Van 69 naar 70 ❤️🎶🎈

 En dan ben ik alweer bijna 10 jaar ...... ja echt, alweer.......... voor de 7de keer al.

Vaak zie je leeftijden op een rond wit bord staan met een rode rand erom...... hallo, dat is een verbodsbord!!!! Het ziet er wel leuk uit, maar slaat nergens op...... verboden 50, 65, 70 of welke leeftijd dan ook te worden? Ik vind ze wel leuk hoor, maar eigenlijk is het raar! 

Ik hou mij over het algemeen keurig aan de regels, maar dit bord negeer ik, ik word gewoon 70.

Toen ik 5 jaar geleden 65 werd dacht ik  'dit wordt mijn jaar!' ...... Een paar maanden later begon corona. 
Daar had ik zelf geen last van.....ik ben niet ziek geweest en ondanks de nadelen zag ik voordelen..... er waren geen verplichtingen! Contacten waren er nog genoeg.... via telefoon en internet.... in de tuin over het hekje heen kletsen met de buren en tijdens de vele wandelingen die ik maakte raakte ik ook met veel mensen aan de praat.... bekenden en onbekenden. Het deed mij eigenlijk wel goed die rust. Natuurlijk was het jammer dat er veel niet doorging.....en ik kon niet naar de kapper, maar ik was de enige niet die met een rare kop met haar rondliep.... het was erger voor de kapster dan voor mij! Als ik er flink ziek van was geweest was het anders geweest, maar nu was het voor mij echt geen probleem en ik vond het zelfs wel even lekker die rust.
Ik was wel voorzichtig.... ik ben in mijn leven te vaak ziek geweest om niet voorzichtig te zijn ... ik kon nooit aan welk virus dat rondwaarde dan ook ontsnappen en meestal was ik er flink ziek van, dus ik hield mij aan de regels, maar zonder angst.... gewoon voorzichtig zijn, maar niet schrikken als er per ongeluk iemand toch te dichtbij kwam.
Ik snap dat het niet voor iedereen even simpel was, maar ik vond dat er wel eens teveel geklaagd werd over dingen die in mijn ogen toch niet zo erg konden zijn...... een beetje aanpassen, een beetje tevreden zijn met wat wel kan, dat is blijkbaar te moeilijk. Misschien een cursusje 'Omgaan met tegenslag'?
We zijn natuurlijk allemaal anders, maar regelmatig heb ik het gevoel dat veel mensen veel te verwend zijn. Natuurlijk waren er mensen waarvoor het echt een probleem was, maar luxe-problemen vind ik geen echte problemen. 

Nu ga ik er vanuit dat dit voor mij het jaar wordt van de wederopbouw 😂.... restauratie!

  Mijn lichaam zal verder herstellen en ik ben van plan om mij niks meer aan te trekken van mensen die beter weten dan ik hoe ik mij voel en wat ik moet doen e.d. ..... hoe goed bedoeld ook, zodra het dwingend wordt gezegd werkt het niet!  Laat mij mijn gang maar gaan, dat werkt meestal het best.

Goed advies mag gegeven worden, maar niet dwingend en dus ook niet keer op keer...  ik zeg gewoon ja en amen en doe wat ik zelf wil...... echt goede adviezen neem ik natuurlijk mee.... bevelen luister ik niet naar.... nu nog minder dan ik al deed.   Ik voel zelf het beste wat ik kan.... echt! Natuurlijk zal ik wel eens een verkeerde beslissing nemen, maar het is dan wel mijn beslissing! Daar leer ik dan ook weer van.
Ik heb al zo vaak dwingend te horen gekregen wat ik moet doen terwijl de ander totaal niet begreep hoe het zat maar het wel verkondigde op een manier alsof hij/zij deskundig was.... maar waarbij ik dus wist dat de adviezen nergens op sloegen.....in elk geval niet op mij. Je moet dit en je moet dat..... nou, ik moet helemaal niks! En ik hoef zeker niet te luisteren naar mensen die niet naar mij luisteren.
En op mijn 70ste vind ik dat ik nu echt wel zelf dingen mag beslissen..... als ik advies nodig heb vraag ik het wel. 

Energieslurpers komen op een laag pitje te staan..... laat maar sudderen, niet teveel aandacht aan schenken. 

Ik ga er niet meer tegenin..... ik knik ja en doe nee..... als ze toch niet luisteren heeft het geen zin om er tegenin te gaan, scheelt een hoop ergernis en dat is veel beter voor mijn gezondheid! Te gehoorzaam zijn werkt echt niet.

Ik luister alleen nog naar mensen die er echt meer van weten en/of wel luisteren..... die zijn er ook, heel veel zelfs! Maar verder doe ik mijn eigen zin..... het ene oor in en het andere oor uit (dat kon ik nooit, maar ik heb geoefend....het bleef nu nog even te lang tussen die oren hangen (en daar had ik dan veel last van), maar het waait steeds sneller weg en dat geeft rust en vooral minder huilbuien!) Met een gezonder lichaam lukt ook dat beter...... ziekte maakt zwak... in vele opzichten. 
Ik heb best veel geleerd het afgelopen jaar. 

Ik fiets, zwem, wandel en doe watergym, bovendien doe ik altijd thuis nog wat oefeningen om wat soepel te blijven, dus ik doe er alles aan om mijn lichaam weer in conditie te krijgen, maar wat niet gaat dat gaat niet! Ik hoef niet hetzelfde te kunnen als een ander. Als we allemaal met trainen hetzelfde konden bereiken zouden er alleen maar kampioenen zijn en dat kan ook niet.... allemaal nummer 1. 

🚶🚴🏊

Ik doe al 70 jaar met dit lichaam..... ik weet hoe het werkt, ik weet wat kan en niet kan en ik weet vooral wat ik voel!  Dat ik niet altijd kon wat anderen wel konden werd vaak niet begrepen, vooral niet door mensen die zelf onbeperkt door konden gaan... maar ik moet wel eens een dag rust nemen tussendoor, dat is altijd zo geweest! En nu heb ik dat vaker en soms wel meer dan 1 dag! Voor een kind wordt dat al snel raar gevonden, een kind hoort niet moe te zijn.... maar ik was dat dus wel en kreeg zelfs koorts als ik te lang doorging. Omdat het niet altijd begrepen werd verzon ik wel eens smoezen, want elke keer moeten uitleggen wat toch niet begrepen wordt gaat snel vervelen.
Leuk voor anderen dat zij wel door kunnen gaan, ik ben blij voor ze.....maar ik kon het als kind dus al niet en nu nog steeds niet (en nu zelfs nog veel minder)...PUNT. Geen probleem.... ik kan er mee omgaan.
En ook al kan ik niet alles....... ik kan heel goed genieten, daar is niet zoveel voor nodig. Ik geniet van alles wat wel kan, van al het moois om mij heen, van alle lieve mensen, van alles wat goed is... en dat is veel..... heel veel! 

Dus..... het wordt gewoon een goed jaar!

Ik verwacht het medicijn waar ik waarschijnlijk veel bijwerkingen van heb langzaam te kunnen afbouwen over een paar maanden..... ik denk dat de opbouw van mijn lichaam dan sneller gaat. Ik verwacht dat als het medicijn afgebouwd en helemaal uitgewerkt is dat mijn haar dan ook weer gaat groeien..... dat het dan al snel weer uitgedund moet worden (het is nog steeds echt wel genoeg haar hoor, ik moest alleen een anders model kiezen omdat er veel uitgevallen was, ook niet erg... ik heb gewoon geluk dat ik erg veel haar had, teveel eigenlijk). 
Ik wil leuke dingen doen..... wat vaker uitgaan of uit eten.... dat hoeft niet iets duurs te zijn, ik ben al tevreden met wandelen door een mooi park of leuke stad .... of over het strand (als het niet te warm is) en dan een lekker broodje met een cappuccino van de Hema of bij een snackbar of zoiets...... het is mij snel goed genoeg. 
Het afgelopen jaar ben ik met P. naar cabaret (Kiki Schippers) in de Kleine Komedie geweest, met B. naar het Concertgebouw waar Peter Douglas liedjes van Frank Sinatra zong.... heerlijke avonden waren dat. Jammer dat Yentl&de Boer in Carré samen met P. en B.  voor mij niet door kon gaan.... het was nog te vroeg na mijn ziekenhuisopnames. Maar dat zijn heerlijke dingen en ik hoop zoiets ook de komende jaren te kunnen doen...... dit jaar was het al vaker dan ik gewend was, maar het mag van mij zelfs nog vaker.  In elk geval ga ik in november naar een optreden van Vocal Motion (Ik ben fan) in de Glasbak in Almere, samen met P. en luisteren naar B.  Nee, geen glasbak waar je je lege potten en flessen in kan gooien, maar een theater met veel glas in de Muziekwijk. Weer wat leuks om naar uit te kijken dus. 

Ik ga dingen in huis vervangen die al lang aan vervanging toe waren ..... het kan nu.... er kunnen meer dingen dan 5 jaar geleden! Hiep hiep hoera voor de AOW.  Voor mij duidelijk meer dan voor die tijd.

Ik kan zuinig zijn, dus ik zal altijd zorgen voor een spaarpotje om tegenvallers op te vangen, maar verder kan ik gewoon wat extra's doen voor mijzelf! Toch wat vaker naar een theater, restaurant of wat leuks kopen.  Net even wat minder op de prijs letten..... niet helemaal negeren, want ik moet nog wel opletten, maar er kan gewoon meer. Misschien wel een vakantie.... ook wel eens leuk. 
Tot nu toe heb ik vooral gespaard voor de tuin/het ophogen en alles wat erbij hoorde, hierna is een nieuwe koel/vriezer aan de beurt. Die er nu staat was ooit zuinig.... volgens de normen van toen (1998).... nu sluit hij steeds minder goed, er breekt van alles af..... al is hij motorisch goed, de rest is af.... en zuinig is hij al lang niet meer, zelfs niet volgens de normen van toen! Tijd voor een nieuwe...... en als die net zo lang meegaat als deze dan overleeft hij mij waarschijnlijk. Zolang ik nog een noodgevallenpotje achter de hand heb kan ik nu dat soort dingen in een redelijk tempo bij elkaar sparen, want voorheen ging wat ik gespaard had vaak al op aan tegenvallers en dan was ook het noodgevallenpotje vaak (bijna) leeg.
Daarna is o.a. mijn smartphone aan de beurt..... een prima ding, zeker voor de prijs waarvoor ik hem kocht, maar het gaat tijd worden voor een betere en dan met een abonnement, zodat ik ook onderweg altijd internet heb en niet alleen via de wifi op internet kan (ik kan wel met prepaid op internet, maar dan ben ik heel snel door mijn beltegoed heen en dat werkt niet handig). Ik kon mij er prima mee redden, het is niet echt noodzakelijk maar wel handig en nu met het ouder worden misschien wel verstandig! En als de belangrijker dingen vervangen of aangeschaft zijn dan is die smartphone dus aan de beurt en dan kan er daarna misschien ook wel een tablet vanaf....... en er zijn meer dingen. Dat zal niet allemaal in de komende 12 maanden het geval zijn, maar zo zoetjes aan beland ik dan ook in de 21ste eeuw. 

Een nieuwe auto zie ik niet zo snel gebeuren, daar moet ik echt nog te lang voor sparen, maar zolang ik zelf nog mobiel ben en het ov een beetje meewerkt kan ik evt. ook zonder auto nog veel! Het is hier en daar wat aanpassen, maar dat is het nu ook al..... o.a. omdat ik niet in het donker kan rijden. Gezien het geringe aantal kilometers dat ik rijd is het misschien ook beter om te stoppen als 't autootje af is. En met het ov kom ik altijd meer in beweging dan met de auto en ik ben dan meer buiten, dus dat is een voordeel.... en ik vind het heel ontspannend gewoonlijk om met het ov te gaan. En als ik dat niet meer kan...... dat zien we dan wel weer. Met de rollator kom ik evt. ook nog een eind weg .... waarschijnlijk verder dan mijn eigen straat en dat kan al belangrijk zijn! 
Maar ik verwacht dat de 'rode leeuw'  nog wel een paar jaar meegaat, maar dat is afwachten.
De rollator heb ik al lang niet meer nodig, maar ik ben blij dat ik er één heb.... toen ik net thuis was en nog voetje voor voetje schuifelde was het ideaal om met de rollator naar buiten te gaan..... dan kon en durfde ik verder! En dan later op de dag vaak een heel klein rondje buiten zonder rollator, want dat moest ik ook oefenen vond ik. 

🚆🚇🚈🚉🚊🚋🚌🚍🚎🚏

En als het fietsen ooit een probleem wordt wil ik een driewieler! 
Maar dat is voorlopig nog geen probleem. 

Toch is het goed om daar al aan te denken, omdat een normale fiets voor mij te hoog is (ben ik aan gewend) en een kinderfiets gewoonlijk kleinere trappers heeft wat ik niet prettig vind, kan er een tijd komen dat het op- en afstappen te lastig wordt. Vaak wordt dan gezegd dat ik een fiets met een lagere instap moet kopen en dat kan natuurlijk handig zijn, maar de fiets wordt daar niet lager van.... hij blijft te hoog! Ik kan niet eerst mijn voeten op de grond zetten als ik stop en bij een noodstop laat ik mij nu gewoon van het zadel glijden...... dat is nu nog geen probleem, maar dat kan veranderen.

Daarom lijkt een driewieler mij beter tegen die tijd! Desnoods een scootmobiel, maar dat is weinig actief, dus daar wacht ik zo lang mogelijk mee. 

Ik kan in hoofd soms wel 7 zijn en soms 20 of 30, maar ik ben toch echt bijna 70.... en dan mag ik best wel een beetje nadenken over de tijd dat het mogelijk allemaal moeizamer gaat. 

In elk geval vind ik het geen probleem om met een rollator te lopen of op een driewieler te rijden..... ik weet dat sommige mensen dat niet willen, maar voor mij is dat heel simpel.... het zijn uitstekende hulpmiddelen om zelf nog ergens te kunnen komen en dat is beter dan achter de gordijntjes te zitten kniezen. Lekker naar buiten, zelf de boodschappen doen of bij iemand een koppie thee drinken! 

In elk geval werkt het niet om alles eenvoudiger te maken.... het is beter om zoveel mogelijk zelf te doen, dat is ook in beweging blijven. Zelf boodschappen doen, zelf stofzuigen, zelf een tuinbank in elkaar zetten, zelf.... zoveel mogelijk zelf! Als het niet lukt kan er altijd nog om hulp gevraagd worden. 
En dat doe ik ook! Als er beneden een lamp stuk is vervang ik hem niet zelf.... het is mij te hoog! Ik was nooit een held op (keuken-)trappen en ik merk dat ik steeds minder stevig sta..... dus.... dat vraag ik. Meestal kan het wachten tot er iemand is.... meestal Edwin of Wesley (die laatste kan er zo bij... die redt het als het moet zonder trap). Af en toe wil ik wel proberen of het lukt, ik merk het snel genoeg als het eng wordt.... het kan dat ik steviger sta als ik helemaal opgeknapt ben en dat ik het dan weer wel durf (hoewel ik dit al langer heb, maar het zou kunnen). Ik heb ooit bewust gekozen voor plafonnieres in de huiskamer waar 2 lampen inzitten..... dat is handig, want als er één stuk is heb ik toch nog voldoende licht.
Boven is het iets lager.... ik weet nog niet of dat wel lukt. Minder hoog lukt bij andere dingen nog wel, maar boven mijn hoofd werken is natuurlijk anders, zeker als ik twee handen nodig heb.  Maar dingen zelf kunnen doen betekent zelfstandig kunnen blijven en dat vind ik belangrijker dan bijvoorbeeld een marathon kunnen lopen of de avondvierdaagse (heb ik heel vaak gedaan, maar de laatste jaren is dat teveel van het goede, maar als er een tijd komt dat het weer lukt doe ik gewoon weer mee!) of een wedstrijd winnen. Gewoon zelf de dingen kunnen doen die nodig zijn, dat vind ik belangrijk .... en soms wat hulp vragen, maar alleen als dat nodig is. 

Na mijn tuin die nu al opgeknapt is (dat 'straten' e.d. kon ik natuurlijk niet zelf) zal mijn huis ook verder opknappen, dat is ook opbouwen! In het voorjaar komen ook de extra dingen in de tuin aan de beurt.... zo kort voor de winter heeft dat nu weinig zin. Hoe fitter ik mij voel, hoe meer ik kan! 
Of het in het komende jaar al helemaal goed komt beloof ik niet, maar ik zal een stuk verder zijn en dat is opbouwen. En hoe meer er klaar is hoe meer ik ook weer tijd krijg voor andere leuke dingen. 
Dan kan ik weer meer lezen, meer aan het poppenhuis doen, meer knutselen, meer..... van alles! Dan gun ik mij ook weer meer tijd voor dergelijke dingen. 

Ik hoop dat het saxofoonspelen ook weer gaat lukken..... nu wil dat nog niet, mijn mondspieren werken niet mee, maar dat komt ongetwijfeld weer goed. Voor ik ziek werd merkte ik al een tijdje dat het steeds  minder ging, maar nu gaat het echt niet. Ik vind het niet zo gek... het ging al minder en door die 4 epileptische aanvallen hebben juist die spieren een flinke optater gehad, want het was heel plaatselijk. Het medicijn kan zorgen voor spierzwakte.... dat kan het dus ook mogelijk bemoeilijken.  Blijven proberen.... er komt een tijd dat het weer lukt. Dat de laatste maanden mijn concentratie ook slecht is zal ook het meespelen niet bevorderen, maar zolang ik er nauwelijks geluid uit krijg kan het echt niet. Gelukkig is er nog een altsaxofoniste bij de club en voor ik ziek werd was ik al 2de altsax gaan spelen en kreeg zij de 1ste partijen.  Zo hoort het ook..... zij is goed en jong.... ik ben veel ouder en steeds slechter gaan spelen en nu ik al zo lang niet mee kan doen moet zij sowieso de 1ste spelen, dus goed dat zij ze al had! Het slechter spelen kwam ook door een nieuwe tand... een plakkroon, die moet ik ontzien omdat het niet de stevigste constructie is en daardoor probeerde ik het mondstuk wat meer naar links te doen, maar dat was dus geen succes. Misschien was ik al veel langer ziek..... en had dat ook invloed. Ik was wel wat gammel al langere tijd (dat realiseer ik mij ook pas achteraf) , maar dat heb ik wel vaker, dat valt dus niet zo snel op en ik ben nu eenmaal op een leeftijd dat dingen soms moeilijker gaan. Als ik helemaal opgeknapt ben gaat het misschien weer beter dan voor ik ziek werd.... misschien... hopen..... afwachten ...... en accepteren als het niet zo is. 

In elk geval........ ik heb de 70 toch maar mooi gehaald (bijna, woensdag om 21.15 pas) en begin met veel plezier donderdag aan mijn 71ste levensjaar! 

Tijd om 70 jaar aan herinneringen op te halen.... en dan vooral de goede herinneringen! Ik heb ook veel meer goede dan slechte herinneringen. Mensen zonder slechte herinneringen hebben waarschijnlijk geheugenverlies.... niet alles kan altijd goed zijn..... maar ik denk liever aan het goede.

Herinneringen aan mensen die helaas niet zo lang mochten leven maar waar ik veel goede herinneringen aan heb, zoals mijn man Ed (35)

 mijn nichtje Christina (13)

mijn broer Mart/Matthijs (64)

mijn vader (64)

mijn moeder 

Zij is overigens wel ouder geworden dan ik nu ben..... de enige in dit rijtje.
Omdat mijn vader in het rijtje staat vond ik dat mijn moeder er toch bij moest.... ze hadden het altijd goed samen en voor mijn moeder was de lol eraf toen mijn vader overleed.
Zij werd 81, zover ben ik nog lang niet.

En nog veel meer mensen die niet meer leven .... met velen heb ik mooie dingen meegemaakt. 

Herinneringen aan mijn jeugd 

herinneringen aan Edwin zijn kindertijd 

Maar met Edwin maak ik nog steeds mooie herinneringen...... ik heb het wel vaker gezegd, ik heb er helaas maar eentje, maar dat is wel een geslaagd exemplaar! 

Herinneringen aan alle lieve mensen die ik mocht leren kennen, aan alle lieve familieleden, goede buren, vrienden/vriendinnen .... teveel om op te noemen! Mensen van toen en nu, dichtbij en veraf, bekenden en onbekenden..... zoveel mensen waar ik goede, gekke, ontroerende en geweldige herinneringen aan heb. Echt teveel om op te noemen en natuurlijk heb ik niet van iedereen foto's.... maar als ik dat wel had dan waren het er teveel om te plaatsen, dus ik zoek niet verder:

 Herinneringen aan alle lieve hulp van anderen als het nodig was of is.  Aan toevallige ontmoetingen die leuk waren, aan ...... heel veel leuke, lieve en geweldige momenten. Ik denk ineens aan een korte ontmoeting met een groepje jongens, we liepen elkaar tegemoet en toen we elkaar passeerden riep één van hen tegen zijn vrienden: "Maar ik was niet dronken gisteren" waarna ik mij nog even omdraaide en riep: "En ik ook niet!" waarop het antwoord kwam: "Dat lieg je kreng, je was maar wat blij dat ik je naar huis droeg gisteravond!" ........ik heb toch maar even gevraagd of hij nog last van zijn rug had. 

Na zoiets is mijn dag weer goed, geweldig! Ik kende ze niet, maar vergeet ze nooit meer.
Dat soort momenten zijn er veel geweest, ik hou ervan.... leuke en gekke momenten.
 
De mensen die in het ov hun zitplaats aan mij afstonden, die mij hielpen met mijn bagage, mensen die mij in een winkel naar dingen op de bovenste plank zien kijken en het alvast in mijn winkelwagen leggen (ook als ik het helemaal niet nodig heb 😂) ... dat soort dingen.... heerlijk, dat zijn kleine dingen die spontaan gebeuren. De onverwachte gesprekken met onbekenden, ik hou ervan. Juist die kleine dingen maken het leven leuk! Hier geniet ik van. Er zijn echt heel veel aardige mensen... jong en oud!  
 Er is zoveel moois om aan terug te denken. En er is nog steeds veel moois.... er zijn nog altijd lieve, leuke, gekke momenten die weer nieuwe herinneringen vormen. De zinloze nare momenten verban ik naar een verborgen plekje in mijn hoofd waar ze niet eenvoudig meer uit kunnen komen. Er blijven altijd nare momenten over die wel mogen blijven, maar die zijn vaak verbonden met mooie dingen..... dan hoort het erbij. 

Hoorn 

Zo heb ik veel goede herinneringen aan mijn ziekenhuistijd in het Dijklander ziekenhuis (zowel in Hoorn als in Purmerend, maar vooral Hoorn om de eenvoudige reden dat ik daar langer lag).... zoveel lieve mensen die er alles aan deden om mij weer op de been te krijgen. Dat is onlosmakelijk verbonden met ziek zijn .... en dat is niet leuk, maar het hoort bij elkaar .... en echt, het goede overstemt het nare in dit geval. De artsen, verpleegkundigen, sedatiespecialisten, de mensen die het eten brachten en nog veel meer..... ze deden echt hun best en waren lief en aardig, ik heb er veel gelachen en was blij met iedereen daar! 

Purmerend

********

70 jaar aan (vooral) mooie herinneringen, zo goed om mij te realiseren dat ik ondanks tegenslag een mooi leven had en heb. Iedereen krijgt vroeg of laat te maken met tegenslag, er valt niet aan te ontkomen, maar ik ben altijd ook de mooie dingen blijven zien, zodat ik ook blij kon zijn en er niet alleen verdriet was. Verdriet mag er zijn maar er moet ook nog ruimte zijn voor blije dingen, er moet nog gelachen kunnen worden. En gelukkig kon ik dat! 

💖🌻🌺🌼🍀

Lang leve de lol, ik doe wat ik zelf wil, veel lachen, genieten en lekker gek doen .... zo'n jaar moet het worden! 
En ik wil veel zingen.... heel veel zingen! En wie het niet wil horen doet maar oordoppen in!

De komende tijd doe ik weinig, er zal dus niet veel te vertellen zijn...... de kans is groot dat het hier rustig wordt. Het is hier hollen of stilstaan.... ik heb geen vaste regelmaat! Als er wat te melden is komt het hier wel te staan...... misschien morgen, misschien over 3 weken of zo...... ik zie wel! 
Ik ga zelf in elk geval even in de ruststand...... een niks-moet-en-alles-mag-periode.
Blik op oneindig en genieten van de rust. En over alles wat met mijn verjaardag te maken heeft de komende tijd schrijf ik later wel. 

Ik neem binnenkort afscheid van het getal 69 en ga verder als 70-er. 

Mijn verjaardag wordt op meerdere dagen een heel klein beetje gevierd, op verschillende plekken, maar niet zoals gewoonlijk met een kamer vol visite. 
Heel beperkt en alleen volgens afspraak. 
Ik zou het alleen met Edwin, Wesley en Geurtje vieren, maar er zijn mensen die aangegeven hebben mij toch graag even te willen feliciteren.... dat kan, leuk, dan spreken we iets af..... niet te lang, niet teveel tegelijk en als er meer zijn dan kan het even duren voor je aan de beurt bent. Niks moet.... het mag. 
Ik vind het leuk, maar voel je niet verplicht.

🧁🍰🎂

En ik neem in elk geval wat lekkers op de dag zelf.
Niet gezond, maar genieten is wel gezond!

En één avond ga ik uit eten, dat hebben we al afgesproken.... Met Edwin, Geurtje en Wesley. 
En nog een afspraak voor een ontmoeting met iemand die ik al heel lang niet meer gezien heb, een paar jaar geleden kwam ze heel onverwachts op mijn verjaardag, dat had Edwin geregeld.
Heel leuk om elkaar weer eens te zien. 
En er staat nog een soortgelijke afspraak in de wacht..... dat gaat ook nog gebeuren, maar dat komt later, niet teveel achter elkaar!
Hoe leuk ook, ook leuke dingen kosten energie.  

En.........ook al vier ik het niet echt....... ik heb vorige week dinsdag al een mooi cadeau gekregen....dat had ik niet verwacht en was natuurlijk echt niet nodig, maar ik werd er wel heel blij van.... ook weer heel lief! 
Een mooie mand met veel lekkere, handige, leuke en praktische dingen zoals heerlijke kaasjes, puzzelboekje, cadeaubon, oorbellen, bonbons, doucheschuim, een leuke kaart en nog veel meer! 
Bedankt A, B en S, geweldig!!!!!  
Jullie weten duidelijk waar ik van hou. 

Deze zijn zoooo lekker!!!!

Ik ben dus al een beetje jarig sinds 1 oktober!

Een dag later kwam de eerste kaart ook al!

**********

Ik heb zin in de komende tijd.... de toekomst!

Tot een volgend keer..... ik schrijf weer als ik weet hoe het is om een 70-er te zijn of als er wat bijzonders te melden valt..... voor nu...... even rust. 

Vandaag nog wel even naar de gynaecologe geweest, alles was goed...... ik kreeg een wonderlijk compliment: "Ik wou dat alle cystes er zo uitzagen". Grijns...... dat is weer eens wat anders dan 'wat zit je haar leuk' of zoiets. Is er in elk geval toch nog wat goed aan mij. 😂
Over 3 maanden weer..... waarschijnlijk niet nodig, maar voor alle zekerheid en dan besluit zo of er nog een controle komt. Geen probleem. 

✋✋✋✋✋✋✋