Logeren

 

Logeerhond Bobbie is weer gearriveerd, hij rende als een speer op mijn huis af en meteen naar binnen toen ik opendeed...... maakte heel rare geluiden rende de kamer en de keuken door...... heel onrustig..... deed heel aanhalig tegen zijn huisgenoten die hem brachten, iets dat hij anders nooit doet, niet zo uitbundig, niet op deze manier. Het leek alsof hij dacht: 'Ja, het is wel goed hier, maar ik vind het toch een rotstreek, want jullie gaan allemaal weg en dan zit ik hier alleen met dat mens opgescheept..... ze is wel aardig hoor, maar ik zit daar niet op te wachten! Ik wil met jullie mee!' Ik hield hem vast toen ze weggingen, maar daar was hij het niet echt mee eens..... hij spartelde als een vis op het droge en was nauwelijks in bedwang te houden. Maar ja....... anders zou hij gewoon weer achter ze aan gegaan zijn en ik denk niet dat hij dan nog komt als ik hem roep, dus ik liet hem pas los toen de voordeur dicht was. Ze zouden hem wel weer teruggebracht hebben natuurlijk, maar dit was handiger. 
Hij rende nog wat heen en weer, al wat rustiger dan in het begin en ik deed een beetje eten in zijn bak.... eten is altijd goed en hij viel erop aan alsof hij thuis al wekenlang niks te eten had gekregen.
Ik ging op de bank zitten..... hij volgde meteen mijn voorbeeld en kwam naast mij liggen.

Rust.... maar wel erg alert op elk geluidje...... maar ook dat werd al snel minder. Die kleine hondjes reageren vaak wat fel...... ik herinner mij van eerdere keren dat hij helemaal gek wordt van het belletje van de heteluchtfriteuse........  dan gaat hij te keer, niet normaal meer. Maar het belletje van de magnetron doet hem niks..... dan kijkt hij hooguit even op.
Als ik opsta springt hij verwachtingsvol rond...... maar ik loop alleen even naar de keuken of zoiets..... hij verwachtte denk ik wat anders. ... maar na een paar keer snapt hij dat wel. 

Hij is niet moeilijk...... als ik hem af en toe eten en drinken geef en een paar keer per dag uitlaat is hij al snel tevreden. Natuurlijk moet ik mij wel een beetje aanpassen, maar niet heel erg......  uitlaten hoeft niet op een vaste tijd, het hoest geen lange wandeling te zijn en ik kan gerust een dagje weg, daar maakt hij geen probleem van. Uiteraard wil ik dan niet al te lang wegblijven, maar als het uitloopt is dat geen probleem. 
Voorgaande jaren zat hij meestal naast mij op de bank, soms dicht tegen mij aan of op mijn voeten, maar nu wil hij regelmatig op schoot. Ik zat net tv te kijken en ineens sprong hij op mijn borst ...... geen tv meer te zien voor mij! 😂
Ik ken dit wel van katten, maar van een hond(je) zag ik dat niet eerder.... gek beest. Nou is hij thuis wel katten gewend, dus misschien heeft hij het afgekeken. 
We redden het wel samen....... het is ook wel gezellig. Ik weet dat als hij weg is dat ik daar dan aan moet wennen..... aan de ene kant lekker rustig, maar wel als ik op de bank lig en mij wil omdraaien of zoiets dat voorzichtig doe om niet bovenop de hond te ploffen...... maar die is er dan niet meer hahaha. Dat heb ik dan met meer dingen, zo raar.