Bucketlist

 

Nee, ik heb geen bucketlist... maar er zijn best wel dingen die ik ooit nog zou willen doen. Vaak dingen waarvan ik weet dat het erg onwaarschijnlijk is dat het gebeurt, maar toch..... 

Wat meer van de wereld zien bijvoorbeeld ... heel veel meer dan meer van Nederland of een buurland zal dat waarschijnlijk niet worden..... misschien met wat geluk nog wat verder in Europa, maar echt uitgebreide vakantiereizen zit er niet in. 
Parachutespringen..... aan de ene kant lijkt het mij een gave ervaring, aan de andere kant heb ik een gigantische hoogtevrees, ik heb al moeite met een keukentrap! Daarom denk ik dat ik een helikoptervlucht ook niet zal durven, hoewel het mij wel mooi lijkt. Dus.... erg onwaarschijnlijk dat ik zoiets ooit zal doen.

De vierdaagse van Nijmegen lopen lijkt mij ook fantastisch, maar de 5 km avondvierdaagse was lange tijd mijn grens en die grens ligt nu al een tijd nog lager. Het gaat gewoon niet, ik kan trainen wat ik wil maar ik zal die grens niet zover kunnen oprekken dat dat gaat lukken. 
Ik zou ook graag willen zingen... echt zingen, maar tot nu toe wordt mij meteen gevraagd mijn mond te houden.... zo jammer! 

En zo zijn er wel meer dingen die erg onwaarschijnlijk of zelfs onmogelijk zijn. 

Een echte bucketlist vind ik te 'gedwongen'... alsof dat allemaal moet! 
In het leven gebeuren er genoeg dingen die je nooit had kunnen bedenken en die toch bijzondere ervaringen zijn... soms leuk, soms niet leuk, maar ook de niet-leuke ervaringen kunnen soms belangrijk zijn voor hoe je in het leven staat. 
Soms kan je best iets plannen wat je altijd al graag wilde .... natuurlijk, dat vind ik heel normaal ... maar een echte lijst vind ik wat anders. Bovendien moet er altijd iets te wensen blijven. 

Toch heb ik best wel dingen gedaan die op mijn bucketlist hadden kunnen staan: 

Een keertje straatmuzikant zijn. Is gebeurd, op het museumplein. 
12 jaar geleden op 14/3was het heel erg koud..... ik weet dat omdat er een herinnering op facebook voorbijkwam van toen ik een half uurtje straatmuzikant was. Een bijzondere ervaring. Het was om iemand te helpen met een schoolopdracht, daar wilde ik natuurlijk wel aan meewerken en hoe gekker hoe beter. Toch was het wel even raar om te beginnen.... eenmaal bezig ging het wel. Mijn bladmuziek had last van de wind dus ik speelde zomaar wat uit mijn hoofd (dat scheen allemaal wat droevig te klinken, ik kreeg het verzoek wat vrolijkers te spelen 😂). Weinig mensen op straat want het was echt koud! Toch nog 5,01 opgehaald.... mijn bus- en tramkaartje had ik denk ik zo ongeveer terugverdiend. Op het museumplein, eerst bij het concertgebouw, maar later bij het Rijksmuseum, daar waren net iets meer mensen.... allemaal weggedoken in jassen, sjaals en mutsen.... snel snel richting een warmere plek. Toen waren de grote letters 'I Amsterdam' er nog en daar heb ik een tijdje voor gezeten, voor de e.
En toen snel naar huis om door te warmen. 

Op tv komen .... ik deed ooit mee aan Prijzenslag (ik denk dat de opnames in 1991 waren en uitgezonden in 1992) en kwam in de  finale. In 1973 was ik al even samen met mijn vader op tv te zien tijdens een reportage over de feesten hier toen. Mijn vader liep in monnikspij en had een filmcamera in zijn hand.... de tekst onder dat beeld was "Verslaggever van Brandpunt". 
Ik denk niet dat het op tv komen op mijn bucketlist zou hebben gestaan.... maar het was een leuke dag bij prijzenslag, ook al won ik slechts een plexiglas doosje! We waren daar met de muziekvereniging naartoe. 
Mogelijk ben ik ook in beeld geweest toen we meededen aan een opname met André van Duijn. Ik denk in september 1978.... want ik was volgens mij net getrouwd. André zong 'Wie is Loesje' tussen ons (de muzikanten) in.... wij moesten wat swingend lopen en playbacken. Op een doordeweekse dag, dus niet iedereen kon aanwezig zijn, maar omdat we toch niet echt hoefde te spelen deden er andere mensen mee.... als ze een uniform pasten en een instrument konden vasthouden was het genoeg! Ik was met vakantie toen het uitgezonden werd, dus ik heb het nooit gezien. 

Vliegen in een vliegtuig: Jawel.... hoewel ik weinig reizen maakte heb ik wel gevlogen.... meerdere keren zelfs en één keer moesten we een soort van noodlanding maken (zal wel anders heten)! Gewoon op Schiphol waar we zouden landen, maar het was een andere landing dan normaal..... ze dachten dat we misschien een lekke band hadden, dus alle losse spullen van ons werden opgesloten in de wc, een schilderij dat Ed en ik gekocht hadden in Spanje werd klem gezet tussen 2 stoelen, Ed en ik moesten verkassen naar een plek bij de nooduitgang omdat hij sterk genoeg was om die evt. te openen (het was een patiëntenvlucht plus aanhang), we kregen aanwijzingen hoe we evt. van de glijbaan moesten, haarspeldjes uit, schoenen met gespen uit, brillen af en heel wonderlijk werd toen gezegd "Lees de instructies nog even door" ...zonder bril? Landen met hoofd tussen onze knieën, maar eerst vlogen we laag over en daar werd met verrekijkers gekeken of er iets aan die band te zien was. Brandweer en ambulance stonden al klaar met zwaailichten. Daarna draaien boven de Noordzee (en ik vermoed kerosine lozen) en toen een landing op alle vier de wielen..... klap! Het liep goed af en voor het eerst vond ik het logisch dat de piloot applaus kreeg. Zelf vond ik het leuk spannend, ik had iemand gekend die ooit bij de brandweer op Schiphol werkte en door zijn verhalen was ik er van overtuigd dat het geen groot probleem was... dus ik had stiekem mijn filmcamera bij mij gehouden en even die zwaailichten gefilmd. Maar de meeste mensen waren behoorlijk bang, dus ik durfde niet te zeggen dat ik het leuk vond! 
 Dit is dus iets wat je niet snel op je bucketlist zal zetten, maar wel een bijzondere ervaring is.  

In een ambulance zitten ..... jawel, ik heb er één keer in gezeten (toen Ed -mijn man- naar een ander ziekenhuis werd overgebracht) en ik heb er 4 keer in gelegen, waarvan 3x binnen een week afgelopen jaar. Hier vraag je ook niet om.... gewoon meerijden (niet met een patiënt mee) kan leuk zijn, leuk om te kijken hoe dat eruit ziet e.d.. Toch heb ik de ritjes nooit als vervelend ervaren, het is best comfortabel en het lijkt erop dat alle ambulanciers ontzettend aardig zijn. 

Aangehouden worden door de douane:  In Portugal op het vliegveld ging het alarm af toen ik door het poortje liep en werd meteen door een paar niet-vriendelijk douaniers meegenomen, ik kreeg niet eens de tijd om mijn tas te pakken! Gelukkig was ik niet alleen en werd die tas voor mij veilig gesteld. Na enig gezeur bleek dat ik metalen gespen op mijn slippers had... wow.... dat hadden ze zo kunnen zien! Ze spraken geen woord Engels (of weigerden het), dus het ging allemaal in gebaren en veel geduld hadden ze niet als ik iets niet begreep. Nou ja.... het liep goed af! 

Met mijn naam in de krant staan: Ja, is gebeurd, stelde weinig voor hoor. In een stukje over het jaarlijkse donateursconcert van mijn muziekvereniging.  Er stond: De solo's van Jan en Ans Martis zijn het vermelden waard" ... wat natuurlijk helemaal niks zegt, want moet het vermeld worden omdat het zo goed was of omdat het niet om aan te horen was? Maar dit is al heel lang geleden! 
En een keer stond mijn foto in de krant met de muziekvereniging. Edwin stond erbij met een speelgoedtrommeltje: 

O ja, mijn zoon heeft ook in de krant gestaan als winnaar van het sportieve zwaanlopen. Nee, geen zorgen, hij was niet echt. Een grote zwaan waar hij in moest staan en vooruit moest zien te komen. Hij won.... niet zo gek, want hij was de enige deelnemer! 🤣🤣🤣
En zoonlief was ook op tv in 'de minimoppentrommel' en in 'de oren van je kopshow' en hij heeft toen hij wat ouder was op het podium van het concertgebouw gestaan. Hij zong daar met een koor de 'Messiah van Händel' .
En hier in de kerk zong hij in de 'Johannes Passion'. Toch ook niet alledaags. En wat mijn zoon meemaakt maak ik toch ook een beetje mee!

In een politie-auto zitten. Jawel, ik ben een keer thuisgebracht door de politie .... nou ja, bijna thuis, het laatste stukje mochten Edwin en ik lopen. We hadden een trein gemist en daardoor de laatste bus,  wilden lopend naar huis en vroegen op het bureau waar het voetpad was.... en toen werden we thuisgebracht. 

Een gezongen serenade krijgen op een terrasje.... ook heel bijzonder. Ze moest het doen voor een opdracht en ging op haar knieën voor mij zitten zingen 'Isn't she lovely' terwijl anderen het filmden.

Geweldig.... dit zijn leuke dingen. Het is al jaren geleden, maar een leuke herinnering. Zoiets verzin je niet!

Naar het theater gaan vind ik altijd een belevenis en dat heb ik al meerdere keren gedaan.... op diverse locaties zoals Congresgebouw, Carré, Kleine Komedie, Werkteater, Het Park, De rode Hoed,  Purmaryn, Beatrixtheater, Posttheater en meer. 
Geen theater, maar ook altijd weer een belevenis is het Concertgebouw, daar ben ik nu 2 keer geweest. Ik ben in de Arena geweest bij André Rieu, in de Rai was ik bij allerlei gelegenheden (zelfs voor de coronaprik 😂). Met een oom ging ik lang geleden meerdere keren naar wielerzesdaagses, o.a. in Groningen en in Ahoy en zo zijn er nog veel meer dingen. Ook naar een paar festivals ben ik geweest... samen met Edwin. 

Ik ben ooit naar de wintersport geweest, ook een topervaring! 

Met mijn muziekvereniging maak ik natuurlijk ook wel het één en ander mee en kom je nog eens ergens en jarenlang was ik invaller bij de Kaaskapel in Edam tijdens de kaasmarkten. 

Ook was ik jarenlang EHBO-er waardoor ik ook bij dingen aanwezig was waar ik anders niet naartoe gegaan zou zijn. 

Tijdens mijn vele treinritjes maakte ik ook vaak bijzondere dingen mee en vooral tijdens mijn ritjes samen met P. Veel gezellige gesprekken gehad met onbekenden, rare voorvallen en vooral heel veel gelachen. Daar hebben we verhalen genoeg over. 

Mijn reizen over de grens zijn beperkt, maar toch.... ik heb vakanties in Duitsland gehad (waarbij we 2x 'heel' Duitsland doorkruisten, steeds een andere plek), een paar keer in Spanje geweest, in België, Frankrijk, in Portugal, Oostenrijk en heel even over de grens naar Italië. 
Disneyland Parijs was een verjaardagscadeau voor Edwin en mij van de familie en dat was geweldig. Ook vrienden deden mee, o.a. door ons extra zakgeld te geven.

Door tv te kijken en boeken te lezen beleef ik eigenlijk ook veel. En gewoon door om mij heen te kijken. Ook al vind ik het leuk om overal eens rond te kijken.... ook thuis kan het leuk zijn! Liever genieten van alles ... dan alles maar heel gewoon vinden en ik kan echt genieten van heel kleine dingen. 
Ik ben ook altijd weer blij met de vele hulp die ik altijd aangeboden krijg. Ik maak er alleen gebruik van als het nodig is want ik doe nou eenmaal liever alles zelf (alleen als het ook kan natuurlijk) en vraag geen hulp die op dat moment niet nodig is, maar ik heb heel wat mensen die ik kan bellen in geval van nood, zelf uit andere plaatsen! Het is heerlijk om meer mensen te hebben..... want niet iedereen kan altijd, als iemand op z'n werk zit kan ik niet verlangen dat ze even komen.... dan is het mooi dat er meer zijn. 

Zo waren er nog veel meer dingen die er voor zorgden dat het leven niet saai is/was .... soms zijn het geplande dingen, soms overkwam mij het.  Maar alles wat je meemaakt vormt je. Als mijn leven anders gelopen was zou ik toch anders zijn... mijn karakter is er als ondergrond en de rest wordt gevormd door het leven!  
En die bucketlist hoef ik niet.... voor een groot deel leef ik het leven zoals het komt.... met natuurlijk ook wel geplande dingen, maar geen lijstje wat ik af moet strepen (hoewel..... voor klussen die ik moet doen doe ik dat wel regelmatig!) En leven alsof het mijn laatste dag is klinkt leuk, maar ..... lijkt mij niet verstandig. Als het echt mijn laatste dag is hoef ik niet voorzichtig te zijn en kan ik mijn laatste centen uitgeven .... het maakt allemaal niet meer uit, maar als er nog meer dagen komen ben ik blut.... of werd het misschien toch mijn (bijna) laatste dag omdat ik een ongeluk kreeg doordat ik mij nergens wat van aantrok.... nee... geniet van het leven en hou rekening met de toekomst! Pluk de dag, maar laat ook wat staan voor morgen!