Week 34 deel 1. Over trouwen, herinneringen, vuilnis en meer.

Maandag 18 augustus: Nou moet ik er geen gewoonte van gaan maken om 's nachts lang wakker te liggen ... dat is al de tweede keer in korte tijd.

Gelukkig slaap ik dan 's morgens wel lang door (deze keer zelfs tot 11.15!!!).... en dat is goed, want ik heb vorig jaar ervaren wat slaapgebrek met een mens kan doen. Dat ik toen nog flink ziek was en gestrest deed er natuurlijk ook geen goed aan, maar ik wil dat nooit meer meemaken, vooral vanwege de langdurige gevolgen naderhand wil ik dat niet.... maar dat kwam dan weer door de medicijnen! Ik ga in mijn map met medische gegevens (waar ook de noodnummers en ICE-nummers in staan.... voor als ze mij een keer voor Pampus (of erger) in huis vinden... map is duidelijk zichtbaar, dus de hulpdiensten kunnen de belangrijkste gegevens zo vinden!)  maar eens aangeven dat ik dat medicijn niet meer wil! Ook geen lage dosering!  De neusspray is goed genoeg .... het wordt wat anders als ik bijna dagelijks aanvallen zou hebben maar dan zoeken ze maar een ander medicijn voor mij. Als het middel erger wordt dan de kwaal dan heeft het voor mij geen zin! 

Op maandag is het vuilnisophaaldag..... 1x in de 4 weken restafval, 1x in de 4 weken PMD en 2x in de 4 weken GFT. In de weken dat het restafval of PMD opgehaald wordt halen ze het GFT op dinsdag op, met uitzondering van de wintermaanden. Jawel, een heel schema.... ik krijg altijd een mailtje de middag van tevoren. Ook voor het oud-papier (1x per 2 weken op dinsdag)  en het grofvuil (1x in de  4 weken op woensdag). Die mailtjes zijn handig, behalve voor het grofvuil.... dat moet je namelijk aanmelden van tevoren en dat mailtje komt altijd als de aanmeldtijd al verstreken is! Het valt ook gewoon op te zoeken natuurlijk, dus ik weet het gewoonlijk wel, maar het is toch vreemd.

Ik gebruik de GFT bak vnl. voor tuinafval, etensresten heb ik niet veel, maar die gaan meestal met het restafval mee.... tenzij er al veel tuinafval inzit en hij snel opgehaald wordt.  Ik ben niet de enige die dat zo doet.  De ophaaldag is in het verleden een paar keer gewijzigd.... nu al jaren op maandag, maar ik kan er niet aan wennen. Komt misschien ook omdat ik niet elke week een bak hoef neer te zetten.
Gelukkig haalt mijn buurman mijn bak gewoonlijk weer op, maar vaak denk ik 's avonds ...'o... mijn bak...' en dan kijk ik even of hij er weer staat, want misschien is buurman het ook vergeten, of zag hij hem niet of is hij niet thuis.... dan neem ik de buurbak natuurlijk ook gelijk mee. Hij staat er altijd weer.... dankzij de buurman! Ik wil ze best allebei ophalen, maar ik vergeet het gewoon domweg. 
Gisteravond zette ik de groene GFT-bak neer.... meestal denk ik nog wel aan het neerzetten (behalve in juni, toen vergat ik de PMD-bak!)..... maar deze moet ik zelf ophalen, want ook de buren zetten hem niet elke keer neer. Vanmorgen werd ik dus laat wakker.... en ineens "De groene bak.... vergeten op te halen, gisteren geleegd.... meteen maar halen" en ik trok snel wat kleding aan om daarna tot de ontdekking te komen dat het maandag was en dat hij misschien nog niet eens geleegd was.... en als hij wel leeg was dan was dat nog maar net... geen haast dus!  Tijd voor koffie denk ik.... en rustig echt wakker worden! 

Ik las dat de ratten oprukken, ratten van het formaat kat! In heel Europa schijnt het dit jaar heel erg te zijn en ze worden steeds groter. Het komt vooral door rondslingerend afval. Een rattenpaar schijnt 15x per jaar voor nakomelingen te kunnen zorgen, dan gaat het erg snel! 

Dinsdag 19 augustus: Een datum die ik nooit meer vergeet.... mijn trouwdag! 47 jaar geleden al. Wat was het warm die dag, maar wat ging het allemaal soepel..... geen problemen, geen gezeur. Geweldig! 
Ook al ben ik al bijna 40 jaar alleen.... ik vier het toch een beetje, want het is toch iets moois om op terug te kijken! Vandaag een lach en een traan..... toen alleen een big smile. Ik trakteerde mijzelf op wat lekkers! 

Dat hoort er bij als er wat te vieren valt..... en als er niks te vieren valt dan mag het ook zo nu een dan want dan verzin ik gewoon iets om te vieren!

🤣😂🤣

En al was het veel te kort, ik heb mijn mooie herinneringen en ik realiseer mij dat mensen die gescheiden zijn na een huwelijk met geweld en/of bedrog ook alleen achterblijven, maar die mooie herinneringen niet hebben, dat lijkt mij veel erger! 
Natuurlijk had ik het liever anders gehad, maar er viel niets te kiezen, het gebeurt en dan moet je er het beste van zien te maken..... en dat is gelukt!  
Er zullen altijd momenten of periodes zijn dat ik hem extra mis.... vooral als er iets vervelends gebeurd is dat niet gebeurd zou zijn als hij nog geleefd had.... maar daar heb ik dit kussen voor: 

Het helpt toch een beetje.... gewoon omdat ik het zo'n leuk kussen vind en er vanzelf een glimlach op mijn gezicht verschijnt als ik er naar kijk! De foto van Ed is van toen Edwin net geboren was en ik daar in mijn ziekenhuisbed van lag te genieten samen met Ed. 

Ik denk er ook aan dat het ooit ons plan was om elk jaar te eten op de plek waar we onze bruiloft hielden, dat leek ons een leuke traditie. Door schoonpa kwam daar snel een einde aan:
We waren 1 jaar getrouwd en hadden gereserveerd in het restaurant voor 's avonds. Wij riepen al heel lang dat we dat van plan waren en volgens ons wist iedereen dat, het kon gewoon niemand ontgaan zijn. 
's Morgens gingen we gezellig samen weg en toen we later die dag thuiskwamen lag er een bos bloemen in de gootsteen. Dat kon alleen maar van mijn schoonouders zijn, die woonden vlakbij en we besloten er even langs te gaan om te bedanken. Daar kregen we meteen de wind van voren van schoonpa ..... we hadden thuis moeten zijn want we hadden kunnen weten dat ze kwamen, het was een schande en Ed kreeg ook al van de rare Monnickendammer gewoontes brieste hij .... ik werd zo kwaad dat ik de deur uitliep.... dat lost niks op dus ik was snel weer terug. Hij was nog steeds kwaad.... hij wist ook niet dat we 's avonds uit eten gingen (snap ik niet) en dat hadden we moeten zeggen en hij wist ook niet waar we met vakantie naartoe gingen en daar was hij ook kwaad over ..... tsja, dat wisten we zelf ook nog niet.
Ik ben nooit vrienden geworden met mijn schoonvader! 
Voor we naar het restaurant gingen reden we nog even langs mijn ouders want mijn moeder had gebeld: "Voor jullie gaan eten, kom even langs, ik heb een tulband voor jullie gebakken want dat vind Ed altijd zo lekker, kom dat even halen".  Dat was in elk geval wel leuk!
We hebben daarna heerlijk gegeten, maar de feeststemming was er niet! 
Daarna zorgde ik elk jaar dat we met vakantie waren op die datum..... ik wilde op die dag schoonpa niet zien!  

Als ik daarna naar mijn schoonouders ging bedacht ik van tevoren of er iets was dat ik nog niet eerder verteld had .... daar moest ik dan rekening mee houden, anders werd hij kwaad dat ik dat nog niet vertelde. Toen mijn schoonmoeder er niet meer was werd dat alleen maar erger. Ik had hem eens aan de telefoon en hij was weer eens kwaad..... ik snapte niet waarom en hij wilde het niet zeggen, ik moest het zelf snappen. Zelfs toen hij het na lang aandringen vertelde snapte ik het nog steeds niet, want het klopte niet..... het ging erover dat ik hem op een bepaalde avond genegeerd zou hebben, maar ik heb die avond met hem en zijn vriendin gesproken.... onzin dus. Hij bleef doorgaan en ik zei: "Als u mij echt alles kwalijk wilt nemen dan doet u dat maar, maar ik hang op!" De volgende dag had ik al een brief in de bus met de mededeling dat ik wegens onbeschoft gedrag de huissleutel moest inleveren, samen met de brief die ik in mijn bezit had. (die brief mocht ik na zijn dood openen, ik vermoed dat daar het familiegeheim in stond).  Nog diezelfde avond gooide ik het in zijn brievenbus en het schijnt dat hij daar nog kwader van geworden is.  Ik ben er toen heel lang niet geweest. Na zijn dood bleek hij Edwin onterfd te hebben... zijn enige wettige erfgenaam! 
Nu kan er ik er mijn schouders over ophalen, die man was nou eenmaal moeilijk, dacht dat de wereld om hem draaide. Toen kon ik alleen maar kwaad zijn. Hij leeft al lang niet meer, ik heb geen last meer van hem, hij kan niks meer verpesten!   Klinkt niet aardig, maar zo is het! 

Weer lekker een stuk gewandeld, nog een tijdje gezellig staan kletsen met iemand..... het was een prima dag. Ik heb zelfs 2x gewandeld, want nu het beter gaat moet en kan ik conditie opbouwen. 

Het saxofoon spelen gaat ook steeds beter, ik red het nu al elke dag 20 minuten (en elke dag kost het mij iets minder moeite).... dat is natuurlijk niet helemaal achter elkaar.... af en toe op adem komen en verkrampte spieren even losmaken.... een ander muziekstukje zoeken.... maar toch is dit al langer dan het was. Het was eerder ook al vooruit gegaan, maar geleidelijk aan kostte het daarna juist steeds meer moeite.... ik denk dat het nu echt vooruit gaat en in elk geval wil ik na de vakantie weer meedoen..... tot de pauze en het zit erin dat ik dan nog lang niet alles meedoe, maar ik ga er vanuit dat het na een tijdje steeds beter gaat.... in vele opzichten merk ik dat ik nu echt opknap. Dus gewoon proberen, maar niet overdrijven (en dat is met alles zo). Ik heb nog een week dacht ik. Ik heb er zin in!!!

En de dag eindigde weer mooi! Nog heel lang bleef er een rode gloed zichtbaar (op de foto minder opvallend dan in het echt) .... om kwart voor 10 werd het duidelijk wat minder, maar was het nog niet weg! Foto is van ongeveer een half uur eerder: