Kindertaal en meer.

Kindertaal....ik hou ervan! Ook de logica van een kind vind ik vaak geweldig.

Edwin was laat met praten, ik had altijd het idee dat hij alleen iets wilde zeggen als hij zelf het idee had dat hij dat kon, dus moeilijke woorden begon hij niet aan. Ik maakte mij geen zorgen, maar op het consultatiebureau vonden ze dat hij al meer moest zeggen. Ik zag nog steeds vooruitgang, dus het komt vast wel.....hij was wel met meer dingen laat of had een rare volgorde.....ik zag hem voor het eerst kruipen toen hij al kon lopen.......hij kon wel al staan, maar nog niet zelf gaan zitten en dat loste hij op door eerst te gaan staan en zich dan op zijn billen te laten vallen....zo, hij zat! Al kon hij niet praten......hij kon wel goed zingen......melodie en ritme waren duidelijk herkenbaar! Ook het in de maat klappen ging goed.....maar niet lang achter elkaar, want dan liet zijn motoriek hem in de steek en dan werd hij nijdig! Op een toetertje blazen en met een rietje drinken... hij was er snel mee, los lopen duurde weer lang, hij vond het eng. Ik maakte mij dus over het praten geen zorgen, ook niet toen mij werd gezegd dat hij echt al 2 woorden achter elkaar moest kunnen zeggen.....  hij had dat toen nog nooit gedaan.... komt wel. Ik kwam thuis en hij zei: "Jas uit!" ......dat had hij iets eerder moeten doen dus hahaha
Toen ging het snel...... tot mijn verbazing riep hij ineens de hele dag "inderdaad" .....gek kind!  En "hopla" riep hij ook de hele dag.
Niet alle woorden waren goed...... met de ng had hij moeite, dat werd een M.....hij was een jommetje uit Mokkeledam.  De buurman had een cavalan (caravan) en buurman Eef werd buurman z'n neef.
Om het makkelijk te maken werd Pinokkio Timolukkio......veel eenvoudiger  :D
Een vliegtuig werd een iegtuigs en  achterneefje Albertje werd Swiebertje.
Toen mijn broer (ome Jan) een keer een sok uittrok bij hem werd hij kwaad.....het was maar 1 sok....allebei was niet erg geweest, maar 1 sok dat klopte niet......dus hij riep nijdig "Jojan pestkop!"

Ook de logica van sommige woorden was geweldig.....ik gebruikte de woorden zonder er over na te denken, maar hij dacht wel na en legde mij uit dat de 2de verdieping eigenlijk de tweede kelder was en dat ik de 2de verhoging bedoelde. Hij had natuurlijk helemaal gelijk en zo had hij meer dingen.
 Ik ken nu een jongetje dat soortgelijke opmerkingen maakt...... toen iemand het over lichte muziek had vroeg hij hoe ze muziek konden wegen.....geweldig. Hij antwoord net als Edwin anders op een ontkennende vraag dan de meeste mensen doen en dat kan nogal eens voor verwarring zorgen, maar ze hebben gelijk.... als ze iets NIET gedaan hebben en iemand vraagt "Dat heb jij toch niet gedaan?"  dan zeggen ze "JA" ....want: 'Ja dat klopt, ik heb het niet gedaan!' Verbeteren vond ik moeilijk, want ik vond dat hij gelijk had....... ik leerde hem dus dat hij dan erachter moest zeggen "dat klopt ik heb het niet gedaan". Ik zei dat hij gelijk had, maar dat bijna iedereen het fout zei en hem dus niet begreep als hij dat er niet achter ging zeggen.

Edwin is nog altijd handig met taal.....heerlijk.Zelf hou ik ook van taal en zie vaak de letterlijke betekenis van zinnen.

Het nadeel van dingen letterlijk nemen is dat sommige (officiële) brieven verkeerd gelezen worden omdat wij meerdere betekenissen zien..... bijna iedereen ziet er maar eentje en begrijpt het.

Ik heb een boekje met foute krantenkoppen.....geweldig...... dan staat er bijvoorbeeld  "Brabantse Louisa zoog een kind uit haar duim" of  "Mehmet sloeg met zoon inbreker dood". Bij deze zinnen is de werkelijke bedoeling natuurlijk wel duidelijk, maar ik zie eerst de letterlijke betekenis. Ik zie dan voor mij hoe Louisa dat kind uit haar duim zuigt en zie Mehmet zijn zoon in het rond zwaaien om daar uiteindelijk de inbreker een flinke oplawaai mee te geven. Maar soms zie ik meerdere betekenissen waarbij voor mij minder duidelijk is wat er bedoeld wordt.

Ooit was ergens te lezen: "De heroïne werd gevonden door medewerkers in bananendozen" Dan zie ik toch echt die medewerkers rondlopen in bananendozen...... uit de reacties bleek dat de meesten het niet zagen, zelfs niet na uitleg. Terwijl ik hier in mijn eentje zat te schateren las ik reacties als "Nou ja, beter heroïne dan een bananenspin in die dozen".

Zo lag ik ook in een deuk toen Geert Wilders bij Eva Jinek in haar kattenspecial was...... op de vraag van Jinek of hij erg verdrietig was toen een kat stierf was zijn antwoord: "Ja, het was erg moeilijk toen ik haar samen met mijn vrouw liet inslapen"  Echt, ik rolde van de stoel van het lachen, natuurlijk snapte ik wel dat hij zijn vrouw niet had laten inslapen, maar hij zei het toch echt!

Terug naar de kinderen.......een neefje zat eens bij mij in de auto en zei toen hij uitstapte: "Ik merkte niet eens dat er een vrouw achter het stuur zat!"
Zijn oudere broer (toen 2 1/2) wilde dat ik in het houten hobbelpaard ging zitten dat zijn kleine broertje net voor zijn verjaardag had gekregen. In die tijd was ik erg mager, dus dat was het probleem niet, maar mijn korte benen waren toch echt te lang om daar in te kunnen. "Mijn benen zijn te lang, het gaat niet" Teleurgesteld ging hij weg om even later terug te komen met een heel groot mes...... daar werd door zijn moeder natuurlijk geschrokken op gereageerd, hij mocht niet aan te messen komen...."Wat doe jij nou?" "Nou, tante Ans stukje kleiner maken!" zei hij, terwijl hij ons met grote onschuldige ogen aankeek.

Een buurjongetje bekeek mij eens goed toen hij mij bij de auto zag in mijn muziekuniform....."Dat lijkt wel een mannenpak" zei hij verbaasd.....ik legde hem uit dat ik dat droeg als ik muziek moest maken en besloot met: "Dit draag ik dus niet altijd!" waarop hij mij nog eens van top tot teen en terug bekeek en verzuchtte: "Nou, dat is maar goed ook!"

Dood is een moeilijk begrip voor kinderen en een meisje van een jaar of 4 vroeg mij eens: "Is Edwin zijn vader nou nog al steeds dood?"

Edwin keek eens in een kinderwagen en zei tegen mij: "Lief hè?"  .....tot schrik van de moeder van de baby vervolgde hij schouderophalend: "Maar ja, daar heb je een vader voor nodig!" .....dat zijn van die momenten dat je als volwassene even niet meer weet wat je moet zeggen. Net als die keer dat hij de bel gehoord had en stiekem boven aan de trap probeerde te ontdekken wie er binnen kwam. Blijkbaar herkende hij de stemmen van zijn vaste oppas en haar vriendin niet, want ineens hoorden wij een zielig stemmetje van boven komen: "Mammaaaa, welleke meneer is er vanavond bij je?"  De beide meiden kenden mij goed, dus heel pijnlijk was het niet en we hebben er smakelijk om gelachen, maar ik kan mij heel ongemakkelijke situaties voorstellen na zo'n vraag.

Op straat liep een kind met haar oma....het kind keek eens naar mij en zei nogal hard tegen haar oma: "Oma, kijk.....wat een klein mevrouwtje" .  Oma verschoot van kleur en ik schoot in de lach!  Ik hou ervan!