Getrouwd met Jan Steen?

 Nooit heb ik beweerd dat ik een goede huisvrouw ben.... ik heb geen vaste dagen om te stoffen en te zuigen, ik doe het als ik zie dat het nodig is..... en mijn ogen zijn (gelukkig?) niet meer zo scherp als vroeger, dus ik zie wel eens wat over het hoofd, maar het voordeel is dan dat het ook echt opknapt als ik het doe. Ramen lappen doe ik pas als het zicht slecht wordt en dan is het super als ik het gedaan heb. Ik schrik niet als er na het lappen een streepje te zien is.... laat maar zitten, dat komt een volgend keer wel, schoon is schoon genoeg.  Als huisvrouw ben ik dus een beetje mislukt.... misschien omdat ik nooit naar de huishoudschool wilde 😂.  Mijn moeder wilde mij koken leren..... "Hoeft niet, dat kan ik wel!" .... ik weigerde, hoe moeilijk kon dat zijn? Dat lukte mij inderdaad, mijn moeder keek haar ogen uit.... met Kerst een paar maanden na mijn trouwen had ik een mooi diner in elkaar geknutseld en alles zelfgemaakt! En de rest van het huishouden kon ik ook wel, alleen zie ik niet zo snel stof liggen e.d. 
Sommige klussen vind ik ook onzin.... strijken doe ik zo weinig mogelijk. 
Gek genoeg vind ik dweilen wel leuk....niet op mijn knieën maar met een mop of iets dergelijks. Met een lekker ruikend schoonmaakmiddel.... helemaal top en zo gebeurd! Regelmatig dweil ik gang, wc en keuken..... geen grote klus en dan blijft het ook leuk. 
Een vaatwasser heb ik nooit gehad, dus alles gaat met de hand en als er geen al te vette dingen bijzitten hoeft dat echt niet elke dag. De was doe ik ook op de hand. Ooit leek mijn wasmachine stuk te zijn, hij werd tijdens het centrifugeren gloeiend heet, dus snel uitgezet en de was eruit gehaald. Te oud om te laten repareren, een nieuwe kwam even niet uit.... zolang maar op de hand wassen. Dat beviel mij zo goed, dat toen ik ontdekte dat er niks met mijn wasmachine aan de hand was waarschijnlijk (hij was verplaatst en stond niet waterpas meer) ben ik op de hand blijven wassen, het leek zelfs wel schoner te zijn, zo wit kwam de witte was onder mijn handen vandaan. Voor één persoon is dat prima te doen.... het lastigst zijn de grote dingen (dekbedovertrekken e.d.) en dan vooral het drogen. Ik krijg het natuurlijk nooit zo droog als het uit de wasmachine komt.... het is te nat om in de droger te gooien, dan staat dat ding veel te lang te draaien. In de zomer hang ik het buiten, geen probleem...

 

in de winter en bij slecht weer hang ik het over een rek in de badkamer tot het niet meer druipt en hang het dan op zolder om verder te drogen. Het is dus wel te doen, maar in de zomer is het handiger. Toen ik ziek werd was het natuurlijk niet handig, maar ook met wasmachine zou ik niet gewassen hebben

... ik kwam de zoldertrap niet op met een mand wasgoed, dus eigenlijk maakte dat ook niet uit. Ik let ook op dat ik niet onnodig grote handdoeken gebruik.... dat scheelt al veel.... het bevalt mij prima! Er staan dus regelmatig emmers met wasgoed in de badkamer. Ik heb er speciale emmers voor, die zijn niet rond maar meer ovaal, dat werkt heel goed, die passen in de wastafel onder de kraan (de gewone emmers niet) en als ik die emmers heen en weer draai dan klotst het wasgoed erin als in een wasmachine.... perfect! Als ik veel wasgoed heb dan gebruik ik verder wel gewone emmers, maar daar gaat dan meestal was in die eigenlijk alleen een opfrissertje nodig heeft. 
En over emmers gesproken.... ik ben gek op vrolijke emmers .... dat maakt het schoonmaken zoveel leuker.... ik heb ze met tulpen, goudvissen, badeendjes, zonnebloemen 
... van alles wat en als ik er dan nog wat vrolijk gekleurde dweiltjes bij gebruik ga ik het soms zelfs leuk vinden (hangt er wel vanaf wat ik moet schoonmaken).

Ik ruim niet op wat ik morgen weer nodig heb. Mijn meest-gebruikte pannen gaan na de afwas meteen weer op het fornuis.... morgen heb ik ze weer nodig en dan ga ik niet elke keer ze met passen en meten in het keukenkastje proppen! Een goeie plek voor mijn stofzuiger heb ik niet.....in de gang is maar 1 plek waar ik echt wat neer kan zetten en dat is voor de meterkast..... maar daar staan al kratten met schoenen (ik kan er alleen dingen neerzetten die snel weg te halen zijn als de meterkast open moet). Een trapkast is er niet. Hij staat dus vaak waar ik hem het laatst gebruikt heb en dat is meestal in de kamer of de keuken. Ik ben eraan gewend en vind het geen enkel probleem.... sterker nog... het is raar als hij boven staat ..... dan mis ik hem beneden en wil steeds over iets heenstappen wat er niet is.  Ik krijg vaak te horen (van meerdere mensen) dat het gevaarlijk is, ik zou kunnen struikelen, 'denk erom daar staat een stofzuiger' en meer van die dingen..... hallo, ik weet dat hij daar staat..... ik denk dat ik eerder val als hij er niet staat, want dan is het raar... dan klopt het niet! Zoals een afstapje op straat dat er ineens niet meer is.... dan wil je er uit gewoonte van afstappen en verstap je je dus..... wat ook wel eens met een trap gebeurt.... denken dat je er nog niet bent maar je bent er wel al... of juist denken dat je er wel bent en dan moet je nog een tree. Ik ben dus letterlijk nog nooit over mijn stofzuiger gestruikeld.... ook niet bijna! Niet over de stofzuiger zelf, maar ook niet over het snoer, de slang of de stang en ik doe het al tientallen jaren zo!

 Toen ik net getrouwd was woonde ik in een flat in Purmerend en daar had ik een heerlijk grote kast waar dergelijke dingen in konden staan en daar was dan ook nog ruimte genoeg om mijn voorraad in de zetten. Ed had er allemaal planken gemaakt en ik kon er alles in kwijt. Zo'n kast mis ik hier! 

Maar al ben ik geen enthousiaste huisvrouw..... soms vind ik het ineens leuk om lekker te soppen, dan ruikt het lekker, het is allemaal weer fris, ik schiet lekker op.... en dan ga ik soms zelfs op zoek naar dingen die ook wel een sopje kunnen gebruiken..... ja, met mij weet je het nooit, ik kan zomaar zo'n bui hebben. Als ik mij goed voel heb ik natuurlijk sneller zo'n bui en in het voorjaar als de ramen weer vaker openstaan dan ben ik ook sneller enthousiast voor dergelijke klussen. In de winter staan veel ramen boven constant op de 'kierstand'..... een klein kiertje waar de regen niet snel doorheen zal komen, maar de frisse lucht wel! En de meeste roosters staan altijd open.... dus er is altijd wel doorstroming van frisse lucht, maar in het voorjaar lekker ramen en deuren open voelt zo lekker. En in de winter af en toe eens een ander raam wat verder open.... dat hangt er ook vanaf hoe koud het is en waar de wind vandaan komt. 
Als mijn huisreorganisatie klaar is dan heb ik boven ruimte genoeg om te knutselen, het poppenhuis kan dan ruim staan zodat ik er ook dingen omheen kan zetten (nu staat het poppenhuis in de weg..... ik kan er niks bovenop zetten, dus als dat weer op z'n plaats staat kan ik de plek die het nu inneemt beter benutten) als het zover is kunnen de ladenkastjes met knutselmateriaal e.d. ook eindelijk naar boven, die staan nu beneden. Als alles klaar is heb ik zelfs een paar logeerbedden klaarstaan. Vinden sommige mensen ook onzin, maar ik vind het een prettig idee! Eigenlijk zielig dat andere mensen zich daar druk om maken... wat voor leven heb je dan? Al heeft iemand 26 logeerbedden en nooit logees, dat moet iedereen zelf weten. Ik heb veel dingen die anderen rommel vinden.... knuffeldieren, leuke hebbedingetjes, een flinke stapel plaids, erg veel kussentjes.... ik vind het gezellig. Ik heb graag potten met snoep en/of koek in huis voor de visite.... zo mogen onbeperkt pakken, zelf neem ik het zelden. Maar ook een volle fruitschaal vind ik gezellig ... en daar neem ik zelf ook van!  Veel foto's aan de muur, boekenkasten overvol met boeken, dingen die van mijn moeder, oma of overgrootmoeder zijn geweest... dingen met een verhaal dus.

Mijn overgrootmoeder met aan weerskanten haar dochters
v.l.n.r Wim/Wum Kroonenburg, Geertje Kroonenburg (later van Dijk)-Jansen (zij werd opoe Pad genoemd) en mijn opoe Maria van der Horst-Kroonenburg.

De strooppot van opoe van der Horst waar mijn moeder zo vaak stroop in moest halen.

Het knijpbrilletje van opoe Pad en 
hieronder het kop en schotel van opoe Pad.

Mijn overgrootvader Kees (Cornelis) Martis (bijnaam de oude Pruis)
en hieronder zijn militair zakboekje.

 Dat kunnen ook dingen zijn die ik niet mooi vind, maar door het verhaal erachter toch niet kwijt wil. Overal gekke of goede spreuken... ik hou ervan.

Ik verwacht het komende jaar meer op te kunnen schieten als het afgelopen jaar..... toen ging het duidelijk veel minder (hoewel ik nog best veel heb kunnen doen). Ik ben er nog steeds van overtuigd dat als ik die epileptische aanvallen niet had gehad dat het dan veel beter was gegaan. De gevolgen van de problemen met galblaas en lever waren minder heftig, de operatie was ik snel van opgeknapt, alles genas goed!  Die aanvallen hebben er flink ingehakt en die medicijnen ervoor ook! Ik hoop dat als die eindelijk afgebouwd en uitgewerkt zijn ik mijn leven weer echt op kan pakken! Ik kan best wel weer veel, maar alles mondjesmaat en volgens mij komt dat voor een groot deel van die medicijnen. Ook raar.... 1x wat langer saxofoon gespeeld omdat het beter ging die keer (hooguit 10 minuten en niet achter elkaar) en ik heb een paar dagen al last van een spier in mijn lip die raar doet..... die trekt af en toe samen... een soort kramp. Vlak erna snapte ik nog wel, maar 2 dagen later nog steeds af en toe is raar.

Natuurlijk.... ik ben altijd snel moe geweest, mijn leven lang al en dat is in de loop der jaren alleen maar erger geworden..... ik heb ook steeds meer dingen moeten laten vallen of afzeggen. Jammer, maar als kind al kon ik vaak al niet mee met schoolreisjes of naar feestjes omdat ik weer eens ziek, zwak of misselijk was. Ik herinner mij een schoolreisje van een paar dagen op de fiets... vlak ervoor was ik ziek.... meester kwam langs "Je gaat mee, al moet ik je achterop mee nemen!" Natuurlijk was dat mijn eer te na.... maar er zijn extra rustpauzes ingelast speciaal voor mij! En Sinterklaas die thuis langskwam omdat ik er op school niet bij was. Ik mis schoolfoto's omdat ik er niet was.... klassenfoto's ook. 
 Ik ben het dus gewend. Ook later.... ik was 16 toen mijn jongste broer trouwde, hij was de eerste die het huis uit ging..... ik lag toen in het ziekenhuis ( 5 1/2 week)! Dat is mooi opgelost, het bruidspaar kwam naar mij. De hele zaal kreeg extra vroeg de thermometer zodat we klaar waren voor het bruidspaar kwam. 
Een uitje met de muziek naar Antwerpen..... ik zat al in de bus, maar voelde mij zo beroerd worden dat ik weer uitgestapt ben (daarna ook nooit naar Antwerpen geweest, misschien moet ik dat toch maar eens doen!) en zo ging het vaker. Ik ging halve dagen werken (ander werk) omdat het gewoon niet meer ging, hoe leuk ik dat eerdere werk ook vond.... en ging minder werken toen ik trouwde en nog minder en uiteindelijk gestopt. Dan maar minder geld, gezondheid gaat voor (ik heb het nooit via een uitkering of zoiets gedaan, nooit mij af laten keuren... alles voor eigen rekening! Toen ik helemaal stopte met werken had ik al een weduwenuitkering en die was toen inkomensonafhankelijk... die kreeg ik dus ongeacht ander werk!) Mijn school is mislukt doordat ik waarschijnlijk jarenlang met een zieke lever heb rondgelopen wat volgens de internist daar veel invloed op had, hij vermoedde dat ik het al jaren had en dat klopte wel met het plotseling kelderen van mijn cijfers eerder. Vanwege de invoering van de mammoetwet kon ik niet blijven zitten en toen het echt niet meer ging kreeg ik de keuze tussen van school gaan of van de derde terug naar de eerste klas. Dat laatste zag ik echt niet zitten dus ik ging eraf. Ik vind het nog steeds jammer, maar zou onder dezelfde omstandigheden nu ook diezelfde keus maken. Ik ben wel altijd blijven leren.... soms voor een diploma (voedingsleer), soms gewoon om ergens meer van te leren en dat hoeft dan niet altijd via een cursus te zijn.... ik heb boeken over veel onderwerpen die mij interesseren en daar kan ik ook veel uit leren .... ik wil graag alles weten en begrijpen en daar is internet ook een goed hulpmiddel voor. 

 Gelukkig verveel ik mij nooit.... dus als iets anders niet kan doorgaan kan ik altijd nog lekker liggen lezen, tv kijken, wat knutselen of wat dan ook. Toen ik vorig jaar flink ziek was kon ik dat ook niet, maar dat merkte ik nauwelijks omdat ik veel sliep. Bovendien ben ik goed in dagdromen en als ik niks anders kan vermaak ik mij daar wel mee. Er zijn zat dingen die ik wel weer eens zou willen doen, maar wat niet kan dat kan  niet!