Blije week nummer 5

 

Maandag 27 januari: De wekker ging al vroeg.... ik stapte meteen uit bed, gooide wat vuilnis in de container en zette hem op de plek waar ze hem komen legen. Even op de laptop kijken.... huh? Geen internet? Ik keek naar superwifi.... die stond te knipperen.... nee toch? Begint dat gezeur nou weer? Vorige week al een monteur gehad omdat dat ding op fabrieksinstellingen ging staan en daardoor had ik geen tv... maar wel internet ..... herstarten dan maar weer.  Vorige week had ik dus wel internet, nu niet, maar na het herstarten was dat ook weer terug. 
Daarna stopte ik wat spullen in een tasje en vertrok naar een buurvriendin verderop en daar ging ik zitten wachten.

Ik had een goed boek mee ..... af en toe even de benen strekken door een rondje om de tafel te lopen en weer verder lezen. Heerlijk luieren en ik was toch nuttig bezig 🤣 .... er zou namelijk iemand komen van de woningbouwvereniging om iets te repareren en zij moest werken. 
Tussen 7.30 en 12.30 kon hij komen. Om half 10 de bel..... daar was hij al.
Hij kreeg het voor elkaar  ... ik kon naar huis. Blij dat ik op zo'n simpele manier iemand kon helpen, gewoon door lekker lui te zitten lezen! 😂 📕📖
Meteen maar door naar de supermarkt..... daar werkt zij, dus dan kon ik gelijk even zeggen hoe het afgelopen was. Nog even staan kletsen met iemand. Weer wat lege flessen/blikjes weggebracht.... en weer naar huis.
Even een tukkie doen... ik had duidelijk tekort slaap gehad. 
Tijdens de lunch wilde ik tv kijken..... vergeet het maar!  Superwifi brandde keurig groen, maar nu wilde het tv-kastje niet.... zucht. Wat ik ook deed..... dat ding bleef op zwart staan, alleen de aan/uit-knop veranderde van kleur zoals het hoort. 

Herstarten dan maar ...... wat ging dat traag..... eindelijk stond hij op 98 % .... nu gaat hij starten .... niet dus... er stond een update klaar.... dat duurde een eeuwigheid. Het percentage ging maar heel langzaam vooruit en zakte dan weer terug. Gelukkig ging de telefoon.... dat was een welkome afleiding, want ik bleef maar naar die cijfertjes zitten staren ..... na het gesprek was hij er nog steeds niet, maar er leek schot in te komen..... ja.... 95% ....98 % .... niets ....huh? .....Jaaaaaa, tv! Pffff, wat een gezeur elke keer! 
Dit had echt heel lang geduurd! Maar..... nu heel blij!!!!

Dinsdag 28 januari: Gezellig op de thee bij vriendin en verder niks bijzonders, alleen de gewone huishoudelijke dingen. Lekker naar vriendin gewandeld..... dat lukte weer prima, maar het fietsen gaat ook weer als ik niet overdrijf.... TOP. 

Woensdag 29 januari: Eerst maar eens uitgeslapen.... daarna aan het werk. Telefoon... lang en gezellig telefoongesprek en toen was het alweer lunchtijd. Daarna weer even aan de slag, wandelen en nog even op visite bij iemand en weer telefoon. Gewoon lekker bezig geweest, een prima dag. 

Donderdag 30 januari: De dag begon met een afspraak gemaakt bij de kapster. Dat is hard nodig, maar ja.... ze was een tijdje met verlof. Nu wordt het een combi-afspraak... het is een kraambezoek (cadeau had ze eerder al gekregen), ik ga daar gezellig lunchen en ze knipt mijn haar! Nog heel even geduld. Benieuwd wat ze er nu van maakt.... de vorige keer was het flink kort geknipt vanwege de haaruitval..... nu zijn we 5 maanden verder en is het behoorlijk lang (ik kan er niet veel meer mee beginnen). Ik laat het graag aan mijn kapster over, zij weet wat er met mijn haar kan en wat mij staat. Het hoeft niet elke keer anders, als ze hetzelfde doet als de vorige keer dan is het ook goed, maar soms heeft ze een leuk idee en dan mag ze van mij haar gang gaan..... ik zie het wel als het klaar is!  
Door mijn vrij stugge 'recht-zo-die-gaat haar met drie kruinen heb ik geen haar waar alles mee kan en ik wil geen kapsel waar ik veel werk aan heb .... dat is eigenlijk mijn enige eis. 

's Middags op verjaardagsvisite, ze was een week eerder al jarig, maar beter laat dan nooit. Gezellig even een koppie thee gedronken met wat lekkers erbij. 🍰
Ik kwam langs een supermarkt, dus op de terugweg maar even wat boodschappen doen, dan is dat ook weer klaar. 

Vrijdag 31 januari: Eerst zwemmen en dat was weer heerlijk! Gelijk maar afgesproken dat ik volgende week iets meeneem voor bij de koffie/thee. Ik ben dat al zo lang van plan maar steeds was een ander mij voor. Één keer per maand drinken we koffie na afloop en dan neemt iemand iets lekkers mee. Sommige mensen bakken zelf iets.... vaak heerlijke dingen en dan ziet het er ook nog prachtig uit, maar hoewel ik vroeger ook regelmatig bakte heb ik daar geen zin meer in. Ik koop wel wat verschillende lekkere dingen, voor elk wat wils.  🍪🍬🍰

Zaterdag 1 februari:

Een nieuwe maand.... over 2 maanden zitten we al helemaal weer in de zomertijd! 
Deze ochtend stond de wifi alweer te knipperen, maar 1 herstart was voldoende... ik begin het te leren, ik schrik er steeds minder van 👍.
In deze maand moet mijn auto gekeurd worden en ik moet naar de tandarts. Verder een afspraak met de kapster. Een paar jarigen waar ik een kaart naartoe stuur.... maar even allemaal alvast schrijven, dan leg ik ze op volgorde bij de voordeur, dat werkt vaak het best. 
Zo lekker dat het weer langer licht is, juist met dat donkere kwakkelweer is dat erg prettig.
Ik hou van winters, maar dan echte winters! Gelukkig nu volop zon, dat maakt het een stuk gezelliger, maar we hebben wel erg veel saai weer gehad deze winter. 
Dit jaar verlang ik echt naar het voorjaar.
Vandaag schandalig lang uitgeslapen, wel heel vroeg even wakker, maar daarna nog bijna 5 uur geslapen.... dat is lang!  Ik was veel van plan, het werd iets minder, maar morgen is er weer een dag! 
In elk geval was het heerlijk wandelweer.  

Zondag 2 februari: 

Natuurlijk geen wekker op zondag, maar ik werd toch om 8 uur wakker. Nog een beetje mist op de weilanden, maar al snel werd het helder en zonnig.

Rustige start, maar best lekker bezig geweest. Zondagochtend staat vaak de tv aan.... praatprogramma's. 
Dat vind ik altijd zo'n heerlijk rustige ochtend. 's Middags een heerlijke wandeling in de zon... ik kwam 2 mannen tegen die blijkbaar hetzelfde rondje contra wandelden, want op het eind kwam ik ze weer tegen. 
En tegen de avond zag het er prachtig uit: 

Ik heb denk ik al honderden foto's van mijn uitzicht gemaakt met heel vaak de ondergaande zon of mooie wolkenluchten.
Ik word er elke keer weer blij van, dit verveeld nooit!
Ik zeg het wel vaker .... zonder goede reden ga ik hier nooit vandaan!

🌞🌞🌞🌞🌞

Het was een heel normale week, geen gekke dingen, geen vervelende toestanden (nou ja, wat kleine dingetjes maar dat is eigenlijk ook gewoon en als het weer goed komt is het geen echt probleem) .... heel simpel allemaal, maar dat is ook wel eens lekker! 
Ik wandel weer veel, ik loop weer 'normaal'!  Dagelijks een flinke wandeling, als ik zo doorga kan ik volgend jaar misschien wel weer met de avondvierdaagse meedoen. Nu nog niet en de afgelopen jaren lukte het ook niet, maar wie weet.... in 2026... als ik zin heb. Fietsen, zwemmen, het kost steeds minder moeite en pijn. Sinds ik met die medicijnen gestopt ben voel ik mij steeds beter worden.... de fut en de kracht komen weer wat terug, ik voel mij wat helderder en zelfs mijn huidprobleem is aan het verdwijnen (bijna over) ook mijn evenwicht lijkt al wat beter te zijn en concentratie is ook al verbeterd! Er waren al wat dingen gestopt of verbeterd toen ik minderde, maar nu gaat het duidelijk beter.  Het medicijn suddert nog wel wat na.... het kan wel 6 weken nawerken en dan nog heeft alles de tijd nodig om weer te herstellen, maar dit voelt al veel beter! Of mijn gewichtsverandering er ook van komt weet ik niet.... het kan wel, maar omdat ik zo snel veel afgevallen was vond ik het normaal dat ik weer aankwam (en dat vond ik ook geen probleem omdat ik zo slap als een vaatdoek was toen ik thuiskwam uit het ziekenhuis). Het viel mij wel op dat het gewicht ineens wat snel omhoog ging, maar ja.... ik at weer. Het staat bij de bijwerkingen, zowel afvallen als aankomen kan... dus ik weet het niet. Als ik die lijst met bijwerkingen zie dan begrijp ik niet dat ik dat al die tijd zonder enige controle had moeten slikken, want er staan heel wat heftige dingen tussen. Blij dat ik zelf ben gaan afbouwen en mijn mond opendeed toen de neuroloog zei dat ik het moest blijven gebruiken..... hoe langer ik er over nadenk, hoe gekker ik het vind dat ik hem moest zeggen wat ik mankeerde omdat hij dat zelf blijkbaar even vergeten was! Gelukkig was dat een reden om toch te mogen afbouwen.... ook al deed ik het zelf al, het is beter als het ook echt mag. 



Blij dat de laatste dagen de zon schijnt.... het ziet er meteen zoveel vrolijker uit. En als ik 's avonds wandel zie ik een heldere sterrenlucht, prachtig. Ook daar word ik blij van. 

Genoeg reden dus om blij te zijn..... elke dag‼️ 

Boeken

 

Ik ben altijd gek op boeken geweest.... en ik was heel jong toen ik het boek 'de regenboogkinderen' kreeg, ik kon toen zelf nog niet lezen en het werd dus voorgelezen. Wat een geweldig boek met leuke tekeningen van Piet Worm en de tekst van Josephine Baker.
Ik heb het later vele malen zelf gelezen en dat is te zien, het is bepaald niet in nieuwstaat, maar ik ben er nog steeds zuinig op. 
Het ging over het zwarte kipje Kott-Kott met één oog dat door haar witte zusjes gepest werd. Ze ging op zoek naar haar andere oogje en kwam zo bij de regenboogkinderen terecht.... de geadopteerde kinderen van Josephine Baker die allemaal uit een ander land kwamen. Daar vond Kott-Kott het geluk.... en ging niet verder op zoek naar haar oogje. 
Er staat ook een foto in van Josephine met haar kinderen.... dat maakte extra indruk, die regenboogkinderen bestonden dus echt. 

Later kreeg ik nog een boek van Piet Worm, 'De drie paardjes" .... ook heel leuk en veel gelezen, maar de regenboogkinderen was toch wel mijn meest speciale boek. 

Er zijn meer boeken uit mijn jeugd die indruk maakten, zoals 'Als je een negermeisje bent' over de problemen van een negermeisje in die tijd in Amerika. Het was verschrikkelijk en onbegrijpelijk, maar daardoor zo goed. Ik herinner mij dat een zus van haar maar heel licht getint was en was 'overgelopen naar de blanken'.  Het boek leende ik uit en ik heb het nooit teruggekregen.
Dat gebeurt altijd met de mooiste boeken, die leen je vaak uit omdat ze zo goed zijn. Toch zou ik het nog wel eens willen lezen. 

Later was ik ook gek op natuurboeken, ik las ze in één adem uit als dat mogelijk was.... ik wilde alles weten van de natuur en vooral van dieren. Maar ik las ook nog steeds andere boeken, vooral spannende boeken. En de boeken van Pietje Bell en Kruimeltje las ik nog steeds toen ik al volwassen was. 
Nog altijd lees ik graag spannende boeken.... geen horror, maar gewoon spannend en liefst met onverwachte wendingen. 

 De boeken van Baantjer lezen lekker weg, niet heel spannend, maar wel leuk om zelf mee te denken wie de dader was en waarom. Lekker om buiten in de zon te lezen of als ik ziek ben.  Edwin vroeg toen hij een jaar of 12 was eens een handtekening aan Baantjer..... hij had een nieuw boek gekocht, maar wilde de handtekening graag in zijn handtekeningenboekje. Baantjer wilde ook zijn handtekening in het nieuwe boek zetten:
"Voor wie is het boek?"
"Voor mijn moeder"
"Hoe heet ze?" 
"Ans"
"Is dat je moeder die daar verderop staat?" (ik stond te ver weg om het gesprek te volgen, wel viel mij op dat ineens de mensen om Edwin heen begonnen te lachen... maar hij vertelde het later zelf)
"Ja, dat is mijn moeder"
"Is ze een beetje lief?"
"Mwah...gaat wel"
"Jongen, weet je wanneer je in de puberteit komt? Dat is als je ouders lastig worden!"

Later zijn we eens naar de verjaardag van Baantjer in 'De Rode Hoed' geweest, daar was ook de uitreiking van zijn nieuwste boek (en dat kregen we, samen met een boek over hem). Er waren veel bn'ers aanwezig en Edwin kon weer wat handtekeningen verzamelen, o.a. van Klaas Wilting. 
Die avond kreeg Baantjer ook een lintje.... een bijzondere avond. Toen ik via de uitgeverij de kans kreeg om daar naartoe te gaan (ik moest er wel voor betalen, maar het was niet duur en we kregen elk 2 boeken) was het Edwin die meteen zei dat hij dat graag wilde. Ik vond het belangrijk om hem met veel verschillende dingen te laten kennismaken dus ik vond het wel een goed idee, het is weer eens wat anders dan een pretpark, voor ons ook musea, dierenparken, festival, steden etc.. Als kind las hij ook veel boeken, sinds internet zijn intrede deed in huize Dekker werd dat snel minder. 

De 7 zussen vind ik ook heerlijke boeken en ik heb ondertussen meer boeken van dezelfde schrijfster.
De boeken van Mary Higgins-Clark zijn heerlijk spannend met verrassende wendingen, geweldig. 
Mijn huiskamer is zo ondertussen een bibliotheek met boeken in vele genres en over alle mogelijke onderwerpen. Er zijn nog boeken in de kast die ik nog niet gelezen heb, heerlijk om  nog wat nieuws in voorraad te hebben. Veel boeken heb ik meerdere keren gelezen. Ook heel veel boeken over Monnickendam en de omgeving. 

Boeken staan bij mij niet op kleur of op maat (ik koop en krijg ze vanwege de inhoud, niet om het uiterlijk)..... meer soort bij soort, maar ja... als een plank vol is belandt een boek wel eens op een andere plank. Er staan rijen achter elkaar, er liggen boeken overdwars bovenop.....  lekker rommelige boekenkasten dus. 

 

Een korte blije week

Woensdag 22 januari was ik nog wel wat gaar, maar toch weer een redelijk normale dag. Niet heel actief, maar toch wel wat gedaan. In elk geval genoeg om tevreden te zijn ..... blij met elk klusje dat klaar is.

Donderdag 23 januari had ik een verjaardag, eigenlijk 2, maar die tweede kreeg even een kaart en daar ga ik later nog naartoe, dat spreken we nog af. Nog even wat boodschappen meegenomen en ik was weer klaar. Natuurlijk was ik na afloop bekaf, dat heb ik tegenwoordig nou eenmaal..... geen probleem, dat wordt vast wel weer beter.
Ik was de eerste die bij de jarige arriveerde .... konden we lekker even bijpraten. Al snel volgden er meer.... gezellig. Ik ken ook iedereen daar, dat kan ook prettig zijn. Veel aanwezigen naderden de 70.... ik was het al... jawel, opoe was de oudste.  Toch merk ik dat veel mensen om mij heen mij nog veel energie kost, wel heel gezellig, maar niet te lang. 

Vrijdag 24 januari zwemmen.... dacht ik. Maar toen mijn wekker ging voelde ik mij duidelijk niet fit, dus ik draaide mij weer om en werd weer wakker toen ze al begonnen waren. Dan maar niet... volgende week weer! Waarschijnlijk te druk geweest de laatste tijd. De extra slaap deed mij goed, niet dat ik daarna bruisend van energie opstond, maar dat is normaal voor mij.  Hoe lekker ik het zwemmen ook vind, soms kan ik beter overslaan en dat is de laatste tijd wat vaak, maar het is niet anders..... alles bij elkaar doe ik wel meer, laat ik het meeste gewoon doorgaan.... maar soms is dat gewoon even teveel en moet ik bijtanken.  Dan maar een wat langere wandeling, want ik moet wel bewegen en naar buiten! Een keer een dagje overslaan kan wel, maar niet te vaak en wandelen is erg goed. Ik wandel veel, doe normaal gesproken alle boodschappen op de fiets, ik zwem en doe aan watergym. Daarnaast nog dagelijks wat oefeningen thuis voor de broodnodige soepelheid... ik doe mijn best en dit bevalt mij prima. Ik kan wandelen wanneer het mij uitkomt en in mijn eigen tempo (evt ook 's avonds laat) .... ik hoef geen sportschool. Natuurlijk is een sportschool ook goed, maar wandelen is wel één van de gezondste sporten en bij zwemmen gebruik je bijna al je spieren en dan nog watergym. Ook het fietsen is prima... dus ik vind het wel genoeg, voor dat geld kan ik andere leuke dingen doen. 

Het regende, geen weer om lekker naar buiten te gaan.... in de winter is die regen koud. Maar ik heb een goed regenjack, dus ik wilde toch wandelen.... regen of geen regen, maar dat pas 's middags omdat ik 's morgens mijzelf vooruit moet duwen en 's middags gaat dat beter. En 's avonds ging het altijd nog beter, maar dan lig ik tegenwoordig vaak te slapen.  Ik ben duidelijk geen ochtendmens, ik ben een slowstarter. 
Oeps, een verjaardagskaart vergeten te posten, dom! Vandaag jarig, dat red ik niet meer op tijd. Hij gaat nog wel weg vandaag (ah, een doel om naartoe te wandelen) .... mijn brievenbus staat steeds verder weg, dus tegenwoordig is dat echt wel een wandeling.  en hopelijk komt hij dan morgen aan en dan nu maar even via Facebook feliciteren.
Nu ik niet zwom had ik 's middags wel meer energie, want normaal val ik na het zwemmen vaak in slaap, dat had ik ook al voor ik ziek werd, maar nu slaap ik meestal langer. Nu dus een actievere middag, ook prettig. Het is het één of het ander. Ik wandelde in een redelijk tempo ruim 2 1/2 km. ... dat vind ik best wel netjes. 

Zaterdag 25 januari een dag zonder afspraken of wat dan ook..... dan kan ik weer wat meer andere dingen doen die echt nodig zijn. Ik heb vooral regeldingen gedaan, doordat ik last van mijn schouder had wilde ik niet teveel met kratten sjouwen..... en regelen moet ook gebeuren. 
Wel weer een flinke wandeling gemaakt, zo lekker dat het lopen weer beter gaat! Het onzekere lopen was al geminderd, maar nu gaat het weer echt goed en dan is lopen veel leuker en prettiger. 
Ik moet hier gewoon tijd voor maken..... dit moet voor alles gaan!  
Vanaf vandaag mag ik een kleine 2 weken niet autorijden, hij zou uiterlijk vandaag gekeurd moeten worden. De garage heeft het veel drukker dan vroeger (het is ook een prima garage, dat hebben meer mensen door blijkbaar), ik belde nu al vroeger dan vorig jaar... maar toch te laat. ze zijn daar best bereid om te zoeken of het toch niet eerder kan, maar voor mij is het niet belangrijk, ik kan wel even zonder en dat zei ik ook meteen toen ik hem de datum van vandaag wat zorgelijk hoorde zeggen, geen probleem!  

Zondag 26 januari ook weer zonder afspraken, dus lekker verder bezig in huis. Weer een kast opgeruimd en wat naar de kledingbak gebracht, dat ruimt weer. Even bezig geweest met een laag kastje met veel laden dat onder het schuine dak staat. Dat is een handig kastje voor knutsel- en evt klusmateriaal..... etiketten op de laden met wat erin zit..... als dat klaar is is dat ook netjes opgeruimd.  
Ik had ondertussen een flinke voorraad lege blikjes en flessen.... ik stond een keer met een flinke tas met dat spul voor een defecte statiegeldautomaat.... maar nu heb ik een deel weggebracht. 
Gelijk een lekkere wandeling gemaakt en ik vond een bankje in de zon waar ik lekker even heb gezeten. 

Dit was een 'korte blije week' ... van maandag t/m zondag vind ik handiger voortaan. Ik vind zo'n weekoverzicht voor mijzelf wel prettig, zo is het echt een dagboek. Voor anderen misschien minder geslaagd.... maar die slaan het dan maar over... er is geen enkele leesverplichting.... leuk als je meeleest, maar even goede vrienden als je het niet leest. 
Tussendoor plaats ik andere dingen of ga ik ergens wat verder op in.... en ik zal heus wel eens een week overslaan verwacht ik.  

Concentratie

Al  zo'n 7 maanden heb ik een slechte concentratie....jawel, ook van de medicijnen waarschijnlijk. Die moeten nog even uitwerken en dan hoop ik dat het weer naar normaal gaat. 
Alles wat ik neerleg kan ik daarna niet meer vinden. Afspraken onthoud ik wel, maar..... als ik het niet meteen opschrijf ga ik twijfelen. Ik werd van de week gebeld of ik ergens mee helpen kon.... gewoon in een ander huis zitten wachten tot er iemand kwam om iets te repareren, dus ik kan lekker zitten lezen (vaak 3 keer dezelfde bladzijde, want ik kijk steeds om mij heen 😂). Er werd gezegd hoe laat..... oké dat ging lukken... hoe laat ook alweer? Ik geloof dat het 4 keer gezegd is en dat bleef wel hangen. 
De dag had ik ook onthouden, maar toch twijfelde ik.... en appte met de vraag of het klopte. Jawel, het klopte en keurig kreeg ik ook de tijd er nog eens bij en waar het precies over ging etc. 
Top..... bij twijfel kan ik het nu nog eens nakijken. Ik heb in mijn hoofd het gevoel met 4 dingen tegelijk bezig te zijn.... ik word afgeleid door alles wat beweegt of geluid maakt. Van de week zat ik in het ziekenhuis te lezen, vlakbij de lift en er kwamen glazenwassers de liftramen schoonmaken. Volgens mij heb ik elk woord van ze gehoord over wat gevaarlijk was en wat niet en een paar druppels water op de grond die ze weghaalden omdat er iemand over kon uitglijden etc. Ik las wel 2 hele bladzijden in dat half uurtje (lezen lukt beter als ik helemaal alleen ben zonder tv of radio e.d.). Daarna naar de poli... verder lezen. Dat ging iets beter, maar toch....alles om mij heen zag ik. Ik zag een dokter die iedereen een boks gaf, ik zag mensen binnenkomen, mensen werden geroepen, ik zag mijn dokter voorbijlopen (hé, hij ziet er anders uit, ander haar, ander baardje)...hij ging naar de hal.... hm.... het is 2 uur, dan ben ik aan de beurt! Ik denk dat hij misschien trek in koffie had.... het was bijna kwart over toen ik aan de beurt was.

 
Toen hij voorbijliep had ik het net met een vrouw die bij mij zat over het uitlopen van tijd.... zij had een andere neuroloog en die liep altijd uit zei ze.... ze moest ook om 2 uur en dat was het toen... maar hij stond al achter haar en allebei zeiden we... 'hij is nu wel op tijd' .... die man begon te grijnzen... leek mij wel een aardige man... kan ik nog ruilen?

Maar ondertussen zag ik ook van alles bij de KNO-poli.... mijn boek had ik ondertussen maar opgeborgen, dat werd niks meer. 
Ik merk ook dat de blogs die ik schrijf meerdere keren nagekeken moeten worden, want het barst van de fouten en na het plaatsen ontdek ik er vaak nog meer.  Veel meer fouten dan voorheen, kromme zinnen ook. 

Voor de diabetesmedicijnen zet ik de wekker..... elke avond om 10 uur een pil, woensdag om 10 uur 's morgens een spuit(je).  (en tot voor kort 2 keer per dag voor de andere medicijnen). En dan nog gaat het wel eens mis, want dan gaat die wekker net als ik ergens anders mee bezig ben..... ik ben drinken aan het inschenken, op weg naar de wc, aan het chatten of wat dan ook.... even afmaken en dan ..... vergeet ik het. Het gaat de laatste weken wel iets beter, maar toch.... vooral die spuit..... hoewel het zo gebeurd is is het toch wat omslachtiger.... ik zal het zo doen, eerst even.... ik moet nog douchen, dat eerst maar... en zo gaat het met alles. Als ik een film kijk dwalen mijn gedachten af.....  en ben ik de draad van het verhaal kwijt. 
Dit had ik een jaar geleden echt niet... niet zo erg in elk geval. Natuurlijk vergat ik wel eens wat en natuurlijk was ik er wel eens met mijn hoofd niet bij, maar zoals nu was het niet en ik zette geen wekker voor die ene pil per dag en de spuit. De medicijnen werken nog weken na, dus het kan nog even duren voor het weer normaal is (ik ben pas 2 weken zonder). Als ik op woensdag al vroeg boodschappen doe vergeet ik die wekker (op mijn phone) even te verzetten of uit te zetten en dan begint in de winkel dat ding ineens herrie te maken. 

Er zijn erger dingen, maar lastig is het wel. Voorheen zag ik ook wel alles wat er om mij heen gebeurde, maar kon ik meestal toch mijn concentratie wel vasthouden als ik ergens anders mee bezig was. 
Ik ga er vanuit dat het weer goed komt. Ik geef toe dat ik sinds mei ook wel veel heb om over na te denken en dat leidt natuurlijk ook af.... ook dat zal minder worden..... steeds minder doktersbezoeken en andere dingen zijn wat meer naar de achtergrond geraakt ... maar komen weer boven als er een aanleiding voor is (en dat wil ik helemaal niet.... af.... daar blijven.... in een donker hoekje... ga terug, koest!)
Ik heb wel een truc om in slaap te komen als mijn hoofd weer vol is met gedachten die alle kanten opgaan, maar soms lukt het niet, dan zijn die gedachten teveel aanwezig. Wat vaak helpt is mijn aandacht te verleggen naar iets waar ik concentratie voor nodig heb (en ja, die is duidelijk wat minder nu).... ik probeer dus bijvoorbeeld zoveel mogelijk plaatsnamen met een H te bedenken of jongensnamen met een A. Ik moet wel iets kiezen waar er veel van is, anders ben ik te snel klaar. (Van de week was ik bezig met meisjesnamen met een A ..... ineens was ik bezig met Amsterdam, Alkmaar, Arnhem, Arnemuiden, Asten Ansen, Assendelft ..... dat zijn geen meisjesnamen en dus was ik de tel kwijt! ) 

Of een cryptogram waar ik niet uitkom..... alle aandacht op die ene zin.... als dat lukt val ik in slaap, maar als ik de oplossing weet moet ik een nieuwe opgave zoeken. Maar ja.... soms zijn de andere gedachten te sterk aanwezig en dwaal ik af.... dan werkt het niet. 
Ook mijn geheugen is wat minder.... maar alleen met woorden waar ik niet op kan komen. En jawel, het is bijna niet te geloven, maar ook dat kan dezelfde oorzaak hebben. Is het gek dat ik van die pillen af wilde?  Want eerder had ik ook dagelijks hoofdpijn, liep onzeker, evenwicht was slechter, haar viel uit, zwak gevoel, ik slaap nog steeds onregelmatig, vaak slaperig is ook nog niet weg, net als slappe spieren (wordt wel beter) en vermoeidheid, wazig zien (niet zo vaak) en droge mond. 

Afwijkende leverfunctietest kan ook, tsja.... mijn leverwaarden stegen ineens weer en daarom meteen naar de SEH. Er kon wel een verklaring voor bedacht worden, maar dat was geen zekerheid, slechts een vermoeden. Dan ga ik toch denken ..... het zal toch niet ook daarvan komen? Daarna ben ik dus de eerste keer gaan minderen.... afbouwen alvast. Huidproblemen kan ook... die heb ik, maar geen idee of dat er ook van komt, maar het zou dus kunnen. Gelukkig heb ik geen last van alle psychische bijwerkingen zoals zelfmoordgedachten, paniekaanvallen en depressiviteit. Leverfalen gelukkig ook niet, maar dat schijnt maar zelden voor te komen. Maar ja.... ik heb vaker leverproblemen gehad en vorig jaar dus een abces op mijn lever..... ik heb maar één lever en daar wil ik graag zuinig op zijn. Daarom drink ik ook al bijna 50 jaar geen alcohol (in al die jaren wel ooit iets gedronken, maar alles bij elkaar zal ik de 10 glazen lang niet halen!!). En dan zal ik door zo'n medicijn toch weer problemen krijgen....dat risico leek mij toch groter dan een aanval na het (langzaam) minderen.
En ik had niet het gevoel dat het medicijn veel nut had. Ik begrijp dat ze ermee startten..... maar toen alle uitslagen er waren werd het minder logisch. Oorzaak was bekend en het belangrijkste gevolg daarvan was opgelost met ..... een nacht flink slapen!!!  Daarna ook niet meer gehad, ook al werkt dit medicijn pas na weken. 
Ik snap nog wel dat ik even door moest gaan, maar eerder afbouwen leek mij logischer. Nee, ik weet het, ik ben geen dokter, maar als ik de dokter er aan herinneren moet dat hij zelf gezegd had dat het uitgelokte aanvallen waren en ik dus geen epilepsie had dan kan ik niet zeggen dat ik hem volop vertrouw. Als hij dan ook nog zegt dat ik mogelijk een te hoge dosis (omdat ik klein ben) kreeg van zijn collega, vandaar de vele bijwerkingen ..... dan denk ik ook.... waarom niet tussendoor nog een controle? Eventueel telefonisch! Ik heb dat al eerder gedacht, vond steeds al dat het te lang duurde, ook omdat de medicijnen op raakten voordat ik naar hem toe moest en ik ze alleen kon krijgen met een nieuw recept. En hij had 21 juni gezegd dat als ik geen last meer had gehad als ik naar de poli kwam dat ik dan kon afbouwen.... en nu wilde hij dat ik het nog maanden gebruikte. ( De neuro loog?)
Ik moest hem dus vertellen wat hij gezegd had, hij keek het na en het klopte. 
Zo blij dat ik zelf ben gaan afbouwen...... hij zei het niet, maar ik denk dat hij het eigenlijk wel goed vond. Als hij al zegt dat de dosis misschien te hoog was....
Maar hij heeft wel genoteerd dat ik het op eigen initiatief deed.... o jee .... gaat hij er nu beter op letten?  Ook vermeldde hij dat ik zelf wil stoppen.
Oké, ik had het verder afgebouwd dan ik hem vertelde .... dat durfde ik nog even niet te zeggen. Maar zoals ik van hem zou moeten afbouwen vind ik best wel snel eigenlijk, ook daarom blij dat ik het zelf al langzamer gedaan heb. 
Het kan nog weken duren voor het medicijn uitgewerkt is..... en dan zal niet ineens PLOP alles perfect zijn, maar ik ga er vanuit dat het sterk zal verbeteren... waarschijnlijk beetje bij beetje! En het andere wat ze vonden in mijn hoofd is waarschijnlijk geen groot probleem, de vorige keer deed hij daar heel laconiek over....... maar nu wil hij het met de andere neurologen overleggen. Eén keer per maand hebben ze overleg over bepaalde gevallen en nu ben ik dus zo'n geval. Het zal wel meevallen..... en anders zien we dan wel weer verder. 
Daar kan ik mij (nog) niet druk om maken.... het is zo het is! In maart weet ik meer. 

En nu op naar een normaal leven!!!!

Een drukke en minder blije week, maar natuurlijk zijn er altijd wel positieve dingen.

  Mijn derde week van dit jaar.... van 15 t/m 21 januari ... maar we zitten nu al in week 4 .... dat krijg je als januari midden in de week begint, dan is dat al week 1. 
Daarom zal de komende 'blije week' wat korter duren.... van woensdag t/m zondag.... dat vind ik handiger, dan kan ik er ook een weeknummer bijzetten, dan klopt het weer. 

Woensdag 15 januari: Alweer halverwege de maand. Het was mistig buiten. Ik werd weer wakker op een fatsoenlijke tijd (7.30).... dat is de laatste tijd nogal wisselend. De ene keer kan ik dag en nacht slapen, de andere keer kan ik niet slapen. Van onbedwingbare slaap tot klaarwakker zijn en beide soms dagen achter elkaar. Soms slaap ik lang, soms kort.... heel onlogisch. Maar ja, zelfs dat kan van mijn medicijn komen.... ik geef toe dat het medicijn overal de schuld van krijgt en misschien wel eens ten onrechte, maar het hoort wel bij de bijwerkingen.
Meteen maar even glucose meten en bloeddruk..... dat moet ik af en toe (nou ja, moet.... het is een advies!) , gewoon om het in de gaten te houden. Allebei prima, dat is goed om te weten voor de controle van morgen.... als het dan minder goed is kan ik dit melden... het zijn momentopnames. 
Verder maakte ik er een tutteldagje van.... stilte voor de storm! Dat werd dus een voetenbadje, nagels vijlen en lakken, even een maskertje voor mijn gezicht.... dat soort dingen, heerlijk. 
Verder alvast mijn aanmelding voor de poli morgen in orde gemaakt (kan 24 uur van tevoren thuis via de computer, anders donderdag bij aanmeldzuil in ziekenhuis), papieren die ik mee moet nemen klaargelegd. Even gecontroleerd of mijn buskaart er nog is en meer van dat soort dingen. Tas gevuld met leeswerk voor in de wachtkamer.... geld en pinpas mee.... kleding klaarleggen (geen lange mouwen i.v.m. bloeddrukmeting, broek die snel aan en uit te trekken is voor bij de gynaecoloog, schoenen die niet alleen snel uit, maar ook snel aan te trekken zijn (in Purmerend zag ik een keer een schoenlepel in de kleedkamer, dat vond ik een topservice..... zoiets kleins kan heel fijn zijn!) .... overal rekening mee houden.

Er kwam ook een goed bericht binnen.... iemand die na een gebroken heup moest revalideren is nu weer thuis. Super. Hij is behoorlijk op leeftijd en dan zijn dit soort dingen toch vaak moeilijk. Maar hij is altijd positief en vrolijk ..... heerlijk.... die man kan zichtbaar zo genieten van leuke dingen. Dit zal toch best moeilijk voor hem geweest zijn! 

Ik las een bericht dat per januari matrassen niet meer door het grofvuil opgehaald worden.... we moeten het zelf naar de milieustraat brengen in Purmerend..... hm..... hoe krijg ik een matras in mijn Peugeot 107? Een wiegmatrasje zal nog lukken, maar veel groter moet het niet worden. Geen probleem, want ik heb geen matras die weg moet en ik kan altijd iemand vragen, maar toch ... . Toevallig heb ik wel iemand dat dat wil en kan doen, maar er zijn natuurlijk meer mensen die dat zelf niet kunnen ....... dus niet handig. 
Ook mogen er geen dingen meegegeven worden die langer zijn dan 2 meter (dat heb ik ook nooit begrepen. Het komt er op neer dat ze alleen op komen halen wat ik ook zelf weg kan brengen.... wat groter is dan in mijn autootje past kan ik dus niet wegbrengen en komen zij ook niet halen. Het is al heel lang zo.... daar heb ik al eerder problemen mee gehad..... maar het is mij toen gelukt dat het toch gehaald werd en de man die het haalde vond het onzin.... de wagen was groot genoeg en hij kon het er zo in takelen. Als ik ooit een nieuw zonnescherm aanschaf zal ik het in 4 delen moeten doen, 4 kleine zonneschermen .... als het dan stuk is komen ze het in elk geval ophalen! 

Donderdag 16 januari: 's Morgens naar de diabetesverpleegkundige hier in Monnickendam en 's middags naar de gynaecoloog in Hoorn..... drukke dag.
In de eerste wachtkamer werd het nog gezellig.... er kwam een vrolijke man binnen die van alles te vertellen had.... lachen! 
Bij de diabetesverpleegkundige ging het goed, ze was tevreden. Ik biechtte haar op dat ik zelf de medicijnen afbouwde en vertelde haar waarom.... en ook waarom ik het niet met de neuroloog overlegd had. Ze gaat natuurlijk niet zeggen dat ze het goedkeurt, maar dat ze het begreep voelde al goed. 

En toen de gynaecoloog. Lekker met de bus naar Hoorn, de chauffeur weet de weg 🤣. Hoef ik geen parkeerplek te zoeken en ik heb alle tijd. Als het uitloopt zou het anders moeilijk kunnen worden omdat ik niet in donker kan rijden. Waarschijnlijk ben ik ruim voor die tijd klaar, maar niks is zeker (tot nu toe is het nooit uitgelopen, ik ben zelfs al eens ruim een half uur eerder geholpen). 
Als ik na afloop nog lekker ergens een cappuccino wil drinken (daar trakteer ik mijzelf wel vaker op) of even naar een winkel wil gaan (is allemaal dichtbij) dan kan dat ook als ik met de bus ga..... dan hoef ik niet op de tijd te letten. Ik hou er niet van om te gaan rekenen.... ik rij er een half uur over.... over 40 minuten gaat het donker worden dus ik moet nu terug naar de auto, dan kan het net .... dat vind ik niet prettig.... als er onderweg wat tegenzit ben ik dan niet op tijd..... en echt, dan zoek ik een parkeerplek en ga daar slapen! Ik wil geen anderen in gevaar brengen en mijzelf natuurlijk ook niet.... maar als anderen (doordat ik tegen beter weten in in het donker rij) gewond raken of erger vergeef ik het mijzelf nooit! Dan hoop ik dat ik zelf goed in de kreukels lig.... voor straf! 
De chauffeur wenste iedereen die uitstapte steeds 'nog een prettige dag'.... dat klinkt altijd aardig. 
De liftdeuren bij het treinstation (waar de bus stopt) gingen net dicht, ik drukte snel op de knop, maar ze weigerden weer open te gaan...  dan die hoge trap maar. Dat kan ik wel, maar ik ben geen held op trappen die ik niet gewend ben en loop dan heel voorzichtig. De lift naar beneden liet mij wel toe... zo, ik was over het spoor heen.  Dan nog even het parkeerterrein over en dan ben ik er al. Terug deed alles het weer gewoon. 

Ik was weer lekker vroeg en ging beneden even mensen zitten 'mensen kijken', altijd leuk. 
Een half uur van tevoren ging ik naar de poli, checkte in en ging zitten. Al snel kwam mijn gyneacologe eraan en riep mij. Ze vroeg nog of het een probleem was dat het deze keer in Hoorn was. Nou nee, ik was alleen verbaasd.  Ze is best scherp en heeft aan een half woord genoeg: 
"Hoe gaat het?" 
"Ik mag niet mopperen". 
"Mag niet mopperen? ....Maar? 
"Nou ja, ik mopper wel eens" 
"En waarop dan?"
"Het epilepsiemedicijn!" 

Ze ging er vorige keer vanuit dat dit de laatste controle was..... oorspronkelijk was het plan om het een half jaar later nog eens te bekijken, maar hij zag er zo 'perfect' uit dat ze niet dacht dat het nodig was. De vorige keer leek hij zelfs iets kleiner te zijn.
 Dus.... even kijken. Ze wees weer aan: "kijk maar.... hier letten we altijd op, maar het is egaal zwart, dus het is alleen vocht" en zo ging ze even door en ik vulde aan: "Ja.... en de rand is glad". 
Even later toen ik mij weer aan het aankleden was riep ze naar mij of ik soms een medisch beroep had gehad.... nou nee. "O, omdat u zo goed wist van die gladde rand". Mijn eerste reactie was: "Maar het interesseert mij wel en ik wil alles weten dus ik zoek alles op!" Dat klopt, maar pas toen ik alweer buiten liep realiseerde ik mij dat zij mij dat zelf had uitgelegd toen ik de eerste keer bij haar was hahaha. Het valt mij op dat ze ook let op andere dingen, niet alleen focus op de cyste... dat komt prettig over. 
Het is echt een lieverdje.... al van tevoren waarschuwt ze mij dat ze wat harder moet duwen en biedt daar bij voorbaat vaak al haar excuses voor aan, dat hoeft natuurlijk niet.... waarschuwen dat het vervelender kan zijn is fijn, maar excuses zijn natuurlijk niet nodig..... maar wel heel lief. Ze is echt heel voorzichtig. Ze is ook heel precies en noteerde dat ik veel bijwerkingen van het epilepsiemedicijn had. 
Na afloop vertelde ze dat de cyste nu groter leek dan de vorige keer. In mijn herinnering leek dit meer op de eerste keer. Tsja.... het ding is wel rond, maar niet als een bal, op de ene plek is hij wat breder dan op een andere plek.... het is denk ik hoe je meet, maar het verschil was wel duidelijk ..... geen millimeter of zo, maar meer... we zagen hem ook een beetje bewegen. Als hij van vorm verandert is de meting ook anders. Ik denk zelf aan een zak met water, die kan ook van vorm veranderen. 
Hoewel hij overduidelijk goedaardig is wil ze nu toch dat ik over een halfjaar terugkom, want hij moet niet te groot worden en als hij duidelijk groeit wordt het een operatie.  Geen probleem, dat zien we dan wel weer. Als hij te groot wordt kan hij in de weg gaan zitten, dat snap ik. Hij is nu al groter dan een tennisbal. Wat moet dat moet... daar heb ik geen moeite mee! Het is mij wel duidelijk dat ze alleen opereert als ze echt denkt dat het nodig, dus als ze dat evt. een volgend keer toch wil doen hoef ik daar niet verder over na te denken.... doe maar! 
Ook weer gehad.... net als bij de diabetesverpleegkundige over een halfjaar terugkomen. Ze zei nog: "Als de afspraak niet uitkomt gewoon verzetten hoor!" Juli wordt dus ook weer een medische maand.

Op naar Bagels & Beans ..... ah, ik kon buiten zitten..... zo in het hoekje met een scherm erboven was het best lekker, frisse lucht is altijd goed. Ik wist al wat ik wilde.... en bestelde.... pech.... er was een nieuwe kaart, mijn bestelling hadden ze niet meer. Ze ging vast de cappuccino maken, dan kon ik op mijn gemak wat anders uitzoeken. Het werd de 'bagel tuna melt' ... zo lekker, tonijnsalade met gesmolten cheddar erover en kappertje en uiensnippers....jammie. Ik had gekozen voor een volkoren bagel. Voor herhaling vatbaar. En een zakje met lekkere chocolade koffieboontjes (de beans???) bij de cappuccino. 
Even de hoek om was een Action..... toch maar even er naartoe.... heerlijk... maar toen was ik wel af. Veel kon ik niet meenemen in mijn kleine tasje.... ik vond het wat ver gaan om met mijn boodschappentrolley naar de gynaecologe te gaan.
Naar het busstation.... hm... over 14 minuten komt er een 314... dan is er net één weg, want ze rijden elk kwartier (ik weet niet of dat de hele dag zo is, maar om die tijd wel).  Hé, daar is hij al... we mochten er wel in, maar...... "Ik rij niet verder dan Edam" Het bleek dat hij niet veel verder kon, hij was leeg, de accu moest geladen worden. Ik neem aan dat hij naar het laadstation in Purmerend moest, dat is het dichtstbij en volgens mij ook het grootste laadstation. Dan komt hij langs het busstation in Edam, dus dat was het handigste om als eindhalte te nemen. Hij kon wel iets verder (ik hoorde hem melden hoeveel km. hij nog kon rijden)...hij kon naar Monnickendam en/of Broek in Waterland rijden, maar hij moet dan ook weer terug om naar het laadstation te kunnen (die route is vlakbij Edam).... dat word te krap. Iemand vroeg of hij Edam wel redde en ik riep "Nee, we moeten duwen!" 
 Handig hoor, die elektrische bussen.
In Edam kon ik dan evt. ook de 316 nemen (die bleek net weg te rijden toen wij aankwamen). Die rijdt een rondje Volendam voordat hij naar Monnickendam gaat, dus het duurt wel langer maar binnen is het droog en warm... maar ja, die misten we.
Maar.... ik mopper wel eens op EBS omdat er zoveel bussen te laat zijn en erger.... helemaal niet komen, maar dit was goed geregeld..... een paar minuten nadat ik in Edam uitstapte stond er een nieuwe 314 achter. TOP! 
Toch blij dat ik met de bus was.... het was al behoorlijk donker en mistig.... ik had om deze tijd niet kunnen rijden... als ik met de auto was had ik dus niet naar Bagels & Beans gekund en de Action.... dit vond ik prettiger. Ik vind het lekker als ik niet op de tijd hoef te letten, gewoon lekker even wat eten en drinken en even winkelen.... zolang ik nog fut had!
Thuis was het snel onder mijn dekbedje op de bank.... uitgevloerd! Maar toch een prima dag..... goede uitslagen (die groei van de cyste hoeft geen probleem te zijn), een duidelijk gesprek met de gyneacologe, een goed gesprek met de diabetesverpleegkundige.... gewoon alles goed dus.


Vrijdag 17 januari: Eindelijk weer eens zwemmen, heerlijk. Met de auto.....want ik fiets nog even niet.
 O, dan kan ik gelijk wat boodschappen halen, ik ben er dichtbij. Autopapieren mee.....uh.... dan moet ik geld of pinpas mee ... maar dat hele mapje pasjes is wat veel van het goede. 
Ik was vroeg genoeg om nog 5 minuten te zwemmen, daarna 30 minuten oefeningen en daarna weer even zwemmen en aquajoggen.... zo lekker'! Je zou zeggen dat al dat water je brein ook helder en fris wast .... maar even later in de winkel.....ik keek in mijn tasje.... oeps, geen mapje met pasjes. Dan moest ik snel naar huis. Ik zocht een plek om mijn winkelwagen tijdelijk achter te laten en kwam een medezwemster (en tevens oud-collega) tegen. Ik was haar al een paar keer tegengekomen daar, want het is een kleine winkel, zo klein dat je elkaar niet eens zou kunnen ontlopen. Ik vertelde het haar en zij wilde voor mij pinnen....TOP! Ik had allemaal lekkere dingen in mijn winkelwagen... veel dingen die ik  niet vaak koop... omdat ze niet echt gezond zijn of te duur... maar ik had nu een bui dat mij dat even niks kon schelen.... nou ja, er zaten ook normale gezonde dingen bij maar ook veel alleen omdat ik het lekker vond.  Ineens kreeg ik een ingeving...... ik keek nog eens goed, pakte mijn autopapieren en daar zat mijn pinpas tussen..... omdat ik het mapje teveel vond had ik het daar tussen gestopt, ik wist het ineens weer.... sukkel! Dus snel even gemeld dat ik zelf kon betalen. 
Daarna lekker naar huis.... lunchtijd. Moe van het zwemmen, maar dat is lekker moe! 
Al snel sliep ik.... om half 4 werd ik wakker..... oeps, mijn natte badpak en handdoek zaten nog in mijn tas! Snel even een sopje gegeven, ook weer klaar. 
Het blijft maar mistig deze week.... zo somber. Maar..... binnen is het prima, een kop cappuccino maakt veel goed! 
's Avonds zat ik lekker een film te kijken toen er ineens een storing was. Mijn superwifi ging herstarten en bleef herstarten. Op mijn laptop had ik wel wifi, maar ik had geen tv (waar die wifiversterker voor is). Herstarten dan maar...... en nog eens en nog eens. Meestal is het lampje groen, soms knipperend groen als hij aan het herstarten is (meestal 's nachts), als dat 's morgens nog zo is moet ik hem zelf herstarten weet ik ondertussen.... hij kan langzaam en snel knipperen. Helder groen en zachtgroen zijn of rood, maar na alles gehad te hebben werd het nu rozig/paars.... niet echt rood. Zucht... ik wordt hier altijd zenuwachtig van. Dan maar naar het modem kijken. Kratten met schoenen opzij... materkast open.... gewoon groen. ... nee, nu ineens rood .... bij alle stekkers even gekeken of ze er niet wat uitgegleden waren.... en herstarten..... het duurde even, maar het was weer groen. De superwifi had nog steeds die rare kleur, ook maar weer herstarten dan. Ik wachtte nu wat langer met weer aanzetten en keek ook voor ik de knop weer indrukte of het in de meterkast nog groen was.... yes.... aanzetten dan maar. Nou... nee... het werkte nog niet... modem was wel groen, maar opzij knipperde een blauw lampje. Weer uit en aan zetten..... zo krijg je mij wel gek! 
Maar... op mijn laptop had ik wifi..... als ik een bericht verstuurde werd het wel verlaat verzonden, maar het werkte! 
Ik gaf het op.... daar ging mijn lekkere tv-avondje! En ik kreeg zin om alle apparatuur in de container te gooien..... dan weet ik tenminste dat ik niks heb.... nu heb ik van alles maar het werkt niet! 

Ook triest nieuws, er kwam bericht dat het met iemand van mijn mans familie (en dat zijn er maar weinig) heel slecht gaat. Daar schrok ik van. Ik zag het bericht helaas pas laat..... ik was eerst zwemmen en boodschappen doen en toen een groot deel van de dag geslapen.... en daarna gewoon niet op mijn phone gekeken.  

Zaterdag 18 januari: Ik ging naar een verjaardag, gezellig. Cadeau is moeilijk.... dat werd dus geld. Tsja, een jongen die 16 wordt en die ik niet heel vaak zie..... geen idee wat hij leuk vindt. Het was er weer heel gezellig, veel gelachen en ik bleef best wel lang weer. Buiten was het koud, het vroor. Gelukkig had ik een tasje mee met een warme muts en handschoenen, die had ik nu wel nodig. 
Er gingen minder bussen dan normaal op deze route omdat er dit weekend werkzaamheden zijn aan de brug bij Broek in Waterland.... dus is de weg daar afgesloten. Er worden andere routes gereden, met een flinke omweg gaan de bussen (en auto's) naar Amsterdam. Ik moest de andere kant op en had er minder last van, alleen gingen er minder bussen. Maar het was raar om te zien dat de bus naar Amsterdam precies de andere kant op ging... tsja... als ze om moeten rijden krijg je dat. Ik had nu wel gekeken hoe laat de bussen terug gingen, want ik had geen zin om lang te wachten in het donker in de kou. En weer keurig een lampje mee om aan te geven dat ik mee wilde. Ze vragen dat tegenwoordig, of je met het licht van je mobiel wil laten zien dat je er staat.... maar met mobiel vind ik niet handig, dus ik heb een lampje. Even zwaaien met het lampje als de bus eraan komt en hij weet dat er iemand staat die mee wil. Vooral met donkere kleding zijn mensen in het donker soms pas laat te zien, dus ik vind het een prima oplossing.... ook als de halteplaats niet echt donker is. 
En thuis deed de superwifi nog steeds niks.... het modem leek het goed te doen, maar de wifiversterker was nog roze/paars. En dus geen tv. 

Ik viel weer snel in slaap en toen ik 's nachts even wakker was las ik het bericht dat het familielid van Ed was overleden.  Moeilijk..... dood hoort bij het leven, maar komt vaak te vroeg. Aan de andere kant zien we ook niet graag mensen lijden en gunnen we ze hun dood. 
Maar we missen ze vooral zoals ze vroeger waren toen ze nog gezond waren. 


Zondag 19 januari: Mijn moeder zou vandaag jarig zijn geweest.... ze zou 101 geworden zijn. We zeiden vroeger altijd als mijn moeder jarig was 'nu kan je echt zien dat het langer licht wordt!' ... en dat zeg ik nog steeds! 
Ik had geen wekker gezet..... het was een rommelige week geweest en dan mag ik best uitslapen evt.  Ik was wel vroeg wakker, maar viel een uurtje later weer in slaap tot half 12. 
Daarna kwam ik niet erg op gang, dus weinig gedaan..... maar ik was wel lekker uitgerust!
 Ik kwam tot de ontdekking dat KPN ook op zaterdag telefonisch te bereiken is.... te laat dus, dan maandag maar bellen.

Maandag 20 januari: Deze nieuwe week startte met moed verzamelen om KPN te bellen.... ja echt, ik word daar zo zenuwachtig van....ik vind het zelf kinderachtig, maar ja.... wat doe je eraan? 
Meestal moet je dan van alles doen via hun aanwijzingen en ik ben altijd bang dat ik het dan net verkeerd doe.... maar om 11 uur was ik er voor klaar. 
Het lampje brandt paars (niet roze 🤣) weet ik nu en dat betekent dat hij terug is gegaan naar de fabrieksinstellingen. Dan moet er een kabel naar het modem.... en zo'n lange kabel heb ik zelf niet. Die kunnen ze opsturen en dan bellen voor instructies. Nou..... ik koos voor optie 2.... een monteur! En die kon 's middags al.... tussen 2 en 4.  Er kwam meteen een  mailtje binnen met de bevestiging... top! Het contract bleek ook op de verkeerde naam te staan, maar dat is niet erg.... kan veranderd worden maar dat moeten we dan zelf doen ... Edwin en ik samen ... het contract blijkt op zijn naam te staan, heel raar. Ik dacht nog op de naam van mijn man. Zelfde voorletters, dat wel, maar de rest klopt niet.  Schijnt geen probleem te zijn, dus dat veranderen komt wel. 
Echt, ik was vroeger nog redelijk handig.... toen alles nog mechanisch was (dat snapte ik vaak wel) en toen je gewoon een stekker in het stopcontact kon stoppen om een apparaat aan te zetten zonder dat dat eerst allemaal gegevens moet laden. En als het apparaat het niet deed dan was het gewoon stuk.  Resetten? In die tijd nooit van gehoord. Toen je nog gewoon zelf een stekker aan een snoertje kon zetten en ik heb heel wat schakelaars aan snoeren gemaakt. Maar nu..... stekker- en knoppenangst!  
Hij kwam mooi op tijd, belde eerst dat hij er aankwam. Erg aardige man.... heel rustig..... en hij kreeg het voor elkaar! Ik hoefde niets te betalen, het viel onder garantie.
Pfffff... heeeeel blij!

Dinsdag 21 januari: 's Middags naar de neuroloog in Purmerend .... jawel, als je wat mankeert dan zie je nog eens wat van Noord-Holland .🤣
Ik was blij dat ik er eindelijk naartoe kon..... ik vind dat dit veel te lang duurde. Al 8 1/2 maand die medicijnen gebruiken met veel bijwerkingen zonder enige controle terwijl ik geen epilepsie bleek te hebben (weet ik al 7 maanden) vind ik erg lang. En tussendoor naar de poli bellen omdat de medicijnen op raakten en ik niet kon bijbestellen via de apotheek..... dan heb ik toch het idee dat het logischer was geweest als ik daar naartoe moest net voordat het op was, maar nu, ik moest 1 1/2 maand later en dat is ook nòg een maand later geworden! Dus blij, want dan zou ik eindelijk officieel mogen afbouwen. Oké.... ik ben zelf al begonnen af te bouwen en bij elke stap naar minder voelde ik mij na verloop van tijd beter! Haaruitval stopte (het viel met plukken tegelijk uit), niet meer dagelijks hoofdpijn, het lopen ging beter en meer dingen stopten of verbeterden, maar niet alles en dat ben ik zo ondertussen wel zat, vooral omdat ik mij niet kan voorstellen dat ik zo lang dezelfde dosis zou moeten blijven gebruiken (en dat doe ik dus niet! Zonder die bijwerkingen zou ik wel gewoon doorgegaan zijn, maar het werd te erg en omdat ik niet het gevoel had dat het zin had het hem te vragen nam ik zelf het besluit).
Ik zag er ook wel een beetje tegenop..... moest ik hem vertellen dat ik al aan het afbouwen was? Het is een wonderlijke man, ik weet niet hoe hij dan gaat reageren. Het zou mij ook niks verbazen als ik ineens niet mag afbouwen.... want hij heeft wel meer dingen gezegd die later anders bleken te zijn, ik zie hem zelfs in staat om de dosis te verhogen, echt. 
Daarom is dit zeker niet mijn favoriete arts ... ik heb  geen hekel aan hem (nog niet.... hangt ervan hoe dit bezoek verloopt denk ik), maar ik weet gewoon niet wat ik aan hem heb! Ik liet het maar van het gesprek afhangen of ik het hem vertelde. Ik kan het niet laten om dergelijke gesprekken van tevoren te oefenen en vaak nog hardop ook. Ik heb daar zelden iets aan, want gewoonlijk lopen de gesprekken heel anders..... maar toch deed ik het weer... noem het maar een afwijking. 

Maar goed... ondertussen ben ik geweest.... en  het verliep goed. Ik bekende dat ik 1 stap terug had gedaan naar 2x2 pillen en dat ik mij daarna veel beter ging voelen (dat ik verder was gaan afbouwen zei ik maar niet). 
Toen ik vertelde van de haaruitval zei hij dat de dosis een normale startdosis was maar voor mij waarschijnlijk te hoog omdat ik zo klein ben: "Maar ik schreef ze niet voor, dat deed een collega". 
Hij wilde dat ik die 2x2 nog maanden bleef gebruiken..."Zo lang? Ik vind het nu al zo lang!" 
Hij legde één en ander uit, maar hij leek uit te gaan van epilepsie, dus ik onderbrak hem: "U zei de vorige keer dat het uitgelokte aanvallen waren!" Hij keek even op zijn computer.... het klopte... nog even uitleggen hoe het ging toen, wat eraan vooraf ging (stond dat niet al in de comouter?)... de oorzaak is duidelijk. 
"Als u er echt vanaf wil..." "Heel graag" ...." Dan elke 2 weken een pil minder". "Komt het dan niet ongelijk binnen met 's morgens dan 2 en 's avonds 1?" "Ja, maar de spiegel blijft wel op peil en dan bel ik over 6 weken" "Oké, gaat lukken!" Hij waarschuwde mij wel dat als ik toch een aanval kreeg ik een jaar niet mocht rijden... "Nou, dan is mijn autootje misschien ook wel af... en eigenlijk hou ik niet van rijden, maar soms is het handig!" Hij vroeg ook nog of ik het de komende tijd druk had... dat vond ik wel een goede vraag... ik snap dat hij het dan even zou willen uitstellen om te minderen. 
Hij is echt niet onaardig, maar ik vind hem wonderlijk en blijkbaar moest ik zelf ook bijdehand zijn, want anders had ik nog niet mogen afbouwen! Ik zat wel op mijn gemak bij hem... hij liet nog wat zien van mijn hoofd aan de binnenkant, legde dingen uit. Er is nog iets wat hij met de andere neurologen wil overleggen (waar hij de vorige keer heel laconiek over deed, misschien alleen het verslag van de radioloog gelezen en niet de plaatjes bekeken?) ... dat hoor ik dan de volgende keer. En als hij bij toeval op deze site komt dan leest hij dus dat ik al gestopt was (maar nog maar kort geleden) in dat geval: Sorry dokter M. ik durfde het niet te zeggen. 
Maar ik mag nu officieel van de pillen af! Heel blij. 

Thuisgekomen zag ik een bericht van Edwin..... die had de rouwkaart al binnen (hier komt de post erg laat) en had er even een foto van gemaakt, zodat ik ook wist hoe of wat. 
De begrafenis is in besloten kring..... ik hoef er dus niet naartoe. Ik zou anders zeker gegaan zijn, maar het is niet in de buurt en dan zit de kans erin dat ik toch in het donker moet rijden heen of terug.... dus ik had al gekeken naar het ov.... ruim 3 uur onderweg. Dat heb ik er best voor over .... ik zou zeker gegaan zijn.
Ik begrijp heel goed dat ze het in besloten kring doen. Eigenlijk is het voor mij ook wel rustiger, maar dit zijn dingen die ik wel door wil laten gaan.  


Dus weer genoeg om blij van te worden, maar helaas ook slecht nieuws. 
 Het goede weegt niet altijd op tegen het slechte, maar het helpt wel als er ook goede momenten zijn. Juist als er nare dingen zijn moeten we ook nog ergens blij van kunnen worden of ergens om kunnen lachen....  al is het maar even! 
Ik hoorde de laatste dagen meer slecht nieuws over verschillende mensen die ik ken(de).
 Ik was op 2 januari al naar een begrafenis, dit jaar begint niet goed. 

Oude familieverhalen

 Er komen meer oude familieverhalen boven, zoals over mijn overgrootmoeder van vaderskant. 
Opoe wilde al jaren een kanarie en besloot dat opa voor zijn verjaardag een kanariepiet moest krijgen.... maar opa had het door en gaf zijn vrouw de volgende verjaardag een doos sigaren. 

Ze was nogal koopziek en dat is best lastig als daar niet veel geld voor is. Ze kocht een keer een nieuwe kast.... in die tijd deed je je hele leven met een kast (doe ik nog steeds 🤣) dus een nieuwe kast was wel heel bijzonder. Trots liet ze hem zien aan haar buurvrouw waar ze bijna elke dag een kop koffie dronk. Verbaasd vroeg buurvrouw hoe ze dat bij elkaar gespaard had: "Nou, elke keer als ik bij jou koffie drink spaart dat geld uit en dan stop ik een kwartje in mijn spaarpot". De vriendschap was over! 

Ze kocht ook een keer een nieuwe klok.... maar ja, ze moest even een goed moment afwachten om hem aan haar man te laten zien, want die zou vast wel mopperen.

 *****Haar man was een klein driftig mannetje .... die 'familiekwaal' blijkt hij door te hebben gegeven.... er zijn er meer in de familie die driftig zijn. Bij mij was het vooral als kind, maar toch.... het is er nog wel en als de uitbarsting komt is die er overduidelijk. Ik heb geleerd mij meestal te bedwingen, dat werkt vaak beter, maar toch..... zo'n driftbui kan ook opluchten en nu blijft het soms lang spoken in mijn hoofd als mensen heel gemeen of onredelijk tegen mij geweest zijn.... met huilbuien tot gevolg.
Dat gebeurt gelukkig niet vaak... maar wel vaker dan nooit! 
 Maar het gevaar van een driftbui is dan weer dat je soms dingen zegt die je beter niet zou kunnen zeggen! Edwin was als kind ook heel driftig, maar is nu de rust zelve .... meestal! Het is er nog wel, maar niet vaak. Mijn opa was ontzettend driftig.... dat herinner ik mij nog heel goed. Eigenlijk een lastige man, ook al had hij zijn goede kanten.*****

Ze verstopte de klok..... en op een dag zat ze samen met opa in de kamer 'aan een koppie' toen de klok begon te slaan.... opa stoof op...'Potdome, wie beukt daar op de ketel?' 

Meining van Zanten 29-07-1869/16-08-1942 en 
Cornelis Martis 21-02-1863/05-01-1953
Zij trouwden 10-05-1894

Opoe had een vreemd oog..... daar gaan verschillende verhalen over ..... het schijnt door een ongelukje gekomen te zijn. Als baby was er geen bedje voor haar en ze sliep in een la of een kast ..... en toen is er iets op haar hoofd gevallen waarbij haar oog beschadigd is geraakt. Maar wat er nu op haar oog viel dat is mij niet duidelijk.... ik heb gehoord een pakje boter, maar een roggebroodje is weer een ander verhaal. Wat er van waar is weet ik ook niet, maar dit is mij lang geleden verteld. 
Haar voornaam was officieel Meining, maar ze werd Schele Mant genoemd .... niet erg aardig en ik vraag mij dan toch af of zij dat zelf wist of dat dat alleen stiekem gezegd werd. 

*****Ik ga toch ooit eens de familieverhalen uitprinten, samen met verhalen uit mijn eigen leven en dat in een map stoppen. De verhalen moeten bewaard blijven vind ik. 
Dan kunnen er ook verhalen bij die ik hier liever niet plaats.
Zo kan het nog een heel boekwerk worden.... maar ik vind het mooi als ik dat allemaal bij elkaar heb.  Misschien ook leuk voor Edwin om nog eens door te lezen. Zelf heeft hij geen kinderen en voor zijn 'bonuszoon' is het natuurlijk anders, het zal hem waarschijnlijk minder zeggen omdat het zijn familie niet is. Maar mogelijk kan het dan t.z.t naar een (achter-)neef of -nicht die het leuk vindt. 't Is maar een idee! ***** 

Weer een blije week!

 Dingen om blij van te worden van 8/1 t/m 14/1:

Woensdag 8/1:  Ik maakte een flinke wandeling, het was prachtig weer. Ik was die dag wakker geworden met een soort trillip 😂 .... mijn lip had een soort kramp, ontspande zich en trok dan weer samen.... raar.... dat heb ik sinds ik maandag saxofoon speelde, het begon direct daarna. Het stopte weer, maar later had ik het toch af en toe weer en deze dag werd ik er dus mee wakker. Misschien toch teveel gespeeld.... wel 10 minuten en niet eens achter elkaar.... maar ik zei aldoor al dat mijn mondspieren erg slap waren en dan kan het snel teveel inspanning zijn.
Het bleef de hele dag mooi weer.... daardoor was het langer licht... om  17.15 schemerde het. Door het slechte en donkere weer van de afgelopen weken viel het niet echt op dat het al lang licht aan het worden is.... nu wel.
Heerlijk zo'n zonnige dag.... ook iets om blij van te worden.  

Donderdag 9/1: Geen zin in bloedprikken.... ik had de wekker gezet maar werd als een zombie wakker.... ach, morgen kan het ook nog.... ik draaide mij lekker nog eens om.... heerlijk, daar werd ik blij van.... het voelde een beetje als spijbelen maar ik wist dat het geen probleem was. 

Vrijdag 10/1: Bloedprikken voor diabetescontrole ... met de auto maar.... het was hier en daar glad hoorde ik en dan fiets ik niet! Nou fiets ik de laatste tijd toch al niet, maar dat heeft een andere reden.... dat komt wel weer goed..... sterker nog, het is al bijna goed!  Ik twijfelde of ik zou zwemmen.... ik wilde wel, maar het kwam niet echt lekker uit.... en.... en... nou ja, ik zie wel.

 Oeps..... ruitje krabben, dat kost tijd en zelfs de binnenkant moest ik krabben! Ook al heb ik een heel klein autootje, ik kom altijd slecht bij het midden.... en een krabber aan een lange steel werkt toch wat minder. De motor wil ik niet laten draaien, want de uitlaat dampt dan van alles mijn keuken in.... maar ook in de keuken van de buren en dat vind ik erger! Dus zodra ik zicht had reed ik hem van mijn erf af en reed voorzichtig naar een plekje in mijn rustige straat waar anderen er minder last van hadden.... ondertussen warmde de motor op en kwam er al wat warme lucht uit de ventilator. Weer even uitstappen.... verder krabben, maar nu ging het sneller..... ik kon vertrekken, de ramen besloegen ook niet meer aan de binnenkant... dat had ik ook al een paar keer weggehaald, maar dat werkt niet, het beslaat net zo hard weer.... totdat er voldoende warme lucht tegenaan blaast. Ik besloot dat ik niet meer ging zwemmen (alweer niet).... ik zou toch te laat zijn. Het bloedprikken is inloop.... dat betekent dat het in het begin druk is.... ik ben geen vroege vogel, vind het ook niet erg om lang nuchter te blijven, dus ik ga ongeveer een uurtje later. Nu kon ik meteen doorlopen..... perfect.

Ze zijn altijd aardig daar, altijd even kletsen..... tsja, ik ben daar kind aan huis. Ik vind het niet erg, ik voel het amper, dus geen probleem.  Volgende week de uitslag bij de diabetesverpleegkundige .... ik ben benieuwd, het ging allemaal wat wisselend de afgelopen tijd.... veel geslapen waardoor medicijnen en eten verschoven werden naar een ander tijdstip, periodes met een onbedwingbare trek in zoetigheid, zelfs in dingen die ik helemaal niet lekker vind! Ik heb nooit eerder trek gehad in roze koeken en toen wel.... dat is raar! Op de laatste dag van vorig jaar waarschijnlijk een hypo...(ik had geen meter bij mij, dus kan het niet met zekerheid zeggen), maar ik knapte op na het eten van een appelbeignet, dus het lijkt er echt op dat het een hypo was...... dat had ik in geen jaren gehad.... ik denk wel 10 of 15 jaar niet, misschien zelfs wel langer. Dus of deze keer de uitslag helemaal goed is weet ik niet.... het ging allemaal een beetje anders dan anders. Maar gelukkig wordt het weer wat normaler.... ik slaap weer wat normaler, ik heb minder trek in zoetigheid en sowieso voel ik mij minder hongerig.... dus als de uitslag minder is wil ik een herkansing..... een volgend keer is het vast beter! 
Ik ben in elk geval blij dat alles weer wat normaler gaat..... ik voelde mij een week of wat gewoon wat minder. Nou ja... kan gebeuren! 

Zaterdag  11/1:  
Ik stond om 8 uur op.... zonder wekker! Ik ging meteen wat opruimen en daarna even lekker met de laptop op schoot. Even wat in de container gooien..... de container ging niet open, deksel zat vastgevroren.... maar de aanhouder wint! De deur van mijn auto was ook vastgevroren en aan de andere kant was het slot zelfs bevroren.... nou ja, ik hoefde niet weg, ik wilde alleen iets uit de auto pakken, maar dat kon later ook.  Dat is iets van de laatste jaren.... vroeger had ik dat niet. Telefoon..... ik kreeg visite! Gezellig! De zon scheen ondertussen ook weer vrolijk.... dan ziet de wereld er toch weer even heel anders uit !Alweer mooi weer.... de laatste dagen schijnt toch weer regelmatig de zon. Soms toch nog wat regen of korrelsneeuw, maar het ziet er een stuk vrolijker uit en daar word ik blij van. 

We hadden elkaar een tijd niet gezien en kunnen erg goed met elkaar opschieten, dus altijd leuk als zij langskomen. Ze hadden stapels Libelles mee.... altijd leuk, daar staat genoeg leesbaars in... ook als ze al wat ouder zijn... en wat mij niet interesseert sla ik over ..... en daarna gaan ze weer naar een ander.
Ze hadden nog een verjaardagscadeau mee .... een heerlijk boek...TOP!

Ik blijf wel jarig zo.... leuk!  Ze bleven niet lang, dat hadden ze al gezegd.... even wat drinken en niks erbij!  Deze dag kon al niet meer stuk! Meteen gaan lezen toen ze weg waren.... het boek is goedgekeurd!!!! Zo lekker, met Kerst kreeg ik ook boeken.... heerlijk weer een verse voorraad leesvoer! De laatste tijd lees ik toch weer wat meer.... want met 5x in de week 'Winter vol liefde' op tv blijft de tv vaak uit. Ik kijk graag tv, maar dit soort programma's hoeven voor mij niet.... en 5x per week al helemaal niet!

Helaas was deze dag voor sommige mensen dramatischer, de hulpdiensten hadden het druk. Na een frontale botsing op de Jaagweg bij Ilpendam waar o.a. een traumaheli naartoe moest en de weg urenlang afgesloten was, crashte er een paar uur later op Marken een sportvliegtuigje, in de buurt van 'het Paard' (de vuurtoren). Ik zag hier heel wat hulpdiensten voorbijkomen en de traumaheli ging er ook naartoe. 
Later bleek het om een noodlanding te gaan en de inzittenden zouden ongedeerd zijn.... dat valt mee.
De aanrijding bij Ilpendam schijnt ernstiger te zijn hoorde ik.   
Sterkte aan allen die er op wat voor manier dan ook mee te maken hebben! 

Zondag: Rustig aan, zondag is tenslotte een rustdag. Gewoon een lekker rustige dag..... wel dingen gedaan, maar niet te gek. Van zo'n dag word ik ook blij...... lekker uitgerust en toch nog lekker wat opgeruimd. 

Maandag: Lekker bezig geweest....... weer het één en ander uitgezocht en opgeruimd. Weer wat dozen die wegkunnen... heerlijk. Zo wordt het steeds overzichtelijker als ik wat zoek. Er blijven steeds minder dozen over..... het meeste zit in plastic bakken met deksel, dat vind ik veel handiger. Maar ook waren er dozen met spullen die ergens anders bij in konden.... dat maakt meteen meer ruimte. En ik had een doos met kerstspullen waar veel inzat wat weg kon. Het waren vooral spullen om kerststukjes mee te maken, maar niet alles had de tijd overleefd en dat kon weg. Ook zijn er nog plastic bakken waarvan de inhoud nog moet worden uitgezocht.... ik ben nog lang niet klaar, maar deze dag wel lekker opgeschoten. Alles wat ik doe is nodig, maar bij de ene klus zie je direct resultaat en bij andere klussen nauwelijks .... maar toch is het net zo nuttig! Blij dus met wat ik gedaan heb. 
En 's avonds natuurlijk weer luisteren naar een internetradio en daarover 'kletsen' op Facebook met medeluisteraars.... altijd leuk. Gevolgd door een telefoongesprek met één van de medeluisteraars. 
Een prima dag!

Dinsdag: 's Morgens eerst boodschappen halen.... dat was weer nodig. Lekker verse dingen... groente, fruit etc. 
Ook even kibbeling gehaald bij de visboer..... dat had ik heel lang niet gegeten. Ik had er lange tijd geen trek in doordat ik een keer kibbeling rook en daar een beetje misselijk van werd. Ik was toen nog ziek, zwak en dus ook misselijk ... tsja, al lange tijd geen eetlust en dan die geur.... dat bleek geen goede combi te zijn.. Een beetje misselijk maar, maar net genoeg om tegenzin te krijgen in kibbeling. Maar nu had ik er wel zin in..... gelijk een zoute haring meegenomen voor morgen... jammie! Onderweg alvast van de nog hete kibbeling geproefd ..... de kibbeling was heeeeeerlijk! En ik vond het zelfs weer lekker ruiken! Wel lachen bij de visboer..... er werd gezegd dat ik gehalveerd was hahaha, ze had mij nog niet gezien nadat ik ziek was. Ach... en er is nog wel weer wat bijgekomen! Vind ik niet erg..... ik was zo snel afgevallen en zo zwak dat ik amper op mijn benen kon staan.... weinig eetlust nog, dus ik moest echt proberen te eten en dat ik dan aankom vind ik niet onlogisch.... en als ik mij dan beter voel vind ik het zelfs top! Maar het is dus toch nog zichtbaar. 
's Middags kwam vriendin op de thee .... dat is altijd gezellig en deze keer was haar dochter (en dat is mijn buurvrouw van verderop) mee. Extra gezellig dus.
Daarna nog een beetje 'rommelen' in huis.... niet heel veel gedaan want ik was wat gaar...ik had niet zo goed geslapen deze keer en nu stortte ik een beetje in, tijd voor een tukkie. Ik sliep niet echt, maar even de ogen dicht was wel prettig. 

De week was weer vol met kleine dingen waar ik blij van werd..... er is eigenlijk elke dag wel iets: Een lief woord, iets lekkers om te eten/snoepen, genieten van een cappuccino, een goed boek, een (klein) cadeautje, een compliment, een kaartje, lachen, de eerste bloeiende voorjaarsbloem, een leuke opmerking van een kind ..... er zijn zoveel dingen die goud waard zijn. Vaak zeggen de kleine dingen nog het meest. 

Vergeet niet te genieten van alles wat goed is!