Telefoon..... en meer

 Toen de Arnhemmers zondag kwamen kreeg ik meteen mijn boodschappen en andere cadeaus. 
Ik stond op om een deel van de boodschappen op tafel te zetten voor de lunch en de rest in de keuken/koelkast. 
We gingen eten.... zaten daarna nog even gezellig en Geurtje en Edwin gingen even naar de kringloop. 
Ik vertelde Wesley dat ik niet moest vergeten Edwin te vragen naar mijn telefoon te kijken en dat ik zelf de batterijklep er niet af kreeg. Wesley wilde het wel proberen en het lukte..... toen was ik al een eind verder, want ik wist dat er geen bijzondere batterijen in moesten..... 2 oplaadbare AAA ..... dat is te doen. 
De telefoon ging..... Edwin..... die vertelde dat ze vast stonden en daarom meteen door zouden gaan naar de snackbar voor het avondmaal. Ik zei dat de telefoon er misschien mee zou stoppen.... want anders is het net alsof ik ophang als hij er mee stopt. Oké..... maar hij hield het vol... het was ook geen lang gesprek. 

Tijdens het eten vertelde ik Edwin dat Wesley de batterijenklep er af kreeg..... : "Dat heb ik gedaan!" zei hij. "Nee, Wesley....en ik heb de klep eraf gelaten, zodat ik ze vervangen kan!". "Nee, ik heb de klep eraf gehaald, bij alle 2 de telefoons en wat met de batterijen gerommeld".... en hij vertelde welke batterijen erin zaten, met typenummer en al. Dat rommelen met de batterijen ken ik, dat doe ik ook wel eens, dat helpt bij apparaten waar ze lang inzitten zoals afstandbedieningen ..... ik denk dat er dan wat aanslag opzit wat je er zo af haalt waardoor er een beter contact is. Maar ja..... die telefoons had ik allebei  in de kamer staan, dan kon hij dat niet gedaan hebben zonder dat ik het zag.... bovendien zaten de kleppen erop... nou ja, eentje niet, maar die had Wesley eraf gehaald..... ik snapte er niks van. Maar Edwin verteld zoiets niet zomaar.... maar ja..... hoe dan?
"Toen we net binnen waren en jij naar de keuken ging heb ik dat gedaan"...."En dan zeg je niks? "
Wat een mafkees hahaha, hij had inderdaad de klepjes er weer op gedaan.... maar hij moet dat allemaal toch supersnel gedaan hebben. En dan niks zeggen..... eigenheimer! 

Ik bestelde nieuwe batterijen, maar dinsdag haalde ik 1 telefoon uit zijn houder om te kijken wat de oude batterijen deden...... uren later gaf hij nog steeds aan dat hij vol was..... ik denk dus dat de oude batterijen nog goed zijn. Ik heb  de nieuwe in elk geval klaarliggen, ze kunnen er zo in als hij weer raar doet. Dat iets het niet doet als er iets met de batterijen is snap ik, maar mijn foon gaf ook steeds verkeerde informatie.... dat vond ik raar..... zoals dat er een andere lijn open stond.... terwijl ik geen andere lijn heb..... wel een tweede toestel, maar volgens mij is dat niet hetzelfde als een tweede lijn. Bovendien stond dat toestel ook uit. Pas later begon ik te vermoeden dat het de batterijen waren. 

Dinsdag ook naar diabetescontrole geweest. Het was knap weer, ik ging op de fiets, het is niet ver en de auto kan je zelden voor de deur kwijt..... en verderop heeft niet veel zin... dat stukje lopen.... dan kan ik net zo goed fietsen. Pffff...... in de lichtste versnelling.... en daar een trap op.... het voelde alsof ik de Mount Everest beklom. Maar alles was goed, of in elk geval goed genoeg.... volgende controle wer uitgebreider en bij de dokter...... dus dat hebben we ook weer gehad. 
Daarna thuis in slaap gevallen. Woensdagochtend vroeg moest het grofvuil klaarstaan, waaronder een grote tv met beeldbuis die loeizwaar is. Alles stond al beneden, die grote tv had Edwin al vorige keer naar beneden gebracht.... die rest heb ik zelf gedaan... af en toe iets. Die tv leek handig als reserve, maar dat werkt niet als ik hem zelf niet naar beneden krijg. Ruimen! Andere dingen waren ook zwaar, maar niet als die tv en bovendien handzamer. Het was even een krachtsinspanning, maar het gaf een goed gevoel dat het lukte. Ik hoefde niet alles te tillen.... de grote tv deed ik via de kantelmethode.... die kon ik onmogelijk tillen... ook door de omvang. Steeds 1 ding neerzetten en dan uitrusten. Gelukkig hoefde ik er niet ver mee te slepen. En toen alles er stond gelijk daarna weer languit....  gevloerd! Ik zou het woensdagochtend doen, maar was blij dat ik het eerder deed..... klaar is klaar en dan hoefde ik geen wekker te zetten. 

Ja, het was beter geweest als het een week later kwam.... of 2 weken eerder..... maar ja, het is niet anders. Ik  wil het niet nog 4 weken laten staan..... en ik had het al doorgegeven. 
Weer wat weg! 

Ik knap wel duidelijk op, maar kan even nog niet veel...dat is normaal, heb ik altijd, maar ik wil meer.... ik wil opruimen en dat lukt nog niet echt. Heel kleine klusjes....en dingen uitzoeken.... alle beetjes helpen. 
Verkoudheid is ook duidelijk minder..... niet meer de hele dag.... daar heb ik 's middags het minste last van en hoesten doe ik vooral bij inspanning en praten. Als ik begin te hoesten kan ik niet meer stoppen, het is alles of niks. 
Ik moet dus nog even rustig aan doen.... elke dag een beetje meer als het lukt.