Oude familieverhalen

 Er komen meer oude familieverhalen boven, zoals over mijn overgrootmoeder van vaderskant. 
Opoe wilde al jaren een kanarie en besloot dat opa voor zijn verjaardag een kanariepiet moest krijgen.... maar opa had het door en gaf zijn vrouw de volgende verjaardag een doos sigaren. 

Ze was nogal koopziek en dat is best lastig als daar niet veel geld voor is. Ze kocht een keer een nieuwe kast.... in die tijd deed je je hele leven met een kast (doe ik nog steeds 🤣) dus een nieuwe kast was wel heel bijzonder. Trots liet ze hem zien aan haar buurvrouw waar ze bijna elke dag een kop koffie dronk. Verbaasd vroeg buurvrouw hoe ze dat bij elkaar gespaard had: "Nou, elke keer als ik bij jou koffie drink spaart dat geld uit en dan stop ik een kwartje in mijn spaarpot". De vriendschap was over! 

Ze kocht ook een keer een nieuwe klok.... maar ja, ze moest even een goed moment afwachten om hem aan haar man te laten zien, want die zou vast wel mopperen.

 *****Haar man was een klein driftig mannetje .... die 'familiekwaal' blijkt hij door te hebben gegeven.... er zijn er meer in de familie die driftig zijn. Bij mij was het vooral als kind, maar toch.... het is er nog wel en als de uitbarsting komt is die er overduidelijk. Ik heb geleerd mij meestal te bedwingen, dat werkt vaak beter, maar toch..... zo'n driftbui kan ook opluchten en nu blijft het soms lang spoken in mijn hoofd als mensen heel gemeen of onredelijk tegen mij geweest zijn.... met huilbuien tot gevolg.
Dat gebeurt gelukkig niet vaak... maar wel vaker dan nooit! 
 Maar het gevaar van een driftbui is dan weer dat je soms dingen zegt die je beter niet zou kunnen zeggen! Edwin was als kind ook heel driftig, maar is nu de rust zelve .... meestal! Het is er nog wel, maar niet vaak. Mijn opa was ontzettend driftig.... dat herinner ik mij nog heel goed. Eigenlijk een lastige man, ook al had hij zijn goede kanten.*****

Ze verstopte de klok..... en op een dag zat ze samen met opa in de kamer 'aan een koppie' toen de klok begon te slaan.... opa stoof op...'Potdome, wie beukt daar op de ketel?' 

Meining van Zanten 29-07-1869/16-08-1942 en 
Cornelis Martis 21-02-1863/05-01-1953
Zij trouwden 10-05-1894

Opoe had een vreemd oog..... daar gaan verschillende verhalen over ..... het schijnt door een ongelukje gekomen te zijn. Als baby was er geen bedje voor haar en ze sliep in een la of een kast ..... en toen is er iets op haar hoofd gevallen waarbij haar oog beschadigd is geraakt. Maar wat er nu op haar oog viel dat is mij niet duidelijk.... ik heb gehoord een pakje boter, maar een roggebroodje is weer een ander verhaal. Wat er van waar is weet ik ook niet, maar dit is mij lang geleden verteld. 
Haar voornaam was officieel Meining, maar ze werd Schele Mant genoemd .... niet erg aardig en ik vraag mij dan toch af of zij dat zelf wist of dat dat alleen stiekem gezegd werd. 

*****Ik ga toch ooit eens de familieverhalen uitprinten, samen met verhalen uit mijn eigen leven en dat in een map stoppen. De verhalen moeten bewaard blijven vind ik. 
Dan kunnen er ook verhalen bij die ik hier liever niet plaats.
Zo kan het nog een heel boekwerk worden.... maar ik vind het mooi als ik dat allemaal bij elkaar heb.  Misschien ook leuk voor Edwin om nog eens door te lezen. Zelf heeft hij geen kinderen en voor zijn 'bonuszoon' is het natuurlijk anders, het zal hem waarschijnlijk minder zeggen omdat het zijn familie niet is. Maar mogelijk kan het dan t.z.t naar een (achter-)neef of -nicht die het leuk vindt. 't Is maar een idee! *****