Weer een beetje beter..... we komen er wel!

Zo geleidelijk aan staan mijn pootjes al wat steviger op de aardbodem. Net meer als een pasgeboren veulen, maar nu nog net iets minder vast dan ik gewend was. 
Dat wordt vanzelf nog wel beter. Ik kan steeds meer aan..... ook de wat langere telefoongesprekken, al hangt het er wel vanaf wie ik aan de lijn heb. Er zijn mensen bij wie ik alles kwijt kan, met wie ik kan lachen, maar zo nodig ook huilen. Die het horen als ik moe wordt, die mij begrijpen..... dat zijn de mensen met wie ik wat langer kan kletsen.... maar ook dat is per keer verschillend. En dat zijn nou juist de mensen die dat ook begrijpen! Ik hou de boot nog een beetje af, als iedereen belt hang ik de hele dag aan de telefoon en dat red ik nog niet, dus ik beperk het tot die paar mensen die goed aanvoelen wat wel en niet kan. De rest stuurt maar een berichtje, daar ben ik ook blij mee en dat beantwoord ik als het mij uitkomt. Soms is dat zelfs ook nog even teveel..... hoe lief ook.....soms moet ik even stoppen. 

Woensdag, precies een maand nadat ik ziek werd (wat toen nog leek mee te vallen) had ik al 2 bakken kleding uitgezocht waarvan dinsdag zelfs al een deel van naar een kledingbak was gebracht. 
Ik was al een paar keer naar buiten gegaan naar de vuilcontainer en deze woensdag voelde ik het zonnetje.... niet fel, gewoon lekker. Ik bleef even bij de voordeur staan..... even de zon op mijn gezicht. Ik had een klapstoel in de buurt, maar het was niet nodig, gewoon even staan en de zon mild op mijn huid voelen. 
De hele dag staat hier de achterdeur open.... af en toe alles tegen elkaar, lekker doorwaaien. Ik slaap niet veel meer overdag, maar woensdag was het even nodig, mijn nacht was iets korter geweest en ik was aan een tukkie toe. Ik werd wakker van de regen die tegen de ramen kletterde.... snel de deur dicht, want het regende in..... nou ja, dat droogt wel weer. Een paar duidelijke donderklappen volgden. 
's Morgens was ik gebeld door de diabetesverpleegkundige met wie ik eigenlijk een afsprak had, maar dat kon natuurlijk niet doorgaan..... ik was ook niet langs het lab geweest wat altijd een week ervoor moet. Nieuwe afspraak gemaakt en even gekletst..... ze is altijd erg aardig en begripvol... en niet overdreven streng. Er zijn natuurlijk duidelijke regels, maar ze vind dat je daar ook wel eens van mag afwijken als je bijvoorbeeld jarig bent of zo. 
Meteen daarna belde de huisarts..... ook even gepraat..... duidelijke afspraken gemaakt wanneer ik bellen moet e.d. en hoe de verdere vooruitgang moet zijn. Over hoe alles ging en wat achteraf gezien anders gemoeten had, maar achteraf weten we alles. Hij had overleg gehad met een internist en dan kan hij achteraf wel zeggen dat hij mij misschien een dag eerder al had moeten afvoeren naar het ziekenhuis, maar hij kon onmogelijk weten dat er zoveel mis was. Dus dat vind ik geen probleem.... ik vind dat hij er alles aan gedaan heeft. Over mijzelf..... hij weet heel goed dat je op dergelijke momenten gewoon anders denkt. Je bekijkt het van de andere kant.... en je brein werkt gewoon niet als anders. Veel mensen die in zo'n situatie komen reageren niet altijd zoals eigenlijk zou moeten.... ook mensen die het normaal echt wel weten. Dat vond ik wel goed om te horen.... ik had dat zelf ook wel door, maar om dat van hem te horen was goed. 
Kort daarna belde broer en daarna een nichtje wat een heel gezellig gesprek was. Daarna was ik aan het tukkie toe. 
Eten gaat steeds beter..... ik eet eigenlijk wat teveel fruit, maar ik heb op dit moment zoveel fruit dat dat maar even moet/mag. Ik kan beter teveel suiker binnenkrijgen van fruit dan van chocola
Ik had al aardbeien en appels in huis, de kleine banaantjes waren net op en toen werd er door buren een flinke doos met fruit gebracht waar van alles in zat...... ja, dan eet ik toch wat meer fruit en verdeel de druiven (die het zoetst zijn) zoveel mogelijk over de dagen. 

Ik heb al even gestofzuigd.... niet de hele kamer, maar even op plekken waar nou eenmaal altijd de meeste kruimels en anders troepies liggen..... dat voelde goed! 
Ik ben steeds sneller bij de voordeur. 
Vanavond maar eens goed mijn voeten verzorgen, want mijn teennagels zijn zo lang dat ik Piposchoenen nodig heb..... dat zijn dingen die er bij ingeschoten zijn. 
Ik heb dinsdag voor het eerst weer tv gekeken..... nou ja, meer geluisterd dan echt gekeken, maar toch.... weer een stukje normaler leven. 
De folders bekijk ik niet.... ik vind het altijd heerlijk om te kijken wat voor leuke aanbiedingen er zijn (liever de folder dan de site), maar ik kan er toch niet naartoe.... dan wil ik niet weten wat ik mis. Het gaat dan gewoonlijk om non-food artikelen bij winkels als Dirk v.d. Broek, Action en Wibra ..... winkels die ik niet in mijn eigen woonplaats heb.... artikelen die ik eerst wil bekijken of ik het echt wel wil hebben en meestal wel leuk, maar niet belangrijk! Bovendien vaak snel uitverkocht. Daar stuur ik een ander niet naartoe.... er zijn veel belangrijker dingen en bovendien vallen de artikelen in het echt soms tegen, dat kan ik een ander niet laten beoordelen.... dus gewoon niet kijken, dan mis ik het niet! 
De verdorde kruidenplantjes heb ik ook al opgeruimd en de andere planten hebben eindelijk een slok water gekregen..... ik zag dat ze dankbaar waren, van puur plezier veerden hun bladen een stukje omhoog en volgens mij zwaaiden ze zelfs. 
Ik loop nog steeds in frisse nachthemdjes rond, lekker handig, maar daar wil ik binnenkort ook een eind aan maken..... hup, in de kleren, zodat ik als ik fut heb zo naar buiten kan. 
Even bij de deur in mijn nachthemd vind ik geen probleem, maar als ik iets verder ga dan wil ik toch wel fatsoenlijk gekleed zijn. Het hoeft niet mooi te zijn.... maar wel iets anders dan nachtkleding.

 

Zo blij met al die mensen die altijd willen helpen. Het is niet altijd nodig, maar ineens kan het wel nodig zijn en dan weet ik jullie zeker te vinden. Het idee dat er zoveel mensen achter de hand zijn als het nodig is voelt goed! Sommige dingen kan ik zelf en is ook beter om zelf te doen, andere dingen zijn nog niet nodig. Mijn eerste hulp bij boodschappen woont dichtbij, komt langs mijn huis op weg naar haar eigen woning en werkt bij AH....... voor haar is het echt niet veel moeite om het even langs te brengen en als het nodig is maak ik daar dankbaar gebruik van. Kan ze een keer niet dan zijn er nog veel anderen die het willen halen en zo nodig trek ik echt wel aan de bel. Maar zoals het nu gaat gaat het prima, ik laat niet iemand onnodig iets halen. Ik heb een waslijst van mensen die iets willen doen.... geloof mij, ik ben er blij mee dat ik zoveel in reserve heb, maar best kans dat veel mensen niet eens aan de beurt komen. Dan nog ben ik blij dat ik zoveel mensen heb als reserve! Het kan zomaar eens gebeuren dat ik iets dringend nodig heb en het zelf nog niet kan halen en dat de één na de ander niet thuis is of andere afspraken heeft...... dan is het goed te weten dat er nog veel meer mensen op mijn lijstje staan..... dus nodig of niet...BEDANKT HIERVOOR! 

Maar ik ben 'in training'....... zodra het kan ga ik zelf weer naar de winkel..... evt. met rollator. Alleen als het ook echt kan, maar die tijd komt zeker. Van alleen op de bank hangen knap ik niet op, dus steeds kijken wat kan, steeds een beetje meer...... het komt goed! 

Gebruikt u medicijnen? Nee hoor, dat lijkt maar zo 😂😁😂😁

 Die eerst dagen in het ziekenhuis ben ik zo vaak met bed en al door de gangen gerold dat ik het gevoel had alsof ik verplaatst werd zodra ik mijn ogen dicht deed. 
Het was geen vervelend gevoel en ik kreeg er ook beelden bij.
In gedachten zag ik iemand achter mijn bed rennen..... in werkelijkheid hadden ze ook vaak een behoorlijk tempo.
De beelden werden steeds gekker...... na een tijdje was er een fiets aan mijn bed vastgemaakt en zo fietste iemand met mij door de gangen...... ineens zat de dochter van mijn vriendin op die fiets.... nou, die trapte stevig door! Het ging zover dat iemand met mij door Hoorn ging fietsen. Het waren leuke beelden! Al die tijd was ik mij er wel van bewust dat het niet echt was, maar ik vond het wel leuk, dus deed mijn best niet om die malligheid uit mijn hoofd te verdrijven. Zo kan je dus plezier hebben met niks..... alleen je gedachten! Later verdween het, vooral toen een rolstoel mijn vervoermiddel werd. Alle mensen die bedden en rolstoelen met mensen erin vervoeren zijn vrijwilligers..... zij leggen vele kilometers per dag af en dat allemaal om ons een plezier te doen.....HULDE! Eigenlijk gek dat het nodig is, maar blij dat ze er zijn! 
Iedereen heel erg bedankt en het gaat echt al een stuk beter.... mijn krachten komen terug, er is weer wat energie en dat gaat allemaal nog veel beter worden. 

De post bracht mij nog een paar erg leuke kaarten, waarvan 1 nagestuurd uit Hoorn. Heerlijk die leuke kaarten, bedankt!
Verder een afspraak in juni bij de poli chirurgie in Purmerend. Geen idee waarom, ik ben tot nu toe alleen in Hoorn bij chirurgie geweest..... misschien handig als ze volgende keer dat erbij zetten. 
Ik mag online inchecken of met een QR-code, ik beide gevallen krijg ik een QR-code waarmee ik mij bij een aanmeldzuil kan melden dat ik aanwezig ben.... dit is zo echt niet mijn ding! 
Volgens mij moeten er nog meer afspraken komen, zowel in Hoorn als in Purmerend, ik zou alles thuisgestuurd krijgen.... dat zal dan nog wel komen. Doordat het nogal eens veranderde ben ik het spoor een beetje bijster, ik weet dat de galblaas er nog uit moet, ik weet dat er nog een mri komt,  ik weet dat ik nog naar een gynaecoloog moet en naar de neuroloog. Eind mei heb ik een belafspraak met een chirurg in Hoorn die ik wel al ken, dat zal ongetwijfeld over de galblaas gaan....  het is maar goed dat ik een royale agenda heb! Maar even op het patiëntenportaal van het ziekenhuis kijken, misschien dat ik daar wat wijzer van word. 

Daar waren meer afspraken te zien.... een belafspraak met de neuroloog en een afspraak voor een EEG. 
De chirurg waar ik naartoe moet is er o.a. voor galblazen, dus dat zal het dan zijn..... maar omdat die afdeling in Hoorn is verbaasde ik mij daarover. 
Nou, ik ben in elk geval weer wat wijzer. 

Als ik geen epileptische aanval meer krijg mag ik over een half jaar weer autorijden..... prima, ik zou het zo kort erna toch niet in mijn hoofd halen om te rijden, ook niet als ik fitter zou zijn. 

Vreemde en leuke voorvallen en ditjes en datjes

Toch weer een blog..... ik kan het niet laten! 
Maar...... niet te lang achter elkaar! Het was een rustige dag, dus het kon best af en toe.Het is voor mij ook een dagboek.... dus ik kan hier even alles op een rijtje zetten wat ik even vergeten was.... voor mijzelf, maar iedereen mag meelezen. 
Mijn gedachten kan ik hier plaatsen..... er is de afgelopen weken heel wat door mij heen gegaan. 

***************

 Op een late avond kwam er een dokter op mijn kamer:"Sorry dat ik zo laat stoor, maar we hebben elkaar op de SEH gezien"  Ik keek haar verbaasd aan "Ja, u heeft natuurlijk zoveel gezichten gezien, ik snap dat u het niet meer weet. U bent hartpatiënt" " Nee, ik ben geen hartpatiënt" Ze keek...."U heeft een drain gekregen en een infuus..... "  Nou, daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben, dat ziet een blinde kip nog!  Er kwamen nog wat algemene vragen over benauwdheid en ze ging er vandoor. Ik dacht na...... ik had in dit ziekenhuis niet op de SEH gelegen, dat was in Purmerend en al een paar dagen geleden, ze is in de war....zij en niet ik! 
Later bleek er ondertussen vlakbij mij nog een mw, Dekker te liggen (en er kwam ook nog een meneer Dekker bij).

Post..... eentje met een voor mij onbekende afzender...... geadresseerd aan Mw. A. Dekker zonder kamernummer,,,,, toch maar kijken..... misschien iemand die ik op een verjaardag heb ontmoet en waarvan ik de naam niet weet of zoiets. 
Een prachtige zelfgemaakt kaart: 'Lieve Amy...'   ik kon er echt geen Ans van maken, dus ik gaf hem terug....'sorry, ik heb hem al open gemaakt'. De volgende dag: Post..... dezelfde kaart..... nog eens bekeken, ik las nog steeds Amy.... wonderlijk. Als hij wel voor mij was.... sorry lieve afzender, dan heb ik het niet goed begrepen, maar ik zag wel dat het een prachtige kaart was.

In Purmerend lag naast mij een vrouw die Engels en Duits door elkaar sprak wat de verstaanbaarheid niet bevorderde. Ze bleek Duitse te zijn. In mijn beste Duits sprak ik haar aan en legde haar uit dat mijn Duits niet best was.... ik kan mij redden, versta het meestal wel, maar ik maak veel fouten. 
Ik denk dat ze het fijn vond om Duits te kunnen praten. Ze vertelde dat ze op vakantie was en al snel last kreeg van haar benen wat epilepsie was. Ze was op een park in de buurt.... ik wist meteen welk park en ben in verschillende huisjes al eens op bezoek geweest. Ze was blij dat ik wist waar ze het over had. Helaas had ze in de haast haar tanden in het huisje laten liggen.... ze kon er om lachen gelukkig. 
Ze mocht gelijk met mij naar huis...... naar het vakantiehuisje. Maar maandag terug nach Köln. Nauwelijks vakantie gehad. 
Ik raadde haar aan wat foto's van het ziekenhuis te maken en haar naamarmbandje te bewaren als souvenir aus Holland. Dat wilde ze.... een vreemd aandenken, maar toch..... blijvende herinneringen, het was voor haar een rare vakantie, maar toch...... herinneringen. 
Ze verbaasde zich erover dat de Nederlanders zo goed Engels spraken en vroeg hoe dat mogelijk was. Ja, dat krijgen we op school. Ook Duits maar dat laten ze vaak al snel vallen. Haar eigen Engels was slechter dan dat van de meeste Nederlanders. 

Tegenover mij een man die niet veel zei.... stokdoof als hij zijn hoorapparaten nog niet in had. Tot ik doorhad dat het een Volendammer was. Ik vertelde dat ik Monnickendammer was en Volendams wel versta...., niet dat hij tegen mij heel erg Volendams sprak, maar hij hoefde er niet op te letten, dat is toch prettiger denk ik. Hij wist veel over het ontstaan van Volendam en vertelde er graag over..... heerlijk, ik wilde het graag horen. Ook over Monnickendam wist hij veel. Hij had mijn oom gekend en meer mensen die ik ook kende. Hij wist leeftijden van mensen die ik lang niet gezien had, ik vertelde dat mijn man bij Bart Smit was gaan werken toen de derde winkel geopend werd en dat hij er gewerkt had tot hij stierf. Ja, Bart kende hij natuurlijk ook. Dat was even leuk..... ik denk voor allebei. Ook hij mocht gelijk met mij naar huis. Ik kon geen afscheid nemen, want hij werd opgehaald toen ik weg was voor de MRI die niet doorging. Maar misschien kom ik hem nog wel eens tegen in Volendam. 

Potverdorie...... denk ik even lekker te achterdeur open te zetten komt er een joekel van een bromvlieg stuntvluchten in mijn woonkamer maken. Voordeur dan ook maar open, het is warm genoeg, weinig wind en ik heb mijn deken. Die beesten gaan altijd met de wind mee...... maar hij was tegendraads. Ik denk dat hij weg is, maar laat de boel maar even doorwaaien.... ook lekker!

Door het snelle afvallen heb ik enorme kipfilets..... een poelier zou er jaloers op zijn. 
Kan mij lekker niks schelen..... ik draag gewoon korte mouwen of mouwloos als het warm is..... wie het niet zien wil die kijkt de andere kant maar op! Het zal nog wel iets bijtrekken en anders maar niet.....  er zijn belangrijker dingen in het leven! 

Morgen maar eens plantjes water geven..... die zijn ernstig verwaarloosd de laatste weken en de kruiden zijn rijp voor de GFT-bak. Daar komen wel weer nieuwe voor, geen probleem..... binnenkort ruikt het weer lekker naar basilicum en munt en kan ik weer lekker op een sprietje bieslook knabbelen. 

Het viel op...... al mijn kamergenoten hadden groene sokken met witte kruisjes. Dat kan geen toeval zijn..... even gevraagd..... dat zijn antislipsokken van het ziekenhuis. 

Het bevelen geven vanuit mijn bed bevalt goed, ik mag wel uitkijken dat ik er geen gewoonte van maak!

Gezond eten...... over het algemeen eet ik heel gezond, maar ook niet te krampachtig. In drukke of niet-fitte tijden eet ik wel eens iets kant-en-klaars..... maar probeer zo mogelijk wel de beste variant te kiezen. Meestal maak ik alles zelf, nooit half om half..... zelf maken is zonder pakjes en zakjes toevoegingen. Het is of zelf maken of kant-en-klaar! 
Altijd volkoren waar het mogelijk is: Brood, crackers, roggebrood, zilvervliesrijst, volkoren pasta etc. 
Koop ik voor visite witbrood en er is over eet ik dat gewoon. Krijg ik van iemand wat boodschappen en er zit witte pasta bij dan gooi ik dat niet weg. 
Ik voeg zelf nergens zout aan toe..... maar ik koop echt wel eens vleeswaren, een hamburger of wat dan ook waar ongetwijfeld zout in zit.... geen probleem, zoutloos is niet nodig, maar ik voeg zelf niet extra toe. Volkoren is gewoon beter en zeker bij diabetes.... meestal vind ik het ook lekkerder. 
Ik eet regelmatig fruit, maar niet teveel en vooral weinig druiven, die zijn te zoet, daar mag ik maar weinig van. Ik mis de bakjes fruit uit het ziekenhuis..... heel veel soorten in een bakje, heerlijk!
Maar appel, aardbei en af en toe een klein banaantje is prima. 
Peer..... de smaak vind ik lekker, maar de structuur niet. Het perenijsje dat ik kreeg na sedatie was heeeeerlijk. 
Nu wat meer kant-en-klaar. Vanavond een heerlijke maaltijdsalade met gekookt ei en gerookte kip. Veel rauwkost. Wel wat saus..... meestal gebruik ik het niet, maar nu maakte het de smaak wat frisser en dat vind ik nu prettiger, maar ik heb maar een klein beetje gebruikt. 

Suiker voeg ik nooit toe..... frisdranken vind ik griezelig zoet meestal, vooral de suikervrije (behalve Rivella, dat vind ik lekker al drink ik het weinig). Ze hadden gisteren wat slagroomsoesjes voor mij die ik samen met een paar heerlijke aardbeien op at, maar de suiker schudde ik eraf. Het was even niet gezond, maar erg lekker..... en een keertje mag dat gewoon en zeker nu.... er moet voedsel binnenkomen, wennen aan normale porties! Ik let echt nog wel op, maar de smaak heeft even voorrang..... maar er zijn wel grenzen. 

Maandagavond luister ik altijd naar een radioprogramma op internet en reageer erop op facebook. Vorige week niet, maar DJ Bert was zo lief het mij toe te sturen en ik luisterde het zondagavond.... even gezellig en maandagavond hoop ik er weer bij te zijn. Misschien wat minder reageren, ik zie wel. 

Eind deze maand zou ik naar Carré, naar Yentl & de Boer.... samen met DJ Bert en P. Ik ga ervan uit dat dat niet lukt. Jammer, maar helaas.... er komen nog wel meer dingen en ik ben vlak voor ik ziek werd nog naar het theater geweest met P. Ik ga het niet forceren, ik wil geen aanval krijgen daar.... rustig aan, misschien vinden ze een ander die op mijn kaartje mee wil. Er zijn groter rampen. 

Zo komt heel langzaamaan weer een normaler leven op gang. Tv heb ik nog geen zin in..... heel raar.... ik keek alles.... maar nu even niet! 

Ik ben altijd blij geweest met mijn zoon. We wilden al heel lang kinderen en dankzij een goede gynaecoloog is het nog mooi op tijd gelukt. 7 maanden onbezorgd in de 7de hemel en en toen werd zijn vader ziek...... de 7de hemel was toen te hoog, maar we genoten nog steeds van hem. Het bleek een lachebekje te zijn..... wat mij ook na de dood van zijn vader veel troost bood. Lief, vrolijk, behulpzaam en nuchter..... ook nog eens slim en muzikaal...... zo met zijn tweeën was onze band natuurlijk heel hecht. Jammer dat hij in Arnhem ging wonen, maar het was wel een heerlijk logeeradres.... je moet overal de positieve kant van inzien en bovendien moet hij zijn eigen leven leiden en niet steeds rekening houden met mij....dat is niet goed!  Nu ook heb ik heel veel aan hem. Hij begrijpt mij het beste van iedereen. Hij weet dat ik vooral als ik moe ben zomaar ineens kan huilen zonder dat ik zelf weet waarom.... als iemand boe roept kan ik al beginnen. Hij weet dat, hij grijnst eens "O, heb je het weer?" en laat mij met rust.... doet normaal tegen mij en het gaat vanzelf weer over. Hij begrijpt waarom ik dingen soms anders doe dan anderen, hij kent mij door en door. Wat ben ik verschrikkelijk blij met hem.... zijn rust en nuchterheid, zijn vrolijkheid, zijn praktische kant...... alles! Dat moest ik even kwijt!  
Hij gaat nu even wat regelen met KPN voor mij..... hij kan het beter uitleggen dan ik en ik ben op het ogenblik niet geschikt om dergelijke gesprekken te voeren. Ik heb nu glasvezel binnen in de meterkast. Ik heb diverse keren het aansluitpunt vrij moeten maken..... ze moesten er niet zijn.. Daar zit de vroegere telefoonaansluiting en de kabelaansluiting, dat is een logische plek. Nu kwam er zaterdag een pakket van KPN met instructies..... modem zou in de meterkast moeten..... daar is niet eens een stopcontact en om naar de meterkast te lopen om dingen aan en uit te zetten is niet handig. De telefoonkabel die erop aangesloten is en het tv-kastje hebben geen kabels die zover rijken en bovendien wil ik geen kabels dwars door de kamer. Steeds naar de gang lopen voor alles is belachelijk..... dus ze verzinnen maar wat en anders mogen ze de glasvezel buiten gebruik laten..... hier heb ik niet aan! Ik heb ook altijd begrepen dat ze het kwamen aansluiten en nu moest ik het zelf doen. 

Heerlijk om vanuit mijn eigen kamer de zon weer te zien ondergaan!

Zo.... nu even een late avonddouche. Ik wweet niet hoe het morgen loopt, maar een nieuwe week kan veel op gang brengen. Ik ben geen vroege vogel en misschien heb ik weinig kans om op een voor mij prettige tijd te douchen. Ik ben dan in elk geval even fris en fruitig..... en zie wel hoe het verder loopt. 
Er kunnen wel dokters bellen of komen, de apotheek kan medicijnen brengen, misschien komt er wel iemand bloed prikken nu ik thuis ben..... geen idee, maar dan is het prettig als ik vanavond al lekker onder de douche geweest ben!

hoe het verder ging.....

 Ambulance bracht mij naar Dijklanderziekenhuis Purmerend, de SEH. Allerlei onderzoeken, scans etc..... lijkt lever en galprobleem. Bacteriële infectie, zieke gal en abces op lever. 
Naar de MDL-afdeling Dijklander Hoorn, ze hebben de taken verdeeld en dat is alleen in Hoorn.
Dus een amburitje Hoorn. Daar een prachtige 1-persoonskamer...... knap uitzicht.... wel veel bedrijfspanden, maar ik keek er overheen, ongeveer zuid-west, dus de zon kon ik evt. zien ondergaan en vanuit mijn bed zag ik prachtige wolkenluchten en de meeuwen scheerden langs mijn raam,  het kan altijd beter, maar zeker veel beroerder. Verzorging super. 

Volgende dag onderzoeken, dokters, bloedprikkers, meerdere keren temp, bloeddruk, hartslag, zuurstof etc. controles.
Mijn gal werd schoongemaakt...... stent erin en een drain. oké.
Die nacht..... infuus zat in linkerelleboog (ik ben links), als ik hem teveel boog ging het alarm. Halfzittend slapen, dat was het beste om zuurstof binnen te krijgen.... ik kreeg ook zuurstof. In mijn rechterhand de bel.... had op nachtkastje gekund, maar daar dacht ik niet aan. Rechts het drainzakje..... mocht niet vallen, leek lastig aan bed vast te maken..... ik lag in één houding, te krampachtig en ineens schoot de hele rechtkant in de kramp.... tot mijn schouder en nek aan toe..... ik hapte naar adem. Gelukkig zakte het redelijk snel, maar het bleef gevoelig en werd later spierpijn. Dit kon niet, ik mocht liggen zoals ik wilde. dat was plat en soms even op de rug en verder op de rechterkant.... linksom kwam ik slang tekort.
Dat lag beter, dat ik op allerlei dingen lag van plastic wat bij de drain hoorde voelde ik niet, die kant was die dag stevig onder handen genomen, natuurlijk was die gevoelig, maar daarna sliep ik goed. Later kreeg iemand het zakje toch aan het bed geklikt, het was stevig doorduwen, maar het brak niet. 
Ik mocht zelf naar de wc..... eerst zuurstof eraf, dan drain van bed halen, op de rollator leggen waar ook mijn infuus inmiddels aan vastzat en dan kon ik. Dat lukte wel, maar met darmproblemen niet op tijd..... het ging een paar keer mis..... dan maar luiers, maar toen gebeurde het niet meer. 
Door de antibiotica (die ik nog lang krijg) zakten de ontstekingswaarden. Her moet zorgen dat het abces verdwijnt en waarschijnlijk gaat de galblaas er nog uit. 
Het drainzakje kwam weinig in...... en steeds minder. Doorgespoten..... geen verandering. Ik was wel wat opgeknapt, stond ietsje steviger op de pootjes. maar zooooooo moe en futloos. 
Als ik naar de wc ging was dat het beste moment voor een rondje door de kamer, wat opruimen, telefoon aan de lader, beentjes van de vloer..... tijd op de rand van het bed..... ook 's nachts.... en dan weer alles aankoppelen. 
Toch kijken of de drain wel goed zat, even een echo. Zo terug. De beste man deed wat hij kon nadat ik met moeite via een opstapje op de nog steeds erg hoge onderzoekstafel was geklauterd, schoof mij eindeloos heen en weer en naar voren en achteren. Gebruikte verschillende apparaten..... maar het was niet te zien. Dan maar een scan. Geparkeerd op de gang en wachten. Ja, ik mocht.... weer klauteren. Scan gemaakt....... weer wachten op de gang.... lang wachten. Weer naar binnen.... klauteren. Andere dokter. Drain zit los, is nutteloos. het kan zonder, dat is afwachten..... plop, hij trok hem eruit. "Kan even vervelend zijn" Nee hoor, een vreemd gevoel, maar het stelde niks voor. hij liet het zien en gaf wat uitleg. Ondertussen werd een cyste ontdekt waar een gynaecoloog even naar moet kijken.... is waarschijnlijk niks. 

 Morgen (woensdag) naar huis. 
Bekaf terug op zaal. Er kwam bezoek.
De nacht totaal niet geslapen. 
Volgende dag opgehaald, lekker naar huis.... ik verloor mijn medicijnpaspoort, schoonzus snel terug en zoeken..... was hem op mijn kamer al verloren. Langs de apotheek en naar huis. Ze bleven even eten, ik wachtte nog even en ze gingen weg..... even de buurvrouw bellen. Ineens kon ik niet meer praten..... gebrabbel en klanken, maar ik kon niet zeggen wat ik wilde..... een soort van hellup kwam er nog net uit.... buren kwamen meten en belden ondertussen al 112. Ik hoorde de ambu aankomen..... en kon ineens weer praten. Dat is raar. Alles gecontroleerd, verder alles goed, krachten goed, links en rechts hetzelfde, coördinatie goed...... hart en bloeddruk op hol.... vond ik niet gek, ik was mij rotgeschrokken en ik neem aan mijn lieve buren ook.  
Mee naar de SEH Purmerend. "Heb ik u niet kort geleden gezien?"Ja een week geleden, ik kwam vanmorgen thuis. 
Een scan en div, controles en daar was het weer. Niet goed.... eerst werd gedacht aan een tia of zoiets, nu twijfel. Weer een scan.... dezelfde en één met contrastvloeistof. Niks raars te zien. 
Naar de afd. neurologie, de stroke-unit

... er kon een flapje in mijn hoof zitten dat soms afsloot en soms niet. Schoonzus was er toen het de derde keer begon...... met meer spiertrekkingen in gezicht en nek e.d...... personeel keek en keek.... weer zakte het vanzelf...... de volgende keer zou het gefilmd worden voor de neuroloog. 
Schoonzus ging en Edwin kwam....... en weer begon het. Ik werd gefilmd.... weer meer spiertrekkingen. 
Ik kreeg een neusspray waarna het zakte..... mogelijk daarvan, geen idee. 
Leek toch op epilepsie. Medicatie daarvoor.... dat was de neusspray ook. Ik had eerder bloedverdunner gehad, maar dat leek geen effect te hebben en na medicatie epilepsie geen last meer. 
mogelijk volgende dag naar huis.... dat vond ik eng.... ik wilde toch wel 24 uur klachtenvrij zijn. Er moesten toch nog wat onderzoeken gedaan worden, dus een dag later was goed. MRI moest ook nog, maar volgens dokter niet op hemelvaartdag en de volgende dag was het vrijdag en dan weekend, komt volgende week poliklinisch wel. 
Steeds als ik naar de wc moest moest eerst alle stekkers los laten halen.... maar ik mocht zelf, wel onder begeleiding van de verpleegkundige die alles af en aan moest koppelen en even meeliep. Dag van vertrek (Vrijdag) had ik nog een hoop snoeren omhangen, maar alles was los. De infuusnaald die ingebracht was voor het geval dat het nodig was had ik ook nog. Iemand vond dat het er wel uit kon, informeerde even en dat mocht. Ineens het bericht..... kwart over 10 MRI. Oké..... onverwachts. Kettinkje maar vast af. Snel een nieuwe infuusnaald erin..... die zat heel beroerd, er was niet veel ruimte meer na al dat geprik, ach... het is maar voor even.  Kwart voor 10 kwam de vrijwillige patiëntenvervoerders mij al ophalen.... iemand uit Monnickendam.... en we kwam iemand tegen die ik heel goed ken. 
Wachten. Aan de beurt..... heeft u metaal om? Nee, al afgedaan. Metaal in uw lichaam? Nee.... nee... o wacht vorige week een stent gekregen. Nou ja .... waar en wanneer etc. Was niks van bekend.... ja, hij zit er net. 
Dan kan het niet doorgaan..... moet minstens 6 weken zitten anders kan het magnetisch veld het verplaatsen. Terug naar zaal..... naald er weer uit. Klaarmaken voor vertrek. Dokter.... ik had wat vragen. 
O.a. of er iets was dat als ik het ondanks de medicatie weer kreeg snel kon helpen. Nee, spray mag alleen in het ziekenhuis toegediend worden. 
Nog even lunchen en ik werd opgehaald.... langs de apotheek..... medicatie niet voldoende op voorraad, maar apotheek Monnickendam brengt de rest. Prima. 
"En hier twee sprays voor als het na 5 minuten niet over is" Mijn mond viel open.... dat mocht alleen in het ziekenhuis volgens dokter M."
"Hij schrijft het heel vaak voor!" Wie is er nou gek?
Ook in dit ziekenhuis had ik het prima, er viel echt niks tee klagen. Het was er drukker..... maar dat is niet gek. 
Maar goed, naar huis en ik viel snel in slaap. Na een paar uur slaap even alvast een korte update geplaatst..... dat voelde goed. 
Gechat met Edwin heel kort..... hij komt morgen met consorten.... heb je nog wat nodig.... als je mooie aardbeien ziet... dat soort dingen. 
Toen had ik zin om alvast aan een grotere update te beginnen. In etappes..... kijken hoelang het lekker gaat en anders volgende keer verder. Eerst even eten drinken en medicatie..... de antibiotica mag pas om 10 uur.... 's morgens en 's avonds. De wekker staat al ingesteld..... als ik in slaap val of geen erg in de tijd heb.... alarm gaat af! 
Inderdaad werd ik wakker van het alarm.... ik had lekker gegeten, wat meer dan ik gewend ben, maar ik had geen zin in warm eten. Laat de voorkeur maar even voorrang krijgen..... 2 sneetjes brood met veel kipfilet en augurk met erbij een klein banaantje is niet echt slecht! 
Epilepsiemedicatie ingenomen, diabetes medicijn (ik heb een bekend medicijn dat vaak (en zeker bij mij) darmproblemen geeft en ik krijg het met vertraagde afgifte(daardoor andere naam), al jaren..... verdraag ik in elk geval beter. Totaal onbekend in Hoorns ziekenhuis..... moest die van mijzelf gebruiken (in Purmerend later ook). Ik heb het vaak moeten uitleggen! En later nam ik dus de antibiotica om tien uur. 
Toen even achter de laptop..... niet meteen weer slapen. Mijn bivak is in de kamer..... dicht bij de keuken en de voordeur en uiteraard de wc (maar dat heb ik boven ook) en deed een lichtje aan voor 's nachts. Sowieso gaat er in de gang een lichtje aan als ik eraan kom..... dat is handig. Ik deed het al langer zo.... mijn bank ligt heerlijk..... echt. Ik ben klein... dus het past snel en het voelt veiliger en handiger. Alleen voor wassen naar boven. 
De antibiotica werkt versuffend, veel praten laat mij slecht articuleren..... dus afgesproken dat ik weinig zeg zodra ik dat merk. Ogen dicht als ik dat nodig vind. Visite redt zichzelf wel. Is het teveel dan mogen ze vertrekken heb ik al gezegd..... of even boodschappen doen.... ze zien maar.
Maar ik voel mij echt al iets sterker..... loop ook beter. 
Nee, de horlepiep dans ik nog niet.... het kan niet allemaal ineens goed zijn. Ik heb geduld, blijf positief, wordt nog steeds blij van kleine dingen...... blij dat ik dat kan! Ik heb vertrouwen in de toekomst.
Er komt later wat hulp voor klussen in huis die te lang duurden..... dat komt ook goed, dan kan ik weer wat eenvoudiger zelf wat doen. Alles wel onder mijn regie..... ik bepaal!!! Ik wilde het eerst ook niet, omdat dan vaak al snel door anderen bepaald word dat er dingen weg moeten,,,,, maar er zijn duidelijke afspraken over gemaakt en dan ben ik blij met hulp. Soms heb je even een zetje nodig en ik ben nu toch wel blij met het aanbod, maar dat hoeft nu nog even niet..... eerst opknappen. Ik ga dan even verder met een andere volgorde, want hoewel het systematisch van boven naar beneden wel werkte omdat dan alles wat ik deed ook meteen goed was en niet meer verplaatst hoefde te worden, moet ik bekennen dat de rest nog een enorme puinhoop was en dat ziet er natuurlijk niet uit. Ik weet dat ik (uiteraard als ik mij beter voel) mijn slaapkamer snel fatsoenlijk kan krijgen, niet perfect, maar dat hoeft niet. Dan is het wel zo dat ik dingen dubbel moet doen, maar het moet nu even op de manier die op dat moment het snelst is. Ik vraag of Edwin morgen wat bakken kleding van boven kan halen..... als ik fut heb is het net een mooi klusje om uit te zoeken..... veel is te groot geworden en ik ben blij dat ik dingen weg kan doen zonder dat ik het zonde vind omdat het past en lekker zit en ik het mooi vind......want dat weiger ik!  Veel te groot kan weg. Ik weet niet welke bakken er komen, dus misschien pech en kan er weinig weg, maar dan is het in elk geval nagekeken en beter gesorteerd. Een enkele warme te grote trui kan heerlijk zijn (heb ik), maar shirts en broeken e.d. gaan weg (broeken wel eerst kijken of ik genoeg overhoud, ik heb een moeilijke broekmaat, ook als ik smaller ben, maar dat komt wel goed). Wat weg is ruimt en dat kan ik waarschijnlijk wel doen.... en gaat het niet dan wacht ik. In etappes mag ook. Het gevoel toch iets te kunnen doen voelt goed en ik zal echt niet teveel doen..... later komt er een betere tijd, ik weet het zeker.. Eerste dagen zal het vooral slapen zijn..... ik zie wel. Geen zorgen voor de dag van morgen. Tot zover is alles dus redelijk onder controle!

Zaterdag:
Langzaam keert het vertrouwen in mijn lichaam terug.... weer een dag zonder insult achter de rug.... het medicijn werkt dus. Geen garantie, maar een enkel keertje last is wat anders dan 4x op een dag. Dat was eng, vooral toen de oorzaak nog niet bekend was. Er kwam ook boosheid bij.... ik wilde wat zeggen.... uitleggen. Toen bij een controle iemand zijn sleutel liet zien en vroeg wat dat was, kon ik ineens wel  sleutel zeggen..... langzaam maar het lukte..... mijn volledige naam zeggen ging goed tot ik per ongeluk Martis zei waar het Dekker moest zijn..... Dekker lukte niet en uitleg dat het andersom moest ook niet.... verdorie..... ik wil het zeggen..... maar dat was woensdag. Nu is het zaterdag. En als de dagen dat het goed gaat weken worden zal het vertrouwen nog meer terugkomen.

De wekker maakte mij wakker...... 9 uur al..... vaak ben ik dan uit mijzelf al wat wakker, maar nu slaap ik veel en ik wil er wel een beetje structuur in brengen. Ik mag best overdag slapen, maar de nacht moet de nacht blijven en niet omdraaien......zeker nu niet.  Om 10 uur de volgende wekker voor de antibiotica..... dan moet ik wakker genoeg zijn en liefst al wat gegeten hebben. Ik weet dat ik 's morgens een zombie ben en dat is nu nog even erger, maar als ik de wekker alleen om 10 uur zou zetten zou ik om 10 uur als een zombie wakker worden..... lijkt mij niet slim, want dan heb ik een te groot stuk van de ochtend overgeslagen. Het mag best wel eens, maar nu even niet..... pas als alles weer normaal is mag er best wel weer een dag zonder wekker zijn.... en meestal word ik dan toch op een voor mij redelijke tijd wakker. Ik ben nou eenmaal niet van 'ei, zie de morgen krieken!' 
Eerst even mijn gebruikelijke medicijnen besteld..... dat had ik eerder willen doen, maar het liep anders. Met één medicijn was ik iets te laat en als ik pech heb verdwijnt dat van de site en kan ik het niet meer aanklikken. Gelukkig stond het er nog...... ik had nog wel genoeg, doordat ik het niet ingenomen had toen alles er meteen weer uitkwam, dat heeft geen zin en als er geen eten inkomt heeft dat hele medicijn geen zin..... ik kreeg voor ik weg ging nog een diabetesverpleegkundige aan mijn bed en die zei het ook.... dus het is geen eigenwijzigheid van mij, het is echt zo! Ook gehad over het medicijn dat in beide ziekenhuizen onbekend was en wat voor veel mensen een verbetering kan zijn bij bijwerkingen van de gebruikelijke vorm. Zo gek dat ze het niet kennen.
Maar goed..... onder de douche op een stevige plastic kruk.... die had ik eerder al bij de wastafel gebruikt, maar was toen harder nodig.... nu toch nog maar even gebruiken. Normaal staan daar emmers en afwasbakjes op die ik voor handwasjes gebruik. 
De visite kwam, had boodschappen en moederdagcadeautjes mee, heel leuk allemaal en gezellig. Ik lag vanuit mijn bank/bed te dirigeren van.... zet jij even thee, doe jij dat in de koelkast, ga even daar zitten.... doe dit en doe dat. Is weer eens wat anders. Lekker even alles kunnen vertellen is ook wel prettig. Na een tijdje gingen ze weer boodschappen doen en bleven lang weg, dus ik kon uitrusten, goed geregeld! Daarna kwamen ze terug...... weer wat voor mij meegenomen ook...... heerlijk aardbeien bijv., lekker voor tussendoor. Ze waren niet heel druk..... natuurlijk is het met 3 mensen drukker dan met 1, dat is normaal, maar niet overdreven. Er werd aan alle kanten rekening met mij gehouden..... Edwin liep van hot naar haar...... wil je dit pakken, wil je dat pakken, boven ligt dit en dat en wil dat dat vast als afval in de schuur leggen en meer van de dingen. Niks was hem teveel. Overal was goed over nagedacht. Ze hadden een schoon dekbed mee waar een ongelukje mee was gebeurd..... dekbed en hoes roken weer heerlijk fris..... in de tas schoon wasgoed die broer gebracht had toen ik onder de douche zat zat het bijpassende sloop...... dus dat is ook weer netjes en fris. Ik heb niks zelf hoeven doen en eten hebben we gewoon besteld. 
Er staan wat maaltijdsalades in de koelkast die ik erg lekker vind, dus dat is ook makkelijk. Zelfs pizza's heb ik in de diepvries, ook een soort die ik erg lekker vind...... in de aanbieding, dus wat extra genomen. Lekker...... niet het gezondste eten, maar als ik daar trek in heb en het smaakt mij goed wen ik toch weer aan normalere porties. Ik heb ook gezonde dingen in huis, dus dat zit wel goed. Ik kon nog even niet overzien wat ik nodig had, dus Picnic was nog even lastig, dat komt volgende week wel een keer, dan is het duidelijker en heb ik ook meer en heel andere dingen nodig. Mooi dat het kan! Er zijn veel mensen die altijd nog wat willen halen.... zelfs als het eigenlijk niet echt belangrijk is, dus ik ben een gelukkig mens met zoveel hulpaanbod. 
Voor de avond hebben we gewoon eten besteld...... ik weet dat ze goede spullen hebben daar en ruime keus...... kies maar uit en let niet op de prijzen asjeblieft..... ik doe dit maar een enkele keer en dan kijk ik niet op een euro, neem wat je lekker vindt! 
Het was heerlijk..... zelf nam ik weinig, maar Edwin houdt niet zo van sla en die had een compleet menu waar dat bij zat en daar heb ik de sla van gegeten, dus alles bij elkaar was dat ook goed. 
De vermoeidheid viel heel erg mee..... een goed teken. Als het erger was zou ik ze gewoon weggestuurd hebben, dat was de afspraak. Edwin heeft bakken kleding beneden gezet die ik kan uitzoeken als ik daar zin in heb..... is de fut er pas over 2 weken is het ook goed, maar vanaf de bank werkt dat beter dan boven en zo kan ik evt. toch iets doen. Het is in elk geval dan weer gesorteerd en met wat geluk zitten er dingen bij die weg kunnen want ik ben in korte tijd veel afgevallen..... er zal misschien wel weer iets bijkomen als ik beter ga eten, maar ik ga er niet vanuit dat alles erbij komt en dat hoeft ook niet.... als ik nu maar even niet verder afval, want dat is teveel in korte tijd en ik ben altijd tegenstander geweest van te snel afvallen en afvallen met rare medicijnen of andere manieren die ik nooit zou doen tenzij het echt noodzakelijk is. Nu overkwam het mij..... dat is anders. 
Maar..... het ziet er echt uit dat alles goed komt..... elke dag een tikkie vooruit.... ook kleine beetjes zijn goed. Het mag lang duren..... maakt niet uit, zolang er maar vooruitgang is. Ik ben blij met zoals het nu gaat..... ik neem de tijd.... durf niet eens teveel te doen, ik ben van de week veel te erg geschrokken! 
Misschien is mijn verhaal wat rommelig, ik heb het in etappes geschreven en niet altijd teruggelezen wat ik al had...... mijn gedachten zwerven rond, de antibiotica werkt versuffend.... dus het zal rommelig en lang zijn, maar er is geen leesverplichting! 
Ik vond wel dat ik even moest laten weten wat er gebeurd is en hoe het nu gaat..... eigenlijk heel goed dus gezien de omstandigheden! 
Tot ziens allemaal..... ik zal niet altijd (meteen) antwoorden....... maar ik ben blij met jullie reacties..... ik zal minder vaak wat schrijven verwacht ik, maar jullie zijn weer helemaal bij! 

updateje

 Kleine update: 
Na 2 ziekenhuisopnames weer thuis.... hopelijk nu langer dan 2 uur. Bekaf..... kan weinig... werd wel steeds sterker, maar de dag van ontslag was heel rommelig en vermoeiend.
Ik heb naar mijn idee 79365 berichtjes, mailtjes, telefoontjes e.d, gekregen. Ik kan ze niet allemaal beantwoorden en zeker niet op tijd. Er komt nog wel een betere update, maar alles op z'n tijd. Het lijkt de goede kant op te gaan, maar ik ben zwak na al die toestanden. Dus even geduld, het gaat goed!!!!!
Even een paar uur thuis heerlijk geslapen.

UPDATE.....Hoe snel kan het veranderen.

 Tijd voor een nieuwe update:

Na het opknappen knapte ik af..... niet ziek, maar zwak.... zwakker.... zwakst. Dat kwam nogal plotseling en verliep snel!
Veel overgeven, weinig drinken en nog minder eten, kwam er toch weer uit.
Het dieptepunt was maandagnacht....... op weg naar de wc zakte ik door mijn hoeven..... kwam goed terecht, merkte dat ik te laat was voor de wc, had de fut niet om op te staan en mij te verschonen en vond dat ik best wel goed lag....... heb uren daar gelegen.... vond het geen probleem, maar snapte best dat het niet normaal was. Eigenlijk zou ik de dokter bellen, maar ik was zo vies en futloos, stonk een uur in de wind...... zo wilde ik geen dokter zien. Pas tegen de middag was ik weer schoon, maar oude joggingbroek die eigenlijk veel te groot was ging de vuilnisbak in, samen met sokken en ondergoed.... te vies om aan te pakken. De hele dag futloos en moe.
Vandaag (woensdag) wel gebeld.... de assistente die ik niet wilde was nu super..... bezorgd, meewerkend.... dokter zou thuiskomen, tussen 1 en half drie. Even later belde ze.... hij komt meteen. 
Ook hij had alle tijd...... alles gecontroleerd..... geluisterd, gevoeld, suiker, saturatie, temperatuur, bloeddruk..... geen rare dingen, maar niet alles was perfect. Bloeddruk bijv. wat hoog, maar ja..... alles was inspanning, dan gaat ie vanzelf omhoog. Hij bekeek mijn bloeddrukmeter. Overlegde met een internist en ze besloten dat ik nog niet opgenomen hoefde te worden. Eerst proberen met iets tegen de misselijkheid, als ik kan eten en drinken knap ik vast wel op...... en ik word ter controle gebeld. Mag zelf hun noodnummer bellen als het erger wordt.
Hij moest lachen dat ik niet wilde bellen toen ik zo stonk, en vond dat ik wel had moeten bellen, maar ik denk dat hij het echt wel begreep. 
Ze denken (net als ikzelf) dat ik ben opgeknapt van het één of ander, maar teveel verzwakte door te weinig eten en drinken en overgeven, dus eigenlijk wel genezen. 
Vlak nadat hij weg was belde hij: 'ze komen bloedprikken'  prima, controleer alles maar!
Die kwam tegen 11 uur..... snel klaar. Over 2 dagen uitslag, ik kan bellen, maar als er wat is word ik wel gebeld....prima....  alles is gecontroleerd en ik denk onder controle. Alle alarmbellen zijn aangegaan. 
Als het nodig is sla ik echt wel alarm, maar ik denk niet zo snel dat het nodig is..... maar in elk geval werd ik nu wel serieus genomen, in het verleden best vaak gehoord "kijk het nog even aan". 
 En de noodzaak ligt voor iedereen anders.... het is maar hoe je er tegenaan kijkt. Net als met andere hulp..... vaak denken mensen dat ik dat niet wil vragen, maar ik heb zo vaak wat, dan vraag ik alleen als het echt nodig is, want bij teveel vraag zal na verloop van tijd vaker nee gezegd worden..... vind ik heel begrijpelijk, dus ik bewaar het graag voor serieuze dingen en dat is nu.
Ik heb een rare stem..... ben ook wat kortademig, maar niet benauwd..... zal ook wel met inspanning te maken hebben. 
Broer belde dat hij de medicijnen kwam brengen en 3 flinke porties kippensoep.... 2 doosjes voor in de vriezer, de rest voor vandaag........ hoera. Wel een drukke ochtend...... zelf bellen, een paar keer gebeld door dokter en assistente, onverwacht snel doktersbezoek, bloedprikster, broer en schoonzus met medicijnen en soep, tussendoor deze en gene de stand van zaken melden via mail, WhatsApp en Messenger...... ik heb het al weken niet zo druk gehad. De medische wereld bleek mijn mobiele nummer te bellen, dat nummer wordt bijna nooit gebeld, nu wel. 

Even een tukkie doen. Tegen 4 uur ging mijn mobiel, de dokter....."Hoe gaat het ten opzichte van vanmorgen?" "Nou, eigenlijk wel goed, het viel mij net op dat ik zonder steun opstond!" "O, dat is mooi..... war gegeten? O, kippensoep, prima, is het erin gebleven? Mooi! En de uitslag van het bloed is binnen, ontstekingswaarden zijn erg hoog, maar als je je wat beter voelt, denk ik toch dat het wel goed komt, maar we houden het in de gaten. Morgen belt mijn collega, want dan ben ik er niet!" 

Jeetje, ik heb wel een circus in gang gezet.........

Daarna nog even een gezellig telefoontje, Wat berichtjes tussendoor met Edwin..... en toen was het over en sluiten. 
Lieve mensen die willen helpen...... ik vraag echt wel hulp als ik dat nodig vind en best kans dat er wel eens een verzoekje binnenkomt de komende tijd..... maar gelukkig zijn er meer mensen, dat maakt het eenvoudiger. Ik lijk toch weer op te knappen, maar ik kan niet overzien hoe het loopt, met hoge ontstekingswaarden kan je alle kanten op..... maar die kan ik beter bevechten als ik wat sterker ben! 

En best kans dat het al op zijn retour is.... het is niet eerder gemeten en het kan nog wel veel hoger geweest zijn, even afwachten maar, ze houden mij nu echt echt in de gaten.

Ik viel weer even in slaap..... en broer belde 's avonds weer.... hij belt morgen weer.
Tussendoor weer berichtjes..... lief van al die mensen, echt, maar sorry, soms moet ik even mijn ogen sluiten en duurt mijn antwoord lang..... en soms neem ik de telefoon even niet op, dat is geen onwil, maar ik kan dan even niet. Maar ik ben echt blij met die belangstelling! 

Ik ben echt opgeknapt, mijn schoonzus heeft wonderkippensoep gemaakt, echt...... het pilletje zorgde ervoor dat het binnen bleef. Later best veel gedronken en vooral veel achter elkaar.....zoooo lekker om even echt te kunnen drinken......zelfs koolzuur........ik had zo'n trek in Rivella....en ik had een paar blikjes in huis.....ik waagde de gok en dronk meer dan het halve blikje in één keer leeg! Niet uit de koelkast, erg koud drinken hoeft van mij niet en lijkt mij ook niet echt goed.... nu niet. Wat kan dat lekker zijn. Nog een heel groot glas rooibosthee en tussendoor toch steeds water. Vanavond laat nog een beetje kippensoep, dat gaat vast wel lukken......heerlijk. 
Het lijkt er dus op dat het de goede kant op gaat, maar in elk geval word ik nu goed in de gaten gehouden! 

Welterusten! 

De zin van het leven

 Ik maak weinig mee ..... ik kom nergens, alleen in gedachten. 
Dat komt wel weer goed..... er zijn erger dingen en gelukkig is er tv. Een tijd lang lukte dat ook niet, maar toen wilde ik alleen maar slapen. Mijn ogen brandden toen heel erg en daarom ook heel lang nauwelijks tv, laptop, boek etc. 
Maar dat is gelukkig over.... al een tijdje, dus ik heb het één en ander kunnen terugkijken.Maar het wordt nu wel tijd om de dokter te bellen, want verder knapt het niet op en ik word slapper en slapper, maar goed....... we zien wel.
Verder fantaseer ik er op los..... dagdromen. 

Toen ik net ziek was bestelde ik online een bos bloemen voor een zieke jarige .... ik had bloemenbonnen gewonnen van een bedrijf waar ik de bloemen eigenlijk veel te duur vond. Ik had er over gedacht om mijzelf tulpen te laten sturen voor de Paas, maar zo duur....ik kocht wel een bosje bij de supermarkt en bewaarde beide bonnen om iemand anders te kunnen verrassen. De bos viel in de smaak, ik werd meteen gebeld. Ik vertelde eerlijk hoe het zat, dat vond ik wel zo netjes, anders voelt zij zich misschien bezwaard. 

Daardoor dacht ik na over bloemen, Ik hou van bloemen en planten..... bijna alles. Bonte boeketten vind ik alleen mooi als het heel veel bloemen zijn, maar 5 takjes in verschillende felle kleuren en vormen vind ik echt niet mooi. Liever heb ik een paar kleuren die mooi bij elkaar passen of 1 kleur... evt. in verschillende tinten. 
En als plant heb ik liever geen orchidee. De ene orchidee is de andere niet, maar een zee van bloemen op een iel steeltje dat aan alle kanten ondersteund wordt is niet echt mijn smaak en dan ook nog soms in bijna onnatuurlijk felle kleuren. Het geheel vind ik gewoon niet zo geweldig, maar als ik er één krijg doe ik echt wel mijn best om hem in leven te houden hoor, zo erg is het nou ook weer niet, maar zelf zou ik zoiets nooit kopen. 
Groene vingers heb ik niet.... ik vergeet mijn plantjes wel eens en nu ik ziek ben heb ik niet aan mijn plantjes gedacht.... zij lijden met mij mee. De kruiden hebben het niet overleefd, nu ja, daar komen wel weer nieuwe voor. Als ik weer zelf boodschappen doe wil ik in elk geval basilicum (omdat het zo lekker ruikt), munt (ruikt ook lekker en is heerlijk om thee van te maken) en bieslook (overal lekker bij en ook lekker om gewoon op te knabbelen. Misschien nog selderie of peterselie erbij, maar die andere 3 zijn voor mij het belangrijkst. Ik moet wel vaker nieuwe kruiden kopen, ze hebben vaak veel water nodig, maar ook niet teveel. Daarom heb ik tegenwoordig waterdruppelaars, dat werkt bij kruiden heel goed.... maar je, die was ik vergeten bij te vullen. Ik pluk ook niet elk dood bloemetje meteen.... laat maar zitten, het hoort erbij. 😃

Ik dacht ook na over de zin van het leven. Is er leven om elkaar blij te maken, te helpen etc.? Als er leven is kan dat wel zinvol zijn...... maar als er geen leven zou zijn zou dat geen verschil maken verder. 
Het moet iets met de aarde te maken hebben. Natuurlijk, wij zijn op aarde om die aarde te helpen! 
Hm...... niet helemaal gelukt.... nou ja om zeep helpen lukte wel. Het elkaar blij maken lukte trouwens ook al lang niet overal.
Elk dier al is het nog zo klein draagt bij aan een goede natuur, elke plant helpt ook mee. Dat alles moet wel in evenwicht blijven, het zat zo goed in elkaar.
Volgens mij zijn wij op aarde gezet om het te regelen als het misgaat, wij hebben verstand meegekregen. De kunst is om het verstand op de juiste manier te gebruiken. 
Natuurlijk mogen wij mensen ook wel plezier hebben en het gemak van te kunnen reizen en onze huizen te kunnen verwarmen etc., maar dan graag op een manier waar de aarde niet onder lijdt....of zo weinig mogelijk. We zijn te snel gegaan de laatste eeuw, alles kon. Terugdraaien is niet te doen, maar met een beetje opletten en zoveel mogelijk overstappen op energie-arme spullen is al veel gewonnen. 
Dat kan niet in één keer..... niet iedereen kan zomaar alles vervangen, maar elk zuiniger apparaat is meegenomen. En zelf zuiniger zijn in het gebruik van energie kan ook. Niet alles hoeft altijd elektrisch te zijn. Als je 's morgens een grote kan sinaasappels uitperst is een elektrische pers wel prettig, maar voor 1 sinaasappel  kunnen de meeste mensen wel een ouderwetse pers gebruiken.... tenzij je last van je handen hebt. Het is voor iedereen anders..... daarom is het mooi dat al die apparaten er zijn, maar ze zijn niet altijd voor iedereen nodig.  

Jeetje...... ik heb mijn gedachten wel laten gaan de afgelopen tijd. 

Daarrrrrrr ben ik weerrrrrr.

 

Tijd voor een echte update en terugblik. 
Het begon met pijn, heel veel pijn (scherpe pijn tussen de schouderbladen, doffe pijn maag en een groot gebied er omheen en een zwaar gevoel op de borst).......... niet ziek, geen problemen met de ademhaling. Toen begon het overgeven....... dat leek iets verlichting te geven, maar niet overduidelijk. Ik heb op het punt gestaan om 's nachts de dokterspost te bellen....... maar zag het toch niet zitten. Die dokterspost is in Purmerend..... daar kon ik op dat moment zelf niet naartoe rijden. Er zijn altijd mensen die dat willen doen, heel lief, maar midden in de nacht iemand zoeken is niet mijn favoriete bezigheid........ de één bel je wakker, de ander heeft net een paar glazen alcohol achter de kiezen.... en ik had de fut niet. Eerst duidelijk maken aan de dokterspost dat het echt erg is....dat kost op zo'n moment veel energie..... en dan waarschijnlijk iemand zoeken die mij wil brengen.... hou op, ik wil slapen en even niks voelen. Laat maar. 

 Het sudderde door en langzaamaan zakte de pijn tot een aanvaardbaar niveau...... er kwamen griepverschijnselen bij. Hoewel ik mij regelmatig koortsig voel had ik geen koorts. Eigenlijk was er een duidelijke verbetering, al was het nog heel beroerd. Wacht maar even met een dokter bellen..... zelf kan ik er niet naartoe, ik wil niet in de wachtkamer zitten..... en zie eerst de assistente maar te overtuigen. Het hangt er wel vanaf wie ik heb, maar als ik die heb toen ik last van niersteen had en ik haar niet kon overtuigen dat het echt geen maaggriep was en daardoor 12 uur met heftige pijn radeloos rondliep.... onnodig.... ben ik niet enthousiast om te bellen.... ze werd zelfs nijdig toen ik teveel aandrong. Ik had toen echt geen fut meer om door te gaan en bedankte haar voor niks. Gelukkig raakte ik 's avonds laat een steentje kwijt en zakte het. Ik herinner mij haar stem en haar naam..... met haar ga ik niet meer in discussie, zij weet toch alles beter..... denkt ze. Er is een andere waar ik beter mee overweg kan, die beter luistert en die ik al heel lang ken, maar ja....... als ik de 'waakleeuw' krijg hang ik op.

Ik bel niet zo snel, maar als ik dan zo mijn best moet doen om geloofd te worden dan kost dat zoveel energie dat ik niks meer wil.

Afwachten dus en als er verbetering is lijkt mij dat ook geen groot probleem, de pijn was er nauwelijks mee..... alleen had ik totaal geen trek en zelfs moeite met eten en drinken. Ik durfde ook niet goed te eten en het drinken kwam er soms net zo hard weer uit. 

Er kwam een dag dat mijn maag heen en weer leek te dansen in mijn lichaam..... draaide ik mij om dan leek mijn maag klotsend mee te gaan..... voorzichtig gaan zitten, anders stuitert mijn maag.... auwauwauw.
Dat was maar één dag, maar heel vervelend. Ook dat ging dus over. 
Voorzichtig aan wat eten..... een appel was geen succes, een halve, met moeite, dat was meer dan genoeg. 
Toch langzaamaan lukte het beter..... maar erg enthousiast was ik niet. Ik dronk een paar zoete vruchtensapjes..... griezel, erg zoet, maar ja, dat is een beetje eten en drinken tegelijk....energie. Wat zoete drop.... lekker..... slecht voor de bloeddruk, maar het lijkt mijn maag te kalmeren en dat is ook wat waard. Geen dokter nodig gehad gelukkig, geen gezeur aan de telefoon. 
De container op zijn ophaalplek zetten was nog een hele inspanning, maar ik redde het. Een stukje van niks, maar ja...... nu was het een marathon. En zo koud buiten (zondagavond)..... na een tijdje begin ik te rillen en dat wilde niet stoppen. Nou ja, uiteindelijk stopte het natuurlijk wel, maar het was heftig (nog nooit zo erg gehad) en duurde erg lang. Ik heb de verwarming veel hoger staan dan ik gewend ben.... dat is nog steeds niet echt hoog, maar voor mij is dit normaal niet prettig. 

 

Het werd tijd voor Picnic...... ik heb meerdere lieve buren die altijd wat willen halen en als dat nodig is vraag ik het ze, maar ik besloot dat ik nu wat meer nodig had en bestelde o.a. vla, kinderbanaantjes, broodjes en erg lekkere kipfilet.... en dan kon ik meteen wat lege flesjes en blikjes meegeven. 
 Dat lukte..... mijn maag verdroeg het allemaal, maar ik moest er echt aan denken dat ik eten moest. Teveel achter elkaar durfde ik nog niet. Ik was die eerste week ruim 3 kilo afgevallen... dat zit er vaak weer snel bij, zeker als het vocht is... prima als dat zo is. Geen energie, maar wel alle tijd om na te denken. Goed nagedacht over de volgorde van opruimen op zolder als het weer lukt. Wat leuks bedacht voor de tuin als die opgehoogd is..... even in China wat leuke dingen bestellen. 
Mijn ogen brandden niet meer zo, ik kon wat langer tv kijken.....computeren etc., maar toch...... ik sliep ook veel en op de meest onlogische tijden. Vervolgens ben ik dan 's nachts vaak wakker.... nou ja, dat regelt zich wel weer. 
Ik besloot het niet te forceren..... geen dingen doen die teveel moeite kostten. De muziekrepetities al 2x afgezegd, vriendin al 2x afgezegd, nog niet gezwommen...... het gaat echt niet. 
Echt ziek ben ik niet meer, maar nog zooooo zwak. Wat niet kan dat kan niet...... het komt vanzelf wel weer..... zelf aanvoelen wat wel en niet kan. En af en toe een dag wat erg veel slapen? Dan heb ik dat nodig! Laat mijn lichaam maar aangeven wat wel en niet kan. Misschien vandaag (donderdag) wat 'oefenen' door een paar keer een rondje door de kamer te lopen. Ik wil van die wiebelende beentjes af. 

Jammer, ik schoot zo lekker op op zolder, maar er is een hoek die ik opgeruimd wil hebben waar ik alles naartoe kan schuiven als er bijvoorbeeld iemand bij de ketel moet zijn. Als dat klaar is kan er meer. Mijn warmwater doet het niet zo goed en dat komt natuurlijk slecht uit, maar er staat nu van alles onder de ketel, dat is niet handig om dan een monteur te bellen. Ook de trap staat vol.... ja, ik was bezig! Dus maar even uitstellen, ik red mij wel. er zijn groter rampen. Tot mijn 9de had ik nog nooit een warmwaterkraan gezien, toen kwam er altijd alleen maar koud water uit de kraan, dus als hij het nu af en toe niet doet is het geen ramp.
Ook mijn smartphone deed raar..... hij was zo goed als leeg en uitgeschakeld. Snel aan de lader. Maar hij was wel erg snel vol. Weer aangezet en ik zag hem leeglopen..... niet normaal. De tweede keer opladen ging beter...... of hij nu sneller leeg is dan anders weet ik eigenlijk niet, maar in elk geval blijft hij het wel een dagje doen, dus dat is voldoende. 

Boodschappen doe ik voorlopig even niet, Picnic bevalt prima. Natuurlijk ga ik liever zelf naar de winkel, maar dit is een goed alternatief en ik hoef niemand lastig te vallen. Ze doen het graag hoor, maar d

it is gewoon beter en als ik wat belangrijks vergeten ben vraag ik wel hulp. Blij met veel lieve buren! 

Al met al gaat het dus echt wel beter, maar het kost tijd blijkbaar. Nou ja.... het is niet anders. 
In elk geval werk ik in mijn hoofd wel door, dat heeft ook zin! Er komen best goede ideeën uit.

Haaaaiiii

 Ik leef nog. Ben weer een beetje mens aan het worden, begin weer te eten........ de rest komt ook nog wel.

Even bijpraten

Glasvezel...... eindelijk, het is binnen. Maar nog niet naar het aansluitpunt. 
Het duurt allemaal wel lang..... ze wilden eerst 29 december komen, maar toen was ik in Arnhem, toen werd het een week later, ik had alles keurig opzij gezet.... zoals ik de mail stond..... meterkast, kruipluik en aansluitpunt.... hij kon overal bij. Als mensen hier in de kruipruimte willen beginnen ze altijd de mat bij de voordeur weg te halen..... maar pech.... daar zit alleen een watermeter in een afgesloten put, .de kruipruimte zit bij de achterdeur,,,,,,, heel onlogisch. Daar was hij niet blij mee. Het ging niet door, hij vertrok en ik kon weer alles terugzetten. 
Toen een mail voor 10 april, of ik het wilde bevestigen... ja hoor, kom maar. 2 dagen later eenzelfde mail met 11 april..... ik mailde terug dat dat allleen kon als ze voor 2 uur klaar waren. Toen ik de volgende ochtend onder de douche stond belde er iemand van dat bedrijf...... hij had ingesproken.... hij zei wel 4 keer dat ik telefonisch niet te bereiken was. maar, hij zou terugbellen...niet dus. Ik mailde weer en meteen werd ik gebeld..... heel vriendelijk..... we spraken af op de 18de. 
Dat kwam doordat ik ziek was niet echt goed uit, maar ik wilde niet weer afzeggen...... her moest toch een keer gebeuren.
Ik zag er tegenop om weer van alles opzij te moeten schuiven en omdat ik elke dag verbetering zie besloot ik tot de laatste dag te wachten, tussen 12 en 17 zouden ze pas komen. Ik deelde mijn tijd in..... met steeds rust tussendoor, want alles wat ik deed kostte nog moeite.
Eerst het kruipluik ruim..... de bank een stukje opzij zodat hij ruimte heeft, gordijn opzij, een bak met tuinspullen opzij, laptop ergens anders,,,,, pfffff,,,,, even liggen. Snel de wekker gezet op kwart over 10 dan kon ik rustig liggen en was het niet erg als ik in slaap viel. Het was de bedoeling daarna de meterkasthoek vrij te maken en dan even te douchen. De tv-kast moest ook opzij omdat daar het aansluitpunt zit, maar dat kon ook nog als hij er was. 
Ik was in slaap gevallen toen om 10 uur de bel ging. \.....jawel, een glasvezelaar. Nu al? Ja dus. Snel de 2 kratten schoenen weggehaald en de bakken met mutsen, sjaals en handschoenen, die ondertussen toch wel nar boven mochten en ik was bekaf. 
Hij haalde de mat bij de voordeur weg..."Nee, het kruip luik is hier" en ik wees naar de achterdeur... hij keek even en ging verder, ik zei het nog eens. Hm..... hij leek een buitenlander, zou hij wel Nederlands spreken? Als snel had ik door dat hij wel Nederlands sprak en het waarschijnlijk nog beter verstond, maar hij stotterde heel erg. Dat lijkt mij vreselijk.....een beetje stotteren, ach.... dat klinkt vaak nog wel leuk, maar echt niet uit je woorden kunnen komen lijkt mij echt erg. Soms ging het goed en dan sprak hij duidelijk Nederlands..... misschien had hij dan in gedachten het geoefend en was het moeilijker als hij onverwachts antwoord moest geven.... ik weet het niet. Hij kwam in elk geval heel vriendelijk over. 
Ik heb het in totaal 4x gezegd over het kruipluik, maar  hij bleek het via de 'waterput'  te doen. Ik zei dat ik de tv-kast nog niet opzij had gezet..." dat hoeft niet, dat doet KPN"  ....huh? vreemd. Nou ja, niet zo heel vreemd, maar waarom zeggen ze dat niet eerder als er wel gemeld wordt dat ze bij het aansluitpunt moeten kunnen. 
Net binnen het uur was hij klaar.... toen ik later keek zag ik dat de kabel net voor de meterkast omhoog kwam en dan onder die deur door naar de meterkast liep. Heel vreemd. Ja, de vloer van de meterkast is dikker volgens, maar dit lijkt mij niet logisch. Ook meer kans op beschadiging denk ik. Als de deur dicht is valt het niet op.
Dat was het glasvezelverhaal.

De rode draad, die andere zat ooit netjes tegen de muur aan en is van een alarm, maar ik zie dat deze aan het zwerven is..... ook maar eens repareren, dat kan ik zelf! Ooit!


Nu de gezondheid: 
De heftige pijn werd vervelende pijn.... te verdragen als het niet te lang duurt..... het werd steeds minder, maar veranderde ook. Er kwam spierpijn bij, waarschijnlijk vanwege het vele overgeven en ik had een paar dagen een 'klotsende maag'...... bij elke beweging leek het of mijn maag op en neer of heen en weer bewoog en dat was ook behoorlijk pijnlijk. De temperatuur werd normaal, steeds warm en vaker heel koud was niet prettig. Ik kreeg een 'griephoofd'.
En slap, maar ja... het eten lukte niet..... met moeite een halve appel en een stukje droge toast  is niet genoeg op een dag. Drinken koste ook moeite, maar ik probeerde het toch met kleine slokjes water. 
Later heb ik een smoothie gedronken..... niet achter elkaar, maar tussendoor steeds wat water, 
Dat is toch een beetje eten en drinken tegelijk. Cup a soup was geen succes...... met veel moeite kreeg ik het weg voor het koud was. Ik merk wel dat mijn lichaam van binnen weer een beetje op gang komt.
Vandaag (vrijdaag) heb ik steeds steken in mijn hoofd. Iemand schreef mij dat ze met soortgelijke verschijnselen een week in het ziekenhuis heeft gelegen, maar dat dat griep bleek te zijn. Ik was verbaasd.... griep? Ondanks de griepverschijnselen vind ik dit wel een heel rare griep dan.... maar ja.... griep doet wel meer vreemde dingen. Toch wel blij dat ik dit weet. 
Echt koorts heb ik voor zover ik weet niet gehad, al leek het wel zo. 
Al met al..... ik ben een stuk opgeknapt, maar nog tot niks in staat....en regelmatig pijntje hier en pijntje daar... maar dat heb ik wel vaker (toen ik 16 was zei een internist mij dat er mensen zijn die steeds wat hebben, altijd wel een pijntje of ongemak, hij eindigde met "Dat zijn de zogenaamde krakende wagens en ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik denk dat je erbij hoort?)😕
Ik slaap steeds korte slaapjes en droom dan heel veel, meestal over iets simpels zoals iets opschrijven of op mijn laptop werken. Ik weet als ik wakker wordt niet eens dat ik geslapen heb en kijk dan verbaasd naar mijn hand die eruit ziet alsof ik een pen vasthoud. Dergelijke dingen zijn mijn de afgelopen dagen veel overkomen... het geeft toch een gevoel dat ik gek aan het worden ben. Donderdagavond was het heel erg.... toen was ik bij de tv in slaap gevallen en sliep wat langer...... zo'n anderhalf uur. Toen had ik gedroomd dat er meerdere mensen met mij tv keken.... ik was mij wel bewust dat ik geslapen had, maar heb wel 5 keer de kamer rondgekeken waar die mensen gebleven waren! Het duurde toen even voor ik doorhad dat het een droom was.
De tijd gaat ook zo langzaam, terwijl ik het normaal zo snel vind gaan. Maar ja.... ik doe niks, ik kan niks. Lezen, computeren, tv kijken ...... als kan maar mondjesmaat. Maar ja, het komt weer goed!

Ziek

 Tsja. en toen werd ik ziek. Maandagavond laat kreeg ik pijn.... zo'n beetje overal in mijn lijf......maag, borst, rug en dan vooral tussen mijn schouderbladen, Ik had het warm, het zweet brak mij uit..... iets uitstrekken maar..... brrrr, het was koud. En even later toch weer warm.... toch maar kijken of ik koorts heb, want als ik een dokter moet bellen dan vragen ze daar meteen naar. Nee geen koorts. Langzaam aan verdween het warme en werd ik koud, erg koud. De thermostaat flink hoger dan ik gewend was en nog steeds koud. Overgeven, meerdere keren..... het ging echt niet goed. Boeren..... niet van die luidruchtige hoor, maar volgens mij ben ik liters lucht kwijtgeraakt en dat zou toch moeten opluchten.... ik had het gevoel dat ik een voetbal ingeslikt had. De chili die ik gegeten had kwam eruit.... zou daar iets niet goed mee geweest zijn? Dat heb ik eigenlijk nooit, maar eens moet de eerste keer zijn. 
Ik had nog twee paracetamol zetpillen, daar maar eentje van nemen, want ik werd gek van de pijn.. Nou..... geen groot succes, maar toch ietsje minder. De hele nacht niet geslapen. Toch leek het iets minder heftig te zijn.
Dinsdagmorgen meldde ik mij af bij vriendin en bij de muziek ...... het was nog vroeg, maar er moest een wonder gebeuren wilde ik mij op tijd fit voelen. Ik kreeg een paar telefoontjes.... niet te lang deze keer. 
Computer..... geen zin in, lezen.... asjeblieft niet. TV.... hij stond aan, ik hoorde meer dan dat ik zag. Ik wilde alleen maar slapen. 
's middags zakte ik toch even weg, maar niet diep en veel te kort. Nog maar een zetpil..... weer geen groot succes, maar alle beetjes helpen. 
Het is toch weer wat beter dan het was...... nu heb ik geen voetbal ingeslikt maar een tennisbal. Eten moet ik niet aan denken, maar dat is niet zo heel erg, ik moet heel lang wachten voor ik een ons weeg.  Drinken ... alleen water en dat met kleine slokjes. 
Blij dat ik alles afgezegd heb.... het had echt niet gegaan. 
Nu af en toe heel even de laptop erbij..... maar niet te lang. Mijn hoofd voelt ook niet helemaal goed, alsof het elk moment ontploffen kan.... dat heb ik bij griep ook vaak. Ik slaap nog steeds te weinig en drinken is ook nog wat weinig, maar dat gaat steeds beter. Alles wat ik doe kost moeite. Toch moet ik woensdag wat spullen opzij zetten voor de glasvezelaars die donderdag komen...... misschien ben ik dan weer een beetje beter en het hoeft niet in één keer. Bovendien komen ze pas 's middags, dus ik kan donderdagochtend ook nog wat doen en dan zijn we alweer een dag verder. 

En ik ga weer van de hak op de tak.

 En weer verder met opruimen...... als het slecht weer is heb ik daar minder zin in, heel gek. En slecht was het maandag..... stevige regenbuien, harde wind, onweer.... maar ook heb ik de zon gezien, zelf felle zon... en 5 minuten later hagelde het! 

Ik zag op zolder een mandje met van alles wat.. .. ik nam het mee naar beneden om het daar op mijn gemak uit te zoeken. Het plastic mandje was stuk, dus dat kon meteen weg.... er bleek allemaal knutselmateriaal in te zitten, maar echt van alles wat. Ik had nog een bak met knutselspul waar niet veel inzat....en dat was een bak met een deksel, dat is al veel beter. ik maakte zakjes om kleine dingen te sorteren, wat bakjes waarin soortgenoten bij elkaar mochten..... er waren ook dingen die weg konden en ik haalde het één en ander uit de verpakking waardoor het minder ruimte innam. Het ging wel weer allemaal bij elkaar in één bak, het is niet handig om nu overal verschillende bakken voor te gebruiken die dan ook weer een plekje moeten hebben. Omdat ik daar nog geen vaste plek voor heb komen die dan overal te staan en kan ik het toch ook niet meer vinden. Voorlopig dingen bij elkaar...... als ik zover ben dat alles keurig bij elkaar kan staan kan ik verder sorteren en ook dan zullen er wel eens dingen bij elkaar komen die niet bij elkaar horen, omdat ik nou eenmaal niet overal zoveel van heb dat ik daar een aparte bak voor kan maken. Maar met etiketjes erop is dan alles snel te vinden. Ik vind het heerlijk om veel knutselmateriaal in huis te hebben..... op het ogenblik gun ik mij er geen tijd voor, maar dat komt wel weer en dan heb ik genoeg spullen om leuke dingen te maken. Ik wil niet hals over kop naar de winkel omdat ik wil knutselen! En vaak krijg ik ideeën door de spullen die ik in huis heb.

Net als leuke legpuzzels.... nu even niet, maar ook dat komt wel weer.... en het poppenhuis. Eerst verder opruimen, nog wat kasten verplaatsen, schilderen, vloerbedekking leggen etc.. .... dan is er weer tijd voor de leukere dingen. Niet dat ik nu niks leuks doe, maar geen leuke dingen die rommel maken op de één of andere manier. Geen dingen waarvoor ik dingen opzij moet halen die ik net opgeruimd heb of dingen waar ik lang mee bezig ben. 

De laatste tijd ben ik flink opgeschoten..... maar er moet nog veel gedaan worden. Nu maar hopen dat er niemand binnen iets moet repareren of bekijken of wat dan ook.... want door al die werkzaamheden waar ik zelf niet om gevraagd heb en die dus niet op momenten kwamen die voor mij handig waren moest ik steeds dingen opzij zetten..... en zo werd het alleen maar beroerder. Met sommige klussen ben ik wel blij, maar het was gewoon het verkeerde moment.... ik zou het zelf nooit besteld hebben in die periode.
En de tuin moet ook bijgehouden worden..... daar ben ik ook steeds mee bezig. Die was overwoekerd door onkruid..... ik krijg dan de neiging om als Tarzan wilde kreten uit te slaan en heb zin om aan een liaan door de tuin te slingeren........ maar ik ga toch maar gewoon onkruid wieden. Zondag nog wat dingen uit de tuin weggegooid die niet alle weersinvloeden hadden doorstaan, dat ruimt ook weer. Jammer dat het stuk of lelijk was, maar als het echt niet mooi meer is dan moet het weg. Heel jammer vond ik de kikker die weg moest. Ooit kreeg ik een grote kikker van Edwin en Geurtje.... een gouden kroon op zijn kop.... ik heb nog geprobeerd of hij veranderde in een prins na een kus, maar het bleef een kikker.

Hij was verkleurd en ik had al groene en goudkleurige verf gekocht. Ik wist dat er een paar stukje afgebrokkeld waren en verwachtte dat wel te kunnen opvullen, maar nu bleken er grote stukken afgebrokkeld  te zijn. Ja, dan houdt het op, dat is niet meer te restaureren, hij miste zelfs een poot. Ik heb er jaren plezier van gehad, maar nu moest hij weg, die is niet meer op te kalefateren. Net als bloempotjes die stuk waren, een metalen vlinder die een keer echt vloog tijdens een storm, maar ter aarde stortte en een vleugel brak. Lekker opgeruimd dus.
Als ik een stratenmaker krijg moet er eerst nog veel onkruid uit, ik kan moeilijk zeggen "Daar.... ergens onder dat gras, daar liggen tegels... succes!"  Er mag wat onkruid zijn, maar de tegels moeten wel zichtbaar zijn. 
Tsja.... een tuin met achterstallig onderhoud wordt snel erger... in huis.... ach.... stofzuigen na een week of na een maand.... het is nauwelijks meer werk. 
Maar ik heb wel weer wat leuke ideeën om het wat op te vrolijken als alles buiten klaar is. 

Van de week komen de glasvezelmensen weer..... dan moet ik weer dingen beneden opzij zetten.... zo geen zin in! Maar ja.... nee zeggen is voor mij ook geen optie, ik zal toch een keer aan het glasvezel moeten, er komt een tijd dat er niks anders meer is..... en nu wordt het nog gratis aangelegd.  En misschien ben ik er wel heel blij mee als ik het heb!  Je kan de vooruitgang niet tegenhouden, niet helemaal. En het speelt nu al zo lang..... nu maar hopen dat ik niet weer alles voor niks opzij zit (zoals de vorige keer).
En als dat gelukt is kan ik eindelijk een afspraak maken met iemand die wil en kan ophogen bij mij! 

Dat glasvezel moet er gewoon komen en dan liefst zo snel mogelijk, dan heb ik het maar gehad en hoeft er voorlopig geen tegel meer uit (als er niks mis gaat).... alleen om op te hogen! Ik doe echt niet met alles wat nieuw is mee, ik heb niet overal apparaten voor.... ik heb nog geen robotstofzuiger, geen afwasmachine, geen tablet, geen (internet-)abonnement op mijn smartphone, geen melkopschuimer, geen luxe koffiemachine, ik doe de was op de hand sinds jaren geleden mijn wasmachine kokend heet werd.... toen moest ik wel even op de hand wassen en dat beviel eigenlijk prima (voor 1 persoon is dat goed te doen en er zijn best wel handigheidjes om ervoor te zorgen dat er minder wasgoed is).... ondertussen wel ontdekt wat waarschijnlijk de oorzaak was en dat kan ik zelf verhelpen, maar het hoeft niet. Ik denk dat ik wel al 10 jaar geen wasmachine meer gebruik. Alleen voor de grote dingen zoals dekbedhoezen is dat wat onhandig, maar alles went! 
Ik heb geen abonnementen op Netflix e.d. ..... erg leuk, maar het loopt mij allemaal teveel op en voor mij is er zat leuks op tv te zien... en anders maar niet! Als er niks op tv is pak ik mijn laptop of een goed boek....en er zijn nog zat andere gezellige dingen te doen. Nee, het is allemaal wel leuk, maar ik kan niet alles volgen en ik wil ook wel eens andere dingen doen. Ik heb liever een treinabonnement en een museumkaart.... veel leuker! 

Ik ben niet bang om dingen te missen en ik hoef niet bezig gehouden te worden, ik vermaak mijzelf wel en hoewel ik tv en computer leuk vind moet het mij niet afhouden van op bezoek gaan, wandelen, fietsen, zwemmen, een dagje winkelen, dingen bezichtigen, gewoon eens in een andere plaats rondneuzen, theater- en museumbezoek etc. Computer en tv moeten dingen toevoegen en niet in plaats komen van al die andere dingen. Als ik die andere dingen niet meer kan doen worden die apparaten weer belangrijker, want het zorgt wel (net als de telefoon) voor contact met de buitenwereld, contact op afstand ..... dat is ook belangrijk en wordt belangrijker als ik zelf niet meer op stap kan! Dan is het ook handig om de boodschappen te bestellen die thuis gebracht worden.... maar dat doe ik nu alleen als ik ziek ben. Ik ga liever zelf naar de winkel..... dan beweeg ik, kan ik eerst zien wat ik koop, ontmoet ik mensen..... en ik ga liever naar een gewone kassa dan naar de zelfscan! Ik zie de voordelen van de zelfscan..... maar dat doe ik alleen als ik heel weinig heb en er lange rijen voor de gewone kassa staan. Als ik dan ook nog haast heb.... oké, dan die onpersoonlijke zelfscan maar. Maar eigenlijk ga ik nooit winkelen als ik haast heb.... dat zou dan al echt om een belangrijke vergeten boodschap moeten gaan die ik nog snel kan halen voor de visite komt of zoiets. 

Ik hoef (nog?) geen warmtepomp..... naar mijn idee komt er nog wel een beter systeem. Zonnepanelen.... ja, wel goed, maar het elektriciteitsnet kan het al niet aan. Ik denk dat er nu zo'n haast gemaakt wordt met dergelijke dingen dat vaak alleen de voordelen maar niet de nadelen gezien worden. En zeker als iets veel geld kost en/of als er veel werkzaamheden voor verricht moeten worden, kijk ik liever de kat uit de boom! Iets nieuws is vaak nog niet volmaakt en wordt meestal wel beter.... of het blijkt niet te voldoen en er komt iets beters voor in de plaats...... ik wacht wel af. 

Night of the proms

 Afgelopen zaterdag was ons jaarlijkse voorjaarconcert.
Ik heb wel lekker gespeeld, nu ik 2de partijen speel heb ik wat vaker rust, vooral doordat ik geen solootjes meer heb. Het is daardoor wel beter vol te houden voor mij, minder kramp in mijn kaken! 
Natuurlijk is het leuk om solootjes te spelen, maar ik heb dat al zo vaak gedaan, nu is een ander aan de beurt! Ik speel al 54 jaar en heb bijna altijd 1ste partijen gehad..... tijd om een plekje op te schuiven en dat kon nu er iemand bij kwam die duidelijk beter is. Voor mij dus minder vermoeiend, maar ik was toch bekaf na afloop.... de laatste jaren ga ik meestal na afloop meteen naar huis, liefst op de fiets.... een beetje uitwaaien. Het is best een lange avond, want we moeten er natuurlijk ruim op tijd zijn. We hebben tegenwoordig een grote ruimte voor onze spullen en ik ben heel blij dat er bankjes staan.... dan kan ik even lekker zitten. Spullen van anderen die op een bank liggen schuif ik opzij, zelf zet ik mijn tas en saxkoffer op de grond.... er is plaats genoeg om de spullen ergens anders te leggen dan op de bank, dus ik vind dat ik dat opzij mag schuiven of op de grond zetten.

Foto's van Ali Dekker

Ik heb lekker gespeeld in elk geval. Het hele concert werd rechtstreeks uitgezonden door de lokale omroep 'Pim' en ook de kerk zond het uit en dat is HIER nog een week of 4 te zien. Hier is een lange uitzending (maar de pauze is ook opgenomen), ik vond het leuk dat ik het nog kon zien, want als ik meespeel komt het heel anders over. Het geluid had van mij wat sterker gemogen, soms hoorde ik gewoon te weinig, maar alles is beter dan niks. Op mijn laptop stond het volume volledig open, maar misschien ligt het aan mijn laptop en kan het bij andere apparaten wel harder.
Voor de pauze had ik niet veel gezien omdat ik aan de praat raakte met iemand in de kleedruimte.... en dat heb ik nu wel kunnen zien. Zelf was ik pas na de pauze aan de beurt.... ik had dus alle tijd. Normaal ga ik wel de zaal in, maar nu liep het dus even anders. Voor de pauze waren al het slagwerk en alle leerlingen aan de beurt. Ook het opleidingsorkest dus waar ik jarenlang in meespeelde, want er is altijd versterking nodig van mensen die al langer spelen en ook zijn er niet altijd genoeg leerlingen om een orkest te vormen. De grote blaasinstrumenten zijn niet zo handig voor kleintjes, dus die worden vrijwel altijd bespeeld door ervaren mensen. De meeste leerlingen zijn toch kinderen, hoewel we ook wel volwassen leerlingen hebben..... soms 'nieuw'  en soms leden die overgestapt zijn op een ander instrument. Op latere leeftijd is het nog steeds te leren!  
Bij ons voorjaarsconcert komen altijd alle groepen aan de beurt en voorheen werden de jubilarissen dan ook gehuldigd, maar dat laatste doen we nu tijdens een ander concert omdat het anders allemaal wel erg lang gaat duren. 

Toen ik thuiskwam wilde ik nog even tv kijken, lekker lui op de bank, kop thee binnen handbereik..... ik werd de volgende ochtend laat wakker, naast een kop koude thee.... het programma wat ik wilde zien had ik helemaal gemist, ik sliep al voor het begon! 

Dan de zondag maar even rustig aan starten....daarna wat klusjes in huis, vanmiddag even de tuin in om het dagelijkse onkruid weg te halen en verder kalmpjes aan..... zondag is tenslotte een rustdag!