Internet en ik ben raar!

 

Ik ben een onbenul als het op moderne techniek aankomt en wordt zenuwachtig als iets als internet niet werkt. 
Nog niet zo lang geleden is na veel gedoe mijn glasvezel aangesloten en kreeg ik superwifi omdat mijn modem in de meterkast moest en dan was dit handiger. 
Dinsdagochtend kwart over 8...... superwifi stond te knipperen, dat vond ik niet zo super. Heel even had ik nog internet op mijn laptop, maar toen was het over. Op mijn smartphone (gebruik ik met alleen wifi) ontving ik af en toe wel een mailtje, ik kon er verder niks mee, maar ik wist dat het binnenkwam en dat is al heel wat! Maar of alles binnenkwam wist ik niet. 

Ik word heel zenuwachtig hiervan.... raar, want er zijn erger dingen in het leven, maar ja.... dat zeg ik steeds tegen mijzelf, maar ik stond echt stijf van de zenuwen. Wat dat betreft spoor ik denk ik niet helemaal, want voor operaties en onderzoeken heb ik daar geen of nauwelijks last van... en dan voor dit wel. Ook raar: Jaren geleden moest ik een darmonderzoek n.a.v. het bevolkingsonderzoek. Ik kreeg keurig een lijstje met procenten over de kansen dat het niks was, iets kleins wat meteen verholpen kon worden, wel wat aan de hand of heel ernstig. Duidelijk, de kans op niks aan de hand of niks bijzonders was vele malen hoger dan de kans op iets heel ernstigs en dan zat daarvoor nog 'er is wel iets aan de hand, maar dat kan behandeld worden'.  
Ik had eerder aan dat bevolkingsonderzoek meegedaan en toen was er niks gevonden, wat mee het idee gaf dat de kans dat het heel ernstig was nog kleiner werd, want waarschijnlijk was er de vorige keer dan nog niks aan de hand (niks is zeker, maar toch....). 
Het onderzoek zelf zag ik nauwelijks tegenop en voor de uitslag was ik ook niet echt bang. Natuurlijk ga ik liever een dagje winkelen of een avondje naar het theater, maar echt zenuwachtig was ik er niet voor. 
Maar toen...... er kwam een brief dat ik moest komen voor een intakegesprek.... oké, doen we. Daar zag ik al meer tegenop..... en op de dag zelf stond ik stijf van de zenuwen. Ik snapte er niks van.... het was alleen maar een gesprek!!!! 
Zodra ik daar binnen was was het over.... een aardige man legde mij alles uit en maakte een afspraak voor het onderzoek. Op de dag van het onderzoek was ik nauwelijks zenuwachtig.... raar toch? Natuurlijk was mijn bloeddruk wel wat hoger dan normaal, maar niet al te gek. 

Ik maak mij dus druk om de verkeerde dingen.... dat is wel duidelijk!

Elke keer kijken of superwifi weer meewerkte, maar hij bleef groen knipper. In de meterkast gekeken.... niks raars te zien. Zal ik ze bellen? Mijn vaste telefoon deed het wel! Even vast het telefoonnummer opzoeken op internet..... uhhhh... internet, dat is het probleem juist. 

Ik ben snel bang dat ik iets verkeerds doe als ik zelf ga rommelen, dus afwachten. Misschien een storing die niet alleen bij mij zit? Ik wil wel op 'alle storingen' kijken, maar ik heb geen internet. 

Een paar uur later..... nog steeds hetzelfde...... ik zag geen knopje, maar wel een stekkertje.... zal ik dat er eens uittrekken en er weer indoen? Hij stopte met knipperen.... maar deed nu niks meer. Ik ontdekte toch nog een knopje en drukte erop.... en nog eens. Even wachten.... nog steeds niks. Zal ik die knop eens lang indrukken? Jawel.... er kwam weer leven in...... hij was in elk geval gereanimeerd! 
Knipperen, groen.... rood..... groen...... even rood.... weer groen en hij bleef gewoon groen branden!!!! 
Hoeraaaaaa...... wifi doet het weer super! Ik heb weer tv en internet en ik heb ut zelluf voor elkaar gekregen. Pfffff..... waarom heb ik dat niet eerder gedaan? Ik voel mij meteen een stuk beter. 

Maar echt, het is toch niet normaal dat mijn hart in mijn keel klopt omdat dat lampje staat te knipperen?