Afscheid van 2024 deel 3 (slot)

En nu op naar 2025! Ik ga er gewoon vanuit dat dat een topjaar wordt! Verder opknappen, medicijnen afbouwen, weer saxofoon kunnen spelen.... het komt allemaal wel weer goed verwacht ik en als ik het niveau van voor die tijd niet meer kan halen ben ik ook tevreden! Het is al zoveel beter dan het geweest is..... hier valt prima mee te leven.... als ik mijzelf maar een beetje in de gaten hou. Ik ben blij met wat ik wel kan en wat niet gaat is alleen jammer, maar geen drama..... er blijft nog zoveel leuks over.... maar het streven is natuurlijk naar beter en daar hoort het saxofoonspelen zeker bij.

Ik wil het beste eruit halen, maar het beste is misschien niet wat ik hoop.... maar als het niet beter kan dan moet ik het doen met wat wel kan en dat is toch al heel wat. Nooit alleen het negatieve zien.... het positieve is veel belangrijker..... daar word je vrolijker van! Zo denk ik ook echt... ik hoef er mijn best niet voor te doen, zo ben ik gewoon en daar ben ik heel blij mee. Het leven is een stuk prettiger als je de mooie dingen ziet! Ik denk dat sommige mensen het zichzelf wel (enigszins) kunnen aanleren, maar anderen zullen het nooit leren en willen het misschien niet eens. Proberen de mooie dingen te zien (zoek ernaar) kan al helpen, extra letten op alles wat wel goed is en daar de nadruk op leggen, door dat steeds te proberen zal het bij veel mensen na een tijdje vast steeds beter lukken.  

Het reorganiseren van mijn huis vordert...... langzaam. Het is natuurlijk niet mijn actiefste jaar geweest en daarvoor ging het ook niet snel, uren achter elkaar doorgaan is/was er bij mij niet bij en er zijn ook nog andere werkzaamheden en activiteiten die gewoon doorgaan.... en ik kan niet met één achterwerk op 2 feesten dansen, het is het één of het ander.

Sinds ik ziek werd zijn het vooral kleine klussen geweest.... maar die zijn ook belangrijk! Veel uitzoeken en sorteren, dat was toch al een belangrijk onderdeel van het reorganiseren. Nee, het is nog lang niet netjes, maar alles wat uitgezocht is zit keurig in bakken met etiketten erop wat erin zit. De bakken gaan pas op z'n plaats als alles erin uitgezocht is.

Voorlopig wil ik echt geen werkzaamheden van de woningbouwvereniging meer in huis..... meerdere keren veel opzij zetten (en de laatste keer was dat heel veel, tot kasten en bedden aan toe) ben ik het helemaal zat. Natuurlijk is het goed dat ze dingen doen, maar dit was echt teveel.... mijn huis is nou eenmaal vol en als ze letterlijk overal tegelijk moeten zijn (o nee, alleen in de wc zijn ze niet geweest!) is dat niet te doen.... ik  had al wat overgeslagen wat ik echt niet wilde....iets waarvoor ik de hele zolder leeg moest halen (grote dingen zouden ze zelf wel opzij schuiven). Dat was kort na de vorige werkzaamheden.... dat werd mij echt teveel en ik vond het ook niet echt nodig.... dus ik heb geweigerd! Ik ben nog steeds blij dat ik dat niet heb laten doen, want ik vind het niet mooi zoals ze het gedaan hebben en het zorgt voor ruimteverlies (ik heb het bij anderen gezien).  

Het heeft geen zin om steeds alles keurig op te stapelen als het nog niet uitgezocht is, dat is dubbel werk. Ook al is het een puinhoop, er zit een duidelijk plan achter.... het wordt voor mij steeds overzichtelijker omdat ik weet waar ik mee bezig ben en wat de volgende stap is. Zware dingen sjouwen is er nog niet erg bij.... maar ook dat gaat steeds beter, dus er kan steeds meer.
Of het over een jaar al helemaal klaar is weet ik niet, maar als er niks tussenkomt zal ik wel een stuk verder zijn en geleidelijk aan zal dat komend jaar ook duidelijk zichtbaar worden (voor mij is het al lang zichtbaar, omdat ik weet wat klaar is en wat de volgende stap is). Het is iets dat ik zelf moet doen, alleen ik weet wat waar moet en of het weg moet. Dat werkt niet met anderen erbij. Bovendien heb ik het gevoel als er anderen bij zijn dat er teveel gekeken wordt wat ik bewaren wil en al wordt er niks gezegd.... ik wil ook geen afkeurende gezichten! Dus als er al iemand bij is dan iemand die het begrijpt, het is mijn huis, mijn keuze. Ik heb graag spullen om mij heen.... ik heb ook graag voorraad, dat had ik altijd al maar juist omdat ik alleen ben en nog wel eens ziek en zielig vind ik dat extra belangrijk. Ook koop ik graag de aanbiedingen. Als iets wat ik regelmatig gebruik in de aanbieding is en het is lang (of onbeperkt) houdbaar dan koop ik daar wat meer van. 
Ik ga niet zo snel als ik mij weer eens niet fit voel steeds aan anderen vragen 'kan je dit even voor mij halen?' .... als het dringend is doe ik dat, maar doordat ik altijd wel wat in voorraad heb is dat niet vaak nodig.....en als het wel nodig is vraag ik het echt wel. Een buurvriendin is eens 2x op stap geweest om paracetamol zetpillen voor mij te halen.... de eerste dosis was te laag en ze was zo lief om nog een keer te gaan.... dus echt, ik meld het wel als het nodig is! En boodschappen laat ik vaak thuis bezorgen als ik ziek ben .... dat kan meestal niet meteen, maar een paar dagen kan ik best overbruggen. 
Een erg ruim huis voelt voor mij niet als een thuis, het moet niet te perfect zijn. Een beetje rommelig mag best, maar nu is het nog te erg! Maar dat komt goed.... ooit 🤣.

Ik mag dus nog niet doodgaan, eerst moet mijn huis op orde zijn!

Komend jaar moet er ook een nieuwe koel/vriezer komen..... deze is nu ruim 26 jaar en hoewel hij nog goed werkt gaat toch niet alles meer zoals het moet. Er breken dingen af (handgreep, lades) en het condenswater loopt niet meer weg..... van alles geprobeerd om die afvoer weer open te krijgen, maar het lukt niet. Nu loopt het af en toe mijn vriezer in en bevriest daar meteen, waardoor ik de lades dan weer slecht openkrijg (en die al niet best meer zijn).  De beste manier om het ijs voldoende weg te krijgen zodat de la open kan is met een klauwhamer... ik begin er aardig handig mee te worden. Ik heb in de koelkast tegenwoordig wel een paar sponsjes liggen die veel opvangen, maar het gaat soms toch nog mis. 
Het wordt dus wel tijd voor een nieuwe. Dat wordt dan mijn derde sinds 1978..... ik doe best wel lang met mijn spullen. 

Verder is het jaar gewoon voorbij gegaan, met leuke en minder leuke dingen. Om mij heen..... er werden meer mensen ziek en moesten naar een ziekenhuis, ook vaak meerdere keren .... dat waren nare dingen waar ik natuurlijk ook wel op de één of andere manier mee te maken had, ik ken ze allemaal goed tot zeer goed, dus dan schrik ik er toch van.
Wonderlijk dat het bijna allemaal vrouwen waren. 
Er stierven ook mensen die ik kende, maar de meesten stonden wat verder van mij af...... nu kort geleden weer iemand die ik vrij goed kende en erg aardig vond. Altijd triest. 

Muziek heeft dus lange tijd op een laag pitje gestaan...... niet spelen, wel een paar keer luisteren, maar dat gaat in de loop van volgend jaar vast wel weer goed komen. 
Zelfs een keertje gewoon langsgaan op een repetitieavond (zonder te spelen) lukte niet..... ik sliep 's avonds heel vaak na het eten al en had dan echt geen zin meer als ik na een paar uur wakker werd .... maar ik ga er vanuit dat dat binnenkort beter gaat. 

Dit jaar is eindelijk mijn glasvezel aangesloten, dat ging zeker niet zonder slag of stoot, maar het is uiteindelijk gelukt.

 

Ik had wel bijna dagelijks KPN-mensen over de vloer en de laatste keer zei ik dat ze niet weg kwamen voor het goed was, al moest ik ze gijzelen. Echt indruk maakte dat niet, zo konden mij wel aan schat ik zo in..... een oud wijf van 1.52 m is voor 2 veel jongere mannen geen probleem 😂.
Ach, ik heb ook nog wel met ze gelachen, ze waren wel aardig... en........ .... .... het lukte! 

Het bedrijf waar het eerdere werk aan uitbesteed was door het bedrijf waar KPN het aan uitbesteedde (ja, dat is ingewikkeld) heb ik minder goede ervaringen mee.... zij hebben glasvezel naar binnen gebracht op een manier die niet om aan te zien was en door KPN ook opnieuw gedaan is (ook omdat de kans op schade aan de kabel te groot was). Ze waren ook slecht in afspraken maken. Meerdere keren heb ik tv-kast en spullen uit de gang verschoven.... de kruipruimte vrijgemaakt en dus de bank opzij geschoven (want het zit in de kamer)... geheel volgens afspraak, maar vaak was het niet nodig, of niet alles was nodig.... elke keer sjouwen voor niks... wat een gedoe!

Dat zijn dingen waar ik een hekel aan heb, dat gedoe voor niks elke keer..... ik bleef verplaatsen! 

Volgens mij zijn er verder geen vermeldenswaardige dingen gebeurd, bijna het hele jaar draaide om mijn gezondheid. Maar volgend jaar gaat beter worden, hoe dan ook! Hoewel ik altijd gek ben op de winter (echter winters), kijk ik nu al uit naar het voorjaar.... verder met de tuin opknappen en 'opleuken'. Ik ben al zo blij dat het opgehoogd is en het onkruid achter weg is. Nu nog een nieuw hek e.d., dan is het klaar! 
De banken voor en achter in elkaar zetten en plaatsen, zodat ik zowel voor als achter een lekker plekje heb om te zitten, in het voorjaar in de zon... in de zomer meestal in de schaduw. Ik heb voor beide banken een loper (buitentapijt) zodat het met blote voeten ook lekker is. En tuinpoefjes om mijn benen op te leggen. Edwin zijn oude fiets versieren met bloemenslingers e.d. en dan buiten zetten, gewoon de boel een beetje opvrolijken. Er komt ook van alles aan de muur buiten te hangen, de verroeste dingen die er nu nog hangen kunnen weg.  Dat ruimt dan ook weer in huis en schuur, want veel dingen die voor buiten bedoeld zijn staan daar nu en staan in de weg. Maar ja, voor de winter al die nieuwe dingen neerzetten en ophangen vind ik niet handig.....dus staat het nog even in de weg. Na verloop van tijd worden die dingen er buiten niet beter op, maar in de winter gaan veel dingen sneller achteruit (al kan de zon in de zomer dingen doen verkleuren/verbleken), dus om voor de winter alles neer te zetten en op te hangen terwijl ik veel minder buiten ben en er dus minder van kan genieten is gewoon niet handig! En zolang ik mijn nieuwe hek nog niet heb kan ik daar in elk geval niks aanhangen!

Maar het was dus echt niet allemaal kommer en kwel in 2024, er waren nog zat leuke dingen en ook toen ik ziek was was het niet alleen maar ellende. Ook toen was er nog genoeg om blij van te worden en kon ik nog lachen..... en zolang dat nog kan is het goed! 
Ik heb bijvoorbeeld heel erg gelachen in het ziekenhuis in Purmerend toen de patiënt naast mij in het Duits vertelde dat ze nog maar net in Nederland op vakantie was toen ze halsoverkop naar het ziekenhuis moest.... en in de haast haar kunstgebit in het vakantiehuisje had laten liggen. Toen snapte ik waarom ze steeds banaan en gekookte eieren wilde eten! 
En toen ik geopereerd moest worden in Hoorn en iemand mijn bed niet goed stuurde en we al in de o.k. ergens tegenaan knalden.... daar kon ik ook wel om lachen. Er was verder niks aan de hand.... het maakte alleen een hoop lawaai! 

Ik kijk alweer uit naar 'ons' nieuwjaarsconcert... daar zit ik nog tussen het publiek. Ik hoop met het voorjaarsconcert wel weer mee te kunnen spelen, maar dat is afwachten.... eerst weer fatsoenlijk geluid eruit krijgen en het lang genoeg kunnen volhouden om in elk geval een halve repetitie mee te kunnen spelen. Als eerst het begin er maar is. Als het dan nog niet kan dan komt het later wel! 

Januari is APK-maand..... niet alleen voor mijn auto (moet eigenlijk in januari, maar het wordt februari i.v.m. drukte in de garage en het voordeel is dat het dan volgend jaar ook later is), maar ook voor mij! Naar de diabetesverpleegkundige, dezelfde dag naar de gynaecoloog en deze keer is dat in Hoorn (geen idee waarom, vorige keren was het in Purmerend) en een paar dagen later de neuroloog..... nou... dan hoop ik toch echt door de APK te zijn!  Dan in februari de tandarts nog en dan kan ik er weer even tegen! 

Ik kijk uit naar het voorjaar vanwege het opvrolijken van mijn tuin, maar ik hoop toch nog op een dik pak sneeuw.... ik wil een sneeuwpop maken! 

Desnoods een kleintje!

En ik wil een bbq ..... een eenvoudige en elektrisch! Ik weet dat doorgewinterde bbq-ers dat geen bbq vinden, maar dat maakt mij niet uit. Ik ben niet zo van het vuur! Ik zal het ook niet zo vaak doen, maar dan kan het als ik er zin in heb!  Minder rook van een elektrische, dus minder overlast voor de buren... vind ik ook een prettige bijkomstigheid. Gewoon zo heel af en toe kunnen barbecueën, desnoods onverwachts .... dat is genoeg en dan moet ik niet eerst nog van alles moeten halen om fikkie te kunnen stoken en daar dan weer van overhouden dat ik dan weer ergens moet bewaren tot een volgend keer.... veel te veel gedoe! Nu mijn tuin weer begaanbaar is en het daar het komende jaar nog veel gezelliger gaat worden kan ik dat dan ook eens doen. 
Ik hou het op 'elektriek'. 

En ik ben geen man, dus geen vuur en geen bier.... blijft het vlees over.
Maar ik schrik er ook niet van als het vegetarisch is hoor, ik vind niet alles lekker maar er zijn echt wel vegetarische dingen die ik lekker vind! 
Gewoon wat worstjes en hamburgers.... misschien kip.... salade en stokbrood erbij of patat.... dat kan snel geregeld worden. 

🎆🎇🎆🎇🎆🎇🎆

Er is genoeg om volgend jaar naar uit te kijken.... ik had dit afgelopen  jaar al in mijn hoofd dat ik iets raars wilde doen (nadat ik ziek was geweest).... iets ongewoons.... dat is er nog niet echt van gekomen. Nou ja, mijn verjaardag in Arnhem vieren was wel ongewoon (ik vier het altijd thuis... de hele dag en op de dag zelf!), maar dat is niet zo heel gek en dat was omdat een gewone verjaardag nog even teveel was. Het hoeft ook niet heel raar te zijn, als het maar eens iets heel anders is. Nee, geen parachutespringen, ik heb een gigantische hoogtevrees, dus zoiets wordt het niet. Het kan ook iets zijn waar ik nog nooit geweest ben, of iets voor mijzelf kopen wat ik normaal niet zou doen omdat ik het te duur vind.... ik zie wel.... doe eens gek!
Ik vermoed dat het te maken heeft met o.a. het ziekzijn. Een reactie op alles wat misging het afgelopen jaar. 

Ik wil ook nog afspreken met iemand voor wie 2024 ook geen topjaar was, die lang in ziekenhuis en revalidatiecentrum vertoefde. We spraken toen af dat als  we allebei voldoende opgeknapt zijn dat we dan elkaar weer eens gaan ontmoeten. Dat moet dit jaar gaan gebeuren, dat gaat lukken, leuk! Ze woont ver uit de buurt, dus even langsfietsen is er niet bij.... maar het komt goed, 'het zit in het vat', ik ben het niet vergeten!!!


Iedereen die er voor mij was dit jaar wil ik nog even bedanken.... en ook iedereen in het Dijklander in Purmerend en vooral in Hoorn (daar lag ik langer, dus ken ik daar meer mensen en heb ik daar meer meegemaakt!) en het ambulancepersoneel ..... ik was blij met jullie!!!!! 
Steeds had ik het gevoel dat er alles aan gedaan werd om mij weer op de been te krijgen en daar vertrouwde ik ook helemaal op.... en dat voelt goed!
Ook al was het niet mijn gezondste jaar, de goede ervaringen zorgen ervoor dat het toch een goed jaar was! 2024 laat ik achter mij en stap met goede verwachtingen 2025 in!

Nog heel even en het is zo ver! De jaarwisseling vier ik samen met Edwin, Geurtje en Wesley.

Ik wens iedereen een geweldig 2025 toe,
 met veel geluk, vrolijkheid en gezondheid...... maar vooral
TEVREDENHEID
en
 VERDRAAGZAAMHEID! 

En pas op met vuurwerk!!!

Afscheid van 2024 deel 2

  In augustus mocht ik dus weer autorijden en broer zette mijn autootje weer keurig voor de deur..... ook dat was eindelijk weer mogelijk want mijn 'oprit' was weer keurig bestraat.... hoera! Dat werd tijd! Ik verwachtte geen werkzaamheden meer waarvoor er tegels uit moesten, dus nu kon het.
Voor en achter is het ontzettend opgeknapt. (Achteraf moesten er toch weer een paar tegels uit toen mijn glasvezel niet werkte....grrrrr).

 

Geleidelijk aan lukten er steeds meer dingen, maar het was allemaal nog behoorlijk beperkt.... ook al was ik best tevreden.  Toch nog steeds sneller moe dan voor die tijd, vaak lichte hoofdpijn, veel slapen, concentratieproblemen, gevoel van zwakte, dingen vergeten, soms wazig zien, anders lopen (een beetje onzeker.... ik stond wel stevig, maar het voelde niet stevig en evenwicht was ook niet optimaal), zwakke mondspieren waardoor saxofoonspelen niet lukte en ik soms ook wat moeilijker sprak (kwam steeds minder vaak voor) en later kwamen er huidproblemen bij,  maar goed..... al die dingen konden ook van het epilepsiemedicijn komen en het was vrijwel zeker dat ook mijn haaruitval daarvan kwam en het haaruitval ging niet over een paar haren, maar soms hele plukken. Het medicijn heeft een naam die begint met leve.... nou, laat dat deel er maar af.... dat klink veel te jubelend.... de rest van de naam doet mij een beetje denken aan tiramisu .... nou, dat heb ik liever.... dus leve tiramisu 😂, heerlijk!
Ik leek wel een hond in de rui.... de stofzuiger maakte overuren. Maar goed, ik had veel haar, de kapster dunde dat altijd voor minstens de helft uit, dus er bleef nog genoeg over voorlopig.... alleen moest ik het anders laten knippen, de lange lok van mijn asymmetrische kapsel was wel een erg dun sliertje geworden, dus dan maar alles kort en uitdunnen was niet meer nodig. Ik was niet bang om kaal te worden.... ik verwachtte dat het zover niet zou komen en als dat wel zo zou zijn.... pech gehad.... misschien staat het wel leuk en het is in elk geval gemakkelijker te onderhouden. Ik realiseerde mij wel dat ik er misschien anders over zou denken als het echt zover kwam, maar ik ging er vanuit dat ik het geen echt probleem zou vinden.... liever niet natuurlijk, maar ook geen ramp! Ik gebruikte die medicijnen nog steeds, dus het was afwachten hoeveel haar ik kwijtraak. Maar..... het was tijdelijk ..... ik heb er natuurlijk van alles over opgezocht en als het van die medicijnen komt is het tijdelijk, maar gaat het wel nog een tijd door als ik na langzaam afbouwen gestopt ben met dat medicijn ..... maar..... toen ik toch maar vast begon af te bouwen viel er na een tijdje steeds minder haar uit, dus ik kan denk ik wel met zekerheid kan zeggen dat het van dat medicijn kwam!  Volgens mij werkt dat medicijn mij op meer punten tegen, dus het echte opknappen kan pas beginnen als het helemaal afgebouwd en uitgewerkt is. 
Ik ben altijd snel moe geweest, dat is niks nieuws, maar het is nu erger en ik slaap heel veel en vooral onregelmatig. De huidproblemen die ik later kreeg gebruikte ik allerlei zalven en crèmes voor, want het leek een simpel iets. Alles leek te helpen.... voor een paar dagen! Daarna werd het weer erger. Toen het te lang duurde dacht ik op een vrijdag: 'ik stop met al die smeersels.... ik bel volgende week de dokter... maandag of dinsdag!' En in het weekend werd het minder.... zonder die smeersels, maar ik was toen ook al verder gegaan met afbouwen van het medicijn, al een week of 5 daarvoor had ik de tweede stap gezet! Zou dat dus ook door het medicijn gekomen zijn? Ik las wel iets over huidproblemen, maar of dit daaronder viel.... geen idee. Die zondag was het duidelijk veel minder tot mijn verbazing.  In elk geval was ik blij... ik kon even afwachten met een afspraak maken en hoefde niet hals-over-kop helemaal met dat medicijn te stoppen en het afbouwen ging nu nog langzamer dan gebruikelijk is.... dat voelt wel zo veilig!  

Alles met elkaar ging het dus wel steeds beter en waren er genoeg dingen om blij van te worden.... al die lieve mensen overal, het weer mogen autorijden, mijn opgehoogde oprit, mijn gefatsoeneerde achtertuin.... eerst het onkruid weg en toen opnieuw bestraat.... alle sinkholes en hobbels weg en een keurig opstapje bij de achterdeur.... de rest hoefde dan niet veel omhoog, zodat ik het niet veel hoger had dan beide buren en het achterpad, maar geen touwladder nodig had om van binnen naar buiten en v.v. te klauteren!  Ik had al veel leuke dingen gekocht om de boel op te fleuren en bankjes om er voor en achter één neer te zetten, maar dat komt in het voorjaar wel.... de achtertuin was in september klaar.... herfst dus.... ook al kan het dan nog heel mooi weer zijn, het leek mij handiger om de rest in het (vroege) voorjaar te gaan doen. Wel alvast wat, maar het meeste pas later! En dan komt er ook een nieuw hek achter.

Ook blij met lieve cadeautjes, zoals bloemen en planten en een armbandje om mij op te vrolijken, gelukspoppetjes, leuke kaarten, bijna allemaal volgeschreven met lieve dingen.....TOP! 
Ik probeerde veel mensen via de app in te lichten als er wat te melden viel over mijn gezondheid, maar ik vergat wel eens iemand....het waren er ook wel veel, maar vrijwel allemaal lezen ze mijn weblog, dus zo bleven ze ook op de hoogte. Sorry, ik had wat veel aan mijn hoofd en geheugen was/is nog niet in conditie! 
Heel raar misschien, maar hoewel ik behoorlijk ziek was en vervelende dingen meemaakte kijk ik toch niet terug op die tijd alsof het één en al ellende was...... ik heb in die tijd best veel gelachen en ben vaak blij geweest, ik bleef positief (niet moeilijk met zoveel lieve mensen om mij heen en in het ziekenhuis mensen die mij het gevoel gaven er alles aan te doen om mij op te lappen).... alles  bij elkaar was het dus best een goed jaar.... met wat nare dingen. En de naarste periode heb ik na een tijdje ook achter mij kunnen laten, ik heb er er lang moeilijk mee gehad en kon in die tijd overal om huilen (maar tussendoor nog steeds ook vrolijk en blij, maar emotioneel nogal zwak en wisselend en dat deed mij verder duidelijk geen goed).... maar het is zo het is, ik kan er niks aan veranderen, het is gebeurd, over en sluiten maar! 

Gelukkig blijf ik altijd de mooie dingen ook zien en dat maakt dat ik veel aan kan..... vooral dingen waar niemand wat aan kan doen, waar ik niemand en ook mijzelf niet de schuld van kan geven. Die dingen heb je maar te accepteren en dat kan ik gelukkig! Het ziekzijn overkwam mij gewoon..... en ik ben altijd een kneusje geweest, dus ik schrik er niet zo snel van als ik eens flink beroerd ben. Deze keer ging het alleen niet vanzelf over..... maar ja..... dat gebeurt gewoon. En dat ik wat laat was met een dokter bellen..... ik denk eigenlijk dat het niet veel uitmaakte.... meestal kom je  niet langs de 'waakhond' en moet je het 'nog even aankijken'...... nu liet ik het zover komen dat meteen alle alarmbellen gingen rinkelen en dan is er wel meteen een dokter. Ik snap best dat ze het druk hebben en niet graag onnodige afspraken hebben, maar een assistente is geen arts en als zij denkt te weten wat ik heb terwijl het er totaal niet op lijkt (is mij eerder overkomen) en mag ik niet komen dan word ik niet enthousiast om een volgend keer te bellen en te proberen langs die waakhond te komen. Toen ik ziek was deed ze het prima, maar dat is dus niet altijd het geval en ik denk echt dat als ik eerder gebeld had dat ik er niet langs gekomen was.  

Mijn 70ste verjaardag vierde ik in kleine kring in Arnhem, ik was nog niet toe aan een huis vol visite. Dat was heel leuk en gezellig..... heerlijk om weer in Arnhem te zijn. In de vakantieperiode was er door alle toestanden niks van gekomen en ik had er juist zo naar uitgekeken, maar nu was ik er toch.... en al aardig opgeknapt, dus ik kon toch een heel klein beetje winkelen. Af en toe ergens anders naartoe. Musea sloeg ik nog even over, maar de vele parken maakten dat ik bij mooi weer ook heerlijk kon wandelen en waar veel bankjes staan .... en een paar van die parken zijn dichtbij Edwin zijn huis.... net als de mooie heemtuin.

Heerlijk om weer in die omgeving te zijn, lekker ontspannen, ik hoefde bijna nergens rekening mee te houden..... ik kwam even echt tot rust, dat had ik nodig! 

En er hoorde een heerlijk etentje bij, heel gezellig en lekker: En het toetje namen we dan weer ergens anders. 

Al voor mijn verjaardag kreeg ik cadeaus, ook per post! En bij thuiskomst lagen er ook cadeaus in de brievenbus en heel veel kaarten. Één kaart was naar Edwin zijn adres gestuurd, zodat ik hem precies met mijn verjaardag had, ook heel leuk! 

Weer thuis was die maand de officiële opening van het nieuwe verenigingsgebouw. Ons eigen clubhuis was al afgebroken en nu wordt dit ons nieuwe 'honk'.

 Ik had dit jaar veel verjaardagen overgeslagen, dat kon even niet anders, maar na mijn verjaardag ging ik weer overal naartoe..... iemand had het zelfs speciaal aangepast voor mij omdat ik nu echt niet meer in het donker rij..... ik kwam nu lunchen.... heerlijk en gezellig! 
Diezelfde dag nog een verjaardag..... dat was wat veel, maar het lukte. Daarna wel weer een paar dagen bijkomen maar dat is niet anders, dat gaat ook wel weer over verwacht ik. 
Een verjaardag bij een ander is anders dan thuis .... kan ook druk zijn, maar dan blijf ik niet zo lang en ik hoef zelf niets of weinig te doen. 

Ook heel leuk, Edwin en Wesley vierden hun verjaardag hier bij mij! Dan hoefde ik niet naar Arnhem te reizen, ze namen zelf van alles mee en het was gewoon met z'n viertjes. Ik heb alleen gekookt voor ze, de rest deden ze zelf. (ze zijn 6 en 7 november jarig, dus vieren het altijd samen). 
Kort daarvoor had Wesley een ongelukje gehad op zijn werk en was daar goed verbonden. Thuisgekomen kreeg hij in bed toch nog een slagaderlijke bloeding en moest hij snel naar het ziekenhuis.... ook dat is gelukkig goed gekomen. 

Voor ik ziek was ging ik met met P. naar de 'Kleine komedie' in Amsterdam naar een cabaretvoorstelling

 en eind augustus naar het concertgebouw met DJ Bert.

Helaas moest ik Yentl & de Boer (in mei) in Carré afzeggen waar ik met beide mensen naartoe zou gaan, maar dat is gewoon pech, het was te kort na alle toestanden. Maar ik heb dus toch wel leuke dingen meegemaakt! En in januari was ik al naar één van de korendagen in Paradiso geweest waar DJ Bert zong, ook altijd leuk.
Ik ging als toeschouwer naar concerten van mijn eigen muziekvereniging..... niet meespelen, maar toch aanwezig zijn, dat voelt al een beetje goed. Natuurlijk ging ik in december naar het kerstconcert van de club. en dat was heel leuk. 4 januari het nieuwjaarsconcert, daar ga ik natuurlijk ook naartoe.

Ook ben ik blij dat Wesley na een tussenjaar toch begonnen is aan zijn studie (voor wie het niet weet.... Wesley is de zoon van Geurtje en dus mijn bonuskleinzoon). Veel succes Wesley!!!

Na mijn verjaardag kreeg ik toen ik thuis kwam toch nog verjaardagsvisite met een mooi cadeau. We maakten er een verjaardagslunch van, wat erg gezellig was..... meer een lunchbuffet, dat is handiger. 
 En toen was er de maand erop weer een etentje, aangeboden door een vriendengroepje, ook nog voor mijn verjaardag... we hebben heerlijk gegeten, bedankt mensen!!!  Ze hadden ook nog allerlei cadeautjes mee met allerlei teksten die aan dingen herinnerden die we eerder meemaakten, geweldig!

En zelf in december kreeg ik nog een cadeau..... voor iemand die het niet vierde heb ik dus erg veel gehad. Dat zijn toch dingen om blij van te worden? Niet vanwege de cadeaus op zich, maar vooral omdat het lief en attent is..... maar het waren erg veel leuke cadeaus waar echt over nagedacht was en alles was leuk, lief en handig!  

Kort daarvoor was ik met P. naar een jubileumconcert van het koor van B. geweest. Heel leuk, we hebben genoten. Ondanks dat P. door een eerdere val nauwelijks kon lopen en wij beiden slecht zien in het donker zijn wij er toch gekomen, zelfs toen de politie ons daar niet de weg kon wijzen.
Als P. zegt dat ze komt dan komt ze ook, al kost het nog zo veel moeite. En de reis was natuurlijk weer een feest.... zoveel gelachten. Ik had daarna wel een paar dagen nodig om bij te komen (net als P.), maar dat had ik er graag voor over! 

En met Kerst ging ik weer naar Arnhem ..... heerlijk. Dat was weer heel gezellig en ik ging met een tas met cadeautjes heen en kwam ook weer met een tas met cadeautjes terug. Zoveel leuke dingen gekregen, helemaal top! Het zijn toch altijd leuke dagen, ik hou ervan. 

Maar dat ging bijna nog mis.... kort voor Kerst kreeg ik verschijnselen van een blaasontsteking......  maar het was geen blaasontsteking! Ik keek het eerst nog even aan, maar de 4de dag liet ik het toch maar controleren.... en er werd niks gevonden, helemaal schoon. Dat voelde nogal dubbel.... natuurlijk wil ik niet graag een blaasontsteking, maar daar kan wel wat aan gedaan worden. Dan word ik niet blij van weer antibiotica, maar als het nodig is...oké. Maar dat had nu geen zin, dus ik sprak af dat ik het dan nog maar even af zou wachten. Er werd dus niks aan gedaan omdat niet duidelijk was wat er aan de hand was. En het is natuurlijk prettiger als het wel snel verholpen kan worden.
Maar.... gelukkig ging het vanzelf al snel beter, dus kon ik gewoon naar Arnhem.
De terugreis na Kerst ging anders dan anders.... ik checkte in... poortje ging open en weer dicht en er stond dat ik mijn kaart opnieuw moest aanbieden. Ja maar.... ik wil niet 2 keer inchecken en het poortje was even opengegaan! Natuurlijk kan 2 keer inchecken niet, maar daar dacht ik toen niet aan. 
Maar ik ging dan maar voor een keuzedag (gratis reizen, ik krijg er 7 per jaar bij mijn abonnement), dan zat ik altijd goed .... ook dom, want als ik al ingecheckt had werd dat er echt niet achteraf weer afgetrokken, maar ja.... logisch denken is soms moeilijk. 
De automaat gaf aan dat ik al ingecheckt was. Echt? Maar ik sta wel aan de verkeerde kant van de poortjes!!!! Toch maar gokken dat het klopte en naar de trein.... ik sneakte achter iemand aan door de poortjes en was binnen, ik voelde mij een zwartrijder. Naar het perron.... de trein was er al vroeg en er stond een conducteur ... even vragen of de conducteur het kon controleren. Die moest de apparatuur nog opstarten, ik zou de eerste zijn die hij die dag controleerde. Het opstarten duurde lang "Ga maar vast in de trein zitten, dan kom ik later wel" "Ach, die trein vertrekt nog niet en ik vind altijd wel een plekje". Ineens gaf de apparatuur aan dat het begon op te schieten. Ondertussen even praten, hij vroeg waar ik naartoe ging en dat soort dingen. Ja, hij kon controleren en ik was inderdaad ingecheckt! "Ga maar lekker in de eerste klas zitten, ik zeg het wel tegen mijn collega!" zei hij. Dat was aardig.... en ik zocht een eerste klascoupé.... lekker ruim, comfortabel en rustig.

Zijn collega kwam controleren en zij wist het inderdaad al. Vlak voor een station remde de trein ineens heel stevig. Rustig kondigde de conducteur aan dat we bijna op dat station waren, maar dat de remmen even gecontroleerd moesten worden.... ik zag allemaal grijnzende gezichten om mij heen. De bus naar huis...... mijn kaart wilde niet inchecken (het uitchecken bij de treinen was probleemloos verlopen)....... uiteindelijk lukte het...pfff.... raar!

Thuis even een tukkie doen

en toen naar een verjaardag..... de bus die ik wilde en waar ik ruim op tijd voor was viel uit.... dat gebeurt heel vaak. Het was koud, maar ik had gelukkig een warme muts op!

De verjaardag was heel leuk..... altijd gezellig daar! Toch goed om daar naartoe te gaan. Ik maakte het niet al te laat, maar ongemerkt was ik er toch langer dan ik van plan was. Een teken dat het leuk was!

Een vreemde dag.... rommelig, maar ook leuk en in elk geval vermoeiend, maar de volgende dag kon ik bijkomen!

Al met al ben ik dus toch positief over 2024! Het jaar bracht ook veel goede en leuke dingen.
Het ging echt niet allemaal goed, maar het is zeker geen rampjaar, daarvoor gebeurden er ook teveel goede dingen! En bovendien liep het allemaal goed af.... bij mij is het (nog) niet perfect, maar ik ben tevreden. 

Wordt vervolgd.