De klipgeit en Peter

Echt, volgens mij  heeft hondje Bobbie ergens in zijn stamboom een klipgeit, dat kan niet anders. 
Hij springt met het grootste gemak op een stoel met een flinke stapel kussens erop en landt dan precies op dat ene smalle randje waar geen kussen ligt. Hij wil dan verder klimmen, maar omdat ik verwacht dat de stapel dan omvalt met hond en al hou ik dat tegen. 
Toen ik even niet keek lag hij ergens halverwege de stapel .... en paar kussens onder hem en een paar erboven. Al snel lag de helft op de grond en de rest werd ook een rommeltje, maar hij lag heerlijk.
Zijn voorkeur gaat uit naar een lekker zacht, pluizig kussentje..... dat snap ik, maar waarom zijn voorkeur naar de witte uitgaat en niet naar die in een minder besmettelijke kleur begrijp ik niet. Het is nu echt ZIJN kussen! 

 

Als ik op de bank lig zoekt hij echt geen plekje uit met voldoende ruimte om erbij te springen, nee.... ook hier zijn kleine randjes goed genoeg voor hem. Hij springt en lichtvoetig als een kat komt hij neer op een smal randje..... ik voel niet eens dat hij op de bank springt. 

 
Als het regent mag hij van mij na het uitlaten niet meteen op de bank.... maar ik heb een groot hondenkussen met een kleedje erover en nog eens een plaid, dus best een lekker hondenplekje om te drogen. Soms probeert hij stiekem er toch af te gaan, maar als ik naar het kussen wijs gaat hij meteen terug. Vaak gaat hij dan gewoon lekker liggen slapen daar. Nee, geen natte hond op de bank! 

Ook kan hij supersnel zijn.....ik zou boodschappen gaan doen en keek voor ik de voordeur opendeed nog even achterom..... ja hoor, hij lag nog rustig op de bank. Snel naar buiten en toen ik de voordeur achter mij dicht wilde doen zag ik tot mijn verbazing dat Bobbie buiten liep! Hoe hij dat zo snel gedaan heeft weet ik ook niet en hij heeft blijkbaar maar een klein kiertje nodig om doorheen te glippen. 
Nou is dit geen ramp, want hij komt als ik hem roep...... dus hij was zo weer binnen. 
Dat is wel fijn..... hij luistert dus! Eigenlijk zou hij niet eens aan de riem hoeven als ik hem uitlaat, maar dat doe ik met een ander zijn hond niet......ook al is hij hier vaker, ik ken hem toch niet goed genoeg, ik weet niet hoe hij reageert als hij andere honden ziet (dan hoort hij mij misschien niet roepen)..... en met oversteken durf ik dat al helemaal niet aan. En misschien loopt hij dan wel naar zijn eigen huis. Hij wilde ook al achter een egel aan en dan ben ik toch blij dat ik hem aan de lijn heb. 

Hij mag ook niet overal loslopen, maar hierachter is het een losloopgebied en even verderop ook. Wel opruimplicht, dus ik loop braaf met mijn zakjes achter hem aan (hoewel ik het één keer niet meer kon vinden, ondanks dat het gras pas gemaaid is, maar ja.... klein hondje met piepkleine drolletjes.... ik zag het echt niet!). . Gelukkig zijn er overal afvalbakken, dus ik hoef er niet lang mee rond te lopen. Alleen.... ...... hij weigert terug te lopen naar de afvalbak.  Hij loopt een stukje mee en dan stopt hij en verzet geen poot meer..... kijkt mij nijdig aan als ik hem toch aanspoor nog een halve meter verder te gaan en weigert echt. Met veel moeite mik ik het zakje dan in de bak. 
Als is vraag 'eten? Bobbie eten?'  dan wordt hij helemaal gek, springt en danst in het rond naar zijn etensbak en als ik er dan nog niet ben komt hij weer terug..... helemaal gek. 

Aan de lijn weet ik ook niet hoe hij op andere honden reageert........ hij is wel andere dieren gewend weet ik, maar een loslopende hond tegenover een aangelijnde hond is altijd moeilijk. Een baasje kan 100x zeggen dat zijn hond niks doet..... ik blijf voorzichtig, het hangt ook van Bobbie's reactie af. Hij kan alle honden leuk vinden....tot hij die ene tegenkomt! Ik weet dat Dinar (één van de honden van Edwin, Dinar leeft niet meer, maar was een erg lief beest. Edwin heeft nu nog alleen Laila, een klein hondje, zoiets als Bobbie) ook aan één bepaalde hond een hekel had...... het beest deed niks, had hem ook nooit wat gedaan, maar als die langsliep ging hij te keer. Nou versta ik geen honds, dus misschien heeft hij een keer wat lelijks tegen Dinar gezegd....ik weet het niet, maar het was heel raar! Als Bobbie tekeer gaat als er in de verte een hond blaft zegt ik ook altijd: "Zijn ze weer aan het schelden? " 
Vaak zeg ik als ik Bobbie uitlaat en er andere honden aankomen dat het mijn hond niet is en daardoor niet weet hoe hij reageert. De meeste mensen houden daar geen rekening mee en laten hun hond (al dan niet aangelijnd) toch naar Bobbie toegaan..... ik vind dat niet prettig, vooral niet als ze loslopen en soms zijn het meer honden tegelijk. Maar andere baasjes gaan er altijd maar vanuit dat het kan en leuk is, want hun hond doet niks..... ja, maar als Bobbie fel reageert misschien wel..... misschien heeft Bobbie wel een hekel aan witte honden of aan bruingespikkelde..... weet ik veel.... er hoeft niet eens een reden voor te zijn, maar als het hem niet aanstaat weet ik niet hoe hij reageert en hoe die andere hond dan soms weer daarop reageert. De eigen baasjes kunnen ook niet altijd alles weten, want elke keer kan weer anders zijn, maar als het mis gaat heb ik liever niet dat dat bij mij is.
Ik weet zo ongeveer wanneer het het drukst is met honden die uitgelaten worden, dus ik ga wat eerder of later. Hij heeft ondertussen wel met een paar honden kennisgemaakt die ook aangelijnd waren..... buurhond Henkie heeft hij al een paar keer ontmoet en een zwarte hond van de overkant is hij ook al vaker tegengekomen en daar reageert hij enthousiast op.
Mensen denken wel eens te snel dat hun hond niks doet...... ook met kleine kinderen erbij, maar echt, je kan een hond met kleine kinderen nooit volledig vertrouwen. Kleine kinderen zijn vaak niet zo lief voor honden, steken een vingertje in hun oog, trekken aan hun haren, pakken hun eten af...... een schrikreactie daarop van de hond kan flinke gevolgen hebben!, vooral bij grote honden. 
 Kleine kinderen dus nooit zonder toezicht met de hond laten spelen! Maar ja, vertel dat maar aan de baasjes, want: "Ze zijn zo lief met elkaar!" Tot het mis gaat en dan krijgt de hond meestal de schuld. Als je erbij bent kan het ook misgaan, maar dan is er nog een kans dat je op tijd kan ingrijpen..... door ervoor te zorgen dat dat vingertje van het kind net het oog van de hond niet bereikt bijvoorbeeld. 

Als ik zelf een hond had weet ik niet of ik hem los zou laten lopen, maar een ander zijn hond hou ik zeker aan de lijn! 
Lang geleden had ik ook een hond...... een lief beest, ooit een Spaanse zwerfhond geweest. Mensen zagen hem in Spanje en vonden hem zo lief dat ze hem niet achter wilden laten toen ze vertrokken...... ze hadden tijdens hun vakantie een beetje voor hem gezorgd en ze vonden het zielig om hem achter te laten in zijn zwerversbestaan. Ze smokkelden hem mee naar Nederland...... maar ze hadden al een hond en het bleek geen goede match te zijn, dus ze zochten een ander baasje voor hem. Zo is hij bij mij gekomen, ik kreeg hem voor mijn elfde verjaardag. Dagenlang werd er geheimzinnig gedaan en ik begreep dat ik een bijzonder cadeau zou krijgen: "Hebben jullie het al?" "Nee, nog niet." "Mag ik het zien als jullie het hebben?" "Dat zal wel moeten!" ..... ik snapte er helemaal niks van. 
Tot ik mee mocht om mijn cadeau te halen...... we gingen met de auto! Zelf hadden we geen auto, maar een neef wel en die bracht ons naar Amsterdam. Over de Schellingwouderbrug. Ik herinner mij dat die open stond..... en toen hij weer dicht was wilde de auto niet meer starten..... een hele rij ongeduldige automobilisten erachter, veel getoeter en gemopper, maar gelukkig kreeg neef hem weer aan de praat. 
En even later waren we op de terugweg met MIJN hond. Die andere mensen hadden hem Pedro genoemd.... best een leuke naam voor een Spaanse hond, maar ik wilde hem zelf zo graag een naam geven......het vervelende was dat hij al aan de klank van zijn naam gewend was, dus maakt ik er Peter van..... dat leek er een beetje op en dat had ik zelf gekozen. 
Een lief beest..... hij luisterde goed..... in huis. Mijn ouder gingen 's avonds wel eens een straatje om en Peter kon wel los mee.... los. Dat ging goed..... leek het...... tot ze onze straat weer ingingen..... hij zwaaide nog eens een paar keer met zijn staart en ging een andere kant op! Ze konden roepen wat ze wilden, maar het was alsof hij dacht "ze krijgen mij toch niet te pakken". 
Hij liep ook weg als hij de kans kreeg..... hij kwam wel weer terug, maar het was toch geen goed idee... iemand had hem eens achter schapen aan zien rennen.... hij zou ze niks doen, maar als die schapen de sloot in rennen is er toch een probleem en dat is dan zijn schuld! Het was toen wel goed afgelopen, maar toch.......  als hij wegliep moest hij zo snel mogelijk terug! 
De trap was in het verlengde van de voordeur...... als de melkboer de straat in kwam rijden ging Peter naar boven....... daar ging hij bovenaan de trap liggen tot de melkboer aanbelde en mijn moeder naar de deur liep. Roetsjjjjjj...... een klein kiertje was ook voor hem genoeg.... weg was hij weer, de zwerver wilde toch wat meer vrijheid. Natuurlijk hadden we dat na een paar keer wel door, maar we moesten dus steeds opletten.  Mijn vader zette een hoger hek om de tuin, zo hoog zou hij er niet overheen kunnen springen.... dat klopte, maar nu groef hij er onderdoor. 
Eigenlijk was ik de enige die hem weer te pakken kon krijgen....... zodra ik hem zag moest ik mijn kans afwachten om hem te grijpen, want als hij mij zag rende hij weg.

Op een warme dag was hij er weer vandoor en ik ging meteen achter hem aan...... maar vergat de riem mee te nemen. Na lang zoeken zag ik hem...... hij liep achter een auto en had mij niet gezien.... ik liep er voorzichtig naartoe en sprong..... ik had hem! Geen riem, dus gebukt lopen en zijn halsband vasthouden..... dan toch maar weer optillen, maar ook dat hield ik niet lang vol. Eindelijk was ik thuis..... deed de achterdeur open en zette hem in de keuken.....roetsjjjjj ..... en hij ging door de voordeur weer naar buiten. Tsja, het was een warme dag en nu Peter er toch niet was dacht mijn moeder dat de voordeur wel open kon voor wat frisse lucht. Ik was witheet! 
Maar toch was het een lief beest..... alleen dat weglopen was vervelend.