Als het weer niet mee zit zorg dan voor een goeie bui!

 Zoveel mensen hoor ik mopperen op deze zomer, maar ik geniet. We hebben dit jaar al heel wat hitte/warmte gehad (oké, dat viel niet echt in de zomervakantie) en voor mij was dat meer dan genoeg. 
 

 Er wordt teveel en te snel geklaagd over de slechte zomer..... maar de zomer duurt nog wel  even, wie weet wat voor moois er nog komt.
Hier hebben we net de eerste week vakantie achter de rug en donderdag regende het zo ongeveer de hele dag, een miezerregentje. De overige dagen waren er nog best zonnige uurtjes en  vooral droge uurtjes. Naar mijn idee is het te vroeg om nu al te mopperen.. Ik heb al 68 zomers achter de rug en de 69ste voor een deel en er zijn niet veel zomervakanties geweest zonder regen.... thuis of elders.
Ik ben niet vaak op vakantie geweest, maar op de meeste vakantiebestemmingen had ik veel regen. In Spanje was het toen zo slecht dat de strandtenten weggehaald werden, zo slecht was het in die tijd van het jaar nog nooit geweest zeiden ze. Ik herinner mij een weekje op de Veluwe toen ik een jaar of 5 was.... hele week regen in een lekkend huisje.... pannen en emmers tekort om eronder te zetten. Jaren later met Ed schuilend in de auto voor ons hotel...... een wolkbreuk! En dat hadden we 2x,  de eerste keer in Duitsland, de tweede keer in Nederland, gewoon in de auto blijven wachten omdat het te erg was.
In een geleende caravan in Limburg, samen met Edwin, een bui, niet normaal meer, het grootste deel van de camping stond onder water (wij stonden gelukkig wat hoger), de hele nacht draaiden de pompen om het water af te voeren. De regen kwam toen zo hard naar beneden dat de tentstokken van de voortent verbogen waren. Dat is regen!  In Madurodam zijn we een keer helemaal natgeregend, we hebben ons gedroogd bij zo'n handendroger met warme lucht. Wij droog, buiten droog, we konden weer verder...... jawel, de volgende bui volgde snel en niet zo'n beetje. Deze keer vonden we sneller een schuilplaats waar nog ruimte was en toen het weer droog werd kocht ik een paraplu.....  toen heeft het niet meer geregend. Steeds als ik die paraplu meeneem blijft het droog 😂. 

En ik loop nu ook regelmatig in de (milde) regen..... ik pas een paar weken op een hond die toch uitgelaten moet worden (dit is de eerste week)..... geen probleem (hoewel ik een natte hond nooit zo fijn vind, maar die mag dan nog even niet op de bank en moet drogen op een hondenkussen!) en boodschappen doe ik gewoon op de fiets...... soms zelfs zonder jas! 
Natuurlijk zijn we allemaal anders, we ervaren het allemaal anders, maar beslis niet na een paar regenachtige dagen dat het een slechte zomer IS. Misschien vind je het zelf een slechte zomer, maar dat is niet voor iedereen zo en bovendien.....dit is Nederland!  We hebben veel te droge jaren gehad..... de regenhaters zijn teveel verwend. 

Eigenlijk heb ik nu wel zin in een sneeuwballengevecht! 

Ik laat in elk geval mijn humeur niet verpesten door regendruppels. Dat heb ik voor zover ik mij kan herinneren nooit gedaan (nooit lang in elk geval)........ we hebben er vaak om kunnen lachen en als het erg hard regende maakten we het binnen gezellig. Als kind vermaakte ik mij binnen ook wel, geen probleem en nog steeds. 
Toen ik net getrouwd was hadden we een strenge winter....... de winter van 78/79 ..... we woonden in Purmerend in een flat...... telefoonnet was overbelast, het lukte mij niet om de bushalte lopend te bereiken en kon dus niet bellen om te vragen of de bussen reden, maar vanuit onze flat zagen we geen verkeer. Het stormde, sneeuwde, het was spiegelglad door eerdere ijzel, het begon ook nog te onweren..... we konden allebei niet naar ons werk....... naar buiten gaan was echt niet te doen toen.... dan maken we het binnen gezellig. We hebben heel wat spelletjes gedaan als sjoelen, Monopoly etc. (met een man die bij Bast Smit werkte hadden we natuurlijk genoeg leuke spellen). En ook de keren dat we in de auto voor ons vakantieadres schuilden hebben we gelachen. Later met Edwin ook..... die verveelde zich ook nooit en hield ook van spelletjes. Natuurlijk komt het wel eens slecht uit, maar ach.... in de zomer natregenen vind ik minder erg dan in de winter. 
Er is binnen genoeg te doen....... lezen, tv-kijken, computeren, spelletjes (er zijn ook spelletjes die ik alleen kan doen), knutselen, puzzelen en natuurlijk valt er altijd wel iets op te ruimen. 

En gistermorgen had ik meteen al een goede bui, ik was nog maar net wakker toen ik een foto ontving van mijn nieuwe achternichtje in kleding die ik gegeven had..... zo leuk. Maar ik schoot ook in de lach..... want ik had gezegd dat als ze kleren kregen die ze echt lelijk vonden dat ze dat het kind dan aan 'moesten' trekken en daar een foto van maken...... als er dan later gezegd wordt dat het kind het nooit aanhad kan je met bewijzen komen.....'ja hoor, kijk maar....... ze staat er zelfs mee op de foto!'  😂
Zelf heb ik dat ooit gedaan met een gebreid matrozenpakje voor Edwin..... het was niet mooi en de broek al helemaal niet, die was met gaatjes gebreid en dan gewoon elastiek erdoor geregen......  dat was toen ik kind was gewoon, maar toen Edwin klein was al lang niet meer en het zag er niet uit, dat witte elastiek door dat donkerblauw.. Het truitje was ook niet echt mooi, maar dat was in elk geval beter. Ik heb een keer een foto gemaakt toen hij het aanhad.... de enige keer. Bij het bladeren in het fotoalbum kwam de maakster het tegen! Ze had er een hoop werk aan gehad, dan kan je het niet afkraken, maar echt, het zag er niet uit!
Ik denk niet dat dat in dit geval de bedoeling van de foto was hahaha, maar ik moest er toch aan denken. En ach...... als ze het toch niet mooi vonden dan is dat jammer, maar kan gebeuren! Ze hoeven niet mooi te vinden wat ik mooi vind!  In elk geval vond ik het een lieve foto! 

Binnenkort ga ik weer eens een cadeau inpakken...... ik heb er een grote doos voor besteld die vandaag bezorgd wordt (samen met wat andere dingetjes die ik nodig had en daardoor geen verzendkosten). Een mooie opbergdoos, dus dat is gelijk een extra cadeau..... maar dit was een formaat waar het allemaal goed inpast, zodat alles goed zichtbaar is..... ik was eerst van plan om zelf een doos te beplakken met cadeaupapier, maar had nog niet de juiste maat..... en ik vond dit eigenlijk veel mooier...... en handiger. En zo goedkoop dat ik waarschijnlijk nauwelijks goedkoper uit ben als ik het doe zoals het plan was...... cadeaupapier, lijm...... soms lukt het niet goed.... nieuwe rol cadeaupapier...... dan is dit minder werk, niet of nauwelijks duurder en de ontvanger heeft er ook nog wat aan!  En leuk inpakken vind ik leuk werk! Omdat het een grote doos is heb ik er extra breed lint bij besteld...... want een smal lintje is geen gezicht bij zo'n groot pak! 

Verder is er van de week weer een afspraak gemaakt voor onze jaarlijkse barbecue in Almere....... het kostte wat moeite, maar het is gelukt, we zijn er allemaal!  Dat kan weer gezellig worden! Nog wel even geduld, maar het staat in de agenda! 

Vandaag alvast wat foto's besteld voor het album dat ik van de feesten wil maken.  Gelijk ook maar wat andere leuke foto's die aan de muur komen te hangen. Mijn kleine gang hangt vol met foto's van Monnickendam, bij de trap zijn het familiefoto's...... ook van voor mijn tijd, van mijn overgrootvader en -moeder o.a. Ik hou ervan..... ik heb een tijdje geleden heel veel lijstjes gekregen van iemand die verhuizen ging en een groot deel hangt al, maar ik heb nog wat over en er zijn nog zat foto's die ik op wil hangen, dus gelijk maar veel foto's besteld. Dat is niet duur en scheelt een hoop ergernis, want ik heb altijd ruzie met printers. Er was nu nog korting ook, dus voor 15,01 (incl verzendkosten)  krijg ik bijna 50 foto's, waarvan een groot deel 13x18 en de rest 10x15 ...... ze worden ook nog automatisch verbeterd als dat nodig is. Nou, ik heb er heel veel fotopapier voor nodig en veel inkt..... en veel werk..... dit is het mij wel waard. Ik weet alleen niet wanneer het pakket komt..... ze schrijven 'tussen 1 en 2 augustus, maar ik weet niet wat er tussen zit! 

Herinneringen

Lang geleden hadden we een clubblad genaamd 'De Nootkreet'  ....jawel, met een T ..... want bij een muziekvereniging horen nou eenmaal muzieknoTen.
 

Mijn oudste broer en mijn vader kwamen met het idee..... ik weet niet meer wie het eerste was, maar samen hadden ze plannen genoeg. 
Allebei konden ze leuk schrijven,  mijn broer kon goed tekenen,  maar ook mijn vader tekende aardig. 

Er kwam een tweedehands stencilmachine, met slinger...... en één keer in de 2 weken kwam er een groep mensen om te helpen. De stencilmachine op tafel in de huiskamer.
Als de verhalen en evt. tekeningen op stencil stonden kon dat in de machine.... inkt erin, papier erin en slingeren maar..... tot er genoeg waren en het volgende stencil erin kon. Gelukkig was er wel iemand die de verhalen op stencil wilde typen, dat scheelde weer werk en dat moest natuurlijk klaar zijn voor onze stencilavond (ik dacht op donderdag).
Ondertussen pakten anderen de papieren die al klaar waren om uit te zoeken, want er zaten nog wel eens blanco bladen tussen. Als alle pagina's klaar waren werden ze op volgorde op tafel gelegd en liepen we erlangs om er een complete Nootkreet van te maken die vervolgens aan elkaar geniet werd. Gelukkig werd dat al snel een elektrische nietmachine, dat werkte sneller en prettiger. 
Het was oorspronkelijk bedoeld voor onze leden, maar al snel hadden we honderden abonnees, dus we hadden ook bezorgers nodig, want op de repetitie uitdelen ging zo niet lukken. Elke honderdste abonnee werd gehuldigd en kreeg een herinneringscadeau. 

Er stond van alles in..... natuurlijk de agenda van de vereniging, maar ook gekke voorvallen, blunders. Het zielige hoekje vermeldde zieken en pechvogels. Er was iemand die een horoscoop maakte, oude verhalen vielen onder de categorie vergeelde bladen en iemand die nog oudere verhalen schreef maakte donker vergeelde bladen en natuurlijk stond alles erin wat met de vereniging te maken had. Maar omdat het door zoveel mensen gelezen werd kon het over iedereen in Monnickendam gaan..... als er wat over te vertellen viel. We waren gek op blunders...... iemand zag eens een kapellid met een rood hoofd uit de bus stappen die op de weg stopte waar geen halte was..... die was dus duidelijk in de verkeerde bus gestapt en daar viel wel een leuk stukje van te maken. Ik liep eens langs een kleuterschool waar twee mensen naar buiten kwamen, juf liep mee naar buiten en ik hoorde haar zeggen: "Dat is volgende week pas!" Aha...... dan zijn er verkiezingen en daar was altijd een stemlokaal...... ze waren dus een week te vroeg! Leuk voor een stukje...... ze waren abonnee, dus ze zouden het wel lezen. Inderdaad, ze lazen het en begrepen niet hoe we dat konden weten, maar we waren allemaal spionnen. Zo was er altijd wel iets, maar na verloop van tijd werd het steeds moeilijker om hem vol te krijgen...... eerst werden er nog regelmatig stukjes of tips ingeleverd, maar dat werd steeds minder. Er was veel werk aan en volgens mij zijn we later naar 1x per maand gegaan. 

Elk jaar kwam de hele ploeg een keer eten bij ons thuis.(toen ik net getrouwd was was het een keer bij ons in Purmerend).... maar iemand was een keer een week te vroeg......  een tegenvaller, want nu moest hij thuis eten en zijn vrouw at iets dat hij niet lustte. Bovendien had hij tegen een ander gezegd dat het deze avond was en die zou voor ijstaart zorgen..... maar ze hadden geen vriezer, dus die zouden ze snel op moeten eten vertelde hij...... "die krijgen een blauwe buik van al dat ijs!" 

Na afloop van zo'n stencilavond  zaten we altijd nog even gezellig met z'n allen na te praten. 
Een keer ging de bel, mijn vader deed open...... iemand voor een enquête. Hoewel mijn vader zei dat het niet zo goed uitkwam wilde ze toch haar vragen stellen. Bij de kamerdeur deinsde ze toch even terug leek het wel..... de kamer zat vol, niet alleen de stencilgroep, maar ook mijn oma die het niet goed meer wist en steeds haar rok oprolde en weer gladstreek, mijn schoonzus zat met een hoofd vol krulspelden, een broer was ziek en zat in kamerjas met zijn voeten in een bak warm water...... klodders inkt op tafel en veel kabaal. Mijn vader vroeg: "Duurt het lang?" "Nee hoor, een kwartiertje" "O, dat is lang genoeg om ook de griep te kunnen krijgen". zei mijn vader wijzend op mijn zieke broer.
 Ze zette toch door..... het ging over elektrische apparaten: "Heeft u een bandrecorder?" Jawel" "Heeft u die ter vervanging gekocht of is het uw eerste?" "Nou, ziet u.... onze papegaai was dood......"  Zo ging het steeds, iedereen bemoeide zich ermee, allemaal gekke antwoorden..... toen ze klaar was vergat ze haar papieren mee te nemen. Wij beweerden natuurlijk dat dat van schrik was..... geen idee wat zij dacht, misschien vond ze het juist leuk, maar misschien vroeg ze zich af waar ze in hemelsnaam in terecht was gekomen..... geen idee, maar wij hadden de grootste lol.

Een andere keer toen we na zaten te praten en weer de bel ging deed degene die het dichtst bij de deur zat open en even later stapte er een vrouw binnen die wij niet kenden. Jan (degene die opendeed.... niet mijn broer Jan overigens) kwam er achteraan. Wij vroegen hem fluisterend, mimend en met gebaren "Wie is dat?"  We dachten dat hij een vriendin had die wij nog niet kenden..... maar we vonden haar niet echt bij hem passen. Hij gebaarde terug dat hij het ook niet wist.... "maar jij laat haar toch binnen?"
"Ik dacht dat jullie haar kenden!" 

 "Ik lust wel een koppie koffie" zei ze terwijl ze ging zitten. 

Ze kreeg koffie en ze vertelde dat ze naar Lourdes ging en Lourdeswater voor ons mee wilde nemen, maar..... dat deed ze alleen voor goede mensen! Ondertussen begrepen we van Jan dat ze zo naar binnen gelopen was toen hij de voordeur open deed.... in de gang haar schoenen uitdeed en de kamer inging. Hij dacht dat ze dus wel bekend was bij ons. Ze bleef maar zitten en was duidelijk niet van plan om weg te gaan. 
Ondertussen vertrok de ene Nootkreetmedewerker na de andere, maar verschenen een oom en tante en die wisten wie het was. Ze woonde niet in Monnickendam, maar wel in de buurt..... in de woonplaats van die oom en tante. Ze wilden haar wel thuisbrengen, ze waren met de auto, ze wisten waar ze woonde, maar ze vertikte het. Pas na lang aandringen ging ze mee. 
Zo gebeurde er altijd wel wat..... en anders verzonnen we zelf wel wat geks. 

Oudste broer ging met een groep vrienden naar het schaatsen in Gotenburg en er werd een spandoek gemaakt in de hoop dat dat op tv te zien was: "Alle Nootkreetabonnees staan achter Jan, Art en Kees" Volgens mij zijn ze niet in beeld geweest, ik heb in elk geval niks gezien.. 

De slingerstencilmachine maakte plaats voor een elektrische en we mochten bij iemand op zolder stencilen, een ruime zolder waar het toch wat praktischer was dan in de huiskamer. Daar hebben we ook veel plezier gehad..... tot het doek viel. Hoe leuk het ook was..... steeds minder mensen moesten steeds meer werk doen..... steeds minder ideeën voor verhalen..... tijd om te stoppen.... maar hij wordt nog altijd gemist. Er zijn wel weer eens pogingen gedaan om weer te beginnen maar dat was van korte duur. Nu is er nog wel een digitale Nootkreet die alleen verschijnt als er wat te vermelden valt. Zo blijft de naam nog wel bestaan.  

Nog steeds als er iets geks gebeurt zeggen we wel eens tegen elkaar: "Dat zou een leuk stukje voor de Nootkreet zijn!" 

Bij ons thuis kon veel...... er werd veel gelachen. 

Superzondag

 

Zondag ging ik min of meer onverwachts op kraambezoek..... niet helemaal onverwachts natuurlijk, ik had even een appje gestuurd om te vragen wanneer het ze uitkwam en dat bleek diezelfde middag al te kunnen. Leuk....... het cadeau stond al een tijdje klaar.......dus even later zocht ik mijn auto op en reed naar Volendam. Wat een schatje....... ze lag heerlijk te slapen. Ik vind het altijd weer een wonder zo'n klein compleet mensje.
Ik was niet de enige visite..... opa en oma kwamen ook.... en opa ken ik al mijn hele leven, het is mijn broer! 
Even gezellig gekletst en weer naar huis. 
Blij dat ik geweest ben, die dingen schieten er soms bij in....... en ik wil niet dat het kind al kan lopen als ik met mijn cadeau aankom! Meestal zijn er veel mensen die langs willen komen en niet iedereen kan tegelijk, dus het is soms even wachten. Doordat ik vakantie heb kan ik vrijwel altijd, dus dat is handig en leuk dat ik al zo snel mocht komen. Een baby maakt mijn dag altijd goed!

Ik had ge-appt i.p.v. gebeld omdat mij dat prettiger leek..... een telefoon is vaak zo dwingend, een app kan je lezen wanneer het je uitkomt en je kan rustig over het antwoord nadenken..... dat lijkt mij zeker voor de moeder wel zo prettig! 
Ik had een kinderrugtasje vol met cadeautjes gegeven, kleding en speeltjes, boekjes en leuke kinderkledinghangers..... gewoon lekker van alles wat. Ik doe dat wel vaker...... een tasje of een leuke bak/krat ...... iets met een kinderafbeelding of leuke kleurtjes en dan vol met van alles wat. Dan is het natuurlijk voor verschillende leeftijden..... dat vind ik leuk, het hoeft niet allemaal voor meteen te zijn. . Ik kijk wel altijd uit dat ik geen speciale zomer- of winterkleding koop ..... want het is niet altijd duidelijk wanneer dat gaat passen, dus liever shirtjes die altijd kunnen (met vestje als het wat kouder is en anders zonder). Uiteraard doe ik zo'n pakket niet altijd, het hangt er ook wel vanaf voor wie het is..... maar dit is familie..... dan vind ik dit leuk om te doen en ben er al heel lang mee bezig...... overal kijken.... zoveel leuke dingen gezien! Vanaf het moment dat ik wist dat het een meisje was werd het eenvoudiger, nu was er meer keus. Ja, ik geef niet alleen maar genderneutrale dingen...... ik vind het heel normaal als een jongen met poppen speelt of een meisje met autootjes, maar als babycadeautje geef ik een meisje geen autootjes....... tenzij ik weet dat de ouders dat graag willen. 
Ik vind dat een kind mag spelen met wat het zelf wil...... maar bij een baby is dat nog niet duidelijk, dus ik geef een meisje nog meisjesspullen! Later zien we wel verder..... als ik weet dat een kind niet van poppen houdt zal ik echt geen poppen geven. 

Natuurlijk vindt niet iedereen leuk wat ik leuk vind, daarom probeer ik het niet al te gek te maken en dingen uit te zoeken die de meeste mensen leuk vinden. Natuurlijk heb ik het ook niet altijd goed gedaan..... ik gaf ooit een knalgeel skipak (een wat grotere maat, het zou zeker al kunnen lopen tegen de tijd dat het paste).... je moet dan maar afwachten of het kind het in de winter past. Het geel was wel handig vond ik omdat je je kind dan niet zo snel uit het oog verliest. Het was toen zo goedkoop dat ik het erop gokte en het kocht...... ik heb dat er ook eerlijk bij verteld...... het stond in elk geval leuk in het pakket..... en dat voor maar een paar euro (ik meen 2,50). Geen idee of het ooit gebruikt is, Dat zou ik voor een normale prijs nooit gekocht hebben. Dat heb ik wel vaker..... soms is het iets geks..... maar als het bijna niks kost is dat wel leuk om erin te doen en dan de reactie te zien. 

Verder was het een rustige dag, een beetje somber en druilerig weer, maar ineens kwam de zon door. 
Dat ziet er meteen veel vrolijker uit, hoewel ik met dat donkere weer geen moeite had, ik was al lang al blij dat het niet zo heet was. Echt, van mij mag het de hele vakantie zo blijven, een heerlijke temperatuur! Af en toe wat zon is wel leuk, maar liever geen zon dan een hittegolf! En donker weer..... ach, ik ben zelf het zonnetje in huis 😂.

Bobbie de hond is alweer helemaal gewend hier....... hij maakt er geen probleem van als ik wegga, maar is door het dolle heen als ik terugkom. Hij ligt regelmatig naast mij op de bank. 
Ik liet hem zondagavond laat uit, het werd een blafrondje..... hij begon al toen ik de deur nog niet eens achter mij dicht had...... geen idee tegen wie of wat. Even verderop kwam iemand op het pad ons tegemoet..... blaffen..... maar ik hield er wel een leuk gesprek aan over met iemand die ik niet kende. We hadden het over het compensatiegedrag van kleine hondjes..... niemand schrikt van hun formaat..... ze moeten het van hun geluid hebben. Een erg grote hond hoeft zich niet te laten horen, daar deinzen veel mensen zo al voor terug en ook bij mensen is het zo..... wat minder duidelijk dan bij honden, ik denk omdat mensen meer mogelijkheden hebben om indruk te maken dan alleen hun formaat of hun geluid. Maar wil je als kleintje niet altijd over het hoofd gezien worden zal je je toch af en toe moeten laten horen! 😂 En daarom begon hij bij de volgende voorbijganger weer te blaffen! 

Een heerlijke dag!

Logeren

 

Logeerhond Bobbie is weer gearriveerd, hij rende als een speer op mijn huis af en meteen naar binnen toen ik opendeed...... maakte heel rare geluiden rende de kamer en de keuken door...... heel onrustig..... deed heel aanhalig tegen zijn huisgenoten die hem brachten, iets dat hij anders nooit doet, niet zo uitbundig, niet op deze manier. Het leek alsof hij dacht: 'Ja, het is wel goed hier, maar ik vind het toch een rotstreek, want jullie gaan allemaal weg en dan zit ik hier alleen met dat mens opgescheept..... ze is wel aardig hoor, maar ik zit daar niet op te wachten! Ik wil met jullie mee!' Ik hield hem vast toen ze weggingen, maar daar was hij het niet echt mee eens..... hij spartelde als een vis op het droge en was nauwelijks in bedwang te houden. Maar ja....... anders zou hij gewoon weer achter ze aan gegaan zijn en ik denk niet dat hij dan nog komt als ik hem roep, dus ik liet hem pas los toen de voordeur dicht was. Ze zouden hem wel weer teruggebracht hebben natuurlijk, maar dit was handiger. 
Hij rende nog wat heen en weer, al wat rustiger dan in het begin en ik deed een beetje eten in zijn bak.... eten is altijd goed en hij viel erop aan alsof hij thuis al wekenlang niks te eten had gekregen.
Ik ging op de bank zitten..... hij volgde meteen mijn voorbeeld en kwam naast mij liggen.

Rust.... maar wel erg alert op elk geluidje...... maar ook dat werd al snel minder. Die kleine hondjes reageren vaak wat fel...... ik herinner mij van eerdere keren dat hij helemaal gek wordt van het belletje van de heteluchtfriteuse........  dan gaat hij te keer, niet normaal meer. Maar het belletje van de magnetron doet hem niks..... dan kijkt hij hooguit even op.
Als ik opsta springt hij verwachtingsvol rond...... maar ik loop alleen even naar de keuken of zoiets..... hij verwachtte denk ik wat anders. ... maar na een paar keer snapt hij dat wel. 

Hij is niet moeilijk...... als ik hem af en toe eten en drinken geef en een paar keer per dag uitlaat is hij al snel tevreden. Natuurlijk moet ik mij wel een beetje aanpassen, maar niet heel erg......  uitlaten hoeft niet op een vaste tijd, het hoest geen lange wandeling te zijn en ik kan gerust een dagje weg, daar maakt hij geen probleem van. Uiteraard wil ik dan niet al te lang wegblijven, maar als het uitloopt is dat geen probleem. 
Voorgaande jaren zat hij meestal naast mij op de bank, soms dicht tegen mij aan of op mijn voeten, maar nu wil hij regelmatig op schoot. Ik zat net tv te kijken en ineens sprong hij op mijn borst ...... geen tv meer te zien voor mij! 😂
Ik ken dit wel van katten, maar van een hond(je) zag ik dat niet eerder.... gek beest. Nou is hij thuis wel katten gewend, dus misschien heeft hij het afgekeken. 
We redden het wel samen....... het is ook wel gezellig. Ik weet dat als hij weg is dat ik daar dan aan moet wennen..... aan de ene kant lekker rustig, maar wel als ik op de bank lig en mij wil omdraaien of zoiets dat voorzichtig doe om niet bovenop de hond te ploffen...... maar die is er dan niet meer hahaha. Dat heb ik dan met meer dingen, zo raar. 

Vakantie!!!!

Ik zocht het even op....... nee, nationale complimentendag viel niet op 18 juli dit jaar, maar zoals elk jaar gewoon op 1 maart..... het was dus al geweest. 
Echt, binnen een uur kreeg ik het ene na het andere compliment binnen van verschillende mensen: 
"Wat een leuk shirt is dat.... en het past zo goed bij die leuke broek!" 
"Wat zie je er goed uit" (hé, die had ik vorige week ook al een keer gehoord).
"Wat zie je er leuk uit"
"Wat zit je haar leuk, wie is je kapper?" 

Nou, dat is al veel voor een hele dag, maar alles was binnen het uur. Het begon toen ik bij de diabetesverpleegkundige vandaan kwam en ik mijn fiets van het slot haalde. Ik ging daar vlakbij even boodschappen doen en het laatste compliment kwam toen ik mijn boodschappen in mijn fietstas probeerde te krijgen. 
Wel leuk natuurlijk, beter dan dat iedereen vervelende opmerkingen maakt, alleen begreep ik het niet zo goed omdat ik geen nieuw kapsel had, geen nieuwe kleren aan en volgens mij ook verder niet veranderd was.... dus vooral van de mensen die ik vaker zie verbaasde het mij. Het enige dat ik kan bedenken is dat ze mij de vorige keer zagen toen het zo heet was....... dan is elke stap mij er één teveel en zie ik er oververhit uit..... en nu, met deze lagere temperaturen, met wolken en af en toe wat regen kom ik weer helemaal tot leven.....ik vind dit heerlijk! Warm zat! 

Diabetesverpleegkundige dinsdag dus ook weer met een bezoek vereerd..... alles goed.... nou ja bijna. Bloeddruk was een tikkie te hoog (echt heel weinig).....ik mag het zelf bijhouden, als het steeds zo is moet ik het melden, maar als het meestal duidelijk lager is is er niks aan de hand. Meteen een goede bloeddrukmeter besteld, die was woensdag al binnen..... paar keer gemeten al.... steeds is het prima. 
Ik schijn een uitzondering te zijn.... ik heb nog geen bloeddrukverlagend medicijn...... en dat wil ik graag zo houden! 

De laatste repetitieavond van dit seizoen is ook weer achter de rug..... we hebben vakantie! 

Ik had eerder begrepen dat we al gestopt waren, maar we hadden dus toch nog één repetitie..... we hielden geen pauze, maar speelden nog even door en stopten toen wat eerder dan gebruikelijk. Toen ik buiten kwam begon het net te regenen, niet heel hard, maar duidelijk voelbaar. Niet erg...... hoewel ik geen jas of vest mee had vond ik het niet erg...... lekker verkoelend juist. 

En nu ...... heeeeeeel weinig afspraken! Lekker niet aldoor op de klok te hoeven kijken, geen wekker.... gewoon lekker niks! Ik heb nog een paar verjaardagen en ik moet naar de tandarts...... en verder...... fietsen, wandelen (ook met de logeerhond), waarschijnlijk dagjes met de trein (als het niet te warm wordt), misschien nog een weekje naar Arnhem.... en ik zal vast wel eens op een terrasje te vinden zijn.... ik zie wel......  rustig aan!  Het is niet verboden om in de vakantie bij mij op visite te gaan (of om zelf op visite te gaan), maar geen afspraak voor over 3 weken om 10 over 2 ..... waardoor ik er steeds rekening mee moet houden ..... in de vakantie is het: "Ben je thuis? Is het goed dat ik zo even langskom?).  

Ik wens iedereen een heel fijne vakantie!

sommige mensen hebben al vakantie of hebben het zelfs al achter de rug, maar de scholen zijn binnenkort allemaal gesloten!
Veel plezier, thuis, aan de andere kant van de wereld of ergens daar tussenin..... maak er wat leuks van.
Bedenk dat je het overal leuk kan hebben..... als je er maar wat van maakt!

 

Hoera

 Het grote feest is voorbij...... maar we stoppen er nog niet helemaal mee, we gaan nog door tot oktober!
De Playmobiltentoonstelling in de Grote Kerk blijft nog tot 8 oktober staan, zo leuk om een deel van de vaderlandse geschiedenis met Playmobil te zien uitgebeeld!

Komend weekend (21 t/m 23 juli) komt de marine en is er van alles te doen:

En ook de 'gewone' dingen gaan natuurlijk door, zoals de stadswandelingen op vrijdag (erg leuk1).
Heel veel evenementen in Waterland staan vermeld op deze site: Waterlandse evenementen

Maar ook in de familie is het feest...... we hebben er een nieuw familielid bij, ik ben voor de 7de keer 'oudtante' geworden! Eergisteren (16/7) geboren, ik heb de eerste foto's al gezien. 
Een lief klein meisje met de mooie naam Lieke.

Ik hou van gewone namen, bij voorkeur Nederlands. Sommige namen uit andere landen zijn hier al helemaal ingeburgerd en soms passen ze ook goed bij de Nederlandse achternamen, maar soms vind ik het geen combinatie. Dan is het een heel zwierige, amper uit te spreken voornaam. gevolgd door een oerdegelijke Nederlandse achternaam. Smaken verschillen natuurlijk, maar mijn smaak is dat niet. Lieke vind ik gewoon een leuke en lieve naam. 

Ik hoop dat zij heel gelukkig wordt samen met het gezin waarin ze opgroeit!!!!

Oudtante...... wat klinkt dat oud 😂 .... niet dat ik dat een probleem vind hoor, ze hoeven er van mij geen ander woord voor te bedenken.  
Het valt mij trouwens op dat ik tegenwoordig vaak de woorden overgrootoma en overgrootopa hoor. Meestal bedoelen ze daar overgrootmoeder en overgrootvader mee....... en dan is het dus fout..... overgrootoma en -opa is een generatie verder.... dat zijn betovergrootmoeder en -vader! 

Een oom van mij heette Aat en dat was dus Edwin zijn oudoom..... Edwin zei eens tegen hem: 'U bent mijn automaat' ...... mijn oom begreep dat natuurlijk niet meteen, maar hij moest lachen toen Edwin zijn:  'ja, mijn oudoom-Aat. " 


 

Feestelijkheden

De vrijdag begon irritant, het leek wel Nationale-We-Gaan-Ans-Pesten-dag!
Niks ernstigs hoor, maar ik fietste naar het zwembad, vermoedde dat één van de gebruikelijke routes afgesloten was en nam dus de andere....... daar stond een graafmachine, fietspad lag open, hekken..... nou, dan toch die andere route maar. Dat bleek te kunnen. Verderop in een smalle staat kwam een auto mij tegemoet, weinig ruimte, dus ik reed de stoep op.... dat doe ik daar wel vaker, maar nu kwam er net een klein kind de hoek om.... gevolgd door (vermoed ik) opa. Ja, dan moet ik natuurlijk afstappen. Verderop stond een vrachtwagen in de weg, ik kon er langs, maar het hield niet over. 
Na afloop zag ik dat daar weer iets stond..... dan maar een heel andere, iets langere route, ik heb geen zin om steeds af te stappen. Ik kwam heel veel Lianderbusjes tegen (watiseraandehand?) en stak over, richting mijn straat..... oeps, aan de overkant zag ik een bord dat ik weer terug moest (fietsers en wandelaars oversteken!)..... maar daar is alleen een voetpad en geen fietspad om bij mijn huis te kunnen komen..... en ik kwam net van die kant, ik blijf niet heen en weer gaan ..... toch maar kijken of ik er langs kan.... dat lukte..... wel ook met een kleine omweg, want waar ik normaal mijn straat in ga waren ze bezig, dus dan maar verderop...... kan ook... met de auto is er maar één mogelijkheid, maar lopend of met de fiets zijn er meer mogelijkheden. . Allemaal geen drama, maar het was wel opvallend! 
Zwemmen/watergym was weer lekker..... de laatste keer van het seizoen en de laatste les van onze instructrice..... zij vertrekt en we hadden een cadeautje voor haar. Tegenwoordig geeft zij geen les meer vanaf de kant, maar is ze bij ons in het water..... we maakten aan het eind van de les een kring om haar heen.....een korte toespraak en een envelop...... een mooie afsluiting! 

En 's avonds de optocht van 3 fanfares die samen 1 grote fanfare vormden:  Olympia/Con brio Monnickendam (in monnikspij), Wilhelmina Volendam (in klederdracht) en Juliana Marken (ook in klederdracht). 

Omdat ik 10 meter lopend spelen al te zwaar vind liep ik niet mee..... het was nu een flink eind wat voor mij zelfs zonder instrument op dit moment teveel zou zijn. (de ene dag kan ik meer dan de andere dag, maar dit zou echt teveel zijn!) Ik besloot foto's te maken. Op de fiets ging ik naar verschillende locaties waar ze langs zouden komen en dan maar proberen iedereen op de foto's te krijgen (het werden zo'n 160 foto's die ik allemaal op mijn facebook plaatste)/ . 
Ik begon bij de Zuideinderpoort...... ik was nog vroeg en ging op een bankje zitten voor de Joodse begraafplaats. Er kwam iemand naast mij zitten...... ze vroeg hoe laat het begon..... o, tijd genoeg om nog even thuis koffie te drinken. Er kwamen 3 mannen aan.... in Nederlands maar met een buitenlands accent werd mij gevraagd of ze naar de begraafplaats konden, of die open was. Ik vermoedde van niet, maar zei dat ze er omheen konden lopen en dat ze dan verderop wel wat konden zien (een groot deel heeft een hoge muur). "Dit is toch een Joodse begraafplaats?" "Dat klopt"  "Ja, hij is Joods en wil het graag zien" . Ze liepen in de richting die ik wees en kwamen later nog even vertellen dat het hek open was en dat ze erop geweest waren. 
Ik was weer eens het informatiepunt, ik heb dat ook vaak als ik over de dijk fiets ..... dan komen toeristen met allerlei vragen. Prima, als ik het antwoord weet help ik ze graag. 
Geleidelijk aan kwamen er meer mensen die op de muziek wachtten..... hier en daar hoorde ik iemand vragen wat de route was..... die wist ik, dus ook als het niet aan mij gevraagd werd gaf ik meerdere keren de route door

Daar kwamen ze.......  fakkel- en vlagdragers voorop ..... en ik maar foto's maken..... gewoon achter elkaar door. Er vormde zich een hele stoet mensen achter de muziek, de meesten in historische kleding. Op de fiets naar een andere locatie en daar weer verder....... en weer verder. Ook wat andere foto's van de festiviteiten. Veel mensen tegengekomen die ik lang niet gezien had..... veel gekletst, ook met onbekenden. Ik kreeg vaak de vraag "moet jij niet meedoen?" Een paar meisje zaten op een bank en eentje riep: "Leuke jurk mevrouw.... ik heb hem ook! Maar dit is de eerste dag dat ik hem niet aanheb." Ook weer even blijven praten. Ik ging een bankje verder zitten en kreeg al gauw gezelschap..... ook weer gezellig gepraat. 
Het duurde even, maar daar kwamen ze weer...... nog wat laatste foto's en ik ging naar huis en de muziek ging richting clubgebouw. 
Thuis wilde ik meteen mijn foto's op facebook zetten  (ik kan ze meteen zien op mijn laptop omdat ik die met mijn foon gekoppeld heb, maar ik moet ze dan nog wel downloaden) ...... mijn laptop kan dat vaak niet aan als ik daar lang mee doorga, maar ik heb een snellere manier ontdekt en dat leek te lukken..... tot ik ze wilde bekijken en een deel van de foto's niet weergegeven werd, de bestanden zouden beschadigd zijn...... ik probeerde het opnieuw en nog eens.... wilde ze vervangen, verwijderde alles en probeerde het opnieuw...... wat ik ook deed, een deel weigerde. De foto's zagen er op mijn foon goed uit, er leek niks mee mis te zijn. Ik ging tv kijken en viel in slaap..... midden in de nacht werd ik wakker en dacht weer aan de foto's  ..... nog maar eens proberen..... zelfde resultaat! 
Dan maar op facebook zetten via mijn foon, maar dan ga ik ze niet verder uitzoeken, alleen wat in één oogopslag mislukt is sla ik over, maar ik ga er niet meer tijd aan besteden, ik was al lang genoeg bezig geweest. Facebook liet weten dat het teveel foto's waren dus moest ik het in 2 delen doen, maar het lukte nu wel!  Onbewerkt en niet uitgezocht.  Ik bewerk nooit zoveel, vnl bijsnijden, maar zelfs dat deed ik nu dus niet. 

Zaterdag werd de slag nagespeeld, ook weer heel leuk. Zondag de laatste dag (6-16/7) ..... nou ja, niet echt de laatste dag, want we feesten nog door tot in oktober (de slag op de Zuiderzee was ook in oktober, 11 oktober 1573). Maar het is dan niet dagelijks meer..... de historische kleding kan uit..... het normale leven gaat verder..... maar wel met nog veel leuke dingen!  Lekker dat die jurk uit kan, maar toch zal ik het missen..... het is toch wel heel apart als jong en oud in historische kleding rondloopt. De kleine kinderen zien er zo schattig uit in die kleding.....  ja, dat zal ik toch wel missen.

Ik ben niet overal bij geweest, deels doordat ik ook andere afspraken had en deels doordat ik het gewoon niet red! Ik had dan ook geen kaarten voor de Marinierskapel gekocht, erg leuk..... maar het was gewoon een te drukke week. De vorige keer dat ze er waren was ik er wel bij en ik heb ze al vaker gezien..... dat scheelt weer, dan nu maar een keer niet. 
Het volgende grote feest zal (als ze het dan nog steeds vieren) 700 jaar stadsrechten zijn...... ik denk niet dat ik erbij ben in 2055 ..... het jaar waarin ik 101 zou worden (de feesten zullen dan vast wel weer in de zomer gevierd worden, dan ben ik nog 100 als ik nog leef..... zou wel apart zijn als ik dan nog leef, want ik was er in 1955 ook bij..... nog geen jaar oud! )
De volgende herdenking 'Slag op de Zuiderzee"  zou dan in 2073 moeten zijn...... nou, dat jaar zou ik dan mijn 119de verjaardag vieren...... dat wordt wel erg onwaarschijnlijk.

Zaterdag keek ik eerst naar omroep PIM, die zond wat herhalingen uit van eerdere live uitzendingen en daarna weer rechtstreeks. Ook waren er gesprekken over de slag met historici.
Ik hoorde dat er toch af en toe gezegd werd 'de slag OM de Zuiderzee, maar dat moet zijn OP de Zuiderzee. De Zuiderzee hoefde niet veroverd te worden, het speelde zich toevallig daar af en dat is toch wat anders. 

Tijd om weer de jurk aan te trekken en op de fiets te stappen.
Onderweg kwam iemand naar mij toe met zijn telefoon met daarop de foto van DE jurken..... hij wilde controleren of ik er opstond. 😂

Naar de haven..... de Lange Brug ..... een heerlijke plek waar het vaak gezellig druk is, zeker met deze dagen. Daar lagen de schepen die mee gingen doen aan de slag. De slag zou daar niet of niet goed te zien zijn, maar het uitvaren van de schepen wel en dat is ook mooi. Iedereen zat weer goed in zijn rol.... heerlijk zoals ze steeds langsliepen en sommigen deden alsof ze te diep in de fles hadden gekeken en steeds riepen dat het wachten was op het draaien van de wind. Volgens mij draaide de wind echt en nog in de richting die ze zeiden ook..... zo voelde het in elk geval voor mij, maar op open water kan dat anders zijn.

 In elk geval kwam er duidelijk wel meer wind.  Dat was lekker verkoelend! Foto's maakte ik op goed geluk, teveel zon op mijn schermpje, ik zag niet wat ik fotografeerde. Ik werd daar weer eens voor iemand anders aangezien...... er lopen dus meer van deze exemplaren rond. Regelmatig hoorden we kanonschoten, compleet met rookwolken..... daar schrik je na een paar keer ook niet meer van.

Ik genoot daar, maar besloot na een tijdje weer naar huis te gaan, mijn benen waren niet blij meer met mij, die wilden rust. Ik had al een flinke portie zon gehad, zo was het wel weer genoeg. Lekker naar huis en de slag op tv bekijken. Ik was nog maar net onderweg toen er iemand naar mij toekwam: "Mevrouw, bent u de moeder van iemand die in Frankrijk werkt?" Verbaasd zei ik dat ik dat niet was ...."O, want die heeft net zo'n jurk" "Ja, daar lopen er nog wel 50 van!" Echt.... die jurk zorgt voor gekke momenten. En ondertussen heb ik een idee wie hij bedoelde...... ik zal het haar eens vragen als ik haar zie. 
Thuis merkte ik pas echt hoe moe ik was, nadat ik wat gedronken had viel ik in slaap, maar werd op tijd wakker, ze waren net begonnen met de slag. Op facebook zag ik dat vanaf de Speeltoren het trompetsignaal was gegeven dat samen met het tromgeroffel van tamboers betekende dat men ten aanval ging: 

Foto's van Ali Dekker.

Zo was het goed te zien, de gesprekken op de boten waren te volgen...... de rookwolken toen een Spaans schip 'in brand' stond en de Spanjaarden van het schip sprongen. Heel leuk gedaan allemaal!
Jan Haring haalde de vlag uit de mast van het schip van Bossu, ik vond er een mooie foto van op facebook van Roeleke de Gier-Zwiers:

Jan Haring werd uit de mast geschoten. 

Om kwart voor 5 ging de wind stevig tekeer en begon het een beetje spetteren....  al snel kletterde de regen tegen de ramen.......oei...... veel mensen zullen nog staan kijken en misschien zijn de schepen nog niet binnen. Gelukkig werd het snel minder.... de wind kalmeerde en de regen ook.

Op tv stierf  Jan Haring in de armen van Cornelis Dirkszoon.....in de stromende regen. Cornelis Dirkszoon, onze dappere burgemeester en admiraal van de vloot viel huilend in de armen van de verslaggeefster van omroep Pim 😂 .

Bossu en de Spanjolen  waren verslagen, ze werden gevangen genomen en het Wilhelmus werd gezongen..... maar dat konden deze mannen niet aanhoren. 

Ook Bossu liet zich interviewen, een leuke mengeling van oud en nieuw/

De terechtstelling van Bossu en consorten zou diezelfde avond plaatsvinden in de kerk, evenals de begrafenis van Jan Haring. Ik heb het gemist..... het is niet te geloven maar ik viel weer in slaap! 
Toen ik wakker werd was het achter de rug, ook op tv. 



Filmpje RTVNH