Internet en ik ben raar!

 

Ik ben een onbenul als het op moderne techniek aankomt en wordt zenuwachtig als iets als internet niet werkt. 
Nog niet zo lang geleden is na veel gedoe mijn glasvezel aangesloten en kreeg ik superwifi omdat mijn modem in de meterkast moest en dan was dit handiger. 
Dinsdagochtend kwart over 8...... superwifi stond te knipperen, dat vond ik niet zo super. Heel even had ik nog internet op mijn laptop, maar toen was het over. Op mijn smartphone (gebruik ik met alleen wifi) ontving ik af en toe wel een mailtje, ik kon er verder niks mee, maar ik wist dat het binnenkwam en dat is al heel wat! Maar of alles binnenkwam wist ik niet. 

Ik word heel zenuwachtig hiervan.... raar, want er zijn erger dingen in het leven, maar ja.... dat zeg ik steeds tegen mijzelf, maar ik stond echt stijf van de zenuwen. Wat dat betreft spoor ik denk ik niet helemaal, want voor operaties en onderzoeken heb ik daar geen of nauwelijks last van... en dan voor dit wel. Ook raar: Jaren geleden moest ik een darmonderzoek n.a.v. het bevolkingsonderzoek. Ik kreeg keurig een lijstje met procenten over de kansen dat het niks was, iets kleins wat meteen verholpen kon worden, wel wat aan de hand of heel ernstig. Duidelijk, de kans op niks aan de hand of niks bijzonders was vele malen hoger dan de kans op iets heel ernstigs en dan zat daarvoor nog 'er is wel iets aan de hand, maar dat kan behandeld worden'.  
Ik had eerder aan dat bevolkingsonderzoek meegedaan en toen was er niks gevonden, wat mee het idee gaf dat de kans dat het heel ernstig was nog kleiner werd, want waarschijnlijk was er de vorige keer dan nog niks aan de hand (niks is zeker, maar toch....). 
Het onderzoek zelf zag ik nauwelijks tegenop en voor de uitslag was ik ook niet echt bang. Natuurlijk ga ik liever een dagje winkelen of een avondje naar het theater, maar echt zenuwachtig was ik er niet voor. 
Maar toen...... er kwam een brief dat ik moest komen voor een intakegesprek.... oké, doen we. Daar zag ik al meer tegenop..... en op de dag zelf stond ik stijf van de zenuwen. Ik snapte er niks van.... het was alleen maar een gesprek!!!! 
Zodra ik daar binnen was was het over.... een aardige man legde mij alles uit en maakte een afspraak voor het onderzoek. Op de dag van het onderzoek was ik nauwelijks zenuwachtig.... raar toch? Natuurlijk was mijn bloeddruk wel wat hoger dan normaal, maar niet al te gek. 

Ik maak mij dus druk om de verkeerde dingen.... dat is wel duidelijk!

Elke keer kijken of superwifi weer meewerkte, maar hij bleef groen knipper. In de meterkast gekeken.... niks raars te zien. Zal ik ze bellen? Mijn vaste telefoon deed het wel! Even vast het telefoonnummer opzoeken op internet..... uhhhh... internet, dat is het probleem juist. 

Ik ben snel bang dat ik iets verkeerds doe als ik zelf ga rommelen, dus afwachten. Misschien een storing die niet alleen bij mij zit? Ik wil wel op 'alle storingen' kijken, maar ik heb geen internet. 

Een paar uur later..... nog steeds hetzelfde...... ik zag geen knopje, maar wel een stekkertje.... zal ik dat er eens uittrekken en er weer indoen? Hij stopte met knipperen.... maar deed nu niks meer. Ik ontdekte toch nog een knopje en drukte erop.... en nog eens. Even wachten.... nog steeds niks. Zal ik die knop eens lang indrukken? Jawel.... er kwam weer leven in...... hij was in elk geval gereanimeerd! 
Knipperen, groen.... rood..... groen...... even rood.... weer groen en hij bleef gewoon groen branden!!!! 
Hoeraaaaaa...... wifi doet het weer super! Ik heb weer tv en internet en ik heb ut zelluf voor elkaar gekregen. Pfffff..... waarom heb ik dat niet eerder gedaan? Ik voel mij meteen een stuk beter. 

Maar echt, het is toch niet normaal dat mijn hart in mijn keel klopt omdat dat lampje staat te knipperen? 

Opoe vertelt.... lang geleden winkelen bij de MIRO.... en echt, het was mijn schuld niet!

 Ineens moet ik denken aan lang geleden..... ik was net getrouwd in augustus 1978 en haalde mijn boodschappen vaak bij de MIRO in Purmerend.... ik woonde ik die tijd ook (tijdelijk) in Purmerend. 
Het was vlak voor mijn verjaardag en wilde wat lekkers in huis halen..... ik liep door het frisdrankengangpad en keek naar de bovenste plank, daar stonden allemaal lekkere smaakjes..... ineens zie ik de flessen naar voren hellen en naar beneden storten.... ik sprong opzij, maar voelde van alles tegen mijn benen spatten. Ik vermoed dat het kwam doordat het te dicht op elkaar stond en doordat aan de andere kant (achterkant) iemand wat pakte of terugzette de boel in beweging kwam. Maar waar het ook door kwam, het was een ravage. Een vrouw zei zachtjes tegen mij  "Niks zeggen, gewoon doorlopen!"  ... ik reageerde nijdig: "Ik heb het niet eens aangeraakt, ik keek alleen maar!" 
Ik nam geen frisdrank of vruchtensap mee 😂. 

Een paar maanden later..... ik keek in de diepvries en zag een doosje dat ik niet kende, met iets roods.... ik pakte het en meteen lag de hele diepvries vol met stukjes paprika! Waarschijnlijk was iemand voor mij ook nieuwsgierig geweest en had het doosje opengemaakt.... ik had het niet gedaan hoor, echt niet. 

Weer een paar maanden later, het was warm buiten en ik kwam met een volle winkelwagen naar buiten.... ineens begaf het inklapbare deel van de winkelwagen het.... waar het normaal naar binnen klapt als de wagens in elkaar geschoven werden, klapte het nu naar buiten en al mijn boodschappen kletterden op straat....incl. de flessen cola die ik gekocht had..... de glazen flessen bleven heel, maar de metalen doppen niet.... in beide flessen zat een heel klein gaatje waar de cola uitspoot.... ik zette ze snel iets verder en rechtop...... laadde snel de winkelwagen weer in terwijl ik dat inklapbare deel tegenhield en liep zo naar mijn auto... snel de boodschappen erin, een deel kleefde al flink.... hm... het tijdschrift wat ik gekocht had was flink nat en vies. Terug naar de winkel.... ik kwam langs de flessen die nog stonden de spuiten als oliebronnen en de wespen kwamen op de zoetigheid af. Nijdig (ja alweer nijdig, dat kan ik ook zijn!) liep ik de winkel in, zocht een medewerker en zei niet al te vriendelijk dat die kar rijp voor de sloop was. "O, zet daar maar neer" zei hij laconiek. Toen werd ik pas echt nijdig en vertelde over de cola spuitende bronnen buiten en mijn kleverige boodschappen en onbruikbare tijdschrift.... ik mocht nieuwe cola en tijdschrift pakken. 

Sinds die tijd werd ik er in de familie vaak mee gepest: "Ze staan je zeker op te wachten buiten? O, daar heb je d'r weer..... nee.... blijf maar buiten!" en meer van dat soort dingen. Ondertussen kon ik er zelf ook wel om lachen.

foto is van eind 1976, dus nog niet getrouwd.

Later wilde ik er eens een pot appelmoes pakken die Ed zo lekker vond..... nee, er viel niks, maar ik zag dat de appelmoes beschimmeld was.... ik keek verder en zag nog veel meer schimmel in andere potten. Ik liep er mee naar een medewerkster en liep het haar zien. "O, zijn er ook potten zonder schimmel? Ja? Dan pakt u die toch, zet deze maar terug!"  Met mijn mond open van verbazing bracht ik de pot terug.... en pakte geen schimmelloze pot.... de eetlust was even verdwenen. 

Toen ik een keer vroeg wat iets kostte (er stond geen prijs bij) kreeg ik het antwoord dat dat bij de kassa bij het afrekenen wel duidelijk werd. 

De MIRO bestaat niet meer..... gek hoor. En toch vond ik het een leuke winkel! 

En nu alweer ruim een week thuis ...... het 'normale' leven is weer begonnen.

Die vrijdag sloeg ik het zwemmen toch nog maar even over..... rustig aan. Er moest weer van alles gebeuren en natuurlijk tassen verder uitpakken, cadeautje inpakken, eigenlijk boodschappen halen, maar dat kon nog wel een dag wachten . In de namiddag een verjaardagsborrel.... voor mij is dat verjaardagsthee 😂.

Dat was heel gezellig en er was veel lekkers. Thuis hoefde ik niet meer te eten nadat ik saté en brood op had.... heerlijk!  Ik viel daarna snel in slaap.....ik had de tv aangezet, maar heb niet veel gezien.

Zaterdag eerst de griepprik halen..... dan heb ik voor dit jaar al die dingen weer binnen! Jammer dat ik natgeregend thuiskwam, maar ik had de afgelopen tijd veel op bankjes in een mild najaarszonnetje gezeten, dus niet zeuren, het kan niet altijd feest zijn! 

Zondag werd het nieuwe verenigingsgebouw officieel geopend, daar moest ik natuurlijk ook naartoe. 
De naam van het gebouw werd bekendgemaakt, er werd muziek gemaakt en het was er druk, erg druk.

Het is een algemeen verenigingsgebouw, maar ook het gebouw waar wij repeteren....... vroeger was er hier ook een verenigingsgebouw, daar hebben we jaren gerepeteerd... maar het moest gesloopt worden (niemand snapt waarom), dus na een fusie met een andere muziekvereniging die een eigen clubgebouw had zijn we daar naartoe verhuisd. Dat moest nu ook gesloopt worden i.v.m. een nieuwe woonwijk, dus er moest weer wat nieuws komen. Een eigen gebouw kregen we niet, maar we hebben weer onderdak. Het oude verenigingsgebouw is al vele jaren na veel protest gesloopt en het wordt nog steeds gemist. Wij hebben veel ruimte nodig...... als we zitten te repeteren kunnen we echt niet in een kamertje zitten.... allemaal op een stoel, een lessenaar ervoor, tas met muziek ernaast etc. Sommige instrumenten hebben meer ruimte nodig, niet alle stoelen kunnen dus dicht bij elkaar staan. Het slagwerk neemt ook veel ruimte in beslag en pauken en drumstellen e.d. moeten er kunnen blijven, want dat neem je niet op je rug mee naar huis. We hebben de ruimte meerdere dagen nodig, want we hebben meerdere groepen die moeten repeteren en er wordt muziekles gegeven.  Er zijn dus niet veel mogelijkheden om ergens anders onderdak te vinden.  Daarom was het ook zo jammer dat jaren geleden dat andere verenigingsgebouw werd afgebroken..... zonder dat er iets voor terugkwam! En nu dan dit mooie gebouw....... alles nieuw.... top.  De onthulling van de naam..... het heet Verenigingsgebouw de Monnick..... dat is een goede naam vind ik. Een fotograaf vond dat ik ook even met de naam van het gebouw op de foto moest.  De burgemeester onthulde het samen met de bedenker van deze naam. De burgemeester vertelde dat ze als kind ooit bij een drumband zat, maar omdat ze niet goed kon roffelen is ze nooit verder gekomen.... haar vriendinnen wel en één vriendin was ook aanwezig..
Daarna werd binnen een klein concert gegeven...... en de burgemeester en vriendin lieten nog even horen wat ze nog konden na zoveel jaar...... erg leuk. 
Weer even wat mensen gesproken die ik lang niet gezien had.......  ik denk dat ik binnenkort maar eens gewoon naar een repetitieavond ga om te luisteren... en dan tot de pauze of zo. Misschien stel ik het steeds uit, want ik ben 's avonds vaak wel moe..... maar het gaat een keer gebeuren. Het spelen lukt nog niet, maar een keertje langskomen is ook leuk. Maar ik weet dus nog niet wanneer! Misschien neem ik dan wel even wat lekkers mee, dat lijkt mij ook wel leuk. 
 

Wachten op wat komen gaat

Hm.... deze jas is ook al te groot zie ik..... maar dan kan er wel een dikke wintertrui onder!

De burgemeester (links) is het nog niet helemaal verleerd!

Bovenstaande mooie foto's zijn allemaal van Herman Kemper..... die van mij zijn een stuk minder mooi, maar ja.... even met mijn telefoon, ik ben kleiner dus er staat al snel iemand in de weg en ik ben niet brutaal genoeg om voor iemand te gaan staan....... en ik ben gewoon geen fotograaf!
Daarom ben ik wel altijd blij dat hij vaak overal foto's van maakt, dan zijn ze zeker goed.
Ik leg alleen maar herinneringen vast. 

Toch nog wat foto's van mijzelf, ik wil niet alles 'pikken':

De burgemeester haalt nog wat resten plakband weg.

Ton 40 jaar lid

En Klaas 50 jaar lid. 

En even van de andere kant bekeken.... ik weet niet (zeker) wie de fotograaf is, maar ik vind deze foto erg leuk!

Ik kreeg daar ook nog een verjaardagcadeautje van iemand die al een mooi boek met een kaart door de brievenbus had gegooid, maar de leuke windspinnen paste niet door de brievenbus. Geweldig! 
Ik bleef niet zo lang.... niet overdrijven. Nog even naar de winkel, ik wilde liever naar huis, maar dan hoefde ik maandag niet als ik geen zin had of met andere dingen bezig was.... dat is ook lekker. Er zat een kans in dat ik naar de apotheek moest, ik had vorige week woensdagavond (de 16de) al via de site medicijnen besteld, maar nog geen berichtje gehad dat ze er waren. Vervelend, dan ben ik altijd bang dat de Ozempic er weer eens niet is..... dat gezeur met dat medicijn... het was een tijdje goed gegaan en ik hoop echt dat ik het op tijd krijg. Ik wacht het even af, maar als het bericht niet komt ga ik er binnenkort gewoon naartoe! Als het er niet is wil ik dat ook graag weten.... en het gaat om 2 medicijnen, dus kom op.... laat in elk geval weten wat ik kan verwachten. Die site die ik altijd gebruik om het te bestellen geeft een berichtje als ze het doorgegeven hebben aan de apotheek.... en een berichtje als die het in behandeling heeft genomen, maar het wonderlijke is dat die laatste melding er ook nog niet is! 
Gelukkig krijg ik de Ozempic tegenwoordig wel voor 3 maanden, een tijdlang was het steeds maar voor één maand en was het dus veel vaker afwachten of het er was..... en stress is nooit goed en zeker niet bij diabetes en daar heb ik het nou juist voor nodig! 

En vandaag wel weer naar het zwembad..... zo lekker weer! En het is ook nog mooi weer geworden, heerlijk! Het waren even een paar drukke dagen..... daardoor de rest van deze week weer veel geslapen, maar ook veel gewandeld.... iets teveel, want mijn benen en voeten gingen protesteren en ik kreeg steeds meer last dus ik heb nu even een paar dagen niet gewandeld, alleen fietsen en wat oefeningen... en vandaag dus watergym, dus toch wel wat beweging. 

Volgende week krijg ik in het weekend nog verjaardagsvisite, die wilden graag nog even langskomen en het weekend erop komen 2 jarigen (Edwin en Wesley) hun verjaardag hier vieren.... dan hoef ik dus niet op stap!  Wesley had vorige week een ongelukje op z'n werk.... het leek eerst mee te vallen, het werd verbonden..... maar thuis in bed begon het ineens wel heel erg te bloeden.... naar het ziekenhuis.... een slagaderlijke bloeding.... oeps, het viel dus niet mee. Slagader gerepareerd en nog 5 hechtingen in zijn knie (van zijn andere knie had hij al een tijdje last!), dus ze zaten met z'n allen midden in de nacht in het ziekenhuis. Gelukkig ging het daarna goed, maar hij had wel veel bloed verloren. 

 

Dan staat er voor later deze maand nog een etentje op het program, nog voor mijn verjaardag .... aangeboden door vrienden, we gaan met z'n vijven lekker eten.... gezellig! Mijn agenda is dus niet leeg, maar het is niet allemaal achter elkaar, dat is wel zo prettig en het zijn allemaal leuke dingen. Leuke dingen vragen ook energie, maar ik ben liever moe van iets leuks dan van iets vervelends.  Als ik steeds tussendoor een kleine week of zo niks heb dan is het goed te doen, een paar dagen achter elkaar heb ik liever niet, dat is normaal al wat veel en nu is dat veel te veel. Soms kan het niet anders en dan moet ik ook wel eens wat overslaan..... dat is ook geen drama. 
Maar..... het gaat best goed! Met een beetje aanpassen door niet teveel achter elkaar te willen doen (voor zover dat mogelijk is) en op tijd mijn rust te pakken kan ik toch echt nog wel veel doen, alleen niet veel extra dingen, maar dat komt ook wel weer....... alles op een laag pitje en als het lukt mag het pitje wat hoger, maar niet overdrijven.... ik merk snel genoeg of het lukt!

Deze vrijdag toch nog maar naar de apotheek gegaan...... tot mijn verbazing lag alles keurig klaar en er was mij een sms gestuurd..... die is dan niet aangekomen. Dat kan, ik heb het eerder meegemaakt en ook dat er één van mij niet aankwam...... en een messengerbericht dat pas uren later aankwam.... dus er gaat wel eens iets mis. Goed dat ik dus even gevraagd heb.... en ik heb gewoon voor 3 maanden...TOP! 

Mijn verjaardags-tiendaagse in 4 delen ............ deel 4

 Maandag maar rustig starten....niet overdrijven. Toch in de middag nog even gewandeld en nu was een stukje van park Angerenstein aan de beurt. Hier was ik ook al eerder geweest.  Deze keer weer veel op bankjes gezeten in de zon..... heerlijk. 

Natuurlijk weer met veel mensen even gesproken, dat gaat vanzelf, zoveel mensen vinden het heerlijk om daar te lopen en dat zijn vaak mensen die graag even een praatje maken. Al deze parken liggen dicht bij elkaar en allemaal niet ver van Edwin zijn huis, net als de heemtuin en de stadsboerderij. Geweldig..... juist nu winkelen nog wat moeilijk ging (wel een paar winkels, maar niet teveel) was het heerlijk dat dit wel kon. 

Winkelen is vermoeiender, maar wandelen in die parken waar het prachtig is en veel bankjes staan is veel langer vol te houden. En als het zonnetje er dan ook nog bijkomt is het helemaal lekker.... geen brandende zon maar een milde zon en verder was het lekker fris buiten. Dit is mijn ideale weer! En ik hou van de herfstkleuren die al volop aanwezig waren. Het bruin/geel/rood/groen vind ik zo mooi, van die heerlijk warme kleuren.

Ook in dit park oude dikke bomen... prachtig. En weer overal kabbelende beekjes, heerlijk dat geluid.

Ik besloot deze keer niet allemaal zijweggetjes te nemen en door hetzelfde hek naar buiten te gaan als waar ik door naar binnen ging..... want door al die werkzaamheden aan de Velperweg was het al lastig genoeg om een route naar huis te vinden.... het ziet er allemaal zo anders uit en het is zoeken naar een fiets of wandelpad.

Ik wilde ook niet te laat terug zijn, maar lekker tussen 6 en 8 luisteren naar Berts themashow op (o.a.) radio Noordzij. Ineens kon ik niet meer reageren op de facebookpagina van de themashow...... even later was mijn persoonlijke pagina van facebook ook leeg. Ik probeerde van alles en klikte overal op...ineens was het terug... het meeste dan. Geen idee waar ik op geklikt heb. Een groot deel van mijn chatgeschiedenis was ik al iets langer kwijt, ik weet dat meer mensen daar last van hebben. Ik kan het terugkrijgen als ik mijn pincode intoets.... maar ik heb daar geen pincode van. Facebook wordt steeds slechter!!! 

Dinsdag had ik een afspraak met G. .... heel gezellig. Voorheen sprak ik regelmatig met haar af, maar toen ging ik nog zo'n 4 keer per jaar naar een kapper in Arnhem. Dan plakte ik er een winkeldagje aan vast en soms maakte ik ook een afspraak met haar.... of ook wel eens als ik zoals nu bij Edwin logeerde.... maar het was er nu heel lang niet van gekomen en we besloten samen te lunchen. 
We hebben veel gekletst en zijn weer helemaal bij! We hadden elkaar zo lang niet gezien dat er ook wel veel bij te praten viel. Natuurlijk ook even gewinkeld en daarna nog even wat gedronken samen.... weer -een topdag. Ze had een melkopschuimer voor mij mee..... daar ben ik heel blij mee. 

Woensdag ging ik het meeste vast inpakken, zodat ik donderdag vertrekken kon. Als het meeste al ingepakt is ben ik zo klaar. Niet alles kon mee, maar volgende maand zijn Edwin en Wesley jarig.... ik weet nog niet wanneer ze het vieren, maar dan ben ik er weer en neem dan dus weer wat mee. 
Mooi weer, dus ook even wandelen..... naar Presikhaaf dan maar..... het liep niet echt lekker, mijn benen hadden er geen zin in ..... daar even zitten en toen kreeg ik buikkramp.... blijven zitten dan maar.... het zakte af. Toch maar even een winkel in, ik was er nu toch....kramp kwam en ging weer, meerdere keren.... dan maar weer terug, steeds langzamer lopend. Misschien dinsdag toch teveel gelopen, ik weet het niet.... maar er hoeft niet altijd een duidelijke reden voor te zijn...... ik had gewoon mijn dag niet. De rest van de dag dus maar lekker geluierd, ik had in elk geval toch een aardige wandeling gemaakt. 

Donderdag terug naar huis.... ik heb een heerlijke tijd gehad in Arnhem.... heerlijk ontspannen, top! 
Ik had dat gewoon even nodig. Het vele wandelen, daar gun ik mij thuis niet zoveel tijd voor.... ik wandel wel, maar korter. Bovendien is het wandelen hier in die mooie parken wel heel fijn en het was vrijwel aldoor mooi weer. Dat is dus echt vakantie! Natuurlijk kon ik niet alles wat ik wilde, maar dat is niet erg..... dat heb ik normaal ook, maar dan zijn het vaak dingen die ik even kan uitstellen, volgende week wel.... en dat was nu anders..... winkelen in Arnhem is volgende week niet logisch, dan moet ik het dichterbij zoeken. Maar dichterbij mijn huis winkelen is verder dan winkelen bij Edwin. Vanuit mijn eigen huis ga ik niet aldoor ergens naar toe voor 2 of 3 leuke winkels .... in Arnhem wel, omdat het veel dichterbij is. Maar ik heb toch wel lekker nog wat gewinkeld en dat was leuk! Ook regelmatig op Edwin zijn hometrainer gezeten.... nou ja, eigenlijk is het een bureaustoel met trappers.... ideaal als je vaak achter een bureau zit. Ík denk dat tijdens het werken het in een rustig tempo gaat en niet zwaar, (volgens mij ben je dan meer met fietsen bezig dan met werken als je fanatiek fietst) maar je bent met heel rustig fietsen toch in beweging! Edwin kende hem van zijn werk en kocht er voor thuis ook één. Voor mij een tikkie hoog, maar het ging net....maar ja, ik heb nou eenmaal erg korte pootjes.....hij is verstelbaar, dus voor mensen met een normale lengte zal hij altijd goed zijn. 

En nu weer gewoon thuis.... ook lekker natuurlijk. Het dagelijkse leven weer oppakken, vrijdag misschien weer zwemmen (maar misschien slaap ik lekker uit),  een verjaardag, zaterdag de griepprik halen, zondag de opening van het nieuwe verenigingsgebouw waar mijn vereniging nu naar verhuisd is. Meteen druk..... maar niet overdreven, want daarna had ik weinig afspraken, dus dan valt het wel mee. Maar de gewone huishoudelijke dingen gaan natuurlijk weer gewoon door.

Ik zat ruim een uur in de trein en dat is heerlijk.... meestal kan ik wel zitten en zo'n uurtje is gewoon lekker uitrusten. Deze keer zat ik al lang op het perron, want mijn trein ging niet.... de volgende wel, dus het viel mee.... een half uurtje langer wachten.... geen probleem.
Dan nog met de metro en bus, maar dan ben ik snel thuis en kan ik neerploffen op de bank.
Zo blij dat ik toch al veel kan..... de rest komt ook nog wel! 
Thuis vond ik allemaal verjaardagskaartjes en zelfs cadeautjes/geld in de brievenbus.... geweldig! 
Zo leuk allemaal..... wat kaarten had ik wel verwacht, maar de cadeautjes echt niet! Zo lief allemaal. 
Ik kroop dus meteen achter de laptop om mensen te bedanken en hier en daar te melden dat ik weer thuis was. Nu maar hopen dat ik niemand vergeten ben. 

Bedankt Edwin, ik vond het heerlijk om jouw huis als tijdelijke thuishaven te hebben en natuurlijk ook Geurtje en Wesley bedankt voor alles! Ik ben echt even bijgekomen! Deze 10 dagen waren voor mij ook een verjaardagscadeau! 
Ik logeer wel vaker bij je, maar dit was anders...... echt, ik kwam helemaal tot rust, ik had het even nodig.  En dan de late avondgesprekken over van alles en nog wat...... heerlijk!