Het stof uit je schoenen spelen.

Vrijdagmiddag was het weer tijd voor de (bijna) jaarlijkse vismaaltijd in verzorgingshuis Swaensborch.
De Gouwzeekapel wordt dan altijd gevraagd om wat gezellige nummers te spelen en dat doen wij graag! Alleen....... we misten nogal veel mensen (vakantiegangers e.d.)......het zou toch jammer zijn als het niet door kon gaan!
We vonden een oplossing.....onze tromboniste Hilde zou trompet spelen en dirigeren..... met trompet is het eenvoudiger om dan mee te spelen dan met een trombone..... haar plaats op trombone werd ingenomen door een oudlid van ons, Jan...... we misten een heel stel trompetten/bugels, maar Hilde was er extra bij en trompettist/bugelist Hans uit Muiderberg wilde ook wel helpen en op kleine trom was Marien een prima invaller....... gelukkig, het kon doorgaan, nog wel met minder mensen dan anders, maar zo moest het lukken! Het was wel even schuiven, want we hadden nu 6 mensen op de tweede rij en daar moesten de beide slagwerkers ook nog naast, want erachter lukte niet..... de voorste rij had er maar 3.....ik ben dus maar naar voren gegaan..... dan is er een betere verdeling.

Wij vinden het zelf leuk, maar de bewoners ook en die rekenen er eigenlijk al een beetje op.

De vis wordt altijd geschonken door de visboer en hij zorgt met zijn familie en een stel andere vrijwilligers dat het eten bereid wordt en op tafel komt. Alles wordt geschonken, al het eten en drinken, het ijsje toe, het leuke zakje chocola (om in stijl te blijven...er zat o.a. een chocolade vis in)

.....en ook de gehaktballen (voor de mensen die geen vis lusten).......die waren een cadeau van de slager...... welke slager? Nou, die gestopt is.....winkel dicht. Uhhhh, hoe oud zijn die ballen dan? Iemand wist "valt wel mee hoor, ze schijnen nog van dit jaar te zijn!"  Onzin natuurlijk, ze waren vers en lekker begreep ik!!!
 Maar ja, dergelijke meldingen zorgen ervoor dat onze fantasie op hol slaat en hoe gekker hoe beter! Serieus zijn we pas als het echt nodig is......niet vaak dus 😂😄

Heel leuk geregeld allemaal ..... de bewoners hebben een leuke middag en heerlijk eten, de vrijwilligers hebben er zin in  en de kapelleden met invallers ook!
Er zijn altijd mensen die elke keer een tafel zoeken dichtbij de kapel, vaste fans,
We speelden lekker, gezellige muziek, ook muziek waarbij meegezongen kon worden...... er was nog iemand die zonder muziek nog een leuk lied kende......kortom, een oergezellige middag. Er kwam toast langs met paling....... heerlijk..... even pauzeren, we kunnen niet spelen met onze mond vol.

Er was wel iets raars aan de hand...... wolken zwarte stof vlogen in het rond.......  het leek wel of die wolken precies in de maat kwamen....hoe kan dat nou???
Na afloop werd het duidelijk.......onze accordeoniste Tiny (die helemaal uit Waddinxveen komt) vroeg om een stoffer en blik....... rond haar stoel leek allemaal modder te liggen.......het was alleen geen modder.......het waren stukken van haar schoenzolen! Ze dacht dat ze geen zwarte schoenen meer had, maar vond nog een paar achter in de kast.....alleen die bleken aan het ontbinden te zijn.
Ze tikt de maat altijd mee met haar voet en dat was blijkbaar te veel voor die schoenen...... de zool verpulverde helemaal! Het verhaal van de stofwolken was natuurlijk overdreven, maar ik overdrijf niet als ik zeg dat er echt heel veel zwarte troep rond haar stoel lag.  Op die schoenen kon zij niet meer lopen, tenzij er iemand achter haar aan zou lopen met een een stoffer en blik.....dus de schoenen gingen uit....Tiny ging op blote voeten verder.  Tiny speelde dus het stof uit haar schoenen! (weer eens iets anders dan het vuur uit je sloffen lopen).

Als iedereen te eten heeft mogen wij stoppen.....en krijgen wij ook te eten.....heerlijk.
Het is altijd erg lekker, maar ook heel gezellig met z'n allen aan tafel.
De vis was dit keer gestoofde scholfilet......jammie........en traditioneel met gekookte aardappelen en rode kool......eet smakelijk....en dat deden we ook!
Nog gezellig even napraten en bij het naar huis gaan lukte het velen van ons niet om meteen naar buiten te lopen omdat we veel bewoners tegenkwamen die nog iets te vertellen hadden...... vooral mensen die we kennen, maar soms ook mensen die we niet kennen die nog even wilden bedanken...... het is dus een dankbare klus!

Buiten was het heerlijk koel....het had geregend, maar nu was het weer droog, ik liet mijn jas (die ik voor alle zekerheid meegenomen had) in mijn tas, blij met de frisse lucht. Het is daar binnen altijd zo verschrikkelijk warm..... niet normaal, al snel voelde ik het zweet mijn oor in druppelen....een heel vervelend gevoel.
Als ik zeg dat het daar zo warm is krijg ik meestal als antwoord dat dat is omdat die mensen de hele dag stilzitten....ik zeg dan vaak: "Met die hitte laten ze het ook wel uit hun hoofd om te bewegen!"
Ik denk toch dat er een middenweg moet zijn...... in de kamers kan het voor iedereen verschillend zijn hoe warm het moet zijn, maar de gezamenlijke ruimtes zouden naar mijn idee wat minder kunnen..... mag best iets warmer zijn dan bij mij thuis, maar tropische temperaturen lijken mij ook niet gezond.
Het spoort zo ook niet aan om te bewegen. Ik zal het wel helemaal verkeerd zien hoor, ik heb er niet voor geleerd, gevalletje de beste stuurlui..... 
Maar als ik daar ooit in terecht kom denk ik dat ik het niet lang zal volhouden..... echt..... mijn kamer komt dan snel weer vrij, bezweken door de hitte......geen euthanasie meer nodig!

Iedereen bedankt, het was weer leuk..... bedankt invallers, vrijwilligers, sponsoren en iedereen die ik vergeet......maar natuurlijk ook Hilde die het toch maar aandurfde om ons te dirigeren!

De foto's zijn van Hilde en haar oudste dochter....het licht was niet optimaal voor foto's, maar ik ben er toch blij mee!