Soms gaat het net goed!

 

Het is lang geleden, ik denk al zo' 25 jaar.
Ik ging samen met vriendin boodschappen doen in Purmerend in mijn oude auto ... we waren allebei kort daarna jarig en hadden dus wat meer nodig dan normaal en in Purmerend zijn meer winkels en dus weer andere dingen.
Gezellig samen op pad.... Edwin was ziek thuis, maar al aardig aan het opknappen.
In de Purmer moest we wachten voor overstekende koeien.... dat gebeurde daar wel vaker.... melken aan de ene kant van de weg en het weiland aan de andere kant, ik heb daar vaak staan wachten, niks bijzonders. Voor mij een bestelwagen en volgens mij daarvoor nog een auto. Mijn auto stond wat meer aan de kant dan die voor ons en daardoor kon vriendin erlangs kijken en die zegt ineens: "Dat gaat niet goed... dat gaat niet goed" ... ik vroeg mij af wat zij bedoelde ... maar al snel werd het duidelijk.

De koeien waren blijkbaar ergens van geschrokken en kwamen onze kant op rennen.... er viel een koe tegen de bestelwagen voor ons aan.... wow, dat was heftig... andere koeien rende gewoon over het gevallen dier heen..... bij mijn auto besloten een aantal koeien om ook aan de andere kant langs mij te gaan (waar maar weinig ruimte was) ... we waren ingesloten door op hol geslagen koeien.... automatisch schoof ik naar het midden van de auto, zover mogelijk bij de deur vandaan.... vriendin deed hetzelfde. Ineens zei ik: "We zitten wel knus zo" waarna we wat zenuwachtig de slappe lach kregen.

Ik bedacht dat mijn auto zo oud was dat een flinke klodder vogelpoep al voor 'total loss' zou kunnen zorgen, dus van de verzekering hoefde ik niet veel te verwachten als het mis zou gaan. Eindelijk waren ze mij voorbij en gingen ze verderop de hoek om. De boer rende er achteraan, maar zou ze nooit kunnen inhalen. 
De auto voor ons had een deuk zo groot als een koe.... en wij wachtten even... pffff, even bijkomen. Ik belde Edwin, ik wist dat hij de politiescanner aanhad en als die beesten lang bleven rennen dan zou er wel eens een melding van kunnen komen. Even praten met de bestuurder voor ons... vragen of hij ons nog nodig had.... 'nee hoor, ga maar!' 
We aarzelden nog even, toch raar om zo weg te gaan.....maar we besloten toch door te gaan. 
Op de terugweg met onze auto volgeladen stond de gedeukte bestelwagen op de oprit en de bestuurder die nogal laconiek reageerde toen het net gebeurd was stond met een deken om zich heen... blijkbaar toch nog de bibbers gekregen. 
Thuisgekomen werd ik verwelkomt met "35 koeien"  van André van Duin. 

Sinds die tijd kijk ik wat argwanender naar koeien..... ik heb hun kracht gezien en zag wat alleen hun gewicht al voor schade kon aanrichten.... ik wist dat natuurlijk al, maar door het met eigen ogen te zien was mij dat wel duidelijker geworden.

Ik was een keer een stukje aan het fietsen en op de terugweg kwam ik langs een boerderij die ik goed ken... en de bewoners ook. Ineens zag ik een koe op mijn pad.... hm... raar.... zou die ontsnapt zijn? Hé, nog een koe.... misschien moet ik toch maar even melden dat er een paar loslopen.

 
O, er komen er nog veel meer.... ach... het is natuurlijk melktijd, ze weten de weg (het is voor auto's daar doodlopend, dus geen druk verkeer). Ik zag er niemand bij, er was wel iemand.... maar dat zag ik pas veel later, ik verwachtte iemand die liep, maar er zaten er 2 op een quad. De koeien kwamen uit een hek verderop en ik ging even bij een ander hek staan..... even wachten tot ze voorbij zijn.... ik maakte vooral geen onverwachte bewegingen, stel je voor dat ze zouden schrikken. Maar koeien zijn nieuwsgierig en af en tot bleef er eentje staan om mij te bekijken, een stapje naar mij toe.... dan kwamen de koeien erachter ook even kijken... 'hé, daar staat een vrouwtjesmens'..... pfff... schiet op beesten.... 1 koe is niet erg, maar dit waren er wel veel. Ineens voelde ik een warme wind in mijn nek.... geschrokken draaide ik mij om... jawel, 2 koeien waren uit het hek achter mij gekomen, eentje was aan het kijken wat ik in mijn fietstas had (echt, hij stak zijn kop in mijn fietstas) en de ander ademde in mijn nek..... hellup! Het eind van de 'stoet' kwam in zicht, even zwaaien naar de berijders van de quad.... aan de big smiles te zien hadden ze wel door dat ik mij toch niet zo op mijn gemak voelde. 

Ons avontuur in de Purmer was gelukkig voor ons goed afgelopen, maar ik heb later nog eens gehad dat ik in gedachten de klap al hoorde,  deze keer kwam er geen koe aan te pas... nou ja, misschien een bestuurder die zo dom was als een koe:
Ik was op weg naar een feestje .... aan de andere kant van de weg had iemand getankt en stak over om aan mijn kant van de weg zijn route te vervolgen. Hij maakte geen snelheid, dus ik remde al en hij stak weer over naar de andere kant, ik vermoed vanwege zijn geringe snelheid.....ik gaf weer gas.... maar hij had de bus over het hoofd gezien die over de in het midden gelegen busbaan reed. KNAL!!!!

 De bus ramde de auto aan de zijkant, raakte uit koers en kwam mijn kant op terwijl hij die auto voor zich uit schoof alsof bus een sneeuwschuiver was..... 'hooooooo' ...... ik trapte vol op mijn rem en probeerde hem in zijn achteruit te krijgen....wat natuurlijk niet zomaar ging.  Het ging net goed ........ we kwamen allemaal tot stilstand, in mijn herinnering nog geen halve meter van elkaar...... net naast het tankstation. De bestuurder van de auto stapte uit zijn auto en in de bus. Mooi, die was er dus zo te zien goed vanaf gekomen. Ik wachtte even, misschien hadden ze mij nog nodig als getuige. Maakte een praatje met iemand van het tankstation die even kwam kijken, achter mij toeterden auto's ... tuurlijk... doe niet zo ongeduldig en ga achter het tankstation langs, denk je dat die bus voor zijn lol zo dwars over de weg staat met een auto er tegenaan? Blijkbaar was ik niet nodig, want ik stond er al een tijdje (tijd genoeg om even te vragen aan mij, het was wel duidelijk dat ik alles gezien had)  en ik besloot om ook mijn weg te vervolgen.... eerst achteruit, want er was een rand waar ik niet overheen kon (nou ja.... niet zonder schade waarschijnlijk) en ik ging ook achter de benzinepompen langs en had nog een leuk feest, al kwam ik wel met knikkende knietjes daar aan. 

't autootje

Soms snap ik dingen niet.

 Mensen kunnen van mening verschillen, mensen kunnen lijnrecht tegenover elkaar staan, mensen kunnen ruzie maken over hun mening.... dat vind ik al ver gaan, maar wat minister Faber nou aan het doen is snap ik echt niet.... het weigeren van de lintjes gaat echt te ver. Dat het tegen haar beleid ingaat dat snap ik, maar vrijwilligers die asielzoekers helpen doen dat met de beste bedoelingen (bovendien heb je asielzoekers en ehhh ... asielzoekers) en dan kan je ze geen lintje weigeren omdat je geen asielzoekers wil! Wat je ook van asielzoekers vindt, je kan ze niet in een hok stoppen en aan hun lot overlaten! En ja, ik ben ervan overtuigd dat er asielzoekers zijn die beter teruggestuurd kunnen worden en ik vind ook dat niet iedereen moet kunnen binnenkomen, maar het is of terugsturen als daar reden voor is of voor ze zorgen! Dat zorgen hoeft echt geen luxe te zijn..... maar wel menswaardig.
 

Als mijn grootste vijand (dat is er maar eentje 😂, maar aan hem heb ik dan ook een verschrikkelijke hekel... en niet zonder reden) door iemand wordt gered uit een brandend huis of zinkende auto of zoiets, dan is die persoon een held! Ook al is de geredde man een rotvent! Dan vind ik dat die redder ook een lintje verdiend of iets anders eervols. Zelf zou ik mijn vijand geen kwaad doen (hooguit een beetje pesten als ik de kans krijg, maar wel op een nette manier), maar ik zou ook geen traan om hem laten als hij zou geen hemelen.... maar zelfs dan zou ik niet graag willen dat hij op een heftige manier aan zijn eind komt, dat gun ik niemand! 

Ik hou niet van spinnen, ik griezel ervan (maar achter glas vind ik ze toch fascinerend) en ratten hou ik ook niet van maar als iemand met gevaar voor eigen leven een spin of een rat redt dan vind ik dat een echte dierenvriend en voor dergelijke acties heb ik
bewondering. 

Daarom begrijp ik dus deze actie van Faber niet.... deze mensen willen helpen en dat mag gewaardeerd worden. En gaat ze dan mensen die asielzoekers pesten, verwonden of vermoorden belonen?  Dat zou dan eigenlijk logisch zijn. Meestal kan ik dingen wel van 2 kanten zien en begrijpen, maar nu vind ik haar kant echt onbegrijpelijk! Ik vind het kortzichtig en dom en schandalig! 
Alleen als die mensen (ook) iets doen dat tegen de wet is vind ik dat ze tegen mag zijn, maar zolang er AZC's zijn zijn er mensen/vrijwilligers nodig. 
Als dus je eigen voorkeur of afkeer meespeelt bij het goedkeuren van een lintje dan kan je ook wel zeggen dat een pianist die genomineerd is voor een lintje dat niet krijgt omdat hij alleen muziek speelt waar je totaal niet van houdt. 
Echt.... ik vind dit schandalig en als die mensen alsnog hun lintje krijgen is de lol er voor hun wel een beetje af denk ik.... je wil toch niet dat er een schandaal aan verbonden is? 
Ik zou zeggen....'Faber, kom terug op je besluit en bied persoonlijk je excuus aan aan die mensen, koop een gigabos bloemen voor ze (uit eigen zak) of een ander cadeau en treed het liefst ook nog af! 

Ondertussen is bekend geworden dat die mensen hun lintje wel krijgen.... maar niet dankzij haar!

Week 13 met nieuwe huizen, een prachtige ochtend, visite, in het nieuws en meer.

Maandag 24 maart: Weer lekker bezig geweest maar wel rustig aan. 's Middags telefoon: "Ben je d'r in? Kunnen we langskomen?" "Ja, hoor, ik ben er.... kom maar".
Dus onverwachts visite, gezellig!
Daarna niet veel meer gedaan.

Dinsdag 25 maart: Vriendin kwam deze keer hier... we doen dat meestal om en om. 
Nadat ze weg was werd ik na een tijdje zo slaperig dat ik even ging liggen ..... en ik schrok wakker van de bel! Nou heb ik dat  vaak.... maar dan staat er niemand voor de deur.... blijkbaar gedroomd en ik dacht nu ook dat ik het gedroomd had en bleef rustig liggen. Ineens twijfelde ik en liep toch naar de voordeur.... ze stond er nog.... de buurvriendin die iets kwam brengen dat ik steeds vergat te halen in de winkel (en als ik er wel om dacht dan was het er niet). Super....daar werd ik blij van!

Woensdag 26 maart: Half 7 wakker, dat vond ik wel erg vroeg en ik ging nog lekker een uurtje liggen en viel ook weer in slaap. Er kon een pakje bezorgd worden, maar het was nog niet te zien of het vandaag al kwam.... bovendien geeft deze bezorgdienst geen tijd aan en dat vind ik lastig, vooral omdat ik ook niet aan kan geven waar ze het neer kunnen zetten als ik er even niet ben of bij welke buren ik het liefst heb dat ze het brengen. Als ze het ergens anders brengen geven ze alleen maar aan dat het bezorgd is... ze melden niet waar ze het bezorgd hebben.  Zelfs als er staat dat de koerier onderweg is is het nog niet zeker dat hij/zij komt, want de vorige keer is hij 2 dagen onderweg geweest! Ik weet dus niet wat ze doen als ik niet thuis ben, maar eigenlijk wilde ik boodschappen doen.... toch ben ik liever thuis als het komt. Er zou in elk geval 's middags ook iets bezorgd worden, tussen 14.00 en 18.00, maar op de dag zelf geven ze altijd een nauwkeuriger tijdstip aan en ze zijn nog altijd op tijd geweest.... goed geregeld. Al om 9 uur gaven ze aan dat ze tussen 3 en 4 zouden komen.... en het was weer ruim op tijd... het andere was er nog niet dus ik had gewoon boodschappen kunnen halen.... het kwam pas om kwart over 8 's avonds..... ruim 11 uur na de melding dat de koerier onderweg was naar Monnickendam! Ik snap dat ze geen exacte tijd kunnen aangeven, maar met een ruime marge zou ik ook al blij zijn!  

Donderdag 27 maart: Een heel normale dag leek het, de zon scheen en ik was weer lekker bezig en ineens kwam het nieuws binnen dat Loretta Schrijver was overleden. Daar schrok ik echt van, dit had ik niet zien aankomen. Rob de Nijs kortgeleden.... triest, maar al lang ziek en 82 is een leeftijd die lang niet iedereen haalt. Loretta was 68, dat is toch wat anders en ik wist niet dat het zoveel slechter met haar ging, dus het kwam onverwachts. 
Ik moest altijd lachen om Loretta..... lekker gek mens!

 Ik zal haar missen op tv ..... nooit meer haar spontane reacties en haar lach. 

Mogelijk komt er toch een vuurwerkverbod. Iemand vond dat vuurwerk een traditie is en dus moest blijven.... tsja..... vuurwerk is traditie, maar bommen niet. Zoals het vuurwerk de laatste jaren is en vaak al vanaf september dat is echt geen traditie! De echte traditie is al lang verdwenen. 

Een algeheel vuurwerkverbod is denk ik beter te handhaven dan een plaatselijk verbod ..... plaatselijk is lastig en het mag wel verkocht worden.... ik denk dat het bezit al strafbaar moet zijn als je wil handhaven. 
In elk geval heb ik van het verbod in Arnhem niks gemerkt de afgelopen jaren. Handhaven blijft altijd moeilijk natuurlijk, ze kunnen niet overal tegelijk zijn. Toch moet dat geen reden zijn om dan maar tegen het verbod te zijn, je kan ook niet iedereen zonder fietsachterlicht pakken en dat ga ja dan ook niet goedkeuren. 
Knalvuurwerk vind ik niks aan, hoewel om 12 uur dat geknal wel even leuk is, maar het siervuurwerk vind ik prachtig. Maar ja.... als er teveel ongelukken gebeuren moet het toch anders. Ik vind wel dat er iets voor in de plaats moet komen.... een vuurwerkshow of desnoods een lasershow.... in elk geval iets. Of een 'knal'-feest, kan ook. 

Vrijdag 28 maart: Eerst naar het zwembad natuurlijk. Daarna een paar uur geslapen.... en verder rustig aan gedaan, morgen is er weer een dag. 
De huizen die verderop gebouwd worden schieten al lekker op..... bij de meeste huizen liggen de pannen al op het dak en zitten de ramen er al in. Ik vind het nog altijd jammer dat de boerderij die er stond gesloopt is, maar het is natuurlijk wel goed dat er meer huizen gebouwd worden. 

Ik zei altijd.... als ik rijk word koop ik dit.... een mooie plek... vrij wonen, maar toch in de bewoonde wereld!

De vriendelijke boer liep tot op zeer hoge leeftijd zijn wandeling door de buurt... altijd even een praatje: "Weet je dat ik al bijna een eeuw op deze aardbol rondloop?" Hij is ondertussen overleden, hij en zijn gezin waren de eerste en enige bewoners van deze boerderij, die gebouwd is omdat hij zijn vorige boerderij moest verlaten voor een nieuwbouwwijk in de 50er jaren.

En toen werd het gesloopt. 

Maar dit komt er voor terug:

Zaterdag 29 maart: Het valt mij op dat ik de laatste tijd veel droom..... in elk geval dat ik weet dat ik gedroomd heb en daar ook nog wat van weet als ik wakker wordt. Deze nacht droomde ik over vleermuizen in mijn huis. Leuke beesten, maar ze hoeven niet binnen te komen! 

Ik werd erg vroeg wakker en na een uurtje (om ongeveer half 7 ) besloot ik een wandeling te maken. Lopen is voor mij zo vroeg altijd wat moeilijker..... maar een kleine wandeling is ook prima. Het was koud buiten, maar erg mooi! De zon scheen al fel en boven het water zweefde een damp/mist die het heel mysterieus maakte. De vogels floten vrolijk en omdat het verder zo stil was was dat goed te horen. 
In de verte klonk de speeltoren.... heerlijk! 

Meestal als ik zo vroeg ben stort ik 's middags in, maar dat zien we dan wel weer.
Dat bleek deze keer mee te vallen, 's middags niet geslapen en ook 's avonds niet ....TOP! Ik maakte een tweede wandeling omdat de eerste wat kort was. Verder een mengeling van klusjes doen en lekker lui tv kijken.

Komende nacht gaat de zomertijd in.... heerlijk! Dan weer lekker lang licht 's avonds. Dat uurtje minder slaap, ach.... ik slaap wel vaker een uurtje meer of minder. Bij mij gaat niet alles stipt op tijd, dus vooral in het weekend merk ik dat dan niet.... ik eet ook niet elke dag op precies dezelfde tijd en ik zet de wekker niet dagelijks op dezelfde tijd.
Evt. vanavond wat eerder naar bed kan ook, maar is niet echt nodig.
Ik heb er nooit last van gehad.... Edwin ook niet, zijn honden ook niet (en mijn hond vroeger ook niet). Ik weet nog goed dat het voor het eerst ingevoerd werd.... (het was er wel eerder, maar dat was voor mijn tijd), in 1977 werd het heringevoerd en ik heb het vanaf het begin heerlijk gevonden. En eind oktober is het natuurlijk heerlijk om een keer een uurtje langer te kunnen slapen! Dan vind ik het juist wel weer gezellig als het vroeg donker is.... dan is het kouder en dan hoort het er bij.... gezellig kaarsjes aan...ook weer lekker. Ik zet altijd aan het begin van de avond de meeste klokken al op de nieuwe tijd...zodat ik sneller besef dat het tijd wordt om te gaan slapen.  Ik ben een avondmens, dus ik heb niet zo snel dat ik naar bed wil. Het laatste jaar slaap ik wel veel meer en ben ik 's avonds ook sneller moe, maar toch..... ook als ik moe ben voel ik mij 's avonds toch fitter! Heel raar... als ik ziek ben knap ik altijd 's avonds op..... dan zakt mijn koorts en 's morgens gaat dat dan vaak weer omhoog. Vaak als ik ziek ben lig ik de hele dag voor Pampus en kom ik 's avonds tot leven. Best moeilijk om op het fitste moment van de dag naar bed te gaan.... ik kan dan ook vaak niet slapen. Eigenlijk moet ik mij dagelijks aanpassen aan tijden die niet bij mij passen. Ik hoef niet naar mijn werk of naar school, dus ik kan wat meer schuiven met de tijden en winkels zijn langer open dan vroeger ..... maar ja, ook al zijn ze langer open, de kans dat er dingen op zijn is 's avonds groter (en 's morgens vroeg ook trouwens) en andere dingen moeten nog steeds binnen bepaalde tijden. 

Zondag 30 maart: Heerlijk geslapen en lang! Wel even wakker geweest en buiten het één en ander opgeruimd wat de wind omver geblazen had.... de plantjes weer bij elkaar in hun plantenbak gestopt en de leuke watermeter die op tafel stond van de ondergang gered want die lag al om en bij de rand van de tafel... dus die maar even binnen gezet... maar daarna weer in een diepe slaap gevallen. Ik werd pas wakker toen het allang lunchtijd was.... eerst maar even koffie. 
Ondertussen kletterde er een tuinstoel om... nou ja, als hij ligt dan kan hij niet meer vallen. Ik verwachtte dat mijn tuintafel de wind wel aankon.... als het harder waait moet ik hem altijd op z'n kop zetten. Dat heb je met kunststof tafels, die zijn licht en als de wind er dan onder komt gaat het mis.

 Ik heb deze tuinset al jaren, ooit was hij van een buurvrouw die hem wegdeed, toen ik aangaf dat ik hem graag wilde kwamen ze alles nog brengen ook, compleet met vrolijke kussens voor de stoelen.

Foto uit 2014, dus toen had ik dit al.

Ik ben er nog altijd heel blij mee en zolang alles nog goed is gaat het zeker niet weg! Alles blijft altijd buiten staan, geen plek om dat voor de winter binnen te zetten want het neemt best wat ruimte in en is een heel gesleep. 
Ook heel blij dat mijn tuin vorig jaar opgehoogd is en dus zonder hobbels en kuilen. Nu kan ik mijn tuinset weer neerzetten waar ik wil en niet op de enige plek waar de bestrating vlak genoeg is om het te plaatsen zonder dat het wiebelt. 

Morgen alweer de laatste dag van de maand.... het eerste kwartaal is dan ook weer om. Hoe kan dat nu al? Het was vorige week toch 1 januari? Echt, ik knipper met mijn ogen en ik ben weer een maand verder!

🌷🌸🌹🌸🌷

Het was een goede week.... lekker veel gedaan, maar ook voldoende rust gehouden.... het was goed in evenwicht. Wat nog wel achterblijft is het saxofoon spelen..... het is wel veel beter dan het was, maar het staat een beetje stil.... ik hou het nog steeds maar kort vol. Misschien moet ik maar een tijdje 2x per dag kort oefenen, dat wil met andere dingen ook nog wel eens helpen. Ik doe dat met wandelen ook vaak als ik uit conditie ben, dan gaat het duidelijk sneller. 
Deze week ben ik echt echt echt van plan om even naar de repetitieavond te gaan.... gewoon even luisteren, kletsen in de pauze en weer weg. Dat ben ik al maanden van plan, maar vaak val ik na het eten in slaap en wordt pas uren later wakker en dan is de fut eruit. Andere keren was ik gewoon niet fit en ik denk er ook wel eens niet aan. Er staat al weken een tas klaar met wat lekkere dingen om op de bar te zetten.... ik vind dat leuk, ik ben zo lang niet geweest (bijna een jaar) dat er wel wat te snoepen mag zijn. Ik verwachtte na het concert wel weer te kunnen starten, maar ik ben bang dat het iets langer duurt..... sowieso speel ik dan maar tot de pauze, langer zit er voorlopig echt niet in. Maar nu zou ik waarschijnlijk tijdens het eerste nummer al een paar keer moeten stoppen..... dus ik denk dat ik een paar weken langer nodig heb. Maarrrrrr...... ik kom eraan! 

Peter

 Ja, zo heette mijn hond, mijn eigen hond!

Bijna jarig, mijn elfde verjaardag .... en iedereen deed geheimzinnig! 
Dat ging vast over mijn cadeau, ik was razend nieuwsgierig. Het was nog niet in huis wist ik en ik vroeg of ik het mocht zien als ze het hadden. "Dat zal wel moeten" zei oudste broer en ik begreep er steeds minder van want waarom zou dat moeten? Hoe groot moest het wel niet zijn om het niet te kunnen verbergen? 

Volgens mij een dag voor mijn verjaardag kwam een neef met zijn auto voorrijden en ik mocht mee, samen met mijn vader. We gingen een hond ophalen, voor mijn verjaardag!
Geweldig.... mijn grootste wens! Nooit verwacht want mijn ouders wilden geen hond. 
Op straat wilde ik elke hond aaien..... ik was er gek op, dus geen wonder dat ik in de 7de hemel was. 

We reden via de Schellingwouder brug naar Amsterdam.... de brug stond open..... en toen we weer rijden mochten startte de auto niet meer. Het was er loeidruk, er werd getoeterd.... neef was opgelucht toen hij eindelijk weer verder kon rijden. 
Even later zag ik mijn hond.... de mensen waar hij was hadden hem in Spanje een beetje verzorgd en te eten gegeven... het was een zwerver en ze vonden hem zo lief dat ze besloten hem mee te smokkelen. Thuis gekomen bleek dat deze hond en hun eigen hond niet goed met elkaar overweg konden, dus werd er een nieuw baasje gezocht .... en nu was hij voor mij. Omdat hij uit Spanje kwam hadden ze hem Pedro genoemd.... best een leuke naam maar ik wilde zo graag zelf een naam bedenken. Hij was al aan de naam Pedro gewend, dus het moest dezelfde klank hebben en zo werd het Peter. 
Een eigenwijs beest maar erg lief. Voor andere kinderen was hij niet echt lief..... hij leek een beetje bang voor kinderen te zijn, geen idee wat hij al meegemaakt had. Als ik hem aan de lijn uitliet wilde hij met elke hond die hij tegenkwam vechten... hoe groter hoe beter.... daar werd ik niet blij van. 
Maar.... toen er een klein neefje werd geboren (het eerste kleinkind van mijn ouders) bewaakte hij het kind en viel hij bijna een tante aan die in de kinderwagen wilde kijken.

Hij liep graag weg, hield van de vrijheid. In huis was hij heel gehoorzaam, buiten niet. Maar het probleem was dat iemand een keer had gezien dat hij achter schapen aanrende ... het was toen goed afgelopen, maar dat kon echt niet. Hij kwam altijd wel weer terug, maar soms duurde dat lang.... dus ik ging op zoek, ik was de enige die hem te pakken kon krijgen en sinds we wisten dat hij achter schapen aanging moest hij zo snel mogelijk gevonden worden. Dat ging niet zo eenvoudig, want hij ging er vandoor zodra hij mij zag, ik moest hem dus ongezien benaderen.... en dan... hebbes! Ik was een keer vergeten zijn riem mee te nemen.... dus dan maar dragen... wel zwaar.... gebukt lopen en zijn halsband vasthouden... ook geen succes. Eindelijk was ik thuis.... ik deed de achterdeur open, zette hem neer in de keuken en hij rende de voordeur weer uit. Mijn moeder dacht dat het wel lekker was om de voordeur even open te zetten met dat warme weer, Peter was er toch niet, dus het kon wel .... ik was witheet! 

Hij kwam een keer onder het bloed thuis.... een groot gat in zijn nek... iemand had gezien dat een herder hem in zijn nekvel had gepakt en rondslingerde. Dierenarts erbij.... want daar moest wel iets aan gedaan worden. Hij lag voor Pampus in zijn mand..... lange tijd.... pas na een dag of twee stond hij moeizaam op, strompelde naar de achterdeur en zodra ik de deur opendeed stond hij te plassen.... er kwam geen eind aan. Al die tijd had hij het opgehouden!

Later rende hij een keer de deur uit en rende zo onder een auto.... een buurman bood aan ons naar een dierenarts te brengen.... in zijn net nieuwe auto! Snel een deken om Peter heen, zo werd ook het bloed opgevangen.  En weer redde hij het. 
Als we kwaad op hem waren kroop hij onder de bank..... en dat werd zijn strafplek. Mijn moeder vond dat zielig en voerde hem stukjes cake e.d. 

Hij pikte nooit eten.... dat was wel mooi. Toch.... één keer kon hij het glas melk van mijn vader waarschijnlijk niet weerstaan.... het glas was leeg en was omgevallen.... en Peter was nergens te zien. Jawel... hij was maar vast onder de bank gekropen! 
Mijn neefjes noemden mijn moeder 'oma Peter'...  ook leuk.

Ik heb hem ongeveer 11 jaar gehad..... toen kwam er een periode dat hij steeds gilde van de pijn en door zijn pootjes zakte.... na een spuitje van de dierenarts liep hij dan een tijdje gewoon weer rond. Maar het kwam steeds vaker.... zielig, we besloten een eind aan zijn lijden te maken. Moeilijk, maar voor hem echt het beste.  Peter.... het mooiste cadeau dat ik ooit kreeg! 

Toch wil ik zelf geen hond.... hoe leuk ik honden ook vind. Doordat ik alleen ben is het erg lastig als ik weer eens ziek ben... hij moet toch uitgelaten worden.  Slecht weer..... ik kan het op niemand afschuiven. Bij Edwin logeren of ergens anders.... hond kan niet altijd overal mee naartoe.  
Nee, het lijkt mij niet verstandig om een hond te nemen. Ik heb meerdere keren tijdens vakanties op andere honden gepast en eentje is hier al meerdere keren geweest.... maar ik ben toch ook weer blij als ze weer thuis zijn. Ik mis ze, maar ik ben ook blij dat ik ze niet meer hoef uit te laten e.d. 
Ik was ook gek op de honden van Edwin ..... lange tijd vind ik het vreemd als ik daar binnenkwam en er kwam geen hond naar mij toe. Het laatste rondje lopen met de honden samen met Edwin mis ik ook, maar de keren dat ik ze alleen uitliet mis ik niet. 2 honden tegelijk is toch al lastig. Als ik een groot huis zou hebben met een flink stuk grond er omheen waar honden lekker kunnen rondrennen dan zou ik wel graag weer een hond willen hebben, maar nu niet.  Ik vind ook dat een hond ruimte moet hebben om te kunnen rennen, niet alleen tijdens het uitlaten, daarom is het mooi als er buiten genoeg ruimte is waar ze altijd kunnen rondrennen. 

Week 12

 

Maandag 17 maart: Nog steeds niet echt fit, een beetje overal wat last van. Toch even wat boodschappen gehaald....want ik moest ook een pakje ophalen en dan kan dat gelijk. Met het pakje ging het even mis, dat was pech, maar de boodschappen had ik binnen. 
Verder niks bijzonders. 

Dinsdag 18 maart: Natuurlijk weer naar vriendin en daarna een nieuwe poging om het pakje op te halen, deze keer geen enkel probleem. Het was niks belangrijks, geen haast bij, maar binnen is binnen!
Wat gebladerd door oude fotoboeken en een paar mensen foto's van zichzelf als kind toegestuurd. 
Leuke reacties erop.
Meteen een nichtje van mij weer eens gesproken ik heb haar lang niet gezien en we hebben nu afgesproken dat ze een keer langskomt .... leuk! Als kind is ze hier een tijdje in huis geweest samen met haar zusje.... ik ken haar dus goed. 
Zo leuk om haar weer eens te spreken! Nog 2 weken geduld. 

En 's avonds at ik heerlijke pindasoep.... 'meneer Conimex'  had dat heerlijk gemaakt! 

Woensdag 19 maart: Nadat ik steeds heel veel sliep de laatste dagen was het vannacht ineens over..... pas 's morgens vroeg sliep ik een paar uur. Daarvoor alleen af en toe een beetje weggedoezeld. Kan wel eens gebeuren .... als ik dan in elk geval nog maar wel wat geslapen heb.... en dan 's avonds wat eerder naar bed en evt. overdag een uurtje slapen. 
Ik werd gebeld ..... of ik in juni naar Yentl&de Boer wil.... jaaaaaa!!!! Vorig jaar liep ik het door de epilepsie mis in Carré (kaartje was toen al een jaar van tevoren besteld), deze keer hoop ik dat er niks tussenkomt, maar ik ga er natuurlijk vanuit dat ik er ben! . 
Met P en B ga ik dan gezellig op stap, net zoals het vorig jaar de bedoeling was. P. had 2 kaartjes over (dat had een trieste reden) en vroeg of ik mee wilde en op de gok keek ze of er nog een derde kaartje te koop was (er waren er nog maar twee) en bestelde meteen een kaartje.... voor B! Nadat ze mij belde belde ze B ..... en gelukkig kan hij ook, hij zit alleen niet naast ons. Niet heel ver van ons vandaan, dus we vinden elkaar eenvoudig terug! Joepie!!!! Nu in het DeLaMar. In ben in dit nieuwe DeLaMar nog niet geweest, in het vorige wel een paar keer. 

Donderdag 20 maart: 🌷🌹🌼LENTE 🌼🌹🌷
Ik ga altijd uit van de astronomische jaargetijden en niet van de weerkundige en dit jaar geeft het weer mij gelijk..... het is echt lente, 18 graden!
Even boodschappen halen. Ik heb buiten 2 roestige borden van de muur geschroefd, de derde kon ik niet goed bij, die hangt nog. Wat anders opgehangen met dezelfde schroeven, dan hoefde ik geen nieuwe gaten te boren. 

Dat staat ook weer wat vrolijker, ook al valt de hagedis op die muur niet zo op. Ik kan het altijd nog veranderen, maar alles is beter dan het roestige bord dat daar hing, het was zo roestig dat er zelfs niks meer van het oorspronkelijke plaatje te zien was. 

Vrijdag 21 maart 2025: Eindelijk weer gezwommen, heerlijk! Daarna meteen maar boodschappen gedaan, anders is de fut eruit. Bij de kassa draaide een vrouw zich om...... "heeeee hallo" .... die had ik heel lang niet gezien, maar heel toevallig toen ik van de week wat oude foto's bekeek kwam ik een foto van haar tegen waarbij ze Edwin op schoot had. Ik vertelde het haar..... want dat was wel heel toevallig. 

Ik kocht een paar potten lavendel en die moesten meteen in de plantenbakken achter de schuur, dan is dat ook weer netjes. 1 pot wilde de lavendel niet loslaten .... dan maar met pot en al in de modder! Ik had ook een pot basilicum meegenomen.... ik gebruik het niet vaak, maar het ruikt zo lekker in huis, dat is de belangrijkste reden dat ik het koop. Munt ook.... dat gebruik ik vaker, maar de laatste tijd even niet.... maar toch een muntplantje want het ruikt zo lekker. De bieslook gebruik ik het meest.... heerlijk. Ik snap best dat niet iedereen het lekker vind ruiken, maar zelf vind ik ook dat wel lekker.... niet zo lekker als die andere geuren, maar ik hou er toch van. 

En mijn narcisjes staan ook in bloei!

Een narcistische Narcis werd verliefd op een Roos
zij wilde enkel hem, op zijn familie werd zij boos. 
Roos was van haar en niet van de anderen
laten zij allemaal maar 'opsalamanderen'
de rozenclan reageerde stekelig naar Narcisje
en riepen wanhopig naar Roos "ga toch niet weg, ik mis je"
Helaas, Roos was ten onder gegaan door haar charme
en werd door Narcis overschaduwd..... och arme. 
Zo leefden ze verder, zo met z'n twee
en ons narcisje was uitermate tevree
Kwam een ander in de buurt van Roos
dan opende zij haar enorme trukendoos 
dan kon zij zich totaal niet meer bedwingen 
en zei tegen en over de ander de ergste dingen.
Zo wist zij anderen uit zijn buurt te verjagen
de anderen kregen geen kans om te klagen. 
En Roos? Die bleef onder haar invloed staan
hij had het gewoon maar te ondergaan.
Roos zei op bijna alles ja en amen
want hij moest Narcisje wel gehoorzamen 
Maar Narcis is toch eens te ver gegaan
Roos had het door en is weggegaan.
Narcis leeft haar dagen in eenzaamheid,
door eigen schuld is zij veel vrienden kwijt.
Iedereen die zij eerder verjoeg
kotst haar nu uit.... het was genoeg! 

Haar roddels gaan nu over Roos
De man waar zij ooit zo vol voor koos.
Het werd nooit meer zoals weleer,
bloemen  geloofden haar niet meer!
En Roos kwam weer helemaal tot leven,
zijn familie heeft hem alles vergeven!

Nog even 2 opkomende paardenbloemen weggehaald uit de tuin..... ik weet dat paardenbloemen belangrijk zijn, maar voorgaande jaren had ik er genoeg om de natuur een flinke boost te geven, nu even niet!

De ellende is dat die dingen vooral tussen de tegels groeien en slecht weg te krijgen zijn. Laat ik ze staan dan zijn het er volgend jaar weer heel veel..... ik wil het nu graag even netjes houden. Als paardenbloemen wat minder opdringerig waren mochten ze blijven staan! 

Na de lunch moest ik echt even slapen... niet zo gek, 's morgens vroeg opgestaan en veel gedaan... dan mag het wel even. Ik knapte er ook goed van op! 
Het was weer heerlijk weer..... echt lente. Morgens schijnt het iets minder warm te worden, maar nog steeds lekker. Het was de warmste 21 maart ooit gemeten.... het regent deze maand records.

Zaterdag 22 maart: Geen wekker gezet... gewoon vanzelf wakker worden is toch het prettigst, maar dan zet ik vaak de wekker op een laat tijdstip.... als ik dan nog niet wakker ben dan moet de wekker toch maar zijn best doen. Meestal ben ik ruim voor die tijd wakker, maar het is goed om van tevoren te weten dat er wel een grens is aan uitslapen, zodat ik niet de hele dag kwijt ben. Maar om half 8 werd  ik al wakker.... dat is vroeg! Rustig aan starten en later op de dag erg veel gedaan, vooral veel gesjouwd. Dat is dus lekker opgeschoten! 

Zondag 23 maart: Weer vroeg wakker en al snel wat kleine klusjes gedaan. Tsjonge, misschien wordt het nog eens netjes bij mij 🤣. Er zijn van die plekken die ik te vaak oversla.... en die zijn nu even aan de beurt... ik had er zelfs zin in! Ik zal toch niet ziek zijn? 
Ik zag het lekker opknappen en ruimen, dat is het voordeel van iets een tijdje overslaan (ik kan tenslotte niet alles tegelijk).... dan zie je het opknappen! 
Ik moet ineens denken aan de tijd dat ik nog bij mijn ouders woonde.... ook toen was mijn kamer vaak een rommeltje. 

Na een tijdje was ik dat dan zat en besloot om de boel op te ruimen. Dan trok ik alle kasten leeg om vervolgens keurig alles weer in te richten. Het vervelende is dat ik meerdere keren gehad heb dat net op dat moment mijn moeder het ook zat was en dat ik te horen kreeg dat ik mijn kamer op moest ruimen. Mijn "dat was ik net van plan" klonk waarschijnlijk niet geloofwaardig en ze foeterde dan nog even door.... terwijl mijn zin in het opruimen totaal verdween.... zo vond ik het niet leuk meer! Ze had natuurlijk gelijk dat ik moest opruimen en kon niet weten dat ik al begonnen was, maar voor mij was de lol er dan vanaf. 

Het opruimen ging als de kasten leeg waren dan wel heel precies.... en ik kwam dan vaak dingen tegen die ik lang niet gezien had, dus bijvoorbeeld de blokfluit moest dan even geprobeerd worden, foto's werden zorgvuldig bekeken en meer van die dingen .... het ging zo niet snel, maar wel goed! En als mijn moeder zag dat ik de kasten leeg trok dan zei ze: "Het moet ergeren wil het beteren". En zo is het! 

Dit was mijn tienerkamer.
Het kamerbrede wandrek was op mijn verzoek door mijn vader gemaakt, daar kon ik lekker veel boeken en spulletjes in kwijt. 

En mijn hond.... op mijn kamer in een eerder huis.
Een zwerfhond uit Spanje, Peter. 
Ik kreeg hem voor mijn elfde verjaardag, mijn grootste wens kwam eindelijk uit!
Een piepklein kamertje. 
Mijn bed paste daar eerst niet voor het raam, zo smal was het .... mijn vader paste het bed aan en toen paste het net.... dat maakte het toch ruimer. 

Weer lekker bezig geweest, niet zoveel gedaan als zaterdag, maar toch opgeschoten. 
Ook eens even mijn wenskaarten uitgezocht en gesorteerd.... ik heb altijd een voorraadje, maar nu lag even alles door elkaar.... zo, dat is ook weer netjes! Steeds wat grotere klussen afwisselen met dat soort klusjes. 

Dit was weer een prima week.... alhoewel niet topfit ben ik lekker opgeschoten en waren er veel mooie momenten. 

En komend weekend gaat de zomertijd weer in.... heerlijk! 

Noodpakket.

 Nee, dat heb ik nog niet..... en ik ga ook niet een compleet noodpakket aanschaffen, maar enkele dingen kunnen toch wel handig zijn. Flessen water.... ik heb altijd wel iets in huis, maar een voorraad voor een maand of zo is erg veel, dus dat doe ik niet. Het is ook niet onbeperkt houdbaar, dus dan moet ik daar ook steeds op letten.
Moet ik onverwachts snel de deur uit dan heb ik mijn ziekenhuistas klaarstaan.... wat kleding, ondergoed, toiletspullen, sokken en wat te lezen. Ik heb al jaren zo'n tas.... omdat ik alleen ben vind ik dat handiger als ik onverwachts weg moet... maar toen dat vorig jaar gebeurde zag ik hem niet.... ik zag hem gewoon over het hoofd. ik had hem verplaatst.... ik keek ook wel op de goede plek, maar zag hem echt niet.... het moest natuurlijk even snel en ik denk dat ik te ziek was om logisch na te denken, dus dan maar snel iets in een tas gegooid.  Maar nu staat hij weer waar hij hoort en al jaren stond. Eigenlijk is dat ook een noodpakket. 

De tas met medicijnen staat ook klaar zodat die snel gepakt is. Die doe ik er (nog) niet in, want het zijn medicijnen die ik altijd gebruik en dat wordt steeds opnieuw aangevuld. Omdat ik één medicijn heb wat in beide ziekenhuizen waar ik lag niet door de apotheek geleverd kon worden moet ik dat wel zelf meenemen. 
Maar verder met het echte noodpakket: 
Zaklampjes heb ik wel..... vnl. op batterijen, maar ook oplaadbaar en eentje met een slinger. Door het hele huis heb ik lampjes met sensor, die in het donker vanzelf aangaan als ik in de buurt kom (ideaal bij stroomstoringen... ik wil er nog meer hebben, liefst oplaadbaar), dus die kan ik ook zo pakken. Een EHBO-tas heb ik al jaren.... een flinke tas vol met spullen. 
Veel dingen heb ik dus wel in huis.  Misschien wel handig om een rugtasje met wat extra dingen op zolder neer te zetten zodat ik het bij elkaar heb, maar het moet niet te gek worden. Als ik dat evt. ga doen wordt het geen grote tas, maar net even wat extra's om snel te kunnen pakken. Je kan je niet letterlijk overal op voorbereiden...... veel belangrijke dingen kan ik dus al snel pakken (ziekenhuistas, EHBO-tas, medicijnentasje en diverse zaklantaarns/lampjes en kaarsen/waxinelichtjes). 

Ik heb altijd plaids in de kamer..... als het nodig is kan ik die ook pakken, maar ik moet dan wel met de auto weg kunnen, want anders kan ik dat nooit meeslepen allemaal.... maar als ik gewoon thuis kan blijven heb ik dus ook mogelijkheden genoeg om mij warm te houden en ik heb altijd rijst en macaroni en blikgroente e.d. in huis. Ook de vriezer is goed gevuld, maar bij een meerdaagse stroomstoring is dat mogelijk niet lang genoeg houdbaar, dus zal ik dat als eerste eten. Pakken houdbare melk heb ik ook altijd in huis .... en er is altijd frisdrank... ook al drink ik dat gewoonlijk zelf niet (dat is voor de visite) maar als er geen water uit de kraan komt is dat toch een oplossing om voldoende te kunnen drinken als het flessenwater op is. Zo heb ik eigenlijk dus al een noodpakket, altijd al, maar niet alles op één plek en niet alles volgens de regels, maar ik hou het er toch wel een tijdje mee uit. Eigenlijk denk ik dat het niet zo gek is om niet alles op één plek te hebben...... het hangt er vanaf wat er aan de hand is.... misschien moet ik wel door het zolderraam vluchten en kan ik er beneden niet meer bij doordat het overstroomd is. Maar ja, als er een vliegtuig op mijn dak landt moet ik snel beneden de deur uit.... graag voor het huis instort.  Als er een bom valt.... tsja, dan hangt het er maar vanaf hoe het huis instort en wat er afbrandt..... en als er een atoombom valt heb ik niks meer nodig. Dus waar moet je het bewaren? Het is echt onmogelijk om op alles voorbereid te zijn! En eigenlijk wil ik dat ook niet..... gewoon wat extra dingen die vaker nodig kunnen zijn, bijvoorbeeld bij ziekte of zo.... dat vind ik niet gek en had ik al.

Waxinelichtjes en een aansteker en lampjes.... we hebben in het verleden vaak genoeg een stroomstoring gehad om dat altijd al binnen handbereik te hebben. Geen gas... dan gaat het eten in de magnetron of de heteluchtfriteuse, geen stroom dat gaat het op het gasfornuis..... allebei niet dan heb ik pech..... dan verzin ik wel wat en sommige dingen zijn koud ook prima te eten.... gooi de inhoud van een blik witte bonen in tomatensaus op mijn bord en ik eet het zo op... geen probleem. 
Er zijn complete pakketten te koop voor veel geld, vaak bij webwinkels waar ik nog nooit van gehoord heb. Daar begin ik al helemaal niet aan, dat vertrouw ik niet. 

En er zijn lijstjes te vinden op internet. Ik hou mij niet aan die lijstjes, het is teveel naar mijn idee. Niet teveel als het echt voor lange tijd is, maar als je voor drie maanden je halve zolder vol hebt staan dan blijk je misschien wel voor een half jaar nodig te hebben, dan is het dus nog niet goed .... je weet gewoon niet wat je nodig hebt. Daarom doe ik dus niet mee.... wel een beetje, maar ik heb altijd al van alles in huis. Ik denk er nu wel iets beter over na, maar ga niet 3 liter water per dag (per persoon) voor lange tijd in huis halen..... dat is voor een maand 90 liter en dan ben ik nog alleen! Voor een gezin van 4 is dat dus 360 liter. Hallo, waar laat je dat? En voor een maand blikgroente e.d.? En dekens.... ik heb dekens zat, maar als ik die ook in het pakket moet proppen wordt het echt te gek.... ik ga dan toch nog liever voor snuggle-hoodies..... die zijn veel handiger en ook lekker warm, maar die kan je gewoon aantrekken. Er zijn er die bij mij tot over de knie komen, dus dat is flink warm.... een paar warme sokken erbij, een kleine plaid over de benen als extraatje.... nou, dan kan dat prima.  Ik heb een paar van die snugglehoodies en die kan ik zo pakken... in de winter liggen er vaak een paar beneden en ik heb er ook één van Edwin gekregen die ik daar gewoon laat liggen, samen met een toilettas en wat ondergoed, ik heb daar een eigen krat met wat spullen, zodat ik ook onverwachts kan blijven. Die hoodie is een tas vol, die ga ik niet steeds heen en weer slepen, maar is daar wel lekker als het koud is. 
De noodradio vind ik wel een goed idee.... eentje met een slinger en zonne-energie en met een powerbank om bijv. de telefoon op te laden. Dan is er hopelijk nog een mogelijkheid om een beetje op de hoogte te blijven....... als er nog een radiosignaal is. Ik heb hem (nog) niet, ik weet ook niet of ik hem koop maar dat zie ik nog wel zitten.... maar ik heb wel een batterijenradiootje.
Fluitje moet je ook hebben.... dat heb ik wel. Maar misschien is een blokfluit beter, dan kan ik nog muziek maken.... is wat vrolijker!

Het valt mij nog mee dat er niet staat dat je drijfmiddelen in je pakket moet hebben i.v.m. een overstroming.... kan ook handig zijn 🤣😂...... dan dus ook maar een zwemgordel (zwemvest heb ik niet) en misschien een strandbal.... en mag ik dan ook wat badeendjes meenemen?

En wat als het juist erg warm is? Moeten er ook zonnehoedjes, petten en zonnebrillen in het pakket? Samen met zonnebrandcrème? Spiritusbranders met een paar flessen spiritus is misschien ook een goed idee..... mensen met een bbq..... zorg voor voldoende houtskool (mijn  elektrische bbq die ik wil aanschaffen heb ik dan niet aan). Het is misschien beter om met een paar buren af te spreken wie wat heeft. Heb jij een noodradio? Dan zorg ik voor een bbq en de buren ernaast voor houtskool.... zoiets. Kan je dan samen van genieten. Echt.... er moeten volgens mij pakhuizen komen in elke straat waar we het op kunnen bergen.... allemaal een eigen plekje om de spullen in op te bergen en misschien nog iets gezamenlijks. Misschien is een bunker nog beter.... misschien moeten er in elke buurt een paar bussen klaarstaan om snel te kunnen evacueren..... misschien..... 
Wie heeft er nog meer ideeën? Je kan toch niet op alles voorbereid zijn?
Maar als je een noodpakket hebt, stop er dan ook wat moed en vertrouwen in!

En als ik in huis moet blijven vermaak ik mij wel.... boeken genoeg, puzzelboeken, knutselen..... en natuurlijk heb ik dan alle tijd om te klussen! Boeken en puzzelboekjes zijn ook altijd heerlijk als ik ziek ben en verder niet veel kan. In coronatijd zat ik er ook  niet mee. Toen kon ik nog wel naar buiten en wandelde veel, maar verder was er veel minder te doen..... geen enkel probleem! Sociaal contact ontbrak ook niet, tijdens het wandelen kwam ik veel mensen tegen met wie ik een praatje maakte, ik had mijn internet en telefoon.... contact genoeg. In de zomer zaten veel mensen in de tuin.... dan ook een praatje maken met buren of mensen die ik tijdens mijn wandelingen in de tuin zag zitten. En als ik een tijdje geen mensen zie of hoor word ik ook  niet meteen gek, dan praat ik gewoon met mijzelf! Dat zijn altijd goede gesprekken, want ik ben het meestal wel met mijzelf eens 🤣.