Week 24 deel 2 Lief en vooral leed.

 

Donderdag 12 juni: Het is weer een vreemde week, want ik had vandaag weer een begrafenis.... de derde dit jaar en er was er nog één in besloten kring waar ik niet bij was, maar anders zeker naartoe was gegaan. Met uitzondering van die laatste hebben ze wel allemaal echt een mooie leeftijd gehaald, maar het blijft altijd triest.... ook al zijn sommige mensen al zo ziek dat je ze hun dood gunt .... niet langer lijden. 

Ik moest in Amsterdam zijn en besloot met het ov te gaan ..... met de bus naar Amsterdam-Noord en dan de Noord/Zuidlijn in..... en dan de hele rit van noord naar zuid erin zitten... dan ben ik er zo. Daarna een kwartiertje lopen (evt. kon ik ergens halverwege nog een stadsbus pakken, maar dat is dan nog maar voor een klein stukje)....  een beetje onduidelijke route, maar dat moest lukken, ik wist de richting en ik kon altijd vragen.... er zijn daar meer dingen in de buurt die opvallen, dus als iemand de begraafplaats of de straat niet weet dan weten ze misschien wel iets anders in diezelfde straat.... dat moest lukken! Zoeken doe ik liever lopend of fietsend dan met de auto..... met de auto kan je niet overal draaien, er zijn éénrichting-straten etc. waardoor ik soms verder afdwaal dan ik zou willen en het dan helemaal niet meer weet. Vragen.... ik zet mijn auto niet zomaar overal stil.... ik wil hem dan op een fatsoenlijke  parkeerplek zetten en uitstappen (ik weet het, ik ben een uitzondering, maar ik vind dat netter!!!). Ik heb een Tomtom.... een ouwetje, niet bijgewerkt. Toch kan dat helpen, maar ach, als het zo simpel met het ov kan....  vind ik dat veel prettiger. Het gaat mij met de auto vaak te snel.... ik zie vaak waar ik in had gemoeten als ik er al voorbij ben.... ik zeg daarom vaak: "Ik ben gemaakt voor de tijd van paard en wagen maar per ongeluk te laat geboren!" Ik denk dat het geen moeilijke route is met de auto, want de A10 ligt er dichtbij, maar ik heb niet eens verder gekeken.
Met het ov is het parkeren ook geen probleem..... er is daar parkeerruimte en als dat vol is kan er verderop om de hoek ook geparkeerd worden, maar ik hoefde nu geen plekje te zoeken.... nog veel handiger. 

Natuurlijk vertrok ik ruim op tijd..... met 1 rode bloem en een groen detail in de kleding (op verzoek) ... ik moest even zoeken, maar ik bedacht ineens dat ik een soort vest/jasje heb met een groen patroon op een crèmekleur. Ik wist toen nog niet dat het erg warm zou worden, maar ach.... het is maar voor even, onderweg kan hij uit. Ik had wel meer groen, maar dan met kleurige bloemen met glimmende pailletten... (of iets anders dat te heftig was)  Dan verder maar zwart, altijd goed en dat kleurde er het best bij. Maar mijn zwarte lange broeken zijn allemaal (voor een deel) polyester en dat is niet te doen in de zon.... maar een 3/4 had ik van katoen! (ik draag weinig polyester kleding, ik kan er niet goed tegen, maar broeken gaan beter dan shirts en alles dat niet direct tegen de huid zit is ook minder erg, maar liever niet, maar nette broeken zijn toch vaak met polyester). Die dan maar.... een jurk is ook niet tot de enkels, dus dan hoeft dat voor een broek ook niet! Nog even nette schoenen erbij zoeken.... geen open schoenen want dat vind ik toch minder netjes bij een begrafenis. Misschien ben ik ouderwets, maar liever te netjes dan te slordig of ongepast! Ik zal dan ook nooit vrolijke kleuren dragen bij dergelijke gelegenheden want ik voel mij ook niet vrolijk. Herinneringen kunnen vrolijk zijn en daar kan best om gelachen worden, maar dat is vrolijkheid met tegelijk het idee dat er zulke mooie herinneringen niet meer bij komen. Natuurlijk maakt het wel uit op wiens begrafenis ik ben, maar het is altijd toch zeker voor een deel triest en ik ga er zeker niet met een vrolijk gevoel naartoe! 

De route was vooraf onduidelijk omdat niet te zien was of er overal fiets- of voetpaden waren en waar ik een drukke weg zou kunnen oversteken.... of dat ik er misschien wel onderdoor kon, op de kaart waren meerdere paadjes te zien zonder naam.... dan pak je snel de verkeerde, maar als ik de goede richting op ging moest het lukken. Meestal is het met Google maps geen probleem, maar deze keer waren een paar dingen onzeker, maar .... het lukt altijd!  In elk geval had ik wel wat herkenningspunten gevonden die belangrijk konden zijn omdat straatnaambordjes niet altijd hangen op plekken waar ze voor mij belangrijk zijn! Maar met herkenningspunten krijg je dus dingen als.... o, daar is Bagels&Beans, daar moet ik niet naartoe, maar dan weet ik bij welke kruising ik ben, ik moet daar de hoek om en ja, daar zijn die flats met al die kleurtjes.... en daar.... zo werkt het bij mij.... soms kom ik via een andere straat of pad dan ik dacht en door die punten weet ik het dan weer. Het blijft toch nog opletten....ik moest eens door werkzaamheden met de auto omrijden en ik kwam maar geen borden tegen hoe ik verder moest... (later bleek er een pijl hoog in een lantaarnpaal te hangen) ... dan maar de weg volgen en ik kwam ergens waar ik vaker geweest was (als meerijder) en ik wist ... bij die meubelzaak de hoek om. Ik zag ergens een bouwput waarvan ik vermoedde dat daar ooit die meubelzaak stond... en het klopte. Dus dingen kunnen veranderd zijn. 
Ik vind zo'n stukje lopen over het algemeen heerlijk en ik zorgde ruim op tijd te zijn zodat ik mij niet hoefde te haasten en het geen probleem is als ik toch verkeerd ga (komt lopend niet vaak voor). Ik hou van wandelen maar het is wel prettig om een doel te hebben. 
Als ik veel te vroeg ben ga ik wel ergens wat drinken of zo. Terug kom ik altijd.... het metrostation is bij het treinstation.... nou, dat staat vaak wel ergens aangegeven en anders weten voorbijgangers het wel. 

Toen ik in Station-Zuid naar de uitgang liep hoorde ik een soort sirene en: "Attentie.... wilt u zo spoedig mogelijk dit gebouw verlaten via de kortste route!!!" Het werd steeds herhaald in het Nederlands en Engels. Buiten stonden mensen in uniform die er voor zorgden dat er niemand naar binnen ging. Geen idee wat er aan de hand was, maar het station werd dus ontruimd. Het zal wel loos alarm geweest zijn want ik heb er niks over kunnen vinden.
De route was vrijwel probleemloos.... rechtdoor het station uit, trap op, naar links..... en toen er was een punt waarvan ik al verwachtte dat dat onduidelijk zou zijn... ik zou daar moeten oversteken en naar rechts moeten, maar ook die weg moest ik oversteken... maar waar? Even goed kijken.... oooo, ik kan er onderdoor, trap af.... oké.... en nu? Nog een onderdoorgang, met een bocht.... moet ik die hebben? Ik kon niet zien wat daar achter was, dus maar even vragen voor alle zekerheid, ik had geen zin om om te lopen (want ik liep deze keer niet zo lekker) ..... die man sprak alleen Engels (geen probleem) en was ter plekke niet bekend, maar wel behulpzaam en zocht de route op de telefoon (can you spell it?).... inderdaad, ik moest die onderdoorgang hebben en hij zei dat daar op de hoek een koffietent zat.... joepie, dat moet Bagels&Beans zijn (en dat klopte), dan weet ik het, dat ben over de helft of zo en dan kan ik niet fout meer gaan! 
Ja hoor, de flats met de kleurtjes, het straatnaambordje ..... ik was er bijna.... en nog 3 kwartier te vroeg. Lekker even op een bankje zitten..... 10 minuutjes ongeveer.... en toen verder.... inderdaad, ik was er al dichtbij. Ik bleef daar nog even buiten wachten, maar er werd mij verteld dat ik naar binnen kon. 

🌹🌹🌹🌹🌹

Een begrafenis is altijd triest, maar het was een mooi afscheid. Het ging duidelijk over de persoon zelf.... en dat vind ik belangrijk, soms lijkt het een standaardverhaal dat bij bijna iedereen past, maar dat was dit zeker niet. Er werd erg mooi gezongen..... prachtig! Vooral het eerste vond ik erg mooi, dat zongen ze met z'n tweeën.... tweestemmig, echt prachtig, wat een stemmen! De begraafplaats zelf was ook mooi.... heel veel prachtige oude bomen...... daardoor op veel plekken ook schaduw. Ik hou van die oude bomen met zo'n dikke grillige stam. Het was ook wel prettig dat alles daar was... de herdenking, het graf en na afloop het condoleren, herinneringen ophalen en wat drinken. Binnen was het niet warm en na afloop was er ook gelegenheid om buiten te zitten. 

Ik vind het mooi als het is zoals bij de overledene past.... het is tegenwoordig toch vaak wat luchtiger.... vaak worden er ook gekke voorvallen verteld waar om gelachen of op zijn minst geglimlacht kan en mag worden en na afloop zijn er steeds vaker lekkere hapjes e.d. Als dat bij de persoon past vind ik dat mooi! 

🌹🌹🌹🌹🌹

Naar het graf was nog een flinke wandeling.... ik was 's morgens wakker geworden met wat rugpijn waardoor ik minder lekker liep.... ik had onderweg blaren gekregen (schoenen zonder sokken, dat kon even niet anders).... en ik zwikte op elke ongelijke steen (de schoenen hadden een hakje, maar wel een stevige hak, meestal gaat dat goed... nu niet). Daardoor ging ik anders lopen, waardoor mijn heupen protesteerden en ik ging waggelen (heb ik ook als ik moe ben). Maar goed.... er zijn groter rampen maar ik was toch blij dat ik terug was en met een glas water even kon zitten. 

Ik bleef niet zo lang..... mijn voeten hadden duidelijk blaren, mijn enkels waren pijnlijk door het vele zwikken..... dat ging toch niet over van even zitten, ik kon beter de terugtocht aanvaarden, evt. in etappes. 

🌹🌹🌹🌹🌹

Bij Bagels&Beans even een cappuccino drinken op het terras... in de schaduw met wat wind erbij.... heerlijk, dat had ik even nodig. Ook weer prima bediening, vriendelijk en vlot, dat heb ik bij B&B in Hoorn ook altijd. Maar.... ik moest toch weer verder. Ondertussen zag ik de pianiste voorbij fietsen.... die herkende ik nog. 
Ik vond zonder problemen het station, zag nog een andere route, maar die kon onmogelijk korter zijn, dus ik hield de route aan die ik kende. 
Naar de metro....ik mocht er weer in.... gelukkig hadden ze een roltrap naar boven wist ik (niet naar beneden).... ai.... roltrap doet ut niet! Ik hees mij de trap op.... zocht waar ik moest zijn en zocht een zitplek.... gelijk met twee meisje die net mij voor waren.... maar zodra ze mij zagen ging er één staan.... "Wil u zitten?" Ik kon er nog wel naast, op een klein randje, dat was genoeg, maar nee.... zij bleef staan. Even kletsen...."Waar moet u naartoe?" "Naar Noord" "O... maar dat is aan de andere kant" "Ik weet het, maar daar zag ik geen bankjes, daarom kijk ik steeds achterom of hij er al aan komt".... "O, ik schrok al, ik dacht dat u in de verkeerde wilde stappen... o, uw metro komt eraan.... prettige dag  nog!"  
Echt, de jeugd is niet zo slecht, er is wat gajes dat het voor de anderen bederft, maar ik zeg het vaker, ik heb meestal heel goede ervaringen!!!  En zelfs het gajes zal vaak ook nog wel goede kanten hebben, de grootste misdadiger kan lief voor zijn moeder zijn! 

🚇🚌🚇🚌🚇

Weer thuis (wat heerlijk die koude plavuizen onder mijn blote voeten) bleek ik inderdaad blaren te hebben, ze waren al stuk en hier en daar was het hele vel al weg en één voet zat wat bloed op (ik kon niet ontdekken waar dat vandaan kwam)..... eerst maar even tot rust laten komen en dan lekker in een bak water en verder verzorgen...... maar voor die tijd toch maar ontsmetten. Nee, ik laat geen foto's zien, dat vind ik te onsmakelijk. Pleisters op de plekken waar het vel weg is, die zijn het gevoeligst voor infecties.... en voeten kunnen daar toch al sneller last van hebben gezien de plek waar ze aan je lichaam zitten vangen ze snel vuil 🤣. Eigenlijk wordt een voetenbad tegenwoordig afgeraden en al helemaal met soda of biotex.... maar dat laatste heb ik dan ook niet gedaan. Beter is het om met een handdouche af te spoelen, maar omdat ik ondertussen zo ongeveer overal last van had en niet goed kon bukken was een voetenbad voor mij handiger (al was het een klus om het neer te zetten, maar met moed, beleid en trouw lukt veel!). Ik hou het wel in de gaten en zal het nog vaak genoeg met de handdouche afspoelen.... maar nu even niet. 

En het eten.... ik was voorbereid! Er stond een lekkere maaltijdsalade in de koelkast! 

's Avonds (nadat ik een paar uur geslapen had) nog even 4 'geslaagdkaarten' geschreven, waarvan 2 voor buurmeisjes... die kaarten kon ik dus meteen in de bus gooien, de andere 2 gaan met de post. Van één van de buurmeisjes wist ik dat ze vandaag de uitslag kreeg, van die andere wist ik niet dat ze examen gedaan had, maar ik zag bij allebei de vlag met schooltas hangen, dan is het duidelijk! 

Vrijdag 13 juni: Auw, het was gisteravond links in mijn rug even niet goed gegaan.... het voelde als een soort kramp.... die later wel wat afzakte, maar het bleef gevoelig.... ik kon mij niet normaal bewegen. Daarbij was de lage rugpijn die ik gisteren al had er ook nog. 
's Nachts leek het wel wat verbeterd te zijn maar bukken was nog een probleem. Het voelt echt alsof het een spierprobleem is.... dat zal dan wel weer overgaan, maar vervelend is het wel. Ook lopen en zitten etc. moet ik voorzichtig doen..... tsja..... dan maar niet zwemmen, jammer want het was er wel weer voor! Hoe fijn bewegen in het water ook is.... het uittrekken van een nat badpak is nu wel erg moeilijk. Er zijn groter rampen, het gaat wel weer over.... mijn moeder zou zeggen "het is een gezonde ziekte" waarmee ze alles bedoelde wat niet direct met de gezondheid te maken had maar meer met ongemak. En ze heeft helemaal gelijk.... hier kan je niet aan doodgaan! 

Nou ja, het is tenslotte vrijdag de dertiende! 

Dat wordt dan een rustig dagje.... het is niet anders. Hopelijk zakt het in de loop van de dag af. Steeds maar afwisselen... rust in verschillende houdingen en voorzichtig bewegen. Niet te lang in één houding!
Soms lukt bukken, maar dan kan ik weer niet overeind komen. Dat is met veel bewegingen zo.... soms lukt het en soms niet.  Ik wil niet meteen met pijnstillers gaan beginnen.... aan de ene kant beweeg je  je natuurlijker als je geen pijn hebt (en dat kan juist goed zijn), maar aan de andere kant kunnen die  bewegingen soms net verkeerd zijn, nu voel ik wat wel en wat niet kan! Morgen zien we wel weer verder..... maar ik voel mij zo wel een oud wijf.... o ja, dat ben ik ook! 😂

Alleen even buiten geweest om een kaart bij de buren in  de bus te gooien..... hij was bij mij bezorgd en mijn adres stond er ook op..... ik maakte hem open.... oeps, hij was niet voor mij. 

Het ging in de loop van de dag wel iets beter...... steeds vaker kon ik mij redelijk normaal bewegen, maar alleen als het langzaam ging, geen plotselinge bewegingen. Elke verbetering is meegenomen. Gelukkig kan ik er zelf nog om lachen zoals ik mij beweeg 😂😃😂 en niet eens als een boer met kiespijn. 
Zoals heel lang geleden toen ik spit had.... ik raapte iets van de grond op en kon niet meer overeind komen.... toen Edwin uit school kwam keek hij verbaasd hoe ik mij gebukt verplaatste...."Wat heb jij nou?" en ik kreeg de slappe lach ... wat overigens niet prettig voelde, maar ja.... het moet er zo raar uitgezien hebben en dat beeld heb ik nu ook. Het gaat wel weer over, een tijdelijk probleempje. 
Met mijn voeten gaat het goed... in zoverre dat het nog wel vervelend voelt, maar het ziet er niet ontstoken uit of zo. Het heeft gewoon zijn tijd nodig. 

🌼🌼🌼🌼🌼

In de namiddag ging de telefoon..... slecht nieuws.... een klasgenoot van mij is gisteren overleden en woensdag is de begrafenis. 
Zijn vrouw belde mij omdat ze niet weet of de kaart morgen al aankomt en anders is het dinsdag pas. Het is handiger als ik het eerder weet omdat ik eerst moet uitzoeken hoe ik daar het beste kan komen. Met de auto is voor mij geen optie.... het is in Brabant, dat is mij echt een te lange rit... ik was nooit gek op autorijden, maar tegenwoordig nog minder..... want ik ben gewoon sneller moe en autorijden is voor mij vermoeiend. Ik weet dat ik er kan komen met bus/metro/trein/bus.... ik ben er ooit eerder geweest met het ov, maar die busrit was toen een toeristische route.... ik heb half Brabant gezien. 
Maar ...... het gaat vast lukken want ik wil er wel naartoe. Ik kon altijd erg goed opschieten met Bob en nadat we elkaar tientallen jaren niet gezien hadden vonden we elkaar weer via internet. Ik heb daar toen eens gelogeerd en ook met zijn vrouw kon ik goed opschieten en zij zijn hier een paar keer geweest, ook gelogeerd. We hadden niet veel contact, maar het was er wel! 

Ondertussen even gekeken.... ik ben zo'n 3 uur onderweg waarvan 54 minuten in de bus vanaf Eindhoven. Waarschijnlijk moet ik er de 28ste halte uit (ik weet nog niet precies waar ik moet zijn, dus ook niet welke halte en hoe lang ik moet lopen). Nou ja, dat moet kunnen.... ik moet er om half 1 zijn. 
Ik heb nu een mogelijkheid gevonden waarbij ik er om 12 uur ben.... dan heb ik geen overstap met de trein (dat is wel zo prettig)
Nu maar hopen dat de spoorwegen niet staken want dan heb ik echt een probleem.