Hieperdepiep en meer

 

Hartelijk gefeliciteerd Jan..... toen kreeg je 'thee' van mij.... ik denk dat je nu liever iets anders hebt! 
PROOST! 

Vandaag was broer jarig..... hij viert het niet vandaag, maar haalt mij op om bij ze te eten..... even wat anders. En natuurlijk brengt hij mij weer terug. 
Ik heb zijn cadeau nog niet compleet..... ik was nog niet aan winkelen toe, maar een deel had ik al eerder in huis, zodat ik niet met lege handen kom, want niks vind ik zo ongezellig. 

Van de week was ik ook al bij een jarige buurvrouw, was ook heel gezellig. Ook voor haar had ik een cadeautje.... niet wat het oorspronkelijke plan was, want dat stond niet meer waar ik het voor het laatst zag, maar omdat ik meer verjaardagen heb had ik nog een alternatief in huis en pakte dat in.... dat was eigenlijk net zo goed. 

Verder is het rustig hier.... er gebeurt niet veel. Ik doe steeds meer zelf en dat lukt goed.... alles met mate. 
Misschien lukt het mij om deze week weer naar het zwembad te gaan.... ik heb er wel zin in. 

De oefeningen die we daar doen zijn echt van alles wat, alles komt aan de beurt en dat is nu erg goed om conditie op te bouwen en weer wat soepeler te bewegen. Ik hoef niet volop mee te doen, een tandje minder mag ook, misschien wel 3 tandjes minder.... ook goed.

En daarna een tukkie..... ik ben altijd slaperig als ik daar vandaan kom en dat zal nu zeker niet minder zijn.... en dat mag.... even weer bijkomen en kijken hoe lang het duurt voor ik weer 'hersteld' ben.  Als het te lang duurt heb ik teveel gedaan.... dat is duidelijk..... maar ik denk dat dat wel mee zal vallen. 
Zo wil ik langzaam aan alles weer verder opbouwen. 

Veel kan ik via de computer regelen, de boodschappen, nieuwe broek in een maatje minder, kaartje sturen (zolang de brievenbus voor mij nog te ver weg is) en als ik wil kan ik zelfs eten laten thuisbezorgen. De apotheek bezorgt ook, voor vergeten boodschappen heb ik genoeg mensen die wat willen halen, maar een buurvriendin die bij AH werkt is eerste keuze, voor haar is het eenvoudig om even wat mee te nemen en op weg naar huis even bij mij aan te bellen, dat wil zij wel doen. Bij mijn laatste bestelling bij Picnic had ik ook allerlei afbakbroodjes, roggebrood en crackers, zodat ik niet steeds brood nodig heb. Ik kan mij redden tot ik weer genoeg nodig heb voor een volgende bestelling. En binnenkort verwacht ik wel weer even naar de winkel te kunnen.... eerst even kijken of het fietsen wil lukken. Het fietsen zelf zal geen probleem zijn, maar omdat mijn benen vaak nog wat wiebelig waren wachtte ik nog even, want omdat ik niet bij de grond kan laat ik mij bij een noodstop van mijn zadel glijden en dat vond ik nog wat eng. 
Niet meteen naar verschillende winkels... niet de hele winkel door, maar gewoon halen wat ik nodig heb.... de hele winkel door komt vanzelf wel weer (je weet nooit wat je tegenkomt.... heeee, hebben ze dat ook? O, dat is in de aanbieding, dat wist ik niet.... o kijk, dat is ook lekker, kan ik ook wel eens nemen). 

Ik stop met zoeken..... echt, ik snap er geen bal van! Een dag voor ik werd opgenomen in het ziekenhuis (ik wist toen al dat de kans groot was dat ik naar een ziekenhuis zou moeten) wilde ik mijn drinkfles van tafel pakken.... ik zette hem steeds daar neer.... afwassen, vullen en weer op tafel. Een Dopper waarop stond dat ik graag kraanwater wilde (dus niet de meest gangbare).... en ineens was hij spoorloos! Toen beperkte ik mij nog tot het steeds weer afspeuren van de tafel en de vloer er omheen (dat was al inspannend genoeg toen), nu ondertussen heb ik onder tafel gekeken, de mandjes die er onder staan opzij gehaald en op allerlei plekken gekeken waar ik eigenlijk al van wist dat hij daar niet zou zijn.... in elk geval wist ik zeker dat ik hem op tafel had neergezet.... en niet ergens anders! Er zijn groter rampen, maar het was een fijne fles en het is toch jammer dat hij spoorloos is. Maar ik kan het niet uitstaan dat ik het niet snap! Ik kan mij toch niet voorstellen dat iemand hem stiekem meegepikt heeft of om mij te plagen ergens anders heeft neergezet. 
Ik kan meer dingen niet vinden, maar dat snap ik..... dat is gebeurd toen ik in het ziekenhuis lag.... er zijn toen wat dingen opgeruimd en als iemand anders dat doet dan is het altijd raden waar het gebleven is. Ik miste zelfs een doos met rommelmarktspullen..... maar die heb ik inmiddels gevonden, er was nog ruimte over in die doos en er waren andere dingen ingezet.... daardoor herkende ik het niet.  Maar dat is dus verklaarbaar, dat met die fles niet.  
Voorlopig even geen rommelmarkt voor mij..... zonder auto kan ik het niet vervoeren. Ik heb ondertussen wel in gedachten al wat dingen verzameld, dingen die goed verkoopbaar zijn...... maar dat komt wel weer een keer. Ik moet ook weer bobbeltjesplastic gaan sparen voor de breekbare dingen die ik dan meeneem, want ik zag dat ik daar doorheen ben. 
Ik heb ook al aardig wat in de kledingbak gegooid en er komt nog wel meer bij. Ik heb niet alles gepast omdat het dan wel erg lang duurt voor ik alles uitgezocht heb, dus ik heb er alleen uitgehaald waarvan ik zeker weet dat ik dat niet meer pas.... of evt. een andere reden waarom ik dat niet meer draag. Zo kan er al best veel weg.... en dat ruimt. Er blijft nog zat over, alleen broeken moest ik wel aanvullen. 
In de schuur al een stapeltje van alles wat dat naar de stort kan.... ook dingen die Edwin eerst moest bekijken omdat hij weet wat het is, of het nog bruikbaar en of een ander er nog wat aan heeft..... dingen waar ik geen verstand van heb. Zo af en toe kom ik nog wel eens dingen van Edwin tegen..... maar hij woont zo klein dat hij ook niet alles daar kwijt kan, dus laat maar staan en af en toe even vragen of er wat weg kan. 

Mijn leven bestaat dus op het ogenblik vooral uit conditie opbouwen en verder opruimen, afspraken met dokters e.d., leven op de wekker i.v.m. met medicijnen die op tijd ingenomen moeten worden en verder de gewone dagelijkse dingen. Veel dingen staan op een laag pitje, maar dat pitje wordt vanzelf wel weer groter. 
En deze week dus ook 2 verjaardagen. 
De tuin waag ik mij nog niet aan..... voor ik ziek werd haalde ik er bijna elke dag een tas vol onkruid uit.... dat is niet meer te zien. Nu staat er van alles in bloei, dus genoeg zaad voor nog meer onkruid. 
Jammer, ik was juist dit jaar vroeg begonnen om dat op voor te zijn. 

 

Ondanks dat ik nu een knielkruk heb om het eenvoudiger te maken om in de tuin te werken zie ik die klus nog niet zitten......  misschien moet ik maar een geit aanschaffen. 

 

Carré......

 Het plan was een jaar geleden al gemaakt..... we gingen naar Carré met z'n drieën naar Yentl & de Boer!
De kaartjes werden besteld..... 26 mei 2024 zouden we gaan. 
Jammer, het gaat mij nog niet lukken, hoe graag ik ook zou willen. Het is niet alleen er naartoe gaan, maar ook daar zitten en als het goed is veel lachen ...... dat is best vermoeiend. Er komt denk ik ook wel wat spanning bij..... zou het vele lachen een epileptische aanval kunnen uitlokken? Of de vermoeidheid? 

Ik ben er van overtuigd dat lachen gezond is, maar niet op elk moment. Huilen kan trouwens ook gezond zijn..... ik kan huilen van het lachen, dat moet dan supergezond zijn. 

Het is nog geen 3 weken geleden dat ik op 1 dag 4 aanvallen kreeg....... het idee dat ik daar een aanval krijg vind ik geen prettige gedachte. Hoe langer ik geen last heb hoe minder ik er bij nadenk ..... ook als ik mij beter voel zal ik daar minder snel bang voor zijn, maar nu heb ik dat nog wel een beetje.... vooral als ik mij meer inspan, wat verder van huis ben e.d.
Maar het is sowieso te vermoeiend, dus dat is al reden genoeg om niet te gaan. 

Maar..... ik heb ook een kaart voor het concertgebouw half augustus..... en daar heb ik ook zin in. 
Dan zijn we alweer een heel stuk verder..... en luisteren naar muziek is minder inspannend dan een cabaretvoorstelling..... iets wat normaal geen belangrijk verschil is, maar nu even wel! Naar muziek luisteren is alleen maar genieten! Ik ga er vanuit dat dat wel gaat lukken. Daar gaan we met z'n tweeën naartoe. 

Vandaag wens ik P en DJ Bert heel veel plezier bij Yentl & de Boer...... ik hoor van jullie nog wel hoe het was!

Er zijn groter rampen...... het is jammer, maar niet meer dan dat. Er zitten nou eenmaal wel eens dingen tegen in het leven en als dit het ergste zou zijn dan was ik een echte geluksvogel. 
Ik maak er gewoon een leuke dag van.... toch een beetje genieten..... en ben blij als de anderen het leuk hebben. Bij de voorstelling in de Kleine Komedie kort geleden was het Bert die niet meekon i.v.m. met mankementen aan zijn lichaam en P. nam zijn plaats in...... zo hebben we allemaal wel eens wat. 

Zonnige zonnebloemen.

 Ineens kon ik niet meer in mijn mail komen.... er zouden te snel achter elkaar teveel aanmeldingen geweest zijn, een fout.... ik snapte er niks van. Ik moest mijn wachtwoord opnieuw invoeren.... ik dacht het te weten maar het was fout..... en nu? ..... ik kon een code krijgen dat naar mijn andere mail werd verstuurd en als ik die intikte kon ik een nieuw wachtwoord invoeren. 
Het nieuwe wachtwoord.... uhhhh...... nou, wat ik dacht was fout, maar voor mij wel goed te onthouden, dan dat maar. Fout.... dat was een oud wachtwoord! Echt? Volgens mij was dat het tot vandaag, niet ouder... waarom was het dan ineens niet goed? Nou ja.... dan maar wat anders. 
Pffffffff..... gelukt! Snap er geen bal van..... ik had niks raars gedaan, waarom ging het dan mis? 
Ik word altijd zenuwachtig van die dingen, want er staan wel eens belangrijke dingen in de mail.... als ik dat kwijt ben heb ik heel veel werk om alles weer geregeld te krijgen en ik vergeet dan misschien ook wel wat. Maar gelukkig, hij deed het weer! Alleen maakt nu mijn telefoon geen contact meer met mijn laptop.... mopperdemopper..... maar..... dat vind ik toch minder erg.... en misschien los ik dat ook nog wel op.

Maar het was niet alleen maar kommer en kwel hoor..... ik heb vandaag wat langer gewandeld (en later een kleiner stukje zonder rollator)..... en ik kreeg weer zo'n mooie zonnebloemplant! Zo gezellig!!!! 

Ik kreeg visite, flink gekletst en ik hield het vol...... ook positief. 

Ik doe mijn dagelijkse oefeningen weer.... nog rustig aan, maar weer lekker even aan de spieren werken. Ik doe dat al jaaaaren.... maar ja... ook dat was even gestopt. Weer een stukje terug naar normaal. Watergym durf ik deze week nog niet aan, maar misschien volgende week..... ik hoop het. 
Het is allemaal nog wel mondjesmaat...... tussendoor steeds even slapen of luieren.... maar het gaat steeds beter. Het zal echt nog wel even duren voor ik weer echt de oude ben..... ik ben ook nog niet klaar met alle onderzoeken en de galblaas moet er nog uit..... dus ik ben er nog wel even zoet mee. 
Maakt niet uit..... ik ga er vanuit dat alles weer goed komt en hoe lang het duurt is minder belangrijk, zolang er maar vooruitgang te zien is. 

Ik loop niet meer steeds in pyjama-achtige dingen, maar kleed mij weer aan..... vaak wel kleding die ik vnl binnen draag (als ik naar buiten ga dan even een andere broek aan i.p.v. een legging).... maar vandaag was ik zelfs in spijkerbroek. En ik deed weer oorbellen in..... ik word steeds meer mijzelf! 
Ik had een paar nieuwe broeken besteld.... veel was te groot geworden. De spijkerbroek is ook nieuw.... eigenlijk een capri, bij mij tot de enkel.  Een kleinere maat is vaak ook een paar cm. korter, dat is gunstiger voor mij. Blij met deze broek. Er zijn al een stuk of 5(?) oude broeken weggegaan..... dus ik had wel wat nodig en dan is het handig om dat nu online te bestellen. Enkele broeken waren eigenlijk al wat te groot (ik was vorig jaar al 8 of 9 kilo afgevallen, maar dat was in een normaal tempo en was ook de bedoeling), die zijn nu veel te groot en kunnen dus weg...er volgen er nog meer.
Tsja..... het afvallen was nu even te snel gegaan.... ongeveer 8 kilo in ruim 5 weken is teveel. Geen wonder dat ik mij wat slap voelde. 
Ik wilde best wel wat afvallen, maar niet zo. Ik doe nu ook niet mijn best om niets aan te komen...... ik moet aansterken en als ik daarbij iets aankom vind ik dat geen probleem. Liever niet alles er weer bij, maar dat verwacht ik niet.... maar dat vind ik nu niet het belangrijkste, ik ga mij niet steeds wegen.... het is belangrijker hoe ik mij voel!  

Topdag!

 Woensdag werd echt mijn dag. Het begon al dat ik duidelijk voelde dat ik weer meer kracht kreeg en daardoor meer gedaan heb dan voorgaande dagen, zo lekker om steeds meer zelf te kunnen.... wel rustig aan, niet achter elkaar door, maar toch.... het lukt allemaal steeds beter. . 
Ik kreeg als avondeten boeuf bourguignon met rode kool.... thuisgebracht door de 'chefkok' herself. Het was heerlijk. Nee, ik heb er geen foto van gemaakt, ik ben gewoon meteen gaan eten..... en er is nog genoeg over voor morgen! 
Ik kreeg een mooie plant van de muziekvereniging (en zo helemaal mijn smaak!!!)

Mijn andere plantjes bekeek ik eens, die deden het niet eens zo slecht nadat ik ze toch een paar weken flink verwaarloosde. Oké, de kruiden hadden het niet gered, maar verder........ zelfs mijn orchidee bloeide weer en zat nog vol met knoppen. 

Het plantenbakje dat ik in het ziekenhuis van vriendin en dochter kreeg stond er ook nog goed bij, dus al die kleurige bloemen zijn echt wel om vrolijk van te worden! 

Toen kwam de post 's avonds...... een prijs van de postcodeloterij, 2 doosjes met zonnebrandspul..... tubes die eenvoudig mee te nemen zijn in tas of zak. Altijd leuk en uiteraard nuttig!

 Eerder deze dag had ik al bericht van ze gehad dat er weer een mooi natuurboek aankomt (wilde bloemen en planten in Nederland)..... ook iets om mij op te verheugen.... en verder lag er een grote envelop.... ik zag meteen van wie hij was, maar wat zat daar nou in?  Een kaart met de tekst dat er iets inzat om mij op te vrolijken...... een leuk armbandje!

Nou, dat opvrolijken is zeker gelukt.... zo leuk allemaal. 
Nou, is dit een goeie dag of niet? 

Medicijnen, een noodzakelijk kwaad!

Wat een prachtig weer hebben we gehad! Ik moet bekennen dat ik het zelf wat teveel van het goede vind, maar wat warmte betreft ben ik een zeur omdat ik er nou eenmaal slecht tegen kan. Wel heerlijk dat de achterdeur lang open kan staan, maar de zon is mij snel teveel, dus mijn rollatorwandelingen doe ik pas als de zon over zijn hoogtepunt is. Komt nog bij dat mijn medicijnen zorgen voor meer overgevoeligheid voor zonlicht met een grote kans op blaarvorming..... nou, normaal verbrand ik al snel, dus nu moet ik extra uitkijken. Ik hou van een beetje gesluierde zon..... wel voelbaar, maar niet brandend. De antibiotica die ik krijg kan heel veel vervelende bijwerkingen geven, dus ik zal blij zijn als ik na 6 wekend mag stoppen. Het is o.a. bedoeld om het abces in mijn lever te laten verdwijnen, maar tegelijk kan het de leverfunctie verminderen ...... en ik heb al vaker leverproblemen gehad, lang geleden maar hoewel er niet veel meer over te vinden was vonden ze het wel opvallend en heb ik het meerdere keren moeten vertellen.  

Het verhoogd de kans op epileptische aanvallen..... nou, dat heb ik gemerkt! Die kans is natuurlijk groter bij iemand die al epilepsie heeft en voor mij was dit helemaal nieuw, maar ik vermoed toch dat het geen toevalligheid is dat ik nu die aanvallen kreeg. Mogelijk een combinatie van dingen, maar de kans dat het (mede) veroorzaakt werd door het medicijn lijkt mij toch echt wel aanwezig. Ik zag het toevallig en toen heb ik daar toch even verder op gezocht en kwam heel veel ellende tegen.
6 weken..... ik weet eigenlijk niet zeker of dat inclusief de week is dat ik het via het infuus kreeg.... ik denk het wel, maar ik moet mijn voorraad tellen om dat zeker te weten, want ik heb precies genoeg gekregen. Nou ja, ik merk het vanzelf als de voorraad duidelijk minder wordt. 
Het is lang voor antibiotica, maar soms is dat nodig. Als ik het korter krijg en één zo'n gluiperige bacterie overleeft het en slaat weer toe is het probleem veel groter..... dus slikken maar. De andere bijwerkingen wilde ik niet eens weten! Ik ga er van uit dat ik het nodig heb, dus zolang ik geen rare dingen bij mijzelf ontdek ga ik gewoon door. Incl. het infuus gebruik ik het nu ruim 2 weken. Een week geleden waren de ontstekingswaarden al sterk gedaald, dus het doet in elk geval wat het moet doen.... dat is belangrijk. 
Zelf gebruik ik niet snel medicijnen.... zelfs pijnstillers gebruik ik zelden. Een multivitamine soms wel, maar alleen in een periode dat ik slechter eet of mij wat slechter voel en dan nog minder dan de normale dosering. 
Over het algemeen lees ik de bijsluiters wel, maar nu slikte ik alles zonder vragen.... gewoon omdat ik het nodig had. 
Maar nu heb ik dus toch het één en ander er over gelezen..... je kan er zoveel van krijgen.... tot psychoses en (poging tot) zelfmoord aan toe. Ik ga er vanuit dat iedereen een psychose en alles wat erbij hoort kan krijgen, maar dat mensen die daar aanleg voor hebben toch de meeste kans op zoiets maken. Zelf ben ik echt positief..... niet gemaakt, maar echt, vanuit mijzelf.... en ik denk toch dat dat de kans een stuk kleiner maakt. En sowieso zijn de opgesomde bijwerkingen voor een groot deel dingen die niet vaak voorkomen. 

Wel kan ik even flink in de put zitten na een ruzie.... is het met een wildvreemde dan geef ik 'm zijn vet en kan er achteraf smakelijk om lachen..... is het met iemand die dichterbij mij staat (komt gelukkig zelden voor) dan raakt het mij diep. In de tijd dat ik vreetbuien had trok ik thuis dan alle kasten open op zoek naar wat lekkers. Die vreetbuien ontstonden in een moeilijke periode.... en nog altijd heb ik het gevoel dat ik het toen nodig had. Het bood op zo'n moment troost! Ik rookte niet, dronk niet, gebruikte geen drugs.... ik vond dat iedereen een zonde mag hebben en bij mij was dat eten. 
De goedbedoelde adviezen die ik kreeg sloegen gewoonlijk nergens op..... voor een ander misschien nuttig, maar voor mij niet.... en dat werd niet begrepen. Als de adviezen dwingend werden veroorzaakten ze het tegenovergestelde en ging ik op zoek naar wat lekkers. Het meest gehoorde advies was dat ik niks lekkers in huis moest halen. Dat zal bij veel mensen werken die wel eens teveel snoepen, maar bij mij ging het veel verder..... het was dwangmatig eten! En als ik wel wat lekkers in huis had ging het vaak beter dan wanneer ik niks had. Er is altijd wat te eten in huis en als ik trek had in chocola en ik een nog dichte doos vond dan gaf dan soms (niet altijd) rust.... de gedachte dat ik hem kon openmaken als ik dat echt wilde. Had ik niks in huis dan bleef ik zoeken..... niks te snoepen... dan maar brood met pindakaas.... lekker, maar geen chocola..... o ik kan ook een eitje bakken, lekker op brood.... nog steeds smaakt het niet naar chocola.... wat aardappels bakken dan.... zo kon ik doorgaan en had ik denk ik beter de doos chocola leeg kunnen eten. Ik heb het anderen nooit duidelijk kunnen maken.... het advies niks in huis te halen heb ik te vaak gekregen. Er kwam een tijd dat het beter ging.... en ik alleen bijv. koek at als de verpakking al open was. Er kwamen steeds meer merken met per stuk verpakte koekjes of met maar een paar erin. Handig! Ik zette een mandje op tafel met allerlei soorten, zo was er altijd wat voor de visite en ik stopte wel eens zo'n klein pakje in mijn tas als ik een dag weg ging (i.v.m. mijn diabetes). Het werkt perfect zo..... en ook toen werd ik eens ernstig toegesproken dat het afgelopen moest zijn met die koek op tafel. Ik was witheet, ging naar huis en heb de halve mand leeggegeten. 
Beste mensen, hoe goed bedoeld het ook kan zijn..... we zijn allemaal anders.... zo'n advies moet nooit dwingend zijn want wat voor jou werkt hoeft voor een ander niet te werken. Vaak weten mensen het zelf wel en bereik je met dit soort dwang (vaak worden er dan ook nog allerlei dingen gezegd die echt nergens op slaan) bereik je niks, soms zelfs het tegenovergestelde. Als je echt wil helpen vraag dan rustig hoe het zit, wat de momenten zijn waarop het misgaat, wat helpt en wat niet helpt...... dan komt er misschien begrip, maar roepen dat de ander dingen moet doen die bij jou werken is echt geen hulp. 

Ik las ook nuttige dingen.... ik mag het niet innemen met melkproducten.... ook net ervoor of erna mag het niet, er moet een flinke tijd tussen zitten. Wat een mazzel dat ik de laatste tijd geen trek in kaas heb! Normaal eet ik het veel en nu niet. 
Ik las ook dat het niet samengaat met cafeïne.. volgens mij bedoelden ze cafeïne uit medicijnen (wat natuurlijk een sterkere concentratie is), maar ik reageer soms heftig op cafeïne.... ik kan er tegenwoordig beter tegen dan vroeger, maar nu drink ik wel eens koffie (van thee heb ik geen last, maar daar zit veel minder in). Ik drink mijn koffie dan wel met veel warme melk, omdat het dan meer verdund is.... op een terrasje kies ik dan voor cappuccino om dezelfde reden. Ik heb ook decaf in huis.... maar goed, omdat ik er al slecht tegen kan is koffie voorlopig er even niet bij, dat lijkt mij beter en dat is geen ramp.... en met zoveel melk mag dus ook niet vlak voor of na inname van dat medicijn.
Daarom is het ook eigenlijk beter om bijsluiters wel te lezen, maar ja..... ik kreeg het al via een infuus en daar kreeg ik geen bijsluiter bij.  En als het werkt is dat natuurlijk het belangrijkste. Soms is het kiezen tussen 2 kwaden.... en als het al werkt als ik pas een bijsluiter zie en de lettertjes zo klein zijn en dansen voor mijn ogen.... laat dan maar even. 

Maar zelf zou ik nooit medicijnen gebruiken die niet echt noodzakelijk zijn.... zoals om af te vallen.... als dat op een normale manier niet lukt dan maar niet! Tenzij een arts het noodzakelijk vind, dan denk ik er in elk geval over na.  Het medicijn dat daar nu veel voor gebruikt wordt gebruik ik wel.... maar dan voor mijn diabetes, waar het ook voor gemaakt is. Ik viel er niet vanaf en gebruik het al een aantal jaren, maar voor mijn diabetes is het erg goed! Ik vind dat dit middel (zeker nu er een langdurig tekort is doordat zoveel mensen het gebruiken om af te vallen) alleen in extreme gevallen voorgeschreven mag worden om af te vallen..... het is toch te gek dat het er voor diabetici vaak niet is omdat anderen het gebruiken om af te vallen? Het mag niet voorgeschreven worden aan mensen die maar weinig hoeven af te vallen.... maar het gebeurt wel! Er zijn mensen die er via omwegen aan komen.... maar ook dat zorgt voor tekorten! Van mij mag er een flinke straf komen op het oneigenlijk gebruik van dit medicijn als mensen waarvoor het eigenlijk bedoeld is het daardoor niet krijgen! 
Maar ik heb bij de tandarts ook liever geen verdoving..... alleen als ze vind dat het niet zonder kan, maar voor iets kleins..... dat red ik wel zonder! Geen troep in mijn lijf als het niet echt nodig is.
Ooit lieten mensen pillen om af te vallen uit het buitenland komen, pillen die hier niet goedgekeurd waren..... dat vind ik eng! We zijn allemaal anders en als je wanhopig bent denk je anders, dat snap ik.... maar ik vind dit toch wel gevaarlijk. 

Elk medicijn kan bijwerkingen geven, niet iedereen heeft er last van en soms zijn het onschuldige bijwerkingen. Maar gezond zijn ze nooit, hoewel ze soms noodzakelijk zijn! Als de voordelen belangrijker zijn dan de nadelen neem ik ze.... en dat is nu het geval! 
Ook het medicijn tegen epileptische aanvallen...... ook allemaal enge bijwerkingen (soms zelfs dezelde als bij de antibiotica)..... maar zo'n aanval wil ik niet meer! Ik neem aan dat ik over een tijdje wel een lagere dosering krijg en ik hoop t.z.t. te kunnen stoppen..... maar of dat ook echt gebeurt is afwachten. Hangt er natuurlijk ook vanaf of er bij de onderzoeken die nog volgen iets gevonden wordt of dat ze er van uitgaan dat het door de antibiotica komt. 
Eerst maandag een belafspraak met een MLD-arts, dan begin juni 2x naar Purmerend voor een afspraak met een chirurg en een EEG..... een belafspraak met de neuroloog en er komt nog meer. Hopelijk sta ik dan weer wat steviger op de pootjes zodat ik gewoon met de bus kan gaan die zowel in Hoorn als in Purmerend vlakbij het ziekenhuis stopt. Lukt dat niet dan vraag ik of iemand mij kan rijden, maar mijn eerste afspraak is pas over meer dan 2 weken en in die tijd kan er nog veel verbeteren, dus ik wacht het nog even af. Als het niet nodig is bewaar ik de hulp liever voor als ik het harder nodig heb! 

En soms wordt er gedacht dat een natuurproduct altijd onschuldig is... 'baat het niet dan schaadt het niet'.... nou, dat is dus niet zo! Een vliegenzwam is ook puur natuur, maar eet hem maar niet. En zelfs als zo'n product op zich niet slecht is, kan het voor bepaalde mensen wel slecht zijn! Dus wees ook daar voorzichtig mee. 

Dromen zijn bedrog

 Ik droomde, ik droomde over mijn nieuwe huis. Geen idee hoe ik er aan kwam. Gekocht? Gekregen? Gewonnen? Echt geen idee, maar het was geweldig, alles erop en eraan en toen ik zei dat ik wel eens een glijbaan had gezien vanaf de eerste etage naar beneden werd dat gelijk gemaakt..... daar hoe ik van, het kan mij niet gek genoeg zijn! 
Een prachtige ruime keuken met alles wat een mens nodig kan hebben, mooie grote kamer met wat hoekjes en wandjes zodat het niet 1 grote ruimte was. Heel gezellig. 
Een grote slaapkamer met mega inloopkast en eigen badkamer met alles wat een mens wensen kan..... en groot dakterras, een prachtig uitzicht en niet te vergeten: Domotica! 
Mijn eigen meubelen kwamen er te staan..... ik voelde mij er meteen thuis. 
Er hoorden 2 tuinhuizen bij, complete woningen, maar dan aanzienlijk kleiner, maar met beneden een leuke kamer met keuken, een flinke slaapkamer, leuke badkamer en een berghok/schuurtje en boven nog eens 2 kamers  waren ze niet echt klein te noemen en geschikt voor permanente bewoning. 
Alles gasvrij..... ook nog. 
Een toegangshek beschermde het geheel dat natuurlijk van inbraakbescherming voorzien was. 
Ik wilde een 2de toegangshek, zodat de honden die ik wilde kopen achter het 2de hek konden rondrennen. 
3 labradoodles, een witte, een lichtbruine en een cognackleurige..... heerlijk zo'n stel en alle ruimte om zichzelf uit te laten. 
Een prachtig uitzicht over het water...... wow.
Ik besloot P. te vragen of ze in één van de tuinhuisjes wilde. Ze woont nu wel heerlijk midden tussen de winkels, maar als je het lopen niet lang volhoud en de 3 steile trappen zonder leuning naar je woning nauwelijks meer opkomt is het tijd voor wat anders! Maar ja, vind maar eens wat, dat is in deze tijd niet zo eenvoudig. We zouden af en toe samen met de auto naar wat winkels toe kunnen om te shoppen..... ik wilde een elektrische 3-wieler kopen (geen idee waar ik al dat geld ineens vandaan haalde) die ik nog niet nodig had, maar het is handig om op alles voorbereid te zijn en zij kon dan ook die 3-wieler gebruiken. 
Ik vroeg haar er wel goed over na te denken en evt. met vrienden te overleggen, maar ze zag het wel zitten. 
De kleine verhuiswagen kwam..... er stond al een bed in de slaapkamer, dat was wel zo handig en ze mocht het altijd nog veranderen. Ik had belegde broodjes neergelegd, de koffie en thee stonden klaar in kannen, de verhuismensen konden zo aanschuiven..... koekje erbij..... in de koelkast wat lekkers voor later bij de koffie en wat hartigs om op te warmen. Ik wist niet hoeveel vrienden er mee waren, maar er was genoeg. 
Toen na afloop iedereen buiten in het zonnetje zat mochten de honden los...... dat gaf een hoop gezelligheid en toen kwam ik aanlopen met een klein katje in mijn armen. P. smolt meteen, ik wist dat ze gek was op katten en had hem eigenlijk voor haar gekocht en als ze hem niet wilde was dat ook prima, dan bleef poezebeest lekker bij mij. 
En....... toen werd ik wakker...... in mijn eigen huis. Ook gezellig, maar een stuk eenvoudiger..... en zeker geen glijbaan naar beneden.  

Yeahhhhhh, het gaat goed.

 

Vandaag is het vrijdag, dan ben ik al een week thuis uit Purmerend. 
Ik was vroeg wakker en ging meteen het één en ander doen. Eerst de schuurdeur los, ik verwachtte vandaag wat pakjes en ze weten dat als ik niet snel bij de voordeur ben dat ze het daar mogen neerzetten. Dan kan ik ook gewoon douchen wanneer ik wil, dat is gewoon handig. 
Ik had een lekker frisse shortama besteld...... als inderdaad de galblaas er nog uit moet vind ik dat wel lekker, want dan zal ik vast wel een nachtje moeten blijven. De zomer is in aantocht, als het deze keer weer zo warm wordt is zo'n ding ideaal, ook thuis! Ik ontdekte er één met een jasje met knoopjes..... dat is evt. veel eenvoudiger over het infuus te sjorren. Ik vond hem leuk ook, dus die is voor mij... en gelijk nog wat andere dingetjes erbij besteld. In Hoorn lag ik een volle week.... (in Purmerend maar een paar dagen) en ik heb het er zo goed gehad dat ik toch nog wel iets leuks wilde doen. Ik kreeg een goed idee (denk ik) en dat kon ik bestellen, dus dan meteen maar. Ik moet er dan zelf nog wel wat mee doen, maar het is in elk geval in huis en het bederft niet..... klaar is klaar! Later maak ik wel een foto en leg ik uit wat het is. 

Alles kwam tegelijk en vroeg. Toen ik toch in de schuur was pakte ik gelijk mijn rollator die daar achterin stond. Het lukte..... anders had ik wel gewacht tot er iemand was, maar wat kan wil ik zelf doen! Pijn heb ik allang niet meer.... heb ik ook niet veel gehad, maar het gerommel aan de galblaas, de stent en de drain maakten natuurlijk wel dat die kant wat gevoelig was..... geen echte pijn, maar een beetje het gevoel alsof ik shocking klem between de deuren van de tram had gezeten. Dat is allang over. Wonden heb ik ook niet..... niet echt..... waar de drain zat heb ik een soort ponsgaatje, maar dar was al heel snel dicht. Geen angst dus dat er hechtingen knappen of een wond open barst.... want dat heb ik allemaal niet. Dan kan ik gewoon proberen te doen wat ik wil.... kijken of het lukt. 
Gisteravond had ik even de vloer gedweild, want die zag er niet uit. Toen ik steeds overgaf had ik het wel elke keer opgeruimd, maar alleen daar..... soms flink geknoeid met water en dat zag er niet goed uit. De rest had ik helemaal niet gedaan, terwijl ik dat normaal een paar keer per week doe.... keuken, gang, wc en een deel van de kamer. Met een mop is dat niet veel werk, dus ook gisteren ben ik goed bezig geweest en dat voelt goed. Alles rustig aan en alleen als het lukt. Heerlijk dat iedereen wil helpen en zo nodig maak ik er dankbaar gebruik van, maar op de bank komen mijn krachten niet terug. Ik moet dingen doen..... rustig aan! 

Maar het vroege wakker worden en al snel wat klusjes doen en pakjes aanpakken zorgden er wel voor dat ik even moest slapen. De rest van de ochtend dus niks gedaan. Na de lunch even douchen (ik lunch laat omdat ik ook laat ontbijt) en dan zie ik wel verder. Als ik mij fit voel wil ik een klein stukje achter de rollator lopen..... en anders is er morgen weer een dag. Hij staat nu klaar en dat is prettig. Hij is nog van mijn moeder geweest..... ik gebruik hem wel vaker.... ideaal om spullen op te vervoeren. Vooral als ik niet ver moet, maar wel veel mee te sjouwen heb! Met de auto vind ik onzin als het dichtbij is.... het is dan vaak nog zoeken naar een parkeerplek en dat loop ik toch nog te sjouwen voor ik op de juiste plek ben. Ik heb goede fietstassen, maar ik heb meer ruimte op de rollator, dus waarom niet? 
Nu kan hij ook van pas komen.... hoewel ik steeds steviger op mijn benen sta en mijn stappen steeds groter worden ben ik toch nog steeds een beetje wiebelig..... dat is in huis geen probleem, maar ik denk dat ik buiten dan te onzeker ga lopen. Ik durf verder met een rollator denk ik, loop dan minder voorzichtig..... en als ik te overmoedig ben kan ik zitten en dat doe ik dan ook! Ik schaam mij er niet voor om met een rollator te lopen en ergens gewoon te gaan zitten. Veel mensen willen er niet aan.... ik hoor het zo vaak.... ik vermoed dat ze bang zijn dan voor ouder aangezien te worden, maar daar is toch niks mis mee? Mensen willen oud worden maar het niet zijn! Ik vind het heel normaal dat iemand die rond de 70 of ouder is oud genoemd wordt..... ze kunnen zich jong voelen en ze kunnen er nog goed uitzien, maar in de ogen van veel mensen die jonger zijn zijn we gewoon oud.... dat is toch geen vies woord? Het gekke is dat als ze de 80 gepasseerd zijn ze vaak trots op hun leeftijd zijn...."Ja, ik ben al 85!" vertellen ze dan trots. Ik zit er niet mee of ze mij oud vinden.... net als dik..... natuurlijk was ik liever wat minder dik (nu is het even te snel geminderd), maar dik is dik en van mij hoeven ze er geen woorden voor te bedenken die het verdoezelen..... volslank, gezet en stevig dekken de lading niet, ik heb zelf ook een spiegel. Ik word niet minder dik door dergelijke termen te gebruiken. Ik zei een keer dat ik dik was en kreeg te horen "Haal jezelf niet zo naar beneden" waarmee dus eigenlijk gezegd werd dat dik heel erg is. Ik moest wel lachen toen iemand mij zei dat ik compact gebouwd was, die vond ik leuk bedacht, maar al die andere dingen..... zeg gewoon dik..... en oud ... niks mis mee! En met een rollator lopen is heel prettig! Als ik het idee heb dat ik dan beter buiten durf te lopen en meer en misschien zelfs wel sneller loop is het toch juist heel goed? Als het snel beter gaat en ik er zelfs mee naar een winkel zou kunnen lopen is dat toch alleen maar goed? 
Ik ben blij dat ik steeds meer zelf kan. 
Gisteren kreeg ik eten, dat vind ik dan wel weer erg lekker.... alleen opwarmen en de macaroni was heerlijk. Ik heb ook nog wat lekkere dingen in de vriezer wat ik alleen hoef op te warmen en wat andere dingen die eenvoudig te bereiden zijn en lekker. De ene dag heb ik meer eetlust dan de andere, maar het eten gaat goed. De ene dag heb ik ook meer zin om iets klaar te maken dan de andere en dan is het fijn dat ik keus heb tussen niet veel werk en nauwelijks werk. Het gaat mij allemaal steeds eenvoudiger af, maar het hangt er ook vanaf wat ik verder gedaan heb. Ik gebruik ook nog veel medicijnen en hoewel ze ongetwijfeld nuttig zijn kan het ook zorgen voor een minder fit gevoel..... zo is er ook iets bij dat versuffend wekt.
Eigenlijk heb ik dus helemaal niks te mopperen.... het gaat goed! Elke dag minimaal 1 ding doen wat werken genoemd zou kunnen worden.... wat nodig is en wat ik kan, al is het maar 1 shirtje bekijken of het nog past en knap genoeg is om te bewaren.  Geen zware klussen, maar gewoon iets extra's wat toch een keer moet gebeuren. Als ik zo doorga kan ik volgende week 'een blokkie om' rennen! Ik slaap ook al veel minder.... ook een goed teken. Ik heb nog veel afspraken staan voor gesprekken en onderzoeken, moet nog een paar keer naar ziekenhuizen voor het één of ander en als de plannen niet veranderd zijn gaat de galblaas er nog uit. Tot nu toe had ik steeds dezelfde chauffeur.... maar die gaat volgende maand met vakantie, dus ik zal vast wel iemand gaan vragen om mij te brengen/halen in die tijd..... ik denk niet dat ik dan zelf al met de bus kan (en auto rijden mag ik voorlopig niet)..... maar ik moet dat nog even inventariseren.... even het overzicht krijgen. Als ik fit ben is het naar beide ziekenhuizen heel eenvoudig met de bus te doen, maar het moet wel kunnen! 

Weer een beetje beter..... we komen er wel!

Zo geleidelijk aan staan mijn pootjes al wat steviger op de aardbodem. Net meer als een pasgeboren veulen, maar nu nog net iets minder vast dan ik gewend was. 
Dat wordt vanzelf nog wel beter. Ik kan steeds meer aan..... ook de wat langere telefoongesprekken, al hangt het er wel vanaf wie ik aan de lijn heb. Er zijn mensen bij wie ik alles kwijt kan, met wie ik kan lachen, maar zo nodig ook huilen. Die het horen als ik moe wordt, die mij begrijpen..... dat zijn de mensen met wie ik wat langer kan kletsen.... maar ook dat is per keer verschillend. En dat zijn nou juist de mensen die dat ook begrijpen! Ik hou de boot nog een beetje af, als iedereen belt hang ik de hele dag aan de telefoon en dat red ik nog niet, dus ik beperk het tot die paar mensen die goed aanvoelen wat wel en niet kan. De rest stuurt maar een berichtje, daar ben ik ook blij mee en dat beantwoord ik als het mij uitkomt. Soms is dat zelfs ook nog even teveel..... hoe lief ook.....soms moet ik even stoppen. 

Woensdag, precies een maand nadat ik ziek werd (wat toen nog leek mee te vallen) had ik al 2 bakken kleding uitgezocht waarvan dinsdag zelfs al een deel van naar een kledingbak was gebracht. 
Ik was al een paar keer naar buiten gegaan naar de vuilcontainer en deze woensdag voelde ik het zonnetje.... niet fel, gewoon lekker. Ik bleef even bij de voordeur staan..... even de zon op mijn gezicht. Ik had een klapstoel in de buurt, maar het was niet nodig, gewoon even staan en de zon mild op mijn huid voelen. 
De hele dag staat hier de achterdeur open.... af en toe alles tegen elkaar, lekker doorwaaien. Ik slaap niet veel meer overdag, maar woensdag was het even nodig, mijn nacht was iets korter geweest en ik was aan een tukkie toe. Ik werd wakker van de regen die tegen de ramen kletterde.... snel de deur dicht, want het regende in..... nou ja, dat droogt wel weer. Een paar duidelijke donderklappen volgden. 
's Morgens was ik gebeld door de diabetesverpleegkundige met wie ik eigenlijk een afsprak had, maar dat kon natuurlijk niet doorgaan..... ik was ook niet langs het lab geweest wat altijd een week ervoor moet. Nieuwe afspraak gemaakt en even gekletst..... ze is altijd erg aardig en begripvol... en niet overdreven streng. Er zijn natuurlijk duidelijke regels, maar ze vind dat je daar ook wel eens van mag afwijken als je bijvoorbeeld jarig bent of zo. 
Meteen daarna belde de huisarts..... ook even gepraat..... duidelijke afspraken gemaakt wanneer ik bellen moet e.d. en hoe de verdere vooruitgang moet zijn. Over hoe alles ging en wat achteraf gezien anders gemoeten had, maar achteraf weten we alles. Hij had overleg gehad met een internist en dan kan hij achteraf wel zeggen dat hij mij misschien een dag eerder al had moeten afvoeren naar het ziekenhuis, maar hij kon onmogelijk weten dat er zoveel mis was. Dus dat vind ik geen probleem.... ik vind dat hij er alles aan gedaan heeft. Over mijzelf..... hij weet heel goed dat je op dergelijke momenten gewoon anders denkt. Je bekijkt het van de andere kant.... en je brein werkt gewoon niet als anders. Veel mensen die in zo'n situatie komen reageren niet altijd zoals eigenlijk zou moeten.... ook mensen die het normaal echt wel weten. Dat vond ik wel goed om te horen.... ik had dat zelf ook wel door, maar om dat van hem te horen was goed. 
Kort daarna belde broer en daarna een nichtje wat een heel gezellig gesprek was. Daarna was ik aan het tukkie toe. 
Eten gaat steeds beter..... ik eet eigenlijk wat teveel fruit, maar ik heb op dit moment zoveel fruit dat dat maar even moet/mag. Ik kan beter teveel suiker binnenkrijgen van fruit dan van chocola
Ik had al aardbeien en appels in huis, de kleine banaantjes waren net op en toen werd er door buren een flinke doos met fruit gebracht waar van alles in zat...... ja, dan eet ik toch wat meer fruit en verdeel de druiven (die het zoetst zijn) zoveel mogelijk over de dagen. 

Ik heb al even gestofzuigd.... niet de hele kamer, maar even op plekken waar nou eenmaal altijd de meeste kruimels en anders troepies liggen..... dat voelde goed! 
Ik ben steeds sneller bij de voordeur. 
Vanavond maar eens goed mijn voeten verzorgen, want mijn teennagels zijn zo lang dat ik Piposchoenen nodig heb..... dat zijn dingen die er bij ingeschoten zijn. 
Ik heb dinsdag voor het eerst weer tv gekeken..... nou ja, meer geluisterd dan echt gekeken, maar toch.... weer een stukje normaler leven. 
De folders bekijk ik niet.... ik vind het altijd heerlijk om te kijken wat voor leuke aanbiedingen er zijn (liever de folder dan de site), maar ik kan er toch niet naartoe.... dan wil ik niet weten wat ik mis. Het gaat dan gewoonlijk om non-food artikelen bij winkels als Dirk v.d. Broek, Action en Wibra ..... winkels die ik niet in mijn eigen woonplaats heb.... artikelen die ik eerst wil bekijken of ik het echt wel wil hebben en meestal wel leuk, maar niet belangrijk! Bovendien vaak snel uitverkocht. Daar stuur ik een ander niet naartoe.... er zijn veel belangrijker dingen en bovendien vallen de artikelen in het echt soms tegen, dat kan ik een ander niet laten beoordelen.... dus gewoon niet kijken, dan mis ik het niet! 
De verdorde kruidenplantjes heb ik ook al opgeruimd en de andere planten hebben eindelijk een slok water gekregen..... ik zag dat ze dankbaar waren, van puur plezier veerden hun bladen een stukje omhoog en volgens mij zwaaiden ze zelfs. 
Ik loop nog steeds in frisse nachthemdjes rond, lekker handig, maar daar wil ik binnenkort ook een eind aan maken..... hup, in de kleren, zodat ik als ik fut heb zo naar buiten kan. 
Even bij de deur in mijn nachthemd vind ik geen probleem, maar als ik iets verder ga dan wil ik toch wel fatsoenlijk gekleed zijn. Het hoeft niet mooi te zijn.... maar wel iets anders dan nachtkleding.

 

Zo blij met al die mensen die altijd willen helpen. Het is niet altijd nodig, maar ineens kan het wel nodig zijn en dan weet ik jullie zeker te vinden. Het idee dat er zoveel mensen achter de hand zijn als het nodig is voelt goed! Sommige dingen kan ik zelf en is ook beter om zelf te doen, andere dingen zijn nog niet nodig. Mijn eerste hulp bij boodschappen woont dichtbij, komt langs mijn huis op weg naar haar eigen woning en werkt bij AH....... voor haar is het echt niet veel moeite om het even langs te brengen en als het nodig is maak ik daar dankbaar gebruik van. Kan ze een keer niet dan zijn er nog veel anderen die het willen halen en zo nodig trek ik echt wel aan de bel. Maar zoals het nu gaat gaat het prima, ik laat niet iemand onnodig iets halen. Ik heb een waslijst van mensen die iets willen doen.... geloof mij, ik ben er blij mee dat ik zoveel in reserve heb, maar best kans dat veel mensen niet eens aan de beurt komen. Dan nog ben ik blij dat ik zoveel mensen heb als reserve! Het kan zomaar eens gebeuren dat ik iets dringend nodig heb en het zelf nog niet kan halen en dat de één na de ander niet thuis is of andere afspraken heeft...... dan is het goed te weten dat er nog veel meer mensen op mijn lijstje staan..... dus nodig of niet...BEDANKT HIERVOOR! 

Maar ik ben 'in training'....... zodra het kan ga ik zelf weer naar de winkel..... evt. met rollator. Alleen als het ook echt kan, maar die tijd komt zeker. Van alleen op de bank hangen knap ik niet op, dus steeds kijken wat kan, steeds een beetje meer...... het komt goed! 

Gebruikt u medicijnen? Nee hoor, dat lijkt maar zo 😂😁😂😁

 Die eerst dagen in het ziekenhuis ben ik zo vaak met bed en al door de gangen gerold dat ik het gevoel had alsof ik verplaatst werd zodra ik mijn ogen dicht deed. 
Het was geen vervelend gevoel en ik kreeg er ook beelden bij.
In gedachten zag ik iemand achter mijn bed rennen..... in werkelijkheid hadden ze ook vaak een behoorlijk tempo.
De beelden werden steeds gekker...... na een tijdje was er een fiets aan mijn bed vastgemaakt en zo fietste iemand met mij door de gangen...... ineens zat de dochter van mijn vriendin op die fiets.... nou, die trapte stevig door! Het ging zover dat iemand met mij door Hoorn ging fietsen. Het waren leuke beelden! Al die tijd was ik mij er wel van bewust dat het niet echt was, maar ik vond het wel leuk, dus deed mijn best niet om die malligheid uit mijn hoofd te verdrijven. Zo kan je dus plezier hebben met niks..... alleen je gedachten! Later verdween het, vooral toen een rolstoel mijn vervoermiddel werd. Alle mensen die bedden en rolstoelen met mensen erin vervoeren zijn vrijwilligers..... zij leggen vele kilometers per dag af en dat allemaal om ons een plezier te doen.....HULDE! Eigenlijk gek dat het nodig is, maar blij dat ze er zijn! 
Iedereen heel erg bedankt en het gaat echt al een stuk beter.... mijn krachten komen terug, er is weer wat energie en dat gaat allemaal nog veel beter worden. 

De post bracht mij nog een paar erg leuke kaarten, waarvan 1 nagestuurd uit Hoorn. Heerlijk die leuke kaarten, bedankt!
Verder een afspraak in juni bij de poli chirurgie in Purmerend. Geen idee waarom, ik ben tot nu toe alleen in Hoorn bij chirurgie geweest..... misschien handig als ze volgende keer dat erbij zetten. 
Ik mag online inchecken of met een QR-code, ik beide gevallen krijg ik een QR-code waarmee ik mij bij een aanmeldzuil kan melden dat ik aanwezig ben.... dit is zo echt niet mijn ding! 
Volgens mij moeten er nog meer afspraken komen, zowel in Hoorn als in Purmerend, ik zou alles thuisgestuurd krijgen.... dat zal dan nog wel komen. Doordat het nogal eens veranderde ben ik het spoor een beetje bijster, ik weet dat de galblaas er nog uit moet, ik weet dat er nog een mri komt,  ik weet dat ik nog naar een gynaecoloog moet en naar de neuroloog. Eind mei heb ik een belafspraak met een chirurg in Hoorn die ik wel al ken, dat zal ongetwijfeld over de galblaas gaan....  het is maar goed dat ik een royale agenda heb! Maar even op het patiëntenportaal van het ziekenhuis kijken, misschien dat ik daar wat wijzer van word. 

Daar waren meer afspraken te zien.... een belafspraak met de neuroloog en een afspraak voor een EEG. 
De chirurg waar ik naartoe moet is er o.a. voor galblazen, dus dat zal het dan zijn..... maar omdat die afdeling in Hoorn is verbaasde ik mij daarover. 
Nou, ik ben in elk geval weer wat wijzer. 

Als ik geen epileptische aanval meer krijg mag ik over een half jaar weer autorijden..... prima, ik zou het zo kort erna toch niet in mijn hoofd halen om te rijden, ook niet als ik fitter zou zijn. 

Vreemde en leuke voorvallen en ditjes en datjes

Toch weer een blog..... ik kan het niet laten! 
Maar...... niet te lang achter elkaar! Het was een rustige dag, dus het kon best af en toe.Het is voor mij ook een dagboek.... dus ik kan hier even alles op een rijtje zetten wat ik even vergeten was.... voor mijzelf, maar iedereen mag meelezen. 
Mijn gedachten kan ik hier plaatsen..... er is de afgelopen weken heel wat door mij heen gegaan. 

***************

 Op een late avond kwam er een dokter op mijn kamer:"Sorry dat ik zo laat stoor, maar we hebben elkaar op de SEH gezien"  Ik keek haar verbaasd aan "Ja, u heeft natuurlijk zoveel gezichten gezien, ik snap dat u het niet meer weet. U bent hartpatiënt" " Nee, ik ben geen hartpatiënt" Ze keek...."U heeft een drain gekregen en een infuus..... "  Nou, daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben, dat ziet een blinde kip nog!  Er kwamen nog wat algemene vragen over benauwdheid en ze ging er vandoor. Ik dacht na...... ik had in dit ziekenhuis niet op de SEH gelegen, dat was in Purmerend en al een paar dagen geleden, ze is in de war....zij en niet ik! 
Later bleek er ondertussen vlakbij mij nog een mw, Dekker te liggen (en er kwam ook nog een meneer Dekker bij).

Post..... eentje met een voor mij onbekende afzender...... geadresseerd aan Mw. A. Dekker zonder kamernummer,,,,, toch maar kijken..... misschien iemand die ik op een verjaardag heb ontmoet en waarvan ik de naam niet weet of zoiets. 
Een prachtige zelfgemaakt kaart: 'Lieve Amy...'   ik kon er echt geen Ans van maken, dus ik gaf hem terug....'sorry, ik heb hem al open gemaakt'. De volgende dag: Post..... dezelfde kaart..... nog eens bekeken, ik las nog steeds Amy.... wonderlijk. Als hij wel voor mij was.... sorry lieve afzender, dan heb ik het niet goed begrepen, maar ik zag wel dat het een prachtige kaart was.

In Purmerend lag naast mij een vrouw die Engels en Duits door elkaar sprak wat de verstaanbaarheid niet bevorderde. Ze bleek Duitse te zijn. In mijn beste Duits sprak ik haar aan en legde haar uit dat mijn Duits niet best was.... ik kan mij redden, versta het meestal wel, maar ik maak veel fouten. 
Ik denk dat ze het fijn vond om Duits te kunnen praten. Ze vertelde dat ze op vakantie was en al snel last kreeg van haar benen wat epilepsie was. Ze was op een park in de buurt.... ik wist meteen welk park en ben in verschillende huisjes al eens op bezoek geweest. Ze was blij dat ik wist waar ze het over had. Helaas had ze in de haast haar tanden in het huisje laten liggen.... ze kon er om lachen gelukkig. 
Ze mocht gelijk met mij naar huis...... naar het vakantiehuisje. Maar maandag terug nach Köln. Nauwelijks vakantie gehad. 
Ik raadde haar aan wat foto's van het ziekenhuis te maken en haar naamarmbandje te bewaren als souvenir aus Holland. Dat wilde ze.... een vreemd aandenken, maar toch..... blijvende herinneringen, het was voor haar een rare vakantie, maar toch...... herinneringen. 
Ze verbaasde zich erover dat de Nederlanders zo goed Engels spraken en vroeg hoe dat mogelijk was. Ja, dat krijgen we op school. Ook Duits maar dat laten ze vaak al snel vallen. Haar eigen Engels was slechter dan dat van de meeste Nederlanders. 

Tegenover mij een man die niet veel zei.... stokdoof als hij zijn hoorapparaten nog niet in had. Tot ik doorhad dat het een Volendammer was. Ik vertelde dat ik Monnickendammer was en Volendams wel versta...., niet dat hij tegen mij heel erg Volendams sprak, maar hij hoefde er niet op te letten, dat is toch prettiger denk ik. Hij wist veel over het ontstaan van Volendam en vertelde er graag over..... heerlijk, ik wilde het graag horen. Ook over Monnickendam wist hij veel. Hij had mijn oom gekend en meer mensen die ik ook kende. Hij wist leeftijden van mensen die ik lang niet gezien had, ik vertelde dat mijn man bij Bart Smit was gaan werken toen de derde winkel geopend werd en dat hij er gewerkt had tot hij stierf. Ja, Bart kende hij natuurlijk ook. Dat was even leuk..... ik denk voor allebei. Ook hij mocht gelijk met mij naar huis. Ik kon geen afscheid nemen, want hij werd opgehaald toen ik weg was voor de MRI die niet doorging. Maar misschien kom ik hem nog wel eens tegen in Volendam. 

Potverdorie...... denk ik even lekker te achterdeur open te zetten komt er een joekel van een bromvlieg stuntvluchten in mijn woonkamer maken. Voordeur dan ook maar open, het is warm genoeg, weinig wind en ik heb mijn deken. Die beesten gaan altijd met de wind mee...... maar hij was tegendraads. Ik denk dat hij weg is, maar laat de boel maar even doorwaaien.... ook lekker!

Door het snelle afvallen heb ik enorme kipfilets..... een poelier zou er jaloers op zijn. 
Kan mij lekker niks schelen..... ik draag gewoon korte mouwen of mouwloos als het warm is..... wie het niet zien wil die kijkt de andere kant maar op! Het zal nog wel iets bijtrekken en anders maar niet.....  er zijn belangrijker dingen in het leven! 

Morgen maar eens plantjes water geven..... die zijn ernstig verwaarloosd de laatste weken en de kruiden zijn rijp voor de GFT-bak. Daar komen wel weer nieuwe voor, geen probleem..... binnenkort ruikt het weer lekker naar basilicum en munt en kan ik weer lekker op een sprietje bieslook knabbelen. 

Het viel op...... al mijn kamergenoten hadden groene sokken met witte kruisjes. Dat kan geen toeval zijn..... even gevraagd..... dat zijn antislipsokken van het ziekenhuis. 

Het bevelen geven vanuit mijn bed bevalt goed, ik mag wel uitkijken dat ik er geen gewoonte van maak!

Gezond eten...... over het algemeen eet ik heel gezond, maar ook niet te krampachtig. In drukke of niet-fitte tijden eet ik wel eens iets kant-en-klaars..... maar probeer zo mogelijk wel de beste variant te kiezen. Meestal maak ik alles zelf, nooit half om half..... zelf maken is zonder pakjes en zakjes toevoegingen. Het is of zelf maken of kant-en-klaar! 
Altijd volkoren waar het mogelijk is: Brood, crackers, roggebrood, zilvervliesrijst, volkoren pasta etc. 
Koop ik voor visite witbrood en er is over eet ik dat gewoon. Krijg ik van iemand wat boodschappen en er zit witte pasta bij dan gooi ik dat niet weg. 
Ik voeg zelf nergens zout aan toe..... maar ik koop echt wel eens vleeswaren, een hamburger of wat dan ook waar ongetwijfeld zout in zit.... geen probleem, zoutloos is niet nodig, maar ik voeg zelf niet extra toe. Volkoren is gewoon beter en zeker bij diabetes.... meestal vind ik het ook lekkerder. 
Ik eet regelmatig fruit, maar niet teveel en vooral weinig druiven, die zijn te zoet, daar mag ik maar weinig van. Ik mis de bakjes fruit uit het ziekenhuis..... heel veel soorten in een bakje, heerlijk!
Maar appel, aardbei en af en toe een klein banaantje is prima. 
Peer..... de smaak vind ik lekker, maar de structuur niet. Het perenijsje dat ik kreeg na sedatie was heeeeerlijk. 
Nu wat meer kant-en-klaar. Vanavond een heerlijke maaltijdsalade met gekookt ei en gerookte kip. Veel rauwkost. Wel wat saus..... meestal gebruik ik het niet, maar nu maakte het de smaak wat frisser en dat vind ik nu prettiger, maar ik heb maar een klein beetje gebruikt. 

Suiker voeg ik nooit toe..... frisdranken vind ik griezelig zoet meestal, vooral de suikervrije (behalve Rivella, dat vind ik lekker al drink ik het weinig). Ze hadden gisteren wat slagroomsoesjes voor mij die ik samen met een paar heerlijke aardbeien op at, maar de suiker schudde ik eraf. Het was even niet gezond, maar erg lekker..... en een keertje mag dat gewoon en zeker nu.... er moet voedsel binnenkomen, wennen aan normale porties! Ik let echt nog wel op, maar de smaak heeft even voorrang..... maar er zijn wel grenzen. 

Maandagavond luister ik altijd naar een radioprogramma op internet en reageer erop op facebook. Vorige week niet, maar DJ Bert was zo lief het mij toe te sturen en ik luisterde het zondagavond.... even gezellig en maandagavond hoop ik er weer bij te zijn. Misschien wat minder reageren, ik zie wel. 

Eind deze maand zou ik naar Carré, naar Yentl & de Boer.... samen met DJ Bert en P. Ik ga ervan uit dat dat niet lukt. Jammer, maar helaas.... er komen nog wel meer dingen en ik ben vlak voor ik ziek werd nog naar het theater geweest met P. Ik ga het niet forceren, ik wil geen aanval krijgen daar.... rustig aan, misschien vinden ze een ander die op mijn kaartje mee wil. Er zijn groter rampen. 

Zo komt heel langzaamaan weer een normaler leven op gang. Tv heb ik nog geen zin in..... heel raar.... ik keek alles.... maar nu even niet! 

Ik ben altijd blij geweest met mijn zoon. We wilden al heel lang kinderen en dankzij een goede gynaecoloog is het nog mooi op tijd gelukt. 7 maanden onbezorgd in de 7de hemel en en toen werd zijn vader ziek...... de 7de hemel was toen te hoog, maar we genoten nog steeds van hem. Het bleek een lachebekje te zijn..... wat mij ook na de dood van zijn vader veel troost bood. Lief, vrolijk, behulpzaam en nuchter..... ook nog eens slim en muzikaal...... zo met zijn tweeën was onze band natuurlijk heel hecht. Jammer dat hij in Arnhem ging wonen, maar het was wel een heerlijk logeeradres.... je moet overal de positieve kant van inzien en bovendien moet hij zijn eigen leven leiden en niet steeds rekening houden met mij....dat is niet goed!  Nu ook heb ik heel veel aan hem. Hij begrijpt mij het beste van iedereen. Hij weet dat ik vooral als ik moe ben zomaar ineens kan huilen zonder dat ik zelf weet waarom.... als iemand boe roept kan ik al beginnen. Hij weet dat, hij grijnst eens "O, heb je het weer?" en laat mij met rust.... doet normaal tegen mij en het gaat vanzelf weer over. Hij begrijpt waarom ik dingen soms anders doe dan anderen, hij kent mij door en door. Wat ben ik verschrikkelijk blij met hem.... zijn rust en nuchterheid, zijn vrolijkheid, zijn praktische kant...... alles! Dat moest ik even kwijt!  
Hij gaat nu even wat regelen met KPN voor mij..... hij kan het beter uitleggen dan ik en ik ben op het ogenblik niet geschikt om dergelijke gesprekken te voeren. Ik heb nu glasvezel binnen in de meterkast. Ik heb diverse keren het aansluitpunt vrij moeten maken..... ze moesten er niet zijn.. Daar zit de vroegere telefoonaansluiting en de kabelaansluiting, dat is een logische plek. Nu kwam er zaterdag een pakket van KPN met instructies..... modem zou in de meterkast moeten..... daar is niet eens een stopcontact en om naar de meterkast te lopen om dingen aan en uit te zetten is niet handig. De telefoonkabel die erop aangesloten is en het tv-kastje hebben geen kabels die zover rijken en bovendien wil ik geen kabels dwars door de kamer. Steeds naar de gang lopen voor alles is belachelijk..... dus ze verzinnen maar wat en anders mogen ze de glasvezel buiten gebruik laten..... hier heb ik niet aan! Ik heb ook altijd begrepen dat ze het kwamen aansluiten en nu moest ik het zelf doen. 

Heerlijk om vanuit mijn eigen kamer de zon weer te zien ondergaan!

Zo.... nu even een late avonddouche. Ik wweet niet hoe het morgen loopt, maar een nieuwe week kan veel op gang brengen. Ik ben geen vroege vogel en misschien heb ik weinig kans om op een voor mij prettige tijd te douchen. Ik ben dan in elk geval even fris en fruitig..... en zie wel hoe het verder loopt. 
Er kunnen wel dokters bellen of komen, de apotheek kan medicijnen brengen, misschien komt er wel iemand bloed prikken nu ik thuis ben..... geen idee, maar dan is het prettig als ik vanavond al lekker onder de douche geweest ben!

hoe het verder ging.....

 Ambulance bracht mij naar Dijklanderziekenhuis Purmerend, de SEH. Allerlei onderzoeken, scans etc..... lijkt lever en galprobleem. Bacteriële infectie, zieke gal en abces op lever. 
Naar de MDL-afdeling Dijklander Hoorn, ze hebben de taken verdeeld en dat is alleen in Hoorn.
Dus een amburitje Hoorn. Daar een prachtige 1-persoonskamer...... knap uitzicht.... wel veel bedrijfspanden, maar ik keek er overheen, ongeveer zuid-west, dus de zon kon ik evt. zien ondergaan en vanuit mijn bed zag ik prachtige wolkenluchten en de meeuwen scheerden langs mijn raam,  het kan altijd beter, maar zeker veel beroerder. Verzorging super. 

Volgende dag onderzoeken, dokters, bloedprikkers, meerdere keren temp, bloeddruk, hartslag, zuurstof etc. controles.
Mijn gal werd schoongemaakt...... stent erin en een drain. oké.
Die nacht..... infuus zat in linkerelleboog (ik ben links), als ik hem teveel boog ging het alarm. Halfzittend slapen, dat was het beste om zuurstof binnen te krijgen.... ik kreeg ook zuurstof. In mijn rechterhand de bel.... had op nachtkastje gekund, maar daar dacht ik niet aan. Rechts het drainzakje..... mocht niet vallen, leek lastig aan bed vast te maken..... ik lag in één houding, te krampachtig en ineens schoot de hele rechtkant in de kramp.... tot mijn schouder en nek aan toe..... ik hapte naar adem. Gelukkig zakte het redelijk snel, maar het bleef gevoelig en werd later spierpijn. Dit kon niet, ik mocht liggen zoals ik wilde. dat was plat en soms even op de rug en verder op de rechterkant.... linksom kwam ik slang tekort.
Dat lag beter, dat ik op allerlei dingen lag van plastic wat bij de drain hoorde voelde ik niet, die kant was die dag stevig onder handen genomen, natuurlijk was die gevoelig, maar daarna sliep ik goed. Later kreeg iemand het zakje toch aan het bed geklikt, het was stevig doorduwen, maar het brak niet. 
Ik mocht zelf naar de wc..... eerst zuurstof eraf, dan drain van bed halen, op de rollator leggen waar ook mijn infuus inmiddels aan vastzat en dan kon ik. Dat lukte wel, maar met darmproblemen niet op tijd..... het ging een paar keer mis..... dan maar luiers, maar toen gebeurde het niet meer. 
Door de antibiotica (die ik nog lang krijg) zakten de ontstekingswaarden. Her moet zorgen dat het abces verdwijnt en waarschijnlijk gaat de galblaas er nog uit. 
Het drainzakje kwam weinig in...... en steeds minder. Doorgespoten..... geen verandering. Ik was wel wat opgeknapt, stond ietsje steviger op de pootjes. maar zooooooo moe en futloos. 
Als ik naar de wc ging was dat het beste moment voor een rondje door de kamer, wat opruimen, telefoon aan de lader, beentjes van de vloer..... tijd op de rand van het bed..... ook 's nachts.... en dan weer alles aankoppelen. 
Toch kijken of de drain wel goed zat, even een echo. Zo terug. De beste man deed wat hij kon nadat ik met moeite via een opstapje op de nog steeds erg hoge onderzoekstafel was geklauterd, schoof mij eindeloos heen en weer en naar voren en achteren. Gebruikte verschillende apparaten..... maar het was niet te zien. Dan maar een scan. Geparkeerd op de gang en wachten. Ja, ik mocht.... weer klauteren. Scan gemaakt....... weer wachten op de gang.... lang wachten. Weer naar binnen.... klauteren. Andere dokter. Drain zit los, is nutteloos. het kan zonder, dat is afwachten..... plop, hij trok hem eruit. "Kan even vervelend zijn" Nee hoor, een vreemd gevoel, maar het stelde niks voor. hij liet het zien en gaf wat uitleg. Ondertussen was er een cyste ontdekt waar een gynaecoloog even naar moet kijken.... is waarschijnlijk niks. 

 Morgen (woensdag) naar huis. 
Bekaf terug op zaal. Er kwam bezoek.
De nacht totaal niet geslapen. 
Volgende dag opgehaald, lekker naar huis.... ik verloor mijn medicijnpaspoort, schoonzus snel terug en zoeken..... was hem op mijn kamer al verloren. Langs de apotheek en naar huis. Ze bleven even eten, ik wachtte nog even en ze gingen weg..... even de buurvrouw bellen. Ineens kon ik niet meer praten..... gebrabbel en klanken, maar ik kon niet zeggen wat ik wilde..... een soort van hellup kwam er nog net uit.... buren kwamen meten en belden ondertussen al 112. Ik hoorde de ambu aankomen..... en kon ineens weer praten. Dat is raar. Alles gecontroleerd, verder alles goed, krachten goed, links en rechts hetzelfde, coördinatie goed...... hart en bloeddruk op hol.... vond ik niet gek, ik was mij rotgeschrokken en ik neem aan mijn lieve buren ook.  
Mee naar de SEH Purmerend. "Heb ik u niet kort geleden gezien? "Ja een week geleden, ik kwam vanmorgen thuis". 
Een scan en div, controles en daar was het weer. Niet goed.... eerst werd gedacht aan een tia of zoiets, nu twijfel. Weer een scan.... dezelfde en één met contrastvloeistof. Niks raars te zien. 
Naar de afd. neurologie, de stroke-unit

... er kon een flapje in mijn hoof zitten dat soms afsloot en soms niet werd mij uitgelegd.... een fluttering stroke. Schoonzus was er toen het de derde keer begon...... met meer spiertrekkingen in gezicht en nek e.d...... personeel keek en keek.... weer zakte het vanzelf...... de volgende keer zou het gefilmd worden voor de neuroloog. 
Schoonzus ging en Edwin kwam....... en weer begon het. Ik werd gefilmd.... weer meer spiertrekkingen. 
Ik kreeg een neusspray waarna het zakte..... mogelijk daarvan, geen idee. 
Leek toch op epilepsie. Medicatie daarvoor.... dat was de neusspray ook. Ik had eerder bloedverdunner gehad, maar dat leek geen effect te hebben en na medicatie epilepsie geen last meer. 
mogelijk volgende dag naar huis.... dat vond ik eng.... ik wilde toch wel 24 uur klachtenvrij zijn. Er moesten toch nog wat onderzoeken gedaan worden, dus een dag later was goed. MRI moest ook nog, maar volgens dokter niet op hemelvaartdag en de volgende dag was het vrijdag en dan weekend, komt volgende week poliklinisch wel. 
Steeds als ik naar de wc moest iemand eerst alle stekkers los laten halen.... maar ik mocht zelf, wel onder begeleiding van de verpleegkundige die alles af en aan moest koppelen en even meeliep. Dag van vertrek (Vrijdag) had ik nog een hoop snoeren omhangen, maar alles was los. De infuusnaald die ingebracht was voor het geval dat het nodig was had ik ook nog. Iemand vond dat het er wel uit kon, informeerde even en dat mocht. Ineens het bericht..... kwart over 10 MRI. Oké..... onverwachts. Kettinkje maar vast af. Snel een nieuwe infuusnaald erin..... die zat heel beroerd, er was niet veel ruimte meer na al dat geprik, ach... het is maar voor even.  Kwart voor 10 kwam de vrijwillige patiëntenvervoerders mij al ophalen.... iemand uit Monnickendam.... en we kwamen iemand tegen die ik heel goed ken. 
Wachten. Aan de beurt..... heeft u metaal om? Nee, al afgedaan. Metaal in uw lichaam? Nee.... nee... o wacht vorige week een stent gekregen. Nou ja .... waar en wanneer etc. Was niks van bekend.... ja, hij zit er net. 
Dan kan het niet doorgaan..... moet minstens 6 weken zitten anders kan het magnetisch veld het verplaatsen. Terug naar zaal..... naald er weer uit. Klaarmaken voor vertrek. Dokter.... ik had wat vragen. 
O.a. of er iets was dat als ik het ondanks de medicatie weer kreeg snel kon helpen. Nee, spray mag alleen in het ziekenhuis toegediend worden. 
Nog even lunchen en ik werd opgehaald.... langs de apotheek..... medicatie niet voldoende op voorraad, maar apotheek Monnickendam brengt de rest. Prima. 
"En hier twee sprays voor als het na 5 minuten niet over is" Mijn mond viel open.... dat mocht alleen in het ziekenhuis volgens dokter M."
"Hij schrijft het heel vaak voor!" Wie is er nou gek?
Ook in dit ziekenhuis had ik het prima, er viel echt niks tee klagen. Het was er drukker..... maar dat is niet gek. 
Maar goed, naar huis en ik viel snel in slaap. Na een paar uur slaap even alvast een korte update geplaatst..... dat voelde goed. 
Gechat met Edwin heel kort..... hij komt morgen met consorten.... heb je nog wat nodig.... als je mooie aardbeien ziet... dat soort dingen. 
Toen had ik zin om alvast aan een grotere update te beginnen. In etappes..... kijken hoelang het lekker gaat en anders volgende keer verder. Eerst even eten drinken en medicatie..... de antibiotica mag pas om 10 uur.... 's morgens en 's avonds. De wekker staat al ingesteld..... als ik in slaap val of geen erg in de tijd heb.... alarm gaat af! 
Inderdaad werd ik wakker van het alarm.... ik had lekker gegeten, wat meer dan ik gewend ben, maar ik had geen zin in warm eten. Laat de voorkeur maar even voorrang krijgen..... 2 sneetjes brood met veel kipfilet en augurk met erbij een klein banaantje is niet echt slecht! 
Epilepsiemedicatie ingenomen, diabetes medicijn (ik heb een bekend medicijn dat vaak (en zeker bij mij) darmproblemen geeft en ik krijg het met vertraagde afgifte(daardoor andere naam), al jaren..... verdraag ik in elk geval beter. Totaal onbekend in Hoorns ziekenhuis..... moest die van mijzelf gebruiken (in Purmerend later ook). Ik heb het vaak moeten uitleggen! En later nam ik dus de antibiotica om tien uur. 
Toen even achter de laptop..... niet meteen weer slapen. Mijn bivak is in de kamer..... dicht bij de keuken en de voordeur en uiteraard de wc (maar dat heb ik boven ook) en deed een lichtje aan voor 's nachts. Sowieso gaat er in de gang een lichtje aan als ik eraan kom..... dat is handig. Ik deed het al langer zo.... mijn bank ligt heerlijk..... echt. Ik ben klein... dus het past snel en het voelt veiliger en handiger. Alleen voor wassen naar boven. 
De antibiotica werkt versuffend, veel praten laat mij slecht articuleren..... dus afgesproken dat ik weinig zeg zodra ik dat merk. Ogen dicht als ik dat nodig vind. Visite redt zichzelf wel. Is het teveel dan mogen ze vertrekken heb ik al gezegd..... of even boodschappen doen.... ze zien maar.
Maar ik voel mij echt al iets sterker..... loop ook beter. 
Nee, de horlepiep dans ik nog niet.... het kan niet allemaal ineens goed zijn. Ik heb geduld, blijf positief, wordt nog steeds blij van kleine dingen...... blij dat ik dat kan! Ik heb vertrouwen in de toekomst.
Er komt later wat hulp voor klussen in huis die te lang duurden..... dat komt ook goed, dan kan ik weer wat eenvoudiger zelf wat doen. Alles wel onder mijn regie..... ik bepaal!!! Ik wilde het eerst ook niet, omdat dan vaak al snel door anderen bepaald word dat er dingen weg moeten,,,,, maar er zijn duidelijke afspraken over gemaakt en dan ben ik blij met hulp. Soms heb je even een zetje nodig en ik ben nu toch wel blij met het aanbod, maar dat hoeft nu nog even niet..... eerst opknappen. Ik ga dan even verder met een andere volgorde, want hoewel het systematisch van boven naar beneden wel werkte omdat dan alles wat ik deed ook meteen goed was en niet meer verplaatst hoefde te worden, moet ik bekennen dat de rest nog een enorme puinhoop was en dat ziet er natuurlijk niet uit. Ik weet dat ik (uiteraard als ik mij beter voel) mijn slaapkamer snel fatsoenlijk kan krijgen, niet perfect, maar dat hoeft niet. Dan is het wel zo dat ik dingen dubbel moet doen, maar het moet nu even op de manier die op dat moment het snelst is. Ik vraag of Edwin morgen wat bakken kleding van boven kan halen..... als ik fut heb is het net een mooi klusje om uit te zoeken..... veel is te groot geworden en ik ben blij dat ik dingen weg kan doen zonder dat ik het zonde vind omdat het past en lekker zit en ik het mooi vind......want dat weiger ik!  Veel te groot kan weg. Ik weet niet welke bakken er komen, dus misschien pech en kan er weinig weg, maar dan is het in elk geval nagekeken en beter gesorteerd. Een enkele warme te grote trui kan heerlijk zijn (heb ik), maar shirts en broeken e.d. gaan weg (broeken wel eerst kijken of ik genoeg overhoud, ik heb een moeilijke broekmaat, ook als ik smaller ben, maar dat komt wel goed). Wat weg is ruimt en dat kan ik waarschijnlijk wel doen.... en gaat het niet dan wacht ik. In etappes mag ook. Het gevoel toch iets te kunnen doen voelt goed en ik zal echt niet teveel doen..... later komt er een betere tijd, ik weet het zeker.. Eerste dagen zal het vooral slapen zijn..... ik zie wel. Geen zorgen voor de dag van morgen. Tot zover is alles dus redelijk onder controle!

Zaterdag:
Langzaam keert het vertrouwen in mijn lichaam terug.... weer een dag zonder insult achter de rug.... het medicijn werkt dus. Geen garantie, maar een enkel keertje last is wat anders dan 4x op een dag. Dat was eng, vooral toen de oorzaak nog niet bekend was. Er kwam ook boosheid bij.... ik wilde wat zeggen.... uitleggen. Toen bij een controle iemand zijn sleutel liet zien en vroeg wat dat was, kon ik ineens wel  sleutel zeggen..... langzaam maar het lukte..... mijn volledige naam zeggen ging goed tot ik per ongeluk Martis zei waar het Dekker moest zijn..... Dekker lukte niet en uitleg dat het andersom moest ook niet.... verdorie..... ik wil het zeggen..... maar dat was woensdag. Nu is het zaterdag. En als de dagen dat het goed gaat weken worden zal het vertrouwen nog meer terugkomen.

De wekker maakte mij wakker...... 9 uur al..... vaak ben ik dan uit mijzelf al wat wakker, maar nu slaap ik veel en ik wil er wel een beetje structuur in brengen. Ik mag best overdag slapen, maar de nacht moet de nacht blijven en niet omdraaien......zeker nu niet.  Om 10 uur de volgende wekker voor de antibiotica..... dan moet ik wakker genoeg zijn en liefst al wat gegeten hebben. Ik weet dat ik 's morgens een zombie ben en dat is nu nog even erger, maar als ik de wekker alleen om 10 uur zou zetten zou ik om 10 uur als een zombie wakker worden..... lijkt mij niet slim, want dan heb ik een te groot stuk van de ochtend overgeslagen. Het mag best wel eens, maar nu even niet..... pas als alles weer normaal is mag er best wel weer een dag zonder wekker zijn.... en meestal word ik dan toch op een voor mij redelijke tijd wakker. Ik ben nou eenmaal niet van 'ei, zie de morgen krieken!' 
Eerst even mijn gebruikelijke medicijnen besteld..... dat had ik eerder willen doen, maar het liep anders. Met één medicijn was ik iets te laat en als ik pech heb verdwijnt dat van de site en kan ik het niet meer aanklikken. Gelukkig stond het er nog...... ik had nog wel genoeg, doordat ik het niet ingenomen had toen alles er meteen weer uitkwam, dat heeft geen zin en als er geen eten inkomt heeft dat hele medicijn geen zin..... ik kreeg voor ik weg ging nog een diabetesverpleegkundige aan mijn bed en die zei het ook.... dus het is geen eigenwijzigheid van mij, het is echt zo! Ook gehad over het medicijn dat in beide ziekenhuizen onbekend was en wat voor veel mensen een verbetering kan zijn bij bijwerkingen van de gebruikelijke vorm. Zo gek dat ze het niet kennen.
Maar goed..... onder de douche op een stevige plastic kruk.... die had ik eerder al bij de wastafel gebruikt, maar was toen harder nodig.... nu toch nog maar even gebruiken. Normaal staan daar emmers en afwasbakjes op die ik voor handwasjes gebruik. 
De visite kwam, had boodschappen en moederdagcadeautjes mee, heel leuk allemaal en gezellig. Ik lag vanuit mijn bank/bed te dirigeren van.... zet jij even thee, doe jij dat in de koelkast, ga even daar zitten.... doe dit en doe dat. Is weer eens wat anders. Lekker even alles kunnen vertellen is ook wel prettig. Na een tijdje gingen ze weer boodschappen doen en bleven lang weg, dus ik kon uitrusten, goed geregeld! Daarna kwamen ze terug...... weer wat voor mij meegenomen ook...... heerlijk aardbeien bijv., lekker voor tussendoor. Ze waren niet heel druk..... natuurlijk is het met 3 mensen drukker dan met 1, dat is normaal, maar niet overdreven. Er werd aan alle kanten rekening met mij gehouden..... Edwin liep van hot naar haar...... wil je dit pakken, wil je dat pakken, boven ligt dit en dat en wil dat dat vast als afval in de schuur leggen en meer van de dingen. Niks was hem teveel. Overal was goed over nagedacht. Ze hadden een schoon dekbed mee waar een ongelukje mee was gebeurd..... dekbed en hoes roken weer heerlijk fris..... in de tas schoon wasgoed die broer gebracht had toen ik onder de douche zat zat het bijpassende sloop...... dus dat is ook weer netjes en fris. Ik heb niks zelf hoeven doen en eten hebben we gewoon besteld. 
Er staan wat maaltijdsalades in de koelkast die ik erg lekker vind, dus dat is ook makkelijk. Zelfs pizza's heb ik in de diepvries, ook een soort die ik erg lekker vind...... in de aanbieding, dus wat extra genomen. Lekker...... niet het gezondste eten, maar als ik daar trek in heb en het smaakt mij goed wen ik toch weer aan normalere porties. Ik heb ook gezonde dingen in huis, dus dat zit wel goed. Ik kon nog even niet overzien wat ik nodig had, dus Picnic was nog even lastig, dat komt volgende week wel een keer, dan is het duidelijker en heb ik ook meer en heel andere dingen nodig. Mooi dat het kan! Er zijn veel mensen die altijd nog wat willen halen.... zelfs als het eigenlijk niet echt belangrijk is, dus ik ben een gelukkig mens met zoveel hulpaanbod. 
Voor de avond hebben we gewoon eten besteld...... ik weet dat ze goede spullen hebben daar en ruime keus...... kies maar uit en let niet op de prijzen asjeblieft..... ik doe dit maar een enkele keer en dan kijk ik niet op een euro, neem wat je lekker vindt! 
Het was heerlijk..... zelf nam ik weinig, maar Edwin houdt niet zo van sla en die had een compleet menu waar dat bij zat en daar heb ik de sla van gegeten, dus alles bij elkaar was dat ook goed. 
De vermoeidheid viel heel erg mee..... een goed teken. Als het erger was zou ik ze gewoon weggestuurd hebben, dat was de afspraak. Edwin heeft bakken kleding beneden gezet die ik kan uitzoeken als ik daar zin in heb..... is de fut er pas over 2 weken is het ook goed, maar vanaf de bank werkt dat beter dan boven en zo kan ik evt. toch iets doen. Het is in elk geval dan weer gesorteerd en met wat geluk zitten er dingen bij die weg kunnen want ik ben in korte tijd veel afgevallen..... er zal misschien wel weer iets bijkomen als ik beter ga eten, maar ik ga er niet vanuit dat alles erbij komt en dat hoeft ook niet.... als ik nu maar even niet verder afval, want dat is teveel in korte tijd en ik ben altijd tegenstander geweest van te snel afvallen en afvallen met rare medicijnen of andere manieren die ik nooit zou doen tenzij het echt noodzakelijk is. Nu overkwam het mij..... dat is anders. 
Maar..... het ziet er echt uit dat alles goed komt..... elke dag een tikkie vooruit.... ook kleine beetjes zijn goed. Het mag lang duren..... maakt niet uit, zolang er maar vooruitgang is. Ik ben blij met zoals het nu gaat..... ik neem de tijd.... durf niet eens teveel te doen, ik ben van de week veel te erg geschrokken! 
Misschien is mijn verhaal wat rommelig, ik heb het in etappes geschreven en niet altijd teruggelezen wat ik al had...... mijn gedachten zwerven rond, de antibiotica werkt versuffend.... dus het zal rommelig en lang zijn, maar er is geen leesverplichting! 
Ik vond wel dat ik even moest laten weten wat er gebeurd is en hoe het nu gaat..... eigenlijk heel goed dus gezien de omstandigheden! 
Tot ziens allemaal..... ik zal niet altijd (meteen) antwoorden....... maar ik ben blij met jullie reacties..... ik zal minder vaak wat schrijven verwacht ik, maar jullie zijn weer helemaal bij!