Week 47 Een week met lief en leed.

 Het is alweer week 47!  Het einde van het jaar komt eraan. Dit jaar was mijn weblog een echt dagboek geworden, waarbij ik elke dag iets schreef wat meestal aan het het eind van de week geplaatst werd en soms een deel halverwege de week als het erg veel werd.
Dat was anders dan voorgaande jaren, toen schreef ik gewoon als ik iets te vertellen had en dat kon van alles zijn, eigenlijk net als nu, maar dan geen dagelijks verslag van de dag en dus geen dagen waarover niks te vertellen viel. Ik ga volgend jaar weer verder zoals het eerst was .... ...  dit was leuk voor een jaar maar daarna gaat het weer 'gewoon' worden, als vanouds .... dus ook over van alles en nog wat.... natuurlijk wat ik meemaak, herinneringen, dingen uit het nieuws, taal en alles wat in mij opkomt!
En misschien ooit wel weer een dagboek.... ik hoop nog jaren mijn weblog te kunnen 'vullen', dus misschien af en toe wat anders ... misschien wel af en toe een weekdagboek of weer een heel jaar... of nooit meer, ik zie wel!  
Maar nu nog even 6 weken het dagboek: 

Maandag 17 november: Duidelijk fitter dan de afgelopen dagen. Ach ja... dat heb ik zo nu en dan...Kaatje Kwakkel. 
Alvast wat Kerstspullen van zolder gehaald.... ik ga nog niet versieren, maar ik heb veel, weet nog niet wat ik wel en niet ga gebruiken, maar het moet ook een keer uitgezocht worden ..... en dan kan niet op het laatste moment. Dus af en toe wat van zolder meenemen. 

Dinsdag 18 november: 's Middags natuurlijk naar vriendin en 's avonds naar de muziekvereniging. Ik fietste een andere route want het pad waar ik meestal fiets zijn de tegels uitgehaald, dat wordt vernieuwd en dat ik geen overbodige luxe..... als ze dan ook het paaltje een stukje naar achteren zetten ben ik ook weer blij..... of nog beter.... als ze er een afritje maken ben ik helemaal tevreden! Ik rij wel vaker andersom vanwege dat paaltje en de ontbrekende schuine tegels.  Maar...... twee weken geleden fietste ik al door een straat zonder verlichting en botste bijna tegen 2 mensen op waarna ik terug een andere route nam. Gisteren las ik dat de verlichting het nog steeds niet doet dus die route viel af. Een straat waar ik altijd doorheen fiets is afgesloten i.v.m. rioleringswerkzaamheden dus ook daar moet ik anders.... dan maar eens een heel andere route. De laatste plek waar de straatlantaarn het niet doet is vlakbij het verenigingsgebouw ... daar is geen andere route voor, maar dat stuk ga ik lopen want het zicht is te slecht. Het is de laatste dagen duidelijk kouder en ik had warme handschoenen nodig op de fiets en mijn 'goed gemutst-muts' was ook lekker warm! Dit model muts vind ik vaak wat raar op mijn hoofd staan.... maar buiten was het donker, hij is warm en ik was in elk geval goed gemutst!

De repetitie was leuk..... er waren maar weinig mensen maar het was heel gezellig, we hebben verschrikkelijk gelachen. Nieuwe muziek (leuke muziek!!!) .... dat betekent dat er vaak gestopt wordt.... voor mij prettig omdat lang achter elkaar nog wat teveel energie kost. Bovendien had ik sowieso in een paar nummers echt veel rust.... dan hou ik het langer vol.  Bij één nummer had ik zelfs de laatste 16 maten rust..... ik ging er maar eens lui bij zitten  terwijl de anderen speelden ... toen moest net dat stukje een paar keer over..... ik kwam helemaal weer bij, zo hou ik het wel vol. We hielden geen pauze.... de eerste helft duurde gewoon wat langer en er kwam geen tweede helft. Dus ik was wat later dan gewoonlijk thuis (ik ga nog steeds in de pauze naar huis), maar eerder dan wanneer ik de hele 'wedstrijd' meedoe. Wel lekker zo, dat mag van mij elke week.... dat is een mooie tussenweg, want tot het eind blijven is nog even teveel.  
Wel moe.... maar het was lekker gegaan. Langzaam aan gaat het steeds beter, de klank is wisselend. 

Woensdag 19 november: Woensdag altijd rustig aan.... ik ben dan altijd nog gammel van de vorige dag/avond.  Toch wel lekker bezig geweest nog, wel nuttige dingen gedaan, maar ook weer even lekker zitten fröbelen met kralen. Wat armbandjes gemaakt.... de volgende rommelmarkt heb ik veel meer! 

In de namiddag ging ik toch maar een pakketje naar de post brengen, door de regen....een brievenbuspakje. Gelijk maar even boodschappen doen, ik was er nu toch. Bij de kassa kreeg ik van iedereen zegeltjes..... de caissière mag het zelf niet aan een ander geven..... maar ik kreeg van 3 mensen, 2 voor mij en 1 achter mij. Voorbij de kassa even kletsen met iemand... nou ja... even..... het was wel wat langer 🤣. Toen regende het ondertussen nog wat harder, maar ach.... onderweg naar huis kon ik nog niet over het pad wat gisteren al afgesloten was, het was nog niet klaar..... een randje van hooguit 20 cm. was nog niet af 😂. Ach, er zal ongetwijfeld een reden voor zijn en misschien is er verderop ook nog iets niet af wat ik in het donker op afstand niet kon zien.... maar het zag er gek uit.... helemaal afgezet. Misschien hadden ze tegels tekort, of maken ze toch een afritje en hadden ze daar geen tegels voor.... er kunnen zat redenen zijn, maar ik schoot in de lach toen ik het zag.... hekje, pylonen en dat voor zo'n klein randje  (maar het is natuurlijk goed dat het afgezet is,  je kan er toch lelijk door vallen als je het niet ziet!).... maar morgen zullen ze het vast wel afkrijgen!

Donderdag 20 november: Nog steeds te weinig fut om te winkelen.... ik heb slecht geslapen, het regent, er komt een druk weekend aan en er komt een pakje..... ik blijf lekker thuis, lijkt mij beter!
Later kwam de zon door.... maar toen was ik al met wat anders bezig! En de zon bleef niet zo heel lang, later werd het toch weer donker en somber.... tsja.... novembrrrrrr! 

Gisteren kwam de afspraak van mijn kapster binnen.... het kan al snel, mooi, dan ben ik toch in Purmerend en kan ik eerst even een paar winkels bezoeken.... wat binnen is is binnen. De afspraak is in de namiddag, ik kan net voor donker thuis zijn, dus daarom van tevoren dan even winkelen. ... ik ben dan toch in de buurt. 
Tijdens mijn avondwandeling liep ik over het vernieuwde pad.... was netjes geworden! Paaltje stond er nog en geen afritje.... jammer! Ik kon niet zien of er een afritje was, ik moest het voelen ..... want precies daar was een lantaarn uitgevallen.... het is toch niet te geloven, overal waar ik kom vallen de lantaarns spontaan uit! Die bij de Haringklok doet het al lang niet, de Avegaar is donker, langs het fietspad op de Bernhardlaan miste ik ook  een lantaarn en nu één op de Lijnbaan.... gaat lekker..... voortaan maar met een stormlantaarn op stap!

Vrijdag 21 november: Het zwemmen was weer heerlijk maar wat was het koud op de fiets. Ik had vingerloze handschoenen aan.... maar mijn vingers leken bevroren toen ik aankwam! Terug scheen de zon en toen was het prima, maar heen..... ik was zo koud geworden dat het water voelde alsof ik in een warm bad sprong! 

Hoera, de Hollandse huisjes zijn er weer! Ik blijf ze leuk vinden.... ik heb er al heel veel (veel dubbele dus), maar het staat zo leuk zo'n hele rij! 

Deze keer is er maar 1 nieuwe, maar er kan ook gekozen worden voor een set van 3 huisjes voor in de kerstboom, dat is ook leuk. Elk jaar weer leuk zo'n cadeautje! 
Gooi de bonnen niet weg, er zijn veel liefhebbers voor. Ook de voedselbank is er blij mee, sommige scholen en nog veel meer..... dus als je ze zelf niet wil denk dan aan een ander, misschien de buren of familie.... of wie dan ook. Ik heb er voorgaande jaren al heel veel gehad..... teveel heb ik er nooit, maar ik vind dat als je iemand kent die er weinig heeft, die voorrang zou moeten hebben! 

Telefoon: Een bestelling voor pennen! Wow..... 8 nog wel! Met omschrijvingen... allemaal poppetjes en met vrolijke gezichten, allemaal een kerstsjaaltje.... voor de één roze, voor een andere een beetje donkere kralen ... etc. LEUK!  Ik had niet alle kleuren meer, dus het was even roeien met de riemen die ik had ... ik ben er niet helemaal tevreden over..... maar ...... ik heb toevallig gisteravond een nieuwe bestelling geplaatst, het kan even duren, maar er komen weer nieuwe sjaals, mutsjes en hoedjes..... en ook nog wat pennen.... een setje zwarte en witte en een pakket van alles wat, dat is een verrassing wat ik krijg.
Ik zal foto's sturen naar haar, dan weet ze wat ik ervan gemaakt heb maar ook dat ik nu niet anders meer heb en het nog op tijd kan aanpassen .... dan kan ze meedenken over wat het worden moet.  Jeetje, maken op bestelling, dat is weer eens wat anders. 

Afgesproken dat ik morgen meerij met mijn broer naar de begrafenis van onze (aangetrouwde) neef..... lekker! Anders was ik zelf gegaan, maar echt.... ik vind autorijden vermoeiend! Een kort stukje valt wel mee, maar langere stukken.... liever niet.  Maar nu ga ik lekker met mijn broer mee.... dat is ook gezelliger dan alleen.  Maar ook al rij ik niet veel..... ik ben nog steeds blij met mijn autootje! Het is niet dat ik niet durf te rijden, maar ik vind het helemaal niet leuk, in het donker kan ik echt niet rijden (dus altijd ruim op tijd weg)  .... en ik ben bekaf na een lange rit. Vooral als ik ergens op tijd moet zijn vind ik het vervelend..... dan vertrek ik rustig een uur eerder dan nodig is om er ruim op tijd te zijn, want ik kan zelfs met navigatie verdwalen! Vooral naar een plek die ik niet ken vind ik lastig.... dan ga ik vaak verkeerd. Dan nog een parkeerplek zoeken..... nee.... geen hobby van mij. Ik was eens in Arnhem verdwaald ..... ik ben er toen telefonisch doorheen geloodst. Dat was nog op een eerder adres van Edwin. Waar hij nu woont lukte mij beter, maar ik ga liever met de trein!   

*****

Gisteravond kreeg ik een berichtje van een kleindochter van de overledene..... die woont sinds kort aan deze kant van Nederland en hoorde van haar moeder dat ik kwam..... ze bood aan dat ik evt. mee kon rijden. Dat is top! We kennen elkaar niet, haar moeder ken ik wel.... maar de kinderen en kleinkinderen van de achternichtjes en -neef ken ik niet of nauwelijks.... ik weet alleen wat namen. Heel lief dat ze mij dat even meldde! 
Echt..... er lopen nog zat goede mensen op deze aardbol rond, maar de slechte vallen nou eenmaal meer op! Het is al mooi als mensen rekening met anderen houden, aan ze denken! 
Maar bij veel mensen is het alleen 'ikke, ikke, ikke' en dat is jammer. Toch ontmoet ik vaak mensen die wel om anderen geven.... die mij een zitplaats aanbieden, die mij helpen als ik val, helpen met bagage etc., op het belletje in de bus drukken als ze zien dat ik er niet bij kan, iets van de bovenste plank pakken in de winkel ..... soms is het maar een kleine moeite.... maar zo goed dat ze het doorhebben en als ze het aanbieden is het al mooi! 

Zaterdag 22 november: Vannacht werd ik wakker voor een sanitaire stop.... dat gebeurt vaker dus niks bijzonders. Vroeger ging ik dan slaapwandelend terug naar mijn bed en was weer snel in dromenland, maar tegenwoordig ben ik dan even klaarwakker en ga wat anders doen tot ik weer slaperig wordt, ik weet ondertussen dat dat het beste werkt. 
Ik pakte mijn laptop en stuurde een mail met foto's naar de bestelster van de pennen .... dan kan ze die bekijken 's morgens. 

Heel toevallig had zij een sanitaire stop op hetzelfde moment (hahaha, wel heel toevallig) ..... en keek in haar computer, ze zag mijn mailtje binnenkomen. Ze begreep dat ik wakker was en belde meteen maar even over de pennen. Dat is nou leuk..... spontane actie midden in de nacht! Dus nog even gezellig gekletst. Heerlijk! 

******

Al vroeg moesten we vertrekken..... broer kwam mij ophalen en ik stond al klaar... ik loop altijd naar de overkant omdat het hier doodloopt en erg smal is.... dus vaak achteruit terug en er wordt regelmatig tegen een overstekende lantaarnpaal aangereden (echt, die staat op de verkeerde plaats, vroeger stond hij verder naar achteren). Ik denk dat het voor mij 20 meter lopen is.... dat stelt niks voor en dus is het handiger als ik daar wacht! 
Op naar Friesland. 

Naar Friesland ben ik meerdere keren zelf met de auto geweest.... verschillende plaatsen zelfs. Het is met ov nou eenmaal niet handig hiervandaan.
 Ooit naar een boerderij, samen met mijn moeder en een nog jonge Edwin. In de oorlog zat mijn vader daar ondergedoken en er was nog altijd contact met de zoon van de boer van toen. Die zoon was toen nog jong en toen er een razzia was dook mijn vader in de hooiberg. .... de zoon sprong er achteraan...  hem zochten ze niet, maar hij kon toen niet meer terug, dat viel teveel op dus stil zaten ze daar met z'n tweeën.... de Duitsers staken met bajonetten in de hooiberg en raakten de jongen.... hij gaf geen kik, maar het was een flinke wond! Het zou heel anders met mijn vader afgelopen zijn als de jongen niet zo stil was gebleven! Ik heb toen ik daar was het litteken gezien, heel heftig. We zijn er toen een dagje geweest.... erg leuk, erg aardige mensen. Als het nodig is rij ik dus wel.... maar toen kon ik nog wel in donker rijden, dat maakte het ook eenvoudiger..... nu moet ik altijd op de tijd letten, want echt..... ik ben een gevaar op de weg in het donker!  Als er onverwachts langdurig oponthoud is en ik niet voor donker thuis kan zijn zal ik in de auto moeten slapen. 

Maar nu dus lekker met z'n tweeën.... juist bij zoiets wel prettig, het is toch altijd triest zo'n dag.... ook al heeft hij een prachtige leeftijd bereikt. Ik ben wel gewend overal alleen heen te gaan, maar samen is toch wel prettig. 
Ik vond het heel mooi dat de rouwkaart in het Fries was.... er was maar één woord waar ik niet uit kwam, maar dat heb ik opgezocht. De tekst over plaats en tijd e.d. was wel in het Nederlands, dat snapt iedereen.... dus iedereen weet hoe de dag verloopt. 
Het was een mooie dienst, deels in het Fries maar broer en ik konden dat redelijk volgen. Er werd prachtig gezongen. door DEZE zangeres.... ik hoorde later dat het op verzoek van de overledene was. 
Ik wist niet dat ik familie had die zo mooi kan zingen (is wel verre familie hoor). Het was doodstil in de kerk toen zij 'mag ik dan bij jou' gezongen had... tot de dominee zei dat hij een applaus nu wel passend vond. Daar was ik blij mee.... ik had al de neiging om te klappen, maar durfde niet te beginnen. Best moeilijk om op zo'n moment te zingen, maar ze deed het toch maar! Knap!
Verschillende familieleden weer gesproken, ik ken de kinderen redelijk goed, de één wat beter dan de ander natuurlijk, de oudste dochter is net zo oud als ik ben. Ook sprak ik de kleindochter die mij schreef dat ik evt. mee kon rijden.... leuk om met haar kennis te maken, ik weet zeker dat ik haar herken als ik haar tegenkom. Goed dat ik ze allemaal even gesproken heb, we zien elkaar niet vaak. Broer bleef geduldig wachten. 

Thuis was ik toch wel gaar, ondanks dat ik niet zelf hoefde te rijden. 
Ik heb het altijd moeilijk bij begrafenissen .... ik kan het niet helpen, mijn tranen zitten nogal los.... meestal kan ik het beperken tot alleen natte ogen .... nu ook, maar dat gebeurde wel meerdere keren, vooral als ik merk dat een ander het moeilijk heeft. Natuurlijk is het niets om mij voor te schamen, maar toch wil ik het niet. 
Ik bedenk dan maar dat het erger zou zijn als het mij niks deed. 

Het was goed dat ik de verjaardag voor die avond had afgezegd, dat was echt teveel geworden!
Thuis kroop ik al snel onder een dekentje op de bank....  ik had het koud, verwarming wat hoger en na het eten viel ik in slaap en werd 4 uur later pas wakker! Toen was het bedtijd!
Omdat ik op dat moment klaarwakker was ging ik even tv kijken, even terugkijken wat ik gemist had en al snel sliep ik weer verder. 
 
Zondag 23 november:  Eerst even uitslapen natuurlijk! Het werd niet zo erg laat en toen ik de gordijnen opendeed keek ik verbaasd naar een witte wereld. De straten waren vooral nat, maar op de auto en bomen en struiken etc. was het echt wit!

Na de lunch nog even naar een winkel.... ik had nog cadeaubonnen nodig om cadeau te geven vanmiddag. Dat schoot er van de week steeds bij in, maar ja.... AH is op zondag ook open.
Ik liep naar de schuur om mijn fiets te pakken.... brrrr....koud! IJsregen. 
Het was niet echt glad, maar helemaal goed was het ook niet.... als het maar een beetje een twijfelgeval is fiets ik niet... dus ook niet naar de bushalte vanmiddag! 
Geheel tegen mijn gewoonte in stapte ik in de auto.... voor dat kleine stukje! 
Thuis de bonnen ingepakt, zelfgemaakte pen erbij (de één met een kopje koffie en de ander met hartjes), iets erbij vind ik toch leuker geven  .... het geheel eerst in een plastic zakje, anders is de kans groot dat de pen door het papier steekt en bovendien is het zo eenvoudiger in te pakken.

In de namiddag dus naar Volendam voor een verjaardag. Omdat ik er bij de volgende verjaardag daar niet ben had ik ook voor die jarige alvast een cadeautje mee. Dat doe ik altijd.... vooraf of achteraf, maar als ik zelf niet kan dan krijgen ze toch altijd wat van mij.

Als ze het niet vieren is het anders, dan hangt het er vanaf waarom ze het niet vieren. Als iemand gewoon geen zin in verjaardagen heeft geef ik niet altijd wat, maar als iemand het niet viert door omstandigheden (en dat kan van alles zijn) dan vind ik het wat anders. 

Warm aangekleed stond ik bij de bushalte..... dikke handschoenen, sjaal, pet en een warme jas. Gelukkig was het droog, dat maakte wel een groot verschil...... heel koud had ik het nu niet.  
Door wegwerkzaamheden reed de bus iets anders, maar stopte wel dicht bij mijn halte in Volendam .... en iets dichterbij het adres waar ik zijn moest!  Aan de overkant zag ik geen halte.... ik kijk op de terugweg wel, anders loop ik een halte verder. 

Even later zat ik al aan de warme thee..... en ik kreeg een cadeautje nog voor mijn verjaardag voordat ik mijn cadeautjes had gegeven. Met mijn verjaardag was de weg hier afgesloten en zouden ze wel heel erg om moeten rijden.... niet handig, dus ik zei zelf al dat ik het snapte als ze niet zouden komen. 
Altijd gezellig daar...... en toen neef vertrok vroeg hij of ik soms mee wilde rijden. Nou, dat was wel handig..... als hij toch rijdt dan graag! Ik mocht voorin en zijn vrouw ging achterin, luxe hoor. Zo kwam ik wel heel eenvoudig en snel thuis en hoefde ik  niet naar de bushalte te zoeken. Het leek wel minder koud te zijn, maar ik ben nu natuurlijk amper buiten geweest ...... als ik een tijdje in de wind sta bij een bushalte voelt het vast kouder.  
Het was een gezellig besluit van de week.... ondertussen zit ik weer onder mijn dekentje op de bank.... lekker warm. Ik ben al vaker mee teruggereden.... top. 

Een week met lief en leed....