Week 14

 Maandag 31 maart:  Een rustige start van de dag. Verder eigenlijk niks bijzonders. Lekker bezig geweest, boodschappen gehaald etc., 's avond gezellig naar de themashow geluisterd .... een heel normale maandag dus. 

Dinsdag 1 april: Kikker in je bil. Ik zag aldoor al leuke grappen voorbijkomen, ik lag in een deuk om een brandweerfilmpje met een nieuwe sirene. Daar zal niemand intrappen, maar hij was wel leuk.

Bericht van nichtje...ze is flink ziek en heeft zelfs de dokter al gebeld.... ze weet niet of ze morgen komen kan. Als ze zo ziek is kan ze het beter uitzieken en het bezoek uitstellen. We hebben elkaar heel lang niet gezien, dan kan er nog wel een week of een paar weken bij, geen probleem! Gezondheid is belangrijker!

's Middags naar vriendin en daarna meteen maar boodschappen gehaald. 

Vroeg gegeten en toen even geslapen.... daarna ging ik dan eindelijk eens langs bij mijn muziekvereniging. Even op de fiets...... wel lekker dat het nu zomertijd is, op de heenweg was het nu nog licht. Het is een nieuw gebouw met nog geen fatsoenlijke weg er naartoe... nou ja, er is wel een weg maar het is nog niet helemaal af. Het is prettiger als ik kan zien of er bijv. nog rijplaten liggen. Terug was het wel donker, maar toen wist ik wat ik verwachten kon. Ze waren aan het repeteren toen ik binnenkwam en ik zat lekker te luisteren. Ik zette wat te snoepen neer en achter de bar zette ik nog wat hartigs neer, misschien voor na afloop of voor een andere keer, dat bekijken ze zelf maar. 

Pauze..... gezellig weer wat mensen gesproken. Er werd geprobeerd mij over te halen om na het voorjaarsconcert dan voorzichtig te proberen met het opleidingsorkest mee te doen.... ik ben bang dat ik iets langer tijd nodig heb.... ik zie wel, ik beloofde niks. Ik wil wel, maar het moet wel kunnen en dan besteed ik mijn energie liever aan het 'gewone' orkest. 
Het was in elk geval leuk om er weer eens te zijn! 

Woensdag 2 april: Eerst even chatten met nichtje.... het ging wel wat beter maar het was nog niet over.... er werden medicijnen voor haar gehaald en dan hopelijk snel helemaal opknappen ..... dan maken we gewoon een nieuwe afspraak. Blij dat het in elk geval beter met haar gaat!

Even naar de apotheek wandelen, mijn medicijnen lagen klaar...... en gelijk even vragen waarom ik een rekening kreeg. Dat was voor de maagbeschermer die ik eerder bij de pijnstillers kreeg toen ik waarschijnlijk last van niersteen had...... ik wist niet dat ik die zelf moest betalen, maar er stond wel bij dat ik het kon declareren bij de verzekering.... huh? .... dat doen zij toch altijd? Waarom deze niet? Ik kreeg er 7 en gebruikte er maar 2..... voor die 7 pillen was ik 20,82 kwijt, bijna 3 euro per pil.... ik zal de rest maar in de kluis bewaren! 
Het bleek dat maagbeschermers de eerste keer zelf betaald moeten worden, de volgende keer wordt het vergoed....hm.... ik hoop geen volgende keer nodig te hebben. En ik kan proberen het te declareren... wonderlijk.

Op de terugweg even heerlijk op een bankje in de zon gezeten.... niet te lang, want mijn medicijnen moesten de koelkast in ..... de Ozempic... pennen waarmee ik 4x kan prikken (dus 1 pen is voor 4 weken).... na 1x prikken mag het buiten de koelkast bewaard worden, dat heb ik ook nooit begrepen. 
Ja, ik gebruik het beroemde Ozempic .... nee, niet om af te vallen, maar voor mijn diabetes... daar is het ook voor gemaakt. Ik val er niet van af, maar ik zou het daarvoor ook nooit gebruiken.... afvallen door medicijnen.... nee! Tenzij het noodzakelijk is en het ook geadviseerd wordt door mijn arts.... maar dan nog zou ik twijfelen. Elk medicijn kan bijwerkingen veroorzaken.... dit medicijn is vrij nieuw en dan ben ik toch al niet enthousiast, maar ja.... voor mijn 'suiker' werkt het echt goed en dan kunnen de voordelen tegen de nadelen opwegen.   Alleen om af te vallen? Echt niet.... als het niet niet op de normale manier kan dan maar niet (nogmaals... tenzij het echt  noodzakelijk is)! De laatste tijd gaat het goed, ze hebben het steeds voor mij .... gelukkig, zo stressvol als je elke keer maar moet afwachten of het er is, vooral als ze steeds maar voor 1 maand geven, dat heb ik ook een tijd gehad.  

Donderdag 3 april: Steeds maak ik plannen om weer eens een dagje op te stap te gaan .... ik heb nog 'keuzedagen' van de NS die uiterlijk 8 april op moeten. Dat gaat niet meer lukken om ze allemaal op te maken, maar eentje zou al leuk zijn. Ik was het een paar weken geleden echt van plan, maar toen gooide nierstenen roet in het eten en omdat ik daarna nog wat 'restklachten' had zat het er toen even niet in. Gisteren dacht ik vandaag te gaan en dan zaterdag weer. Gewoon ergens naartoe even rondkijken en weer terug en als er fut genoeg is misschien even winkelen. Op een doordeweekse dag moet ik dan wel op tijd vertrekken, want de regels van de keuzedagen zijn ooit veranderd.... tussen 16.00 en 18.30 zijn ze niet geldig..... (als ik voor 16.00 ingecheckt ben kan het wel, ik hoef dan niet uit te stappen). Voorheen hoefde ik alleen met de ochtendspits rekening te houden... simpel, niet voor 9 uur reizen.... geen probleem, ik ga toch liever wat later. Als ik in de spits rij moet ik de normale prijs betalen, zelfs mijn korting is dan niet geldig, dus dat doe ik niet. In het weekend en op feestdagen kan ik de hele dag en dat is prettiger, dan hoef ik niet steeds te kijken hoe laat het is.

 
Vanmorgen had ik echt geen zin.... ik wist dat het teveel zou worden.... vandaag met de trein, morgen zwemmen, misschien zaterdag weer met de trein.... leuk bedacht, maar dat gaat gewoon nog niet! Misschien dat zaterdag of zondag gaat lukken, maar meer niet! En als ze verlopen heb ik gewoon pech gehad.... op 8 april krijg ik alweer nieuwe keuzedagen. 
Tsja.... ik wil van alles, maar het lijf werkt nog niet voldoende mee. Maar het gaat goed hoor, ik moet alleen niet teveel willen. 
Geen dagje uit dus, maar een heel gewone donderdag. 
Wel weer wat tuinstoelen schoongepoetst.... en een tweede zitje gemaakt, achter in de tuin schijnt de zon wat eerder en in het voorjaar vind ik het nog wel lekker om in de zon te zitten.

Vrijdag 4 april: Natuurlijk weer naar het zwembad, veel gedaan daar .... deze keer met koffiedrinken na afloop... en dan is er altijd wat lekkers bij.  Deze keer hadden onze 'hofleveranciers' koffiebroodjes gebakken en die waren erg lekker... en niet te zoet! Niet iedereen bakt zelf wat.... ik ook niet, maar de mensen die vandaag trakteerden maken altijd heerlijke dingen en het ziet er ook altijd erg mooi uit. 
Daarna thuis meteen verdergegaan met de tuinstoelen. Ook al heb ik maar een kleine tuin, ik vind het leuk om meerdere zitjes te hebben.

De meeste stoelen zijn nu klaar.... nou ja.... het losse vuil is overal vanaf en de rest is ook al flink op gepoetst, maar is nog niet perfect .....vooral de onderkant, achterkant en de poten zijn een beetje achtergebleven gebied.... dat komt wel, ze zijn schoon genoeg om op te zitten. Ze hebben toch regelmatig weer een sopje nodig en dan neem ik elke keer iets extra's mee. Nog drie stapelstoelen heb ik niks aan gedaan en een oude tafel met een houten blad moet ik afschuren en oplappen, die is dan nog goed genoeg om wat leuks op te zetten en om plantjes op te verpotten e.d. .
Ik vond het mooi geweest.... tijd voor koffie en de lunch... eerst even zitten! Het werd een late lunch (en koffie), want ik viel supersnel in slaap werd pas om kwart voor drie wakker! Dat was niet de bedoeling, maar ja....ik had ook wel veel gedaan achter elkaar. 
Om een uur of vier nog even in het zonnetje gezeten..... het werd mij al snel te warm. 

De tuinbanken (voor en achter één) moet ik ook nog in elkaar zetten, maar daar had ik nog even geen zin in.... eerst andere klussen! Over het algemeen lukken dergelijke klussen mij wel, maar als het tegenzit ben ik er lang mee bezig en dat wil ik nu niet. Als die staan kunnen ook de buitenkleden ervoor en de tuinpoefjes (raar woord eigenlijk 🤣) en dan vóór 2 parasolvoeten voor kleine parasols. Dat ruimt dan binnen en in de schuur weer! En als mijn nieuwe hek staat kan ik daar ook het één en ander aan ophangen. 
Ik haal ook regelmatig sprietjes onkruid tussen de tegels vandaan.... maar nu kan ik het bijhouden. In mijn tuin zelf groeit ook onkruid, dat is minder erg.... laat maar even, eerst kijken wat het precies is. Als het mooi is mag het blijven totdat ik er wat anders inzet.

Wel in de gaten houden of er haagwinde tussen zit, want dat is een drama! Liever mooi onkruid dan brandnetels, kleefkruid, distels en haagwinde. Ik moet ook nog tuinaarde halen.... dan kan ik de tuin ook verder ophogen. Dan misschien  een paar leuke bodembedekkers planten..... en hopen dat dat snel groeit. 
's Avonds om 9 uur was het nog steeds mooi buiten:

Zaterdag 5 april: Dit is een datum die in mijn geheugen gegrift staat ..... de sterfdatum van Ed in 1986.  Ik ontkom er niet aan dat dat op deze dag steeds in mijn gedachten is.

Het is natuurlijk niet meer zoals de eerste jaren..... hoewel ik hem nog steeds mis is het nu iets wat er 'gewoon' bij hoort. 39 jaar geleden.... dat is langer dan hij geleefd heeft, hij werd 35. Na zo'n tijd is mijn leven aangepast aan het alleen zijn en heb ik aan die korte tijd dat we samen waren heel veel herinneringen die ik koester. 
Mijn herinneringen zijn vooral mooie herinneringen.... die blijven en dat is belangrijk. Ik zeg wel eens 'liever kort en goed dan lang en moeizaam'.

Zoveel mensen hebben helemaal geen gelukkig huwelijk en hebben geen mooie herinneringen..... het kan dus altijd erger! 

We hebben mooie jaren gehad.... die jaren zijn belangrijk!

Het leven gaat door of je wil of niet! Dan kan je er maar het beste aan meedoen en genieten van wat er wel is. En er viel nog genoeg te genieten.... en het belangrijkste was natuurlijk Edwin. 
Voor Edwin wilde Ed er alles aan doen om het te kunnen rekken.... in de hoop dat Edwin nog herinneringen aan hem zou hebben en om wat meer van hem mee te maken. Ook Ed wilde graag kinderen en we hebben er alles aan gedaan om ze te kunnen krijgen..... dan wil je er ook voor kunnen zorgen en voelt het extra moeilijk als dat waarschijnlijk niet zal kunnen.... hij wist dat ik mij wel zou redden, daar hebben we het uitvoerig over gehad... niet rekken voor mij, alleen als hij het zelf wilde..... natuurlijk wilde ik hem nog heel lang bij mij houden, maar niet als het eigenlijk geen leven meer is, dat gun je niemand! 
Hij kon zelf het beste beoordelen of het nog waard was om door te gaan.... en hij wilde het... vooral voor Edwin, in de hoop dat het lang genoeg was voor Edwin om zich hem te herinneren. Helaas ging het snel en  kan een kind van 17 maanden die herinnering niet hebben, dus heb ik Edwin altijd veel verteld over zijn vader. 

Zo zijn er veel dagen waar herinneringen aan vastkleven.... vaak feestelijke herinneringen, soms nare herinneringen.... dat hoort allemaal bij het leven!  

******

Het mobiele inleverpunt staat er weer (de pilot was geslaagd, dus is hij terug!) ... voor het inleveren van kleine huishoudelijke apparaten en klein chemisch afval... daar ging ik eerst naartoe. Vervolgens even op de rommelmarkt van de Oranjewijk gekeken en een vrolijk paasstukje gekocht, wat ik buiten op mijn tuintafel neerzette. 

Dat thuis afgeleverd en een tas met statiegelddingen gepakt en een zak voor de kledingbak.... nou, dan ook maar gelijk boodschappen halen, ik ben nu toch onderweg. Eerder deze week al batterijen ingeleverd, dat zijn van die dingen die ik altijd vergeet en de zak werd steeds voller.  
Veel mensen gesproken vandaag. Ik werd door iemand aangesproken met jongedame.... grijns.... toen sprak ik hem aan met ouwe man.... hij is een paar jaar ouder. Het werd een leuk gesprek.

Bij de kassa iemand die de enorme stapel mandjes naar de andere (niet in gebruik zijnde) kassa verschoof omdat het in de weg stond.... niet voor hem (hij was er al voorbij), maar voor de mensen achter hem. Vervolgens schoof hij de beurtbalkjes naar achteren..... goed bezig en dat zei ik hem ook! 
Thuis de boodschappen opruimen.... en toen vond ik het voorlopig wel weer genoeg. Niet veel meer gedaan. 

Zondag 6 april: Boodschappen doen in Purmerend..... ik wilde naar Dirk. Die had wat tuinplantjes in de aanbieding.... leuk! En woensdag heeft de Lidl plantjesmarkt, maar ik weet niet of ik daar naartoe ga... die heeft wel meer maar hier ben ik ook al blij mee! Niet elke Lidl doet hier aan mee.... in Purmerend doet het filiaal waar ik altijd kom niet mee, ik moet naar een andere dan. Ik zie wel, ik heb nu al heel wat. Ik kan wat bakken vullen, dat fleurt al lekker op.... er kan altijd meer bij, maar ik ben hier ook dik tevreden mee. Het was even zoeken in de winkel waar het stond, maar het is gelukt. Toen ik wegreed bedacht ik dat ik ook nog tuinaarde nodig had (al zo vaak vergeten en als ik er om denk hebben ze het niet) .... die had ik daar niet gezien. Naar het volgende plein dan maar.... kijken of ze het daar hebben. Dat lukte, ik sjouwde 100 liter tuinaarde mijn winkelwagen in.... heel lief werd mij bij de kassa gevraagd of ze iemand moest roepen om mij te helpen..... maar ik moest nog even ruimte maken in mijn autootje dus besloot het zelf te doen. Op dat plein geeft de thermometer vaak rare dingen aan.... nu ook, er stond een koude wind, maar de -33 die op de thermometer stond leek mij toch wat overdreven!

Eigenlijk wilde ik nog naar de Action, daar heb ik eens een oplaadbaar sensorlampje gekocht wat mij erg goed bevalt en daar wil ik er nog een paar van... als ze ze nog hebben. En het is altijd leuk om daar rond te kijken, maar ja.... na dat gesjouw zag ik het niet meer zitten, ik ging naar huis met een volgeladen autootje. 
Daar eerst even de laptop aangezet, ik hoorde buiten op mijn phone dat er een berichtje was.... doordat ik alleen met wifi werk was dat misschien al een uur geleden of langer verstuurd want ik krijg het pas binnen als ik thuis ben, dus eerst maar kijken, privéberichten bekijk ik vaak meteen. Hahaha, het was pas net verstuurd, dat is toevallig! Gelijk antwoord gegeven.... ook weer geregeld. 
Even blijven zitten voordat ik mijn auto uit ging laden, rustig aan.... de tuingrond mocht nog even blijven liggen, dat gebruik ik toch niet meteen en dat kan ik verslepen op het onderstel van een boodschappentrolley. 
Ik kocht fuchsia's, Spaanse margrieten, 

een hortensia die meteen naar buiten mocht

en wat fruitstruikjes (nou ja... takjes!)

.... hopelijk gaan ze het goed doen! Afwachten maar....ik wil ze alledrie naast elkaar planten. 
In de advertentie zag ik ook kersen staan in de tekst, dat leek mij al vreemd omdat dat geen struik is, maar die waren ook onvindbaar... zal wel een foutje zijn geweest denk ik. Nu heb ik blauwe bes, zwarte bes en klapbes. Zal ik ooit van tuinieren gaan houden??? 😂😁😂 

 Binnenkort een afspraak voor het nieuwe hek en wat andere klusjes die nog moesten ....als ik weet wat ik nodig heb kan ik dat bestellen, dat wordt komende week geregeld en dan hoor ik ook wanneer het gemaakt wordt. Geen haast.... het is heerlijk als het klaar is, maar geen ramp als het nog even duurt. Mijn poort was eruit gevallen vorig jaar, maar die heb ik gewoon overdwars ervoor gezet.... is het toch een beetje afgesloten. 

🌼🌻🌺🌹🌸🌷🌸🌹🌺🌻🌼

Deze week was een rommelige week.... maar zoals altijd met veel goede momenten!
Veel geslapen, maar ik was ook actiever en dan heb ik dat blijkbaar nodig. 
Blij met mijn plantjes en het paasstukje... dat fleurt weer op.  
Het meeste moet ik nog planten, maar morgen is er weer een dag! 
Nu hopen op een lekkere en niet al te warme zomer zodat ik ook echt van mijn tuintje kan genieten. 
Plannen genoeg....de oude tuintafel die opgeknapt moet worden, de banken in elkaar zetten en ik wil nog steeds een elektrische barbecue.... een eenvoudige, ik geef geen barbecues voor grote gezelschappen en ik heb ook geen behoefte aan fikkie stoken, dus een elektrische is voor mij het beste en groot is niet nodig.... maar eens op zoek gaan en kijken wat er te koop is, het heeft geen haast!

Soms gaat het net goed!

 

Het is lang geleden, ik denk al zo' 25 jaar.
Ik ging samen met vriendin boodschappen doen in Purmerend in mijn oude auto ... we waren allebei kort daarna jarig en hadden dus wat meer nodig dan normaal en in Purmerend zijn meer winkels en dus weer andere dingen.
Gezellig samen op pad.... Edwin was ziek thuis, maar al aardig aan het opknappen.
In de Purmer moest we wachten voor overstekende koeien.... dat gebeurde daar wel vaker.... melken aan de ene kant van de weg en het weiland aan de andere kant, ik heb daar vaak staan wachten, niks bijzonders. Voor mij een bestelwagen en volgens mij daarvoor nog een auto. Mijn auto stond wat meer aan de kant dan die voor ons en daardoor kon vriendin erlangs kijken en die zegt ineens: "Dat gaat niet goed... dat gaat niet goed" ... ik vroeg mij af wat zij bedoelde ... maar al snel werd het duidelijk.

De koeien waren blijkbaar ergens van geschrokken en kwamen onze kant op rennen.... er viel een koe tegen de bestelwagen voor ons aan.... wow, dat was heftig... andere koeien rende gewoon over het gevallen dier heen..... bij mijn auto besloten een aantal koeien om ook aan de andere kant langs mij te gaan (waar maar weinig ruimte was) ... we waren ingesloten door op hol geslagen koeien.... automatisch schoof ik naar het midden van de auto, zover mogelijk bij de deur vandaan.... vriendin deed hetzelfde. Ineens zei ik: "We zitten wel knus zo" waarna we wat zenuwachtig de slappe lach kregen.

Ik bedacht dat mijn auto zo oud was dat een flinke klodder vogelpoep al voor 'total loss' zou kunnen zorgen, dus van de verzekering hoefde ik niet veel te verwachten als het mis zou gaan. Eindelijk waren ze mij voorbij en gingen ze verderop de hoek om. De boer rende er achteraan, maar zou ze nooit kunnen inhalen. 
De auto voor ons had een deuk zo groot als een koe.... en wij wachtten even... pffff, even bijkomen. Ik belde Edwin, ik wist dat hij de politiescanner aanhad en als die beesten lang bleven rennen dan zou er wel eens een melding van kunnen komen. Even praten met de bestuurder voor ons... vragen of hij ons nog nodig had.... 'nee hoor, ga maar!' 
We aarzelden nog even, toch raar om zo weg te gaan.....maar we besloten toch door te gaan. 
Op de terugweg met onze auto volgeladen stond de gedeukte bestelwagen op de oprit en de bestuurder die nogal laconiek reageerde toen het net gebeurd was stond met een deken om zich heen... blijkbaar toch nog de bibbers gekregen. 
Thuisgekomen werd ik verwelkomt met "35 koeien"  van André van Duin. 

Sinds die tijd kijk ik wat argwanender naar koeien..... ik heb hun kracht gezien en zag wat alleen hun gewicht al voor schade kon aanrichten.... ik wist dat natuurlijk al, maar door het met eigen ogen te zien was mij dat wel duidelijker geworden.

Ik was een keer een stukje aan het fietsen en op de terugweg kwam ik langs een boerderij die ik goed ken... en de bewoners ook. Ineens zag ik een koe op mijn pad.... hm... raar.... zou die ontsnapt zijn? Hé, nog een koe.... misschien moet ik toch maar even melden dat er een paar loslopen.

 
O, er komen er nog veel meer.... ach... het is natuurlijk melktijd, ze weten de weg (het is voor auto's daar doodlopend, dus geen druk verkeer). Ik zag er niemand bij, er was wel iemand.... maar dat zag ik pas veel later, ik verwachtte iemand die liep, maar er zaten er 2 op een quad. De koeien kwamen uit een hek verderop en ik ging even bij een ander hek staan..... even wachten tot ze voorbij zijn.... ik maakte vooral geen onverwachte bewegingen, stel je voor dat ze zouden schrikken. Maar koeien zijn nieuwsgierig en af en tot bleef er eentje staan om mij te bekijken, een stapje naar mij toe.... dan kwamen de koeien erachter ook even kijken... 'hé, daar staat een vrouwtjesmens'..... pfff... schiet op beesten.... 1 koe is niet erg, maar dit waren er wel veel. Ineens voelde ik een warme wind in mijn nek.... geschrokken draaide ik mij om... jawel, 2 koeien waren uit het hek achter mij gekomen, eentje was aan het kijken wat ik in mijn fietstas had (echt, hij stak zijn kop in mijn fietstas) en de ander ademde in mijn nek..... hellup! Het eind van de 'stoet' kwam in zicht, even zwaaien naar de berijders van de quad.... aan de big smiles te zien hadden ze wel door dat ik mij toch niet zo op mijn gemak voelde. 

Ons avontuur in de Purmer was gelukkig voor ons goed afgelopen, maar ik heb later nog eens gehad dat ik in gedachten de klap al hoorde,  deze keer kwam er geen koe aan te pas... nou ja, misschien een bestuurder die zo dom was als een koe:
Ik was op weg naar een feestje .... aan de andere kant van de weg had iemand getankt en stak over om aan mijn kant van de weg zijn route te vervolgen. Hij maakte geen snelheid, dus ik remde al en hij stak weer over naar de andere kant, ik vermoed vanwege zijn geringe snelheid.....ik gaf weer gas.... maar hij had de bus over het hoofd gezien die over de in het midden gelegen busbaan reed. KNAL!!!!

 De bus ramde de auto aan de zijkant, raakte uit koers en kwam mijn kant op terwijl hij die auto voor zich uit schoof alsof bus een sneeuwschuiver was..... 'hooooooo' ...... ik trapte vol op mijn rem en probeerde hem in zijn achteruit te krijgen....wat natuurlijk niet zomaar ging.  Het ging net goed ........ we kwamen allemaal tot stilstand, in mijn herinnering nog geen halve meter van elkaar...... net naast het tankstation. De bestuurder van de auto stapte uit zijn auto en in de bus. Mooi, die was er dus zo te zien goed vanaf gekomen. Ik wachtte even, misschien hadden ze mij nog nodig als getuige. Maakte een praatje met iemand van het tankstation die even kwam kijken, achter mij toeterden auto's ... tuurlijk... doe niet zo ongeduldig en ga achter het tankstation langs, denk je dat die bus voor zijn lol zo dwars over de weg staat met een auto er tegenaan? Blijkbaar was ik niet nodig, want ik stond er al een tijdje (tijd genoeg om even te vragen aan mij, het was wel duidelijk dat ik alles gezien had)  en ik besloot om ook mijn weg te vervolgen.... eerst achteruit, want er was een rand waar ik niet overheen kon (nou ja.... niet zonder schade waarschijnlijk) en ik ging ook achter de benzinepompen langs en had nog een leuk feest, al kwam ik wel met knikkende knietjes daar aan. 

't autootje