Soms komen herinneringen boven.....

...herinneringen van lang geleden.

Vandaag moest ik denken aan een optreden van de Gouwzeekapel, ik denk eind 70-er jaren. We gingen naar Doesburg...... naar een camping en we mochten blijven slapen, er waren caravans voor ons. "Aanhang" mocht mee, het zou een groot feest worden.  Ed was ook mee, ik denk dat we net getrouwd waren....of net niet....in elk geval was hij erbij en mijn broer had vrouw en kinderen mee en schoonfamilie, mijn vader en moeder waren mee (mijn vader was toen nog de kapelmeester) en nog veel meer, het kon allemaal, plaats genoeg!
.
We waren op de plaats van bestemming, onze slaapplaatsen werden gewezen, niks caravans, het was een soort van stal. Daar lagen allerlei soorten matrassen en luchtbedden, een bed op wielen en 2 banken. We wisten nog niet of we dit wel wilden, maar ja, we lieten in elk geval ons plezier er niet door bederven.... en we installeerden ons. De twee banken werden tegen elkaar geschoven, iedereen vond dat dat voor mijn ouders moest zijn........  in het midden tafels en er omheen alle soorten bedden, het leek wel een jeugdherberg.

Het optreden was heel gezellig, het werd een dolle boel. Ed werd geroepen toen onze grote tromslager even niet kon trommelen (hij had denk ik een optreden tussendoor met zang, maar dat weet ik niet precies meer)....Ed kon geen muziek lezen, geen instrument bespelen, maar had wel maatgevoel. Als hij nou gewoon elke maat een klap gaf dan kwam het wel goed. Hij was net als Edwin nu is..... hij deed het gewoon en het ging goed.  Er kwam een doedelzak-orkest binnenwandelen..... oorverdovend, maar wel leuk! Wat een feest!

Uiteindelijk bleek het tijd om naar bed te gaan.
Voordat iedereen lag waren we zeker een uur verder, maar van slapen kwam nog niet veel...... steeds als het stil dreigde te worden had wel iemand weer iets geks te melden. De man die op het bed met wieltjes lag had een slechte keus gemaakt......de poten zaten niet aan de kant, maar een stuk naar het midden toe....als hij zich omdraaide en iets teveel naar 1 kant rolde kieperde het bed om en meestal landde hij dan bij zijn vrouw die een stuk lager lag. Zij iedere keer mopperen en wij lachen.
Voor de wc moesten we eerst naar buiten toe.......heel zachtjes probeerde  af en toe iemand de deur open te doen...dat leek te lukken, maar buiten lag een metalen rooster waar je op moest stappen en de straat eronder was bij de deur verzakt....zodra iemand één voet buiten de deur zetten zakte dat rooster daar naar beneden en twee stappen verder kwam de andere kant dan met veel lawaai weer naar beneden......iedereen weer wakker. Toen echt iedereen bijna sliep nam de voorzitter het woord, hij scheen met de zaklantaarn op zijn gezicht en zei heel droog: "Gaat u maar rustig slapen, de voorzitter waakt over u!" Iedereen weer wakker. Als die man iets zei was het altijd lachen, zo is hij nog steeds...... je weet nooit of hij serieus is of dat het weer onzin is. Ooit vertelde hij over iemand die een vogeltje in een kooi had....dat beest was zo sterk, niet normaal meer..... tot zover geloofde ik het verhaal.....maar hij vervolgde met " Als hij op zijn stok zat en zijn vleugels uitsloeg vloog hij zo met kooi en al door de kamer!" .....dat soort verhalen...... zodra hij zijn mond opendeed begonnen we vaak al te lachen, dus toen hij daar midden in de zaal zat lag iedereen weer in een deuk.  Die nacht was er maar één die tot onze verbazing overal doorheen sliep........die heeft niks gemerkt..... en daarom moesten we ook weer lachen. In caravans had het nooit zo gezellig kunnen zijn! Op het laatst moesten we echt overal om lachen. En ik ben vast nog wel het één en ander vergeten,

De volgende dag had ik een knallende koppijn en ik zal vast de enige niet geweest zijn, maar ik had het er graag voor over, ik had die nacht niet willen missen.