Tuin en muziek

 Woensdag heb ik eindelijk weer eens wat in de tuin gedaan. Het was er weer voor, ook al motregende het licht. 
Ineens had ik weer bloeiende paardenbloemen tussen de tegels (en heel veel gras) en in elk geval moesten de bloemen eruit. Hoe mooi ik paardenbloemen ook vind en hoe nuttig ze ook zijn.... het is teveel en op de verkeerde plek. 

In het stukje wat echt als tuin gebruikt wordt bloeit het speenkruid vrolijk..... dat mag! Ik weet dat het woekert, maar op die plek mag het van mij ander onkruid verdringen op dit moment..... verder zie ik later wel. Het is volgens mij beter te verwijderen dan paardenbloemen, die lange wortel breekt bijna altijd af, vooral als ze tussen de tegels groeien, dus die moeten weg voordat het pluizenbollen worden. Waarschijnlijk staan er een dag later weer nieuwe bloemen, maar als ik het goed bij hou moet het toch een beetje in bedwang te houden zijn. Ik ben er dit jaar in elk geval wat eerder bij.
Binnenkort zal de haagwinde ook wel weer verschijnen, die rommel is echt niet uit te roeien en wurgt andere planten.

  
Het speenkruid vind ik echt mooi...... en groeit op een normale plek.... dus laat dat voorlopig maar gaan.  Het is wel iets dat snel weer afsterft en het jaar erop weer opkomt heb ik begrepen.... het heeft speenvormige knollen las ik... aha, vandaar de naam. 
Het begin is er..... hopelijk wordt het dit jaar een fatsoenlijke tuin..... wordt het opgehoogd zodat het geen berg en dal meer is en is het bij te houden. Er mag best iets groeien wat er niet hoort, maar het was de laatste jaren wel erg uit de hand gelopen. 
Als ik nu een tas vol onkruid heb zie je nog nauwelijks dat ik wat gedaan heb..... daarom moet ik er nu (als het kan en het weer meewerkt) elke dag wat aan doen, anders wordt het nooit wat. Vorig jaar heb ik dat ook gedaan, maar toen begon ik later en had er al teveel onkruid gebloeid, dus kwam er erg snel weer nieuw onkruid op. Toen de zomer te zomers werd moest ik stoppen..... ik bereikte zelf het kookpunt.

 
Waar de goede planten de hitte ook niet meer aankunnen tiert het onkruid welig, het is dus echt waar dat onkruid niet vergaat..... je haalt er 1 pluk uit en morgen staan er weer 10 nieuwe plukken. 
Op erg lastige plekken gooide ik wat kokend water.... dat helpt ook. Niet overal, want er leeft natuurlijk meer onder mijn tegels dan planten en ik wil geen massamoord op mijn geweten heb van torretjes en wormen en meer van dat kleine grut. maar bij de muur waar de paardenbloem dicht tegenaan groeien, waar bovendien sinkholes zijn en ik dus voorzichtig moet zijn om niet ineens in een echoput te verdwijnen vond ik dat ik wel kokend water mocht gooien. Het is in elk geval beter dan gif, azijn of zout. 

Ik zou natuurlijk ook een geit kunnen kopen, maar als de buurt last krijgt van het gemekker is dat ook geen goede oplossing. Een konijn lust ook wel wat, maar die ontsnapt wat eenvoudiger, dan moet ik daar weer opletten. 
Nu het weer opknapt heb ik er zelfs wel een klein beetje zin in om te tuinieren. Een klein beetje hoor, niet overdrijven! Heerlijke temperatuur, af en toe zon en niet aldoor regen.... nou... dat vind ik al heerlijk. 
Als ik veel onkruid weg heb gehaald wordt het tijd om de tuinmeubelen een opknapbeurt te geven, die hebben meer nodig dan één emmertje sop. Maar..... dat gaat lukken. Waarschijnlijk wordt het niet smetteloos wit meer, maar dat is niet zo gek want ik heb die set al jaren en ik ben niet de eerste eigenaar. Als er kussens inliggen en een kleedje op tafel dan is het mij wit genoeg, dan valt het niet op. Ik heb voor de tafel een geel buitenkleed en dat heb ik een gat in geknipt voor de parasol..... ook geel (ja, het zal niet 😂)..... de stoelkussens hebben allerlei kleuren, heel vrolijk.... die kreeg ik erbij, helemaal mijn smaak! 
Dan heb ik nog stapelstoelen, een heel stel.... die zijn meer dan 20 jaar oud, maar nog prima. Altijd handig als extra stoel.  
Maar eerst onkruid weg.... wat weg is voor het bloeit krijgt geen nakomelingen meer! 

De tuinmeubels schoonmaken is over een paar weken net zoveel werk als nu terwijl het onkruid wieden alleen maar moeilijker wordt! 
Als ik het laat ophogen moet ik eigenlijk ook een nieuw hek aan de achterkant en ik zit te denken aan een plank langs de zijkant, langs het hek van de buren. Dat hek + de schutting zijn vrij nieuw en daar wil ik niet iets aanhangen, geen spijkers inslaan....  als er een plank langs gemaakt wordt kan ik daar van alles aanhangen.... en aan het scheidingsmuurtje, dat staat ook leuk en ik verniel niet iets dat van een ander is! Misschien nog iets overdwars, een stukje van mijn raam af ..... iets pergola-achtigs.... kunnen daar hangplantjes aan hangen (wil ik aan de voorkant ook tussen muurtje en schuur, maar dat is een klein stukje) en misschien wat solarlampjes ..... bij erg veel zon kan ik er een laken of zoiets  overheen gooien als de zon onder de parasols door schijnt.... misschien een goed idee..... nog maar even doorsparen dan. 

********

's Avonds keek ik naar 'De Piano' op RTL4. Wat een geweldig programma! Al die pianisten die elk hun eigen kwaliteit hadden, de emoties, de verhalen.... ik hou ervan.... het was ook heel emotioneel en de tranen kwamen bij mij regelmatig. 
Deze eerste aflevering was op een station dat ik heel goed ken.... Arnhem, ik zag ook 'mijn' perron.
Als ik daar loop hoor ik vaak pianomuziek, heerlijk. Het is geen klein station, maar toch ook niet zo groot dat je moet zoeken waar hij staat. Ik kom meestal via de hoofdingang binnen en dan is het altijd te horen of er iemand speelt. 
Er zou een piano of vleugel op nog veel meer plekken moeten staan, maar ja..... ze worden ook wel eens gesloopt helaas.  Muziek kan voor mensen zo belangrijk zijn.... zowel het luisteren als het spelen. 
Het kan troost bieden, het kan een boze bui tot bedaren brengen en vooral bij het bespelen van een instrument of bij zang kan je je woede er in kwijt. 

Lang geleden speelde ik op een (zelfgemaakte) bamboefluit, later een blokfluit. Als mijn ouders kwaad op mij waren (daar was dan echt wel een reden voor, maar dat zag ik dan niet zo....pubertje) dan kreeg ik een driftbui en werd ik naar mijn kamer gestuurd. Ik smeet de deur achter mij dicht (dat moest ik dan overdoen, waarna ik hem tergend langzaam achter mij sloot), dreunde de trap op en helemaal overstuur zat ik dan op mijn kamertje. Ik ging vanaf dat moment een dagboek bijhouden waarin ik schreef hoe slecht ik behandeld werd (als ik dat de volgende dag las verscheurde ik het weer, want het sloeg nergens op, ik deed zelf moeilijk) en als ik een beetje rustiger werd pakte ik de fluit en ging spelen.... eerst treurige liedjes, daarna vrolijker.... dan was het weer goed. Maar dat is wat muziek kan doen.... en dat kwam in dit programma ook duidelijk naar voren. 

Dergelijke buien verdwenen bij het ouder worden en toen ik een paar jaar later mijn kamertje opruimde kwam ik de blokfluit tegen..... leuk, even op spelen. Even later klopte mijn vader op de deur...."Is er wat?"  Hij had dus wel door dat die fluit mij vaak troostte als ik van slag was. Ondertussen was er ook de sax. Mijn vader had zichzelf ooit sax leren spelen uit een boekje omdat een andere vereniging een saxofonist nodig had. Hij speelde al op een piston (zoals dat toen genoemd werd... een trompetachtig instrument) bij zijn eigen vereniging. 

Jaren later deed broer Jan hetzelfde trucje, hij speelde trompet bij de fanfare en ging sax spelen bij de kapel (en hij had ook een tijdje met de tamboers meegedaan)...... ondertussen was de fanfare geen mannenvereniging meer (bij gebrek aan leden mochten er ineens vrouwen bij).....ik vond het wel leuk, maar toch.... te verlegen. Toen Jan sax speelde vond hij dat ook wel wat voor mij: "Het is net als je blokfluit!" En inderdaad is de basis hetzelfde. Hij leerde mij hoe ik hem vast moest houden, dan ging de toonladder vanzelf, net als bij de blokfluit..... hij vertelde waar de belangrijkste kruizen en mollen zaten en hij wist een paar hulpgrepen en verder moest ik het zelf uitzoeken.  Toen het redelijk ging stapte ik naar de dirigent die voorafgaande aan de repetities een half uur les gaf aan leerlingen. Er was alleen één probleem.... hij kon geen sax spelen en dus weinig aanwijzingen geven. Hij kon zeggen dat iets fout was, maar niks voordoen...daarom vond hij na 2 keer dat ik maar tussen de andere muzikanten moest gaan zitten bij de fanfare, dan kwam de rest vanzelf wel.... en zo zat ik er dus heel snel bij. Jan en ik hadden samen een instrument.... ik speelde er op dinsdag op en hij op vrijdag.... de vereniging had er niet meer. De koffer sloot niet meer, dus zat er een snelbinder omheen. 

Het spelen wordt er bij mij niet beter op.... ook vanwege een wat gammele kaak en een tand die ik moet ontzien (waardoor ik 'scheef' speel).... en de leeftijd speelt ongetwijfeld ook mee. Ik ben daarom heel blij dat ik niet meer alleen zit, maar dat er een tweede saxofoniste bij is gekomen. Die tweede speelt nu de eerste partijen... en ik de tweede. Niet altijd eenvoudiger (soms wel), maar wel wat vaker rust en geen solootjes meer. Soms wel jammer, maar het is gewoon beter zo. Tot nu toe zat ik nog wel vooraan, maar ik hoor natuurlijk op de tweede plek te zitten nu.... en dat gebeurt vanaf volgende week (als ik niet uit gewoonte op mijn 'eigen' plek ga zitten... maar dan zet mijn 'maatje' haar stoel er gewoon voor hebben we afgesproken)..... zij is gewoon beter, zij is jong (en leuk en gezellig)..... het is prima zo!

Ik heb lang genoeg de eerste partij gespeeld, het is tijd voor verjonging! Zij heeft toen zij heel jong was ook bij ons gespeeld, maar moest stoppen vanwege een verhuizing, maar ik ben zo blij dat zij terug is! 
Na 54 jaar is een plaatsje opschuiven helemaal niet zo gek en het geeft mij een goed gevoel dat zij er bij is gekomen. 

Foto van Thea Klaver.

En de zon gluurde woensdag nog even door een kiertje van de wolken voor hij onder ging: 

Vandaag (donderdag) regen...en regen ....en nog eens regen. Geen tuinweer. Weer om visite te krijgen en die krijg in dan ook vanmiddag!