Laila

Laila, de hond van Edwin is zaterdagavond overleden..... zo'n anderhalf jaar na zijn grote vriend Dinar. 
Ze ging al een tijdje achteruit.... haar ogen werden slecht, ze hoorde het niet meer zo goed en de laatste tijd moest Edwin haar tijdens het uitlaten vaak naar huis dragen. Nu viel ze tijdens het uitlaten om en het was over. Heel triest.

Ook al ging ze achteruit (van dat naar huis dragen wist ik nog niet, maar ik zag de laatste keer al dat ze oud werd), ik schrok er toch van. Nog steeds als Edwin komt mis ik Dinar...... die hoorde erbij, nu dus ook geen Laila meer.
Het hoort erbij als je huisdieren hebt, als het goed is leef je langer dan je huisdier, maar het is toch altijd moeilijk als het zover is. 

Laila was een nieuwsgierig en eigenwijs hondje..... wilde overal bij zijn. Stond ik op van de bank, dan stond zij ook op.... liep ik weer terug wilde ze weer naast mij op de bank springen maar het laminaat bij Edwin was haar te glad en dan kon/durfde ze niet op de bank te springen.... dan dacht ik wel eens: "Was dan blijven liggen sufferd". (Nu staat er al een tijdje een trapje naar de bank, speciaal voor kleine hondjes.... het was even wennen, maar na een tijdje had ze door hoe het werkte).
Soms trok ze een kussen van de bank en spring via het kussen op de bank.... heel slim, maar als het kussen verschoven was en te ver van de bank lag had ze niet door dat ze dat dan ook dichterbij kon schuiven. Liep ze om een boom heen begreep ze niet dat als ze niet verder kon doordat de lijn niet langer was dat ze dan terug moest.... nee, ze bleef trekken en kwaad kijken dat ze niet verder kon. (Dinar keek in zo'n geval achterom ... hé, de lijn zit om een boom, even omlopen dan maar). 
Als ik op de bank ging zitten met eten dat erg lekker rook dan kon ze overigens wel op de bank springen..... dan 'dacht' ze nergens meer aan, alleen aan eten!  Als de drinkbak een keer leeg was als ze wilde drinken dan ging ze gooien met die bak.... dat maakte een hoop herrie.... slim! 
2 totaal verschillende honden, alleen in kleur leken ze wat op elkaar....verder heel verschillend maar allebei lief, elk op zijn/haar eigen manier.  
Het zal stil zijn zonder Laila! Voor Edwin zal het helemaal wennen zijn..... zo anders zonder hond.... geen vaste uitlaatrondes meer, geen 'ik ben blij dat je weer thuis bent baas' meer.