Concentratie

Al  zo'n 7 maanden heb ik een slechte concentratie....jawel, ook van de medicijnen waarschijnlijk. Die moeten nog even uitwerken en dan hoop ik dat het weer naar normaal gaat. 
Alles wat ik neerleg kan ik daarna niet meer vinden. Afspraken onthoud ik wel, maar..... als ik het niet meteen opschrijf ga ik twijfelen. Ik werd van de week gebeld of ik ergens mee helpen kon.... gewoon in een ander huis zitten wachten tot er iemand kwam om iets te repareren, dus ik kan lekker zitten lezen (vaak 3 keer dezelfde bladzijde, want ik kijk steeds om mij heen 😂). Er werd gezegd hoe laat..... oké dat ging lukken... hoe laat ook alweer? Ik geloof dat het 4 keer gezegd is en dat bleef wel hangen. 
De dag had ik ook onthouden, maar toch twijfelde ik.... en appte met de vraag of het klopte. Jawel, het klopte en keurig kreeg ik ook de tijd er nog eens bij en waar het precies over ging etc. 
Top..... bij twijfel kan ik het nu nog eens nakijken. Ik heb in mijn hoofd het gevoel met 4 dingen tegelijk bezig te zijn.... ik word afgeleid door alles wat beweegt of geluid maakt. Van de week zat ik in het ziekenhuis te lezen, vlakbij de lift en er kwamen glazenwassers de liftramen schoonmaken. Volgens mij heb ik elk woord van ze gehoord over wat gevaarlijk was en wat niet en een paar druppels water op de grond die ze weghaalden omdat er iemand over kon uitglijden etc. Ik las wel 2 hele bladzijden in dat half uurtje (lezen lukt beter als ik helemaal alleen ben zonder tv of radio e.d.). Daarna naar de poli... verder lezen. Dat ging iets beter, maar toch....alles om mij heen zag ik. Ik zag een dokter die iedereen een boks gaf, ik zag mensen binnenkomen, mensen werden geroepen, ik zag mijn dokter voorbijlopen (hé, hij ziet er anders uit, ander haar, ander baardje)...hij ging naar de hal.... hm.... het is 2 uur, dan ben ik aan de beurt! Ik denk dat hij misschien trek in koffie had.... het was bijna kwart over toen ik aan de beurt was.

 
Toen hij voorbijliep had ik het net met een vrouw die bij mij zat over het uitlopen van tijd.... zij had een andere neuroloog en die liep altijd uit zei ze.... ze moest ook om 2 uur en dat was het toen... maar hij stond al achter haar en allebei zeiden we... 'hij is nu wel op tijd' .... die man begon te grijnzen... leek mij wel een aardige man... kan ik nog ruilen?

Maar ondertussen zag ik ook van alles bij de KNO-poli.... mijn boek had ik ondertussen maar opgeborgen, dat werd niks meer. 
Ik merk ook dat de blogs die ik schrijf meerdere keren nagekeken moeten worden, want het barst van de fouten en na het plaatsen ontdek ik er vaak nog meer.  Veel meer fouten dan voorheen, kromme zinnen ook. 

Voor de diabetesmedicijnen zet ik de wekker..... elke avond om 10 uur een pil, woensdag om 10 uur 's morgens een spuit(je).  (en tot voor kort 2 keer per dag voor de andere medicijnen). En dan nog gaat het wel eens mis, want dan gaat die wekker net als ik ergens anders mee bezig ben..... ik ben drinken aan het inschenken, op weg naar de wc, aan het chatten of wat dan ook.... even afmaken en dan ..... vergeet ik het. Het gaat de laatste weken wel iets beter, maar toch.... vooral die spuit..... hoewel het zo gebeurd is is het toch wat omslachtiger.... ik zal het zo doen, eerst even.... ik moet nog douchen, dat eerst maar... en zo gaat het met alles. Als ik een film kijk dwalen mijn gedachten af.....  en ben ik de draad van het verhaal kwijt. 
Dit had ik een jaar geleden echt niet... niet zo erg in elk geval. Natuurlijk vergat ik wel eens wat en natuurlijk was ik er wel eens met mijn hoofd niet bij, maar zoals nu was het niet en ik zette geen wekker voor die ene pil per dag en de spuit. De medicijnen werken nog weken na, dus het kan nog even duren voor het weer normaal is (ik ben pas 2 weken zonder). Als ik op woensdag al vroeg boodschappen doe vergeet ik die wekker (op mijn phone) even te verzetten of uit te zetten en dan begint in de winkel dat ding ineens herrie te maken. 

Er zijn erger dingen, maar lastig is het wel. Voorheen zag ik ook wel alles wat er om mij heen gebeurde, maar kon ik meestal toch mijn concentratie wel vasthouden als ik ergens anders mee bezig was. 
Ik ga er vanuit dat het weer goed komt. Ik geef toe dat ik sinds mei ook wel veel heb om over na te denken en dat leidt natuurlijk ook af.... ook dat zal minder worden..... steeds minder doktersbezoeken en andere dingen zijn wat meer naar de achtergrond geraakt ... maar komen weer boven als er een aanleiding voor is (en dat wil ik helemaal niet.... af.... daar blijven.... in een donker hoekje... ga terug, koest!)
Ik heb wel een truc om in slaap te komen als mijn hoofd weer vol is met gedachten die alle kanten opgaan, maar soms lukt het niet, dan zijn die gedachten teveel aanwezig. Wat vaak helpt is mijn aandacht te verleggen naar iets waar ik concentratie voor nodig heb (en ja, die is duidelijk wat minder nu).... ik probeer dus bijvoorbeeld zoveel mogelijk plaatsnamen met een H te bedenken of jongensnamen met een A. Ik moet wel iets kiezen waar er veel van is, anders ben ik te snel klaar. (Van de week was ik bezig met meisjesnamen met een A ..... ineens was ik bezig met Amsterdam, Alkmaar, Arnhem, Arnemuiden, Asten Ansen, Assendelft ..... dat zijn geen meisjesnamen en dus was ik de tel kwijt! ) 

Of een cryptogram waar ik niet uitkom..... alle aandacht op die ene zin.... als dat lukt val ik in slaap, maar als ik de oplossing weet moet ik een nieuwe opgave zoeken. Maar ja.... soms zijn de andere gedachten te sterk aanwezig en dwaal ik af.... dan werkt het niet. 
Ook mijn geheugen is wat minder.... maar alleen met woorden waar ik niet op kan komen. En jawel, het is bijna niet te geloven, maar ook dat kan dezelfde oorzaak hebben. Is het gek dat ik van die pillen af wilde?  Want eerder had ik ook dagelijks hoofdpijn, liep onzeker, evenwicht was slechter, haar viel uit, zwak gevoel, ik slaap nog steeds onregelmatig, vaak slaperig is ook nog niet weg, net als slappe spieren (wordt wel beter) en vermoeidheid, wazig zien (niet zo vaak) en droge mond. 

Afwijkende leverfunctietest kan ook, tsja.... mijn leverwaarden stegen ineens weer en daarom meteen naar de SEH. Er kon wel een verklaring voor bedacht worden, maar dat was geen zekerheid, slechts een vermoeden. Dan ga ik toch denken ..... het zal toch niet ook daarvan komen? Daarna ben ik dus de eerste keer gaan minderen.... afbouwen alvast. Huidproblemen kan ook... die heb ik, maar geen idee of dat er ook van komt, maar het zou dus kunnen. Gelukkig heb ik geen last van alle psychische bijwerkingen zoals zelfmoordgedachten, paniekaanvallen en depressiviteit. Leverfalen gelukkig ook niet, maar dat schijnt maar zelden voor te komen. Maar ja.... ik heb vaker leverproblemen gehad en vorig jaar dus een abces op mijn lever..... ik heb maar één lever en daar wil ik graag zuinig op zijn. Daarom drink ik ook al bijna 50 jaar geen alcohol (in al die jaren wel ooit iets gedronken, maar alles bij elkaar zal ik de 10 glazen lang niet halen!!). En dan zal ik door zo'n medicijn toch weer problemen krijgen....dat risico leek mij toch groter dan een aanval na het (langzaam) minderen.
En ik had niet het gevoel dat het medicijn veel nut had. Ik begrijp dat ze ermee startten..... maar toen alle uitslagen er waren werd het minder logisch. Oorzaak was bekend en het belangrijkste gevolg daarvan was opgelost met ..... een nacht flink slapen!!!  Daarna ook niet meer gehad, ook al werkt dit medicijn pas na weken. 
Ik snap nog wel dat ik even door moest gaan, maar eerder afbouwen leek mij logischer. Nee, ik weet het, ik ben geen dokter, maar als ik de dokter er aan herinneren moet dat hij zelf gezegd had dat het uitgelokte aanvallen waren en ik dus geen epilepsie had dan kan ik niet zeggen dat ik hem volop vertrouw. Als hij dan ook nog zegt dat ik mogelijk een te hoge dosis (omdat ik klein ben) kreeg van zijn collega, vandaar de vele bijwerkingen ..... dan denk ik ook.... waarom niet tussendoor nog een controle? Eventueel telefonisch! Ik heb dat al eerder gedacht, vond steeds al dat het te lang duurde, ook omdat de medicijnen op raakten voordat ik naar hem toe moest en ik ze alleen kon krijgen met een nieuw recept. En hij had 21 juni gezegd dat als ik geen last meer had gehad als ik naar de poli kwam dat ik dan kon afbouwen.... en nu wilde hij dat ik het nog maanden gebruikte. ( De neuro loog?)
Ik moest hem dus vertellen wat hij gezegd had, hij keek het na en het klopte. 
Zo blij dat ik zelf ben gaan afbouwen...... hij zei het niet, maar ik denk dat hij het eigenlijk wel goed vond. Als hij al zegt dat de dosis misschien te hoog was....
Maar hij heeft wel genoteerd dat ik het op eigen initiatief deed.... o jee .... gaat hij er nu beter op letten?  Ook vermeldde hij dat ik zelf wil stoppen.
Oké, ik had het verder afgebouwd dan ik hem vertelde .... dat durfde ik nog even niet te zeggen. Maar zoals ik van hem zou moeten afbouwen vind ik best wel snel eigenlijk, ook daarom blij dat ik het zelf al langzamer gedaan heb. 
Het kan nog weken duren voor het medicijn uitgewerkt is..... en dan zal niet ineens PLOP alles perfect zijn, maar ik ga er vanuit dat het sterk zal verbeteren... waarschijnlijk beetje bij beetje! En het andere wat ze vonden in mijn hoofd is waarschijnlijk geen groot probleem, de vorige keer deed hij daar heel laconiek over....... maar nu wil hij het met de andere neurologen overleggen. Eén keer per maand hebben ze overleg over bepaalde gevallen en nu ben ik dus zo'n geval. Het zal wel meevallen..... en anders zien we dan wel weer verder. 
Daar kan ik mij (nog) niet druk om maken.... het is zo het is! In maart weet ik meer. 

En nu op naar een normaal leven!!!!