Hieperdepiep en meer

 

Hartelijk gefeliciteerd Jan..... toen kreeg je 'thee' van mij.... ik denk dat je nu liever iets anders hebt! 
PROOST! 

Vandaag was broer jarig..... hij viert het niet vandaag, maar haalt mij op om bij ze te eten..... even wat anders. En natuurlijk brengt hij mij weer terug. 
Ik heb zijn cadeau nog niet compleet..... ik was nog niet aan winkelen toe, maar een deel had ik al eerder in huis, zodat ik niet met lege handen kom, want niks vind ik zo ongezellig. 

Van de week was ik ook al bij een jarige buurvrouw, was ook heel gezellig. Ook voor haar had ik een cadeautje.... niet wat het oorspronkelijke plan was, want dat stond niet meer waar ik het voor het laatst zag, maar omdat ik meer verjaardagen heb had ik nog een alternatief in huis en pakte dat in.... dat was eigenlijk net zo goed. 

Verder is het rustig hier.... er gebeurt niet veel. Ik doe steeds meer zelf en dat lukt goed.... alles met mate. 
Misschien lukt het mij om deze week weer naar het zwembad te gaan.... ik heb er wel zin in. 

De oefeningen die we daar doen zijn echt van alles wat, alles komt aan de beurt en dat is nu erg goed om conditie op te bouwen en weer wat soepeler te bewegen. Ik hoef niet volop mee te doen, een tandje minder mag ook, misschien wel 3 tandjes minder.... ook goed.

En daarna een tukkie..... ik ben altijd slaperig als ik daar vandaan kom en dat zal nu zeker niet minder zijn.... en dat mag.... even weer bijkomen en kijken hoe lang het duurt voor ik weer 'hersteld' ben.  Als het te lang duurt heb ik teveel gedaan.... dat is duidelijk..... maar ik denk dat dat wel mee zal vallen. 
Zo wil ik langzaam aan alles weer verder opbouwen. 

Veel kan ik via de computer regelen, de boodschappen, nieuwe broek in een maatje minder, kaartje sturen (zolang de brievenbus voor mij nog te ver weg is) en als ik wil kan ik zelfs eten laten thuisbezorgen. De apotheek bezorgt ook, voor vergeten boodschappen heb ik genoeg mensen die wat willen halen, maar een buurvriendin die bij AH werkt is eerste keuze, voor haar is het eenvoudig om even wat mee te nemen en op weg naar huis even bij mij aan te bellen, dat wil zij wel doen. Bij mijn laatste bestelling bij Picnic had ik ook allerlei afbakbroodjes, roggebrood en crackers, zodat ik niet steeds brood nodig heb. Ik kan mij redden tot ik weer genoeg nodig heb voor een volgende bestelling. En binnenkort verwacht ik wel weer even naar de winkel te kunnen.... eerst even kijken of het fietsen wil lukken. Het fietsen zelf zal geen probleem zijn, maar omdat mijn benen vaak nog wat wiebelig waren wachtte ik nog even, want omdat ik niet bij de grond kan laat ik mij bij een noodstop van mijn zadel glijden en dat vond ik nog wat eng. 
Niet meteen naar verschillende winkels... niet de hele winkel door, maar gewoon halen wat ik nodig heb.... de hele winkel door komt vanzelf wel weer (je weet nooit wat je tegenkomt.... heeee, hebben ze dat ook? O, dat is in de aanbieding, dat wist ik niet.... o kijk, dat is ook lekker, kan ik ook wel eens nemen). 

Ik stop met zoeken..... echt, ik snap er geen bal van! Een dag voor ik werd opgenomen in het ziekenhuis (ik wist toen al dat de kans groot was dat ik naar een ziekenhuis zou moeten) wilde ik mijn drinkfles van tafel pakken.... ik zette hem steeds daar neer.... afwassen, vullen en weer op tafel. Een Dopper waarop stond dat ik graag kraanwater wilde (dus niet de meest gangbare).... en ineens was hij spoorloos! Toen beperkte ik mij nog tot het steeds weer afspeuren van de tafel en de vloer er omheen (dat was al inspannend genoeg toen), nu ondertussen heb ik onder tafel gekeken, de mandjes die er onder staan opzij gehaald en op allerlei plekken gekeken waar ik eigenlijk al van wist dat hij daar niet zou zijn.... in elk geval wist ik zeker dat ik hem op tafel had neergezet.... en niet ergens anders! Er zijn groter rampen, maar het was een fijne fles en het is toch jammer dat hij spoorloos is. Maar ik kan het niet uitstaan dat ik het niet snap! Ik kan mij toch niet voorstellen dat iemand hem stiekem meegepikt heeft of om mij te plagen ergens anders heeft neergezet. 
Ik kan meer dingen niet vinden, maar dat snap ik..... dat is gebeurd toen ik in het ziekenhuis lag.... er zijn toen wat dingen opgeruimd en als iemand anders dat doet dan is het altijd raden waar het gebleven is. Ik miste zelfs een doos met rommelmarktspullen..... maar die heb ik inmiddels gevonden, er was nog ruimte over in die doos en er waren andere dingen ingezet.... daardoor herkende ik het niet.  Maar dat is dus verklaarbaar, dat met die fles niet.  
Voorlopig even geen rommelmarkt voor mij..... zonder auto kan ik het niet vervoeren. Ik heb ondertussen wel in gedachten al wat dingen verzameld, dingen die goed verkoopbaar zijn...... maar dat komt wel weer een keer. Ik moet ook weer bobbeltjesplastic gaan sparen voor de breekbare dingen die ik dan meeneem, want ik zag dat ik daar doorheen ben. 
Ik heb ook al aardig wat in de kledingbak gegooid en er komt nog wel meer bij. Ik heb niet alles gepast omdat het dan wel erg lang duurt voor ik alles uitgezocht heb, dus ik heb er alleen uitgehaald waarvan ik zeker weet dat ik dat niet meer pas.... of evt. een andere reden waarom ik dat niet meer draag. Zo kan er al best veel weg.... en dat ruimt. Er blijft nog zat over, alleen broeken moest ik wel aanvullen. 
In de schuur al een stapeltje van alles wat dat naar de stort kan.... ook dingen die Edwin eerst moest bekijken omdat hij weet wat het is, of het nog bruikbaar en of een ander er nog wat aan heeft..... dingen waar ik geen verstand van heb. Zo af en toe kom ik nog wel eens dingen van Edwin tegen..... maar hij woont zo klein dat hij ook niet alles daar kwijt kan, dus laat maar staan en af en toe even vragen of er wat weg kan. 

Mijn leven bestaat dus op het ogenblik vooral uit conditie opbouwen en verder opruimen, afspraken met dokters e.d., leven op de wekker i.v.m. met medicijnen die op tijd ingenomen moeten worden en verder de gewone dagelijkse dingen. Veel dingen staan op een laag pitje, maar dat pitje wordt vanzelf wel weer groter. 
En deze week dus ook 2 verjaardagen. 
De tuin waag ik mij nog niet aan..... voor ik ziek werd haalde ik er bijna elke dag een tas vol onkruid uit.... dat is niet meer te zien. Nu staat er van alles in bloei, dus genoeg zaad voor nog meer onkruid. 
Jammer, ik was juist dit jaar vroeg begonnen om dat op voor te zijn. 

 

Ondanks dat ik nu een knielkruk heb om het eenvoudiger te maken om in de tuin te werken zie ik die klus nog niet zitten......  misschien moet ik maar een geit aanschaffen.