Het jaarboekje kwam precies op tijd

 Bij het uitzoeken van de foto's en kaarten van mijn vader kwam ik ook een grote portretfoto tegen. Er stond geen naam bij, maar ik had wel een vermoeden. Ik wilde er t.z.t. wel iets bij schrijven over die man en zocht alvast het één en ander op en maakte aantekeningen.  
Ik wist nog niet zeker of hij het was, maar het vermoeden was groot, ik zou het voor alle zekerheid nog wel eens vragen aan iemand die ouder is. De man bleek te zijn overleden toen ik net 4 was, geen wonder dat ik mij hem niet kon herinneren. Zijn vrouw heb ik wel gekend.... nou ja, niet goed, maar ik herinner mij dat ze een keer bij ons thuis was en ik ben een keer in dat mooie huis geweest waar ik een deel van de bijzondere verzameling van haar man zag. 

Mijn moeder werkte bij ze als dienstmeisje en in de oorlog bracht zij papieren voor hem weg en haalde papieren op, hij zat bij de ondergrondse.... ik heb daar veel verhalen over gehoord. Zij leerde die mensen toen beter kennen, er was niet meer die afstand die ze als dienstmeisje had. 
Toen mijn ouders na de oorlog in november 1945 trouwden wilde hij bij het huwelijk zijn, maar hij had een vergadering in Amsterdam en hij had zijn auto uitgeleend aan mijn ouders. 3 auto's mochten ze lenen, die van de burgemeester, de directeur van het postkantoor en die van de dokter ..... zo konden ze netjes naar het stadhuis en de kerk en de (groot-)ouders en getuigen van beide kanten konden ook keurig in een auto. De burgemeester zou met de tram naar zijn vergadering in Amsterdam gaan, dan kon hij nog net in het stadhuis bij het huwelijk zijn. Maar ja..... soms loopt het anders! Mijn vader had de avond van tevoren goed zijn sokken en de ringen weggestopt, op een plek waar hij ze niet vergeten kon.... alleen..... hij wist niet meer waar. Hij heeft heel lang gezocht en hij bleek ze in zijn broekzak gestopt te hebben. Hij was al veel te laat...... mijn moeder werd al geplaagd dat hij toch maar niet wilde trouwen.

Snel mijn moeder ophalen en naar het stadhuis..... de burgemeester wilde er toch bij zijn en zorgde ervoor dat de tram voor het stadhuis bleef wachten tot het huwelijk voltrokken was. Hij zat in het bestuur van "de tram" ... en in die tijd kon dit nog... al zullen er vast wel mensen gemopperd hebben.

 

Vrijdagmiddag..... ik hoorde een plof in de gang, er werd iets door de brievenbus gegooid..... ha, leuk.... het jaarboekje van de vereniging oud-Monnickendam...... eens kijken wat er nu weer voor interessante dingen instaan. Al snel zag ik het portret dat ik ook in mijn bezit heb...... en heel veel gegevens over die man.... het was zoals ik al dacht burgemeester Versteeg. Wat leuk.... en wat een toeval! Er stond ook iets in over zijn klokkenverzameling, waar ik als kind ooit met verbazing naar keek..... al die tikkende klokken, geweldig! 
Ik was van plan nog meer over die man op te zoeken, maar dat hoeft nu niet meer, het werd mij in de schoot geworpen.