1 februari

 1 februari 1953, de watersnoodramp! 
Ik was nog niet geboren, maar het lijkt alsof ik er herinneringen aan heb. 
Er werd altijd over verteld, er was een boek met foto's over de ramp, er woonde familie in Zeeland die het meemaakte (gelukkig hebben ze het allemaal overleefd). 
Ik kreeg een boek dat ik vaak gelezen heb.... 'een helicopter daalde' en dat ging over de ramp..... ik zat altijd helemaal in het verhaal.... ik begreep heel goed hoe angstig dat voor veel mensen geweest is en dat het ook veel velen slecht afliep. Families die soms meerdere mensen moesten missen....het is echt vreselijk. Je zal maar in je huis zitten en geen kant op kunnen.... het water komt hoger.... je probeert te redden wat er te redden is.... je gaat naar boven met je gezin en als er nog tijd is pak je nog snel wat mee dat belangrijk kan zijn zoals eten..... het water komt nog hoger en je gaat het dak op, in de hoop dat je gered wordt. 
Wat angstig moet het zijn als je het water steeds hoger ziet komen.... je ziet van alles voorbij drijven, niet alleen spullen, maar misschien ook mensen en dieren..... zwemmen is niet te doen, het water is te wild. 
Hoe lang hou je het vol op zolder of op het dak? Vreselijk! 
Ik denk er vaak aan.... altijd rond deze tijd komt het weer boven. 
Het is belangrijk dat het niet vergeten wordt..... belangrijk zodat het niet weer kan gebeuren! Veiligheid is belangrijk..... ik denk dat 100% veiligheid niet bestaat, maar als er alles aan gedaan is, als rekening wordt gehouden met extreme omstandigheden, dan zou dat goed genoeg moeten zijn, genoeg om je veilig te voelen. Maar steeds opnieuw zal moeten worden gekeken of het nog veilig genoeg is..... als de waterspiegel stijgt ..... een paar centimeter stijging lijkt niet veel, maar bedenk eens hoeveel liter water dat is.... dan is het wel heel veel! Veel te veel als het over de dijk komt of door de dijk. We leven nu eenmaal in een laag land..... de terpen van vroeger waren zo gek nog niet!  

70 jaar geleden ..... veel mensen hebben er nog herinneringen aan..... veel mensen verloren familie en vrienden.... hun leven was nooit meer hetzelfde!