Vrijdag.... een drukke, vreemde en leuke dag en daarna weer verder met de feesten.

 Vrijdag begon natuurlijk met zwemmen........ ik was al in het water toen ik een ontdekking deed...... mijn badpak had ik binnenstebuiten aangetrokken! Raar..... maar laat maar zitten. 
Na afloop douchen en dan was ik gelijk altijd mijn haar, alle chloorlucht er even uit wassen.
Uhhhh..... shampoo..... ah.... die was op vorige keer en ik had geen nieuwe fles in mijn tas gedaan, lekker bezig vandaag. Normaal niet zo erg, maar ik zou naar de kapper gaan en ik was het altijd zelf. Natuurlijk kan het daar gedaan worden, geen probleem..... maar ik deed het liever meteen even. Gelukkig kon iemand mij helpen, dus dat kwam goed. Nog even thee drinken daar, dat doen we 1x per maand en deze keer had onze instructrice taarten gebakken. Zij gaat weg, volgende week zien wij haar voor het laatst, vandaar de taarten.  Ik nam alvast afscheid, ik hoop er volgende week te zijn, maar je weet maar nooit, er komt wel vaker wat tussen.... ik wilde haar nog wel veel succes en geluk etc. wensen en dat kan ik beter te vroeg doen dan helemaal niet. 
Naar huis en even naar mijn auto lopen met een plantensproeier omdat na de storm mijn autoruit vol bladeren en andere troep zat...... dat is wel vaker als hij onder een boom staat (de ene boom is de andere niet en het is ook afhankelijk van het jaargetijde) en hoewel ik mijn auto te weinig was wil ik wel door de ramen kunnen kijken. Als het een beetje geregend heeft en de ramen zijn nat of beslagen haal ik ook altijd alles weg voor ik ga rijden, dat is één van de weinige dingen waar ik heel precies in ben. IJs moet er ook af, maar dat lukt mij nooit helemaal, maar dan moet de verwarming het verder doen..... ik moet goed zicht hebben voor ik ga rijden.  En toen naar Purmerend naar de kapster..... en omrijden, want de kortste weg is afgesloten...... lastig, want van de andere kant af is het lastiger te vinden..... het is een straat die je pas ziet als je ervoor staat en de goede kant opkijkt, anders ben je er zo voorbij en dat is mij ook wel eens gebeurd. Ondertussen weet ik het, maar van de andere kant af is dan weer lastiger..... nu weet ik ......voorbij dat grasveld en die bushalte..... maar van de andere kant heb ik geen idee..... dus ik reed wel naar een plek zodat ik vanaf dezelfde plek kwam aanrijden. Ik was nog te vroeg, even een stukje lopen.... lekker in de wind onder een boom daar de waterlelies staan kijken.... even rust. 
Ik was lang niet bij de kapster geweest, het was hard nodig! Ik had een afspraak eerst uitgesteld vanwege een andere afspraak waar ik op wachtte en toen ging zij met vakantie, maar nu werd ik eindelijk van mijn te lange lokken verlost! 
Terug naar huis ..... zelfde route weer ..... hé, waarom staat die auto voor mij ineens stil? Ik ging erachter staan op die smalle weg...... en ineens zag ik tergend langzaam een zwaan het gras opstappen, hij (of zij) zag er zeer indrukwekkend uit, alsof het dier zichzelf heel belangrijk vond stapte de prachtige vogel langzaam en statig naar de kant en we konden weer rijden. Even naar huis nog..... even nog een telefoontje en naar de bus..... ik was bijna op de halte toen ik hem achter mij aan hoorde komen..... ik stak mijn hand op en we waren precies tegelijk bij de halte.... wat een timing. De metro in..... naar het Centraal station Amsterdam .....druk bij de roltrap, want eentje deed het niet, daar waren ze al mee bezig. Maar extra druk bij die andere roltrap dus. Ik wilde reizen op een keuzedag (dagje onbeperkt reizen, hoort bij mijn abonnement).....dus ik moest bij de kaartjesautomaat zijn.... maar daar stond een rij....... eindelijk aan de beurt en snel naar het juiste perron..... oei, roltrap stuk. Dan de trap maar.... op een roltrap loop ik niet graag, veel te hoge treden! En..... die lijnen op de roltrap.... daar wordt ik duizelig van als ik er te lang naar kijk.... en als ik lopen ga dan moet ik zien waar ik mijn voeten neerzet, dus dan kijk ik er steeds naar. Maar gelukkig is er een gewone trap. 
Ik was ruim op tijd, even later kwam de trein....... de trein naar Den Bosch. Ik moest naar Arnhem, maar door werkzaamheden zou ik een stuk met de bus moeten en daar had ik geen zin in.... veel te warm voor de bus! Ik was vergeten hoe lang ik tijd had voor mijn overstap, ik had zoveel mogelijkheden gezien dat ik het spoor bijster was, maar ze zouden wel allemaal vanaf hetzelfde spoor vertrekken. 
Vlak voor het station stond de trein stil...... na een tijdje werd er gezegd dat er een andere trein passeren moest en dat daarop gewacht werd, maar dat kon nog enkele minuten duren.....oei, over 2 minuten hoorde hij aan te komen.... als ik maar kort tijd heb voor die overstap dan kon ik maar beter naar de uitgang lopen zodat ik er snel uit zou zijn, dus ik liep vast naar de deur. Daar zat een man op de trap "Je mag er toch nog niet uit hoor!" Ik grijnsde en zei dat ik mijn overstap moest zien te halen. Het was zo'n man die alles beter weet en zich overal mee bemoeid, `maar  ....... geen probleem, dat kan best leuk zijn, zolang je zo iemand maar niet de hele dag om je heen hebt! Hij was in elk geval niet chagrijnig, dat is al heel wat!  Ik zei dat er een trein rechtstreeks naar Arnhem ging, volgens hem niet "Geloof mij meissie, die bestaat niet!" Met rechtstreeks bedoel ik dat ik niet hoef over te stappen, later dacht ik dat hij misschien dacht dat ik bedoelde dat er geen stops waren voordat ik in Arnhem was. Hij had het er nog over dat ik dan beter kon lopen, dan was ik er eerder.... "Met mijn korte pootjes? Gaat niet lukken!"  We praatten nog even en hij zei aan welke kant ik moest uitstappen. "Je komt zeker uit Amsterdam?" Nee, maar wel uit die buurt" "Diemen?" "Nee, Monnickendam"  Hij leek na te denken....'Monnickendam..." "Ja, tussen Marken en Volendam" "Ja, ik weet wel waar Monnickendam ligt! Daar wonen al die mensen met korte pootjes!" Hahahaha.... die was leuk, die zag ik niet aankomen! Het perron verscheen aan de andere kant..... ha, hij wist alles zo goed, maar dit had hij toch duidelijk fout! "U heeft mij fout voorgelicht, nu ben ik niet als eerste uit de trein!"
Daar is de lift..... daarachter de roltrap...... zie ik dat nou goed? Ze lopen allemaal op de roltrap..... hebben ze haast of doet deze roltrap het ook niet? Hij deed het niet, het is toch niet te geloven? Alle roltrappen doen het niet lijkt het wel. Dan maar met de lift..... de man die ik in de trein ontmoet had 'lifte' ook mee. 

In elk geval, ik zou een sprinter nemen die naar Arnhem-Zuid ging, maar de meeste zouden alleen naar Arnhem Centraal gaan..... ik wist niet meer welke aansluiting hoorde bij de trein waarmee ik aankwam en of de sprinter al weg was, maar daar kwam al snel een intercity die naar het Centraal Station ging.... intercity is veel sneller, die neem ik dan maar en dan zie ik daar wel hoe ik in Zuid kom... kan met de trein of de bus.... maar met de trein kostte het mij niks deze dag. Het duurde lang voordat ik een trein vond die naar Zuid ging en die ging nog lang niet, maar ik was vroeg...... dus even een broodje gegeten op mijn gemak en toen naar Zuid. Maar..... mijn roltrap in Arnhem-Centraal deed het gewoon, echt! 
In Zuid zag ik alleen een gewone trap, hoog en buiten..... naar beneden geen probleem, maar wel een langzame tocht naar beneden, want op trappen die ik niet ken ben ik extra voorzichtig, vooral als ze hoog zijn, want ik ben gewoon niet gek op hoogtes.

Daar was ik nog steeds te vroeg, dus even bij een bushalte op een bankje gezeten en toen naar de school gelopen waar ik naartoe moest i.v.m. de diploma-uitreiking van Wesley. Dichtbij, maar geen bankje voor de deur, dat was dan weer jammer (op het plein wel zag ik later, heel veel zitplaatsen zelfs, maar ja, ik stond voor het hek te wachten). 
Wesley wist niet dat ik kwam, dat was een verrassing. Ineens zag ik een brommer met twee mensen erop en ik zag 2 paar ogen verbaasd naar mij kijken toen ze langsreden...... verrek.... dat was Wesley met zijn vader. Door die helmen had ik ze niet meteen herkend.... en ik keek net zo verbaasd terug. Ik wist niet dat hij met zijn vader zou komen, ik verwachtte wel dat die er zou zijn, maar ik had ze dus niet samen op de brommer verwacht. Even later stonden ze bij mij: "Hé, je hoorde mij nu nog niet te zien! Het was een verrassing!" Het duurde even, maar toen voegden Edwin en Geurtje zich bij ons. Er ging al mensen naar binnen en wij volgden.... onder de ballonnenboog door, over de rode loper...... dat ik dat nog mag meemaken, over de rode loper! We werden vriendelijk begroet, er werd ons veel plezier gewenst. De zitplaatsen waren op een soort houten trap, de treden groot genoeg om stoelen op te zetten, maar we moesten op het hout zitten. De onderste rij was gereserveerd en Geurtje en Edwin stapten een paar treden hoger. Uhhhhhh..... die treden kwamen tot ruim boven mijn knie..... maar.... verderop was een gewone trap, dat was beter....... veel mensen moesten hun voeten even verzetten om mij erdoor te laten, maar ik bereikte Edwin, Geurtje en Wesley's vader. 
Daar kwamen de geslaagden VWO 6-ers binnen, allemaal met afstuurdeerhoed (academic cap) op..... leuk gezicht!  De groep werd in tweeën gesplitst, gelukkig, want anders zou het wel erg lang duren. 
In groepjes van (meestal 4) mochten de afgestudeerden naar voren komen en ze kregen allemaal een persoonlijke toespraak. Hun foto verscheen op het scherm, van sommigen zaten er ook kinderfoto's bij, zo leuk! Waarschijnlijk hing dat van de mentor af. Het duurde lang, ik zat heel beroerd, want ik kon alleen bij de grond als ik op het puntje zat. Maar hoe ik ook zat, die scherpe rand sneed in mijn been. Ik ging verzitten en nog eens en nog eens.....mijn rug ging ook protesteren..... achter mij moeten ze gek van mij geworden zijn, want ik ging steeds anders zitten. 
Wesley zat bij het laatste groepje.... eindelijk was hij aan de beurt 

 en daarna mochten we van onze plaatsen. Even naar de wc zoeken (en vragen).... wat drinken, het was goed verzorgd..... ik had in de trein niet veel gedronken en deed mij nu tegoed aan het water.... lekker, met aardbei of met munt...... ik kwam een beetje bij. Er was ook van alles te eten, maar ik nam niet, ik leste liever mijn dorst!
De andere groep was ook klaar en alles kwam weer samen, er werd een soort quiz gedaan over de leerlingen. Er werd gevraagd of we gingen gaan zitten en ik koos de trap... de gewone trap, op de tweede tree zat ik nog veel lager dan op dat hout. Natuurlijk ook geen ideale zitplaats, maar veeeeeel beter. 

Het feest ging nog even door maar wij zijn weggegaan. Ik gaf Wesley een cadeautje, hij gaf mij zijn zonnebloem die hij bij zijn diploma had gekregen.... zo leuk! Ik ben gek op zonnebloemen!!!
We namen afscheid van Wesley en zijn vader en ik stapte bij Edwin in de auto..... Geurtje werd naar huis gebracht, we reden naar Edwin zijn huis en haalden hondje Laila op, die mocht ook mee in de auto, want ik werd thuisgebracht! Dat had Edwin aangeboden.... heel lief! Eigenlijk vond ik het wel te veel, nog 'even' naar Monnickendam rijden, maar hij drong aan. Ik zou het nooit gevraagd hebben.
 Ik kon ook met de trein naar huis, maar Edwin vond dat te laat. Hij bleef slapen..... maar..... zijn oude kamer met zijn bed, is op dit moment een pakhuis, daar kan hij niet slapen (het werd pas de avond van tevoren afgesproken, dus ik had geen tijd om dat in orde te maken) .... andersom kwam het Edwin om een soortgelijke reden niet zo goed uit als ik een nachtje bij hem bleef, dus hij wilde mij thuisbrengen en bij mij op de bank slapen. "Die is te kort voor jou" "Hindert niet, dat lukt wel" . Maar.... hij nam gewoon een veldbedje mee, dat was beter! Lekker kletsen onderweg en thuis..... en vanochtend natuurlijk. Jammer dat hij nog andere afspraken had, want ik vond het heerlijk. Ik hoor dat van meer moeders.....niks ten nadele van de 'aanhang', maar het is heerlijk om je kind weer eens even helemaal alleen te hebben.... en ik ben natuurlijk heel lang alleen geweest met Edwin, dus ik ga weer even terug in de tijd als we met z'n tweeën zijn....lange gesprekken over van alles en nog wat. Met z'n allen is ook gezellig, maar heel anders..... zo af en toe weer samen zijn toch een cadeautjes. Het hoeft niet altijd, het zou ook niet leuk/goed zijn als hij altijd alleen kwam, maar dit was even heerlijk. Ik had geen tijd gehad om boodschappen te halen, maar ik had donderdagmiddag boodschappen gehaald en had voldoende broodjes in huis, vleeswaren en (heel belangrijk als Edwin er is) kaas! Ik had zelfs aardbeien meegenomen en daar is hij gek op! Dus ik had een fatsoenlijk ontbijt voor hem.  En als er koffie is is het voor hem ook al snel goed..... koffie hoort erbij! 
Nog even Laila uitlaten en het was tijd om te vertrekken voor hem.  Jammer, maar aan alles komt een eind, ook aan leuke dingen. En ach..... over een maand is Geurtje jarig, dan zien we elkaar weer. Dat wordt dan geen nachtje slapen (moet ik nog even nakijken voor alles zekerheid), want volgens mij heb ik dan een logeerhond. Die kan best een dag alleen thuisblijven, maar ik moet er geen nacht aan vastplakken natuurlijk, dus dezelfde dag naar huis. Misschien dat ik later nog een weekje of zo naar hem toe ga.... even kijken, het is een beetje rommelige periode. Ik wil wel graag even een weekje naar Arnhem, maar soms komt het wel eens niet uit, dus ik heb nog niks afgesproken. Dat komt nog wel. 
Jammer dat hij te ver woont om even langs te fietsen, maar daar logeren is ook leuk...... alles heeft zijn voor- en  nadelen en ik zie graag de voordelen! 

Ik moest nog een zoom in mijn jurk maken, ik had de strook eraf geknipt, maar dat zag er raar uit, er moest echt een zoom in...... naar mijn gevoel een kilometer zoom.... en ik ben niet handig, maar daarom even 'snel' met een grote, slordige flanelsteek (jawel, de woorden ken ik en in dit geval weet ik ook nog wat het is!), dat leek mij het handigste. Mooi hoefde het niet te zijn...... hij was ook al niet echt netjes in elkaar gezet....dan hoef ik dat ook niet te doen. Ik denk dat er in 1573 ook wel vrouwen waren die niet handig waren in dat soort dingen. Dat ik onhandig ben met die dingen is bekend..... en om dat duidelijk te maken prikte ik mij flink aan de naald..... een grote druppel bloed vormde zich op mijn middelvinger......het voordeel is dan weer dat het in dit geval geoorloofd is om mijn middelvinger op te steken! 😃

Vandaag (zaterdag) was het meezingkorenfestival..... ik vind dat altijd erg leuk, maar na gisteren en de hitte van vandaag leek het mij beter niet te gaan. Ik kan nou eenmaal niet overal bij zijn.... zo was er gisteren markt, maar toen was ik naar Arnhem.
Maar ik zag een oproep op facebook dat mij een reden gaf om vanavond nog wel even Monnickendam in te gaan....gelukkig niet zo vroeg, dan staat de zon al laag. De oproep betrof de jurk..... er lopen er veel in deze jurk rond.... erg origineel ben ik dus niet..... maar de oproep is om met zoveel mogelijk mensen in deze jurken op de foto te gaan! Dat vind ik leuk!

Niet iedereen kan en niet iedereen zal het gelezen hebben, dus de groep was beperkt.... maar zondag nog een keer en dan overdag (om 3 uur)...... ik bekijk zondag wel of ik dan nog een keer ga. Er is dan een  palingrookwedstrijd rond de haven. Dat is elk jaar en altijd een feest.... en nu met zoveel mensen in kledij uit vroeger tijden..... prachtig! Maar ja, de hitte. Even afwachten, misschien valt het mee en dan ga ik zeker en dan zijn we hopelijk nog met veel meer mensen. . Na afloop ruik ik dan zelf ook naar een  gerookt aaltje..... die jurk moet dus eerst 'luchten' daarna. 

De groep was niet heel groot, maar het werden leuke foto's en er werd ook nog een foto van mijn broer en mij gemaakt! Toen ik (veel later pas) thuis kwam stonden de foto's al op de site, bedankt fotograaf Herman Kemper!!!! 

Ik wilde daarna naar huis gaan, mijn fiets stond bij de Grote Kerk, bij de poort..... rustig terugwandelen en dan lekker op de fiets, frisse wind.... dat was het plan. Het was die kant op erg druk, ik had geen zin om mij door de meute heen te worstelen, dus ik besloot andersom te gaan, een klein stukje om, maar gezellig door de straat waar ik geboren ben.....het Zuideinde! 
Langs mijn geboortehuis, dat is meteen al aan het begin en daarnaast werd ik begroet..... ik moest even goed kijken.... ah, tijd niet gesproken.... het was ooit een collega van mij en ook hij is in het Zuideinde geboren. Even kletsen, even foto's kijken van zijn kleinkinderen.... zo leuk! En na een tijdje liep ik weer verder, maar erg ver kwam ik niet.... een paar huizen verder hoorde ik mijn naam weer..... daar zaten wat mensen gezellig bij elkaar en de mensen die mijn naam noemden wonen wat verderop in deze straat..... even gekletst... en ook met de anderen die er zaten..... wat leuk, ik wist dat hij hier woonde.... maar ik wist dat het zijn ouderlijk huis was. Zijn zus zat er ook...... heerlijk gekletst..... het huis bekeken dat hij zo mooi opgeknapt heeft.... geweldig! Ja, ons buurtje van vroeger..... lang geleden. Vroeger had ik niet veel contact met ze..... zijn zussen zijn iets jonger dan ik ben, maar ik was vroeger nogal schuw en wilde niet met ze spelen...... dat lag niet aan hun, dat lag aan mij! Als ik ze aan zag komen vluchtte ik naar binnen en verstopte mij......  zo ben ik niet meer 😂, dus nu hebben we gewoon geklets. "Zal ik een stoel voor je halen? " "Nee, ik ga zo"  "Wat drinken?"  Nou, ik ga zo weer verder" ..... dat herhaalde zich meerdere keren...... uiteindelijk is er toch een stoel voor mij gehaald en wat te drinken en heb ik nog een tijd daar gezellig gezeten! Er kwamen veel mensen voorbij die even bleven kletsen...... leuk. We kenden niet iedereen, maar dat maakt niet uit. Iemand uit Jeruzalem bleek hier al 50 jaar te wonen, maar we kenden hem niet.....nu wel en zijn vrouw ook. Zijn vrouw had ik wel vaker gezien, die ken ik waarschijnlijk uit mijn zwembadtijd, zij kwam daar ook met de kinderen.  Dan weer mensen die hier elk weekend bleken te zijn..... ik vroeg of ze zich dan al Troeter voelden, maar dat moest ik even uitleggen, dat woord kenden ze nog niet..... dus hebben ze ook weer wat geleerd. Uiteindelijk stapte ik toch op.... het was nog steeds druk verderop, dus ik volgde de route die ik van plan was.....ik ken daar elk steegje en hoekje. Al snel was ik bij de kerk en terwijl ik mijn fiets pakte hoorde ik sirenes, nogal dichtbij..... maar ineens was het stil, maar ik zag een zwaailicht weerkaatsen in de poort, dus ik bleef even wachten tot hij voorbij was... het was een politieauto.... geen idee wat er aan de hand was. 
Ik was om 10 over 12 weer thuis. Een gezellige avond gehad.... gewoon leuk! Snel even douchen..... dat was wel nodig...... en nog even nagenieten. Het is met dit soort feesten altijd leuk, gezellig, vrolijk.... iedereen zit op straat, de mensen lopen in middeleeuwse kleding......dat is al genoeg voor een leuke sfeer.....heerlijk!