijn niet allemaal hetzelfde, maar ook zij hadden het over het doseren van wat ze doen. Van tevoren al rekening houden met de dingen die gaan gebeuren, dus rust houden voordat je iets gaat doen dat veel energie kost. Soms van tevoren slapen. Het is vaak niet uit te leggen aan mensen die vrijwel onvermoeibaar zijn..... die begrijpen het meestal niet. Denken dat je er met  doorzetten wel komt, terwijl doorzetten vaak betekent dat je weer een paar stappen achteruit gedaan hebt. Iets meer doen dan prettig voelt kan soms wel, maar niet veel meer en zeker niet te vaak. Opbouwen moet langzaam gaan, anders breek je af. Ik probeer mij niks van anderen aan te trekken en meestal lukt dat ook wel, maar nooit helemaal..... soms ga ik toch wel eens de dingen doen die van mij verwacht worden omdat dat nou eenmaal zo hoort. 

Het zonnetje scheen dinsdag, af en toe wat regen, maar veel stelde het niet voor.  

De 'glasmensen' komen in de buurt....nou begrijp ik de volgorde niet helemaal, ze gaan niet op 't rijtje af, dus het is moeilijk te zien hoe ver ze zijn.... daarbij zijn er ook wat huurwoningen verkocht en daar komen ze natuurlijk niet (en ik weet uiteraard niet welke huizen verkocht zijn), dus ik heb geen idee hoeveel huizen ze nog moeten doen, maar ik zag nu bij meerdere huizen steigers, dus er komt tempo in..... maar dat betekent ook dat ik af moet maken! 

Puzzelen

 Ik hou van puzzelen.... bijna alle soorten. Legppuzzels vind ik ook leuk, maar dan wel met een leuke voorstelling, zoals bijvoorbeeld  "Jan van Haasteren" ...... een berglandschap of zoiets.... ach, het is leuk, maar bij zo'n Jan van Haasterenpuzzel kom je steeds verrassende dingen tegen. Ook legpuzzels van plekken die ik goed ken zijn leuk, ik heb er één van Monnickendam. 
En de Wasgij-puzzels...... geweldig, wat een vondst om legpuzzels extra moeilijk te maken! 

Maar ook cryptogrammen vind ik leuk..... en filipinepuzzels, logikwis (ik meen dat die nu anders genoemd worden, maar alle puzzels waarbij je logisch na moet denken vind ik leuk!), sudoku is ook leuk. En de kruiswoordpuzzels die al ingevuld zijn maar waarbij er cijfers staan i.p.v. letters ... geheimschrift dus..... en dan maar zien uit te vinden wat het moet zijn. Vaak staan een paar letters al aangegeven, maar dat wil ik liever niet. 
Doorlopers doe ik ook wel tussendoor. De gewone kruiswoordraadsels vind ik wat minder, zo af en toe is het wel leuk, maar niet te vaak en Zweedse kruiswoordraadsels (eigenlijk hetzelfde) ben ik ook niet zo weg van, net als die doorstreeppuzzels (ik ben de naam even kwijt). Bij puzzelboekjes maakt het wel verschil welk 'merk' het is. Ik vind die van Denksport het best, vooral als het om cryptogrammen gaat. 
Ik ben niet echt goed in cryptogrammen, maar vind het wel leuk om te doen! 
Misschien niet zo gek dat ik dus ook van quizzen hou..... niet dat ik ze allemaal bekijk op tv en de ene quiz is de andere niet, maar ik hou ervan en daarom vind ik Triviant ook een leuk spel. Ik speel het niet vaak, want zonder tegenspelers is er niet veel aan en je moet het wel met mensen spelen die het ook echt leuk vinden. Ik speelde het eens met iemand die steeds verbaasd vroeg hoe ik dat kon weten en het duidelijk niet leuk vond..... dan is de lol er snel af. 

Ik heb ook allerlei doosjes en blikjes met vragen..... vroeger deed ik dat vaak met Edwin.... zonder spelregels te volgen, gewoon om en om vragen stellen en antwoord geven. Kan ook met meer mensen, het hoeft niet altijd een competitie te zijn. Wesley komt altijd met quizvragen, die haalt ze van internet..... ik hou er wel van (hoewel hij vaak niet meer te stoppen is hahaha). 

Ik heb ook hele kleine blikjes met vragen, die passen in elke broekzak of tas.... zowel quizvragen als vragen over bijvoorbeeld herinneringen e. d.(wat voor kleur had je eerste fiets, hoe heette je eerste vriendinnetje, weet je nog.... dat soort vragen, zoiets als ook op de theezakjes van Pickwick staat). Kan heel leuk zijn. Ik had een keer wat van die blikjes op tafel liggen (waaronder eentje met muziekvragen) toen ik een groepje eters kreeg die allemaal iets met muziek te maken hadden.....  het blikje muziekvragen werd snel ontdekt en die moesten natuurlijk allemaal beantwoord worden..... een ander blikje volgde, maar vooral de muziekvragen waren toen heel leuk en toepasselijk. 

Ik heb ook een bak met geduldspelletjes, van alles wat! Van die dingen waarbij je een balletje in een gaatje moet rollen en lastiger varianten erop tot bijv. kaarten met vissenkoppen en -staarten in verschillende kleuren die zo neergelegd moeten worden dat alle vissen kloppen. Of van die legpuzzels in 1 kleur die weer in het doosje moeten passen en die meestal goedgaan..... totdat de laatste niet blijkt te passen. Ik heb er eentje.... een zeshoek waarbij de stukjes schuine kanten hebben .... die is zo moeilijk, dat is nog niemand gelukt! Verschillende mensen hebben hem al mee naar huis genomen.... ik heb het zelf al vaak geprobeerd.... nooit gelukt. 
Ik had hem mee op vakantie en op het vliegveld probeerde iemand het... ... echt niemand is het gelukt!  
En ik heb hem al lang..... die vakantie was in 1976, dus toen had ik hem al. Geen idee hoe die puzzels toen heetten.... die bak staat op een plek waar ik nu lastig bij kan, dus ik kan er geen foto van maken. 

Met een verjaardag ontdekte iemand een keer die bak met geduldspellen en even later was iedereen daar mee bezig..... was ook heel leuk. Sommige mensen hebben het geduld niet, die kozen voor de simpeler varianten, anderen gingen voor moeilijk..... uitroepen als "Jaaaa..... bijna .... het lukt.... o nee, toch niet!" waren regelmatig te horen. Er is heel veel gelachen toen. 
Het leuke van dat soort spellen is dat er toch gepraat kan worden en niet iedereen hoeft mee te doen..... het is niet zo dat iedereen stil moet zijn, wat met quizvragen natuurlijk toch anders is.... niet dat er doodse stilte moet zijn, maar iedereen moet wel de vragen kunnen horen..... dus dat is niet altijd voor iedereen leuk als dat lang duurt. 

Toen mijn broers klein waren maakte mijn vader zelf legpuzzels ...... in die tijd stond er op de achterkant van de Panorama altijd een leuke plaat..... die plakte mijn vader op hout en dan maar zagen.... in de meest wonderlijke vormen (niet de gebruikelijke vormen).  Eerst grote stukken, toen ze ouder werden kleinere stukjes. Ik weet niet hoeveel hij er gemaakt heeft, maar ik herinner er mij 2 ..... eentje met vissende apen en één van een jongetje dat niet naar de kapper wilde....  vooral die laatste vond ik erg leuk. 
Van die beruchte 6-hoekige puzzel die niemand kan maken raakte een keer een stukje weg..... door hem volgens voorbeeld in het doosje te leggen werd duidelijk welke dat was..... en mijn vader maakte het van hout na..... van 1 stukje weet iedereen dus waar hij moet (er schijnen meer mogelijkheden te zijn, dat is bij die rechte puzzels van dat soort ook, maar als dat stukje op die plek ligt is er in elk geval een mogelijkheid!)

Zaterdag....

 ... eindelijk weer eens een beetje een gewone dag. Nou ja, gewoon, best wel druk, maar wel met rustige dingen. 
Eerst naar een verjaardag en even snel een cadeaubon kopen, want ik had natuurlijk niks gekocht deze keer. Nou woont hij bijna naast de winkel waar ik cadeaubonnen kan kopen, dus dat ging in één keer door. Gezellig even gezeten en toen naar huis..... even languit.... even bijkomen en toen naar de Grote kerk.... naar het slot van de korendag. 

Ik had beloofd te EHBO-en. Eigenlijk stond ik  als reserve, maar er kwam geen ander, dus ik mocht samen met mijn EHBO-ende buurvrouw er naartoe. 
Afzeggen ..... ik heb er aan gedacht en ik had ook al gemeld dat ik ziek was, maar ik wist dat er verder niemand was en er moeten 2 EHBO-ers aanwezig zijn, dat is regel! Dus als ik afzeg is dat toch een probleem.... vooral als er iets gebeurt en er blijken er niet genoeg te zijn. Meestal gebeurt er niet veel bij dergelijke dingen, maar het kan altijd en dat heb ik ook al eens ervaren bij een soortgelijke gebeurtenis.

 
Omdat ik afgelopen week elke dag een beetje opknapte durfde ik het aan. Het was maar twee uurtjes ...... korendag duurt de hele dag en is op diverse locaties in Monnickendam..... maar ik hoefde alleen bij het slot te zijn..... dan speelt de fanfare van Marken ('Juliana') en komen de koren allemaal naar die kerk en zingen we met z'n alleen samen.......en ik kan daar zitten. Het is altijd gezellig en er gebeurt zelden wat.... ik durfde het aan! Het was al de 25ste korendag. Altijd in/rond eind mei en meestal mooi weer. Heel gezellig dan met al die koren die door Monnickendam lopen om ergens te gaan zingen en een terrasje te pakken.... en het publiek. Allerlei koren, groot en klein en diverse genres.....  een programmaboekje geeft aan waar welk koor zingt en hoe laat. Dat boekje is tevens toegangsbewijs en kost 3,50. 
Daar staan dan ook de teksten in van de liedjes die aan het eind meegezongen worden, soms met muzieknotatie. 

Dit jaar werd het op 5 locaties gehouden en er waren 58 koren....  ... volgens mij waren het er meestal meer, maar ja..... 2 jaar niet gezongen in coronatijd kan een reden zijn om niet te komen. En 6 km. verderop was ook een korenfestival...... dan moeten er keuzes gemaakt worden.... maar daar was het maar op 1 locatie. 

Het was inderdaad weer heel gezellig, ik hou daar wel van....... ik zing graag mee! Ik merkte wel dat ik nu nog slechter bij stem was dan anders..... dat zal door het vele hoesten komen. Dat is nog niet helemaal over, maar het wordt steeds minder. 
En het maakt mij niet uit wat er dan gezongen wordt..... het is gewoon heel leuk om met z'n allen samen te zingen! 
Het laatste lied was wat ongebruikelijk, maar bijna iedereen kan het meezingen en er was tekst en muziek: "Dona nobis pacem" . Er was bewust voor dit lied gekozen vanwege de betekenis (Schenk ons vrede). 
Achter mij zat een man met een prachtige lage stem die een tegenpartij zong.... of canon, dat kan ook, zo goed lette ik niet op, mij viel alleen op dat het erg mooi klonk en er dwars doorheen ging. waarschijnlijk toch een canon denk ik ..... wow, ik applaudisseerde ook voor hem na afloop, zo mooi! 
Hij was het gewend, met zijn koor zong hij dat ook. 

En voor de liefhebbers.... we hebben dit jaar ook weer het meezingkorenfestival op 9 juli. Ook leuk.

We wachtten na afloop nog even tot de meeste mensen naar buiten waren..... er kan er altijd nog eentje van de trap vallen of zoiets. Kan natuurlijk ook als er nog maar 2 mensen zijn, maar hoe meer mensen, hoe groter de kans dat er toch wat mis gaat, dus wij rennen nooit als eerste de deur uit! Wachten tot  de laatste weg is hoeft ook niet, dat zou ook weer overdreven zijn. 

Naar huis.... ik voelde dat ik flink moe was.... zolang ik daar was in de gezelligheid leek het mee te vallen, maar op weg naar huis sloeg de vermoeidheid toe.  Toch besloot ik nog even naar AH te gaan.... ik had de afgelopen weken steeds genoeg eten in huis gehad, maar het begon nu wat saai te worden, er was niet veel variatie meer. Verse groente, fruit en brood kon ik wel weer gebruiken..... ik had Picnic wel een keer laten komen, maar dat was ook alweer bijna 2 weken geleden. Net als moederdag toen Geurtje en Edwin het één en ander aan boodschappen meenamen. 
Ik wist dat als ik eenmaal ging zitten dat ik dan niet meer overeind kwam.... lang in de keuken wilde ik ook niet bezig zijn, dus meteen naar de winkel en dan ook iets meenemen dat snel klaar is.
Weer thuis snel de boodschappen opruimen, mijn nachthemd aantrekken en met een bak maaltijdsalade op de bank...... heerlijk. Mijn ogen werden zwaar..... ik was echt bekaf, maar het was een heerlijke dag geweest...... als ik zondag nog steeds redelijk fit ben dan kan ik het normale leven weer oppakken.... niet meteen overdrijven (geen extra dingen en stoppen als het niet gaat)...maar dan kan het weer als ik het een beetje doseer. 

En nu moeten we weer uitkijken voor de apenpokken...... maar...... ik ben beschermd! Ik ben vroeger ingeënt tegen pokken en dat schijnt ook tegen apenpokken te beschermen..... levenslang!!! 
Er wordt al lang niet meer ingeënt tegen pokken omdat de ziekte uitgeroeid is .......en apenpokken is toch wat anders, al is het er wel aan verwant. Hopelijk valt het mee en blijven de besmettingen beperkt. Maar nu zijn het de ouderen die (voor een groot deel) er tegen ingeënt zijn en dus beschermd zijn. 

Zondag werd ik erg vroeg wakker...... er hing een mooie laag mist aan de overkant die ik snel zag veranderen. 

En om een uur of 8/half 9 was de mist helemaal weg 

Ik was wakker......  wakkerder dan ik normaal om die tijd ben, heel vreemd. Rustig aan ontbijten.... even de laptop pakken.... en ja hoor, ik werd weer slaperig en heb nog lekker een paar uur geslapen. 

Ik leek vrij goed hersteld te zijn van de vermoeiende zaterdag..... dat is positief! Nu niet meteen overdrijven, eerst nog even lunchen en de folders doornemen voor ik een beetje actief wordt..... en niet te lang achter elkaar.... ik wil het niet weer verpesten! 
Uiteindelijk heb ik niet heel veel gedaan, maar alle bakken die klaar stonden voor de 'opslag' even verderop heb ik nu weggebracht...... en nog wat kleinere klusjes.... in elk geval weer wat klaar. Morgen weer een paar bakken wegbrengen, die zijn iets zwaarder en staan nog boven.... en misschien nog wat vullen. 
Het was niet ver sjouwen (30 a 40 meter denk ik) en de meeste bakken wogen niet veel, maar toch..... voor mij op dit moment een hele klus. Allemaal dingen die ik voorlopig niet nodig denk te hebben en die nu even in de weg stonden, zo blij dat ik die schuur mag gebruiken! 
De grijze container is ook weer goed gevuld, die wordt morgen ook weer geleegd...... langzaam maar zeker komt er ruimte in huis. 

Nu nog even eten en dan ben ik weer klaar voor een nieuwe week!

Het jaarboekje kwam precies op tijd

 Bij het uitzoeken van de foto's en kaarten van mijn vader kwam ik ook een grote portretfoto tegen. Er stond geen naam bij, maar ik had wel een vermoeden. Ik wilde er t.z.t. wel iets bij schrijven over die man en zocht alvast het één en ander op en maakte aantekeningen.  
Ik wist nog niet zeker of hij het was, maar het vermoeden was groot, ik zou het voor alle zekerheid nog wel eens vragen aan iemand die ouder is. De man bleek te zijn overleden toen ik net 4 was, geen wonder dat ik mij hem niet kon herinneren. Zijn vrouw heb ik wel gekend.... nou ja, niet goed, maar ik herinner mij dat ze een keer bij ons thuis was en ik ben een keer in dat mooie huis geweest waar ik een deel van de bijzondere verzameling van haar man zag. 

Mijn moeder werkte bij ze als dienstmeisje en in de oorlog bracht zij papieren voor hem weg en haalde papieren op, hij zat bij de ondergrondse.... ik heb daar veel verhalen over gehoord. Zij leerde die mensen toen beter kennen, er was niet meer die afstand die ze als dienstmeisje had. 
Toen mijn ouders na de oorlog in november 1945 trouwden wilde hij bij het huwelijk zijn, maar hij had een vergadering in Amsterdam en hij had zijn auto uitgeleend aan mijn ouders. 3 auto's mochten ze lenen, die van de burgemeester, de directeur van het postkantoor en die van de dokter ..... zo konden ze netjes naar het stadhuis en de kerk en de (groot-)ouders en getuigen van beide kanten konden ook keurig in een auto. De burgemeester zou met de tram naar zijn vergadering in Amsterdam gaan, dan kon hij nog net in het stadhuis bij het huwelijk zijn. Maar ja..... soms loopt het anders! Mijn vader had de avond van tevoren goed zijn sokken en de ringen weggestopt, op een plek waar hij ze niet vergeten kon.... alleen..... hij wist niet meer waar. Hij heeft heel lang gezocht en hij bleek ze in zijn broekzak gestopt te hebben. Hij was al veel te laat...... mijn moeder werd al geplaagd dat hij toch maar niet wilde trouwen.

Snel mijn moeder ophalen en naar het stadhuis..... de burgemeester wilde er toch bij zijn en zorgde ervoor dat de tram voor het stadhuis bleef wachten tot het huwelijk voltrokken was. Hij zat in het bestuur van "de tram" ... en in die tijd kon dit nog... al zullen er vast wel mensen gemopperd hebben.

 

Vrijdagmiddag..... ik hoorde een plof in de gang, er werd iets door de brievenbus gegooid..... ha, leuk.... het jaarboekje van de vereniging oud-Monnickendam...... eens kijken wat er nu weer voor interessante dingen instaan. Al snel zag ik het portret dat ik ook in mijn bezit heb...... en heel veel gegevens over die man.... het was zoals ik al dacht burgemeester Versteeg. Wat leuk.... en wat een toeval! Er stond ook iets in over zijn klokkenverzameling, waar ik als kind ooit met verbazing naar keek..... al die tikkende klokken, geweldig! 
Ik was van plan nog meer over die man op te zoeken, maar dat hoeft nu niet meer, het werd mij in de schoot geworpen. 

Update

 Eindelijk, ik begin op te knappen.......ik ben er nog niet, maar ik merk nu elke dag dat ik een beetje beter ben. Ik begon op 1 mei, dus het werd wel eens tijd. 
Ik slaap nog wel veel, maar ik kan nu wel al 2 trappen oplopen zonder te hijgen als een oud paard. 
Net liep ik naar zolder om daar het raam dicht te doen voor de bui er er aan zat te komen.....en op 3 slaapkamers een verdieping lager..... en dat lukte allemaal in één keer! 
Ik was op tijd, nog geen 10 minuten later vielen voorzichtig de eerste druppels.....dat stelde nog niet veel voor, maar niet veel later viel er steeds meer en het werd echt een bui..... ik zag ook dat het onweerde. 
Het is gedaan met het mooie weer..... maar het was mij toch te benauwd en ik heb ook niet veel kunnen profiteren van de zon. 
Vrijdag de dertiende dacht ik ook dat ik opknapte..... ik wandelde een klein stukje in de zon en dan deed ik later nog een keer..... dat voelde goed. De volgende dag was ik duidelijk een stuk minder fit..... ik denk dat ik toch even teveel gedaan heb..... het leek niet zoveel, maar toch ....
. Ik wilde het zo snel mogelijk weer opbouwen omdat er nog zoveel afspraken in mijn agenda staan samen met de vaste dingen die elke week weer terugkomen. Steeds alles afmelden is zo vervelend, dus ik wilde het afdwingen, 'even' snel opbouwen. Omdat het die dag goed voelde leek dat te kunnen, maar ik had beter moeten weten. Het hele weekend was ik flink gammel. 
Maandag leek het ietsje beter....niet veel, maar toch..... het was zeker niet slechter! Dinsdag was het duidelijk..... het was maar weinig, maar zonder twijfel beter dan in het weekend. Woensdag en donderdag net zo.... met kleine beetjes gaat het vooruit. Nu niet overdrijven en teveel willen, nog even wachten tot ik wat verder ben.... ik kom eraan! 

Ik ben er aan gewend, maar het is eenvoudiger als er geen afspraken zijn..... dan kan ik het gewoon beter uitzieken, dan heb ik niet het gevoel dat ik er haast achter moet zetten. Deze keer duurde het erg lang, maar snel gaat het bij mij nooit. Maar ik verwacht nu echt dat ik volgende week fit genoeg ben om het meeste door te laten gaan. In het weekend misschien wat dingen die niet veel energie kosten, maar die mij wel het gevoel geven dat het beter gaat..... en dat is dan gelijk een goede test.,,,,, als dat goed gaat ben ik echt op de goede weg. 

En ik heb weer een zelftest gedaan, die was negatief, dus daar hoef ik geen rekening mee te houden.

En de bui is alweer voorbij..... het is nog wel donker. De bliksem was ver weg, geen flinke donderbui hier. 

Woensdagavond zag het er beter uit..... dit is één van de redenen waarom ik niet snel ga verhuizen, met dit uitzicht verveelt het niet snel als ik om wat voor reden dan ook de deur niet uit kan of mag:

En meteen na het plaatsen hiervan hoorde ik heel duidelijk de donder..... het is nog niet voorbij!

Water

 

 Lang geleden.....om precies te zijn 56 jaar geleden was ik op vakantie in de Ardennen, in het plaatsje Barvaux. We gingen er met de trein naartoe.....eerst naar Maastricht, daar overstappen op de trein naar Luik en dan naar Barvaux.
Er ging het één en ander mis, maar het was een heerlijke vakantie. 
Ik herinner mij het gezellige winkeltje van een echtpaar op leeftijd waar we spullen kochten voor onze huurcaravan, want daar zat niet veel in (kon de campingbaas ook niks aan doen, zijn voorganger had hem belazerd..... meer plaatsen verhuurd dan er waren, de dingen mooier voorgesteld toen ze waren..... dus toen het seizoen begon zat de nieuwe eigenaar in de problemen en creëerde nog extra plekken door tenten te plaatsen e.d.).
Mijn vader sprak redelijk Frans en maakte duidelijk wat we nodig hadden...... het hoefde niet mooi te zijn, of bij elkaar te passen, als het maar bruikbaar was. De man glunderde...... hij kan van zijn ouwe troep af...... hij had de grootste lol, hij kwam met een kop zonder schotel van formaat pispot.... terwijl hij vrolijk riep "Pour papa". Nog altijd als ik erg grote glazen, mokken of koppen zie hoor ik in gedachten die man nog 'pour papa' roepen. We kregen het voor weinig geld mee..... en bijna alles lieten we achter in de caravan, voor de volgende gast. 
Mijn moeder sprak geen woord Frans, maar wilde graag zelf haar boodschappen halen.... mijn vader zei dan wat zij moest zeggen en als ze lang moest wachten kwam ze af en toe naar buiten: "Cor, wat moest ik ook alweer zeggen?" 
Elke dag 2 gesneden broden, dat wist ze ondertussen ondertussen wel, maar welk woord nou  wat betekende.... daar had ze geen idee van. 
Op een dag stond ik met haar bij de bakker en ze zei netjes "Deux pains coupé s'il vous plait"....... ineens zag zij krentenbrood, dat was ook wel eens lekker.... ze wees het aan.... maar hoe moest ze nu zeggen dat dat ook gesneden moest zijn? Heel simpel, ze maakte met haar hand een snijbeweging, maar toen ze erbij zei: "Ach juffrouw, doet u effe zo"  lag ik helemaal in een deuk. 
Het kwam helemaal goed, de juffrouw begreep het! Maar ik heb mijn moeder er vaak mee geplaagd.
We bezochten daar ook een grot en liepen naar de top van de kale berg.
Ik was alleen een keer op de Veluwe geweest met vakantie, dus dit was de vakantie van mijn leven! 
De Ardenner ham vond ik heerlijk op het verse vloerbrood, echt smullen. 
En het water..... dat was geweldig..... wat een lekker water hadden we daar. Mijn broers haalden dat dagelijks een eind verderop vers uit de bron..... een pijp in de berg gestoken en daar stroomde het heerlijkste drinkwater uit dat ik ooit geproefd had. Wat er lekker aan was valt niet goed uit te leggen, maar het leek wel dikker.... niet zo schraal als kraanwater. Als het bronwater wat in flesjes verkocht wordt zo smaakte dan kocht ik het veel vaker. Nu vind ik het net als kraanwater, het voegt voor mij niks toe, dus ik koop het zelden, maar als het dat water was dan zou ik het wel kopen! 

Barvaux...... ik denk dat ik er niet veel meer zou herkennen na zoveel jaar...... waarschijnlijk de kale berg nog en het riviertje de Ourthe...... en misschien zou ik de grot nog kunnen vinden,

  maar het winkeltje zal er niet meer zijn.... en het echtpaar zeker niet.... die zouden nu 120 zijn of zoiets. 
Ik kan ook niet alles meer goed voor mij halen..... wel de camping en natuurlijk de berg en de grot, het pad naar de camping 

..... maar het plaatsje zelf... dat weet ik niet meer. Als het nog hetzelfde zou zijn zou ik vast wel dingen herkennen, maar ik denk dat het na zoveel jaar echt onherkenbaar is geworden. 

Ik vraag mij af of die bron er nog is....... ik zou best weer een glaasje van dat water willen! Als ik in de buurt zou zijn ging ik zeker even kijken! 

Even gezocht op internet.... 

Barvaux is een dorpje in het midden van de Belgische Ardennen en hoort bij de gemeente Durbuy.
Gezien de 400 inwoners wordt Durbuy ook wel eens het kleinste stadje ter wereld genoemd. 
Het is eveneens één van de mooiste plekjes in het land met een stadscentrum dat een Ardense gezelligheid uitstraalt.
Barvaux (Waals Barvea), ook wel Barvaux-sur-Ourthe, is een dorp in de Belgische provincie Luxemburg en een deelgemeente van Durbuy
Barvaux-sus-Ourthe is een grotere plaats in het hart van de Belgische Ardennen en ligt aan de rivier de Ourthe op enkele kilometers van Durbuy. Het is de grootste plaats in de gemeente Durbuy. Het gemeentehuis van deze gemeente is teven in Barvaux te vinden. 
Dit gemeentehuis ligt in een groot openbaar park dat zich uitstrekt langs de Ourthe. Tegenover het gemeentehuis staat het VVV-kantoor van Barvaux. Het stadje staat niet echt bekend als een populaire tourisctische trekpleister, toch zijn er in en om het stadje tal van overnachtingsmogelijkheden te vinden. 
Barvaux is wel populair bij toeristen die even een boodschap moeten doen, er zijn namelijk in en om Barvaux meerdere grote en kleine supermarkten te vinden, evenals friettenten en restaurants. Opvallend is dat het altijd druk met auto's is in het centrum van Barvaux.
Het labyrint van Barvaux, ook wel het labyrint van Durbuy genoemd is een imment groot doolhof net buiten Barvaux. Het doolhof strekt zich uit over ongeveer 11 hectare. Ieder jaar wordt er een nieuw labyrint uitgezet rondom een thema. Deze thema's worden helemaal doorgevoerd waardoor het labyrint van Barvaux een totaalbeleving is. Het is normaal gesproken geopend van juni t/m eind september, dit kan echter verschillen per jaar. Animatie is alleen aanwezig tijdens de schoolvakanties en in de weekeinden!

Ik denk dat het labyrint er toen nog niet was, ik had er nog nooit van gehoord en ik denk dat we dat wel bekeken zouden hebben als dat er toen was. 

Er is nog altijd een camping in Barvaux, bij de Ourthe ook. Of dat dezelfde camping is weet ik niet, ik meen mij te herinneren dat hij later eens overstroomd is. Het zal de Ourte dan wel geweest zijn die buiten zijn oevers trad...... toen wij er waren stond het water laag naar mijn idee, maar ik weet niet of dat een gebruikelijke waterstand was daar. 

Op de foto sta ik op een stuk grond dat boven het water hing, het water was een stuk lager.  

De camping zou vanwege die overstroming ook verplaatst kunnen zijn. Het pad er naartoe zal zeker verbeterd zijn, dat was toen een smal pad met losse stenen wat niet fijn liep. De 500 meter naar de camping (wat op het bord stond) leken lange meters, dat klopte, want er was een 1 van het bord gevallen, het was 1500 meter. 

Ik zou er best weer eens willen rondlopen, kijken of ik dingen nog herken, het water proeven als de bron nog te vinden is, het water van de Ourthe zien stromen, kijken of ik die grot nag kan vinden.
Proberen mij in het Frans verstaanbaar te maken. Ik spreek niet goed Frans, vooral de grammatica ben ik helemaal kwijt, maar ik ken wel veel woorden en daar kom je al ver mee.... in combinatie met gebaren, desnoods teken ik het! Dan mogen ze mij uitlachen zoals ik mijn moeder uitlachte!
Maar ik kan goed tellen in het Frans.... echt, daar heb ik geen moeite mee en dat kan ook handig zijn! 
Als ik er naartoe zou gaan dan zou ik mijn Frans wel wat proberen op te frissen.
Vaak valt het tegen als je teruggaat naar een plek van lang geleden, ik weet het, maar toch.... als ik in de buurt was zou ik zeker even gaan kijken!

Geschiedenis..... van Monnickendam en Oma Jans Martis-Tentij.

 Nu het mij niet lukt om echt actief te zijn ben ik begonnen met de ansichtkaarten van mijn vader...... ik heb al 8 albums in 2 ordners! Nou waren het niet de dikste albums, maar toch..... die ordners nemen veel minder ruimte in. En er staat nog heel veel op mij te wachten. Ik hoop dat ik het nog niet af krijg, want dat zou betekenen dat ik nog lang ziek ben! Maar wat klaar is is klaar! En zo ben ik toch nuttig bezig en maak ik zelfs wat ruimte.
Nog niet alles is perfect op volgorde....  chronologisch is het lastigst. Soms kan ik aan de spelling of de postzegel wel een beetje nagaan uit welke tijd die foto is, maar sommige kaarten zijn opnieuw uitgegeven en dan kloppen dat soort dingen niet altijd meer. Ik gok nu wat en hou voor een groot deel de volgorde aan zoals ik ze tegenkom, tenzij overduidelijk is dat het niet klopt. Soms zit er een foto van een heel andere straat ineens tussen.... die haal ik er wel tussenuit. 
Sommige dingen passen zowel bij het één als bij het ander..... soms zijn er meer straten te zien, waar doe je dat dan bij? Torens zijn vanaf veel plaatsen te zien..... maar ik doe dat toch zoveel mogelijk bij de straat waarin de foto genomen is en niet bij die kerk of toren. 
Veel foto's van de Grote Kerk, ook veel van de zaagmolen...... en misschien kom ik nog wel meer tegen. 

Ik zag ook foto's die volgens mij uit een familie-album komen...... dat komt een andere keer wel.
Er is nu ook een hoofdstuk 'personen'.... gelukkig staat er vaak achterop wie het zijn, want het zijn oude foto's, Soms ook een krantenartikel met foto.

De teksten moet ik nog overnemen en zichtbaar erbij plaatsen, maar dat komt ook later wel, eerst alles reorganiseren, daarna de aanvullingen..... nieuwe foto's maken, teksten etc. Soms zal ik hulp nodig hebben van een ouder iemand..... die hebben dingen meegemaakt waar ik niet van weet. 
Sommige verhalen heb ik vaak gehoord, maar niet goed opgeslagen..... zoals verhalen van mijn moeder die altijd vertelde over het huis waar ze geboren is..... het huis dat tegen de Noordeinderpoort aanstond. 
Eigenlijk besef ik nu pas dat ik nooit goed gekeken heb wat ze aanwees op de foto's, want ik zie aan weerzijden van de poort een huis.... maar welke was het? Ik weet wel dat ze een voorhuis hadden ('piep zei de muis in het voorhuis' dacht ik altijd als ze erover vertelde. Ik heb veel van haar verhalen onthouden, maar hierbij heb ik toch niet goed opgelet..... jammer. 

Ik heb ook een hoofdstuk "watersnood"....de stormvloed in de nacht van 13 op 14 januari 1916.
Ik kan ze allemaal bij hun eigen straat plaatsen, maar ze zaten grotendeels bij elkaar en dat heb ik zo gelaten, zo is het ook veel duidelijker hoe hoog het water stond.
 Ik herinnerde mij wel dat ik al eerder een foto van die watersnood tegen was gekomen, maar die zoek ik wel een keer op, dan kan hij er ook bij. 
Een enkele foto zat vastgeplakt..... dat deed mijn vader nooit.... maar misschien later wel, toen hij het niet goed meer wist ..... of mijn moeder die het later op orde probeerde te krijgen en ook de weg een beetje kwijtraakte. Gelukkig heb ik ze onbeschadigd eruit gekregen. In één album zat een deel op z'n kop, blijkbaar is iemand vanaf de achterkant ook gaan plakken. 
Maar doordat het nu losbladig wordt gaat het best snel..... al zit niet alles perfect op z'n plaats. 
Ook wat fotootjes tegengekomen waarvan mij niet helemaal duidelijk is waar het is...... die heb ik bij elkaar in een hoes gedaan, dat vraag ik wel eens aan iemand.... en er zal vast nog wel iets bij komen.
 
Eén album wat ik overgezet heb naar de ordner viel van pure ellende uit elkaar.... veel losse bladen, maar wel een bijzonder album, duidelijk heel oud.

En ik ontdekte dat het van mijn oma (mijn vaders moeder) geweest is.....er was in geschreven:
 
J. Tentij oud 11 jaar.

Het bleek een cadeautje te zijn van haar oudste zus en zwager: 
20 juni 1903
Aan Jansje Tentij
Van Jan en Coba.

Achterin schreef oma nog:
Jansje Tentij, oud 11 jaar, geboren te Amsterdam
Jaar 1894 den 24en Mei

Die verjaardag..... dat is altijd een raadsel gebleven. We hebben het altijd op 24 mei gevierd...... pas na haar dood bleek dat bij de burgerlijke stand het 25 mei was. Foutje? Te laat aangifte van de geboorte gedaan? 
Toevallig was mijn nichtje op 25 mei jarig.... Christina.
Oma is geboren in Amsterdam als jongste van een groot gezin. Haar moeder was toen ziek heb ik altijd begrepen en daarom ging zij als baby naar tante Jans (zus van haar moeder) in Monnickendam..... daar groeide zij op en was daar helemaal gewend.... bij haar moeder kwam zij wel, maar zo'n groot gezin was voor haar wat veel van het goede, dat was zij niet gewend. 

Tante Coba heb ik nog gekend..... geweldig mens..... stokoud geworden en duidelijk aanwezig, maar op een prettige manier. Tot op hoge leeftijd reisde ze nog heel Amsterdam door met de tram (ik dacht dat ze dan ging zingen in een koor)..... en ze vond dat overig verkeer maar op haar moest wachten. Dat ging een keer mis en ze brak haar heup.... ik meen zelfs dat ze twee keer haar heup brak, maar dat weet ik niet zeker. 
Zij kwam een keer haar jongste zus (mijn oma) bezoeken die bij ons woonde. Oma had boven een kamer en mijn moeder dacht dat tante Coba niet zo best meer zou lopen na die gebroken heup..... op die leeftijd is dat vaak een probleem. Dus tante Coba kwam en mijn moeder vroeg haar: "Is het handiger als ik haar naar beneden haal, dan hoeft u die trap niet op". Tante Coba gooide haar been een paar keer omhoog en rende de trap op terwijl ze riep: "Mijn benen zijn nog goed hoor". Geweldig, mijn moeder en ik keken haar verbaasd na voor we in de lach schoten. 
Haar zuster Lotte was een heel ander type.... het type dame. Ze had iets chiques over zich..... ik denk dat zij er nog chique uitzag in een juten zak.... sommige mensen hebben dat. Ook zij was heel aardig. 
Verder heb ik nog 2 broers van mijn oma gekend Gerard en Henk, met hun vrouwen Annie en Greet. 
Daar herinner ik mij nog van dat ik tante Annie erg aardig vond, maar tante Greet lag mij niet.... die was te aanwezig......  voor een verlegen kind als ik was was zij te uitbundig en als zij iets zag dat zij schattig vond aan mij dan riep zij dat ook en moest iedereen dat weten..... ik herinner mij dat ik eens met mijn voet mee-tikte op de maat van de muziek en zij vond dat zo geweldig dat iedereen dat moest horen van haar en komen kijken. Nee, ze was misschien een prima mens, maar ik bleef liever uit haar buurt. 
Toen ik haar voor het eerst zag kroop zij bij mijn opa en oma voor de deur uit een piepklein autootje, zo eentje waarbij de deur aan de voorkant zat, met het stuur er aan vast. In mijn herinnering was zij groot en stevig en had zij toen ook nog een grote hoed op...... voor mij was het toen onbegrijpelijk dat zij in die auto paste. Maar ik was nog heel jong, dus ik bekeek dat met kinderogen hahaha, misschien viel dat allemaal wel mee, maar die auto was wel heel klein! 

Ik heb nog een familiefoto van oma en haar familie. Ik heb nog meer oude foto's uit die tijd, toch maar eens een stukje over schrijven. 

De morgenstond had geen goud in de mond

 Ochtenden en ik zijn geen vrienden..... dat is altijd al zo geweest. Vooral vroege ochtenden sla ik liever over. Als ik ziek ben zijn de ochtenden nog beroerder, van alles heb ik 's morgens het meeste last. 
Ik ben ook niet helder..... ik heb tijd nodig om wakker te worden en alles kost meer moeite als ik nog maar net wakker ben. 
's Avonds gaat alles beter, hoewel ik merk dat ik meer steeds wakkerder word zoals vroeger.... voorheen kon ik 's avonds onbeperkt doorgaan (waar ik dan 's morgens vaak wel spijt van had), maar nu word ik 's avond wel slaperig.... wat niet wil zeggen dat ik in slaap val als ik naar bed ga, want zodra ik in beweging kom (naar boven ga, tanden poets etc.) ben ik weer wakker. Maar ga ik dan tv kijken dan slaap ik vaak wel snel. 
Zaterdagochtend.........  ik werd niet vroeg wakker...... ik voelde mij duf en een beetje ziek (maar dat is normaal als ik niet 100% fit ben, dan voel ik mij ziek 's morgens..... en duf ben ik elke ochtend).
Eerst maar koffie..... met voor de helft warme melk (dan is de caffeïnestoot wat minder, ik reageer daar vaak te heftig op, maar verdund komt het langzamer binnen) ...... lekker...... mijn mok was half leeg en ik wilde hem op tafel zetten..... ik weet niet wat er gebeurde, ik dacht dat ik hem misschien naast de tafel zette.... maar hoe dan ook, de mok lag op de grond in een plas koffie met melk. Ik bleef er even heel verbaasd naar kijken..... ik begreep niet goed wat er gebeurd was en het kwam nog even niet in mij op om het op te ruimen.... trage start!
Nog een geluk...... er lag een vuilniszak.... ik was de vorige dag met iets bezig geweest waarbij ik een vuilniszak had gepakt om meteen alles weg te gooien wat weg moest.... en die zak lag er nog! Bijna alle koffie lag op die zak.... een beetje op de plavuizen (ook geen probleem)..... een heel klein beetje op tafel, daar dobberden een paar oorbellen in.... maar alles bij elkaar was het goed terecht gekomen, niet over mijn smartphone of afstandsbedieningen of andere apparatuur.
Snel keukenpapier gepakt om het verder op te ruimen...... ik pakte de mok..... stuk.... het oor lag eraf. Zou dat misschien de oorzaak zijn? Zou gewoon het oor afgebroken zijn en was het dus niet mijn eigen schuld? Geen idee.... ik weet alleen dat hij ineens op de vloer lag!
Het oor heb ik nog niet teruggevonden.....  misschien onder de bank gegleden, ik had nog even geen zin om onder de bank te kijken. Misschien had ik hem nog in mijn hand toen ik de keukenrol ging halen.... ik weet het gewoon niet. Misschien automatisch weggegooid, kan ook nog. 
Het was een leuke beker, met smileys.... ik heb er nog zo eentje. Ik heb veel bekers, dus het is geen ramp.... al is het raar dat oude lelijke bekers nooit stuk lijken te gaan. Dat ruimt weer, al was het niet de bedoeling.... en het was prettiger geweest als er niks in zat..... maar het kon erger. 
Dit was wel veel sensatie op de 'vroege' ochtend.... echt, ik was net wakker. Zoveel actie leverde mij een paar flinke hoestbuien op. 
Nou.... hopelijk gaat de rest van de dag beter! 

Plannen maken en uitzieken

Deze hele week deed ik het nog rustig aan...... af en toe probeerde ik wel wat, maar dat was niet heel succesvol.....  dus alleen kleine klusjes. Wel zorg ik dat ik regelmatig naar boven ga..... traplopen is een goede graadmeter, als dat normaal gaat dan is het echt goed en zo blijf ik toch een beetje in beweging! Nu gaat het nog moeizaam.... maar ik doe het toch. 

En rustige klusjes zoals foto's uitzoeken, dat is ook nodig, dus dan ben ik toch goed bezig. Rustig aan maar toch nuttig bezig zijn en in beweging blijven. 
Er zijn in huis wat dingen aan vervanging toe.... ik kan niet alles tegelijk vervangen, maar dit is een mooie mogelijkheid om naar mogelijkheden te zoeken. Wat is er te koop en wat is een goed en goedkoper alternatief? Dat is eigenlijk ook nuttig werk! Mijn rolgordijnen in de keuken worden slecht, de stof gaat stuk en is niet meer schoon te krijgen..... maar het systeem werkt nog goed! Het is met een veermechanisme, ik vind dat handig. Ik denk er nu over om alleen de stof te vervangen..... dat is niet alleen goedkoper, maar ik denk ook dat het voor mij simpeler is dan nieuwe rolgordijnen ophangen. Ik heb al gekeken ..... maar het is gewoon het oude doek eraf halen en nieuw doek vastmaken (kan met o.a. plakstrip of met klittenband)..... dat lijkt mij niet ingewikkeld.
De overgordijnen op de slaapkamer zijn echt af.....dus daar moet ook wat nieuws voor komen..... en zo zijn er nog wat dingen die ik zal moeten vervangen (maar die laat ik nog hangen tot alle werkzaamheden achter de rug zijn)..... niet alles tegelijk, maat ik heb nu alle tijd om op mijn gemak internet af te speuren naar mogelijkheden en onmogelijkheden. De gordijnen beneden moet ik repareren, het plooiband laat los, maar dat doe ik wel als de nieuwe ramen komen, dan haal ik ze eraf en was en repareer ze. 

Donderdag ging ik toch nog even een klein stukje fietsen.... en heel klein stukje.... naar de brievenbus. 
Dat moest even.... ik doe mee aan een onderzoek naar corona van het RIVM en vlak voor Pasen kreeg ik een envelop met een buisje waarin ik bloed moest opsturen.... dat had ik al eens eerder gedaan. 
Het kwam op dat moment slecht uit en ik legde het opzij.... en vergat het. Toen ik er aan dacht was het vrijdag..... dan kan ik het niet opsturen, want het mag niet te lang onderweg zijn. Op zaterdag zullen ze niet werken, dus even wachten nog. Toen kreeg ik griep.... en was ik niet van plan om naar de brievenbus te gaan, dat zou wel erg veel moeite hebben gekost toen. 
Donderdagmorgen een vragenlijst van het RIVM via de mail en de melding dat ik nog 1dag had om het bloed te versturen. Nou, dan 's middags maar, kort voor de buslichting. 
Het is altijd een heel ritueel..... ik ben gewend aan vingerprikken, maar voor 'suiker' is een minidruppeltje voldoende en hierbij moet ik 10 tot 20 druppels hebben. Dus..... handen wassen met warm water en zeep..... 1 minuut een warm glas vasthouden..... vingers masseren en dan prikken.... nou echt.... een bloedbad is overdreven, maar de pleister heb ik na afloop echt wel nodig, want het loopt gewoon langs mijn hand.... dat had ik de vorige keer ook.
Ik kan al die stappen wel overslaan, maar als er dan niet genoeg bloed komt schiet het ook niet op, dus ik hou mij maar aan het ritueel. En dan meteen naar de post..... dus even op de fiets. 
Ach, zo'n klein stukje is net goed om weer een beetje op gang te komen. 

Vrijdagmorgen weer eens een flinke hoestbui..... en de hele morgen ging ik door.... het was dus nog niet over. Nou ja..... het hoort erbij. Alles bij elkaar gaat het echt wel beter, maar het gaat natuurlijk altijd langzamer dan ik zou willen. 
Weer alles afgezegd voor vandaag..... het gaat nog niet. Wel even een kleine wandeling gemaakt..... een heel klein rondje, maar het was lekker buiten in het zonnetje. Zon en buitenlucht zijn ook nodig om op te knappen. Het is prettig dat ik dichtbij kleine rondjes kan wandelen.... steeds een ander rondje... en toch dichtbij. Dat is ideaal om het weer op te bouwen...... altijd een afstand op maat! 

Daarna in de keuken bezig geweest.... er stond ondertussen een flinke afwas...... ik deed niet alles tegelijk. Ook wat dingetjes ingepakt die ik voorlopig niet nodig denk te hebben, want in de keuken moeten ook kasten opzij als de ramen komen.... twee kleintjes die voor het raam staan en 1 grote kast die met de zijkant voor het raam staat (raam zit van muur tot muur, dus de kans is groot dat er iets voor komt te staan). Daarom is het handig als ik alvast wat losse spulletjes in een doos stop. 
Toen was het wel weer genoeg..... ik werd duizelig en moest zitten.....  maar..... wat klaar is is klaar!
En een tukkie doe wonderen!
Zo probeer ik toch af en toe wat te doen..... maar geen gesjouw, dat moet nog even wachten. Al is het maar 10 minuten per keer, maakt niet uit.... alle beetjes helpen. 

Het weekend heb ik geen afspraken, dus ik hoef ook niks af te zeggen..... dat is mooi..... lekker rustig, dan hoef ik alleen rekening met mijzelf te houden.

In de namiddag wil ik weer een klein rondje lopen...... uit ervaring weet ik dat 2x per dag een klein stukje beter werkt dan 1x een (te) groot stuk.
Hopelijk lukt dat in het weekend ook..... en dan na het weekend hoop ik toch echt weer een beetje het normale leven op te pakken.... ik doe mijn best!

Iedereen een heel prettig weekend.

Zon

 Ìn het AD een artikel over mensen die niet alleen de coronaprikken weigeren, maar nu ook anti-zonnebrandmiddelen. 
Zelf denk ik dat het niet de beste oplossing is om je dagelijks (weer of geen weer) van tot tot teen met factor 50 in te smeren, maar bakken in de brandende zon zonder smeerseltje is zeker niet goed. 
Zelf verbrand ik vrij snel.... met uitzondering van mijn gezicht. 
Ik kom veel buiten...... wandelen, fietsen......  mijn gezicht is dus wel wat gewend. Mijn gezicht houdt niet van vette crèmes, daar krijg ik puisten van! Dus dat smeer ik zeker niet dagelijks in...... een petje helpt ook al wat.
Ik hou niet van bakken in de zon...... ik zit wel graag in een mild voorjaarszonnetje. 
Midden op de dag ben ik in de zomer als de zon fel schijnt niet vaak buiten. Aan het strand zal je mij niet snel zien.....  hooguit 's avonds of in de wat koudere jaargetijden.
Zelf denk ik dat het prima is om de zon even op een onbeschermde huid te laten schijnen..... maar zeker in de zomer niet te lang. Als de zon fel is in de zomer niet langer dan een paar minuten.... in het voor- en najaar mag dat best wat langer, maar dat is niet voor elke huis hetzelfde. Bij twijfel smeer ik altijd! Als ik wandel en het is te warm met mijn jas aan dan doe ik hem uit, ook als ik niet ingesmeerd ben, maar ik loop geen uren, dus ook dat valt mee. Ik ben dus geen fanatieke smeerder, maar bij felle zon smeer ik echt wel..... als ik lang buiten ben in de zomer ook! En ik zal niemand aanraden om niet te smeren..... ook al doe ik het zelf dus ook niet altijd! Ik laat het afhangen van de sterkte van de zon en de tijd die ik buiten ben ... en het tijdstip. Ik heb altijd smeersels met verschillende factoren in huis.....  in het voorjaar is factor 50 niet snel nodig vind ik.
De zon heeft ook zijn goede kanten...... zoals de aanmaak van vitamine D. Ik probeer dus het goede van de zon te benutten, maar wel op tijd in te smeren. 
Helemaal niet smeren kijkt mij echt niet goed...... het risico op huidkanker is te groot. 
Beter teveel dan te weinig smeren denk ik! Of ik het zelf goed doe..... dat weet ik natuurlijk nooit zeker en daarom zal ik een ander niet aanraden om het hetzelfde te doen, maar ik denk dat ik er wel verstandig mee omga.
Bruin worden vind ik niet belangrijk..... het staat leuk, maar ik bruin niet zo snel (ook weer met uitzondering van mijn gezicht) en ga echt niet in de zon zitten alleen omdat ik bruin wil worden!     
Ik vind het goed dat er op steeds meer plekken automaten met een anti-zonnebrandmiddel komen te hangen..... handig als je vergeten bent iets mee te nemen. 
De zon schijnt nu..... maar gisteravond zag ik een vreemd natuurverschijnsel..... het regende.... echt waar!