Gezellig!!!! In Purmerend was dat feestje. Een surpriseparty voor iemand die 40 werd.
Ik meldde dat ik niet kwam..... te donker om met de auto te gaan en 's avonds een slechte busverbinding.
Ik was er klaar voor.... gouden schoenen, gouden tas, gouden blazer en een zwart/gouden sjaal en de rest was gewoon zwart.... want het was een zwart/goud-feestje!
Het feest was ook nog op een bedrijventerrein en om daar nou 's nachts rond te lopen op zoek naar de bushalte, te wachten in de kou..... nou, nee. Er bleek toch een bus rechtstreeks heen te gaan, als ze het thuis zouden vieren zou ik wel moeten overstappen in the middle of nowhere en dat zag ik echt nog niet zitten.
Maar het zou ook een lange avond worden .... en druk! Ik merk dat ik grote druktes nog wat minder aankan.
De organisator (Anton) wilde wel vragen of iemand mij wilde halen en brengen, maar ja.... dan is er dus iemand die niet drinken mag omdat hij mij nog weg moet brengen, dat vind ik ook niet leuk.
Geen probleem, ik mis wel vaker feestjes. Cadeau komt wel.
Een verjaardag van de zoon van Anton sloeg ik ook al over, dan had ik dus wel die overstap die ik in de winter niet echt zag zitten, nog niet. Cadeautje gaf ik alvast aan familie van de jarige.
Maar..... ik bleef wel in de app van het feestje. Ik las dat de muziek ook geregeld was.... leuk.
Een week later kreeg ik een berichtje van Anton...... "Ik moet nog iemand regelen om je te halen, maar terug kan je met Edwin mee.... hij is onze DJ" Die had ik niet aan zien komen. Leuk... dus Edwin komt uit Arnhem om dj te zijn op dat feestje.
Anton en Edwin leerden elkaar kennen op de MAVO en raakten bevriend. Ze gingen samen dj-en op feestjes als 'de Doordraaiers'..... ik was meestal de chauffeur.... toen had ik mijn Opel Kadett nog en daar kon best veel in. 'De doordraaiers' van toen moesten nu even samen op de foto, zo'n 20/25 jaar later!
Anton stopte met dj-en en Edwin ging door..... nog steeds.
Er was dus het één en ander geregeld voor mij, echt lief ..... ik sprak af dat heen wel zou lukken met de bus.... wel lang onderweg (de 21ste halte moest ik eruit), maar zonder overstappen en aan het begin van de avond is dat ook anders dan 's nachts. Dan een paar honderd meter lopen.... dat moest lukken.
Dat regelde ik zelf wel. Het zou wel een lange avond worden, want Edwin gaat natuurlijk vaak als laatste weg.... die moet eerst zijn spullen weer inladen. Dus..... ik besloot dan 's middags gewoon te gaan slapen .... dan moest ik het maar zien te redden.
Het werd een geweldig feest, echt heel gezellig. Er werd veel gedanst. Zelf ben ik niet zo'n danser... vroeger wel stijldansen (heeeel lang geleden), maar dat 'zomaar wat dansen' ligt mij niet..... leuk om van anderen te zien, maar ik voel mij een idioot die een beetje raar met armen en benen beweegt, ik denk er teveel bij na en dan is het niks. Maar.... dansen was nu ook gewoon nog wat teveel voor mij.... een perfect excuus om op mijn stoel te blijven. Ik zat wel mee te zingen en te bewegen op mijn stoel.... dat gaat vanzelf (ziet er misschien ook raar uit, maar dat kan mij niet schelen... omdat het vanzelf gaat). Er klonk een nummer waarbij ik ontdekte dat er een jive op gedanst kon worden en ik deed al zittend de pasjes. Normaal zou ik toch wel wat meer in beweging zijn gekomen, maar nu even nog niet. Wel hielp ik later de auto van Edwin in te laden.
Ik vermaakte mij dus prima en ik vond het ook heerlijk om naar de dansende menigte te kijken.
Ook vond ik het leuk om Edwin bezig te zien.... dat was heel lang geleden! Hij is er echt voor de muziek.... hij wil best wat zeggen tussendoor als dat nodig is, maar hij roept niet van alles tussendoor of maakt er een one-man-show van ..... hij draait muziek. Hij voelt meestal het publiek wel goed aan, dat was vroeger al zo. En afwisseling.... niet steeds achter elkaar soortgelijke muziek, maar afwisseling en af en toe iets rustigs ook, maar lekker achter elkaar door.
Hij had gezorgd dat hij alleen meenam wat in de auto kon, zodat hij geen aanhanger nodig had en er moest een plaats voor mij over zijn. Hij had daarom wat nieuwe dingen aangeschaft die minder plaats innamen en ook snel op te bouwen waren, want hij had niet veel tijd om op te bouwen. Een uurtje voor het officieel begon, maar omdat het een surpriseparty was moest iedereen er wat eerder zijn, dus het testen van geluid e.d. moest hij doen toen de meesten al aanwezig waren.... niet ideaal, maar ook geen probleem..... maar dan kunnen er wel eens rare geluiden uit de speakers komen en zijn de lichten nog niet goed afgesteld. Maar alles was op tijd klaar en toen kwam de jarige geblinddoekt binnen.
De versiering was 's morgens al gedaan, maar dat tijdstip was voor Edwin natuurlijk niet handig .... te ver weg om even alvast op te bouwen.... maar daardoor was er wat minder tijd voor hem om op te bouwen dan hij gewend is, maar hij past zich wel aan, waar een wil is is een weg.
Het werd echt een heerlijke avond, de bediening was ook super..... vlot, vrolijk, vriendelijk.... niks te klagen. Een goede keuze om daar een feestje te geven! Ze schijnen er heerlijke broodjes te hebben (daarom heet het natuurlijk 'Gewoon broodjes'), maar ja.... niet op mijn route, ik kom daar nooit echt in de buurt, maar als ik rond lunchtijd een keer daar in de buurt ben wil ik daar naartoe! En een topplek om een feestje te geven!
Maar aan alles komt een eind, ook aan feestjes!
Nadat Edwin de auto ingepakt had nog even napraten en toen naar Monnickendam... waar Edwin gezellig bleef slapen. hij wist van tevoren nog niet niet of hij zou blijven of terug rijden. Ik had er wel rekening mee gehouden, het bed stond klaar en ik had ruimte gemaakt voor zijn auto.... hij kon de auto op mijn erf kwijt en die van mij stond verderop in de straat.
Ik ging 's morgens verse broodjes halen..... even heerlijk samen ontbijten. Eerst lekker verse broodjes gehaald ..... even de dag goed beginnen!
Weer een leuke herinnering om op terug te kijken.
Feestje? Een gróót feest zou ik zeggen en lief dat er zoveel moeite voor je wordt gedaan. Je kan de muziek goed verdragen? Daar kun je blij om zijn.
BeantwoordenVerwijderenHet met armen en benen rare bewegingen maken, dat durfde ik nooit, ik zag mezelf en begon er niet meer aan. Ik liet het aan echtgenoot over, die kon alles als het op dansen aan kwam.
Het was inderdaad een groot feest!
BeantwoordenVerwijderenDat dansen bedoel ik dus..... het ligt mij niet. Soms is er nauwelijks aan te ontkomen, maar ik doe het niet graag... het voelt raar. Dan maar een polonaise, dat is in elk geval niet moeilijk 🤣😂, maar daar deed ik nu ook niet aan mee.
Een polonaise :-( Als we èrgens een hekel aan hadden....
VerwijderenHihihi.... verstand op nul!
Verwijderen