Opoe Pad

 Doordat ik het van de week over opoe Pad (de opoe van mijn moeder) had komen er weer verhalen over haar boven. Ik heb het al eerder geschreven, maar volgens mij is dat al lang geleden. 
Ze heette niet Pad, maar was te bereiken via een pad. Haar naam was Geertje Kroonenburg (later van Dijk)-Jansen.
Ze was al heel jong weduwe en bleef achter met 2 jonge kinderen, meisjes.... het ene kind met een enorm beenlengteverschil, de ander met een heupafwijking waardoor ze pas heel laat leerde lopen... toen ze 5 was dacht ik. Allebei dus met een handicap. Uitkeringen waren er niet, dus ze moest werken en dat deed ze 's nachts, dan sliepen de kinderen en kon ze overdag gewoon voor ze zorgen. Dat moet niet eenvoudig geweest zijn. 

Zij werkte 'in de vis'.....  tussen allemaal mannen en misschien was dat er de oorzaak van dat haar taalgebruik nou niet bepaald damesachtig was. Ze was wel heel lief.
Mijn moeder was als kind veel ziek en haar moeder kon daar slecht tegen "Ik heb wat te stellen met die zieke kip!" Ze kreeg ook niks extra's omdat ze ziek was, er werd totaal geen rekening mee gehouden. Toen mijn moeder ooit eens door een dokter op dieet werd gezet en bepaalde dingen niet meer mocht hebben dan was het soms "O, we eten dat, dat mag jij niet hebben, nou dan eet je maar niet!" 
Toen mijn moeder als kind weer eens ziek was kwam opoe Pad met een biefstukje 'in de verse butter gebakken' tussen twee schoteltjes onder haar schort om het warm te houden..."Hier, want van je moer zal je wel weer niks te vreten krijgen!" 

Bij opoe Pad kwam eens iemand aan de deur collecteren:  "Waar is dat voor?" "Voor gevallen meisjes mevrouw" "Nou, als ze gevallen zijn dan staan ze maar weer op!" en ze smeet de deur dicht.

Mijn moeder ging wel eens met haar winkelen in Amsterdam en vaak was tante Wum (eigenlijk Wim... van Willempje) ook mee. Mijn moeder vond dat heerlijk.... tot ze wat ouder werd en doorhad dat opoe toch wel vreemde dingen zei. 
Ze zaten ergens te eten en er kwamen kroketten op tafel. Opoe: "Wat is dat Wum?" "Dat is een kroket moeder!"  Opoe pakte een servet, rolde de kroket erin en stopte het in haar handtas..."Goed voor Kees!" (haar tweede man). 
Een andere keer was in het restaurant van de Hema op de Nieuwendijk.... opoe moest plassen....ze gebaarde naar een 'dienster' (jawel, toen werd je daar nog bediend als klant)..."Mens, waar is hier de plee?" "Wat zegt u mevrouw?" "Nou je weet wel, de wc!" "O mevrouw bedoelt het toilet" .... en de weg werd gewezen. Al snel was opoe terug en riep al van verre:  "Want denk je Wum, zit daar een wijf met een schoteltje, moet ik een dubbeltje betalen!!!! Je denkt toch niet dat ik een dubbeltje betaal om te pissen?!" Tante Wum vertrok en trok opoe en mijn moeder mee.... volgens mijn moeder zat iedereen daar te lachen en werden ze over de balustrade nagekeken tot ze uit het zicht waren.....zo voelde het in elk geval voor mijn moeder en thuis bekende ze: "Ik ga niet meer zo graag met opoe naar Amsterdam!" 

Later toen mijn moeder kinderen kreeg zaten mijn 2 broers vaak in de tobbe.... lekker in het warme water.
Opoe Pad woonde in net als wij in het Zuideinde en ze kwam regelmatig even langs.... maar die tobbe vond ze maar gek: "Alweer in dat water? Waar is dat goed voor?" 

Ze woonde daar met haar dochter Wim/Wum Kroonenburg.

Maar mijn moeder was gek op opoe... het was echt een lief mens en opoe is in 1954 kort voor mijn geboorte in mijn moeders armen gestorven. Een bijzonder mens. Jammer dat ik haar niet gekend heb. Tante Wum bleef in haar huisje wonen.

Haar huisje staat al jaren in het Zuiderzeemuseum.