Van de ene Sint naar de andere

Na Sint Maarten komt die andere Sint weer, zaterdag de 16de zet hij voet aan vaste wal. 
Heel hele week volg ik al het Monnickendammer Sinterklaasjournaal op omroep Pim. GEWELDIG. 
Het begon 10 november, maar maandag de elfde sloegen ze over i.v.m. Sint Maarten, dan kijken de kinderen toch niet neem ik aan. 

Nog 2 nachtjes slapen.

 Dit schreef ik in oktober 2013 al op opoegaatdigitaal:

In gedachten zie ik een lange slanke oude man in een keurig rood pak met gele stropdas. Hij heeft een keurig kort wit baardje en zijn lange witte krulharen zijn bij elkaar gebonden tot een paardenstaart. De hele stad loopt uit om hem en zijn collega's te verwelkomen. Ze komen op de fiets en de burgemeester begroet ze met een vrolijk: "Hoi, blij dat jullie er weer zijn, ouwe knakker en de knakkertjes".

De fietsen worden op slot gezet en ze gaan te voet verder. De oude man heeft een gouden wandelstok bij zich, hoewel hij toch prima lijkt te kunnen lopen gezien het tempo dat voor de kinderen nauwelijks bij te houden is. Zijn collega's zijn nogal springerige types in fleurige trainingspakken en wit stekelhaar. Blijkbaar komen ze weinig buiten, want ze zien nogal bleek. Ze delen worteltjes en snacktomaatjes uit. Één van de collega's overhandigt de ouwe een I-pad en gekeken wordt wie er allemaal lief geweest zijn. De namen staan netjes op alfabet, in de kolom erachter staan letters.... de L betekend Lief, de S is Strontvervelend, de G staat voor Gaat wel en de E is van Etterbakkie. Het is eenvoudig om te ontdekken hoe iedereen zich gedraagt, want alle mailtjes en smartphones van de kids worden bekeken en afgeluisterd.

De oude man is dit jaar wat verdrietig..... zijn feest dreigt te verdwijnen.... er zijn boze mensen die vinden dat het niet meer kan... al die witte collega's.

Sinterklaasfeest 2018?

Jammer dat ik niet goed kan tekenen, ik moet het met woorden doen!

*******

Ondertussen zijn we jaren verder, ik raak gewend aan de roetveegpiet, hoewel ik nog steeds vind dat het te snel gegaan is, was eerst maar begonnen met wat minder nauwkeurig schminken.... niet tot diep in de oren en neusgaten, de nek nog grotendeels wit, witte randjes om de ogen etc ... meer witte vegen dus i.p.v. zwarte vegen en dan elk jaar wat minder zwart. En ik vind dat er nog wel veel roet op moet zitten, al is het maar om herkenbaarheid tegen te gaan. Ik vind het ook mooier als er een laag onder zit die ietsje getint is.... dat toont toch anders. Maar goed, mijn mening..... ook al vind ik dat het te snel ging, ik ga er niet om vechten.... ieder heeft zijn mening. In elk geval vond ik de stroopwafelpieten niks...... dan is roetveegpiet vele malen beter vind ik.

Door het gezeur over en weer is mijn feestje wel een beetje verpest. Ik ben al de enige in de familie die het nog wil vieren.... dus het is al een stuk saaier.... maar mijn verzameling versierspullen waar ik al jong mee begon (toen het nog niet de gewoonte was om de boel voor Sinterklaas te versieren) bestaat vnl. uit zwarte Pieten (want toen waren ze zwart en later ook bruin) en dan toch steeds weer die twijfel.... zal ik dat neerzetten? Kan ik dat wel ophangen? Ik was altijd zo trots op mijn mooie Pieten en nu is de lol er een beetje af. De Klazen en paarden zijn geen probleem, maar zonder Piet is het geen feest. Het was voor mij altijd het leukste feest van het jaar..... het gezelligste en ook gekste feest. Zoveel mooie herinneringen.... maar als ik zo'n herinnering met foto op Facebook zet, bijv. van mijzelf als zwarte Piet samen met mijn Pietenzoon dan wordt het er afgehaald en bij herhaling ga ik in de ban. Er was in de loop der jaren al veel veranderd...... maar dat ging geleidelijk aan. Toch vond ik het best wel jammer dat het krom praten niet meer mocht..... het maakte het spannender, anders. En die Pieten zijn ruim 11 maanden van het jaar in Spanje..... vind je het gek dat ze dan niet perfect Nederlands spreken? Ja, ik ben fan van Sint en Piet.... altijd geweest. Mooie herinneringen aan de Sinterklaasfeesten vroeger bij mijn ouders en ook later met Edwin, die heilig geloofde in de beste man. De Pieten haalden hier altijd gekke streken uit.... de ene keer plaatsten ze een nepdrol in de wc op de grond, een andere keer hingen alle overgebleven ballonnen van Edwin zijn verjaardag aan het plafond of ze verstopten het schoencadeau van Edwin. Ze hadden een keer een gat in hun zak en de kamer lag vol met cadeautjes voor andere kinderen. Ze vergaten een keer een cadeau, ze waren al op de terugweg toen Sint het ontdekte en toen heeft een helikopter het opgehaald en bij ons voor de deur gezet. Natuurlijk kunnen al die gekke dingen nog steeds, dat is niet veranderd en de kinderen van nu groeien er mee op zoals het nu is, die weten niet beter. Het gaat natuurlijk om de kinderen, maar ik voel mij half november ook ineens weer kind! En voor mij is het toch te snel veranderd. Kleintjes zagen het verschil toch al niet, maar de twijfelaars kregen met die snelle verandering vaak net dat zetje.... zie je wel.... het is nep. Maar omdat ik ze zo leuk vind plaats ik toch een paar oude foto's hier.... niet om te provoceren of wat dan ook, maar gewoon omdat het goede herinneringen zijn..... zoals ik hier zo vaak foto's plaats waar ik herinneringen aan heb.

Van alles door elkaar

De Pietenband

Edwin en ik

Lang geleden, er lag een briefje tussen de cadeaus dat er voor mij een cadeau in de keuken stond. De mooiste poppenwieg die ik ooit gezien had! Ooit zag ik een poppenledikant in een etalage, rood met een uitgesneden hartje..... mijn moeder zei dat mijn vader er misschien wel één voor mij wilde maken. Stiekem hoopte ik dat het dan een ander ledikant zou zijn, want hoewel ik die rode mooi vond had ik wel het idee dat dat het meest gangbare was en ik wilde iets anders. Dat jaar op 5 december..... weer stond er een cadeau in de keuken voor mij ...... een tweepersoons poppenledikant met nachtkastjes eraan. Een lakentje en een Ollie B. Bommeldekentje en er lag ook nog een pop in. Dolgelukkig riep ik: "Gelukkig maar dat jij er geen één gemaakt hebt pap, want zo mooi had jij het nooit gekund. Pas jaren later begreep ik waarom iedereen zo moest lachen. Mijn vader had het zelf gemaakt en mijn moeder had het lakentje en de deken genaaid.

Ook in het poppenhuis werd het Sintfeest gevierd

Daar ben ik weer, jarenlang was ik het kleine dikke muziekpietje.

Edwin

Toen ik nog een echt ukkepukkie was stopte Sint de cadeautjes altijd in de zinken teil. De teil was ook regelmatig mijn badkuip, maar op 5 december gebruikte Sinterklaas hem (niet om in bad te gaan). De cadeautjes waren verpakt in krantenpapier en na afloop vond ik het altijd leuk om mij tussen al dat papier te verstoppen.

Hierbij moet ik altijd denken aan het versje "Sinterklaas is weggewaaid op de weg bij Monnickendam" van Annie M.G. Schmidt. Uit mijn raam wijzend naar de weg zei ik dan tegen Edwin...."Dat moet hier geweest zijn, dat kan niet anders".

Ik ga hier verder niet over in discussie, het is zoals het is..... ik ga er geen ruzie om maken, ik schrijf alleen wat ik er van vind. Het hoeft nu niet meer helemaal terug, dat werkt ook niet, maar persoonlijk vind ik dat het wel iets meer zwart mag zijn. Maar ja.... dat zijn ze niet. Alles went..... en ik ben er ook al een beetje aan gewend, maar diep in mijn hart.... tsja....ik wil wel meer dat nooit zal gebeuren! Ik neem maar een paar pepernoten...... de echte, dus geen kruidnoten!

All