Mijn derde week van dit jaar.... van 15 t/m 21 januari ... maar we zitten nu al in week 4 .... dat krijg je als januari midden in de week begint, dan is dat al week 1.
Daarom zal de komende 'blije week' wat korter duren.... van woensdag t/m zondag.... dat vind ik handiger, dan kan ik er ook een weeknummer bijzetten, dan klopt het weer.
Woensdag 15 januari: Alweer halverwege de maand. Het was mistig buiten. Ik werd weer wakker op een fatsoenlijke tijd (7.30).... dat is de laatste tijd nogal wisselend. De ene keer kan ik dag en nacht slapen, de andere keer kan ik niet slapen. Van onbedwingbare slaap tot klaarwakker zijn en beide soms dagen achter elkaar. Soms slaap ik lang, soms kort.... heel onlogisch. Maar ja, zelfs dat kan van mijn medicijn komen.... ik geef toe dat het medicijn overal de schuld van krijgt en misschien wel eens ten onrechte, maar het hoort wel bij de bijwerkingen.
Meteen maar even glucose meten en bloeddruk..... dat moet ik af en toe (nou ja, moet.... het is een advies!) , gewoon om het in de gaten te houden. Allebei prima, dat is goed om te weten voor de controle van morgen.... als het dan minder goed is kan ik dit melden... het zijn momentopnames.
Verder maakte ik er een tutteldagje van.... stilte voor de storm! Dat werd dus een voetenbadje, nagels vijlen en lakken, even een maskertje voor mijn gezicht.... dat soort dingen, heerlijk.
Verder alvast mijn aanmelding voor de poli morgen in orde gemaakt (kan 24 uur van tevoren thuis via de computer, anders donderdag bij aanmeldzuil in ziekenhuis), papieren die ik mee moet nemen klaargelegd. Even gecontroleerd of mijn buskaart er nog is en meer van dat soort dingen. Tas gevuld met leeswerk voor in de wachtkamer.... geld en pinpas mee.... kleding klaarleggen (geen lange mouwen i.v.m. bloeddrukmeting, broek die snel aan en uit te trekken is voor bij de gynaecoloog, schoenen die niet alleen snel uit, maar ook snel aan te trekken zijn (in Purmerend zag ik een keer een schoenlepel in de kleedkamer, dat vond ik een topservice..... zoiets kleins kan heel fijn zijn!) .... overal rekening mee houden.
Er kwam ook een goed bericht binnen.... iemand die na een gebroken heup moest revalideren is nu weer thuis. Super. Hij is behoorlijk op leeftijd en dan zijn dit soort dingen toch vaak moeilijk. Maar hij is altijd positief en vrolijk ..... heerlijk.... die man kan zichtbaar zo genieten van leuke dingen. Dit zal toch best moeilijk voor hem geweest zijn!
Ik las een bericht dat per januari matrassen niet meer door het grofvuil opgehaald worden.... we moeten het zelf naar de milieustraat brengen in Purmerend..... hm..... hoe krijg ik een matras in mijn Peugeot 107? Een wiegmatrasje zal nog lukken, maar veel groter moet het niet worden. Geen probleem, want ik heb geen matras die weg moet en ik kan altijd iemand vragen, maar toch ... . Toevallig heb ik wel iemand dat dat wil en kan doen, maar er zijn natuurlijk meer mensen die dat zelf niet kunnen ....... dus niet handig.
Ook mogen er geen dingen meegegeven worden die langer zijn dan 2 meter (dat heb ik ook nooit begrepen. Het komt er op neer dat ze alleen op komen halen wat ik ook zelf weg kan brengen.... wat groter is dan in mijn autootje past kan ik dus niet wegbrengen en komen zij ook niet halen. Het is al heel lang zo.... daar heb ik al eerder problemen mee gehad..... maar het is mij toen gelukt dat het toch gehaald werd en de man die het haalde vond het onzin.... de wagen was groot genoeg en hij kon het er zo in takelen. Als ik ooit een nieuw zonnescherm aanschaf zal ik het in 4 delen moeten doen, 4 kleine zonneschermen .... als het dan stuk is komen ze het in elk geval ophalen!
Donderdag 16 januari: 's Morgens naar de diabetesverpleegkundige hier in Monnickendam en 's middags naar de gynaecoloog in Hoorn..... drukke dag.
In de eerste wachtkamer werd het nog gezellig.... er kwam een vrolijke man binnen die van alles te vertellen had.... lachen!
Bij de diabetesverpleegkundige ging het goed, ze was tevreden. Ik biechtte haar op dat ik zelf de medicijnen afbouwde en vertelde haar waarom.... en ook waarom ik het niet met de neuroloog overlegd had. Ze gaat natuurlijk niet zeggen dat ze het goedkeurt, maar dat ze het begreep voelde al goed.
En toen de gynaecoloog. Lekker met de bus naar Hoorn, de chauffeur weet de weg 🤣. Hoef ik geen parkeerplek te zoeken en ik heb alle tijd. Als het uitloopt zou het anders moeilijk kunnen worden omdat ik niet in donker kan rijden. Waarschijnlijk ben ik ruim voor die tijd klaar, maar niks is zeker (tot nu toe is het nooit uitgelopen, ik ben zelfs al eens ruim een half uur eerder geholpen).
Als ik na afloop nog lekker ergens een cappuccino wil drinken (daar trakteer ik mijzelf wel vaker op) of even naar een winkel wil gaan (is allemaal dichtbij) dan kan dat ook als ik met de bus ga..... dan hoef ik niet op de tijd te letten. Ik hou er niet van om te gaan rekenen.... ik rij er een half uur over.... over 40 minuten gaat het donker worden dus ik moet nu terug naar de auto, dan kan het net .... dat vind ik niet prettig.... als er onderweg wat tegenzit ben ik dan niet op tijd..... en echt, dan zoek ik een parkeerplek en ga daar slapen! Ik wil geen anderen in gevaar brengen en mijzelf natuurlijk ook niet.... maar als anderen (doordat ik tegen beter weten in in het donker rij) gewond raken of erger vergeef ik het mijzelf nooit! Dan hoop ik dat ik zelf goed in de kreukels lig.... voor straf!
De chauffeur wenste iedereen die uitstapte steeds 'nog een prettige dag'.... dat klinkt altijd aardig.
De liftdeuren bij het treinstation (waar de bus stopt) gingen net dicht, ik drukte snel op de knop, maar ze weigerden weer open te gaan... dan die hoge trap maar. Dat kan ik wel, maar ik ben geen held op trappen die ik niet gewend ben en loop dan heel voorzichtig. De lift naar beneden liet mij wel toe... zo, ik was over het spoor heen. Dan nog even het parkeerterrein over en dan ben ik er al. Terug deed alles het weer gewoon.
Ik was weer lekker vroeg en ging beneden even mensen zitten 'mensen kijken', altijd leuk.
Een half uur van tevoren ging ik naar de poli, checkte in en ging zitten. Al snel kwam mijn gyneacologe eraan en riep mij. Ze vroeg nog of het een probleem was dat het deze keer in Hoorn was. Nou nee, ik was alleen verbaasd. Ze is best scherp en heeft aan een half woord genoeg:
"Hoe gaat het?"
"Ik mag niet mopperen".
"Mag niet mopperen? ....Maar?
"Nou ja, ik mopper wel eens"
"En waarop dan?"
"Het epilepsiemedicijn!"
Ze ging er vorige keer vanuit dat dit de laatste controle was..... oorspronkelijk was het plan om het een half jaar later nog eens te bekijken, maar hij zag er zo 'perfect' uit dat ze niet dacht dat het nodig was. De vorige keer leek hij zelfs iets kleiner te zijn.
Dus.... even kijken. Ze wees weer aan: "kijk maar.... hier letten we altijd op, maar het is egaal zwart, dus het is alleen vocht" en zo ging ze even door en ik vulde aan: "Ja.... en de rand is glad".
Even later toen ik mij weer aan het aankleden was riep ze naar mij of ik soms een medisch beroep had gehad.... nou nee. "O, omdat u zo goed wist van die gladde rand". Mijn eerste reactie was: "Maar het interesseert mij wel en ik wil alles weten dus ik zoek alles op!" Dat klopt, maar pas toen ik alweer buiten liep realiseerde ik mij dat zij mij dat zelf had uitgelegd toen ik de eerste keer bij haar was hahaha. Het valt mij op dat ze ook let op andere dingen, niet alleen focus op de cyste... dat komt prettig over.
Het is echt een lieverdje.... al van tevoren waarschuwt ze mij dat ze wat harder moet duwen en biedt daar bij voorbaat vaak al haar excuses voor aan, dat hoeft natuurlijk niet.... waarschuwen dat het vervelender kan zijn is fijn, maar excuses zijn natuurlijk niet nodig..... maar wel heel lief. Ze is echt heel voorzichtig. Ze is ook heel precies en noteerde dat ik veel bijwerkingen van het epilepsiemedicijn had.
Na afloop vertelde ze dat de cyste nu groter leek dan de vorige keer. In mijn herinnering leek dit meer op de eerste keer. Tsja.... het ding is wel rond, maar niet als een bal, op de ene plek is hij wat breder dan op een andere plek.... het is denk ik hoe je meet, maar het verschil was wel duidelijk ..... geen millimeter of zo, maar meer... we zagen hem ook een beetje bewegen. Als hij van vorm verandert is de meting ook anders. Ik denk zelf aan een zak met water, die kan ook van vorm veranderen.
Hoewel hij overduidelijk goedaardig is wil ze nu toch dat ik over een halfjaar terugkom, want hij moet niet te groot worden en als hij duidelijk groeit wordt het een operatie. Geen probleem, dat zien we dan wel weer. Als hij te groot wordt kan hij in de weg gaan zitten, dat snap ik. Hij is nu al groter dan een tennisbal. Wat moet dat moet... daar heb ik geen moeite mee! Het is mij wel duidelijk dat ze alleen opereert als ze echt denkt dat het nodig, dus als ze dat evt. een volgend keer toch wil doen hoef ik daar niet verder over na te denken.... doe maar!
Ook weer gehad.... net als bij de diabetesverpleegkundige over een halfjaar terugkomen. Ze zei nog: "Als de afspraak niet uitkomt gewoon verzetten hoor!" Juli wordt dus ook weer een medische maand.
Op naar Bagels & Beans ..... ah, ik kon buiten zitten..... zo in het hoekje met een scherm erboven was het best lekker, frisse lucht is altijd goed. Ik wist al wat ik wilde.... en bestelde.... pech.... er was een nieuwe kaart, mijn bestelling hadden ze niet meer. Ze ging vast de cappuccino maken, dan kon ik op mijn gemak wat anders uitzoeken. Het werd de 'bagel tuna melt' ... zo lekker, tonijnsalade met gesmolten cheddar erover en kappertje en uiensnippers....jammie. Ik had gekozen voor een volkoren bagel. Voor herhaling vatbaar. En een zakje met lekkere chocolade koffieboontjes (de beans???) bij de cappuccino.
Even de hoek om was een Action..... toch maar even er naartoe.... heerlijk... maar toen was ik wel af. Veel kon ik niet meenemen in mijn kleine tasje.... ik vond het wat ver gaan om met mijn boodschappentrolley naar de gynaecologe te gaan.
Naar het busstation.... hm... over 14 minuten komt er een 314... dan is er net één weg, want ze rijden elk kwartier (ik weet niet of dat de hele dag zo is, maar om die tijd wel). Hé, daar is hij al... we mochten er wel in, maar...... "Ik rij niet verder dan Edam" Het bleek dat hij niet veel verder kon, hij was leeg, de accu moest geladen worden. Ik neem aan dat hij naar het laadstation in Purmerend moest, dat is het dichtstbij en volgens mij ook het grootste laadstation. Dan komt hij langs het busstation in Edam, dus dat was het handigste om als eindhalte te nemen. Hij kon wel iets verder (ik hoorde hem melden hoeveel km. hij nog kon rijden)...hij kon naar Monnickendam en/of Broek in Waterland rijden, maar hij moet dan ook weer terug om naar het laadstation te kunnen (die route is vlakbij Edam).... dat word te krap. Iemand vroeg of hij Edam wel redde en ik riep "Nee, we moeten duwen!"
Handig hoor, die elektrische bussen.
In Edam kon ik dan evt. ook de 316 nemen (die bleek net weg te rijden toen wij aankwamen). Die rijdt een rondje Volendam voordat hij naar Monnickendam gaat, dus het duurt wel langer maar binnen is het droog en warm... maar ja, die misten we.
Maar.... ik mopper wel eens op EBS omdat er zoveel bussen te laat zijn en erger.... helemaal niet komen, maar dit was goed geregeld..... een paar minuten nadat ik in Edam uitstapte stond er een nieuwe 314 achter. TOP!
Toch blij dat ik met de bus was.... het was al behoorlijk donker en mistig.... ik had om deze tijd niet kunnen rijden... als ik met de auto was had ik dus niet naar Bagels & Beans gekund en de Action.... dit vond ik prettiger. Ik vind het lekker als ik niet op de tijd hoef te letten, gewoon lekker even wat eten en drinken en even winkelen.... zolang ik nog fut had!
Thuis was het snel onder mijn dekbedje op de bank.... uitgevloerd! Maar toch een prima dag..... goede uitslagen (die groei van de cyste hoeft geen probleem te zijn), een duidelijk gesprek met de gyneacologe, een goed gesprek met de diabetesverpleegkundige.... gewoon alles goed dus.
Vrijdag 17 januari: Eindelijk weer eens zwemmen, heerlijk. Met de auto.....want ik fiets nog even niet.
O, dan kan ik gelijk wat boodschappen halen, ik ben er dichtbij. Autopapieren mee.....uh.... dan moet ik geld of pinpas mee ... maar dat hele mapje pasjes is wat veel van het goede.
Ik was vroeg genoeg om nog 5 minuten te zwemmen, daarna 30 minuten oefeningen en daarna weer even zwemmen en aquajoggen.... zo lekker'! Je zou zeggen dat al dat water je brein ook helder en fris wast .... maar even later in de winkel.....ik keek in mijn tasje.... oeps, geen mapje met pasjes. Dan moest ik snel naar huis. Ik zocht een plek om mijn winkelwagen tijdelijk achter te laten en kwam een medezwemster (en tevens oud-collega) tegen. Ik was haar al een paar keer tegengekomen daar, want het is een kleine winkel, zo klein dat je elkaar niet eens zou kunnen ontlopen. Ik vertelde het haar en zij wilde voor mij pinnen....TOP! Ik had allemaal lekkere dingen in mijn winkelwagen... veel dingen die ik niet vaak koop... omdat ze niet echt gezond zijn of te duur... maar ik had nu een bui dat mij dat even niks kon schelen.... nou ja, er zaten ook normale gezonde dingen bij maar ook veel alleen omdat ik het lekker vond. Ineens kreeg ik een ingeving...... ik keek nog eens goed, pakte mijn autopapieren en daar zat mijn pinpas tussen..... omdat ik het mapje teveel vond had ik het daar tussen gestopt, ik wist het ineens weer.... sukkel! Dus snel even gemeld dat ik zelf kon betalen.
Daarna lekker naar huis.... lunchtijd. Moe van het zwemmen, maar dat is lekker moe!
Al snel sliep ik.... om half 4 werd ik wakker..... oeps, mijn natte badpak en handdoek zaten nog in mijn tas! Snel even een sopje gegeven, ook weer klaar.
Het blijft maar mistig deze week.... zo somber. Maar..... binnen is het prima, een kop cappuccino maakt veel goed!
's Avonds zat ik lekker een film te kijken toen er ineens een storing was. Mijn superwifi ging herstarten en bleef herstarten. Op mijn laptop had ik wel wifi, maar ik had geen tv (waar die wifiversterker voor is). Herstarten dan maar...... en nog eens en nog eens. Meestal is het lampje groen, soms knipperend groen als hij aan het herstarten is (meestal 's nachts), als dat 's morgens nog zo is moet ik hem zelf herstarten weet ik ondertussen.... hij kan langzaam en snel knipperen. Helder groen en zachtgroen zijn of rood, maar na alles gehad te hebben werd het nu rozig/paars.... niet echt rood. Zucht... ik wordt hier altijd zenuwachtig van. Dan maar naar het modem kijken. Kratten met schoenen opzij... materkast open.... gewoon groen. ... nee, nu ineens rood .... bij alle stekkers even gekeken of ze er niet wat uitgegleden waren.... en herstarten..... het duurde even, maar het was weer groen. De superwifi had nog steeds die rare kleur, ook maar weer herstarten dan. Ik wachtte nu wat langer met weer aanzetten en keek ook voor ik de knop weer indrukte of het in de meterkast nog groen was.... yes.... aanzetten dan maar. Nou... nee... het werkte nog niet... modem was wel groen, maar opzij knipperde een blauw lampje. Weer uit en aan zetten..... zo krijg je mij wel gek!
Maar... op mijn laptop had ik wifi..... als ik een bericht verstuurde werd het wel verlaat verzonden, maar het werkte!
Ik gaf het op.... daar ging mijn lekkere tv-avondje! En ik kreeg zin om alle apparatuur in de container te gooien..... dan weet ik tenminste dat ik niks heb.... nu heb ik van alles maar het werkt niet!
Ook triest nieuws, er kwam bericht dat het met iemand van mijn mans familie (en dat zijn er maar weinig) heel slecht gaat. Daar schrok ik van. Ik zag het bericht helaas pas laat..... ik was eerst zwemmen en boodschappen doen en toen een groot deel van de dag geslapen.... en daarna gewoon niet op mijn phone gekeken.
Zaterdag 18 januari: Ik ging naar een verjaardag, gezellig. Cadeau is moeilijk.... dat werd dus geld. Tsja, een jongen die 16 wordt en die ik niet heel vaak zie..... geen idee wat hij leuk vindt. Het was er weer heel gezellig, veel gelachen en ik bleef best wel lang weer. Buiten was het koud, het vroor. Gelukkig had ik een tasje mee met een warme muts en handschoenen, die had ik nu wel nodig.
Er gingen minder bussen dan normaal op deze route omdat er dit weekend werkzaamheden zijn aan de brug bij Broek in Waterland.... dus is de weg daar afgesloten. Er worden andere routes gereden, met een flinke omweg gaan de bussen (en auto's) naar Amsterdam. Ik moest de andere kant op en had er minder last van, alleen gingen er minder bussen. Maar het was raar om te zien dat de bus naar Amsterdam precies de andere kant op ging... tsja... als ze om moeten rijden krijg je dat. Ik had nu wel gekeken hoe laat de bussen terug gingen, want ik had geen zin om lang te wachten in het donker in de kou. En weer keurig een lampje mee om aan te geven dat ik mee wilde. Ze vragen dat tegenwoordig, of je met het licht van je mobiel wil laten zien dat je er staat.... maar met mobiel vind ik niet handig, dus ik heb een lampje. Even zwaaien met het lampje als de bus eraan komt en hij weet dat er iemand staat die mee wil. Vooral met donkere kleding zijn mensen in het donker soms pas laat te zien, dus ik vind het een prima oplossing.... ook als de halteplaats niet echt donker is.
En thuis deed de superwifi nog steeds niks.... het modem leek het goed te doen, maar de wifiversterker was nog roze/paars. En dus geen tv.
Ik viel weer snel in slaap en toen ik 's nachts even wakker was las ik het bericht dat het familielid van Ed was overleden. Moeilijk..... dood hoort bij het leven, maar komt vaak te vroeg. Aan de andere kant zien we ook niet graag mensen lijden en gunnen we ze hun dood.
Maar we missen ze vooral zoals ze vroeger waren toen ze nog gezond waren.
Zondag 19 januari: Mijn moeder zou vandaag jarig zijn geweest.... ze zou 101 geworden zijn. We zeiden vroeger altijd als mijn moeder jarig was 'nu kan je echt zien dat het langer licht wordt!' ... en dat zeg ik nog steeds!
Ik had geen wekker gezet..... het was een rommelige week geweest en dan mag ik best uitslapen evt. Ik was wel vroeg wakker, maar viel een uurtje later weer in slaap tot half 12.
Daarna kwam ik niet erg op gang, dus weinig gedaan..... maar ik was wel lekker uitgerust!
Ik kwam tot de ontdekking dat KPN ook op zaterdag telefonisch te bereiken is.... te laat dus, dan maandag maar bellen.
Maandag 20 januari: Deze nieuwe week startte met moed verzamelen om KPN te bellen.... ja echt, ik word daar zo zenuwachtig van....ik vind het zelf kinderachtig, maar ja.... wat doe je eraan?
Meestal moet je dan van alles doen via hun aanwijzingen en ik ben altijd bang dat ik het dan net verkeerd doe.... maar om 11 uur was ik er voor klaar.
Het lampje brandt paars (niet roze 🤣) weet ik nu en dat betekent dat hij terug is gegaan naar de fabrieksinstellingen. Dan moet er een kabel naar het modem.... en zo'n lange kabel heb ik zelf niet. Die kunnen ze opsturen en dan bellen voor instructies. Nou..... ik koos voor optie 2.... een monteur! En die kon 's middags al.... tussen 2 en 4. Er kwam meteen een mailtje binnen met de bevestiging... top! Het contract bleek ook op de verkeerde naam te staan, maar dat is niet erg.... kan veranderd worden maar dat moeten we dan zelf doen ... Edwin en ik samen ... het contract blijkt op zijn naam te staan, heel raar. Ik dacht nog op de naam van mijn man. Zelfde voorletters, dat wel, maar de rest klopt niet. Schijnt geen probleem te zijn, dus dat veranderen komt wel.
Echt, ik was vroeger nog redelijk handig.... toen alles nog mechanisch was (dat snapte ik vaak wel) en toen je gewoon een stekker in het stopcontact kon stoppen om een apparaat aan te zetten zonder dat dat eerst allemaal gegevens moet laden. En als het apparaat het niet deed dan was het gewoon stuk. Resetten? In die tijd nooit van gehoord. Toen je nog gewoon zelf een stekker aan een snoertje kon zetten en ik heb heel wat schakelaars aan snoeren gemaakt. Maar nu..... stekker- en knoppenangst!
Hij kwam mooi op tijd, belde eerst dat hij er aankwam. Erg aardige man.... heel rustig..... en hij kreeg het voor elkaar! Ik hoefde niets te betalen, het viel onder garantie.
Pfffff... heeeeel blij!
Dinsdag 21 januari: 's Middags naar de neuroloog in Purmerend .... jawel, als je wat mankeert dan zie je nog eens wat van Noord-Holland .🤣
Ik was blij dat ik er eindelijk naartoe kon..... ik vind dat dit veel te lang duurde. Al 8 1/2 maand die medicijnen gebruiken met veel bijwerkingen zonder enige controle terwijl ik geen epilepsie bleek te hebben (weet ik al 7 maanden) vind ik erg lang. En tussendoor naar de poli bellen omdat de medicijnen op raakten en ik niet kon bijbestellen via de apotheek..... dan heb ik toch het idee dat het logischer was geweest als ik daar naartoe moest net voordat het op was, maar nu, ik moest 1 1/2 maand later en dat is ook nòg een maand later geworden! Dus blij, want dan zou ik eindelijk officieel mogen afbouwen. Oké.... ik ben zelf al begonnen af te bouwen en bij elke stap naar minder voelde ik mij na verloop van tijd beter! Haaruitval stopte (het viel met plukken tegelijk uit), niet meer dagelijks hoofdpijn, het lopen ging beter en meer dingen stopten of verbeterden, maar niet alles en dat ben ik zo ondertussen wel zat, vooral omdat ik mij niet kan voorstellen dat ik zo lang dezelfde dosis zou moeten blijven gebruiken (en dat doe ik dus niet! Zonder die bijwerkingen zou ik wel gewoon doorgegaan zijn, maar het werd te erg en omdat ik niet het gevoel had dat het zin had het hem te vragen nam ik zelf het besluit).
Ik zag er ook wel een beetje tegenop..... moest ik hem vertellen dat ik al aan het afbouwen was? Het is een wonderlijke man, ik weet niet hoe hij dan gaat reageren. Het zou mij ook niks verbazen als ik ineens niet mag afbouwen.... want hij heeft wel meer dingen gezegd die later anders bleken te zijn, ik zie hem zelfs in staat om de dosis te verhogen, echt.
Daarom is dit zeker niet mijn favoriete arts ... ik heb geen hekel aan hem (nog niet.... hangt ervan hoe dit bezoek verloopt denk ik), maar ik weet gewoon niet wat ik aan hem heb! Ik liet het maar van het gesprek afhangen of ik het hem vertelde. Ik kan het niet laten om dergelijke gesprekken van tevoren te oefenen en vaak nog hardop ook. Ik heb daar zelden iets aan, want gewoonlijk lopen de gesprekken heel anders..... maar toch deed ik het weer... noem het maar een afwijking.
Maar goed... ondertussen ben ik geweest.... en het verliep goed. Ik bekende dat ik 1 stap terug had gedaan naar 2x2 pillen en dat ik mij daarna veel beter ging voelen (dat ik verder was gaan afbouwen zei ik maar niet).
Toen ik vertelde van de haaruitval zei hij dat de dosis een normale startdosis was maar voor mij waarschijnlijk te hoog omdat ik zo klein ben: "Maar ik schreef ze niet voor, dat deed een collega".
Hij wilde dat ik die 2x2 nog maanden bleef gebruiken..."Zo lang? Ik vind het nu al zo lang!"
Hij legde één en ander uit, maar hij leek uit te gaan van epilepsie, dus ik onderbrak hem: "U zei de vorige keer dat het uitgelokte aanvallen waren!" Hij keek even op zijn computer.... het klopte... nog even uitleggen hoe het ging toen, wat eraan vooraf ging (stond dat niet al in de comouter?)... de oorzaak is duidelijk.
"Als u er echt vanaf wil..." "Heel graag" ...." Dan elke 2 weken een pil minder". "Komt het dan niet ongelijk binnen met 's morgens dan 2 en 's avonds 1?" "Ja, maar de spiegel blijft wel op peil en dan bel ik over 6 weken" "Oké, gaat lukken!" Hij waarschuwde mij wel dat als ik toch een aanval kreeg ik een jaar niet mocht rijden... "Nou, dan is mijn autootje misschien ook wel af... en eigenlijk hou ik niet van rijden, maar soms is het handig!" Hij vroeg ook nog of ik het de komende tijd druk had... dat vond ik wel een goede vraag... ik snap dat hij het dan even zou willen uitstellen om te minderen.
Hij is echt niet onaardig, maar ik vind hem wonderlijk en blijkbaar moest ik zelf ook bijdehand zijn, want anders had ik nog niet mogen afbouwen! Ik zat wel op mijn gemak bij hem... hij liet nog wat zien van mijn hoofd aan de binnenkant, legde dingen uit. Er is nog iets wat hij met de andere neurologen wil overleggen (waar hij de vorige keer heel laconiek over deed, misschien alleen het verslag van de radioloog gelezen en niet de plaatjes bekeken?) ... dat hoor ik dan de volgende keer. En als hij bij toeval op deze site komt dan leest hij dus dat ik al gestopt was (maar nog maar kort geleden) in dat geval: Sorry dokter M. ik durfde het niet te zeggen.
Maar ik mag nu officieel van de pillen af! Heel blij.
Thuisgekomen zag ik een bericht van Edwin..... die had de rouwkaart al binnen (hier komt de post erg laat) en had er even een foto van gemaakt, zodat ik ook wist hoe of wat.
De begrafenis is in besloten kring..... ik hoef er dus niet naartoe. Ik zou anders zeker gegaan zijn, maar het is niet in de buurt en dan zit de kans erin dat ik toch in het donker moet rijden heen of terug.... dus ik had al gekeken naar het ov.... ruim 3 uur onderweg. Dat heb ik er best voor over .... ik zou zeker gegaan zijn.
Ik begrijp heel goed dat ze het in besloten kring doen. Eigenlijk is het voor mij ook wel rustiger, maar dit zijn dingen die ik wel door wil laten gaan.
Dus weer genoeg om blij van te worden, maar helaas ook slecht nieuws.
Het goede weegt niet altijd op tegen het slechte, maar het helpt wel als er ook goede momenten zijn. Juist als er nare dingen zijn moeten we ook nog ergens blij van kunnen worden of ergens om kunnen lachen.... al is het maar even!
Ik hoorde de laatste dagen meer slecht nieuws over verschillende mensen die ik ken(de).
Ik was op 2 januari al naar een begrafenis, dit jaar begint niet goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten