Dagboek van een wandelende virusbom

 Ik begin weer tot leven te komen. Dat klinkt dramatischer dan het is. Er zat leven genoeg in, maar geen functioneel leven. Mijn leven bestond uit hoesten, niezen en snuiten..... en daarvan uitgeput op de bank hangen. Niet diep durven inademen omdat er dan een nieuwe hoestbui volgde..... als het even rustig was met hoesten dan ook vooral zo stil mogelijk blijven zitten, want beweging wekte ook een nieuwe hoestbui op. 
Geen stap geven zonder zakdoekjes bij mij te hebben en een zak naast de bank om te vullen met gebruikte zakdoekjes.
Al knapte ik verder wel op, dit was meer overleven dan leven omdat ik gewoon bijna niks kon doen.
In elk geval dus geen functioneel leven. Pas sinds dinsdag heb ik het minder koud..... dat was een goed teken, want als ik het steeds koud heb, zelfs als de verwarming een paar graden hoger staat dan is er iets niet goed. Ik had nog wel een dik vest aan, maar af en toe ging dat alweer uit. Alleen nog hoofdpijn tijdens een flinke hoestbui, geen koorts...... ik knapte echt wel op, maar met al dat hoesten en snotteren was ik wel een wandelende virusbom. Zo wilde ik (zelfs als ik er fut voor zou hebben gehad) mij nergens te vertonen! Bovendien is het wat lastig om ergens naartoe te gaan met een doos tissues onder mijn arm en een afvalzak..... en niet gezellig ook als een gesprek steeds onderbroken wordt door een hoestbui, want ook praten wekte een hoestbui op.....  normaal praat ik nog wel eens tegen mijzelf (best gezellig hoor, ik ben het gewoonlijk wel met mijzelf eens, dus het zijn altijd prettige gesprekken), nu werd het enige geluid dat ik maakte veroorzaakt door hoesten en niezen en ik blijk ook vrij luidrustig te kunnen snuiten.....het was een leuk getrompetter, maar ik kon er nog geen melodie in ontdekken. 

Ondertussen hoorde ik dat Edwin ook ziek thuis was, maar hij werkte thuis..... dat kan natuurlijk ook. 
Solidair met zijn moeder..... samen ziek zijn en elkaar niet aangestoken, daarvoor was de afstand te groot!

Handig die webwinkels, maar voorlopig even niet...... het was de beste oplossing voor dingen die ik nodig had en de eerste pakjes kwamen keurig op tijd, maar toen het onduidelijk werd wanneer er iets kwam begon ik het zat te worden. Twee pakjes direct na elkaar besteld bij dezelfde winkel.... de één kwam vroeg in de middag en die andere...... geen idee.... o, een bericht.... die komt 's avonds. 's Avonds was de tijd waarop het zou komen verstreken.... ik wilde naar bed, ik was 'af' maar bleef toch nog even wachten..... iets te laat kan altijd. Ik bleef de site steeds vernieuwen in afwachting van een melding. 
Na een half uur stond er dat het de volgende dag tussen 10.00 en 15.00 zou komen. Nee toch? Ja dus! 
Later stond  er ineens weer dat het toch de afgesproken dag zou komen tussen 10.00 en 15.00 .... en dat de bezorging mislukt was en de dag veranderd was.... maar ja, de dag die er stond was al voorbij. 
Uiteindelijk kwam het dus de volgende dag.....  ik ben blij met webwinkels, maar dit was even een overdosis en als het dan niet volgens plan loopt en ik moeite heb om wakker te blijven maar toch moet blijven wachten omdat ik misschien de bel niet hoor als ik slaap......dan is het wel genoeg geweest! 
Wat ik nodig had is binnen..... de rest kan wachten tot ik zelf weer kan winkelen!

Dinsdag dus alles nog afgezegd..... ik was nog niet in staat om te kletsen of saxofoon te spelen.
Ik was donderdag ziek geworden en eigenlijk was ik al behoorlijk opgeknapt als ik het hoesten en proesten even niet meetelde. Het was nog geen week..... dus viel dat best wel mee... en eigenlijk was ik ook niet zo heel ziek.... ik voelde mij wel flink beroerd, maar zolang ik geen hoge koorts heb vind ik dat het wel meevalt! Alle kans dat ik dan snel weer fit ben, want na hoge koorts daalt mijn conditie altijd meteen naar het nulpunt of zelfs daaronder.....  maar nu was ik alleen wat koortsig en dan zal de conditiedaling vast veel minder zijn en snel weer opgebouwd naar een acceptabel niveau. 
Dat vooruitzicht is goed! Ik begin ook weer wat zin te krijgen om wat te doen.... de fut is er nog niet echt en het lukt niet helemaal, maar toch...... zo ongemerkt doe ik toch weer wat, ook al gaat dat om kleine dingetjes. 
En in de loop van de dinsdag merkte ik dat er soms toch al wat langere pauzes tussen de hoestbuien zaten.... zolang ik mijn gemak maar hield! Dat is positief! 

Natuurlijk is een griepje geen ramp...... (voor sommige mensen wel, ik weet het, maar voor de meeste mensen niet).... het is alleen vervelend. Zo zielig ben ik dus niet hoor en het gaat allemaal vanzelf weer over.
 Ik ben niet zo van de medicijnen..... ik zie dat als een noodzakelijk kwaad, maar zal het dus nooit gebruiken als het niet echt nodig is en tegen griep helpt niet veel.. Hier had ik dus niks voor nodig, uitzieken is het enige dat echt helpt. Soms is een hoestdrank nodig, maar dit was geen functionele hoest, dus een snoepje voor mijn keel was goed genoeg. Ja snoep..... suiker..... niet goed voor mij, maar suikervrije snoep kan ik maar weinig van hebben  (dat levert weer andere problemen op) en dus was het vooral gewone snoep.... drop en salmiaksnoepjes. Het is even niet anders......  en ik heb niet meer genomen dan nodig was, dus er zijn echt geen zakkenvol van opgegaan. 
Nog even en ik ben er weer helemaal! Ik weet dat ik niet te snel moet denken dat ik er al ben, dus rustig starten en ondervinden wat wel en wat nog niet kan.... nooit te ver over mijn grens, want dat werkt averechts. Ik ga er vanuit dat volgende week alles weer (zo goed als) normaal is, misschien al in het weekend! 

Allemaal bedankt allemaal voor de beterschapswensen    dat doet een mens altijd goed!