Weekend!
Zaterdag 14 juni: Ik kon die nacht de slaap niet zo goed vatten.... wat wegdoezelen en weer wakker, omdraaien.... auw....
Dan maar even de tv aan en het nieuws kijken.... even wat anders.
Om kwart over 4 hoorde ik het onweren....tv maar weer uit.
Het was niet dichtbij.... de regenbui die erop volgde wel..... het leek wel of er waterbommen op mijn raam afgevuurd werden, niet normaal! En toen viel ik in slaap tot kwart over 8.
Mijn rug leek iets beter toen ik wakker werd, maar eenmaal in beweging schoot het er weer helemaal in..... ik beweeg mij dus voorzichtig. Ik weet nu wel welke bewegingen lijken te helpen.... ik doe ze steeds zover als nog goed voelt en dat wisselt per keer.
Mijn voeten.... het wordt in elk geval niet slechter. De stukjes huid zonder vel zijn griezelig felrood.... maar ja, ik heb mijn voeten behoorlijk mishandeld donderdag, dus zo gek is het niet, ik denk dat het vel er al lang af was dus die huid heeft flink op z'n donder gehad tijdens het lopen. Het voelt nog pijnlijk, maar als het ontstoken was zou ik meer pijn moeten hebben. Het is ook niet dik geworden of warm... ik heb geen koorts..... nee, dit is niet ontstoken, maar ik moet het wel in de gaten houden. Nou het douchen deed ik er deze keer gelpleisters met hydrocolloïd op.... die moeten de wondgenezing bevorderen. Alleen moet dat goed afsluitend geplakt worden (water- en luchtdicht) en dat gaat op deze plekken niet helemaal, maar goed.... het zal waarschijnlijk toch wel wat helpen, in elk geval voelt het goed op de huid. Nooit eerder gebruikt, maar als dit bevalt koop ik dit vaker.... er zitten er niet zoveel in het doosje.
Nou.... genoeg gezeurd over ongemakken.
De zon scheen.... het beloofde weer een warme dag te worden, de laatste, daarna wordt het gelukkig koeler, maar al snel raakte het bewolkt en 's middags regende het een beetje en toch kwam later de zon weer even door.... het was benauwd weer, ik ben niet buiten geweest.
Nadenken over wat ik woensdag aantrek.... nu wel een lange broek, dan kan ik schoenen met sokken aan.... makkelijke schoenen.... ik denk met een grijs shirtje en zwarte blouse of zo. Ik denk dat ik een trein eerder neem om wat meer speling te hebben, dan kan ik de bus in Eindhoven nog missen.... of ik ga een broodje eten in Eindhoven en pak daarna die bus.
Flesje water moet ik wel bij mij hebben. Een grotere tas dus... want ik ben de hele dag weg en iets te eten voor als ik geen kans zie ergens een lekker broodje te halen! Met pakjes crackers kan ik mij even redden.
Gelukkig kan ik in de trein af en toe even mijn benen (en rug) strekken, dat is dan weer een voordeel van een treinrit.
De rouwkaart kwam, dus nu kon ik echt de route uitstippelen. 9292 gaf aan dat ik bij de bus de 30ste halte eruit moet, maar ik pak een halte eerder, die is logischer, want dan ben ik dichter bij het begin van de straat waar het rouwcentrum is op nummer 1..... die andere route brengt mij naar het eind van de straat.
Ik herinner mij jaren geleden toen ik er ging logeren dat ik ook een route zocht.... ik vond een routebeschrijving waarop ik tot mijn verbazing las: 'Ga linksaf naar de Hemel'..... dat bleek daar een straat te zijn. Er zit daar een slijterij die het eigen bier 'Hemels Bier' verkoopt.
Altijd Bob even pesten...'ouwe man!' ..... want hij was 5 maanden en 2 dagen ouder.
Nu is de kans groot dat ik ouder word.... misschien roept hij dan vanuit de echte hemel: 'oud wijf!' en dan lachen we samen!
En de hond die ze toen nog hadden.... een geleidehond, een koningspoedel.... wat een lief dier!
Toen ik daar de eerste keer kwam ging hij rechtop staan en legde zijn poten op mijn schouders.... alsof hij mijn danspartner was. Dat deed hij bij elke begroeting, gek beest. Lieve James is er ook niet meer, al jaren niet. Toen Bob eens 's morgens vroeg hier James uitliet hoorde hij een jongetje roepen: "Kijk man, een pluizenhond". Vaak wandelde hij dan ook even langs zijn vroegere huis.
En James vond alles goed. Hij was door het dolle als hij los mocht rennen, maar zodra hij zijn tuigje omhad was hij de behulpzame geleidehond voor zijn vrouwtje.
Hij kon soms lekker gek doen en op de klassenfoto van de 6de klas staat hij er dan ook op met zijn hoofd scheef! Hij was vast weer gek aan het doen! Na de lagere school verloor ik hem uit het oog.... later verhuisde hij en vertrok uit Monnickendam. Tientallen jaren niets van hem gehoord tot ik via schoolbank een bericht van hem kreeg.... hij had de klassenfoto die ik geplaatst had gezien en was blij dat ik er alle namen bij geplaatst had, hij was namelijk in zijn jonge jaren na een ernstig ongeluk een deel van zijn geheugen kwijtgeraakt.... hij heeft maanden in coma gelegen. Veel was teruggekomen, maar hij woonde hier niet meer en er was dus weinig wat hem aan die tijd herinnerde en triggerde. Door die foto met alle namen kwam er weer het één en ander boven.... en sinds die tijd hielden we contact. Soms via facebook, maar daar stopte hij mee. Als het enigszins kan ben ik er woensdag. Zoals ik vandaag was zou ik het niet redden, maar ik heb nog een paar dagen om op te knappen.... het moet lukken!!!!
De tekst op zijn shirt
En nu is alleen zijn vrouw er nog.... gelukkig heeft zij een zoon en schoondochter met kleinkinderen, ze is niet helemaal alleen!
Vroeger op school weigerde Edwin een vaderdagcadeautje te maken. Hij had een hekel aan knutselen, hij was er onhandig mee (slechte fijne motoriek) en hij had ook nog een hekel aan vieze handen, dus hij zag een kans om niet mee te hoeven doen: "Ik heb geen vader!" Ik zei juf dat ze hem deze keer zijn zin maar moest geven want hij had tenslotte gelijk, hij had geen vader ..... en hij had er al nadelen genoeg van, laat dit dan maar een voordeel voor hem zijn, dat mag ook wel eens. Thuis had ik al gezegd dat hij ook een cadeautje voor zijn oom (die zijn toeziend voogd was) kon maken of voor buurman die ook altijd erg aardig was, maar nee.... hij weigerde!
Jeetje, wat zijn die gelpleisters (met hydrocolloïd) goed.... ik voelde het gisteren gewoon opknappen! Vandaag voelde ik de pijn wel een beetje terugkomen, dus heb ik er een nieuwe opgeplakt (ze mogen/moeten eigenlijk een paar dagen blijven zitten). Of het echt sneller geneest weet ik niet, maar het voelt wel beter!
Ik kan natuurlijk niet verwachten dat het ineens genezen is, maar alle beetjes helpen.
Rug.... het blijft wisselend. Vaker wel dan geen last. Lopen blijkt het beste te zijn, maar ook dat voorzichtig....even een andere beweging bezorgd mij een pijnscheut en te lang lopen geeft ook last. Bukken is een probleem, zelfs naar beneden kijken is vaak heftig. Soms is een armbeweging al moeilijk. Ik maak dus kilometers in de kamer..... buiten is lastiger.... ongelijke tegels e.d. en als ik te ver ga moet ik toch weer thuis zien te komen, dus dat doe ik maar niet, hooguit in mijn eigen straat even.
Nou ja.... vervelend, maar het zou minder erg zijn als ik woensdag die begrafenis niet had.... ik heb dus haast met opknappen. Ik mag best wat last hebben, maar als ik in de trein aan medepassagiers moet vragen of ze mij overeind willen hijsen of als ik niet op tijd kan uitstappen als ik er ben wordt het echt een probleem. Als het dinsdag nog zo is moet ik afbellen.... maar dat hoop ik niet, ik vind dat ik er naartoe moet! Afwachten dus, het kan ineens verbeteren, maar als het dinsdag nog zo is als nu kan het echt niet. Mijn voeten zijn het probleem niet... lastig en pijnlijk, maar dat is wel te doen!
's Middags toch maar pijnstillers geprobeerd in de hoop dat ik mij dan normaal kan bewegen. Vaak is normaal bewegen beter, maar aan de andere kant kan je ook bewegingen maken die misschien juist verkeerd zijn. Zonder pijnstillers ging het er duidelijk niet op vooruit, dus nu maar wat anders proberen!
Dat hielp wel iets, pijn was niet weg maar werd voldoende afgezwakt om mij toch wat beter te kunnen bewegen een tijdje (maar vrij kort). Dat dan maar wat vaker gebruiken, maar niet aldoor. Moet ik morgen wel bij halen, want veel had ik niet in huis..... ik gebruik het zelden en meestal gaan doosjes ongebruikt weg als de houdbaarheidsdatum verstreken is. Voor mijn operatie vorig jaar werd aangeraden er een flinke voorraad van in huis te halen en ik kocht een doos van 50 stuks.... ik gebruikte er toen geen één van! Ik gaf het meeste weg.
Ik gebruik het niet graag.... zo onschuldig is het niet. Toen ik 16 was en iets aan mijn lever had werd mij gelijk gevraagd of ik medicijnen en met name pijnstillers gebruikte. Toen ik vorig jaar een abces op mijn lever had werd daar ook meteen naar gevraagd. Daarom gebruik ik het alleen als het echt nodig is! Ik wil daarom ook zeker onder de maximale dosering blijven. Het is mooi dat er pijnstillers bestaan, maar ze hebben allemaal bijwerkingen en zijn zeker niet onschuldig!
En zo sukkel ik de dagen door...... geen drama, wel vervelend. Belangrijkste is nu dat ik woensdag voldoende mobiel ben.... ik heb hierna nog 2 dagen om op te knappen. Na woensdag bekijk ik of het nodig is om naar een dokter te gaan.... vaak zijn dit dingen die vanzelf weer over gaan dus ik wil het even de kans geven. Als het te lang duurt ga ik wel, maar vaak blijft het dan ook bij pijnstillers.... of therapie. Mogelijk kom ik dan wel te weten wat er precies aan de hand is, maar vaak is dat moeilijk te beoordelen. Pijnstillers zijn vooral symptoombestrijding maar kunnen wel helpen doordat de bewegingen beter gaan. Afwachten maar.... misschien zakt het vanzelf af!
In elk geval gaat het met mijn voeten wel beter, in de namiddag viel het mij op dat de rauwe huid weer een normale kleur kreeg (wel handig, deze pleisters zijn helemaal transparant, geen verbandkussentje, dus het is goed te zien). Dat is positief, dan zal er wel snel genoeg weer een velletje opkomen!!!
Ik wil wel zelf proberen de restafvalcontainer weg te zetten, die wordt morgen geleegd. Lukt het echt niet dan vraag ik mijn buurman.... die zet hem in elk geval morgen leeg terug. Maar eerst proberen.... niet bij voorbaat al opgeven!
Het was prachtig weer vandaag..... met aangenamer temperaturen. In de zon zal het nog wel warm geweest zijn, maar niet zo erg als eerder deze week!
En 's avonds..... een wonder! Ineens had ik nauwelijks last meer van mijn rug..... de paracetamol was al lang uitgewerkt, dat kon het niet zijn. Alsof er een spier verkeerd zat die ineens zijn eigen plek weer gevonden had. Dat het nog iets gevoelig was vond ik geen probleem, dat stelde niks voor bij wat het was, de pijnscheuten van nu zijn niks vergeleken bij hoe het was. De container kon ik dus gewoon zelf op de ophaalplek zetten. Ik doe de komende dagen nog wel een beetje voorzichtig, geen zware dingen tillen bijvoorbeeld, maar het lijkt erop dat het over is!
Hopelijk is dat morgen nog steeds zo.... daar ga ik in elk geval wel vanuit en dan kan ik gewoon naar de begrafenis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten