Afspraak

 Even mopperen.

Hm, wat ik al min of meer verwachtte is nu ook gebeurd...... mijn afspraak met de neuroloog zou rond 21 december moeten zijn, een moeilijke maand met al die feestdagen ..... ik wachtte en wachtte.... en ja hoor, vandaag eindelijk de afspraakbevestiging ........ 21 januari..... mag ik even gillen?
Ik was er al bang voor dat het januari zou worden, maar 21 januari is ook meteen een volle maand later dan de bedoeling was. 
Hij heeft gezegd dat als ik tot de volgende afspraak geen last meer heb gehad ik mijn medicijnen mag afbouwen..... ik heb last van die medicijnen en wil er graag vanaf! Dat duurt nu dus nog een maand langer.... en als hij bedenkt dat hij liever toch eerst nog een MRI en/of EEG wil laten doen kan het ook zo weer een maand langer duren. Ik slik die medicijnen nu al sinds 8 mei met de nodige bijwerkingen, alle uitslagen kreeg ik 21 juni binnen en niks wijst op epilepsie, het wordt gezien als uitgelokte aanvallen (dus door iets anders veroorzaakt, in mijn geval stress en slapeloosheid)....... ik vind het nu eigenlijk wel genoeg. Die 21ste juni hoorde ik ook dat ik over een halfjaar moest terugkomen, dan is 21 januari toch echt een maand langer. 
Het medicijn mag bovendien maar langzaam afgebouwd worden(anders kan het een aanval opwekken), dat gaat maanden duren, dus voordat ik er echt vanaf ben en het uitgewerkt is (dat kan ook nog lang duren) heb ik het wel erg lang voor iemand die geen epilepsie heeft.  
Die eerste dag.... 8 mei, had ik 4 aanvallen, daarna niets meer en ik blijf maar medicijnen slikken.

Sint en de Glasbak 🤣👍

Sint heeft volgens mij niks met de Glasbak te maken, maar ik had deze zaterdag met allebei te maken, ook al zag ik Sint alleen op tv.
De Sint is weer in het land, ik zag het op tv, 2x zelfs, ook de Monnickendammer intocht volgde ik ..... altijd leuk
Lekker lui op de bank, kop thee erbij en genieten. 

De rest van de dag ook niet veel meer gedaan, want ik moest 's avonds nog weg.

Die avond ging ik op stap met P. ..... gingen naar Almere, naar de Glasbak. Nee, we brachten niet onze lege mosterdpotjes en glazen flesjes weg, maar gingen naar theater de Glasbak. Daar zong B. met zijn koor, een jubileumconcert en daar wilden wij bij zijn! 
We moesten met een omweg naar Almere, want door werkzaamheden reed de NS niet vanaf het Centraal Station naar Almere...... dus dan maar met de metro naar station Zuid..... halverwege uitstappen om te kijken of P. al op mij zat te wachten, want het was leuker om zoveel mogelijk samen te reizen. Omdat ik al in Noord instapte (de Noord/Zuidlijn) en zij in de Pijp hadden we daar afgesproken.... bij het bankje bij de SOS-paal.
Ook naar Almere Muziekwijk ging niet in één keer.... we moesten eerst naar Centrum en daar overstappen op Muziekwijk.... ook goed.  Voordeel was dat het een eenvoudige overstap was.... naar de andere kant van het perron, daar stond hij dan al.

Bij de SOS-paal (er waren meer palen) stond geen bankje...... volgens P. voorheen wel.... maar zij zag mij deze keer eerder dan ik haar (dat is voor het eerst, maar ja, zij had een nieuwe bril). 
Met P reizen is altijd een avontuur en ook deze keer ging het anders dan anders. P loopt niet zo eenvoudig, ze heeft weinig adem, maar nadat ze een week of 2 geleden flink gevallen is loopt ze wel heel beroerd..... en om meteen maar alle mankementen te noemen (sorry P)... ze heeft geen zitvlees en dus had ik een lichtgewicht opvouwbaar kussentje voor haar  bij mij wat haar heel goed beviel. Wel steeds lachen als dat kussentje weer tevoorschijn kwam en P ontdekte dat ze het opgevouwen ook als wapen kon gebruiken. 
In station Zuid was het zoeken, bijna alle poortjes stonden op rood en we hadden een lift nodig.... een vriendelijke jongeman met een geel ns-hesje hielp..... liep mee door de poortjes en bracht ons naar de lift. Boven gekomen zag ik dat we op het verkeerde perron stonden, we moesten een andere lift hebben, dus weer terug en een andere lift zoeken. Ondertussen hadden we onze trein al gemist, maar daar hadden we al rekening mee gehouden. Vanwege ons tempo bouwen we altijd speling in, de volgende trein kon ook! 

De volgende trein dus. De conductrice kwam voorbij en P. pakte haar kaartje al, maar ze kwam niet controleren en kwam gezellig bij ons zitten. Bijna vergat ze het volgende station om te roepen, gelukkig was dat kastje waar ze dat kon doen dichtbij en ze begon haar verhaal.... zei ondertussen tegen ons (ook in de microfoon) dat we rustig mochten doorpraten, vertelde aan de hele trein dat ze bij een paar gezellige dames zat en een collega ging zich er ook nog mee bemoeien. Bij een volgend station drukte ze per ongeluk iets verkeerds in en door de luidsprekers klonk 'sorry, dat was een foutje, maar ja, die dames zijn zo bezig'......ze ging maar door,  echt, we lagen in een deuk. We hoorden van haar dat er een landelijke storing met de poortjes was (vandaar zoveel rode kruizen) en adviseerde wat ze het beste konden doen als we niet konden uitchecken. Wat een leuk mens, ik heb niet eens alle gekkigheid onthouden, het was zoveel!

We namen vrolijk afscheid en stapten in de trein naar Almere muziekwijk.... een ritje van een minuut of 2.  Het was donker buiten.... ik had goed op de kaart gekeken, maar in het donker zie ik slecht en kan ik mij slecht oriënteren en als ik dan geen straatnamen zie is het lastig,  ook is het in het donker vaak moeilijk te zien wat het westen is als je naar het westen moet lopen en als je uit de trein stapt en het station uitkomt heb je gewoon iets herkenbaars nodig (het kan zijn dat ik aan de verkeerde kant van het station sta)...... maar daar zag ik oom agent op een motor.... ik vroeg hem of hij wist hoe ik bij de Glasbak kwam.... nee, wist hij niet. "Weet u dan de accordeonstraat?" Wist hij ook niet (achteraf bleek dat we daar heel dichtbij waren, overdag hadden we het al kunnen zien!). Ik liet P daar staan en ging op onderzoek uit. Nou, straatnamen kon ik ook nog steeds niet vinden.... ik zag wat bordjes op een paal maar die wezen alleen naar plekken ver weg, zoals hoe ik naar Amsterdam moest lopen (fietsen mag ook). Dan maar voorbijgangers aanklampen, want we wilden wel meteen de goede richting opgaan.....  dan zou ik het wel vinden, als ik maar op het goede spoor zat. Ze wisten het geen van allen, maar eentje zocht het op op zijn phone.... dat was aardig, maar de uitleg vaag (ik denk die kant). Ondertussen stonden er bij P meer agenten, maar daar werd ze ook niet wijzer van. Bij een eettentje waren ze zo vriendelijk om het even op te zoeken, hartelijk dank, de accordeonstraat was dichterbij dan ik dacht (ik dacht dat het pad dat ik eerst moest volgen langer was).... dan wist ik het verder wel..... de Klavecimbelstraat  en dan de Lierstraat..... gelukt! We hadden wel elk een fietslampje bij ons, want ik zie erg slecht in het donker, maar P. ziet het nog slechter en de kans op struikelen over scheve tegels of stoeprandjes is dan groot en bovendien kon ik zo straatnaambordjes beter ontcijferen..... Jut en Jul op stap!. 
We waren nog op tijd in de Glasbak.... maar welke zaal? We waren nog vroeg genoeg en Petra dronk even wat en ondertussen kreeg ik koffie over mijn kleren..... een ongelukje... ja, dat kan gebeuren natuurlijk.... ik denk dat de vrouw het kopje ergens tegenaan stootte, ze vond het heel vervelend....maar het gaat er vast wel uit in de was.
Goed geregeld trouwens, we kregen allebei 2 consumptiebonnen (zoveel hadden we niet nodig is, maar wat we overhadden gaven we weg)
Toen ineens iedereen lopen ging volgden wij, daar moeten we dus zijn ..... het was daar zo donker dat ik terug moest om een fietslampje te halen, want P. zag echt niks. De tribune zat behoorlijk vol.... ik zag maar één plekje, flink hoog..... dat redt P. niet, het zijn hoge stappen. En we wilden bij elkaar, want ik ben haar hulphond! Het werd perfect geregeld, er werden een paar stoelen naast de tribune gezet.... voor ons! TOP! Ereplaatsen! 
De voorstelling was leuk, de liedjes waren verpakt in een soort toneelstuk, vandaar dat de kleding van sommige mensen wat vreemd lijkt op de foto's, maar het was echt heel leuk gedaan en in het geheel paste het goed, we genoten ervan.

De dirigent was zoals altijd heel enthousiast, ook leuk om te zien en ze zingen gewoon goed! Er viel dus genoeg te genieten. 

Na afloop nog even met B. gesproken en met zijn dochters (1 kenden wij goed, de ander nauwelijks, maar ik herkende haar wel) en toen aanvaardden wij de terugtocht.
In het begin wist ik de weg nog wel..... volgens mij moesten we verderop oversteken.... toch maar even vragen. Er werd een andere weg gewezen..... het was echt een andere route, maar niet langer, dus prima! 

Eerst weer van Muziekwijk naar Centrum en dan de trein naar Amsterdam.
Terug ging die trein dan weer niet naar station Zuid en wel naar het CS, ook anders dan de heenweg ...... andere mogelijkheden waren met overstappen die wij niet konden waarderen, wij gaan/kunnen niet rennen om de overstap te halen, dus wij willen zo weinig mogelijk overstappen. Maar Centraal Station is prima.... dan nemen we allebei metro 52, maar elk de andere kant op ... of P. met de metro en ik met de bus.... ik besloot het laatste. Die bus bleek al klaar te staan achter het CS.... instappen en rijden. Op de weg uitstappen, ik begon in flink tempo te lopen maar al snel werd het minder...... ik was af en kreeg last van mijn heupen en mijn evenwicht.... 2 keer gestopt onderweg, maar ik ben toch thuisgekomen... tegen 12 uur.
Ik had erg veel gelopen, voor P moet het dan ook heel zwaar geweest zijn. Zondag allebei maar rustig aan doen als dat kan.
Thuis wilde ik nog even tv kijken..... dat werd maar een minuut of 2, ik sliep heel snel tot zondag een uur of 10 en toen had ik nog moeite met wakker worden. 
Maar ik kan terugkijken op een heel leuke avond en ik weet dat P er net zo over denkt!

 En donderdag zie ik P en B weer, dan gaat de bende van 5 uit eten, dan zijn M en andere B er ook bij ..... en dat is dan mijn verjaardagscadeautje..... geweldig!!!  

Van de ene Sint naar de andere

Na Sint Maarten komt die andere Sint weer, zaterdag de 16de zet hij voet aan vaste wal. 
Heel hele week volg ik al het Monnickendammer Sinterklaasjournaal op omroep Pim. GEWELDIG. 
Het begon 10 november, maar maandag de elfde sloegen ze over i.v.m. Sint Maarten, dan kijken de kinderen toch niet neem ik aan. 

Nog 2 nachtjes slapen.

 Dit schreef ik in oktober 2013 al op opoegaatdigitaal:

In gedachten zie ik een lange slanke oude man in een keurig rood pak met gele stropdas. Hij heeft een keurig kort wit baardje en zijn lange witte krulharen zijn bij elkaar gebonden tot een paardenstaart. De hele stad loopt uit om hem en zijn collega's te verwelkomen. Ze komen op de fiets en de burgemeester begroet ze met een vrolijk: "Hoi, blij dat jullie er weer zijn, ouwe knakker en de knakkertjes".

De fietsen worden op slot gezet en ze gaan te voet verder. De oude man heeft een gouden wandelstok bij zich, hoewel hij toch prima lijkt te kunnen lopen gezien het tempo dat voor de kinderen nauwelijks bij te houden is. Zijn collega's zijn nogal springerige types in fleurige trainingspakken en wit stekelhaar. Blijkbaar komen ze weinig buiten, want ze zien nogal bleek. Ze delen worteltjes en snacktomaatjes uit. Één van de collega's overhandigt de ouwe een I-pad en gekeken wordt wie er allemaal lief geweest zijn. De namen staan netjes op alfabet, in de kolom erachter staan letters.... de L betekend Lief, de S is Strontvervelend, de G staat voor Gaat wel en de E is van Etterbakkie. Het is eenvoudig om te ontdekken hoe iedereen zich gedraagt, want alle mailtjes en smartphones van de kids worden bekeken en afgeluisterd.

De oude man is dit jaar wat verdrietig..... zijn feest dreigt te verdwijnen.... er zijn boze mensen die vinden dat het niet meer kan... al die witte collega's.

Sinterklaasfeest 2018?

Jammer dat ik niet goed kan tekenen, ik moet het met woorden doen!

*******

Ondertussen zijn we jaren verder, ik raak gewend aan de roetveegpiet, hoewel ik nog steeds vind dat het te snel gegaan is, was eerst maar begonnen met wat minder nauwkeurig schminken.... niet tot diep in de oren en neusgaten, de nek nog grotendeels wit, witte randjes om de ogen etc ... meer witte vegen dus i.p.v. zwarte vegen en dan elk jaar wat minder zwart. En ik vind dat er nog wel veel roet op moet zitten, al is het maar om herkenbaarheid tegen te gaan. Ik vind het ook mooier als er een laag onder zit die ietsje getint is.... dat toont toch anders. Maar goed, mijn mening..... ook al vind ik dat het te snel ging, ik ga er niet om vechten.... ieder heeft zijn mening. In elk geval vond ik de stroopwafelpieten niks...... dan is roetveegpiet vele malen beter vind ik.

Door het gezeur over en weer is mijn feestje wel een beetje verpest. Ik ben al de enige in de familie die het nog wil vieren.... dus het is al een stuk saaier.... maar mijn verzameling versierspullen waar ik al jong mee begon (toen het nog niet de gewoonte was om de boel voor Sinterklaas te versieren) bestaat vnl. uit zwarte Pieten (want toen waren ze zwart en later ook bruin) en dan toch steeds weer die twijfel.... zal ik dat neerzetten? Kan ik dat wel ophangen? Ik was altijd zo trots op mijn mooie Pieten en nu is de lol er een beetje af. De Klazen en paarden zijn geen probleem, maar zonder Piet is het geen feest. Het was voor mij altijd het leukste feest van het jaar..... het gezelligste en ook gekste feest. Zoveel mooie herinneringen.... maar als ik zo'n herinnering met foto op Facebook zet, bijv. van mijzelf als zwarte Piet samen met mijn Pietenzoon dan wordt het er afgehaald en bij herhaling ga ik in de ban. Er was in de loop der jaren al veel veranderd...... maar dat ging geleidelijk aan. Toch vond ik het best wel jammer dat het krom praten niet meer mocht..... het maakte het spannender, anders. En die Pieten zijn ruim 11 maanden van het jaar in Spanje..... vind je het gek dat ze dan niet perfect Nederlands spreken? Ja, ik ben fan van Sint en Piet.... altijd geweest. Mooie herinneringen aan de Sinterklaasfeesten vroeger bij mijn ouders en ook later met Edwin, die heilig geloofde in de beste man. De Pieten haalden hier altijd gekke streken uit.... de ene keer plaatsten ze een nepdrol in de wc op de grond, een andere keer hingen alle overgebleven ballonnen van Edwin zijn verjaardag aan het plafond of ze verstopten het schoencadeau van Edwin. Ze hadden een keer een gat in hun zak en de kamer lag vol met cadeautjes voor andere kinderen. Ze vergaten een keer een cadeau, ze waren al op de terugweg toen Sint het ontdekte en toen heeft een helikopter het opgehaald en bij ons voor de deur gezet. Natuurlijk kunnen al die gekke dingen nog steeds, dat is niet veranderd en de kinderen van nu groeien er mee op zoals het nu is, die weten niet beter. Het gaat natuurlijk om de kinderen, maar ik voel mij half november ook ineens weer kind! En voor mij is het toch te snel veranderd. Kleintjes zagen het verschil toch al niet, maar de twijfelaars kregen met die snelle verandering vaak net dat zetje.... zie je wel.... het is nep. Maar omdat ik ze zo leuk vind plaats ik toch een paar oude foto's hier.... niet om te provoceren of wat dan ook, maar gewoon omdat het goede herinneringen zijn..... zoals ik hier zo vaak foto's plaats waar ik herinneringen aan heb.

Van alles door elkaar

De Pietenband

Edwin en ik

Lang geleden, er lag een briefje tussen de cadeaus dat er voor mij een cadeau in de keuken stond. De mooiste poppenwieg die ik ooit gezien had! Ooit zag ik een poppenledikant in een etalage, rood met een uitgesneden hartje..... mijn moeder zei dat mijn vader er misschien wel één voor mij wilde maken. Stiekem hoopte ik dat het dan een ander ledikant zou zijn, want hoewel ik die rode mooi vond had ik wel het idee dat dat het meest gangbare was en ik wilde iets anders. Dat jaar op 5 december..... weer stond er een cadeau in de keuken voor mij ...... een tweepersoons poppenledikant met nachtkastjes eraan. Een lakentje en een Ollie B. Bommeldekentje en er lag ook nog een pop in. Dolgelukkig riep ik: "Gelukkig maar dat jij er geen één gemaakt hebt pap, want zo mooi had jij het nooit gekund. Pas jaren later begreep ik waarom iedereen zo moest lachen. Mijn vader had het zelf gemaakt en mijn moeder had het lakentje en de deken genaaid.

Ook in het poppenhuis werd het Sintfeest gevierd

Daar ben ik weer, jarenlang was ik het kleine dikke muziekpietje.

Edwin

Toen ik nog een echt ukkepukkie was stopte Sint de cadeautjes altijd in de zinken teil. De teil was ook regelmatig mijn badkuip, maar op 5 december gebruikte Sinterklaas hem (niet om in bad te gaan). De cadeautjes waren verpakt in krantenpapier en na afloop vond ik het altijd leuk om mij tussen al dat papier te verstoppen.

Hierbij moet ik altijd denken aan het versje "Sinterklaas is weggewaaid op de weg bij Monnickendam" van Annie M.G. Schmidt. Uit mijn raam wijzend naar de weg zei ik dan tegen Edwin...."Dat moet hier geweest zijn, dat kan niet anders".

Ik ga hier verder niet over in discussie, het is zoals het is..... ik ga er geen ruzie om maken, ik schrijf alleen wat ik er van vind. Het hoeft nu niet meer helemaal terug, dat werkt ook niet, maar persoonlijk vind ik dat het wel iets meer zwart mag zijn. Maar ja.... dat zijn ze niet. Alles went..... en ik ben er ook al een beetje aan gewend, maar diep in mijn hart.... tsja....ik wil wel meer dat nooit zal gebeuren! Ik neem maar een paar pepernoten...... de echte, dus geen kruidnoten!

All

Sint Maarten

 

Zondag vulde ik alvast de schalen.... hm.... als er net zo weinig komen als altijd hoef ik tot 2027 niks meer te kopen!

Dingetjes

Fruit

Keuze genoeg en ze mogen meer dingen pakken (hoeveel dat is dat hangt van de drukte af 😂)
Ik verwacht niet dat het nu ineens heel druk is, maar ik hoop wel duidelijk meer dan voorgaande jaren.

Kruidnootjes en koekjes

chocola

En de zakjes chips gooi ik er wel tussendoor op tafel. Die moest ik maandag nog kopen, in de hoop dat ze er weer waren. De winkel die er een goede aanbieding in had had vrijdag niets meer.... in elk geval zag ik ze niet.. Ik zie wel, het kan ook zonder natuurlijk, er is genoeg.... maar ik wil keuze aanbieden. 

De suiker en melk voor de koffie en thee.... nu de bekertjes nog en roerstokjes (ik gebruik niet vaak wegwerpspul, maar nu is het gewoon handiger). 

Maandag dus eerst maar even boodschappen doen.... en dan een Postcodeloterijkaart van 12,50 mee.... ik had die van mijzelf al opgemaakt, maar ik kreeg er nog één...... lekker..... die gaat op aan groente en noten. 

Maandagmiddag: De boodschappen zijn binnen. 
Er kan nog wat regen komen, dus nog maar even afwachten en nog niet versieren buiten. Het kon om 6 uur ook gaan regenen, dan komen vaak al de eerste kinderen..... dan toch maar versieren en hopen dat het meevalt. Jawel, het werd droog en ik versierde de boel, deed de (niet-waterdichte) lampjes aan, zette koffie en een kan heet water voor thee..... alles kon naar buiten en al snel kwamen de eersten...... leuk en er volgden er meer, de mannen zongen het hardst. Ze hadden ook wel trek in koffie en later kwamen er meer voor koffie en thee..... gezellig. 
Iemand maakte een foto voor de buurt-app en meldde op de app dat ik de winnaar was....  dat is heel bijzonder... want...... het was geen wedstrijd! 

foto van Jess VB

en de bewerkte versie:

In mijn dekbed gerold!
Ik had de tafels zo gezet dat er ruimte overbleef om erlangs te lopen naar de buren en dat het bij mij wel afgesloten was. De tafel langs de schuur was vnl. voor koffie en thee. Het tafelrek had ik over 2 tafels heen gezet. Dat is een handige manier om te versieren. Het is niet zo heel stevig, vandaar dat ik het met touwtjes extra vastgemaakt had. ... ook aan een plastic rek dat ik overdwars zette.

Er kwam iemand kijken, haar zoon had gezegd "Je MOET even bij Ans kijken" ..... ooooo, daarom kwam die man mij zo bekend voor, het is haar zoon.... achteraf herkende ik hem, lang niet gezien... het drong toen pas tot mij door 😂.

Tsja, dat krijg je, kleine kinderen worden groot.... nou ja, de meesten. Zelf ben ik op dat punt achter gebleven.
Veel kinderen zongen goed, ik hoorde weer nieuwe liedjes en variaties op oudere liedjes. Een liedje over een zelfgemaakte lampion vond ik erg leuk. En een variatie op de muis in het ziekenhuis had een ander eind gekregen (Sintre Maarten had een muis, die lag in het ziekenhuis, in zijn blote billen, lag hij daar te gillen!) Wij zongen 'Sintre Maarten had een koe, die moest naar de slager toe, was hij vet of mager, hij moest naar de slager' maar ja.... dat kan niet meer..... je kan nu beter over een krop sla zingen 🤣😂 

Het liedje dat ik vroeger zong is uit..... die wordt niet meer gezongen (Sintre sintre Maarten, de kalv'ren hebben staarten, de koeien hebben hoorns, kerken torens. Hier woont een rijk man, die veel geven kan, 100.000 lichies an, daar komt Sintre Maarten an'') .... er was nog meer, ik ben het een beetje kwijt... (o ja, dan kwam dat van die koe), ook omdat er zoveel variaties op zijn. Ik kende vroeger ook het Volendammer Sint Maartenlied ..... als 11 november op zondag viel werd het hier verschoven naar de maandag maar in Volendam niet! Dan ging ik naar mijn oom en tante in Volendam en liep daar met mijn neefjes en nichtje en zong het Volendammer liedje mee.... ik weet niet of ik het goed onthouden heb, maar het was zoiets als "Sinte Maarten reugeltje, met een red red vleugeltje, met een red red rokkie an, daar kom Sinte Maarten an"..... als iemand het beter weet lees ik dat graag, want ik heb het vast niet helemaal goed meer.... zo lang geleden en ik denk dat het maar 1 keer gebeurd is dat ik daar liep, zo vaak valt het niet op zondag. Het was volgens mij ook nog langer.... iets met 'komt uit verre landen, dat wij hier met lichtjes lopen is voor ons geen schande'  volgens mij.
Een heel kleintje zong al erg goed, geweldig. 
Een buitenlandse vrouw met een jongen van een jaar of 14 schat ik en een veel jonger kind deden hun best een Sint Maartenlied te zingen.... de grootste jongen zong het meeste .... had soms wat moeite met de uitspraak, de melodie leek er nauwelijks op en hij kon het eind niet vinden, dus ik hielp maar even. Leuk als ze het zo goed proberen, hij was er zo serieus mee bezig. De anderen hadden er meer moeite mee, maar probeerden toch wat.

Af en toe wees ik naar de buren met de mededeling dat daar ook snoep was, want doordat ik daar zat met al die lichtjes zouden ze mijn buren soms overslaan, die vergeten ze omdat ze door mij afgeleid zijn en dan voel ik mij toch een beetje een soort kinderlokker. Er komen er al zo weinig, dan wil ik er niet de schuld van zijn dat ze blijven zitten met hun snoep.

Het waren vooral mensen uit de eigen straat en die ernaast..... die straten horen bij elkaar, één gezamenlijke ingang en zijn een beetje een spiegelbeeld van elkaar. Zo zie je je buren van verderop weer eens. 

Ze mochten zelf wat uitzoeken, een paar dingen...... er was er zelfs eentje die zei: 'Ik begin met een appel!' ..... ik had er fruit bij gedaan, maar verwachtte dat hooguit wat moeders dat voor hun kinderen zouden pakken, maar niet de kinderen zelf. Maar dus wel.  

Ik bleef steeds buiten zitten, jas aan..... later een omslagdoek erbij en niet lang daarna rolde ik mij in een dekbed! Zo was het prima te doen.... ik zat in een goede tuinstoel, niet echt koud meer met dat dekbed.... top. Veel gezelliger om er bij te blijven. Het mocht Halloweenachtig zijn .... nou, de oude heks zat hier achter haar kraampje!

Na 2 uur vond ik het toch echt te koud worden en het werd rustig..... even naar binnen..... ah, daar kwamen weer een paar kinderen.... ik had er nu meer dan 20 gehad, ik denk 23.... een record! Vroeger was het wel erg druk, maar al jaren niet. Hopelijk is dit het begin van 'hier is het ook leuk'! 

Ik ging maar alvast wat binnen brengen..... heeeee, wat kleine spatjes, nou dan maar wat meer naar binnen. Ineens regende het echt.... grote druppels.... snel alles binnengehaald....redden wat er te redden valt. Alles staat en hangt nu te drogen. De papieren lampions zullen het niet allemaal overleven, maar dat is niet zo erg. Alles wat goed is bewaar ik altijd voor een volgend keer. 
Het was best nog even werk om alles snel op te ruimen in de regen...... ik had dingen met touwtjes aan elkaar geknoopt en dan in het donker zoeken hoe het zit..... best lastig. 
Toen mijn auto weer op het erf gezet, klaar..... alsof er niks gebeurt was.... nou ja, buiten dan, binnen liggen en hangen overal natte dingen, dat komt later wel.

Het is vaak slecht weer met Sint Maarten..... ook in 1987, toen Edwin net 3 was en met zijn oppas bij mij kwam zingen:

Ik vond het altijd lastig, ik wilde wel graag met hem Sint Maarten lopen, maar bij een ander snoep ophalen terwijl ik zelf niet thuis ben vond ik raar. Toen zette ik het nog niet voor de deur. Dat doe ik nu wel als ik niet thuis ben (of een beetje ziek),  dan zet ik het neer met een briefje dat ze zelf mogen pakken. Dat werkt prima. 
Later liep hij altijd met de buurmeisjes mee, goed geregeld!

Het was een geslaagde avond..... nog geen hordes kinderen, maar meer dan anders en het was gezellig! Veel buren hadden vrolijke lichtjes branden of andere versiering ...... hopelijk volgend jaar nog meer! 
Ik hoorde het gezang weer een beetje door de straat galmen, zo gezellig. 
De kinderen waren beleefd, de ouders gezellig...... volgend jaar weer! 

En toen sliep ik weer snel, amper iets gezien op tv..... moe, maar het was toch weer gelukt, heerlijk!

Zaterdag

 

Afgelopen week had ik een slaapweek, dat heb ik de laatste tijd zo nu en dan. Misschien even te druk geweest, ik weet het niet maar af en toe heb ik een periode dat ik  de hele dag kan slapen. 
Zaterdag kwamen de Arnhemmers hier...... nadat ik mijn verjaardag in Arnhem had gevierd kwamen nu Edwin en Wesley hun verjaardag hier vieren. 
 

Heel gezellig! De laatste keren dat ze hier waren liet ik eten bezorgen, maar nu had ik fut genoeg om zelf weer eens wat te maken en dat werd macaroni. Deze keer o.a. met kippendijshoarma...... nog wat hamblokjes en een klein bakje spekblokjes meegebakken en veel groente. Altijd volkoren macaroni. 
Het werd een gigapan..... dus ik heb weer lekker een voorraadje in vriezer en koeling. 
Zij namen gebak en andere lekkere dingen mee. Ik had vlaggetjese.d.  opgehangen voor de feestelijkheid.... ik ben dus lekker bezig geweest. 

Met z'n vieren naar de kringloop..... daar was ik lang niet geweest, dus dat was wel weer eens leuk. 
Ik kocht een mooie broek van een sportmerk..... lekker voor in huis en hij was van een mooie kwaliteit en leek nieuw. Verder wat kleine dingetje, vooral doosjes en blikjes met quizvragen.... daar heb ik veel van, maar ik hou ervan. Ook de anderen hadden Triviant e.d. meegenomen, dus we zijn weer even lekker aan het quizzen geweest. Meestal doen we dat niet volgens de spelregels en zonder puntentelling, maar gewoon vragen stellen en beantwoorden..... en proberen de snelste te zijn. Wesley is gewoonlijk degene die de vragen stelt. Ik hou ervan. 

Een leuke dag en ik redde het allemaal. Na het toetje vertrokken ze weer, het was een leuke dag geweest.
Daarna viel ik wel weer snel in slaap, maar dat had ik voor ik ziek werd ook al vaak, dus dat is niet zo gek. Ik had wel al alles opgeruimd en een paar dingen afgewassen en 's avonds laat de rest van de afwas. Altijd lekker als dat gedaan is.... ik vind het niet erg als er wat afwas staat, maar het was nu veel.... ja, met vier personen is het meer dan wanneer ik alleen ben. 
Edwin had voor mij weer 2 waterflessen (doppers) mee...... ik kreeg er eerder eentje van hem, maar die is spoorloos. 

Ik begrijp er niks van, ik weet zeker dat hij op tafel stond de dag voor ik naar het ziekenhuis ging en ineens kon ik hem nergens meer vinden. Ik heb al op veel gekke plekken gekeken, hij kan gevallen zijn en weggerold, maar hij moet dan wel erg ver weggerold zijn, want het ding is echt onvindbaar. 
Behalve dat het een prettige fles was vond ik hem ook leuk... ik drink veel kraanwater en daarom vind ik de tekst erop leuk. Ik gaf dus deze dag niet alleen cadeautjes, maar kreeg ook iets waar ik blij mee was!

Zondag wat dingen voorbereiden voor Sint Maarten...... het ziet er naar uit dat het droog blijft en geen storm of zo.  De plannen zijn duidelijk..... veel snoep/koek, fruit, zakjes chips en leuke dingetjes om uit te delen, maar ze mogen zelf kiezen..... altijd een paar dingen. Dan wat versieren, dat worden vooral dennenappels, ballonnen, een slinger en lantaarns en lampions. Ik blijf er buiten bij, zet twee campingtafels neer (en een stoel)..... dat moet gaan lukken.  Daarom ben ik heel blij dat het droog lijkt te blijven, anders zou ik het simpeler houden.
Als ik zondag alles voorbereid (de bakken vullen met de traktaties en uitzoek wat ik wil gebruiken), dan ben ik maandag zo klaar. 
Koffie en thee voor de ouders.... geen idee of er gebruik van wordt gemaakt, maar ik zorg dat het klaar staat. Hopelijk doen er genoeg mensen mee om het wat leuker te maken en komen er dan meer kinderen (we lijken wel kinderlokkers).... misschien dit jaar nog niet, maar als het leuk is volgend jaar en de jaren daarna hopelijk wel, want het is al jaren zo stil hier, niet leuk. Daar hebben ze in meer wijken last van, alles loopt tegenwoordig in het centrum, vandaar dat we even voor 'kinderlokkers' gaan spelen. 
Ik weet dat ik zelf vroeger graag ging naar adressen waar weinig kinderen kwamen, dan kreeg je meestal extra. Ooit hoorden we dat iemand bij gebrek aan snoep dubbeltjes was gaan uitdelen, dus daar moeten we natuurlijk naartoe. Toen nog met echte kaarsjes in de lampionnetjes....... daar zat dan onderaan altijd een kwastje zodat je bij harde wind de lampion daar ook aan kon vasthouden, zodat de kans verkleind werd dat hij in de fik vloog, wat natuurlijk wel eens gebeurde. 
Toen ik later zelf snoep uitdeelde en een keer een kind zag met alleen een stokje met wat restanten van een verbrandde lampion, tranen in z'n ogen, zorgde ik er de jaren daarna voor dat ik altijd wat simpele reservelampions had. Maar dat is niet meer nodig.... het zijn nu lampjes op batterijen.