Opoe vertelt.... lang geleden winkelen bij de MIRO.... en echt, het was mijn schuld niet!

 Ineens moet ik denken aan lang geleden..... ik was net getrouwd in augustus 1978 en haalde mijn boodschappen vaak bij de MIRO in Purmerend.... ik woonde ik die tijd ook (tijdelijk) in Purmerend. 
Het was vlak voor mijn verjaardag en wilde wat lekkers in huis halen..... ik liep door het frisdrankengangpad en keek naar de bovenste plank, daar stonden allemaal lekkere smaakjes..... ineens zie ik de flessen naar voren hellen en naar beneden storten.... ik sprong opzij, maar voelde van alles tegen mijn benen spatten. Ik vermoed dat het kwam doordat het te dicht op elkaar stond en doordat aan de andere kant (achterkant) iemand wat pakte of terugzette de boel in beweging kwam. Maar waar het ook door kwam, het was een ravage. Een vrouw zei zachtjes tegen mij  "Niks zeggen, gewoon doorlopen!"  ... ik reageerde nijdig: "Ik heb het niet eens aangeraakt, ik keek alleen maar!" 
Ik nam geen frisdrank of vruchtensap mee 😂. 

Een paar maanden later..... ik keek in de diepvries en zag een doosje dat ik niet kende, met iets roods.... ik pakte het en meteen lag de hele diepvries vol met stukjes paprika! Waarschijnlijk was iemand voor mij ook nieuwsgierig geweest en had het doosje opengemaakt.... ik had het niet gedaan hoor, echt niet. 

Weer een paar maanden later, het was warm buiten en ik kwam met een volle winkelwagen naar buiten.... ineens begaf het inklapbare deel van de winkelwagen het.... waar het normaal naar binnen klapt als de wagens in elkaar geschoven werden, klapte het nu naar buiten en al mijn boodschappen kletterden op straat....incl. de flessen cola die ik gekocht had..... de glazen flessen bleven heel, maar de metalen doppen niet.... in beide flessen zat een heel klein gaatje waar de cola uitspoot.... ik zette ze snel iets verder en rechtop...... laadde snel de winkelwagen weer in terwijl ik dat inklapbare deel tegenhield en liep zo naar mijn auto... snel de boodschappen erin, een deel kleefde al flink.... hm... het tijdschrift wat ik gekocht had was flink nat en vies. Terug naar de winkel.... ik kwam langs de flessen die nog stonden de spuiten als oliebronnen en de wespen kwamen op de zoetigheid af. Nijdig (ja alweer nijdig, dat kan ik ook zijn!) liep ik de winkel in, zocht een medewerker en zei niet al te vriendelijk dat die kar rijp voor de sloop was. "O, zet daar maar neer" zei hij laconiek. Toen werd ik pas echt nijdig en vertelde over de cola spuitende bronnen buiten en mijn kleverige boodschappen en onbruikbare tijdschrift.... ik mocht nieuwe cola en tijdschrift pakken. 

Sinds die tijd werd ik er in de familie vaak mee gepest: "Ze staan je zeker op te wachten buiten? O, daar heb je d'r weer..... nee.... blijf maar buiten!" en meer van dat soort dingen. Ondertussen kon ik er zelf ook wel om lachen.

foto is van eind 1976, dus nog niet getrouwd.

Later wilde ik er eens een pot appelmoes pakken die Ed zo lekker vond..... nee, er viel niks, maar ik zag dat de appelmoes beschimmeld was.... ik keek verder en zag nog veel meer schimmel in andere potten. Ik liep er mee naar een medewerkster en liep het haar zien. "O, zijn er ook potten zonder schimmel? Ja? Dan pakt u die toch, zet deze maar terug!"  Met mijn mond open van verbazing bracht ik de pot terug.... en pakte geen schimmelloze pot.... de eetlust was even verdwenen. 

Toen ik een keer vroeg wat iets kostte (er stond geen prijs bij) kreeg ik het antwoord dat dat bij de kassa bij het afrekenen wel duidelijk werd. 

De MIRO bestaat niet meer..... gek hoor. En toch vond ik het een leuke winkel!