Examens

Ik zag op het nieuws dat het LAKS wil dat examens niet meer zo zwaar meetellen voor het eindcijfer om de stress voor de leerlingen te verminderen. Nu telt het voor de helft mee en dat moet voor een kwart. Welja joh..... doe helemaal geen examen meer en dan alleen een certificaat dat je zo nu en dan aanwezig was in de klas.

Zo'n examen moet toch aantonen dat je van de afgelopen jaren wel iets opgestoken hebt. Dus niet gericht dat ene hoofdstuk leren waar je een proefwerk over krijgt, maar vragen die over de hele schoolperiode kunnen gaan, over alles wat je geleerd hebt.  Ik vind als dat voor een kwart meetelt dat dat niet veel is. De helft vind ik al niet veel, maar oké... dat snap ik nog wel... als het altijd goed ging en je examen lukt niet zo goed dan kan je toch je diploma halen, maar dan moeten die eerdere cijfers wel echt goed zijn. Andersom.... als je je examen erg goed doet kan je je cijfer er flink mee ophalen, dat is dan ook minder als het maar voor een kwart telt. 

Een examen is nou eenmaal een eindtoets van alles wat je geleerd hebt, dat is met elk examen zo en als je het belang daarvan afzwakt blijft er niks van over, dan kan je net zo goed helemaal geen examen doen. Dan alleen een certificaat over je schoolresultaten.... wat ik trouwens wel een goed idee vind voor 'gezakten'..... ook als ze het gewoon nog een keer doen.... of gewoon voor iedereen, kan ook... dan weet je dat je dat in elk geval krijgt en dat moet dan over de hele schoolperiode gaan, dus heeft het zin om altijd je best te doen. Ik vind dan wel dat er bij moet staan als het een periode slechter ging door omstandigheden waarbij het logisch was dat het wat minder ging.... als je lange tijd ernstig ziek was bijvoorbeeld! 
En stress? Ja... dat hoort erbij, maar je krijgt in je leven nog wel vaker met stress te maken en het is de bedoeling dat je daarmee leert omgaan. Door het pad te effenen leer je niet te kijken waar je loopt!

Ik vind ook niet dat je voor kinderen (groot of klein) alle ellende verborgen moet houden.... je kan het wat verzachten, maar niet verbergen.... het hoort bij het leven. 
Door veel straten autovrij te maken leren ze niet met verkeer omgaan, door ze nooit iets te laten doen wat je zelf eng vindt worden ze onzeker en zo zijn er nog veel meer dingen.  
Ik denk niet dat het goed is om alles eenvoudiger te maken en stress te vermijden .... het leven is nou eenmaal niet altijd eenvoudig en zonder stress. 
Kinderen die extreem veel last van stress hebben daar zou misschien iets voor geregeld kunnen worden, maar niet zomaar, het moet wel duidelijk zijn dat het extreem is.... een briefje van pa of ma is niet genoeg. Misschien is een cursus 'omgaan met stress' veel beter!  
Bij zo'n examen moet niet teveel druk van thuis zijn..... ' succes, doe je best, meer kan je niet doen' 
Als je je best gedaan hebt is het altijd goed.... ook als je zakt, want meer kan je op dat moment niet.... dan nog maar een keer over, dan lukt het vast beter.

Als je niet je best gedaan hebt moet je het niet vreemd vinden als je zakt, dan is het gewoon eigen schuld en kan je gemopper verwachten. 

En alles wat je doet, of het nou school is, sport, werk of wat dan ook..... het is nooit voor iedereen hetzelfde! De één kan nu eenmaal beter leren, is gezonder/sterker, is onzekerder of leeft onder gunstiger omstandigheden. Daar valt niet aan te ontkomen! Je kan nog zoveel gelijke kansen creëren, wij mensen zijn nou eenmaal niet gelijk! Ook hoe je overkomt kan bijv. bij een sollicitatie verschil maken.... kom je nors over of vriendelijk en vrolijk, zie je er verzorgd uit of niet ..... het kan verschil maken, ook afhankelijk van het soort baan waar je naar solliciteert. Ook is solliciteren moeilijker als je zenuwachtig bent.... en dan kom je misschien niet ze over als je echt bent. Daar komt de stress weer om de hoek kijken..... leren omgaan met stress.... alle beetjes helpen. 

En examens.... voor velen begint het al met het zwemdiploma..... als de ouders zenuwachtig zijn zijn de kinderen dat ook! Maar als ze mogen afzwemmen is de kans dat ze slagen heel groot, anders laten ze ze gewoonlijk niet afzwemmen. 
Ik herinner mij van lang geleden dat een vader verhaal kwam halen omdat zijn kind niet mocht afzwemmen.... de reden bleek te zijn dat het kind steeds ging staan om de paar meter. Pa vond het een schande, want je kon van een kind niet verlangen dat het niet ging staan. Al die duizenden kinderen die hun diploma al hadden gehaald zwommen wel door...... is er een beter bewijs dat je het wel kan verlangen? Als een kind in het water valt kan het vaak ook niet staan.... en door de schrik is het allemaal toch vaak al moeilijker, als je kind dan niet gewend is om door te zwemmen zal het dan ook niet doen. 
Een diploma biedt geen enkele garantie, maar als ze niet een stukje kunnen zwemmen zonder te staan is het wel heel weinig waard. Overigens... zeker als kinderen jong leren zwemmen moeten ze het wel bijhouden.... 1 diploma halen en dan jaren niet zwemmen is geen goed idee.... ga eens met ze zwemmen of doe ze op les voor een volgend diploma of op een zwemvereniging! 
Zelf haalde ik mijn zwemdiploma pas toen ik al in het zwembad werkte..... als caissière was het niet zo belangrijk dat ik het diepe niet in durfde, maar toen ik veel ukkies hun A en B zag halen vond ik het tijd om er wat aan te doen. Zwemmen met de badmeesters die het mee wel zouden leren was geen succes..... als zij erin sprongen en riepen 'kijk maar, er gebeurt niks, ik kom gewoon weer boven' hielp dat niet.... natuurlijk gebeurde er niks, zij waren getraind!!!  Eerst geloofden ze ook niet dat ik echt bang was in het diepe en pakken ieder een hand en zwommen met mij naar het diepe..... en lieten mij los! Toen ik wild om mij heen sloeg en ik paniek raakte zeiden ze: 'Ooo, het is echt!' .... Tsja, ik ben op volwassenles gegaan, daar zag ik mensen die eigenlijk niet durfden toch de sprong in het diepe wagen.... en er gebeurde niks raars!  Dat hielp meer dan een ervaren zwemmer die zegt dat er niks engs aan is! 
Zo blij dat ik dat ooit gedaan heb en mijn A en B haalde.... ik vind zwemmen nu heerlijk, ook in het diepe!

Zoonlief was een waterrat en zat liever onder water dan erboven..... hij duurde lang voordat hij af mocht zwemmen.... doordat hij zich steeds naar de bodem liet zakken hoorde hij nooit wat er gedaan moest worden. Maar als peuter haalde hij 3 'Teddybeerdiploma's' (hij noemde het toen Teddybeeroma's) .... daar moesten ze bijvoorbeeld zonder drijfmiddelen een paar meter vooruit kunnen komen en van de bodem zelf omhoog kunnen komen.... ik weet niet alle eisen meer, maar hij vond het prachtig. De juiste zwemslag aanleren was moeilijker.... zijn motoriek was ook niet zo best, dat hielp ook niet.... maar ik maakte er een liedje bij voor de beenslag .....🎶🎵' iiintreken wijd sluit  (en dan zachtjes)..hou ze even dicht' 🎵🎶 ... etc. Dat 'hou ze even dicht'  was belangrijk, want bij de schoolslag willen kinderen nog wel eens te snel doorgaan, dan zijn het net mixers... even uitdrijven is beter! En voor de armslag 🎶🎵rondje naar je kin... hup naar voren ......! 🎵🎶. Dat hielp....  de combinatie van die 2 was lastig.... maar het kwam goed. 

Edwin bleek geen zenuwen voor examens te hebben..... waar anderen nog in boeken bladerden voor het begon zei hij droog: "Als ik het nu nog moet leren ben ik te laat" en deed er niet aan mee. Ik herinner mij dat van een muziekexamen toen hij een jaar of 11 was (denk ik). Het tweede muziekexamen een jaar of 2 later was gesplitst in schriftelijk en praktijk.... toen zag ik al die andere kinderen bladeren... hij niet. 
Hij was snel klaar en kwam binnen de tijd al samen met nog een paar naar buiten. 
Maar..... later bleek hij niet geslaagd, maar ook niet gezakt!
Hij had bij het schriftelijk een bladzijde overgeslagen... als je gezakt was mocht je geen praktijk doen, maar hij mocht die dag wat eerder komen om die bladzijde alsnog te maken. Hij kwam binnen en moest zijn naam zeggen waarop geantwoord werd: "O, jij bent die jongen die wat had overgeslagen.... wat denk je Edwin, pakte je een bladzijde dubbel of dacht je dat je al klaar was?" doodkalm was Edwin zijn antwoord: "Als ik dat wist wist ik ook dat ik een bladzij overgeslagen had. Vrolijk ging hij met de man mee voor de rest van het examen.... vrolijk kwam hij terug, hij wist de uitslag nog niet. Schriftelijk was geslaagd, hij mocht door. De andere kinderen kwamen er vaak huilend vandaan "Ik heb zo slecht gespeeld!"  ... ik kon het horen en vond het niet slecht klinken maar wist natuurlijk niet wat er op papier stond. Zij bleken allemaal geslaagd te zijn en toen was Edwin aan de beurt. Bij het onderdeel naspelen wat de leraar speelt ging hij meerdere keren de fout in.... het begin wist hij en de rest verzon hij.... oei, hij mocht geen enkele onvoldoende halen. Ineens ging het goed. De rest was ook goed, maar of het allemaal voldoende was was afwachten. Ik zei tegen de man die ons ontvangen had dat hij niet huilend naar buiten zou komen.... toen Edwin even later lachend naar mij toe kwam vroeg de man: "Hoe ging het Edwin?" "O, wel goed hoor!" en de man schoot in de lach.... de slechtste van de dag (vermoed ik, op dat ene onderdeel) maakte zich niet druk. Wachten op de uitslag.... geslaagd. Echt, bij hem geen stress voor zijn examen. Ook voor zijn MAVO-examen niet. Daarna nog MBO3 en MBO4 gedaan (audio/visueeltechniek en podiumtechniek) en alles probleemloos.