Donderdag 4 september: Een wonderlijke ochtend. Eerst naar de tandarts.... er moest een vulling vernieuwd worden, ik werd verdoofd en ze ging aan de slag. Mijn kaak ging 'klapperen' en het werd steeds erger ..... ik kon hem niet stil houden..... ze stopte even zodat ik hem kon ontspannen. Tsja, ik moest hem vrij ver openhouden en dat is voor mij al lastig, want dan kan hij een beetje op slot gaan staan, maar meestal 'knapt' hij dan.... en dat geluid is best hard en het voelt vervelend. Ik heb het ook als ik mijn onderkaak te ver naar voren doe. Ik was er eens voor bij een kaakchirurg en die zei dat ik mijn mond beter niet tot het uiterste kan opendoen. Best lastig, want ik heb een kleine mond. Als ik het goed onthouden heb is een normale mondopening zo'n 4 cm. en bij mij 3cm .... en dan mag hij maar 2 1/2 cm open ..... zoiets ..... en dat is soms lastig voor een tandarts. Ik beweer aldoor al dat mijn mond/kaakspieren na die epileptische aanvallen slapper waren en dat ik daardoor zo'n moeite had met saxofoonspelen nadat ik ziek was ..... ik denk dat dat klapperen daar ook mee te maken had, want dit had ik nooit eerder. Die kaakchirurg zei toen ook dat mijn kaakspieren waarschijnlijk zo stevig waren door mijn saxofoonspelen en dat die ervoor zorgden dat mijn kaak nog geen groot probleem was. Zo gaat het over en weer, door de aanvallen en medicijnen slappere mondspieren, daardoor niet kunnen spelen en door het minder spelen (want ik bleef het wel proberen) ook weer slappere mondspieren.
Mijn handen kregen ook een beetje kramp .... de tandarts had ook dat door en ze zei dat ik ze wel wat lager kon leggen (ze liggen daar altijd gevouwen op mijn borst zodat ik snel kan aangeven dat ze even stoppen moet ... dat kan ik dan doen door een vinger op te steken).
Het duurde allemaal best lang, maar ik was niet duizelig toen ik overeind kwam .... dus ik mocht vertrekken. Ze vraagt dat altijd als het lang duurde en soms gaat ze gewoon naast mij zitten en kletst even met mij, zodat ik niet eens van de stoel af kan stappen. Deze keer was ik eerder.... maar dan vraagt zij wel altijd of het gaat.
Goed, dat hadden we gehad! Mijn lip en neus voelden nog verdoofd, dat zou nog wel een paar uur zo blijven!
Ik fietste richting mijn huis, maar kwam niet ver..... er zijn verderop huizen gebouwd en ze zijn daar nog bezig met van alles en nog wat en nu moest er een busje met aanhanger door een hek. De normale ingang was afgesloten, dus nu achteruit over het fietspad en dan over een randje naar rechts over zand, gras en onkruid waar het hek een stukje opzij gezet was zodat er een opening was. Er stond een jongen bij aanwijzingen te geven, want het viel niet mee, er was erg weinig ruimte. Mijn fietspad was volledig versperd, dus ik bleef op afstand rustig wachten. Ja op afstand, want als ik dichterbij sta en hij ramt het hek dan kan ik dat over mij heen krijgen! Naast mij aan de andere kant een grasveldje waar busjes op geparkeerd stonden (en deels op het fietspad), daar was ook nauwelijks ruimte om met de fiets langs te gaan.
Het lukte niet.... weer naar voren... weer proberen... nee... verder naar voren en de jongen probeerde het hek wat op te schuiven en riep dat ik er langs kon/mocht. Goed dat hij doorhad dat ik stond te wachten.
Ik ging niet naar huis, maar fietste door naar een huis (mijn straat voorbij) waar ik de post af en toe uit de brievenbus haal en op tafel leg...... o, een grote vrachtwagen moet lossen bij de supermarkt..... dan moet hij achteruit de bocht om en staat al het overige verkeer stil. Ooit is iemand zo 'slim' geweest om een bushalte tegenover die inrit te bedenken (die halte was vroeger iets verderop met een eigen stukje baan). De bus staat op deze halte nu gewoon op de weg, heeft daar geen stukje eigen baan en ernaast is beplanting..... er kan aan die kant dan niemand meer door ... hij blokkeert het volledig. Die beplanting ernaast is wel goed, want op die plek om de bus heen gaan kan gevaarlijke situaties opleveren en dat kan nu niet. En ja, er stond een bus... en die kon niet weg zolang die vrachtwagen bezig was, de vrachtwagen die wel erg groot was deed zijn best om netje achteruit bij het magazijn te komen en ik koos voor een iets andere route, want zoals ik wilde kon ik er nu niet door. Toen ik klaar was met de post wilde ik nog even naar die supermarkt..... de vrachtwagen stond er nog, maar nu kon ik er langs.... dacht ik. Er kwam een tweede vrachtwagen..... er stond een bus aan de overkant .... ik denk dat die vrachtwagenchauffeur het verkeer op die doorgaande weg niet te lang wilde ophouden en daarom zijn vrachtwagen naast die andere zette. Dat paste maar net..... daar kon geen fiets meer langs. Vaak kan het dan nog via het gebouw ernaast, maar daar waren de parkeerplaatsen bezet en die stonden te dicht op elkaar om er met de fiets langs te kunnen.... zucht, dan maar andersom en via de andere kant naar het winkelcentrum. Dat lukte wel..... en ook in de winkel ging alles goed. Ja, er waren weer veel verse '1+1 gratis' aanbiedingen waar ik niks aan heb omdat ik dat in mijn eentje niet op krijg ..... zonde om de rest weg te gooien, maar dan maar eentje meenemen wil ik ook niet, dat voelt dan alsof ik teveel betaal..... dus kies ik dan voor wat anders. Maar goed, dat is niks nieuws, dat overkomt mij vaak.
Terug heb ik 2 routes.... meestal steek ik meteen over naar het fietspad, maar als het druk is op de weg fiets ik via een straat parallel aan die weg en steek dan verderop over. Het was druk, dus ik koos voor die andere straat. Even verderop..... een hek! Afgesloten! Ik had wel gezien dat er een heel hoge kraan stond, maar ik wist niet dat het volledig afgesloten was. Ik volgde nu een heel andere route .... zo kom je nog eens ergens! Thuis besloot ik de rest van de dag maar niet meer de deur uit te gaan!
In het nieuws: Een plan voor 13 minder opnames en controles in het ziekenhuis.... levert minder kosten op en zou minder belastend zijn voor de patiënt. Dat laatst heb ik mijn twijfels over..... bijv. geen opname meer bij een licht herseninfarct..... ik weet niet of ik mij daar beter bij zou voelen.... één nachtje onder controle blijven zodat er hulp in de buurt is als het weer mis gaat voelt denk ik toch beter, veiliger .... vooral als je alleen bent. Dat vind ik al met die operaties en sommige onderzoeken met een dagopname..... meteen naar huis! Het kan wel en meestal gaat het goed, maar toch vind ik zo'n eerste nacht wel een klein beetje eng, vooral omdat ik alleen ben. Als die nacht goed gegaan is voelt het alweer beter. Voor mij is het minder belastend als ik iets langer mag blijven! En natuurlijk hoeft dat niet zo lang meer als vroeger, maar even nog onder controle voelt toch wel goed vind ik (of ben ik daarin de enige?).
Ik was zelf nog gewend aan hoe het vroeger was en schrok best toen mijn MDL-arts zei dat ik al snel naar huis mocht,\ .... maar dat kwam ook omdat ik amper op mijn benen kon staan. Ik moest even wennen aan het idee... ik wilde wel graag naar huis en het ging ook prima ... nou ja.... de tweede keer dan hahaha, want een paar uur later lag ik alweer in een ander ziekenhuis, maar dat stond los van elkaar... pure pech, samenloop van omstandigheden. Daar lag ik maar kort, maar leverde wel achterstand op want ik kon daar geen kant op met al die snoeren waar ik aan vast lag.... voor alles moest ik bellen en dan werden de stekkers er even uitgetrokken en mocht ik aan de arm van een verpleegster naar de wc. Gelukkig was zij een keer zo lief om met mij de gang op en neer te lopen (strompelen) toen ik zei dat ik zo wel erg weinig beweging kreeg. In Hoorn was ik ook niet erg actief, maar ik kon wel zelf mijn bed uit en als ik naar de wc moest liep ik altijd nog wat heen en weer om toch wat beweging te krijgen (achter mijn rollator met infuus eraan) .... en dat kon ik in Purmerend niet door al die snoeren om mijn nek.
Ze willen ook een simpele blindedarmoperatie niet meer standaard opereren..... kan best zijn dat het niet nodig is, misschien gaat de ontsteking weg met antibiotica, maar ik neem aan dat er dan ook geen opname volgt en of dat nou prettig voelt als je er wel flink last van hebt..... het zal voor iedereen anders zijn! Het moet natuurlijk ook wennen!
Minder controles .... hm ...... ik vind het prima om het in veel gevallen te vervangen door een telefonische controle, dat gebeurt nu ook al vaak.... maar ik vind een controle vaak niet belastend, het voelt juist goed! Kleine dingetjes die niet belangrijk genoeg lijken te zijn om over te bellen kan je dan bespreken en het voelt goed om dan te horen dat alles goed is. Ik had bijvoorbeeld graag een controle van mijn neuroloog gehad en dat had best telefonisch gemogen! In elk geval voordat ik door mijn medicijnen heen was..... het lijkt mij niet zonder reden dat het na een half jaar niet meer bijbesteld kan worden en dan is het raar als de eerste (en enige) controle veel later is (via de poli kon ik het wel verlengen, maar niet via de apotheek!). Ook was het een medicijn waar erg veel heel nare en ernstige bijwerkingen van bekend zijn en ik kreeg er van steeds meer last. Met zo'n medicijn vind ik het niet zo gek om tussendoor een keer te controleren of alles goed gaat lijkt en natuurlijk kan dat telefonisch. Ik zou mij er beter bij gevoeld hebben! (bekende bijwerkingen zijn o.a. Leverfalen, nierfalen, paniekaanvallen, depressies, zelfmoordgedachten, onzeker lopen, huidproblemen (ook huidproblemen waarvoor je direct naar de SEH moet), moeite met evenwicht, haaruitval, hoofdpijn .... en nog veel meer) Gelukkig had ik lang niet alle bijwerkingen, maar wel veel! Vooral omdat ik het lang moest gebruiken (en nog langer omdat die afspraak nòg later kwam dan de bedoeling al was) had ik een eerdere controle logischer en prettiger gevonden.
Ik vind het wel een goed idee om niet alles standaard te doen..... ieder mens is anders en daarom hoeft bijv. het aantal controles ook niet voor iedereen hetzelfde te zijn. Als het voor de één beter is om 4 dagen te blijven kan voor een ander 2 dagen beter zijn. Ik vind dat het ook van de omstandigheden thuis afhangt. Als je driehoog woont zonder lift zal je niet snel aan een wandeling beginnen als je nog duidelijk niet fit genoeg bent. Als je alleen bent en je kan nog niet veel is het heel anders dan thuiskomen bij een zorgzame partner. Zo zijn er zoveel verschillen die ook mee zouden moeten tellen... daarom niet alles standaard! Toen ik 41 jaar geleden in het ziekenhuis lag na de keizersnee moest ik 10 dagen blijven. Het ging heel goed, ik was kiplekker, met Edwin ging het goed en het kwam mij veel beter uit als ik een dag eerder naar huis zou mogen.... maar dat kreeg ik niet voor elkaar! Dus was ik op mijn eerste dag thuis het grootste deel van de dag alleen met Edwin.... dat kon even niet anders. Een dag eerder zou Ed gewoon erbij geweest zijn de hele dag, nu kon hij mij alleen nog halen en even een kop koffie drinken..... toch jammer.
Vrijdag 5 september: Ik had al eerder besloten het zwemmen nog even over te slaan en er een rustig en ontspannen dagje van te maken, even stilte voor de storm, want het zou een druk weekend komen.
Het moest wel een gezonde dag worden..... wel voldoende beweging dus, buitenlucht en veel fruit en groente e.d.
Om kwart voor 9 werd ik wakker.... dat vind ik een prima tijd! Vroeger hoeft van mijn niet en ik werd net voor de wekker wakker, dat is ook wel lekker. Meteen de badkamer in en daarna weer even bij iemand de post uit de brievenbus halen (niet dezelfde als een dag eerder).... dat was snel klaar, want het was dichtbij. Nog lekker lang staan kletsen met iemand en toen naar huis..... het was een klein ommetje, maar toch lekker. Mijn koffie dronk ik buiten.... even een kwartiertje in de zon. De zon was fel en het werd een stuk kouder toen er een wolk voor kwam, maar niet koud genoeg om naar binnen te gaan... ik vind die afkoeling tussendoor juist lekker. Wat kleine klusjes en nog wat teruggekeken op tv..... schaaltje aardbeien erbij..... en zo kabbelde ik lekker rustig de dag door! Wel dingen gedaan die moesten, maar geen zware klussen. Er is natuurlijk altijd genoeg te doen..... veel klussen komen steeds weer terug en moeten toch gedaan worden.
Die post is een eenvoudig klusje, zo klaar en beide adressen zijn niet ver weg. De één is heel dichtbij en de ander iets verder maar wel op een plek waar ik vaak heel dichtbij kom, dus dat is ook geen probleem. Meer vakantieklussen neem ik niet meer aan, ik had soms wel erg veel adressen met planten water geven, post naar binnen brengen etc. Planten water geven tijdens een hittegolf betekent dat ik er vaak naartoe moet, zeker als het buitenplanten zijn .... en vooral als het dan niet om de hoek is is dat best een klus..... vooral omdat ik niet functioneer als het zo heet is en alles mij dan dus veel meer moeite kost moet ik niet teveel van dat soort klussen hebben. Sinds ik ziek was ben ik nog steeds niet in topconditie .... al gaat het de laatste tijd wel duidelijk sneller vooruit, maar ik heb genoeg werk aan mijn eigen huis en tuin, dus al dat andere beperk ik zoveel mogelijk.... anders ben ik de hele vakantie voor anderen bezig! Dat sluipt er soms zo in.... maar dat is nu over! Deze 2 doe ik altijd en daar heb ik nauwelijks werk aan en omdat het dichtbij is en vrijwel op mijn route ligt is het geen probleem. Het hoeft ook niet dagelijks, het kan wanneer het mij uitkomt. Ach... en als een buurvrouw vraagt af en toe de post even verder naar binnen te schuiven is dat ook niet veel werk.. Als het maar voor een paar dagen is kan er ook wat meer, maar dan niet 4 tegelijk! Ik heb in de loop der jaren op veel dieren gepast, soms hier in huis, soms elders: Honden, katten, vissen, cavia's, papegaai, parkiet, konijn ..... aan het ene dier is meer werk dan aan het andere en ik vond het ook wel leuk, maar alles bij elkaar was ik in sommige vakanties wel heel erg bezig voor anderen.... en dat is nu drastisch geminderd. Ik heb niet veel hoeven afzeggen, ik denk dat de meeste mensen het zelf wel begrijpen. Vorig jaar heb ik wel wat afgezegd, want toen zag ik het echt nog niet zitten en had ik ook nog veel afspraken in het ziekenhuis (en wist ik nog niet wat er bijkwam en wat er nog gebeuren moest etc., stel dat er nog een opname gevolgd was.... dan moet ik voor dieren van een ander op stel en sprong een oppas zoeken!). Maar zo nu en dan de post op adressen in de buurt is geen probleem (maar dat moeten er ook niet teveel tegelijk gaan worden!)
Zaterdag 6 september: Vandaag is de jaarlijkse grote rommelmarkt, meestal ga ik er naartoe maar dat wordt nu wat veel. Wel twijfel of ik niet heel even zal gaan, maar nee..... laat maar, volgend jaar weer.
Ik had een verjaardag in Almere.... ik wilde daar vroeg naartoe gaan en hoopte dan nog fit genoeg te zijn om even te gaan winkelen. Dat wil ik al zo lang, in Almere-centrum kan je heerlijk winkelen.... en veel bankjes om even te zitten en zat plekken om koffie en een broodje te eten..... maar ik zag het steeds nog niet zitten..... ik hield het nog niet lang genoeg vol en ik ga er niet naartoe voor 2 winkels ..... maar als ik er toch ben.... proberen dan maar! De jarige woont een 10 minuten lopen van het station... als ik in conditie ben een paar minuten minder. Aan de andere kant van het station eerst een paar terrasjes en dan meteen al winkels. Dan kan er vast wel wat!
Ik vertrok wat later naar Almere, dat kwam even beter uit. Toen ik in de trein zat kwam er een man naar mij toe: "Airport? Airport?" ik zei dat deze trein naar Almere ging en niet naar een airport... maar hij ging door: "Airport, Siepel, Airport"..... ik vroeg mij al of er misschien stiekem toch een luchthaven bij Almere was gekomen, maar ik kon mij niks herinneren en weer zei ik hem dat deze trein niet naar een airport ging.... hij probeerde het nog eens: "Siepel?" "No" .. hij stapte uit en vroeg het op het perron nog eens.... toen begreep ik ineens dat wat ik als Siepel verstond Schiphol moest betekenen.
Toen we reden kregen we controle controle door een conducteur die 15 leek. Hij zal ongetwijfeld ouder geweest zijn, maar echt.... een jochie.... in een t-shirt (ik denk dat ze geen uniform voor hem hadden). Hij was vlot en vriendelijk, gaf een kind een sticker.... niks mis mee dus, maar ik was verbaasd. En de sprinter waar ik in zat was volgens mij ook spiksplinternieuw! Misschien werd de conducteur erbij geleverd.... allebei nieuw!
In Almere liep ik naar het huis van B. een stuk voor mij dacht ik zijn dochter al te zien, die was er dus iets eerder. Ik gaf het cadeau aan Bert, dat was van P. en mij samen. Jawel, echte vinylplaten, door P. gekocht in een winkel waar ze vaker naartoe wil.... ze werd er zo goed geholpen! De verkoper ging tot 2x toe voor haar op zijn knieën (om iets van de onderste plank te pakken). Gelukkig had hij ze nog niet, want hij heeft veel vinyl. P. had de platen per pakketpost naar mij gestuurd en ingepakt met zoveel plakband dat het volgens mij tot 500 m. waterdicht was... (maar ik kreeg het pakket open) en dan mocht ik het leuk inpakken samen met een aardigheidje wat ik gekocht had.
Er zat visite in de tuin en ik schoof ook aan..... behalve zijn dochter kende ik niemand, maar dat maakt mij niet uit.... ik praat met iedereen! Ik kreeg eerlijke appeltaart... van de Koekerij, echt.... daar kan mijn zelfgebakken appeltaart niet tegenop (ik heb dat al jaren niet meer gedaan, maar ik had appeltaartfans)! Lekker koppie thee erbij..... heerlijk.
Later nog een broodje kroket.... ook altijd lekker. Later kwam andere dochter met partner en kind .... leuk.... ukkie van bijna 2 gaf iedereen een boks! Nog even kletsen en toen vertrok ik.
Bij het station twijfel.... mijn benen konden geen uurtje winkelen meer aan.... maar om nou meteen naar huis te gaan..... eerst maar eens een bankje opzoeken.
Tsja.... wat zal ik doen.... de Action is erg dichtbij.... die pak ik toch nog even mee!
Natuurlijk was ik af toen ik later op de trein stond te wachten, maar het was wel even lekker geweest.
In Amsterdam met de metro naar Noord en daar de bus nemen.... maar ik vergeet steeds aan welke kant mijn bus staat want dat ik een paar keer veranderd. Ik keek op het scherm.... 4 bussen stonden op het punt te vertrekken en bovenaan stond een bus die ik kon nemen.... aan de andere kant van het station.... dat lukte niet, maar er stond nog een bus en die bracht mij zelfs nog dichter bij huis. Stevig doorlopen maar, voordat hij wegrijdt. Toen ik vlakbij was zag ik dat mijn buurvrouw de chauffeur was.... die wacht vast wel op mij. Zodra ik zat reed ze weg. Top!
Thuis meteen op de bank.... mijn tas uitpakken komt later wel. Heel snel viel ik in slaap.
's Avonds nog een gezellig telefoongesprek met P., altijd leuk.
Zondag 7 september: Vandaag zou Ed 75 zijn geworden. Ik vraag mij wel eens af hoe hij er nu uitgezien zou hebben.
Het wordt zeker een feestelijke dag, want ik ga naar een verjaardag. Pas in de namiddag, dus 's morgens rustig aan .
Ik hoor daar een beetje bij de familie en daarom blijf ik daar altijd eten. Wel weer vroeg terug, want het wordt steeds vroeger donker. Geen goede busverbinding, anders zou ik met de bus gaan. Maar het is minimaal 1x overstappen en vaak in the middle of nowhere en dat vind ik vooral 's avonds terug geen goed idee. 't Autootje mocht dus weer eens rijden. Met de auto is het zo'n 12 km., dus ik ben er zo en dan gewoon bijtijds naar huis.
Het was weer heel gezellig en vanwege het mooie weer zaten we in de tuin. Ik ging op tijd weer naar huis. Nog even de restafvalcontainer wegzetten.... en 2 andere van vakantiegangers en ik was klaar voor vandaag.
Wel een druk weekend, maar ook heel leuk en ik viel weer snel bij de tv in slaap..... eigenlijk heb ik niks gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten