Soms vraag ik mij wel eens af waarom ik mijn leven lang al snel moe ben. Snel moe en vaak ziek, zwak en misselijk. Ik heb het altijd gehad, maar dat is er natuurlijk niet beter op geworden de laatste jaren.
Ik ben er aan gewend, ik kan er mee omgaan, ik weet dat ik niet alles kan doen wat ik wil en ik heb in mijn leven ook al heel wat feestjes en schoolreisjes moeten missen..... geen probleem, er blijven nog genoeg leuke dingen over!
Geen dagen achter elkaar dingen inplannen en al helemaal niet meerdere dingen op één dag. Soms kan het niet anders en het hangt er natuurlijk wel vanaf wat het is, maar als het niet noodzakelijk is moet ik dat niet doen. Er zijn dagen dat het allemaal lukt, maar er zijn ook dagen dat het snel teveel is en als ik dan doorga heb ik er dagenlang last van. Als ik na een griep te snel al veel wilde doen bleef ik soms maandenlang kwakkelen. Gelukkig heb ik dankzij de griepprik nog maar zelden griep (en ben ik ook minder vaak verkouden e.d. .... van een verkoudheid had ik vaak ook koorts en was ik flink beroerd), daarvoor deed ik met elke ronde mee. Soms gaat het allemaal prima, maar dat weet ik niet van tevoren. Soms red ik het wel, maar daarna...... een week gammel! Soms moet ik van tevoren even slapen voordat ik ergens naartoe ga of visite krijg of zoiets. Ik pak mijn rust waar het kan!
Ik ben er dus aan gewend, maar waar ik nooit aan zal wennen is dat het vaak niet begrepen wordt.
Vooral toen ik jonger was werd het maar raar gevonden als ik moe was.... 'Waarvan? Van het niks doen? Je moet gewoon doorzetten!' En het zijn niet alleen de woorden, de blikken zeggen ook vaak genoeg.
Ik weet waar mijn grenzen liggen en wil de problemen graag op voor zijn door mijn werkzaamheden, verplichtingen, uitjes en leuke dingen etc. een beetje te spreiden .... maar dat is helemaal raar natuurlijk... 'Je hebt de hele dag niks te doen, waarom kan je niet? '. Bij dat niks te doen wordt meteen maar even vergeten dat ik al sinds april 1986 alles zelf moet doen.... mijn huis, de tuin, de boodschappen, klussen en meer van die dingen. Natuurlijk zijn er wel mensen die willen helpen, maar ik kan toch niet voor elke spijker die de muur in moet iemand vragen mij te helpen..... dan stoppen ze wel een keer met aanbieden! Dingen die ik zelf kan doe ik ook zelf over het algemeen .... ook al loop ik soms op achter.... maar ja..... het komt uiteindelijk wel weer goed. Bovendien moet ik sommige dingen wel zelf doen..... dat werkt niet als een ander dat doet, dan kan ik helemaal niks meer vinden en ben ik zelfs dingen kwijt.
Het zou zo handig zijn als ik wist waarom ik niet alles kan, dat ik gewoon kan zeggen "Het gaat niet, ik heb de ziekte van Huppelepup" en dat iedereen dan snapt waarom ik iets af moet zeggen of iets niet doe. Ik verwacht niet dat ik er ooit nog achter kom en misschien is het ook niet iets wat een naam heeft.
Gewoon pech dus.
Maar....... doordat ik niet altijd alles kan geniet ik des te meer van wat wel kan! Van de leuke dingen die wel kunnen, maar ook van dingen die ik zelf gedaan heb, zelf opgelost heb. Zo kan ik heel blij zijn omdat ik zelf dingen van Ikea in elkaar kan zetten. Zelfs de gele luie stoel was een bouwpakketje en dat kan ik zelf fixen!
Rekken in elkaar zetten, een kast repareren die uit elkaar dreigt te vallen.... ik kan het zelf en daar word ik blij van!
Als het niet lukt is er altijd wel iemand die wil helpen, dat is dan ook weer iets om blij van te worden.
Ik geniet nog altijd van mijn uitzicht met de ondergaande zon, ik geniet van lezen, knutselen, tv-kijken, wandelen, fietsen, saxofoon spelen, naar muziek luisteren en noem maar op.... er is zoveel om van te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten