Mijn verjaardags-tiendaagse in 4 delen ............ deel1

 Het is al even geleden, maar ik heb een heerlijke verjaardag achter de rug. 
Ik vierde hem niet thuis, maar logeerde 10 dagen bij Edwin, heerlijk rustig, maar wel feestelijk. Geluierd, maar toch nog wel veel gedaan, vooral gelopen. Maar niks hoefde, weinig afspraken en dat dan alleen voor leuke dingen en verder hoefde ik niks te doen.... ik kwam een beetje bij! 
Jammer dat ik blijkbaar niet iedereen gemeld had dat ik er niet was, er stond op mijn verjaardag iemand aan de deur..... sorry, ik dacht dat ik het gezegd had, maar weet nu ondertussen dat ik waarschijnlijk met iemand anders in de war was.

Dinsdag de 8ste kwam er al vroeg een pakketje met een erg leuk cadeau..... super!

Het leuke is dat ik eerder al eens zo'n kistje met een saxofoon kreeg, maar dat was een sleutelhanger en die heb ik om de nek van één van de poppen uit mijn poppenhuis gehangen, maar deze is zonder sleutelhanger en mag mooi in zijn kistje blijven. Dus helemaal top! En lichtjes zijn altijd leuk (de batterijen zitten er al in), zowel voor het poppenhuis als op vele andere plekken. Blij mee dus.... blij omdat het onverwachts was, blij omdat er over nagedacht is en blij omdat ik het erg mooi vind! 

Daarna vertrok ik naar Arnhem (eigenlijk zou ik eerder al gaan, maar een afspraak bij de gynaecologe zorgde voor verandering van de planning.... bij de gynaecologe was overigens alles goed, cyste is niet gegroeid, zoals verwacht), een volle trolleytas mee want ik zou ruim een week blijven en nog een bigshopper, want Geurtje was ook jarig geweest en daar had ik ook nog een cadeau voor dat niet zwaar was, maar best groot en onmogelijk in mijn trolleytas paste. 
Bus, metro, trein.... het ging vlot.... in Arnhem de bus .... ik was al gewaarschuwd, ik moest er bij een andere/tijdelijke halte uit, want de bus rijdt anders i.v.m. een reconstructie van een straatweg vlakbij Edwin zijn huis ..... die halte was duidelijk verder. De planning is dat dit eind zomer 2025 klaar is..... hm... planning..... dergelijke planningen kloppen zelden, dus ik ga er maar van uit dat het 2026 wordt! Het is een lange straat, dus als ze een stuk verder bezig zijn zal ik er misschien minder last van hebben.... hoewel de bussen dan ook wel een andere route zullen rijden, maar misschien is mijn oude halte dan weer terug.
Een tijdelijke opstaphalte zou wel dichtbij zijn huis zijn .... handig als ik de stad in wilde, maar die halte was alweer weg..... dat is pech. Zal wel te onhandig geweest zijn in die smalle straat. Ik kan best wel een flink stuk lopen, maar minder dan voor ik ziek werd en ik loop nog steeds anders... wat onzekerder, waggelend en slingerend soms .... mijn evenwicht is niet optimaal, het kost dus wat meer moeite. Maar vooral als ik niks mee te slepen heb gaat het best goed. Maar mijn trolleytas was zwaar, de bigshopper onhandig en ik had een blaar achterop mijn hiel (voor het eerst weer stevige dichte schoenen aan!).... ik was dus blij toen ik mij op de bank kon laten vallen.
Edwin werkte die dag thuis, daarom ging ik naar zijn huis toe i.p.v. naar Geurtje, nu kon ik meteen mijn trolleytas uitpakken
Even wachten tot hij klaar was met werken.... en met mijn cadeau voor haar stapten Edwin en ik even later in zijn auto en reden naar waar we even later met zijn vieren heerlijk zaten te eten, maar eerst keek hij nog of er post was..... en dat was er.... voor mij! Er was een heel leuke kaart voor mij gekomen op zijn adres.... top,  dat was onverwachts en dan extra leuk.... en er was duidelijk werk van gemaakt! 

**********

De volgende dag (woensdag 9 oktober) kreeg ik een aubade van Edwin, zo jammer dat ik dat niet gefilmd heb..... 2 verjaardagsliedjes nog wel.....geweldig! Dat was lang geleden dat er iemand voor mij zong...... de laatste keer was op een terrasje waar iemand voor een opdracht (wat gefilmd werd van een afstandje) voor mij (of iemand anders)  moest zingen. Zij ging op haar knieën voor mij zitten en zong "You are so beautiful" , geweldig! Het gekke was dat er niemand op of om keek.... alsof het heel normaal was hahaha. 
Maar dat is al jaren geleden en de laatste keer dat Edwin voor mij zong was denk ik 30 jaar geleden of zoiets. Hij had al eerder een slinger vlaggetjes opgehangen, gezellig. 

Hij ging naar zijn werk en ik draaide mij nog even lekker om... niet echt geslapen meer, maar lekker weggedoezeld, rustig aan!  Tegen de middag ging ik boodschappen doen, best een stuk lopen. Ik liep dat stuk wel vaker, maar nu leek het verder, en dat is niet zo gek natuurlijk, want hoewel mijn conditie eerst heel snel vooruit ging, blijf ik nu een beetje hangen op een punt dat volgens mij nog niet het eindpunt is, ik denk dat het beter kan en dat dat pas echt gaat lukken als de medicijnen afgebouwd zijn, nog even geduld en blijven 'trainen' .... het zal vast voor die tijd nog wel iets verbeteren!

 Als ik met de bus ging moest ik naar die tijdelijke halte en dan ben ik al op de helft, nou, dan alles maar lopen. Even naar Zeeman en de Prijsmepper, maar tussendoor lekker buiten op een bankje gezeten, bijtijds even zitten werkt het best! Voor ik naar de supermarkt ging had ik weer een stop, nu voor een heerlijke lunch! Daarna bij de supermarkt wat lekkere dingen gehaald voor 's avonds, want wie jarig is trakteert! Maar nadat ik de boodschappen opgeruimd had ben ik even gaan liggen, wekker gezet.... en toen naar Geurtje met de bus. Er kwam een bus waarvan  op het bord stond dat hij uitgevallen was.... wonderlijk. 

In de volgende bus (ik moet overstappen, kan niet rechtstreeks naar Geurtje) was het erg druk, een man verloor zijn evenwicht, werd opgevangen, rechtop gezet en aan een arm naar een zitplaats getrokken..... wat een samenwerking, het zag er leuk uit en hij moest er zelf ook om lachen. Na een bijna-aanrijding (dat ging echt maar net goed) stapte ik bij de volgende halte uit.... het was zo druk in de bus, ik stond op de rolstoelplaats, er stond ook iemand met een grote kinderwagen en buiten stond een vrouw met een rollator te wachten tot zij erin kon.... ik besloot plaats te maken en het laatste stukje te lopen. De haltes zijn daar dicht bij elkaar en ik hoefde maar 2 haltes verder te zijn.... die halte is nog net niet voor Geurtjes deur, maar het is op kruipafstand! Maar wel veel stappen gezet die dag! 

Jammer dat het was gaan regenen.

Toen Edwin ook van zijn werk kwam kreeg ik de cadeaus..... jeetje, ik mag wel een vrachtwagen huren om thuis te komen.....zoveel.... en vooral zoveel leuke en handige dingen..... geweldig!

Morgen nog maar eens goed bekijken en foto's maken.

Er werd eten gehaald, met patat maak je mij altijd blij, dat verveeld nooit!!!! 

En daarna gingen we een spelletje ouderwets dominoën..... nou, dat is echt uit mijn heel vroege jeugd.

Het was wel wat anders, met cijfers i.p.v. stippen.... dat maakt niet uit natuurlijk, maar dit ging tot dubbel 9 i.p.v.tot dubbel 6!  Ik kan mij de tijd niet heugen dat ik domino speelde, maar dat maakt niet uit....het was wel leuk.

En wie jarig is trakteert!

De hele dag stroomden de felicitaties binnen.... per mail, messenger, facebook, app en ook nog per telefoon. Geweldig, ik heb niks te klagen! Voor iemand die het niet echt viert is dit toch wel erg veel en heel leuk. Wel vreemd was het dat veel berichten op Facebook pas later zichtbaar waren voor mij, zelfs  4 dagen later ontdekte ik nog nieuwe berichten, raar. 

Het is ook niet dat ik mijn verjaardag niet wilde vieren, maar ik kan de drukte van een gewone verjaardag nog even niet aan..... maar dat komt wel weer. In Arnhem kwam ik heerlijk tot rust, hier hoefde er niks, wat thuis toch anders is. Ook thuis neem ik regelmatig mijn rust, maar dat is toch niet hetzelfde ..... dan zie ik weer iets dat ik moet opruimen, dan de bel, dan dit en dan dat en steeds die mannen van KPN in huis en dingen voor ze opzij zetten .... en nu..... niks. Ik hoefde ook niks te doen van Edwin.... ik had best wel ergens mee kunnen helpen, maar het hoefde niet. 

WORDT VERVOLGD!