Week 11 deel 2

En dan nu de tweede helft van de week. 

 Donderdag 13 maart: Een nieuwe dag met nieuwe kansen.... zoals elke dag! 😂

Alleen begon deze dag niet goed..... pijn, eerst heel licht, later erger en heel veel erger .... het leek op niersteen. De vorige keer dat ik dat had bleef een assistente volhouden dat het buikgriep was en ik wist zeker dat het dat niet was, maar deze keer had ik iemand die mij wel serieus nam, dat voelt toch beter. Ik moest urine brengen... en later mocht ik bellen voor de uitslag. Bijna niks te zien.... het wordt op kweek gezet. Toen ik belde voor de uitslag had ik weer een heel lieve assistente..... ik vertelde dat Paracetamol net als de vorige keer niet werkte.... of in elk geval niet veel. Ze ging er achteraan.... nam contact op met mijn huisarts en belde terug. Ik mocht Diclofenac met een maagbeschermer. Hoera.... jaren geleden kreeg ik ook Diclofenac (dacht ik, ik kan in de war zijn) toen ik met dezelfde klachten bij de huisartsenpost kwam ....toen kreeg ik het als zetpil omdat ik zo misselijk was, met een zetpil tegen die misselijkheid. De apotheek zou het nu bezorgen, want ik was ondertussen niet meer in staat om het zelf te halen, ik verrekte van de pijn en was extreem misselijk...... en niks gegeten (ik moest er niet aan denken) waardoor er niks over te geven was.... het kwam vanuit mijn tenen. 
Even later belde ze terug...... zodra ze het invoerde bij de apotheek gingen de alarmbellen af .... ik had in augustus te hoge leverwaarden..... ze vroeg er wat over, ze kon niet alle gegevens  vinden over hoe dat afliep en zou het ziekenhuis bellen. Wachten dus... en wachten.....en om kwart over 4 stond er iemand van de apotheek voor de deur..... met Diclofenac en de maagbeschermer .... voor een week. Ik hoop het zo lang niet nodig te hebben, maar zo voor het weekend voelt dat erg goed.....als ik toch wat langer last hou heb ik genoeg om het weekend door te komen. Ik nam meteen in.... na een paar uur pas merkte ik wat verbetering..... net genoeg om in slaap te kunnen vallen. Toen ik 2 uur later wakker werd voelde ik mij goed.... nog wel een beetje last, maar dat is te doen. Niet misselijk meer.... en niet koud meer! Ik had het eerder zo verschrikkelijk koud.... maar ik had geen koorts! De verwarming staat hier meestal laag, die had ik al 4 graden hoger gezet, maar ik bleef het koud houden onder 2 dekens. Maar ook dat ging beter. Of dat allemaal door de Diclofenac komt weet ik niet, maar ik voelde mij veel en veel beter!
Dit gedoe schopte wel mijn plannen in de war, ik was veel van plan maar dat is mijn grootste probleem  niet. Zo blij dat ik mij beter voel! 
Toch kreeg ik het later op de avond ineens weer koud (wel minder erg).... ik had net de verwarming wat lager gezet omdat ik het te warm vond... het was bij mij wat wisselend dus. Maar verder ging het goed, nou ja, het voelde alsof ik een blaasontsteking had, maar dat was niks vergeleken met hoe het eerder was.

Ik besloot toch nog maar wat te eten, de hele dag had ik nog niks gehad. Ik had nog steeds geen trek, maar nu was ik niet misselijk meer, dus het moest lukken. 

Vrijdag 14 maart: Weer niet zwemmen, vorige keren was het even te druk, deze keer was het gewoon niet verstandig... dus nog maar een keer overslaan. 
Ik voelde mij nog steeds beter dan donderdag.... gelukkig! Geen echte pijn meer, hoewel het ook niet helemaal lekker was maar in vergelijking met donderdag voelde ik mij super. 
Ook nog gaar.... de Diclofenac kan slaperig maken.... nou, dan zal dat daardoor komen, net als die knallende hoofdpijn. Ik mag er drie per dag, maar ik neem de tussentijd wat royaler, waardoor ik toch iets minder neem .... het gaat goed, de pijn komt tussendoor niet terug, dus het kan. Dat scheelt mij hoofdpijn, want die zakt dan af, tot ik er weer één neem. 
Nog even bellen voor de uitslag van de op kweek gezette urine ..... geen blaasontsteking! (Er was wel een spoortje bloed gevonden, maar dat wist ik gisteren al). 
's Middags toch fit genoeg om wat te doen en een deel van de dingen gedaan die ik een dag eerder van plan was. En ik ging weer lekker kokkerellen, mijn andijviestampot speciaal (met roerbakgroenten en shoarma).... het smaakte mij heerlijk! Het viel niet helemaal lekker, maar dat was snel over. 
's Avonds kwam de spierpijn van al het overgeven een dag eerder. 

Zaterdag 15 maart: Goed geslapen weer.... echt, dat medicijn is gewoon een slaapmiddel! 
Het zit nog niet helemaal lekker maar geen echte pijn meer, volgens mij nu alleen nog een steentje in de blaas dat mij pest ..... dan maar geen Diclofinac meer nemen, zo gezond is dat spul niet en er waren dus al twijfels of ik het mocht hebben, dan maar niet nemen als ik niet veel pijn heb.... het kan altijd nog als het erger wordt of zo lang duurt dat ik er even vanaf wil. 
's Avonds weer eens een telefoontje van de fraudehelpdesk..... dat was lang geleden. Deze keer liet ik haar niet aan het woord: "Ik weet genoeg, dank wel... doeg!" Het valt mij op dat ze elke keer mensen hebben die proberen netjes te spreken.... maar dat lukt niet. Ze proberen het toch steeds weer, maar ik ben er nog nooit ingetrapt. 
In ik vond mijn belastingaangifte in de brievenbus..... top.... ik krijg terug!  Zelf ben ik daar heel onhandig mee, ik vertrouw mijzelf ook niet en controleer zoiets 10x en dan twijfel ik nog steeds. Maar.... ik heb een broer die er wel goed in is en daar maak ik dankbaar gebruik van! Ik ben weer blij!

Op tv zag ik nieuwe winkelwagens voor senioren.... die zijn lager..... ook minder diep. De meeste winkelwagens zijn mij te diep..... ik gooi het er in en kan er niet goed meer bij. Ik heb het wel eens gepakt via het inklapbare deel (wat inklapt als je ze in elkaar schuift) of ik loop er omheen omdat ik niet kan pakken wat in het diepe deel aan de andere kant ligt....... ook pakken andere mensen het wel eens voor mij. De karren zijn meestal zo ongeveer op borsthoogte voor mij en daarom hang ik er meestal op en dan stuur ik met mijn ellebogen.... dat gaat vanzelf 🤣. Benieuwd of die lagere karren voor mij veel handiger zijn. 

Zondag 16 maart: We zitten al in de tweede helft van maart, over 2 weken hebben we al zomertijd en komende donderdag begint de lente al. De zon schijnt de laatste dagen wel regelmatig, maar de temperatuur is laag.... op veel plaatsen regelmatig nachtvorst, ik hoorde dat er ergens sneeuw viel en korrelhagel... en dat na een behoorlijk warme periode eerder deze maand. Maar.... het gaat weer warmer worden! (zeggen ze) .... vooral vanaf donderdag, als de lente begint!

De echte pijn is weg, maar het zit nog niet goed.... er zijn toch nog wat probleempjes, maar die zijn wisselend.... tsja, het zal wel een steentje zijn dat zich verplaatst en soms last geeft en soms niet. 
We zien wel hoe dat afloopt.... hopelijk gaat het vanzelf over en anders maar weer bellen. 

Vandaag toch maar een klus afgemaakt waar ik aan begonnen was en donderdag af had willen maken. Vrijdag had ik ook al iets gedaan, want dit was iets dat toch af moest, dat geeft meer ruimte en dat is nodig. Weinig fut, maar het moest even. Ik was al om 7 uur bezig.... nog flink slaperig en totaal geen zin, maar het moest af! 
Niet zo goed afgemaakt als de bedoeling was, maar zo kan het voorlopig wel, het is in elk geval beter dan het was. Ik krijg steeds meer lege bakken..... die komen wel weer vol, want ik heb ook nog spullen in dozen en ik vind die plastic bakken met deksel handiger (steviger en beter beschermd tegen vocht).
In elk geval heb ik nu weer een plek waar ik veel dingen tijdelijk kan opbergen. Die plek stond al vol, maar onlogisch en nu kan ik er veel meer kwijt en dat is dan op andere plekken ook weer handiger. Het stond zo onhandig omdat ik er eerst het poppenhuis in had gezet..... daar kan niks bovenop of stevig tegenaan, dus er kwam van alles voor te staan en ik kon nergens meer bij. Nu staat het huis vooraan en moet het af en toe wel even opzij, maar dan kan ik wel overal bij.... ruimer en overzichtelijker.

 Dat kamertje is bij mijn reorganisatie het laatst aan de beurt, dus mag langer opslagplaats blijven voor dingen die voorlopig nog niet aan de beurt zijn. Juist doordat ik het afgelopen jaar veel minder gedaan heb dan ik wilde bleven dingen die tijdelijk ergens anders naartoe moesten te lang daar staan en dat kan nu naar dat kamertje!
Het is bijna een jaar geleden dat ik ziek werd..... van de gal- en leverproblemen knapte ik best snel op, maar die epileptische aanvallen gaven veel meer problemen, vnl. vanwege dat medicijn (waar ik nu vanaf ben!!!). Maar ja.... nu weer even wat anders wat langer doorzeurt dan voorgaande keren. Hoewel ik echt nog wel wat gedaan heb en ook leuke dingen is het afgelopen jaar toch een beetje een verloren jaar voor mij. Het was echt niet één en al ellende, zeker niet... ik heb best veel plezier gehad ook, maar het was allemaal toch duidelijk minder waardoor veel nog niet kon en ik overal langer tijd voor nodig had en langer moest bijkomen van alles wat ik deed. Veel verloren tijd dus. 

's Morgens bericht dat de Wilhelminatoren in Valkenburg is ingestort. Dat soort berichten maken mijn hoogtevrees er ook niet beter op. Als ik op een stevige ondergrond sta, mij goed kan vasthouden en er geen glas tot onder aan toe vóór mij is en de vloer ondoorzichtig is (vreselijk als het van glas is of van die 'rastertrappen'... zo eng!)... dan durf ik nog wel wat, maar als dingen kunnen instorten is het enger en als dit soort dingen gebeuren kan die angst er wel insluipen. 
Maar gelukkig is het 's nachts of 's morgens vroeg gebeurd, geen mensen in de buurt waarschijnlijk. De eerste berichten zijn dat mensen hem ineens misten....ze zagen hem niet meer en toen bleek hij ingestort te zijn. Is het dan zo geruisloos gegaan of slapen de Limburgers zo vast? Hoe dan ook, dit zijn geen leuke dingen! Het lijkt mij wel raar als je hem altijd ziet vanuit je raam en dan op een ochtend wakker wordt en je ziet hem niet! Volgens mij wrijf je dan eerst een keer of 5 in je ogen en als je hem dan nog niet ziet zal hij toch wel weg zijn. 
Ik woonde ooit in een flat tegenover een winkelcentrum dat 's nachts afbrandde.... niet met de grond gelijk, maar het was een flinke brand. Wij hadden het gemerkt maar er waren buren die 's morgens de gordijnen opendeden en verbaasd naar buiten keken. 

Een groot deel van de dag heb ik geslapen... nou ja, het zal wel ergens goed voor zijn! 

En ik ben weer klaar voor een nieuwe week!