Mijn werk

 

Lang geleden werkte ik in een drogisterij, ik vond dat heerlijk werk. Vooral de medicijnkant had mijn interesse.... ook omdat ik merkte dat mensen klakkeloos van alles slikten en daar was ik tegen. Prima dat er van alles te koop is, maar sommige mensen gebruikten wel erg veel pijnstiller, laxeermiddelen en hoestdrank etc. en in sommige gevallen raadde ik wel eens aan naar een dokter te gaan en zelfs had ik een keer door wat iemand mankeerde..... ze was al bij een dokter geweest, maar die herkende het niet (toevallig had mijn vader kort daarvoor dezelfde klachten gehad en ik herkende het). Leuk dat ze mij later nog even kwam bedanken!
We verkochten ook nog heel ouderwetse middelen als Eau des Carmen (spiritus aromaticus) en Hofmandruppels  (aether cum spiritus) . 
In die tijd werden sommige middelen nog zelf gemaakt door de drogist (boorwater bijvoorbeeld) en andere dingen moesten we zelf nog mengen (vaak glycerine met kamferspiritus) of verdunnen tot de juiste sterkte (meestal met waterstofperoxide) en heel veel werd nog los verkocht...... we moesten zelf afwegen of in kleine flesjes (die mensen vaak zelf meenamen) overgieten (zonder trechter!). Altijd de vraag: "Heeft u zelf een flesje mee?" of "Hoeveel cc wilt u?" Ook de eau de cologne kon in een eigen flesje gegoten worden. 
Het waren duidelijk andere tijden.... je kon rollen wc-papier nog per stuk kopen of een grootverpakking van wel 4 rollen. 
Maandverband en tampons waren er niet in zoveel soorten en merken als nu..... en we hadden er zakken bij liggen waar precies een pak maanverband in paste (ze hadden allemaal dezelfde maat), want je ging niet over straat met een zichtbaar pak maandverband! Dat gebeurde met meer dingen ..... de condooms moesten ook in een zakje..... ze lagen verborgen in een lade achter de snoeptoonbank.... de zakjes lagen er ook. De mensen durfden er meestal niet om te vragen..... we voelden het vaak al aankomen als we naar een rustig plekje gestuurd werden..... dat ging dan van: "Anders nog iets?" de klant keek om zich heen.... teveel mensen in de buurt..."Uhhhh... doet u maar een tube tandpasta" en we liepen daar naartoe, daar was het rustig.... de tandpasta ging snel in het mandje...."Anders nog iets?" "Nou nee.... uhhhhh" en dan bijna fluisterend en meestal met een rood hoofd: "Doet u maar een pakje condooms". 
Heel verfrissend toen een jongen een keer heel gewoon om condooms vroeg en ik hem vroeg of hij gewoon een pakje van 3 wilde of de voordeelverpakking van 12 met 1 extra. Hij keek mij aan en zei dat hij één keer extra wel erg weinig vond. 
En toen kwam er een nieuw anticonceptiemiddel.... C-film. Revolutionair! Het kon door mannen en vrouwen gebruikt worden.
Het kwam aan in een doos die duidelijk bedoeld was om op de toonbank te zetten.... om mensen aan te sporen om te kopen. En het kwam ook inderdaad bij de kassa te staan..... en dan in een tijd dat nog overal een zak omheen moest omdat vooral niemand het mocht zien. 
Mensen kenden het niet en bij de kassa pakten ze vaak een pakje in hun handen, bekeken het en vroegen verbaasd: "Wat is dit?"  Als wij zeiden dat het een nieuw anticonceptiemiddel was dan wisten ze niet hoe snel ze het terug moesten leggen..... je zag ze schrikken, kregen een kleur een konden soms nog net stamelen dat ze dat niet wilden kopen. 
Het middel bleek niet betrouwbaar te zijn en bovendien begrepen mensen niet goed hoe het werkte, ik heb wel eens gehoord dat mensen de verpakking gebruikten omdat ze het niet snapten. Hoe dan ook, het verdween weer snel. 
We verkochten ook verf en behang..... voor een dubbeltje konden de mensen het randje van de rol behang eraf laten snijden, dat moest toen nog en wij hadden er een machine voor. Ik had een hekel aan het verkopen van behang. Als ik tussen de middag wel eens alleen in de winkel stond dan wilden mensen soms dat ik erbij bleef als ze behang uitzochten.... heel vervelend als de winkel ondertussen vol liep. En dan vroegen ze soms of ik advies wilde geven, wat vervolgens niet opgevolgd werd: "Wat vindt u leuker, het bloemetje of het streepje?" "Ik zou zelf de streep kiezen" dan keken ze nog eens  goed en kozen voor het bloemetje. Dat vond ik dus het minst leuk daar.... verf had ik geen hekel aan, maar de drogisterij vond ik leuker. Maar ja..... het zorgde wel eens voor verwarring.....  toen een man een bokkenpoot wilde kopen kwam ik keurig met een bokkenpootje voor zijn nagels aan, maar hij bedoelde een kwast. 😂. Ik heb er wel veel geleerd, ik weet dus het verschil tussen een bokkenpoot en een radiatorkwast en meer van de dingen. 
En we verkochten aan de drogisterijkant reform-artikelen, daar was veel vegetarische voeding  en we hadden homeopatische middelen van Dr. A Voogel..... in die tijd was dat nog niet gangbaar. (ik werkte daar van 1970 tot 1972)
Je kon je er laten wegen voor 10 ct. op zo'n weegschaal met schuifjes. 
Ik heb daar echt heel veel geleerd

Ik heb daar met veel plezier gewerkt en vond het jammer dat ik weg moest.... nou ja moest, het was wel eigen keuze, maar het was nodig voor mijn gezondheid, ik redde het niet, het was teveel voor mij. Ik was er maandenlang uit geweest waarvan ik ruim 5 weken in het ziekenhuis lag met leverproblemen. Voor die tijd was het al zwaar, maar daarna redde ik het echt niet meer.... ik kwam thuis om te eten en te slapen.... weinig meer. Ik werd steeds zieker.... tot het echt niet meer ging. Mijn chef woonde boven de winkel en ik ben wel eens naar boven gestuurd om daar op de bank te slapen..... zijn vrouw zorgde voor goede vruchtensap, goed geregeld, maar dat kan natuurlijk niet te vaak. Een paar weken ziek thuis en dan ging het weer een tijdje, maar dat was niet vol te houden. 

Dus ging ik voor halve dagen werken in ons zwembad bij de kassa.....veel minder uren, geen reistijd (een paar minuten lopen van mijn huis) en rustiger werk......  dat was beter voor mij en ik knapte er ook snel op. Ook in die tijd ben ik nog wel vaak ziek geweest, maar het ging daar goed. Tot ik ging trouwen en in Purmerend ging wonen..... reistijd (ik had nog geen rijbewijs in het begin en de busverbinding was slecht!) en ik had natuurlijk mijn  huishouden erbij......  dus ik had het duidelijk drukker! Ed was altijd bereid te helpen, maar die werkte ook de hele week. Het werd dus weer teveel en ik mocht minder uren werken en later (toen ik weer in Monnickendam woonde) ging ik alleen de zaterdag werken.  

In de kassa

Minder inkomen, maar mijn gezondheid was belangrijker..... zoals elke keer als ik minderde of stopte!  Dat heb ik nog jaren volgehouden..... ook nadat Ed stierf. Maar toen was Edwin een periode vaak ziek, met mijn ouders ging het niet goed waardoor ik er elke dag naartoe ging...... het werd steeds moeilijker. Daar kwam nog bij dat er veel veranderde op mijn werk..... toen ik een keer zat te huilen in de kassa (niet in de kassa-la of zo, maar het 'hok'  waarin ik zat noemden wij de kassa) omdat ik het allemaal niet meer aankon begreep ik dat het tijd werd om te stoppen. 

Dat gaf rust..... en dat deed mij goed! En natuurlijk was dat ook voor Edwin beter. Ik lag vaak op de bank te slapen als hij thuis was, ook niet gezellig. Uit die tijd komt dan ook zijn vraag: "Mamma, zijn je achter-ogen ook dicht???" (toen hij eens vroeg hoe ik kon weten wat hij deed terwijl ik de andere kant op keek had ik een keer gezegd dat moeders ogen in hun achterhoofd hadden!)

 Ik heb daar een prima baan gehad. leuke collega's. een geweldige baas..... maar diep in mijn hart vond ik toch het werken in de drogisterij leuker. Maar ja..... het is toch een goede keus geweest.... ik heb aan beide banen mooie herinneringen. Het leven loopt nou eenmaal niet altijd zoals we willen.... en dan kan je er beter maar het beste van maken! Ik heb ook nooit spijt gehad van mijn beslissingen. Net zoals het voortijdig van school gaan.... ook dat was op dat moment de beste keuze! Jammer, maar het was nou eenmaal zo. Het ging ineens niet meer (achteraf was ik al ziek, was mijn lever al niet goed, maar dat wist ik toen nog niet) .... mijn cijfers kelderden snel. Ik had een leraar die mij dagelijks luid en duidelijk liet weten dat ik mijn best niet deed, niet oplette, niet luisterde etc. Het was niet waar, maar hij ging treiteren.... al had ik toen niet door dat het pure treiterij was. Normaal zou een keer zittenblijven logisch zijn, maar ik werd achtervolgd door de Mammoetwet.... zittenblijven kon niet, dan kwam ik van Mulo in Mavo en dat verschil was te groot.... nee, zittenblijven in de tweede klas was onmogelijk, ik moest door naar de derde. Nou, dat lukte natuurlijk ook niet, de achterstand was te groot geworden. En toen kreeg ik de keus: Terug naar de eerste klas of van school. Van de derde naar de eerste klas zag ik echt niet zitten, dus ik stopte. Jammer..... dat vind ik nog steeds, maar ik zou ook nu onder dezelfde omstandigheden dezelfde keuze weer maken! Dus ook geen echte spijt van deze keuze!