Staring

 Toen ik op de lagere school zat stond in ons taalboek een gedicht van Staring.... Het kameleon. 
Wij moesten het uit ons hoofd leren (ik ken het nog steeds) en ik vond het prachtig. 
Daarna kwam ik vaker gedichten van Staring tegen en ik werd fan! 
Zijn puntdichten vind ik echt geweldig, zoals: "De leraar in zijn wijsheid gist, de leerling in zijn waan beslist"  of "De rijpe kennis hoort, de onrijpe neemt het woord". 

Deze vind ik ook erg goed: 

Aangebrand:

 Aagt Morsebel nam kleinen Piet In kost, en als het kind, te middag aangezeten, Haar soms zijn walging merken liet: De vieze bijsmaak van heur knoeisels werd geweten Aan kaarsvet, roet, noch snuif; 't was altoos: ’Lekkertand, Wat zou ‘ het zijn, als aangebrand?’ Nu kwam er eens een schotelvol groen eten Te voorschijn, die Kok Aagt spinazie had geheten: Hiervan kreeg kleine Piet zijn deel op 't bord gesmakt; Hij roert er in: hij vindt twee achterpooten Van d'armen kikvorsch, onder 't warmoes kort gehakt, En legt, met de oogen half gesloten, Zijn eetvork neêr, terwijl hij vraagt: Heeft aangebrand ook voetjes, moeder Aagt?’ En deze: Huiskrakeel:

Piet Fop was met zijn Vrouw aan 't kijven.
Zij smeet hem, naar de aard der wijven,
De sleutels naar de kop!
Piet nam ze lachend op,
En sprak: "mijn Kind, zal IK na deze
De sluiter in dit Dolhuis wezen?"

En waar mijn liefde voor Staring mee begon:

Het kameleon:

Een Vreemdling wandelde aan de kust,

Waar de asch van 't groot Carthago rust:

Daar kwam een Tweede hem te moet,

Als landsman kenlijk, bij zijn groet.

Met zet zich neer, en 't lijdt niet lang,

Of 't reisverhaal is drok te gang:

Elk brengt wilvaardig voor den dag,

Wat raars of schoons hij zwervend zag.

Tot A. begin: "Het koddigst Dier,

Mij ooit bejegent, huisvest hier:

Van maaksel schier een hagedis;

Zijn staart - lang tien duim, naar ik gis;

Zijn tong voor mug en vlieg te gaauw;

En nu de kleur? denk! hemelsblaauw!"

""Blaauw! blaauw!"" smuilt B. "'k herken uw Beest;

Maar, Vriend, dat is nooit blaauw geweest.

Met hiet het een Kameleon.

Ik vond het schuilend voor de zon

In 't lommer van een dadelsbosch;

Daar kroop het, net zo groen als 't mos!""

"Noch boom, noch struik, een mijl in 't rond,

Waar ik het MIJNE kruipen vond:

Ginds; aan dien naakte puinhooptop.

Het volle daglicht scheen er op;

Geen mooglijkheid tot oogbedrog;

En 't Beest was blaauw; dat zeg ik nòg!"

""Groen! groen! geloof mij!"" "'k zeg u blaauw!"

""Groen!"" "Blaauw!" Zoo gaat het; snaauw op snaauw.

Men stampvoet, blikoogt, vloekt en zweert:

De vriendschap was in grim verkeerd!

Als, zie, een Derde Wandlaar kwam,

Die reeds van ver hun twist vernam!

Zijn woord is: "Heeren, kiest in mij

Uw scheidsman! 'k Hoor tot geen partij.

Bij 't lamplicht, ving ik, heden nacht,

Het Dier, dat u aan 't kijven bragt,

En draag 't in dit servet geknoopt,

Naar Tunis, of 't er iemand koopt.

Ik weet naauwkeurig wat ik ving:

Zwart! gitzwart is het leelijk Ding!

Is 't blaauw, of groen, dan sta ik klaar,

En eet het op, met huid en haar!"

Hier slaakt hij 't, en, voor zwart als git,

Vertoont zich 't arme schepsel WIT! -

Géén sprak er, dan 't Kameleon;

Juist van een ras, dat spreken kòn'.

Het sprak: "Goe Luidjes, hoort hoe 't is:

Elk had gelijk, en elk had mis!

De kleur, bij dieren van mijn slag,

Verwisselt zesmaal op een dag.

Doch laat mij nu in vrede gaan!

'k Bied u een raad, als losgeld, aan:

Schijnt andren wat u krom scheen regt,

Heet niemand daadlijk dom of slecht."


Hij heeft nog veel meer geschreven, vaak zit er iets geks in, soms een wijze les.... ik hou ervan!

Examens

Ik zag op het nieuws dat het LAKS wil dat examens niet meer zo zwaar meetellen voor het eindcijfer om de stress voor de leerlingen te verminderen. Nu telt het voor de helft mee en dat moet voor een kwart. Welja joh..... doe helemaal geen examen meer en dan alleen een certificaat dat je zo nu en dan aanwezig was in de klas.

Zo'n examen moet toch aantonen dat je van de afgelopen jaren wel iets opgestoken hebt. Dus niet gericht dat ene hoofdstuk leren waar je een proefwerk over krijgt, maar vragen die over de hele schoolperiode kunnen gaan, over alles wat je geleerd hebt.  Ik vind als dat voor een kwart meetelt dat dat niet veel is. De helft vind ik al niet veel, maar oké... dat snap ik nog wel... als het altijd goed ging en je examen lukt niet zo goed dan kan je toch je diploma halen, maar dan moeten die eerdere cijfers wel echt goed zijn. Andersom.... als je je examen erg goed doet kan je je cijfer er flink mee ophalen, dat is dan ook minder als het maar voor een kwart telt. 

Een examen is nou eenmaal een eindtoets van alles wat je geleerd hebt, dat is met elk examen zo en als je het belang daarvan afzwakt blijft er niks van over, dan kan je net zo goed helemaal geen examen doen. Dan alleen een certificaat over je schoolresultaten.... wat ik trouwens wel een goed idee vind voor 'gezakten'..... ook als ze het gewoon nog een keer doen.... of gewoon voor iedereen, kan ook... dan weet je dat je dat in elk geval krijgt en dat moet dan over de hele schoolperiode gaan, dus heeft het zin om altijd je best te doen. Ik vind dan wel dat er bij moet staan als het een periode slechter ging door omstandigheden waarbij het logisch was dat het wat minder ging.... als je lange tijd ernstig ziek was bijvoorbeeld! 
En stress? Ja... dat hoort erbij, maar je krijgt in je leven nog wel vaker met stress te maken en het is de bedoeling dat je daarmee leert omgaan. Door het pad te effenen leer je niet te kijken waar je loopt!

Ik vind ook niet dat je voor kinderen (groot of klein) alle ellende verborgen moet houden.... je kan het wat verzachten, maar niet verbergen.... het hoort bij het leven. 
Door veel straten autovrij te maken leren ze niet met verkeer omgaan, door ze nooit iets te laten doen wat je zelf eng vindt worden ze onzeker en zo zijn er nog veel meer dingen.  
Ik denk niet dat het goed is om alles eenvoudiger te maken en stress te vermijden .... het leven is nou eenmaal niet altijd eenvoudig en zonder stress. 
Kinderen die extreem veel last van stress hebben daar zou misschien iets voor geregeld kunnen worden, maar niet zomaar, het moet wel duidelijk zijn dat het extreem is.... een briefje van pa of ma is niet genoeg. Misschien is een cursus 'omgaan met stress' veel beter!  
Bij zo'n examen moet niet teveel druk van thuis zijn..... ' succes, doe je best, meer kan je niet doen' 
Als je je best gedaan hebt is het altijd goed.... ook als je zakt, want meer kan je op dat moment niet.... dan nog maar een keer over, dan lukt het vast beter.

Als je niet je best gedaan hebt moet je het niet vreemd vinden als je zakt, dan is het gewoon eigen schuld en kan je gemopper verwachten. 

En alles wat je doet, of het nou school is, sport, werk of wat dan ook..... het is nooit voor iedereen hetzelfde! De één kan nu eenmaal beter leren, is gezonder/sterker, is onzekerder of leeft onder gunstiger omstandigheden. Daar valt niet aan te ontkomen! Je kan nog zoveel gelijke kansen creëren, wij mensen zijn nou eenmaal niet gelijk! Ook hoe je overkomt kan bijv. bij een sollicitatie verschil maken.... kom je nors over of vriendelijk en vrolijk, zie je er verzorgd uit of niet ..... het kan verschil maken, ook afhankelijk van het soort baan waar je naar solliciteert. Ook is solliciteren moeilijker als je zenuwachtig bent.... en dan kom je misschien niet ze over als je echt bent. Daar komt de stress weer om de hoek kijken..... leren omgaan met stress.... alle beetjes helpen. 

En examens.... voor velen begint het al met het zwemdiploma..... als de ouders zenuwachtig zijn zijn de kinderen dat ook! Maar als ze mogen afzwemmen is de kans dat ze slagen heel groot, anders laten ze ze gewoonlijk niet afzwemmen. 
Ik herinner mij van lang geleden dat een vader verhaal kwam halen omdat zijn kind niet mocht afzwemmen.... de reden bleek te zijn dat het kind steeds ging staan om de paar meter. Pa vond het een schande, want je kon van een kind niet verlangen dat het niet ging staan. Al die duizenden kinderen die hun diploma al hadden gehaald zwommen wel door...... is er een beter bewijs dat je het wel kan verlangen? Als een kind in het water valt kan het vaak ook niet staan.... en door de schrik is het allemaal toch vaak al moeilijker, als je kind dan niet gewend is om door te zwemmen zal het dan ook niet doen. 
Een diploma biedt geen enkele garantie, maar als ze niet een stukje kunnen zwemmen zonder te staan is het wel heel weinig waard. Overigens... zeker als kinderen jong leren zwemmen moeten ze het wel bijhouden.... 1 diploma halen en dan jaren niet zwemmen is geen goed idee.... ga eens met ze zwemmen of doe ze op les voor een volgend diploma of op een zwemvereniging! 
Zelf haalde ik mijn zwemdiploma pas toen ik al in het zwembad werkte..... als caissière was het niet zo belangrijk dat ik het diepe niet in durfde, maar toen ik veel ukkies hun A en B zag halen vond ik het tijd om er wat aan te doen. Zwemmen met de badmeesters die het mee wel zouden leren was geen succes..... als zij erin sprongen en riepen 'kijk maar, er gebeurt niks, ik kom gewoon weer boven' hielp dat niet.... natuurlijk gebeurde er niks, zij waren getraind!!!  Eerst geloofden ze ook niet dat ik echt bang was in het diepe en pakken ieder een hand en zwommen met mij naar het diepe..... en lieten mij los! Toen ik wild om mij heen sloeg en ik paniek raakte zeiden ze: 'Ooo, het is echt!' .... Tsja, ik ben op volwassenles gegaan, daar zag ik mensen die eigenlijk niet durfden toch de sprong in het diepe wagen.... en er gebeurde niks raars!  Dat hielp meer dan een ervaren zwemmer die zegt dat er niks engs aan is! 
Zo blij dat ik dat ooit gedaan heb en mijn A en B haalde.... ik vind zwemmen nu heerlijk, ook in het diepe!

Zoonlief was een waterrat en zat liever onder water dan erboven..... hij duurde lang voordat hij af mocht zwemmen.... doordat hij zich steeds naar de bodem liet zakken hoorde hij nooit wat er gedaan moest worden. Maar als peuter haalde hij 3 'Teddybeerdiploma's' (hij noemde het toen Teddybeeroma's) .... daar moesten ze bijvoorbeeld zonder drijfmiddelen een paar meter vooruit kunnen komen en van de bodem zelf omhoog kunnen komen.... ik weet niet alle eisen meer, maar hij vond het prachtig. De juiste zwemslag aanleren was moeilijker.... zijn motoriek was ook niet zo best, dat hielp ook niet.... maar ik maakte er een liedje bij voor de beenslag .....🎶🎵' iiintreken wijd sluit  (en dan zachtjes)..hou ze even dicht' 🎵🎶 ... etc. Dat 'hou ze even dicht'  was belangrijk, want bij de schoolslag willen kinderen nog wel eens te snel doorgaan, dan zijn het net mixers... even uitdrijven is beter! En voor de armslag 🎶🎵rondje naar je kin... hup naar voren ......! 🎵🎶. Dat hielp....  de combinatie van die 2 was lastig.... maar het kwam goed. 

Edwin bleek geen zenuwen voor examens te hebben..... waar anderen nog in boeken bladerden voor het begon zei hij droog: "Als ik het nu nog moet leren ben ik te laat" en deed er niet aan mee. Ik herinner mij dat van een muziekexamen toen hij een jaar of 11 was (denk ik). Het tweede muziekexamen een jaar of 2 later was gesplitst in schriftelijk en praktijk.... toen zag ik al die andere kinderen bladeren... hij niet. 
Hij was snel klaar en kwam binnen de tijd al samen met nog een paar naar buiten. 
Maar..... later bleek hij niet geslaagd, maar ook niet gezakt!
Hij had bij het schriftelijk een bladzijde overgeslagen... als je gezakt was mocht je geen praktijk doen, maar hij mocht die dag wat eerder komen om die bladzijde alsnog te maken. Hij kwam binnen en moest zijn naam zeggen waarop geantwoord werd: "O, jij bent die jongen die wat had overgeslagen.... wat denk je Edwin, pakte je een bladzijde dubbel of dacht je dat je al klaar was?" doodkalm was Edwin zijn antwoord: "Als ik dat wist wist ik ook dat ik een bladzij overgeslagen had. Vrolijk ging hij met de man mee voor de rest van het examen.... vrolijk kwam hij terug, hij wist de uitslag nog niet. Schriftelijk was geslaagd, hij mocht door. De andere kinderen kwamen er vaak huilend vandaan "Ik heb zo slecht gespeeld!"  ... ik kon het horen en vond het niet slecht klinken maar wist natuurlijk niet wat er op papier stond. Zij bleken allemaal geslaagd te zijn en toen was Edwin aan de beurt. Bij het onderdeel naspelen wat de leraar speelt ging hij meerdere keren de fout in.... het begin wist hij en de rest verzon hij.... oei, hij mocht geen enkele onvoldoende halen. Ineens ging het goed. De rest was ook goed, maar of het allemaal voldoende was was afwachten. Ik zei tegen de man die ons ontvangen had dat hij niet huilend naar buiten zou komen.... toen Edwin even later lachend naar mij toe kwam vroeg de man: "Hoe ging het Edwin?" "O, wel goed hoor!" en de man schoot in de lach.... de slechtste van de dag (vermoed ik, op dat ene onderdeel) maakte zich niet druk. Wachten op de uitslag.... geslaagd. Echt, bij hem geen stress voor zijn examen. Ook voor zijn MAVO-examen niet. Daarna nog MBO3 en MBO4 gedaan (audio/visueeltechniek en podiumtechniek) en alles probleemloos. 

Week 21 deel 2

 Vrijdag 23 mei: Toen ik wakker werd was er een bijzonder natuurverschijnsel.... REGEN!
Dat was lang geleden. Toen ik naar het zwembad fietste was het alweer droog.
Het was weer heerlijk in het zwembad. Toen ik terug fietste begon het net weer te regenen, maar erg nat werd ik niet.  Daarna een groot deel van de middag geslapen. 
Toch nog wel wat gedaan, maar niet heel veel. 

Zaterdag 24 mei: Vandaag heel wat meer gedaan dan gisteren en niet geslapen overdag.  Ja, als ik niet slaap heb ik meer tijd om wat te doen, maar als ik erg actief ben dan heb ik meer slaap nodig....  dat is wat onhandig, maar ik kan er ook niks aan doen. Weer regen, maar steeds rustige buitjes. De natuur heeft het nodig! 

's Avonds in het nieuws dat er een pil is die registreert wat er in de darmen gebeurt .... er was al zoiets, maar deze kan meer en in sommige gevallen een darmonderzoek vervangen. 
Ze hadden het steeds over een pijnlijk en vervelend onderzoek.... ik heb het in 2018 gehad en heb het zo niet ervaren, maar.... ik werd gesedeerd, ik heb er dus niks van gemerkt.  Ik moest toen tijdens de voorbereiding wel lachen toen ik een onderbroek kreeg die ik moest aandoen..... een groot wijd ding met een gat aan de achterkant. Heel elegant hahaha. 
Volgens mij doen ze het niet in elk ziekenhuis met sedatie.  Ook achteraf had ik geen pijn en het vele drinken van tevoren samen met het laxeermiddel heb ik ook niet als een probleem ervaren. Natuurlijk, ik ga liever naar een feestje maar het was best te doen. Het drinken met het laxeermiddel verdeelde ik in gelijke porties en met de kookwekker erbij die ik steeds opnieuw zette lukte het prima om het binnen de tijd naar binnen te werken. Zonder dat was het denk ik moeilijker geweest want dan kijk je tegen een voorraad drinken aan met het idee dat je haast moet maken... en teveel achter elkaar drinken zorgt ervoor dat het steeds meer tegen gaat staan. En ja.... de wc is dan de belangrijkste zitplaats in huis..... vervelend, maar het hoort er nou eenmaal bij en het is maar tijdelijk.... ik vond het eigenlijk wel lachwekkend. 
Het mooiste was toen natuurlijk de uitslag..... niks aan de hand! 
Dus voor mij geen drama als het nog eens moet, maar als het met zo'n pil kan is het natuurlijk prettiger. 
Zonder sedatie zal het onderzoek heel wat vervelender zijn neem ik aan, al zal dat ook niet voor iedereen hetzelfde zijn. Maar met zo'n pil kunnen ze geen poliepen weghalen, dus als die er zitten zal toch het 'gewone' onderzoek nodig zijn en er zullen meer redenen zijn om dat te moeten doen. Maar in elk geval is dit een goede uitvinding!

Zondag 25 mei: Eerst even gekeken naar een herhaling van 'keuringsdienst van waarde'. Ik had er eerder een klein stukje van gezien en wilde alles zien. Ik vond het nogal een onzinuitzending. Ik vind het belangrijk dat bijv. een etiket klopt.... als er staat dat ergens kip inzit moet dat er inzitten, als er staat dat het gezond ik moet het ook gezond zijn... dat soort dingen zijn prima om te onderzoeken, maar wat ze nu deden vond ik echt onzin.
Het lijkt mij heel normaal om een viswinkel een Volendammer viswinkel te noemen als ze uit Volendam komen en hetzelfde geldt natuurlijk voor de Spakenburgse viswinkel. 
De Volendammer leverworst is echt anders dan gewone leverworst, als het een Volendammer recept is vind ik het heel normaal als ze het Volendammer leverworst noemen. Overigens vind ik de Volendammer leverworst erg lekker.... veel peper en dus lekker pittig. 
De Volendammer gehaktballen en kipragout en meer dingen heb ik nog niet geproefd  (voor zover ik weet... misschien waren de gehaktballetjes die ik op een verjaardag in Volendam kreeg wel Volendammer gehaktballen), maar als het uit Volendam komt of volgens Volendams recept gemaakt vind ik het niet gek dat ze die naam er aan geven. Een plaatsnaam, familienaam, merknaam..... is dat nou zo gek? Zo hadden ze het ook over Spakenburg en daar geldt natuurlijk hetzelfde voor.  Ik vond het nogal gezeur! Hoe zit het dan met de Amsterdamse uien? Zijn die in Amsterdam gekweekt? Volgens mij heten het Amsterdamse uien omdat het een Amsterdams recept is (dat ondertussen door meer merken wordt gemaakt). En waar worden de Goudse en Edammer kaas gemaakt? Nog altijd allemaal in die plaatsen? Wordt de Zaanse mayonaise nog steeds in 'de Zaan' gemaakt? En oma's friet? Wie zijn oma heeft dat bedacht? Dat wil ik wel eens weten! Was het echt een oma? Zo kan je nog wel even doorgaan. Gezeur!

Over de Spakenburgers kan ik verder niet oordelen, maar Volendammers willen over het algemeen alles wel goed doen. Er zei al iemand: 'Ze doen het goed of ze doen het niet' en dat klopt echt. 
Er kunnen natuurlijk uitzonderingen zijn, maar als het Volendams is ga ik er vanuit dat het schoon en goed is. Smaken verschillen, dat is een ander verhaal, maar het is wel goed. 

Ik heb ook wel eens een eigen naam aan een recept gegeven, een verzonnen naam. Dat zat zo.... ik had een tijdje 2 nichtjes in huis en één van de twee lustte lang niet alles. Ik had lof gekocht en bedacht ineens 'zou ze dat wel lusten?'  en vroeg het aan haar oudere zusje.  Die dacht dat ze het niet lustte.... o jee. In die tijd at je witlof nog gewoon gekookt.... niet uit de oven met ham en kaas, maar ik bedacht de voorloper ervan 🤣.... ik wist dat mijn nichtje gek op kaas was en maakte een kaassaus.... en er ging ook gesmolten kaas overheen. De jongste van 5 was naar gym, dus ik kon even mijn gang gaan zonder dat ze zag wat ik klaarmaakte. Daar kwam ze... en stelde haar dagelijkse vraag: "Wat eten we?" "Loffalia!" "Wat is dat?" Groente met gesmolten kaas en kaassaus" "Lijkt mij lekker". 
Ze zat te smullen! Ik vroeg of ik het vaker mocht maken en ja... dat mocht. Tot ik uitlegde wat het was. 
We zijn nu zo'n 45 jaar verder en volgens mij eet ze nog steeds geen witlof ... zelf heb ik nog vaak loffalia gegeten. Toen Edwin later geboren werd bleek hij een moeilijke eter, maar al snel alles te lusten als er kaas bij zat!   Maar een eigen recept mag toch een eigen naam krijgen? Ik had het ook Monnickendammer lof kunnen noemen maar omdat nichtje dan door zou hebben dat het lof was verzon ik wat anders. Ik maak wel vaker dingen anders klaar dan gangbaar is en soms merk ik dat ondertussen meer mensen dat doen. Zoals hutspot met shoarma.... heerlijk! 

Als ik een winkel zou beginnen zou ik die misschien ''t Troetertje' of zoiets noemen, vooral als het in een andere plaats is... om de doodeenvoudige reden dat Monnickendammers Troeters genoemd worden! Troet is een soort gortepap en werd vroeger uitgedeeld aan arme mensen.... blijkbaar waren er daar veel van in Monnickendam van want wij zijn dus Troeteters/Troeters. Als ik mijn winkel zo noem, moeten dan alle artikelen die ik verkoop uit Troet/Monnickendam komen? Albert Heijn maakte de producten waar zijn naam op staat ook echt niet zelf..... Albert leeft niet meer, maar ook toen hij nog wel leefde stond hij echt de producten niet zelf in te blikken of te bottelen! En hij zal echt niet overal zelf het recept voor bedacht hebben. Eigenlijk weet ik niet eens of zijn naam toen al op producten stond, maar het gaat om het idee!
Huismerkartikelen zijn vaak niet speciaal van die winkel waar ze verkocht worden  maar worden soms in meerdere winkels verkocht... soms onder dezelfde naam, soms met een ander etiket vermoed ik.  

Verder een heel normale zondag.....  geen weer om in de tuin te werken dus in huis bezig geweest. 
Cadeautjes ingepakt, want deze week heb ik meerdere verjaardagen.... er zijn er veel jarig in mei. 
De zondagmorgen is voor mij vaak een ochtend om lekker met een kop koffie tv te kijken.... praatprogramma's. Altijd goed om verschillende meningen te horen... met uitleg graag. Het helpt mij om mijn mening te vormen of te herzien. Het maakt niet uit of het links of rechts is.... ik vind iets goed of slecht en dat kan zowel links of rechts zijn... onder, boven, op z'n kop, achterstevoren, noord, oost, zuid, west..... wat maakt het uit? Ik ben het er mee eens of niet. Ik kijk ook wel naar programma's waar ik het zelden mee eens ben (Ongehoord Nederland bijvoorbeeld, ik heb het nu al een tijd niet gezien, toch maar weer eens aanzetten!), het is toch goed om te horen hoe zij er over denken en waarom. Het is net als met dingen opzoeken..... als je alleen op sites kijkt waar je het mee eens bent wordt je mening bevestigd en lijk je altijd gelijk te hebben.... als je ook bij de tegenstanders kijkt zie je vaak de redenen waarom zij er anders over denken en het is goed om daar ook over na te denken. Vaak zijn er ook meerdere waarheden, niet alles is zwart/wit. Soms kan je begrip opbrengen voor de 'tegenstander' zonder het er mee eens te zijn!

🌂☔☂☔🌂

Weer een week met van alles wat.... maar in dit tweede deel vooral dingen waar ik over nadacht en herinneringen, verder weinig meegemaakt ...... maar dat hoort er ook bij. Niet elke dag maak ik vermeldenswaardige dingen mee, niet elke huishoudelijke klus beschrijf ik steeds, vooral de dagelijkse klussen niet.  Ik vind het zelf leuk om later terug te lezen waar ik mee bezig was maar niet letterlijk alles hoeft er in te staan.  Ik vind het dan belangrijker/leuker om te lezen waar ik met mijn gedachten zat.... of wat er in de wereld gebeurde. Voor een ander niet altijd interessant neem ik aan, maar in de eerste plaats schrijf ik voor mijzelf, het is een dagboek .... en anderen mogen meelezen want ik heb weinig geheimen (al zijn er ook dingen die ik voor mijzelf hou). Ik vind het jammer dat vorige weblogs gestopt en verdwenen zijn..... zo vaak denk ik 'wanneer was dat ook alweer?' maar veel is niet meer op te zoeken omdat web-log en punt.nl ermee stopten (en van die laatste kreeg ik ooit bericht dat wel alles er op bleef staan... maar niet dus!). 

 

Week 21 deel 1

Maandag 19 mei: Rustige dag maar lekker bezig geweest, zowel binnen als buiten.
Buiten aan het hek 2 borden opgehangen

Zo..... dat lijkt mij duidelijk, ze zijn gewaarschuwd! 

En dan nog deze mat:

En ik weet nu ook wie mijn aardbeien rooft..... een kauw is op rooftocht! Ik heb hem zelf niet gezien, maar er zijn getuigen. Er zijn hier erg veel kauwen, ze pikken ook het brood of ander eetbare waren uit je fietstas als je niet uitkijkt. Brutale en slimme dieren. 

_____________________

Dinsdag 20 mei: 's Morgens naar een begrafenis, altijd triest. Ik kende hem goed.... o.a. doordat we beiden lid waren van muziekvereniging Olympia (nu Olympia/Con Brio) en de Gouwzeekapel. Op verzoek van de familie speelden we met de muziek een paar vrolijke marsen, want hij hield zo van marsmuziek. Dat paste dus echt bij hem. 

Hoewel ik eigenlijk nog niet meespeel besloot ik na overleg toch mee te doen .... elke noot die ik speel is meegenomen en dit was iets waar ik toch eigenlijk bij hoorde te zijn, meer nog dan bij de concerten vind ik (daar toeschouwer zijn i.p.v. meespelen is anders dan een begrafenis) .... en we speelden natuurlijk niet zo lang... ik wilde het in elk geval proberen. En ik zou er sowieso naartoe gaan, met of zonder sax.
Het was eerder wel even afwachten hoeveel mensen er mee zouden doen met de muziek, want niet iedereen kan natuurlijk vrij krijgen.... maar al snel bleek dat er toch nog aardig wat mensen waren die konden komen. Gelukkig! Je baas of je school moet ook willen en kunnen meewerken, want dit is natuurlijk altijd pas kost van tevoren bekend en niet altijd kan er wat geregeld worden. 
Ik heb vaker bij begrafenissen gespeeld maar ik vind het altijd moeilijk.... mooi om te mogen doen maar ook moeilijk. 

Kleding was zwart.... normaal zwart/rood. Het was even zoeken.... te warm, te bloot, te groot, te dit, te dat..... maar ik vond toch nog wat .Het was warm weer, maar in de kerk is het koel, dus als je een tijdje zit is het snel te koud, daar moest ik ook rekening mee houden. Het was erg druk in de kerk, dat was te verwachten want iedereen kende hem. 
Het was een dienst die bij hem hoorde..... er werd veel over hem verteld, veel herinneringen en er was muziek die je minder vaak op begrafenissen in de kerk hoort maar het was muziek waar hij van hield. Ik vond het heel mooi.... het paste zo goed bij hem.... dan is dit een mooie afsluiting. 
 
Ik heb maar deels meegespeeld, steeds even rust..... het kostte moeite.... het is nog te slecht om met een repetitie mee te doen..... nog even geduld. Ik hoop wel dat het ruim voor de zomervakantie nog lukt, want dat lijkt mij een goede start, kijken hoe het gaat.... meedoen tot de pauze en dan vakantie ... weer even rustig aan en blijven oefenen .... en daarna weer verder. Ik denk dat die vakantie tussendoor juist goed is. 

Na afloop van de dienst daar even een kop thee drinken, broodje eten..... en wat bijkletsen met bekenden en wat minder bekenden. Herinneringen.
De rij met mensen die de familie condoleerden werd langer en langer. We dachten steeds om aan te sluiten als de rij korter werd, maar de rij werd niet korter. Uiteindelijk toch maar ook in de rij gaan staan. Arme familie.... zo lang handen schudden, zo veel verhalen.... die moeten bekaf zijn. Aan de andere kant is het natuurlijk geweldig dat er zoveel mensen waren en dat geeft toch een goed gevoel. 
Tijdens het wachten kwamen er bitterballen en kaassoufflétjes .... ook dat paste bij hem.... even wat lekkers, even een verrassing. 

Om 2 uur was ik thuis .... even wat anders aantrekken.... toch wel moe, even op de bank.....

.... om half 7 werd ik wakker... met het idee dat het woensdagochtend was. De zon scheen en langzaam drong het tot mij door dat de zon aan de verkeerde kant stond .... het was dinsdagavond! 

Even later hoorde ik het nieuws dat Hans Wiegel was overleden..... ik vond dat altijd een bijzondere man.... zijn humor.... geweldig. Niet echt mijn partij, maar dat maakt niet uit, ik vond het een leuke en bijzondere man. 83 jaar..... ik kende veel mensen  die op die leeftijd overleden, echt opvallend, ook de man op wiens begrafenis ik vandaag was.  

's Avonds nog even een kaart in de bus gegooid bij familie die eerder deze week 60 jaar getrouwd was.... het was mij even ontgaan, dus ik was te laat.... maar beter laat dan nooit! 


Woensdag 21 mei: Heerlijk geslapen. Ik verwachtte weer eens een pakketje, of eigenlijk 2. Maar ja.... het was wat onduidelijk... de ene keer stond er dat pakket 2 nog niet ontvangen was en dat pakket 1 vandaag zou komen. Maar ik las ook: 'Let op, deze zending bestaat uit 2 pakketten' en de tijd waarop ik het kon verwachten. Ik zag de bezorger aankomen, een heel aardige man die al een tijd onze vaste bezorger is hier.... de enkele keer dat er een ander is vraag ik mij altijd af of hij ziek is of zoiets. 
Hij had maar 1 pakket, maar ik dacht dat hij het andere pak nog even halen moest uit zijn auto.... maar ik zag hem al bij het volgende adres.... en vroeg het hem.... nee, het was er echt maar 1 .... en hij legde uit hoe het bij die bedrijven werkte.... alvast 1 pakket sturen om de klant tevreden te houden... daar kwam het op neer. Deze man is ook supersnel.... altijd op tijd! Hij mopperde niet eens dat ik nu een hekje tussen de buren en mijn huis heb....voor hem niet leuk want dat is omlopen. Ik heb het niet laten plaatsen om hem te pesten, maar het is nu lekker mijn eigen hoekje geworden en bovendien mooier.... gezelliger! 
Hij praat al best goed Nederlands, maar ik merk dat het soms nog moeilijk voor hem is.... toch lukt het hem. Ik zal een volgend keer eens vragen waar hij vandaan komt. Hij kijkt altijd vrolijk en is zo vriendelijk.... ik word gewoon blij van die man, echt waar. Hij is altijd vroeg en ik ben geen ochtendmens, maar van hem fleur ik helemaal op! Overigens... ik mag dan geen ochtendmens zijn, maar volgens mij heb ik geen ochtendhumeur..... ik ben misschien wat minder enthousiast... maar vooral minder actief..... ik ben gewoon een diesel, ik moet even op gang komen!

Vandaag maar weer eens veel doen, gisteren kwam er niks van maar vandaag ben ik veel van plan. Veel kleine klusjes! Uiteindelijk deed ik minder dan ik van plan was..... want ik kreeg visite.... dat was afgesproken 2 weken geleden, maar ik was het vergeten en had het ook  niet in mijn agenda geschreven. Ik moest toen weg toen we het telefonisch afspraken en daardoor heb ik het waarschijnlijk niet opgeschreven. Maakt niet uit, ik was er en het was gezellig. En morgen is er weer een dag! 

Het nieuws was schokkend, de kinderen Jeffrey en Emma die door hun vader ontvoerd zijn zijn samen met hun vader dood aangetroffen. Vreselijk! 

Ik las ook dat kwakende kikkers vaak burenruzies veroorzaken. Ik vind kwakende kikkers altijd heerlijk. Net als de vogels 's morgens vroeg (daar heb ik ook wel eens iemand over horen klagen).... de geluiden van de natuur, ik hou ervan en vind het juist rustgevend. Alle inheemse kikkers en padden zijn beschermd, dus lekker laten zitten.... doe maar oordoppen in! 

Nu de kans op regen groter wordt heb ik de parasols maar weer binnen gezet.....met dat mooie weer liet ik ze maar staan. Ik heb geen hoezen ervoor maar die zijn er ook lastig om te doen, want het is meer dan twee meter hoog! Ik zet ze dan altijd maar om het hoekje bij de achterdeur binnen, want ze zijn te onhandig om steeds naar de schuur te slepen. 

Even een kaartje in de bus bij een buurmeisje dat geslaagd is voor haar rijbewijs.... ik heb gelukkig altijd allerlei kaarten in huis! Ik vind het altijd leuk om bij zoiets even een kaartje in de bus te gooien, een kleine moeite. 

Donderdag 21 mei: De laatste dag van de avondvierdaagse hier.... ik loop al een jaar of wat niet meer mee. Ik vond het altijd erg leuk, maar het gaat gewoon niet. Maar wie weet..... misschien gaat het ooit nog lukken! Ik blijf hopen, maar reken er niet op.... als het niet lukt ook geen ramp, ik heb het zoveel jaar met plezier gedaan.... vanaf dat Edwin een kleuter was. 
Ik was vroeg wakker. Het tweede deel van mijn pakket kwam ook al vroeg en dezelfde bezorger zette het onhandige pakket netjes binnen voor mij.
Even later de telefoon.... een buurvrouw van verderop vroeg of ze even kon komen voor een kop koffie. Gezellig! Ze was hier eigenlijk nog nooit geweest, we spreken elkaar regelmatig buiten, maar verder eigenlijk niet. Ik had haar laatst een kaartje gegeven met mijn telefoonnrs., altijd handig als ze eens zin in koffie heeft of hulp nodig heeft of gewoon even wil kletsen of wat dan ook.  Vooral als mensen wat ouder worden en alleen zijn is het goed als er meerdere mensen zijn die ze altijd kunnen bellen, ik vind dat belangrijk. Het is natuurlijk altijd handig, maar zeker als mensen alleen zijn en op leeftijd, dan is de kans gewoon groter dat het eens nodig is.... ook al is er familie in de buurt en zijn er meer mensen .... die zijn ook wel eens weg, dus hoe meer mogelijkheden hoe beter! 
We hebben nu gezellig even samen gekletst..... ik heb het altijd een lieve vrouw gevonden. De ochtend was dus goed besteed! 
We hebben hier gewoon een gezellig en behulpzaam buurtje.... er zijn zoveel mensen die ik om hulp zou kunnen vragen. Het is nog niet vaak nodig geweest, maar dat kan zo ineens veranderen. Ik woon hier al lang, zo'n 45 jaar..... en zag hoe mensen die zelf altijd wilden helpen later zelf hulp nodig hadden en dat ook kregen. Voor buren van verderop was ik reservechauffeur als ze naar een ziekenhuis of zoiets moesten.... als de vaste chauffeurs niet konden was ik aan de beurt en heb dat ook meerdere keren gedaan ..... zo'n straat hebben we hier gelukkig.  Ik zit er nu een beetje tussenin wat leeftijd betreft ..... nog goed genoeg om te kunnen helpen maar ik kan niet alles meer en de kans dat ik zelf hulp nodig heb wordt steeds groter. Wat was ik dan ook blij met mijn buren vorig jaar toen ik een epileptische aanval kreeg. Ze kwamen meteen en waren 112 al aan het bellen!!!! 

Het aanbod voor hulp voelt al goed, het weten dat je bij veel mensen altijd kan aankloppen als het nodig is.... dat geeft ook een veilig gevoel. En de buurtapp ..... ook belangrijk, hij is voor mijn straat en de straat ernaast, dus geen hele wijk. In nood zou ik daar ook een bericht op kunnen zetten en dan zijn er altijd wel mensen die kunnen helpen.... vooral handig als de mensen waar ik het telefoonnr e.d. van heb er niet zijn. Ook verder weg zijn er genoeg mensen die willen helpen, maar dichtbij is soms handiger. 
Toch is het geen straat waar iedereen de hele dag bij elkaar naar binnen loopt, maar als het nodig is zijn ze er! 

En 's middags ben ik lekker bezig geweest, beetje klussen, de was, ruimen etc. .....vooral dingen die steeds weer terugkomen.... en dat is ook nodig. 
Dit was een goede dag.... redelijk fit, gezellig en best veel gedaan! 

😄😂😁😆😁😂😄

De vaccinatie tegen gordelroos gaat vergoed worden voor mensen boven de 60.
Ik ga hem zeker halen... het zijn twee prikken en die schijnen vaak wel pijnlijk te zijn, maar gordelroos is erger. Met wat geluk gaat gordelroos met een week of wat over, maar vaak zijn zijn er daarna ernstige zenuwpijnen en dat kan heel lang duren ... en dat wil je echt niet! 
Gordelroos in het gezicht is ook mogelijk, dat kan het oog aantasten en kan zelfs blindheid veroorzaken. Gordelroos kan heel heftig zijn dus. 
Vooral bij stress en verminderde weerstand kan het virus wakker geschud worden ..... de kans op gordelroos is met de vaccinatie niet 100 % uitgesloten, maar de kans wordt heel sterk verkleind. 
Dat is mij wel een paar prikken waard... pijnlijk of niet!

Buiten was het wat kouder dan de afgelopen dagen/weken, maar toch best nog mooi weer.
Als kind zei Edwin vroeger vaak "Het gaat regenen, ik ruik het"  
De geur die je na regenen vaak ruikt (petrichor) rook hij eerder denk ik.... vaak wordt de lucht van tevoren al vochtiger en dat zal hetzelfde effect hebben als een regenbui, maar dan minder sterk .... denk ik. Hij had vaak gelijk.

Dit zegt AI over petrichor: 
'Petrichor, de geur van regen na droogte, ontstaat door de vrijlating van geurstoffen uit planten en de bodem die door regenwater in de lucht worden meegenomen.
Deze geurstoffen, waaronder geosmine, worden door bacteriën in de grond geproduceerd en in de lucht vrijgegeven na regenval'.

 Maar Edwin had meer met het weer..... als het lang droog was of al weken regende of zoiets en we mopperden daarover, dan zei hij dat het snel veranderen ging want hij ging het groene doosje buiten zetten.
 Niemand heeft dat doosje ooit gezien en ik vroeg hem hoe hij aan dat doosje kwam. Zijn antwoord: "Van onze lieve Heer gekregen!" 

Herinneringen ... uit de schatkamer

 

Vroeger als ik bij opa en oma Martis kwam dan mocht ik wel eens een stoel voor de buffetkast zetten en als ik daarop stond kon ik er net bij..... bij het bruine plastic schildpadje met wiebelkop en wiebelstaart.... ik mocht daar dan heel zachtjes tegenaan tikken en ik vond dat geweldig. Oma was erg lief, ik was naar haar vernoemd (ze heette Jansje, maar vroeg om de J eraf te laten) en op jeugdfoto's van haar leek ik wel een beetje op haar. Wel in meer opzichten lijk ik op haar, want ik ben geen 'goede huisvrouw' en oma was dat ook niet! 

Op de achtergrond de buffetkast... met veel houtsnijwerk van druivenranken.

Bij oma Martis op schoot.

Later toen het huis leeg moest was het schildpadje er nog steeds. Ik wilde het graag hebben. Het heeft geen waarde in geld, maar wel gevoelswaarde en dat vind ik veel belangrijker.

Dit is niet mijn schildpadje, maar het lukte even niet om daar een foto van te maken, dus dan deze maar even. 😄

Het valt mij op dat veel mensen een 'gedachtenis' willen hebben van goud...... soms een sieraad wat ze nooit eerder hebben gezien en dat laten ze dan vervolgens omsmelten tot iets anders. Zelf vind ik dat nauwelijks een gedachtenis... wel als de overledene dat sieraad vaak droeg, maar als het ergens in een kistje lag en je laat het omsmelten tot iets anders dan blijft er weinig van over wat aan die persoon doet denken... je weet van wie het geweest is maar dat is alles... er zullen zat mensen zijn die er anders over denken, maar voor mij heeft het dan veel minder waarde. Voor mij is dit schildpadje meer waard, daar heb ik echt herinneringen aan. Ik heb ook 2 vazen van oma.... ik vind ze niet mooi en passen helemaal niet bij mij. Ze stonden altijd bovenop de buffetkast en opa en oma waren er zuinig op.

Omdat het heel dun glas is wegen ze niks en opa vulde ze daarom met zand.... dat zand zit er nog steeds in. Bij het verdelen van de spullen wilde niemand ze hebben en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om ze weg te doen... ze waren er altijd zo zuinig op. Verder heb ook nog een gouden ring van oma.... ik heb haar hem nooit zien dragen... niet zo gek want hij was stuk.... het was heel dun goud, er zat een stukje tussen gesoldeerd wat niet bleef zitten. Ik ben ermee naar een juwelier geweest die hem vernieuwd heeft, alleen de voorkant is nog origineel, maar hij is nu stevig, alleen zitten er aan de voorkant wat dingetjes waarmee ik overal achter blijf haken. Het repareren van de ring kostte meer dan de ring waard was, maar ik wilde hem in ere herstellen .... oma hield wel van sieraden en als hij niet stuk was geweest had ik hem vast wel vaker gezien. Mijn opa kennende heeft hij zelf geprobeerd de ring te repareren.
Maar het schildpadje is mij veel meer waard!

 
Net als de wandelstok van opa van der Horst. 
Mijn moeder kocht die stok voor hem en wat was hij er blij mee..... hij kon weer naar de sluis lopen waar hij als hulpsluiswachter zo graag kwam. 

Toen opa overleed wilde mijn moeder graag die stok.... gewoon een houten wandelstok, niks bijzonders maar ze was gek op haar vader en die man was zo blij met die stok....  dat was een mooie herinnering. 

Toen er kleinkinderen kwamen speelden die vaak met die stok.
Mijn oma Martis heeft een tijdje bij ons in huis gewoond, zij had Parkinson net als een broer van haar en  later mijn vader,  zij kon (en wist) niet veel meer.... ook zij gebruikte die stok en mijn vader heeft hem ook wel eens gebruikt.

Toen mijn moeder later moeite kreeg met lopen gebruikte ze die stok in het begin ...... nu heb ik hem..... een stok met veel herinneringen! 

Ik heb het kop en schotel waar mijn overgrootmoeder altijd haar koffie uit dronk.... ik heb haar niet gekend, ze is zo'n 2 maanden voor mijn geboorte gestorven. Ook heb ik haar knijpbrilletje, in een etui waarop de naam van de opticien uit Monnickendam nog te lezen is.  

In het midden mijn overgrootmoeder Geertje Kroonenburg-Jansen (opoe Pad)
Later heette ze van Dijk-Jansen.

Zelf heb ik hier natuurlijk geen echte herinneringen aan, maar ik ken de herinneringen van mijn moeder aan haar 'opoe Pad'. Dat is met meer dingen zo.... de verhalen zijn voor mij ook herinnering geworden.

Van wie het vaasje is geweest met een afbeelding van Monnickendam erop weet ik niet..... dat vaasje vind ik echt lelijker dan lelijk en ik heb er geen herinneringen aan. Misschien wil het museum het hebben. 

Als ik rondkijk in mijn huis zie ik veel herinneringen.... de stroopkan van opoe van der Horst waar mijn moeder vaak mee naar de winkel gestuurd werd om stroop te halen.

De waterkan met drinkglas van groen glas. Uraniumglas???

Geen idee, niet al het groene glas is uraniumglas. Het schijnt dan te moeten oplichten in UV-licht.  Het maakt mij niet uit of het wat waard is, het stond altijd bij opoe in huis en mijn moeder gebruikte de kan vaak om bloemen in te zetten. Ik heb die kan altijd bijzonder gevonden, ik wist lange tijd niet dat er een drinkglas bij hoorde maar dat maakt hem in mijn ogen nog meer bijzonder. In gedachten zie ik het setje op een oud nachtkastje staan, naast de kandelaar met kaars. Altijd lekker als je 's nachts dorst krijgt.... en de po staat onder bed, dus je hoeft niet naar buiten om te plassen. Ja, ik ben een beelddenker. 

Bij opoe van der Horst stond dit beeldje altijd op de linnenkast

Mijn moeder vond het niet mooi, maar opoe was er trots op..... toen niemand het hebben wilde nam mijn moeder het maar mee..... en na verloop van tijd ging ze het steeds mooier vinden. 
Toen mijn  moeder stierf wilde ook niemand het hebben en het belandde bij mij.... ook ik vind het niet mooi, maar het zit al zo lang in de familie.... dat kan ik niet zomaar wegdoen. 
De linnenkast waar het bij opoe op stond was gemaakt door een zwager van haar.... ome Jan Winkelaar .... ik heb de beste man nooit gekend, maar zijn naam vaak gehoord. Ik geloof dat de kast een trouwcadeau was, maar dat weet ik niet zeker. Toen opoe niet meer alleen in het huis kon blijven zou het huis verkocht worden en moest het leeg ...." jullie verzagen toch niet mijn mooie linnenkast hè?"  riep opoe bezorgd. Maar niemand wilde de kast. Mijn moeder vond het zielig en zette de kast boven.... als linnenkast. Maar ze ging hem mooi vinden en hij verhuisde naar de huiskamer. Toen wij haar huis leeghaalde wilde niemand de kast.... het was een prachtige kast, maar waar laat je zo'n grote kast? Je moet er maar net plek voor hebben. Ik vermoedde dat een nichtje er blij mee zou zijn.... haar gebeld en zij wilde hem en had er plaats voor. Het moest allemaal snel, want dat huis moest leeg... dus geen tijd om verder rond te vragen, we waren al blij dat iemand hem wilde hebben want slopen zou inderdaad zonde zijn.... hij kan helemaal uit elkaar gehaald worden, een mooi stuk handwerk!  

Een oud azijnflesje wat bij oma Martis vandaan komt net als een heel oud glas. 

Het glas heeft een ander soort glans/kleur dan gewoon glas.... ik kan niet uitleggen wat er anders aan is, maar het is gewoon anders. 

Ook allelei oude stopflessen/karaffen waarvan ik niet weet waar die vandaan komen, maar die vind ik gewoon mooi.... ze komen wel uit de familie, maar geen idee of dat de Martiskant is of de van der Horsten. Wel weet ik de herkomst van de 'apothekersstopflessen'.... daar heb ik ook nog wat van, die zijn van mijn vader geweest uit de tijd van zijn studie voor chemisch analist. 
Minder oud is het kop en schotel van Ed ... met zijn sterrenbeeld erop ... maagd. Daar schonk ik altijd zijn koffie in.... dat kop en schotel heeft voor mij waarde. En een extra klein kop en schotel van mijn moeder. Zij dronk nooit zoveel en doordat ze een klein kopje had kon ze er ook twee nemen als er visite was, ze vond het leuker om gewoon mee te kunnen doen maar 2 grote koppen was haar teveel. 

Wat ook bij mijn oma Martis vandaan komt zijn de zilveren nummers die aan kopjes gehangen konden worden zodat iedereen wist 'dat is mijn kopje'.... want ja, als er veel visite was dan kwam natuurlijk het mooie servies tevoorschijn en dan waren alle kop en schotels hetzelfde. Ik heb het nooit in gebruik gezien, dus ik heb er geen herinneringen aan, maar ik vind het gewoon leuk. Ik kreeg dat setje al toen ik nog heel jong was. Nummer 1 ontbreekt, jammer. 

Waar ik wel herinneringen aan heb is de glazen bonbonnière ....  daar zaten altijd de bonbons van 'de Heer'  in. 
Ik wilde altijd graag het flesje... daar zat drank in en dat vond ik altijd zo bijzonder dat ik daarvoor koos.  Ooit dacht ik dat het de Tjoklatvrouw was die er bovenop zat, maar die had een schaal met cacaobonen in haar hand, deze in anders. De vrouw zit er gewoon op gelijmd. Ik vind hem bijzonder, maar niet mooi. Maar de herinneringen spelen hier een duidelijke rol..... die bonbonnière kwam niet zo vaak op tafel, alleen als er iets te vieren was werden er bonbons van 'de Heer' gekocht. (de Heer werd in 1982 overgenomen door Baronie) dus heeft het voor mij iets feestelijks!

Ik heb een naaidoos met houtsnijwerk die door mijn opa Martis gemaakt is, behalve naaispullen bewaarde oma daar ook de tekst van het lied 'de diligence' in. Die naaidoos stond altijd in het achterkamertje waar ze in de zomer altijd verbleven (er was alleen een kachel in de voorkamer) waar ook het opklapbed stond met het gordijn ervoor en daar was de koekoeksklok die ik als kind zo prachtig vond. Ik heb ook een naaidoos van een beschilderde sigarendoos door mijn vader gemaakt, mijn vader maakte meer dingen die ik heb, ook houtsnijwerk en een beschilderd dienblad. 

📒📜📝📏🔑

Veel van die dingen zullen nu meer waarde hebben dan toen ze gekocht werden, maar ik zal er niet rijk van worden (en ik wil ze ook niet kwijt).  Het kop en schotel van mijn overgrootmoeder heb ik ooit eens op een Amerikaanse verkoopsite gezien waar er ongeveer 100 dollar voor werd gevraagd. Wel veel voor een kop en schotel, maar niet om rijk van te worden. Dat zal met meer spullen het geval zijn, als het al wat waard is dan gaat het om tientjes, hooguit enkele honderdjes (maar dat kan ik mij nauwelijks voorstellen), maar geen duizenden of miljoenen.... maar ik voel mij er wel rijk mee.... ook al zijn sommige spullen beschadigd of niet compleet! 
Ik wil het verleden graag levend houden.... de geschiedenis van mijn familie! Die geschiedenis vind ik nog belangrijker dan de algemene geschiedenis (hoewel ik die zeker ook belangrijk vindt).
Geschiedenis van de familie heeft te maken met wie je bent en waar je vandaan komt.... de spullen zijn de sleutels naar het verleden.  

Week 20 deel 2

Donderdag 15 mei: Eindelijk dan echt een rustige dag. Wel even boodschappen gedaan en wat kleine klusjes, maar alles rustig aan. Geen afspraken. Niks moest! 
Wel een triest bericht..... helaas valt daar niet aan te ontkomen, die berichten zijn er soms. Dit jaar al meerdere zelfs. 

Vrijdag 16 mei: Na 4 weken niet geweest te zijn ging ik nu toch echt weer naar het zwembad..... heerlijk! Wat is dat toch lekker in het water. 
Nog even naar de winkel voor de laatste verse dingen, want morgen is het voor mij moederdag, dan komt afd. Arnhem gezellig langs. Dus even wat lekkers halen en bedenken wat we 's avonds gaan eten. Ik heb altijd teveel, maar ja.... als je maar met z'n vieren bent is dat snel het geval. Ik wil dat er wat te kiezen valt en dan heb ik snel teveel. Even een cadeautje gekocht, een beetje puinruimen in huis, want overal ligt gereedschap e.d.... elke dag had ik de boormachine nodig om weer wat op te hangen buiten, dus ik liet alles liggen, maar nu even netjes. 
Buiten in de tuin is er één ding van het haakje gewaaid en spoorloos, al eerder was ik voor een houten bordje kwijt. Weg is pech. 

Zaterdag 17 mei: Even wat dingen voorbereiden voor als de wijzen uit het oosten komen.... nog maar even stofzuigen, nog even dit, nog even dat.... ik liet een rauw ei op de grond vallen dus nog even dweilen.... maar toen.... naar een verjaardag, de Arnhemmers komen na de lunch, dus dan kan ik 's morgens op de thee gaan bij de jarige want daar vieren ze het de hele dag. Dat vind ik altijd prettig, als het beperkte tijden zijn is het soms moeilijk te plannen als er meer dingen zijn. En als er in die familie iemand jarig is dan heb ik altijd ook nog wat anders. 
Het was heel gezellig, weer even lekker gelachen.

Naar huis, wat lekkers neerzetten 

 en even later kwamen de Arnhemmers, want het was moederdag.... andere moeders hadden het de 11de, ik op de 17de. Gezelligheid is niet aan een datum gebonden!
 Ze hadden weer veel te veel cadeaus, maar wel erg leuke cadeaus .... goed over nagedacht. Een grote gele gieter van metaal en erbij allemaal magnetische figuren die ik er aan kan hangen en een leuk plantenrek

 Een plantenstandaard met bijpassende vogeldrinkbak op stok

een schattig koeltasje

Stevige metalen tafelkleedklemmen en 7 paar leuke/gekke oorbellen

Wow. 

Edwin en Wesley hielpen mij door wat (kunst-)plantenslingers om de palen/balken buiten te draaien.
Dat fleurt weer een beetje op en zij kunnen erbij zonder trap, vooral Wesley. Echte planten erover laten groeien zie ik niet zitten, dat moet je ook goed bijhouden en omdat ik er niet goed bij kan is dat lastig. Ik wil ook niet dat het teveel wordt, hoe mooi het ook kan zijn, maar dan belemmert dat toch wat meer mijn uitzicht. Ik durf niet goed op een keukentrap, vooral buiten niet waar het toch wat ongelijker is.... dat is erger geworden en de kans zit erin dat dat nog erger gaat worden naarmate ik ouder wordt.... terwijl ik zo'n trap vaker nodig zal hebben omdat ik ook krimp.  Nee.... wat slingers van nepplanten zijn hier prima...  niet teveel, maar net dat beetje extra. 

De windspinner maakt bij teveel wind af en toe een knik waardoor ik hem moet fatsoeneren.

Daarna met z'n allen naar de kringloop in Volendam.... altijd leuk om even rond te kijken. Ik kocht een kleinigheidje en razendsnel betaalde Wesley mijn aankoop. Lief! 
Thuis weer even gezellig gekletst, hapje erbij...... en daarna ging ik de keuken in om voor het avondeten te zorgen.

Edwin werd ondertussen aangevallen door een olifant.

Ik maakte het mijzelf niet moeilijk.... ik had kant en klare bami en nasi en vulde dat zelf aan met flink wat groente en hamblokjes e.d. ..... een beetje van mijzelf en een beetje van meneer Heijn dus.  Daarbij wat rotirollen die ik alleen hoefde op te warmen en zo is er voor iedereen wel wat.

(de meeste foto's zijn gemaakt door Geurtje)

En ik hoef de komende dagen niet meer te koken. 

Nog een toetje ....  even kletsen en het was tijd om te vertrekken. Het was een heerlijke dag.... hoewel het best druk was met eerst een verjaardag heb ik het toch rustig aan kunnen doen. Natuurlijk was ik moe, maar dat vind ik normaal. Het gaat dus duidelijk weer beter nadat ik een week of wat duidelijk niet in orde was.
Toen ze weg waren werkte ik de afwas weg..... het was niet zo veel omdat ik niet veel verschillende pannen nodig heb gehad.  Daarna even tv kijken en ondertussen het plantenrek in elkaar schroeven.... best een gepriegel, hoewel het niet ingewikkeld was, maar het verschoof af en toe iets en dan kan je aan die schroeven draaien wat je wil, maar als je ernaast zit gaat dat echt niet lukken. Maar het is natuurlijk toch gelukt. En toen viel ik in slaap.... een uurtje. Dat was even lekker, maar niet de bedoeling. 
Nog even kijken naar het songfestival.... ik wilde toch in elk geval de uitslag nog zien en daar was ik ruim op tijd voor. Vroeger duurde die puntentelling heel lang, maar ik vond dat wel leuker.... beter te volgen, nu worden er 12 punten gegeven en rest komt allemaal tegelijk. Het is geen programma dat ik terugkijk als ik het gemist heb, maar als ik thuis ben wil ik er in elk geval wel een deel van zien en natuurlijk vind ik het leuk als Nederland het goed doet. Bij de vakjury werd Claude vijfde, maar toen de publiekjury erbij geteld werd eindigde hij op de 12de plaats. Oostenrijk won..... in elk geval een winnaar met een goede stem! Het is nou eenmaal een songfestival en dan zou goed zingen toch op de eerste plaats moeten staan.... daarna het lied en de presentatie (maar dan bedoel ik niet de complete shows er omheen.... het kan leuk zijn maar heeft niets met zingen te maken, als iemand zelf zich goed beweegt en een goede uitstraling heeft vind ik dat wel belangrijk maar alles er omheen en vooral de techniek... tsja... bijzaak).
En Claude deed het gewoon goed, als je geen winnaar bent ben je lang niet altijd een verliezer vind ik. Een verliezer ben je als je het slechter doet dan je kan. En bij het songfestival ben je niet alleen afhankelijk van je eigen kunnen, maar ook van de smaak van anderen..... en dat maakt al voor een groot deel het verschil tussen vakjury en publiek, hoewel ook bij de vakjury de smaak natuurlijk meetelt, maar bij het publiek is dat veel sterker. 

Zondag 18 mei: Eerst natuurlijk wakker worden zonder wekker..... vroeg of laat maakt niet uit! Het werd 9 uur, ik had goed geslapen. Vandaag nog maar rustig aan doen, beetje opruimen en rommelen in en om het huis. Lang in nachtkleding rondgelopen..... even een niks-moet-maar-alles-mag-dagje! 
Het was duidelijk warmer dan gisteren..... om kwart voor zes nog even een kwartiertje buiten gezeten, maar het was mij toch te warm. 
Zo'n dag is af en toe nodig.... morgen weer normaal! 

🌜🌔🌕🌖🌙

Een week met weer van alles wat ..... mooie dingen en nare dingen.  Druk en rustig wisselden elkaar af.
Ik was duidelijker fitter dan een paar weken geleden, dus dat gaat weer de goede kant op.