Boete?

Een boete als je niet thuis bent als er een pakketje wordt bezorgd?
Ik snap dat het niet leuk is als ze voor niks aan de deur staan en dat dat tijd kost..... maar laat het bezorgbedrijf dan ook op tijd melden wanneer het komt en zich daar aan houden! Sommige webwinkels geven aan welke dag het komt, dat is al handig, dan kan je er rekening mee houden.... maar soms heb je geen idee wanneer het komt en krijg je ineens bericht dat het eraan komt, maar de bezorger geeft dan aan dat het wel aangemeld is maar nog  niet ontvangen..... dan weet je dus nog niet wanneer het komt. 
Vorige jaar had ik een keer bericht van een bezorger dat het vrijdags zou komen.... later maakten ze daar zaterdag van, vervolgens zou het maandag worden en zondag meldden ze ineens dat het zondag zou worden. Dan kan je toch geen boete geven als iemand niet thuis is? 
En ze zijn echt niet altijd duidelijk:

Wel vaker veranderd het van dag, maar die keer was het dus meerdere keren. Ook de tijd wordt pas laat bekend gemaakt waardoor je niet een dag eerder al kan regelen dat je op dat tijdstip thuis bent. 
De laatste tijd zijn ze hier meestal wel op tijd, dat is wel eens anders geweest. Maar ik heb ook een bezorgbedrijf gehad dat helemaal geen tijd aangeeft, alleen dat de bezorger onderweg is. Een paar weken geleden hebben ze dat 2 dagen lang volgehouden en die tweede dag kwam het pas 's avonds om kwart over 8. Daar kan je toch niet voor thuisblijven? Nou is het hier goed geregeld, ze weten waar het naartoe moet als ik niet thuis ben en dat werkt prima, maar dat kan niet overal en altijd. 
Dus een boete kan naar mijn idee alleen als ze tijdig duidelijk zijn over dag en tijdstip en zich daar ook aan houden. (Als ik een boete zou mogen innen voor elke keer dat de bezorgdag veranderde zou ik veel meer kunnen bestellen en de bezorgtijd verandert nog veel vaker! Dan zou dat een leuke bron van inkomsten zijn)

Ik ben bang dat er dan nog maar weinig besteld gaat worden als ze dat nu gaan invoeren zonder zelf wat dingen te verbeteren. Helaas heeft niet iedereen veel winkels om de hoek, dus het is niet voor iedereen handig om het in een echte winkel te halen, dus dan maar niets. Wat noodzakelijk is wordt toch wel gehaald, maar wat minder noodzakelijk is wordt vaak uitgesteld of 'laat maar zitten'..... want vaak genoeg blijkt het in de winkel uitverkocht te zijn en dan ben je dus voor niks in de auto gestapt..... daarom is/was bestellen vaak handiger. Ik winkel graag en kom dus echt nog wel in winkels, maar ja.... nu nog even wat minder omdat het nog niet zo goed lukt.... maar een dagje winkelen vind ik heerlijk.
Toen ik ziek was bestelde ik heel veel (ook boodschappen) .... nu wat minder, maar omdat we hier niet veel winkels hebben bestel ik zo nu en dan nog wel. Ook grote, zware en/of onhandige dingen laat ik liever bezorgen en ik zal de enige niet zijn. Winkels die ook niet in omliggende plaatsen te vinden zijn ga ik ook niet snel naartoe, dat wordt bestellen. Ik stuur eigenlijk nooit wat terug, dat is nooit nodig. Ik bestel geen 3 maten van hetzelfde artikel om alleen die ene die past te houden, ik bestel meteen de goede maat en dat is nooit een probleem geweest.
 

Sommige dingen kunnen alleen online besteld worden.... toen Blokker nog bestond gebeurde dat daar vaak..... niet in de winkel maar wel online. Er valt dus bijna niet aan te ontkomen dat er van webwinkels gebruik gemaakt wordt en vooral als je niet vlakbij de winkels woont! 
Het voordeel van internet is natuurlijk ook dat eenvoudiger te vinden is waar het het goedkoopst is wat je zoekt en dan wordt het vaak meteen maar besteld. 

Ik denk niet dat webwinkels de fysieke winkels stuk hoeven te maken.... maar als een artikel in de fysieke winkel duurder is dan in hun webwinkel is dat natuurlijk niet handig. Zorg dat er in de fysieke winkel extra aanbiedingen zijn en misschien andere leuke verrassingen.... er zijn nog altijd mensen (zoals ik) die graag winkelen en als dat dan beloond wordt met leuke aanbiedingen of andere extra's dan blijven de mensen echt wel komen. Het zou elkaar moeten aanvullen. Personeel kan een winkel maken of breken.... ik wil wel graag vriendelijk geholpen worden en goed advies kunnen krijgen!

 

Week 8

Maandag 17 februari: Boodschappen gedaan bij de Dekamarkt, er waren wat aanbiedingen die ik altijd kan gebruiken en waar bovendien Artiszegels bijzaten. Ik koop geen dingen die ik niet nodig heb, maar er zijn wel eens dingen die ik altijd in voorraad wil hebben en in de aanbieding neem ik dan wat extra, vooral als er Artiszegels bijzitten. Een volle kaart is gratis toegang in Artis en dat vind ik wel weer eens leuk. Vorig jaar hadden ze die actie ook, maar toen liep bij mij alles anders! Ik probeer meer kaarten vol te krijgen, ik kan toch niet in één dag heel Artis bekijken en als ik meer kaarten heb kan ik het in etappes doen, liefst in 3 of 4 keer... dan kan ik alles op mijn gemak bekijken en af en toe even zitten voor ik weer verder ga, want dat slenteren is best vermoeiend. Het is hier niet ver vandaan, dus de reiskosten vallen mee en dan is meerdere keren prima te doen. Ik heb dat ook eens met het Openlucht museum in Arnhem gedaan.... gratis met mijn museum jaarkaart, ook toen voor mij teveel op één dag, dus toen ik bij Edwin logeerde ben ik meerdere keren gegaan. Als ik een kaartje moet kopen wordt dat mij te duur, dan ga ik hooguit één keer. 

Lang geleden met Edwin in Artis. 
Blijkbaar regenachtig, want hij heeft zijn regenjas aan. 
En zijn zonneklep op, maar ja... dat houdt ook regen tegen 😄

 
Dinsdag 18 februari: Vriendin kwam lekker langs voor een kop thee.

Je zou toch zeggen dat we ondertussen wel uitgepraat moeten zijn, maar we hebben toch elke week weer voldoende gesprekstof! 
We kunnen ook overal over praten, ook dingen die we niet tegen anderen zeggen. Dat hoeven geen geheimen te zijn, maar sommige dingen vertel je gewoon niet aan iedereen!
 

Woensdag 19 februari: Even een niet fitte dag.... ik dacht dat ik griep kreeg, maar 's middags zakte het af .... dat is bij mij normaal, 's morgens is het altijd het ergst en 's avonds is het het best! 
Maar het viel mee gelukkig, ik heb geen zin in griep! Gewoon even een kleine inzinking. 

Donderdag 20 februari: Na lekker lang geslapen te hebben ben ik verder lekker opgeschoten.... het ging vlot. Grote dingen uitzoeken gaat nou eenmaal sneller dan bakken met kleine rommeltjes uitzoeken. Ook veel te lang bewaarde administratie weggedaan...... nu heb ik een paar lege ordners! Daar heb ik weer een ander doel voor, net als voor de lege bakken die ik ondertussen heb.... er zijn nog dingen die in dozen zitten en dat wil ik allemaal in plastic bakken hebben. 
Soms moet ik wel eens een andere volgorde aanhouden dan ik eigenlijk wil.... simpelweg omdat er dingen op een plek staan waar ze niet in de weg staan en andere dingen juist wel in de weg staan. Hoewel ik met het eerste wel ruimte schep duurt het dan wel langer voordat de dingen die in de weg staan opgeruimd zijn, dus dan maar even andersom. Maar in grote lijnen volg ik nog steeds mijn vooraf
 geplande volgorde. 

Vrijdag 21 februari: Natuurlijk eerst naar het zwembad, dat hoort bij de vrijdag. 

We waren maar met z'n vijven, dus alle ruimte! Het was heerlijk. Alle spieren zijn weer even gebruikt. Na afloop nog wat 'bubbelen'..... zo'n bubbelbad zou ik thuis moeten hebben.... heerlijk! 

Tegenwoordig lees ik ook weer meer, ik kan mijn aandacht er weer bijhouden. Een boek dat ik met Kerst kreeg heb ik net uit (een heerlijk spannend boek) en een boek dat ik in januari kreeg nog voor mijn verjaardag ben ik in bezig en ik heb moeite om het weg te leggen.... ik wil weten hoe het verder gaat. Tussendoor een boek met kleine stukjes die onafhankelijk van elkaar te lezen zijn (ook een verjaardagscadeau), dat pak ik zo nu en dan. Heerlijk dat ik dat weer kan zo met volle aandacht 'in mijn boek zitten'. En ik heb nog meer boeken die ik nog niet gelezen heb,,,, lekker! 
Meteen na het zwemmen maar weer wat verse boodschappen gehaald. Wat een heerlijk weer buiten....het kon wel 16 graden worden .... dinsdagnacht vroor het elders in Nederland nog bijna 9 graden, nu is de nacht warmer dan eerder deze week de dagen. Er werd zelfs ergen bijna 19 graden gemeten! Typisch Nederland ..... je kan hier 4 seizoenen op één dag hebben. 

Ik slaap niet zo vaak meer overdag, maar na het zwemmen (en de boodschappen) was ik toch echt af. Ik probeerde nog even te lezen, maar mijn ogen vielen dicht en ik heb uren geslapen. Maar ja.... ik sta ook altijd vroeger op als ik ga zwemmen (watergym) en we doen dan best wel veel, dus zo gek is het niet. 
's Avonds val ik ook steeds minder vaak in slaap.... het lukt nog niet altijd om wakker te blijven, maar het wordt allemaal steeds normaler (behalve op vrijdag 😂). Langzaam krabbel ik toch steeds verder op! 
Na het lange slapen overdag 's nachts ook weer goed geslapen.  

Zaterdag 22 februari: De hele dag afwisselend opruimen, klussen, uitzoeken en tussendoor steeds lekker zitten lezen, tv-kijken of computeren.  Lekker opgeschoten dus... ook veel kleine klusjes gedaan, die misschien niet opvallen maar wel gedaan moeten worden. Deze dag werkte het weer wat minder goed mee... somber, nattig en wat minder warm.

Zondag 23 februari: Het leek net zo'n dag als zaterdag te worden, van alles wat dus met de nodige rustige uurtjes tussendoor, maar deze dag wat minder actief. Dat mag, ik heb deze week best veel gedaan en het moet wel leuk blijven. 
Wat het eenvoudiger maakt is dat ik jaren geleden al besloten heb voor niemand meer iets te gaan zoeken! 'Kan ik dat even van je lenen' is nu bijna altijd 'nee!' Alleen als ik het zo kan pakken zonder er iets anders voor opzij te hoeven zetten of te moeten zoeken .... dan mag het, maar te vaak heb ik dingen voor anderen van een lastig bereikbare plek moeten halen en zat ik in de troep en dan is het ook nog wel eens gebeurd dat ze het achteraf toch niet nodig hadden. Jammer dan, ze zorgen er zelf maar voor. Net als met een dagje uit.... ik werd vaak uitgelachen om wat ik allemaal in mijn tas heb, maar om de haverklap kwam iemand mij vragen "heb je pleisters mee?" "heb je misschien een schaartje?" "heb je snoepjes?" en ga zo maar door (en als ik dan zelf bijv. een pleister nodig heb zijn ze op) ..... het is mooi geweest! Ik zeg niet dat ik niemand meer help, maar ik denk nu eerst aan mijzelf.... door ervaring wijs geworden. Soms ging het om dingen die overal voor een habbekrats te koop zijn of het was via via voor een ander bedoeld (waar ik verder niks mee te maken had)! Het hangt er natuurlijk ook vanaf wie het vraagt en waar het om gaat! (P..... jij mag altijd om snoepjes vragen hoor!)

De zon scheen deze zondag en dat was goed voelbaar.... heerlijk. 
Vaak ga ik dan 's morgens even buiten bij de voordeur staan, met mijn gezicht in de zon...  zo lekker om de zon op mijn gezicht te voelen, nog geen brandende zon maar gewoon lekker warm. 
's Middags stond de zon achter, wel met meer bewolking, maar het was lekker genoeg om even buiten te zitten, boek en thee mee en een dik vest aan. 

Het was heerlijk! Ook nog even in de tuin 'gewerkt'. Stelde niet zoveel voor, maar ik zag wat piepkleine sprietjes onkruid.... meteen eruit gehaald met wortel en al! Dat wordt dus weer dagelijks (als het niet regent) een inspectieronde! 
Gezellig... er kwamen zwanen voorbij.

Toen ze bij mij waren kwamen ze het grasveld op en eentje keek even nieuwsgierig over het hek. 

Het voorjaar komt eraan, dus het zal niet lang meer duren voor ik mijn banken in elkaar ga zetten, dat ruimt dan weer in de schuur. Dan zal mijn hek achter ook geplaatst worden (moet ik nog bestellen, eerst moet ik weten wat ik precies nodig heb) en nog wat dingen zodat ik buiten de boel kan opvrolijken met leuke dingen en plantjes. En dat ruimt dat weer in huis, want ik wilde het voor de winter nog niet allemaal buiten zetten/hangen. Daarna blijft het meeste wel in de zomer en winter buiten, maar ik start liever in het voorjaar met die dingen. Zin in! 
Nu eerst binnen nog bezig.... dat duurt nog wel even, maar hoe verder ik ben hoe meer tijd ik mij gun om de leuke buitenklussen te doen. Dat alles al opgehoogd is is heerlijk... daar ben ik zo blij mee.... het is zo mooi gedaan! En ook zo prettig dat ik hem gewoon zijn gang kon laten gaan: "Maar er maar wat van" en hij kijkt even wat ik heb en weet dat perfect te benutten! En nu moet ik het goed bijhouden.... de afgelopen jaren lukte het mij niet met het onkruid, het groeide harder dan ik plukken kon en het werd steeds erger, maar nu kan ik met een 'schone lei'  beginnen!  Het is ook leuker werken als je niet over hobbels en kuilen moet springen  en als een kwartiertje onkruid plukken meestal genoeg zal zijn als ik het regelmatig doe. Een tuinier ben ik niet echt.... maar ik verwacht dat het komend jaar beter gaat worden nu het zo netjes is geworden!!!  
De oude houten tuintafel moet ik de verf afkrabben en die krijgt plakplastic als hij schoon en droog is .... die tafel wordt gebruikt om gewoon wat op te zetten en plantjes te verpotten e.d. Ik heb er nog meer plannen mee..... in mijn hoofd wordt het prachtig.... hopelijk in het echt ook! 

's Avonds even zaken gedaan... ik heb naast mijn gele leesstoel een goedkope kunststof barkruk staan als bijzettafel, dat bevalt prima... maar ik gebruik die kruk ook voor andere dingen zoals om mijn kerstboompje op te zetten en soms voor bij het aanrecht en in de zomer als plantentafel voor de grote plant voor het raam die daar dreigt te verbranden en daarom een stukje verplaatst moet worden... dus eigenlijk zou ik er meer moeten hebben. Hij is alleen donkerbruin... niet erg, maar een vrolijker kleurtje is leuker. Nu bood iemand er 3 aan (van een beter merk, niet dat ik dat belangrijk vind want die bruine is prima, maar toch...) in het okergeel ..... helemaal mijn kleur! De prijs was netjes ... dus ik meldde mij... ik mag ze halen. Betaald heb ik al (dat kon in dit geval, ik weet zeker dat zij te vertrouwen is en ze verlangde dat niet, dat wilde ik zelf, ze wilde eigenlijk dat ik ter plekke met een tikkie betaalde, maar met mijn telefoon is dat lastig, want ik gebruik alleen wifi). Ze heeft nog een 4de kruk maar die heeft een kleine beschadiging... die mag ik er evt. gratis bij hebben.... dat zie ik morgen wel. 
 Ze zijn ook  handig voor buiten, zowel als kruk als als tafeltje.... blij mee!  Ze zijn prima stapelbaar, dus als ik ze niet allemaal gebruik neemt eentje net zoveel plaats in als meerdere. Lichtgewicht, dus eenvoudig overal te gebruiken. Volgens mij net zo hoog als die bruine en daar kan ik precies op gaan zitten zonder hulpmiddelen! Barkrukken zijn vaak te hoog voor mij, wie mij ooit wel eens gezien heeft terwijl ik op een barkruk klauterde terwijl ik alles vastgreep wat maar mogelijk was om mij omhoog te hijsen weet dat het voor mij zonder hulpmiddelen een mission impossible is. Als bijzettafel e.d. maakt de hoogte niet veel uit, maar het is handig als ik er ook op kan zitten 😄😂.


Het was dus weer een prima week en er zijn genoeg plannen voor de komende tijd ... nu wachten op het voorjaar (ik ben gek op de winter, maar nu hoeft het niet meer!)



Tot besluit weer een elfje:

Hallo, 
dag aapje.
Kijk een olifant!
Wat een leuke dag.
ARTIS! 

Nou, nog maar eentje, ik heb de smaak te pakken:

Lekker
dat water.
Bewegen op muziek
op mijn oude werkplek
ZWEMBAD. 

Hoe een elfje werkt staat bij week 7.

Je zal maar pech hebben!

 Dit vind ik echt te ver gaan ..... iemand die ik ken kreeg epileptische aanvallen die ergens anders door veroorzaakt werden. Ze had kort daarvoor al andere gezondsheidproblemen gehad en dat had allemaal dezelfde oorzaak. Daar kon iets aan gedaan worden en dat moest ook wel, anders zou ze problemen houden. 
De langdurige operatie was succesvol en ze knapte duidelijk op! 
Maar ja..... het was doorgegeven aan het CBR en ze mocht een jaar niet autorijden. Toen dus overduidelijk die insulten niet door epilepsie veroorzaakt waren dacht ze dat  na 8 weken even te kunnen regelen. 
Ze moest meteen een gezondheidsverklaring invullen... kassa.....44,50! 
En dan afwachten. 
Na een week werd ze gebeld door de medische afdeling van het CBR ..... ze moest aan de neuroloog vragen of die de uitslag van de MRI wilde opsturen. 
Geregeld..... maar dat was niet genoeg, ze kreeg bericht dat ze zich moest laten keuren door een CBR-neuroloog. Waarom? Nou, de brief van de neuroloog was te vaag. Maar..... dan zou ze toch een duidelijker brief kunnen vragen denk ik dan..... misschien in Jip- en Janneke-taal? Het is de medische afdeling van het CBR.... dan zouden ze dat horen te begrijpen lijkt mij en anders gewoon om wat meer info vragen. 
Blijkbaar kan dat niet, dus ze maakte een afspraak met een neuroloog van het CBR ..... eerst betalen: 195 euro! Dat was samen al 235,50 en ze heeft en weet nog niks. (Ondertussen weet ik dat je zelf een neuroloog mag kiezen, het mag ook je eigen neuroloog zijn).
Ze is geweest, een simpele keuring begreep ik ... dat had ik voor de helft van de prijs wel willen doen, snel verdiend. Alles was goed, maar volgens die arts mag ze tot augustus niet rijden. Maar ze heeft geen epilepsie!
Kan wel zijn, maar wel insulten gehad, dus 1 jaar niet rijden. Dat hadden ze dan bij het CBR meteen wel kunnen zeggen.... waarom een keuring als toch al vaststaat dat ze een jaar niet mag rijden? 
Wonderlijk.... de oorzaak is bekend en verholpen en het was iets dat je niet zomaar even opnieuw krijgt! Dit slaat nergens op. Het had een puur lichamelijke oorzaak die verholpen is! 
Maar.... om het nog erger te maken.... de kans zit erin dat ze een rijbewijs krijgt voor maar 2 jaar (korter kan zelfs ook nog).... volgens mij hebben ze haar dat niet eens gezegd. Dan opnieuw medische verklaring en keuring zodat de kassa daar ook weer gevuld wordt. En dat blijft zich dan herhalen.... dat wordt dus sparen. 

Maar...ZE HEEFT GEEN EPILEPSIE! 

Als ze dat daar ooit zullen begrijpen mag ik toch hopen dat ze een schadevergoeding krijgt.... voor op z'n minst de gemaakte onkosten, maar het mag van mij best wat meer zijn vanwege het ongemak!

Als je een tijdje niet mag autorijden door een gebroken been ... moet je dan ook gekeurd worden daarna? En is je rijbewijs dan ook korter geldig? Je kan natuurlijk nog eens een been breken, stel je voor!

Er is overigens geen meldingsplicht als je aanvallen hebt gehad, maar je kan natuurlijk in de problemen komen als je toch gaat rijden, want dan ben je in overtreding en als er wat gebeurt zal de verzekering het niet uitbetalen.
 Ik weet dat neurologen het vaak aan het CBR melden, maar daar kunnen ze naar mijn idee beter wat terughoudend mee zijn. Dit zal ongetwijfeld vaker voorkomen. 
Hoewel ik best wel wat op mijn neuroloog heb aan te merken, heeft hij dit dus goed gedaan! Hij heeft duidelijk gezegd hoe lang ik niet mocht rijden en heeft dat verkort toen ik geen epilepsie bleek te hebben (dat het niet direct mag dat snap ik dan nog wel). Wat een geluk dat hij dat niet heeft doorgegeven aan het CBR. Ik vind ook dat ze dat niet moeten doen en zeker niet zonder dat de patiënt het weet..... want.... er is geen meldingsplicht, het is de verantwoording van de patiënt!!! (ik heb het nog even opgezocht voor alle zekerheid).
Vaak blijkt bij de MRI dat het geen epilepsie is.... wacht dat dan eerst even af in elk geval! En als ze het toch doen moeten zij er ook maar voor zorgen dat je het rijbewijs weer terugkrijgt als het ten onrechte is! Een paar maanden nog niet mogen rijden snap ik, even afwachten of echt alles in orde is na de operatie.... maar het ging om dingen die te meten zijn en dat is weer helemaal goed!!! 

Voor geïnteresseerden: Rijden na een epileptische aanval

Moe? Kan niet!

 

Soms vraag ik mij wel eens af waarom ik mijn leven lang al snel moe ben. Snel moe en vaak ziek, zwak en misselijk. Ik heb het altijd gehad, maar dat is er natuurlijk niet beter op geworden de laatste jaren. 
Ik ben er aan gewend, ik kan er mee omgaan, ik weet dat ik niet alles kan doen wat ik wil en ik heb in mijn leven ook al heel wat feestjes en schoolreisjes moeten missen..... geen probleem, er blijven nog genoeg leuke dingen over!
 

Geen dagen achter elkaar dingen inplannen en al helemaal niet meerdere dingen op één dag. Soms kan het niet anders en het hangt er natuurlijk wel vanaf wat het is, maar als het niet noodzakelijk is moet ik dat niet doen. Er zijn dagen dat het allemaal lukt, maar er zijn ook dagen dat het snel teveel is en als ik dan doorga heb ik er dagenlang last van. Als ik na een griep te snel al veel wilde doen bleef ik soms maandenlang kwakkelen. Gelukkig heb ik dankzij de griepprik nog maar zelden griep (en ben ik ook minder vaak verkouden e.d. .... van een verkoudheid had ik vaak ook koorts en was ik flink beroerd), daarvoor deed ik met elke ronde mee. Soms gaat het allemaal prima, maar dat weet ik niet van tevoren. Soms red ik het wel, maar daarna...... een week gammel! Soms moet ik van tevoren even slapen voordat ik ergens naartoe ga of visite krijg of zoiets. Ik pak mijn rust waar het kan!

Ik ben er dus aan gewend, maar waar ik nooit aan zal wennen is dat het vaak niet begrepen wordt. 
Vooral toen ik jonger was werd het maar raar gevonden als ik moe was.... 'Waarvan? Van het niks doen? Je moet gewoon doorzetten!' En het zijn niet alleen de woorden, de blikken zeggen ook vaak genoeg. 
Ik weet waar mijn grenzen liggen en wil de problemen graag op voor zijn door mijn werkzaamheden, verplichtingen, uitjes en leuke dingen etc. een beetje te spreiden .... maar dat is helemaal raar natuurlijk... 'Je hebt de hele dag niks te doen, waarom kan je niet? '. Bij dat niks te doen wordt meteen maar even vergeten dat ik al sinds april 1986 alles zelf moet doen.... mijn huis, de tuin, de boodschappen, klussen en meer van die dingen. Natuurlijk zijn er wel mensen die willen helpen, maar ik kan toch niet voor elke spijker die de muur in moet iemand vragen mij te helpen..... dan stoppen ze wel een keer met aanbieden!  Dingen die ik zelf kan doe ik ook zelf over het algemeen .... ook al loop ik soms op achter.... maar ja..... het komt uiteindelijk wel weer goed. Bovendien moet ik sommige dingen wel zelf doen..... dat werkt niet als een ander dat doet, dan kan ik helemaal niks meer vinden en ben ik zelfs dingen kwijt.

Het zou zo handig zijn als ik wist waarom ik niet alles kan, dat ik gewoon kan zeggen "Het gaat niet, ik heb de ziekte van Huppelepup" en dat iedereen dan snapt waarom ik iets af moet zeggen of iets niet doe. Ik verwacht niet dat ik er ooit nog achter kom en misschien is het ook niet iets wat een naam heeft. 
Gewoon pech dus. 
Maar....... doordat ik niet altijd alles kan geniet ik des te meer van wat wel kan! Van de leuke dingen die wel kunnen, maar ook van dingen die ik  zelf gedaan heb, zelf opgelost heb. Zo kan ik heel blij zijn omdat ik zelf dingen van Ikea in elkaar kan zetten. Zelfs de gele luie stoel was een bouwpakketje en dat kan ik zelf fixen!

Rekken in elkaar zetten, een kast repareren die uit elkaar dreigt te vallen.... ik kan het zelf en daar word ik blij van! 
Als het niet lukt is er altijd wel iemand die wil helpen, dat is dan ook weer iets om blij van te worden.
 Ik geniet nog altijd van mijn uitzicht met de ondergaande zon, ik geniet van lezen, knutselen, tv-kijken, wandelen, fietsen, saxofoon spelen, naar muziek luisteren en noem maar op.... er is zoveel om van te genieten. 

Week 7

Maandag 10 februari: Lekker veel gedaan, goed opgeschoten. 

Dinsdag 11 februari: Lopend naar vriendin om lekker te klessebessen, trolleytas mee want ik ging meteen door naar de supermarkt, is dat ook weer binnen. 
 
Woensdag 12 februari:  De hele dag wat mistig. Echt een dag voor kleine klusjes.

Donderdag 13 februari : Even naar de drogist.... achter mij hoorde ik ineens: "Dag mevrouw Martis, hoe gaat het met u?" "Nou, prima.... en met u?" Laat ik nou geen idee hebben wie het was! Misschien was ik nog niet goed uitgeslapen, maar ik herkende hem niet en het was duidelijk dat hij mij wel kende. 
Ik denk dan altijd 'ik kom er wel op' maar het kwam niet. Dom, ik vroeg het ook niet. Misschien kom ik er nog achter, misschien keek ik niet goed.... ik blijf nadenken. 😂 Maar misschien leest hij dit... en meldt hij zich (en dan schaam ik mij waarschijnlijk dood omdat ik hem niet herkende).
Daarna lekker naar de kapster, dat was echt wel nodig. Gelijk op kraambezoek en daar geluncht... heerlijk en gezellig. Meteen maar even boodschappen in Purmerend gehaald, een andere supermarkt is ook wel eens leuk, vooral als het een goedkope is. 

Vrijdag 14 februari: Eerst naar het zwembad, dat is altijd lekker! Wat was het koud buiten.... handschoenen aan en pet op en na afloop had ik die pet zeker nodig over mijn natte haar. Ik hou van petten.... ook van hoeden, maar ik ben geloof ik de enige die dat leuk vindt. Ook had ik een leuk hoedje gehaakt, ik vond het zelf leuk... broer vroeg meteen waar ik de wc-rol gelaten had die er volgens hem eerst in zat. 🤣😂
In elk geval zit het fluffy petje heerlijk warm! 

In de hal van het zwembad vroeg iemand mij na afloop: "Dag Ans, ken je mij nog?" Ik zag wat bekends.... af en toe had ik het idee dat het 'bovenkwam', maar net niet. Haar dochter herkende ik ook niet. Het bleek een moeder te zijn van één van Edwin's klasgenoten van de basisschool die ik volgens mij sinds die tijd ook niet meer gezien heb (haar dochter is jonger dan Edwin, die kende ik wat minder).  Haar haar zat anders en had dezelfde kleur als mijn haar..... vroeger had ze donker haar (ik ook). Ik vond dit haar haar erg goed staan. Knap dat ze mij wel snel herkende. 
Ze laten mij wel nadenken de laatste tijd! 
Verder niet veel gedaan..... ik was wat fanatiek bezig geweest in het zwembad. 
's Middags kwam de zon door..... het was nog steeds koud, maar toch een stuk prettiger.

Zaterdag 15 februari: Ik ging wat laat naar bed, het was al zaterdag toen ik naar dromenland vertrok.... om half 6 werd ik even wakker.... en draaide mij weer om. Toen ik weer wakker werd keek ik verbaasd naar de klok...... bijna half 12!!!! Niet normaal, maar wel lekker! 

Een beetje van alles gedaan... opgeruimd, dingen uitgezocht, tv gekeken, saxofoon gespeeld, de was, mij uitgeleefd met een emmer sop.. ... rustig aan, maar toch lekker bezig geweest. 

Het werd tijd voor boerenkool, daar had ik trek in! Het was heerlijk en genoeg over voor morgen. 

Zondag 16 februari: Ik werd te vroeg wakker, niet uitgeslapen maar net te wakker om nog een uurtje slaap te pakken. Dan maar even de laptop pakken... mijn mail bekijken en opruiming houden want er zijn zat mailtjes en bestanden die al lang de prullenbak in mogen. Dat is ook werk!  
Het zonnetje kwam ook door..... gezellig. Het schijnt volgende week 15 graden te kunnen worden.... nu schommelt het vaak rond de nul.... meestal net erboven. 
Even naar de winkel... achter mij iemand met weinig boodschappen..."Ga maar voor" en de vrouw voor mij liet hem ook voor. Ergens achter mij blijkbaar nog een man met weinig.... 2 verse frikandelbroodjes..... wat ongeduldig liep hij ineens naar voren, gaf de caissière zijn broodjes met de mededeling "Leg die maar weer terug".  Ze begreep het niet goed, hij was zo snel weg . Ik denk niet dat de broodjes teruggelegd worden.... in de verpakking en uit de verpakking.... mwah... denk het niet. 
Op weg naar huis werd er flink getoeterd op een scooter (ik heb een toe toe toeter op mijn gewone scooter...) en de jongen achterop zwaaide uitbundig naar mij. Ik zwaaide vrolijk terug.... ik denk niet dat ik hem ken.... in elk geval herkende ik hem niet met die helm op. Moet ik nu weer nadenken wie het is? Dat zou de derde keer zijn deze week hahaha. Ik denk dat ze het gewoon leuk vonden.   
Verder gewoon weer het één en ander in huis gedaan..... de dagelijkse dingen. 

*******

Alles bij elkaar weer een prima week, met heel normale dagen, leuke dagen, gekke momenten. mooi weer, slecht weer..... gewoon zoals het hoort. Bij mij hoeft niet elke dag hetzelfde te zijn met alles keurig op dezelfde tijd en vaste dagen overal voor. Ik maak elke dag een planning.... en die volg ik niet altijd helemaal... dat hoeft ook niet want wat vandaag niet lukt komt morgen wel ... en anders maar niet! De ene keer doe ik minder en de andere keer doe ik meer dan ik van plan was. 
Deze week ook meerdere keren saxofoon gespeeld.... het lukt steeds beter! Nog niet heel lang achter elkaar maar het begint echt te komen.... het begint nu weer leuk te worden. Op dit moment hou ik het op de sopraansax langer vol dan op de altsax (dat was voorheen andersom). De sopraansax is wat handiger hanteerbaar omdat hij lekker klein is, dus als het maar voor 10 minuutjes is pak ik die liever. Ik had zelfs één keer dat het lukte een half uur op de sopraansax te spelen... niet aan één stuk door natuurlijk, maar toch.... een nieuw record. Daarna was het wel over en sluiten... bekaf, maar goed, het lukte! Ik had aldoor al het idee dat het medicijn mij dwars zat, ook hiermee en dat blijkt nu wel weer..... het is bijna uitgewerkt en weer meerdere dingen gaan beter. Er waren al verbeteringen toen ik minderde. Alle reden om blij te zijn! Echt.... dat ik vorig jaar ziek werd was vervelend, maar dat ging weer over ... prima artsen, goede verzorging ... en daarna conditie opbouwen ging ook prima. Dat  niet alles liep zoals het plan was kunnen zij ook niet helpen, maar het ging verder super en ik kijk daar met een goed gevoel op terug!  Maar die aanvallen hebben mij veel meer kwaad gedaan.....  het is al ruim 9 maanden geleden en door die medicijnen heb ik bijna al die tijd problemen gehad (alleen de eerste ca 2 maanden niet, in elk geval (nog) niet opvallend). Gelukkig ben ik zelf gaan afbouwen! En dan na 8 1/2 maand te horen krijgen van mijn neuroloog dat de dosering misschien te hoog was omdat ik zo klein ben: "Maar ik heb het niet voorgeschreven hoor, dat was mijn collega!" Raar... als hij mijn arts is moet hij dat toch ook in de gaten houden? Maar ja.... als er geen enkele controle is..... maar goed.... dat hoofdstuk kan ik hopelijk ook bijna afsluiten.... ik heb nog een telefonische afspraak met hem binnenkort en dan hoor ik ook wat er uit het overleg met de andere neurologen komt (maar het zou mij niks verbazen als hij dat bij nader inzien toch niet nodig vond, die man is niet te volgen!).... hopelijk is dat de laatste keer dat ik met hem te maken krijg. 

Tot slot een elfje: 

Raar 

die neuro

doet maar wat.

zat hij te liegen?

Neuro-loog!

Wat is een elfje?
Een elfje moet uit elf woorden en vijf regels bestaan.
Op de eerste regel van een elfje staat één woord.
Op de tweede regel staan twee woorden.
Op de derde regel staan drie woorden.
Op de vierde regel staan vervolgens vier woorden
en op de vijfde regel staat weer maar één woord.
Samen zijn dat 11 woorden .... een elfje!
De laatste regel moet het voorgaande samenvatten in één woord!
 

Kapster

 Hoera, ik kon weer naar de kapster! Na zwangerschaps- en bevallingsverlof begon ze weer geleidelijk aan. Ik was alles bij elkaar nu 5 maanden niet bij haar geweest. Natuurlijk had ik naar een andere kapper kunnen gaan, maar ik ga liever naar haar. De vorige keer knipte ze het korter dan anders omdat mijn haar zo uitgevallen was.... uitdunnen hoefde toen ook niet meer (normaal minimaal 50%) .... maar ondertussen is de haaruitval gestopt nadat ik minderde met de pillen en groeit het weer..... het werd een oerwoud. Het enige wat ik er nog mee kon beginnen was achterover kammen met mousse ..... diadeem erin tot het (bijna) droog was en dan was het nog toonbaar..... moest ik niet in de wind gaan lopen op een muts opdoen. 
 Als ik 's morgens mijn bed uitstapte was ik de zus van Eucalypta, een soort madame Mikmak 2.0. 

Hier valt het nog mee, soms staan er plukken rechtop!

Het was dus geen overbodige luxe dit kappersbezoek. 
Om half 12 meldde ik mij bij haar kapsalon..... doordat het zo lang was waren er misschien wel meer mogelijkheden voor een leuk kapsel .... ik liet het aan haar over. Zij weet wat mij staat en wat er met mijn haar kan .... heel steil haar met 3 kruinen is voor sommige kappers een uitdaging, voor anderen een nachtmerrie, maar mijn kapster kan dat! Voor kort haar ook nog eens erg veel haar waardoor als het niet uitgedund wordt het aan de achterkant het er na 2 weken al niet meer uitziet. Bovenop mag het voller vallen, maar aan de achterkant niet! Bij langer haar is dat geen probleem .... is het zelfs juist goed, maar ja..... dat heb ik al heel lang niet meer. 
Zij mag altijd gewoon haar gang gaan.... het mag hetzelfde, maar iets anders mag ook! Het mag best een beetje gek zijn.... als het tegenvalt dan komt het een volgend keer wel weer goed. 
Sommige kappers durven dat niet en vragen dan toch bij elke knip wat ik wil.... jammer, ik laat mij graag verrassen. Ooit zei ik tegen een kapper "leef je uit" hij keek mij eens aan en zei dat hij wel iets wist.... de grijze plukken vlogen in het rond en even later was het lekker kort met een rechtopstaand kuifje .... dat zou ik zelf nooit bedacht hebben, maar ik vond het wel leuk. Bij die kapper in Arnhem bleef ik.... dat was de eerste die het zo goed uitdunde, al had ik niet door dat dat zijn geheim was. Later nam zijn zoon die zaak over en die was net zo goed .... maar die is nu krullenkapper geworden. Daar is hij ook erg goed in! Maar mijn huidige kapster is ook top. In het verleden werd het ook wel eens goed geknipt, maar er kwam een periode dat ik zo ongeveer alle kappers in de buurt gehad had en dat het steeds tegenviel.... prima als het net geknipt was, maar al snel een drama. Toen ik het wat langer had was dat nooit een probleem, maar dat kwam natuurlijk omdat het uitdunnen dan niet belangrijk is. 
Deze keer mocht ze zich dus uitleven. Het is nu weer lekker kort en ik hoef er niet veel aan te doen. Ik wil geen kapsel waarbij ik als ik van de fiets stap gelijk een spiegel moet opzoeken om het te fatsoeneren.... even vingers erdoor halen moet genoeg zijn. 

Daarna naar haar huis om daar te lunchen en de baby te bewonderen. Ik had al veel foto's gezien, maar in het echt is het natuurlijk veel leuker. Haar ouders waren er ook en haar oudste broer kwam ook even langs, gezellig. We kennen elkaar al lang .... al sinds haar andere broer en mijn zoon vrienden werden op de MAVO. Ik ben daar nu een soort extra familielid geworden.... ik hoor er een beetje bij. 
Heerlijk gegeten, ze had allemaal lekkere dingetjes.... veel te lekker! en vooraf 2 soorten soep... ik koos voor de (verse) pompoensoep, heerlijk! Ook nog kleine gebakjes.... te lekker. 
Het oudste ukkie vond het ook lekker en dat was te zien hahaha.... haar hele gezicht at mee en ze besloot dat er lekker in te wrijven alsof het dagcrème was.... ze glom helemaal. Leuke kinderen, heerlijk stel! Als de jongste net zo bijdehand wordt als de oudste dan zal ze ogen van voor en van achteren moeten hebben. 
Maar moeders hebben dat! Edwin verbaasde zich als ukkie er een keer over dat ik doorhad wat hij aan het doen was terwijl ik de andere kant opkeek en ik vertelde hem dat moeders ogen in hun achterhoofd hadden..... weken later lag ik even op de bank met mijn rug naar hem toe.... hij kwam bij mij staan en vroeg zachtjes: "Mamma, zijn je achterogen ook dicht?" 

Ik liet daar even een cadeautje achter voor een jarige die zaterdag zijn feestje viert, zij geven het hem wel.... doordat ik nu helemaal niet meer in de auto rijdt in het donker zie ik het niet zitten om te komen, ik moet dan met de bus en minimaal 1x overstappen op een onmogelijke plek en doe 45 minuten over de totale reis.... als alles meezit. Dat is echt (nog?) teveel voor mij 's avonds als het koud is. Heen gaat nog wel, maar dan later op de avond terug.... liever niet.  Overdag is dat anders en als het niet zo koud is ook ..... maar ja, overdag kan ik met de auto! 

Nog even boodschappen meenemen.... even naar Dirk. Sinds Dirk op dat winkelcentrum zit is de parkeerplaats veel voller en moet ik soms zoeken naar een plekje. Weer lekker ingeslagen daar. Iemand voor laten gaan bij de kassa die nauwelijks wat had... ze bedankte mij meerdere keren.... kleine moeite. 
 Ik stond keurig met mijn auto in mijn vak, maar de auto naast mij stond wat dichtbij (wel in het vak)... die stond er al toen ik aankwam.... er moest iemand in die dus de deur niet ver genoeg open kreeg, maar ik riep dat ik bijna klaar was, bracht snel mijn kar weg en maakte ruimte. 
Niet meer naar andere winkels geweest, het was zo wel genoeg..... thuis een paar uur geslapen. 

Zo blij dat mijn haar weer geknipt is.... dit voelt echt veel beter! 

WC-papier

Hard of zacht, dik of dun.... dat is ieders eigen keuze, maar ook met wc-papier wordt soms behoorlijk gesjoemeld. Als ze reclame maken met 'nu meer velletjes' reken er dan maar op dat het dunner geworden is en dus uiteindelijk nog net zoveel is of misschien zelfs wel minder! 
Soms lijken de rollen nog hetzelfde.... ze zijn even groot.... let dan op het binnenrolletje, vaak is dat groter geworden waardoor het toch minder papier is. 
En goedkoper wordt het niet.... vaak wel duurder. 
Net als al die andere verpakkingen met minder inhoud.... gluiperig.  
Dat de prijzen omhoog gaan is niet leuk, maar op zo'n stiekeme manier vind ik schandalig. 
Vaak verbaas ik mij over prijzen, dan is iets in de aanbieding en is het zelfs dan nog meer dan 2x zo duur als een paar jaar geleden. 

Ik ben gewend op de prijzen te letten en koop dan ook vooral de aanbiedingen. Dingen die niet bederven koop ik dan wat extra dingen van. Ik eet vaak dingen die goedkoper zijn omdat de datum bijna verstrijkt en evt. koop ik daar ook wat extra van en vries het in. Als er brood van gisteren is dat afgeprijsd is dan koop ik dat.... dat deed ik altijd al en nu zeker. 
Te vaak kijk ik toch nog verbaasd in mijn boodschappenkar en de kassabon? Heb ik er toch iets ingegooid dat van goud is? 
Of, zoals een neef van mij ooit zei in een winkel nadat hij het totaalbedrag hoorde: "De kar hoefde je er niet bij te rekenen hoor!".
Ik heb nog niet te klagen, ik hoef nog niet te verhongeren en ik kan de huur ook nog betalen.... dus geen paniek, maar het blijft opletten!  

Ik weet er nog van dan wc-rollen per stuk verkocht werden, in papier verpakt. Een grootverpakking bestond uit 4 rollen.... wat een verschil met nu. En geen 2376 verschillende merken.... volgens mij was er toen alleen Edet. 

En ook in week 6 was er weer genoeg om blij van te worden!

Maandag 3 februari: Ik besloot de boodschappen deze keer lopend te halen.... met mijn trolleytas. Niet via de kortste route en stevig de pas erin. Ik vroeg mij af of ik echt zo stevig doorliep als ik zelf dacht, want de kans zat erin dat mensen mij met lange benen in een rustig tempo zo zouden inhalen. Maar blijkbaar zag het er best wel sportief uit, want een kennis die langsfietste en mij zag stapte af...."Ben je in training?"  's Avonds ook nog een klein rondje, het ging goed!  Zo blij dat ik duidelijk vooruit ga!

 
Dinsdag 4 februari: Deze keer kwam vriendin bij mij om thee te drinken. Het was koud buiten, na dagenlang de zon te hebben gezien was het nu donker en somber met een koude wind. Pas toen ik 's avonds in bed lag wist ik het...... ik was vergeten te wandelen! Jammer.... en dom, maar ja.... kan gebeuren, dan morgen maar extra lopen. Het was in elk geval een leuke dag geweest!

Woensdag 5 februari:
's Morgens eerst weer saxofoon gespeeld en het ging duidelijk beter dan de vorige keer. Toen was het al beter dan het geweest was, want er kwam af en toe een normaal geluid uit! Ik begon toen vaak redelijk, maar daarna zakte het snel af. Het volgende liedje ging dan net zo. Nu kon ik gewoon een heel liedje spelen met een normale klank.... daar werd ik heeeeel blij van! Pas bij het derde liedje kreeg ik er ineens sommige noten niet meer uit. Het kostte wel veel moeite en de vorige keer had ik toen dagenlang regelmatig kramp in mijn bovenlip, dat zal ik nu nog af moeten wachten, maar het ziet er naar uit dat het spelen terug komt en in elk geval had ik dezelfde dag geen kramp, dat is een goed teken! 

Na zo'n lange tijd nauwelijks spelen is het natuurlijk moeilijk, maar dat komt dan ook wel weer goed. Als die kramp niet meer terug komt moet ik nu regelmatig gaan oefenen weer.... en dat opbouwen. Als die kramp wel terug komt dan kan ik het minder vaak doen.... maar dat wordt vanzelf meer. 
Toen het echt niet ging probeerde ik het zo af en toe.... te vaak heeft dan geen zin en dat werkt alleen maar ontmoedigend, dus steeds weer een tijdje wachten voor ik een nieuwe poging ondernam.
Wat is het leven toch een stuk prettiger zonder die medicijnen!

Daarna even naar de kledingbak gewandeld, dat is niet zo ver maar voor de ochtend net een leuk stukje.
Het was heerlijk weer, de warmte van de zon was duidelijk te voelen, ik kreeg het zelfs warm in mijn 'tussenjas'. Ik draag die vaak in de winter, voor mij meestal warm genoeg, maar nu zelfs een beetje te warm. 
's Middags kreeg ik visite, dat was ook ook gezellig. Weer helemaal bijgepraat. 

Later nog wat dingen geregeld, leuke dingen waar ik nu nog weinig over kan zeggen.
En 's avonds een extra lang stuk gelopen!


Donderdag 6 februari: 
Eerst de auto naar de garage brengen voor de APK (en zijn jaarlijkse onderhoudsbeurt). Ik spreek daar nooit een tijd af, ik zet hem neer, geef de sleutel af en zij bellen als hij klaar is (of als er extra onkosten zijn). Natuurlijk zet ik hem wel vroeg neer, maar het hoeft niet precies om 8 uur al. Dat is dan twee keer een wandeling.... eerst naar huis en dan later om hem op te halen. 

Tussendoor even op de fiets naar AH en toen even rustig aan. 
's Middags zat ik gezellig met iemand via mijn vaste telefoon te bellen toen mijn smartphone ging..... 'we zijn met 't autootje bezig, hij heeft 2 nieuwe voorbanden nodig"  'O, oké.... maar 'tautootje' zal geen 10 jaar meer meegaan en ik rij weinig, dus ik hoef niet de allerduurste" "Nee, doe ik ook niet, ik heb de goedkoopste van de veilige klasse uitgezocht" Top, die denkt goed mee. Hij meldde het totaalbedrag wat mij heel erg meeviel voor onderhoud, APK en 2 nieuwe banden, dus ik ben tevreden, ik mag weer een jaar rijden! Hij neemt ook altijd even de rekening met mij door.... laat duidelijk zien welke onkosten er gemaakt zijn... netjes.
Ik parkeer altijd achteruit, zodat het wegrijden overzichtelijker is en ze bij panne eenvoudiger bij de motorkap kunnen en ook wegslepen is dan handiger. Dat inparkeren was die ochtend wat lastiger gegaan, want hij stond op een schuin parkeervak, maar gezien de kant waar ik vandaan kwam eigenlijk de verkeerde kant op schuin, dat is wel heel erg veel sturen om goed uit te komen en door een grote auto naast mij eerst ook onoverzichtelijk.... ik stond daardoor wat rechter in het vak... maar binnen de lijnen, dus ik liet het zo. Zij vonden het ook blijkbaar lastig, want hij zei naderhand: "Hij staat weer op dezelfde plek, maar nu andersom.... durft u dat?" (het is bij het water en het loopt daar schuin omlaag richting het water) "Geen probleem" "Oké, want anders loop ik even mee hoor!" Heel aardig natuurlijk, maar hij stond echt nog niet aan de rand van het water en er is nog een kleine verhoging zoals vaker bij parkeerplaatsen en volgens mij nog een klein stukje gras, dus ik moet wel erg mijn best doen wil ik het water inrijden.... daar was ik echt niet bang voor. Maar prima dat hij het vraagt, ik zie dat niet als een belediging (want hij denkt zeker dat ik niet rijden kan! Ik ken mensen die zo denken), maar gewoon top dat hij aanbiedt het te doen... beter ten onrechte gevraagd dan mij uit het water te moeten vissen. 
Lekker, ik mag weer een jaar rijden! Reden genoeg om blij te zijn!!!
Ondertussen had ik alles bij elkaar al al ruim 3 km gelopen.... top! 's avonds toch nog een klein rondje.... maar toen was het flink koud buiten. 's Morgens was het eerst mistig, maar in de loop van de ochtend brak de zon door en was het heerlijk buiten. 

Vrijdag 7 februari: Donderdag had ik bij AH al allemaal lekkere dingetjes gehaald om vrijdag neer te zetten als we gaan koffiedrinken na het zwemmen. Ik had vooral kleine dingen die wel heel erg lekker zijn, dan nog wat muffins voor de mensen met meer honger en wat minimarsjes e.d. voor mensen die dat lekkerder vonden of nog wel wat meer lustten (of nog wat voor onderweg mee willen nemen). Ik weet nooit hoeveel ik nodig heb, want niet iedereen is er elke week. Maar ja, als ik wat over heb lust het personeel dat vast wel.... ik laat altijd wel wat achter. Ik dacht er 's morgens pas aan dat sommige dingen gekoeld bewaard moesten worden .... er is wel een koelkast, maar daar kan ik zelf niet bij..... dan is een koeltasje met wat koelelementen handiger, het is maar voor een uurtje. 

Het viel in de smaak, er werd goed van gegeten. Er was nog genoeg over om achter te laten voor het personeel en iemand van de volgende groep keek verbaasd naar de schaal lekkers .... ik zei dat hij best wat mocht pakken en hij zocht meteen wat uit. De minireepjes nam ik mee naar huis met nog wat minigebakjes, van die éénhapsdingen, 4 van die dingen zijn volgens mij nog minder dan 1 normaal gebakje. 
Terwijl ik daar mijn thee dronk zag ik wat voorbijvliegen.... was dat nou een mug? Er vliegt daar nooit wat.... ik heb daar nog nooit een mug gezien, ook niet toen ik daar nog werkte! 
Even later zat ik aan mijn arm te krabben..... ik keek .... jawel hoor.... er kwam een bultje.... 7 februari en ik heb al mijn eerste muggenbult van dit jaar. 

Maar wat was het koud buiten, brrrrr, een koude gure wind... niet lekker. Gelukkig had ik mijn 'goed-gemutst-muts' mee!

's Morgens moest ik superwifi weer herstarten, de derde keer al deze week, maar deze keer was het na werkzaamheden van KPN 's nachts, dus ik wist dat de kans erin zat. 's Middags bleek ik tv-kastje ook te moeten herstarten. 
Ook weer even saxofoon gespeeld, geen lipkramp meer gehad....dan kan ik het vaker doen en weer opbouwen. 
's Avonds zat ik lekker tv te kijken toen ik weer geen tv had. Hij gaf een foutstoring aan en superwifi deed ook weer raar. Ik moest hem meerdere keren herstarten ..... toch maar even bij het modem kijken.... kratten met schoenen opzij om in de meterkast te kunnen kijken... modem deed gewoon, brandde keurig groen. Terug in de kamer bleek superwifi ook weer groen te zijn. Tv-kastje gaf nu keurig aan op welke zender hij stond en heel even had ik beeld.... maar meteen kwam er weer een foutcode in beeld .... maar niet op het kastje. Herstarten dan maar. En nog eens ..... en jawel, het was er weer. 
Ik word hier toch helemaal gestoord van.... ik zou salaris moeten vragen aan KPN voor al dat werk en schadevergoeding voor de keren dat ik geen tv heb kunnen kijken! 
Sinds ik glasvezel heb en daardoor superwifi gaat het steeds mis.... ik wilde het modem ook niet in de meterkast, maar ja..... hij zit er toch!


Zaterdag: Geen afspraken, dat is al lekker! Een lekker nacht gehad, niet steeds wakker. Ook dat gaat weer beter. 
Eerst maar een lekkere cappuccino, heerlijk!

Een rustig dagje, natuurlijk weer gewandeld en gelukkig was het niet zo koud meer. De avondlucht was weer prachtig!

Zondag 9 februari: Een zondag zoals de meeste zondagen zijn..... een rustige start en daarna lekker rommelen op zolder e.d. Tussen door even zitten met een kop thee... een telefoongesprek en wat papieren uitzoeken. 's Avonds lekker tv kijken, wandelen en de PMD-container wegzetten. niks bijzonders dus. Ik hou van zo'n gewone rustige zondag..... vaak is de zondag bij mij ook een pyjamadag.... ook zo lekker! 

Behalve dat wifi- en tv-gedoe was het weer een prima week. Er was weer veel om blij van te worden en om te lachen. Gezellige visite en telefoongesprekken. Goed nieuws en andere leuke berichten. Mensen die rekening met mij hielden op een leuke manier..... allemaal dingen waar ik blij van werd. 

Wie?

 Steeds vaker hoor ik mensen zeggen 'overgrootopa' of 'overgrootoma' en over het algemeen wordt dan de overgrootvader of -moeder bedoeld. Maar volgens mij is een overgrootopa een betovergrootvader ... een generatie verder terug dus. Het mag misschien wat leuker en moderner klinken, maar het klopt niet. Oké, ik weet meestal wat ze bedoelen... maar toch vind ik het verwarrend als ik niet zeker weet wie ze bedoelen. Maak er dan over-opa van, dat is logischer.  

Fantaseren

 

Soms denk ik wel eens hoe anders het leven had kunnen lopen als....... 
Natuurlijk heeft dat geen enkele zin, maar toch fantaseer ik daar wel eens over. 
Ik had een oudere zus en een jonger broertje moeten hebben, maar de zus (het eerste kind van mijn ouders) is slecht 2 dagen geworden en het jongere broertje is tijdens de bevalling gestikt. 
De familie was groter geweest als ze niet gestorven waren. Ik zou een andere naam gehad hebben, want de zus heette Ansje. Dan zou ik alleen Maria heten, dat is nu mijn tweede naam. Roepnaam waarschijnlijk  Ria of Riet of zoiets (daar hebben we er heel wat van in mijn familie). Het jongere broertje zou Cornelis/Kees genoemd worden.
Leuk als Ansje en Kees dan kinderen zouden hebben gekregen.... gezellig. En als mijn nichtje (dochter oudste broer) Christina was blijven leven zou ze vast ook wel kinderen gehad hebben .... en neef Cor (zoon oudste broer) ..... als die geen ongeluk gehad had met een hoge dwarslaesie tot gevolg zou zijn leven er nu ook heel anders uitgezien hebben met misschien ook wel een gezin met kinderen. Natuurlijk zou ik niet met alle neefjes en nichtjes even veel contact gehad hebben, dat is nu ook zo..... maar ze zijn er wel! 
Ik heb naast Cor nog twee neven en één nichtje ...... en die hebben allemaal kinderen...samen hebben ze er 7. Zelf heb ik maar één kind.... als Ed was blijven leven waren dat er ook meer geworden... was de bedoeling. Niets is zeker natuurlijk, maar nadat Edwin geboren was verzekerde de gynaecoloog mij dat het mogelijk was, alles was in orde! Wij wilden er wel een paar bij.... misschien zouden het er wel 4 worden..... misschien zelfs wel meer. Maar we realiseerden ons wel dat je niet alleen moet afwachten of het lukt, maar dat je pas kan oordelen of je graag een derde wil als je er al 2 hebt.... en dat is met elke volgende ook zo, de situatie kan veranderen, er kan een zorgenkind zijn waar veel aandacht naartoe gaat waardoor je er anders over gaat denken, eigen gezondheid kan meespelen etc. . Eén vonden we sowieso te weinig, maar verder..... waarschijnlijk een heel stel. We hebben wel altijd tegen elkaar gezegd dat zelfs als we het wel genoeg vonden dat het geen probleem zou zijn als er dan toch nog een kind kwam. Een kind moet altijd welkom zijn! 
Als ik meer kinderen had gekregen zou ik nu misschien een heel stel kleinkinderen hebben, nu heb ik alleen een bonuskleinkind.... die heb ik nooit als baby gekend.... natuurlijk ben ik blij met hem, maar een stel kleinkinderen die ik als baby al in mijn armen had is toch een tikkeltje anders. 
De overbevolking heb ik duidelijk niet veroorzaakt! 
Ik stel mij wel eens voor hoe het zou zijn...... veel meer directe familie. 
Er zijn nog wel neven en nichten (van ooms en tantes), maar dat worden er steeds minder, want ik ben één van de jongsten en dan heb je dat. Ooms en tantes zijn er al lang niet meer, die had ik alleen van moeders kant, die had 6 broers en zussen, mijn vader was enig kind. De familie wordt kleiner en kleiner. Mijn ouders zijn er al lang niet meer, dat is logisch op mijn leeftijd, mijn moeder zou dit jaar 101 geworden zijn en mijn vader zou in oktober 105 worden.... niet onmogelijk, maar ook niet waarschijnlijk (mijn moeder is 81 geworden en mijn vader 69).
Mijn oudste broer is ook al 13 jaar geleden (hij was 64) overleden dus van ons gezin zijn alleen mijn jongste broer en ik nog over. 
Bij niemand gaat het leven volledig volgens de planning, want er valt niet zo heel veel te plannen. Natuurlijk kun je zelf wel dingen invullen..... maar niet alles wat je wil is ook mogelijk. Je kan zanger willen worden, maar dan moet je wel kunnen zingen en zelfs met zangles zal niet iedereen goed genoeg worden, als je blind bent kan je geen buschauffeur worden en zo zijn er nog wel een paar ..... voor elk beroep moet je bepaalde vaardigheden hebben die niet altijd aan te leren zijn. 
Gezondheid is ook heel belangrijk, het leven kan heel anders lopen als je gezondheid tegenwerkt.  Kinderen krijgen.... ik weet uit ervaring heel goed dat dat niet altijd even simpel is. Mij zal je ook nooit horen zeggen 'kinderen nemen'.  Al voor ik wist dat kinderen krijgen voor ons niet eenvoudig was zei ik dat al niet..... je mag hopen dat je ze krijgt als je dat graag wil... je neemt ze niet, je koopt ze niet... je krijgt ze .... of niet. In mijn geval heeft een goede gynaecoloog de natuur een handje geholpen..... ik ben die man nog altijd dankbaar. Dokter de Groot..... ik vergeet hem nooit meer. Zo'n aardige man en zo goed. Ik zag hem voor het laatst bijna 40 jaar geleden. Daarna kreeg ik nog een lieve brief van hem toen Ed overleed.  In mijn ogen bestaat er geen betere gynaecoloog dan deze. O.a. een operatie die nog niet gangbaar was in die tijd zorgde ervoor dat ik Edwin kreeg. 

Zo overdenk ik wel eens alles.... wat gebeurd is, wat had moeten gebeuren, wat ik graag anders gezien had en waar ik juist heel blij mee ben. 
Het loopt zoals het loopt en dat heb je maar te accepteren.... en dat doe ik ook wel, het heeft geen zin om het niet te accepteren, het verandert niks en je wordt er echt niet vrolijker van. Overal het beste van maken werkt beter.... en dat lukt mij goed, maar af en toe even terug gaan in de tijd en in gedachten die aanpassingen maken die ik graag gewild had en verder fantaseren over hoe het nu dan zou zijn geweest vind ik wel eens prettig. Ik besef maar al te goed dat het fantasieën zijn en kukel echt niet met een schok in het heden terug. Het heden heeft ook genoeg mooie dingen en ik weet echt wel dat het ook als het anders gelopen zou zijn het niet perfect zou zijn geweest. Geen enkel leven is in alle opzichten perfect zoals we het wensten. Dat hoeft ook niet, want als alles perfect is is het eigenlijk ook niet goed..... dan leef je in een sprookje en snap je niks van het echte leven. Bij het leven horen tegenslagen.... liefst kleine, maar soms ook grote tegenslagen.... niemand gaat door het leven zonder pijn of verdriet. Als kind leer je er als het goed is al om mee om te gaan.... vaak gaat het dan om kleine dingen zoals een spelletje verliezen of iets niet krijgen wat het kind graag wil, plagen..... dat zijn allemaal dingen waardoor ze er toch aan gewend raken dat niet altijd alles zo loopt als je zou willen. 
Plagen hoort daar zeker ook bij..... daar moeten ze tegen kunnen. Toen Edwin heel klein was werd hij door een buurvrouw eens 'moppie' genoemd, hij was witheet want zo heette hij niet. Ik vond zijn reactie wel heel overdreven en legde hem uit dat het juist lief bedoeld was en dat mensen iemand wel eens anders noemen.... soms een lief naampje, soms niet leuk, soms om te plagen..... maar dat dat helemaal niet erg is en vervolgens heb ik hem een week lang allerlei andere gekke namen gegeven.... toen was hij er aan gewend en moest hij lachen om de gekke namen die ik hem gaf. 
Als ze al niet tegen een plagerijtje kunnen dan is pesten meteen een veel groter probleem..... daar kunnen ze dan zeker niet mee omgaan. Het echte pesten blijft altijd moeilijk, je kan ze daar nooit helemaal tegen harden of beschermen, maar ik denk dat het beter is als ze het plagen al gewend zijn. 
Een kind leeft ook in deze wereld.... grote problemen mogen best wat verzacht worden, maar hou ze niet weg van alles wat moeilijk is..... leer ze er liever mee omgaan! Per kind is het natuurlijk ook weer anders.... maar doseer het een beetje en voer het geleidelijk op als dat kan...  leg het uit! 
Een kind mag best weten dat ze dat mooie cadeau niet krijgen omdat het te duur is en/of omdat er gewoon geen geld voor is. Een kind mag ook best zijn ouders eens zien huilen. Zo zijn er veel dingen waar een kind ook al mee zal moeten omgaan. Het hoeft niet meteen de volle laag te zijn, als ze dat overkomt mag het natuurlijk best verzacht worden.... leer ze de andere kant ervan zien... 'opa is er niet meer, maar gelukkig heeft hij nu geen pijn meer' .... 'pappa gaat ergens anders wonen, maar het voordeel is dat nu alle feestjes voor jou 2x gevierd worden .... 'Als we verhuizen woon je niet meer vlakbij je vriendinnen, maar we wonen  daar wel lekker dichtbij opa en oma".... dat soort dingen.... er is altijd wel iets positiefs te vinden als je er naar zoekt
.  

Maar goed, ik dwaal weer eens af..... het ging over fantaseren en af en toe fantaseren vind ik heerlijk.... of het nou om dingen gaat die waarschijnlijk nooit zullen gebeuren of dingen die zelfs onmogelijk zijn... dat maakt niet uit, ik besef  echt wel dat het fantasie is.... ik leef in het heden maar droom graag even weg.  Ik heb dit altijd al gedaan, ik droom graag even weg. Soms gaan die fantasieën erg ver maar dat is juist zo leuk.... in fantasie kan alles. Ik denk ook dat ik mij nooit verveel doordat ik die dagdromen heb.... waarmee ik mij dus ook goed kon vermaken als ik bijvoorbeeld te ziek was om te lezen of wat anders te doen. 
Ik kan ook fantaseren over mensen die ik zie op straat of in de trein of waar dan ook. Ik bedenk dan hoe hun leven eruit ziet..... wat voor beroep ze hebben en meer van die dingen. 
Toen ik een keer een heel luxe sportwagen op een parkeerterrein zag staan zag ik in gedachten al de persoon van wie hij was. Een jonge sportieve man. Even later kwam er een schilder die zo te zien (van afstand) zijn pensioen al naderde in zijn overall en zette wat blikken verf in de auto. Dit had ik niet verwacht en verbaasd keek ik naar Edwin die duidelijk ook dit niet bij elkaar vond passen. Niks mis mee, natuurlijk mag een schilder ook een mooie auto hebben en misschien was hij niet eens van hem.... maar op dat moment leek het niet bij elkaar te passen.  
Edwin en ik namen vroeger ook gesprekken van anderen over ...... als we bijvoorbeeld in het voorbijgaan iemand hoorde zeggen dat de wekker die dag erg vroeg ging liepen wij door terwijl wij verder daarover kletsten: "Ik had zo'n moeite om zo vroeg al op te staan, ik wilde die wekker het liefst de kamer doorsmijten" en dan ging de ander verder: "Maar ja, ik had beloofd dat ik er op tijd zou zijn, maar ik had er wel spijt van dat ik geen andere tijd had afgesproken". En zo konden wij heel lang doorgaan ..... ook fantasieën.