Afscheid van 2024 deel 2

  In augustus mocht ik dus weer autorijden en broer zette mijn autootje weer keurig voor de deur..... ook dat was eindelijk weer mogelijk want mijn 'oprit' was weer keurig bestraat.... hoera! Dat werd tijd! Ik verwachtte geen werkzaamheden meer waarvoor er tegels uit moesten, dus nu kon het.
Voor en achter is het ontzettend opgeknapt. (Achteraf moesten er toch weer een paar tegels uit toen mijn glasvezel niet werkte....grrrrr).

 

Geleidelijk aan lukten er steeds meer dingen, maar het was allemaal nog behoorlijk beperkt.... ook al was ik best tevreden.  Toch nog steeds sneller moe dan voor die tijd, vaak lichte hoofdpijn, veel slapen, concentratieproblemen, gevoel van zwakte, dingen vergeten, soms wazig zien, anders lopen (een beetje onzeker.... ik stond wel stevig, maar het voelde niet stevig en evenwicht was ook niet optimaal), zwakke mondspieren waardoor saxofoonspelen niet lukte en ik soms ook wat moeilijker sprak (kwam steeds minder vaak voor) en later kwamen er huidproblemen bij,  maar goed..... al die dingen konden ook van het epilepsiemedicijn komen en het was vrijwel zeker dat ook mijn haaruitval daarvan kwam en het haaruitval ging niet over een paar haren, maar soms hele plukken. Het medicijn heeft een naam die begint met leve.... nou, laat dat deel er maar af.... dat klink veel te jubelend.... de rest van de naam doet mij een beetje denken aan tiramisu .... nou, dat heb ik liever.... dus leve tiramisu 😂, heerlijk!
Ik leek wel een hond in de rui.... de stofzuiger maakte overuren. Maar goed, ik had veel haar, de kapster dunde dat altijd voor minstens de helft uit, dus er bleef nog genoeg over voorlopig.... alleen moest ik het anders laten knippen, de lange lok van mijn asymmetrische kapsel was wel een erg dun sliertje geworden, dus dan maar alles kort en uitdunnen was niet meer nodig. Ik was niet bang om kaal te worden.... ik verwachtte dat het zover niet zou komen en als dat wel zo zou zijn.... pech gehad.... misschien staat het wel leuk en het is in elk geval gemakkelijker te onderhouden. Ik realiseerde mij wel dat ik er misschien anders over zou denken als het echt zover kwam, maar ik ging er vanuit dat ik het geen echt probleem zou vinden.... liever niet natuurlijk, maar ook geen ramp! Ik gebruikte die medicijnen nog steeds, dus het was afwachten hoeveel haar ik kwijtraak. Maar..... het was tijdelijk ..... ik heb er natuurlijk van alles over opgezocht en als het van die medicijnen komt is het tijdelijk, maar gaat het wel nog een tijd door als ik na langzaam afbouwen gestopt ben met dat medicijn ..... maar..... toen ik toch maar vast begon af te bouwen viel er na een tijdje steeds minder haar uit, dus ik kan denk ik wel met zekerheid kan zeggen dat het van dat medicijn kwam!  Volgens mij werkt dat medicijn mij op meer punten tegen, dus het echte opknappen kan pas beginnen als het helemaal afgebouwd en uitgewerkt is. 
Ik ben altijd snel moe geweest, dat is niks nieuws, maar het is nu erger en ik slaap heel veel en vooral onregelmatig. De huidproblemen die ik later kreeg gebruikte ik allerlei zalven en crèmes voor, want het leek een simpel iets. Alles leek te helpen.... voor een paar dagen! Daarna werd het weer erger. Toen het te lang duurde dacht ik op een vrijdag: 'ik stop met al die smeersels.... ik bel volgende week de dokter... maandag of dinsdag!' En in het weekend werd het minder.... zonder die smeersels, maar ik was toen ook al verder gegaan met afbouwen van het medicijn, al een week of 5 daarvoor had ik de tweede stap gezet! Zou dat dus ook door het medicijn gekomen zijn? Ik las wel iets over huidproblemen, maar of dit daaronder viel.... geen idee. Die zondag was het duidelijk veel minder tot mijn verbazing.  In elk geval was ik blij... ik kon even afwachten met een afspraak maken en hoefde niet hals-over-kop helemaal met dat medicijn te stoppen en het afbouwen ging nu nog langzamer dan gebruikelijk is.... dat voelt wel zo veilig!  

Alles met elkaar ging het dus wel steeds beter en waren er genoeg dingen om blij van te worden.... al die lieve mensen overal, het weer mogen autorijden, mijn opgehoogde oprit, mijn gefatsoeneerde achtertuin.... eerst het onkruid weg en toen opnieuw bestraat.... alle sinkholes en hobbels weg en een keurig opstapje bij de achterdeur.... de rest hoefde dan niet veel omhoog, zodat ik het niet veel hoger had dan beide buren en het achterpad, maar geen touwladder nodig had om van binnen naar buiten en v.v. te klauteren!  Ik had al veel leuke dingen gekocht om de boel op te fleuren en bankjes om er voor en achter één neer te zetten, maar dat komt in het voorjaar wel.... de achtertuin was in september klaar.... herfst dus.... ook al kan het dan nog heel mooi weer zijn, het leek mij handiger om de rest in het (vroege) voorjaar te gaan doen. Wel alvast wat, maar het meeste pas later! En dan komt er ook een nieuw hek achter.

Ook blij met lieve cadeautjes, zoals bloemen en planten en een armbandje om mij op te vrolijken, gelukspoppetjes, leuke kaarten, bijna allemaal volgeschreven met lieve dingen.....TOP! 
Ik probeerde veel mensen via de app in te lichten als er wat te melden viel over mijn gezondheid, maar ik vergat wel eens iemand....het waren er ook wel veel, maar vrijwel allemaal lezen ze mijn weblog, dus zo bleven ze ook op de hoogte. Sorry, ik had wat veel aan mijn hoofd en geheugen was/is nog niet in conditie! 
Heel raar misschien, maar hoewel ik behoorlijk ziek was en vervelende dingen meemaakte kijk ik toch niet terug op die tijd alsof het één en al ellende was...... ik heb in die tijd best veel gelachen en ben vaak blij geweest, ik bleef positief (niet moeilijk met zoveel lieve mensen om mij heen en in het ziekenhuis mensen die mij het gevoel gaven er alles aan te doen om mij op te lappen).... alles  bij elkaar was het dus best een goed jaar.... met wat nare dingen. En de naarste periode heb ik na een tijdje ook achter mij kunnen laten, ik heb er er lang moeilijk mee gehad en kon in die tijd overal om huilen (maar tussendoor nog steeds ook vrolijk en blij, maar emotioneel nogal zwak en wisselend en dat deed mij verder duidelijk geen goed).... maar het is zo het is, ik kan er niks aan veranderen, het is gebeurd, over en sluiten maar! 

Gelukkig blijf ik altijd de mooie dingen ook zien en dat maakt dat ik veel aan kan..... vooral dingen waar niemand wat aan kan doen, waar ik niemand en ook mijzelf niet de schuld van kan geven. Die dingen heb je maar te accepteren en dat kan ik gelukkig! Het ziekzijn overkwam mij gewoon..... en ik ben altijd een kneusje geweest, dus ik schrik er niet zo snel van als ik eens flink beroerd ben. Deze keer ging het alleen niet vanzelf over..... maar ja..... dat gebeurt gewoon. En dat ik wat laat was met een dokter bellen..... ik denk eigenlijk dat het niet veel uitmaakte.... meestal kom je  niet langs de 'waakhond' en moet je het 'nog even aankijken'...... nu liet ik het zover komen dat meteen alle alarmbellen gingen rinkelen en dan is er wel meteen een dokter. Ik snap best dat ze het druk hebben en niet graag onnodige afspraken hebben, maar een assistente is geen arts en als zij denkt te weten wat ik heb terwijl het er totaal niet op lijkt (is mij eerder overkomen) en mag ik niet komen dan word ik niet enthousiast om een volgend keer te bellen en te proberen langs die waakhond te komen. Toen ik ziek was deed ze het prima, maar dat is dus niet altijd het geval en ik denk echt dat als ik eerder gebeld had dat ik er niet langs gekomen was.  

Mijn 70ste verjaardag vierde ik in kleine kring in Arnhem, ik was nog niet toe aan een huis vol visite. Dat was heel leuk en gezellig..... heerlijk om weer in Arnhem te zijn. In de vakantieperiode was er door alle toestanden niks van gekomen en ik had er juist zo naar uitgekeken, maar nu was ik er toch.... en al aardig opgeknapt, dus ik kon toch een heel klein beetje winkelen. Af en toe ergens anders naartoe. Musea sloeg ik nog even over, maar de vele parken maakten dat ik bij mooi weer ook heerlijk kon wandelen en waar veel bankjes staan .... en een paar van die parken zijn dichtbij Edwin zijn huis.... net als de mooie heemtuin.

Heerlijk om weer in die omgeving te zijn, lekker ontspannen, ik hoefde bijna nergens rekening mee te houden..... ik kwam even echt tot rust, dat had ik nodig! 

En er hoorde een heerlijk etentje bij, heel gezellig en lekker: En het toetje namen we dan weer ergens anders. 

Al voor mijn verjaardag kreeg ik cadeaus, ook per post! En bij thuiskomst lagen er ook cadeaus in de brievenbus en heel veel kaarten. Één kaart was naar Edwin zijn adres gestuurd, zodat ik hem precies met mijn verjaardag had, ook heel leuk! 

Weer thuis was die maand de officiële opening van het nieuwe verenigingsgebouw. Ons eigen clubhuis was al afgebroken en nu wordt dit ons nieuwe 'honk'.

 Ik had dit jaar veel verjaardagen overgeslagen, dat kon even niet anders, maar na mijn verjaardag ging ik weer overal naartoe..... iemand had het zelfs speciaal aangepast voor mij omdat ik nu echt niet meer in het donker rij..... ik kwam nu lunchen.... heerlijk en gezellig! 
Diezelfde dag nog een verjaardag..... dat was wat veel, maar het lukte. Daarna wel weer een paar dagen bijkomen maar dat is niet anders, dat gaat ook wel weer over verwacht ik. 
Een verjaardag bij een ander is anders dan thuis .... kan ook druk zijn, maar dan blijf ik niet zo lang en ik hoef zelf niets of weinig te doen. 

Ook heel leuk, Edwin en Wesley vierden hun verjaardag hier bij mij! Dan hoefde ik niet naar Arnhem te reizen, ze namen zelf van alles mee en het was gewoon met z'n viertjes. Ik heb alleen gekookt voor ze, de rest deden ze zelf. (ze zijn 6 en 7 november jarig, dus vieren het altijd samen). 
Kort daarvoor had Wesley een ongelukje gehad op zijn werk en was daar goed verbonden. Thuisgekomen kreeg hij in bed toch nog een slagaderlijke bloeding en moest hij snel naar het ziekenhuis.... ook dat is gelukkig goed gekomen. 

Voor ik ziek was ging ik met met P. naar de 'Kleine komedie' in Amsterdam naar een cabaretvoorstelling

 en eind augustus naar het concertgebouw met DJ Bert.

Helaas moest ik Yentl & de Boer (in mei) in Carré afzeggen waar ik met beide mensen naartoe zou gaan, maar dat is gewoon pech, het was te kort na alle toestanden. Maar ik heb dus toch wel leuke dingen meegemaakt! En in januari was ik al naar één van de korendagen in Paradiso geweest waar DJ Bert zong, ook altijd leuk.
Ik ging als toeschouwer naar concerten van mijn eigen muziekvereniging..... niet meespelen, maar toch aanwezig zijn, dat voelt al een beetje goed. Natuurlijk ging ik in december naar het kerstconcert van de club. en dat was heel leuk. 4 januari het nieuwjaarsconcert, daar ga ik natuurlijk ook naartoe.

Ook ben ik blij dat Wesley na een tussenjaar toch begonnen is aan zijn studie (voor wie het niet weet.... Wesley is de zoon van Geurtje en dus mijn bonuskleinzoon). Veel succes Wesley!!!

Na mijn verjaardag kreeg ik toen ik thuis kwam toch nog verjaardagsvisite met een mooi cadeau. We maakten er een verjaardagslunch van, wat erg gezellig was..... meer een lunchbuffet, dat is handiger. 
 En toen was er de maand erop weer een etentje, aangeboden door een vriendengroepje, ook nog voor mijn verjaardag... we hebben heerlijk gegeten, bedankt mensen!!!  Ze hadden ook nog allerlei cadeautjes mee met allerlei teksten die aan dingen herinnerden die we eerder meemaakten, geweldig!

En zelf in december kreeg ik nog een cadeau..... voor iemand die het niet vierde heb ik dus erg veel gehad. Dat zijn toch dingen om blij van te worden? Niet vanwege de cadeaus op zich, maar vooral omdat het lief en attent is..... maar het waren erg veel leuke cadeaus waar echt over nagedacht was en alles was leuk, lief en handig!  

Kort daarvoor was ik met P. naar een jubileumconcert van het koor van B. geweest. Heel leuk, we hebben genoten. Ondanks dat P. door een eerdere val nauwelijks kon lopen en wij beiden slecht zien in het donker zijn wij er toch gekomen, zelfs toen de politie ons daar niet de weg kon wijzen.
Als P. zegt dat ze komt dan komt ze ook, al kost het nog zo veel moeite. En de reis was natuurlijk weer een feest.... zoveel gelachten. Ik had daarna wel een paar dagen nodig om bij te komen (net als P.), maar dat had ik er graag voor over! 

En met Kerst ging ik weer naar Arnhem ..... heerlijk. Dat was weer heel gezellig en ik ging met een tas met cadeautjes heen en kwam ook weer met een tas met cadeautjes terug. Zoveel leuke dingen gekregen, helemaal top! Het zijn toch altijd leuke dagen, ik hou ervan. 

Maar dat ging bijna nog mis.... kort voor Kerst kreeg ik verschijnselen van een blaasontsteking......  maar het was geen blaasontsteking! Ik keek het eerst nog even aan, maar de 4de dag liet ik het toch maar controleren.... en er werd niks gevonden, helemaal schoon. Dat voelde nogal dubbel.... natuurlijk wil ik niet graag een blaasontsteking, maar daar kan wel wat aan gedaan worden. Dan word ik niet blij van weer antibiotica, maar als het nodig is...oké. Maar dat had nu geen zin, dus ik sprak af dat ik het dan nog maar even af zou wachten. Er werd dus niks aan gedaan omdat niet duidelijk was wat er aan de hand was. En het is natuurlijk prettiger als het wel snel verholpen kan worden.
Maar.... gelukkig ging het vanzelf al snel beter, dus kon ik gewoon naar Arnhem.
De terugreis na Kerst ging anders dan anders.... ik checkte in... poortje ging open en weer dicht en er stond dat ik mijn kaart opnieuw moest aanbieden. Ja maar.... ik wil niet 2 keer inchecken en het poortje was even opengegaan! Natuurlijk kan 2 keer inchecken niet, maar daar dacht ik toen niet aan. 
Maar ik ging dan maar voor een keuzedag (gratis reizen, ik krijg er 7 per jaar bij mijn abonnement), dan zat ik altijd goed .... ook dom, want als ik al ingecheckt had werd dat er echt niet achteraf weer afgetrokken, maar ja.... logisch denken is soms moeilijk. 
De automaat gaf aan dat ik al ingecheckt was. Echt? Maar ik sta wel aan de verkeerde kant van de poortjes!!!! Toch maar gokken dat het klopte en naar de trein.... ik sneakte achter iemand aan door de poortjes en was binnen, ik voelde mij een zwartrijder. Naar het perron.... de trein was er al vroeg en er stond een conducteur ... even vragen of de conducteur het kon controleren. Die moest de apparatuur nog opstarten, ik zou de eerste zijn die hij die dag controleerde. Het opstarten duurde lang "Ga maar vast in de trein zitten, dan kom ik later wel" "Ach, die trein vertrekt nog niet en ik vind altijd wel een plekje". Ineens gaf de apparatuur aan dat het begon op te schieten. Ondertussen even praten, hij vroeg waar ik naartoe ging en dat soort dingen. Ja, hij kon controleren en ik was inderdaad ingecheckt! "Ga maar lekker in de eerste klas zitten, ik zeg het wel tegen mijn collega!" zei hij. Dat was aardig.... en ik zocht een eerste klascoupé.... lekker ruim, comfortabel en rustig.

Zijn collega kwam controleren en zij wist het inderdaad al. Vlak voor een station remde de trein ineens heel stevig. Rustig kondigde de conducteur aan dat we bijna op dat station waren, maar dat de remmen even gecontroleerd moesten worden.... ik zag allemaal grijnzende gezichten om mij heen. De bus naar huis...... mijn kaart wilde niet inchecken (het uitchecken bij de treinen was probleemloos verlopen)....... uiteindelijk lukte het...pfff.... raar!

Thuis even een tukkie doen

en toen naar een verjaardag..... de bus die ik wilde en waar ik ruim op tijd voor was viel uit.... dat gebeurt heel vaak. Het was koud, maar ik had gelukkig een warme muts op!

De verjaardag was heel leuk..... altijd gezellig daar! Toch goed om daar naartoe te gaan. Ik maakte het niet al te laat, maar ongemerkt was ik er toch langer dan ik van plan was. Een teken dat het leuk was!

Een vreemde dag.... rommelig, maar ook leuk en in elk geval vermoeiend, maar de volgende dag kon ik bijkomen!

Al met al ben ik dus toch positief over 2024! Het jaar bracht ook veel goede en leuke dingen.
Het ging echt niet allemaal goed, maar het is zeker geen rampjaar, daarvoor gebeurden er ook teveel goede dingen! En bovendien liep het allemaal goed af.... bij mij is het (nog) niet perfect, maar ik ben tevreden. 

Wordt vervolgd.