Gelukkig zijn er ook goede uitslagen..... we gaan gewoon weer verder... en het wordt tijd voor wat anders!

Vrijdag kwam er weer eens een vragenlijst van het ziekenhuis..... er was ook alweer een afspraak bijgekomen, dit keer met een gynaecoloog, want op dat gebied zijn ze ook iets tegengekomen waar naar gekeken moet worden...... is het eerste wat ik in moet vullen: 'Voor welke klacht heeft u een afspraak?'  Ik kon hem niet openlaten...... dus dan maar alles invullen, want ik kon niet ontdekken of dit voor een bepaalde afspraak bedoeld was. Mogelijk voor de gynaecoloog, omdat dat weer nieuw is, maar als dat er niet bij staat vul ik alles maar in. 
Sommige dingen stonden al ingevuld, zoals of ik rookte of alcohol of drugs gebruikte en er werd ook gevraagd of de contactpersonen nog klopten, anders moest ik het veranderen. Leuk, maar ze stonden er niet bij..... waarschijnlijk zou ik ze wel te zien krijgen als ik op veranderen zou klikken, maar het is toch handiger als het er staat. Nu is dat allemaal kort geleden ingevuld en zelfs meerdere keren, er is niemand verhuisd of van telefoonnummer veranderd, dus ik weet wat er ingevuld is, maar als het van langer geleden is kan het zijn dat ik niet meer weet of het telefoonnummer nog klopt en als je 6 broers hebt die in de buurt wonen weet je dan nog welke je dan ingevuld hebt ..... dus handiger als ze dat er meteen bij vermelden. Dat zijn dus allemaal dingen waarom ik een hekel aan vragenlijsten heb..... tot nu toe waren ze eenvoudig, maar die eerste vraag al.... voor welke klacht ik kom.... ik weet niet welke afspraak ze bedoelen en wat gynaecologie betreft..... ik heb geen klachten! Ze hebben gewoon toevallig een cyste ontdekt waar ik voor zover ik weet geen last van heb. 
Volgens mij allemaal dingen die bekend zijn..... sterker nog..... waar ze in het ziekenhuis al meer van weten dan ikzelf! Ze hebben mij daar al behoorlijk binnenstebuiten gekeerd..... ik zie en voel alleen de wondjes. 
Ik vind het een prima ziekenhuis hoor, maar steeds die vragenlijsten wordt wat veel.... en bij deze weet ik dus niet eens waarvoor hij is en naar mijn idee heb ik niks ingevuld wat nog niet bekend was. 
Later ontdekte ik dat ik een sms had gekregen "Voor uw bezoek aan ons ziekenhuis staat een vragenlijst klaar" ..... dus ook zonder vermelding voor welk bezoek. Nou is het misschien ongebruikelijk om met alles tegelijk bezig te zijn, maar bij mij is dat nou eenmaal zo. 
Ondertussen ontdekte ik dat mijn afspraken voor tandarts en diabetescontrole en week eerder waren dan ik uit mijn hoofd meende te weten..... dus ik moest de tandarts afzeggen want dat is dan gelijk met de chirurg.... en de diabetescontrole is dan een dag erna en weer een dag later moet ik naar de gynaecoloog...... pfffff...... je moet wel heel gezond zijn om al die bezoeken aan de medische wereld te kunnen volhouden. Misschien stel ik die controle dan wel uit.... ik kijk het even aan..... hij is al eerder uitgesteld omdat ik in het ziekenhuis lag, dus ik laat hem liever doorgaan..... maar we zien wel. 
Tandarts moest ik in elk geval afzeggen, dus meteen een mailtje gestuurd. 
Al snel kwam er een leuk mailtje terug..... ze mailt mij over een paar weken hoe het gaat en dan zien we wel verder. De tandarts kan echt niet, de diacontrole past er net tussen als ik fit genoeg ben.... maar dat kan vast wel over een paar weken. 

Daarna wachten op het telefoontje van de neuroloog...... die zou rond 12 uur bellen..... dat werd half 4..... maar goed..... hij had redelijk goed nieuws.... er zijn geen tekenen van epilepsie gevonden, waarschijnlijk was het een uitgelokte aanval, dus door omstandigheden uitgelokt. Nou valt niks met zekerheid te zeggen, dus toch nog doorgaan met de medicijnen.... jammer, maar het is niet anders. 
Over een half jaar terugkomen tenzij ik weer wat raars krijg en als er niks gebeurt  kunnen we dan waarschijnlijk medicijnen afbouwen. Er zijn wel wat beschadigingen gevonden, maar dat is slecht te zeggen waar het van komt.... vaak te zien bij rokers, maar ik heb nooit gerookt, bij diabeten, dat ben ik wel, maar dat is redelijk onder controle..... niet altijd goed, maar nooit extreme uitslagen, maar het kan een oorzaak zijn. Hoge bloeddruk ook, maar mijn bloeddruk is meestal goed.... wel eens wat aan de  hoge kant, maar als ik dan terug moet komen is het perfect.... met een 24-uurskastje gemeten zelfs laag ..... dus hoog is hij gewoonlijk niet, alleen bij stress. Na die aanval was hij bijvoorbeeld heel hoog, maar dat vond ik logisch, ik was mij te pletter geschrokken. 
Het half jaar niet autorijden is nu 3 maanden geworden (daar is al ruim een maand van om), ik heb geen meldingsplicht, maar hoor het voor de wet wel te weten, dus doe ik het toch en er gebeurt iets dan heb ik een probleem. Nou, ik wacht nog wel even met rijden. Ik ben graag voorzichtig, ook al mocht het wel, dan zou ik het liever nog niet doen..... even afwachten nog of het echt niet terugkomt. Ook een uitgelokte aanval kan natuurlijk vaker voorkomen. Als ik elke keer als iemand boe roept zo schrik dat ik een aanval krijg dan is het ook niet goed (dat verwacht ik niet)...... maar dat kan ik dus beter even afwachten, het lijkt erop dat ik het alleen kreeg door pure pech dat er meerdere dingen samen kwamen... ik was natuurlijk behoorlijk verzwakt en dan kan er snel iets mis gaan. Het zal dus wel goed gaan, maar zekerheid voor alles! Als het in een auto mis gaat kan het meteen dramatisch zijn en daar heb ik geen zin in.
Maar de auto.... ik hou toch al niet van autorijden.... ik ben wel heel blij dat ik een auto heb, maar ik rij nooit alleen omdat ik het leuk vind, ik rij omdat het soms handiger is om met de auto te gaan. 
Dus zeker in het begin geen verre ritten (maar dat doe ik sowieso al weinig) en ik heb al het aanbod dat als ik het eng vind de eerste keer er iemand meegaat. Heel lief!!! Ik denk niet dat het nodig is, maar ik weet dat het kan en dat voelt al fijn. In het donker rijden word ik nu nog voorzichtiger mee, ik had toch al de indruk dat dat langzaamaan moeilijker werd, dus...... nu even niet, alleen waar het echt kan..... bijvoorbeeld naar ons clubgebouw. Alles goed verlicht onderweg, niet ver en ik ken elke straatsteen en zijweg etc. Meestal op de fiets, maar een keertje met de auto bij slecht weer of als ik meer moet meenemen dat kan nog wel. Maar andere ritten, ik merkte al dat ik het spannender ging vinden in het donker.... nou ja, vooral inspannender.... en spanningen moet ik nu niet hebben. De staar zal natuurlijk toch langzaam aan verergeren, ook al noemen ze het al heel lang beginnende staar. Verder heb ik er weinig last van. Een klein beetje dubbel beeld, ik kan er gewoon van lezen (als het niet te donker is), maar muziek lezen is wel lastig, want soms zie ik 10 lijntjes op de notenbalk i.p.v. 5 .... en welke noot is het dan? Maar een bril versterkt alleen de echte lijnen, dus meestal lukt het wel met bril. 

Jaja, ouder worden kan wat krakkemikkigheden met zich meebrengen, maar het kan erger..... jonge mensen kunnen ook van alles hebben, op mijn leeftijd is het minder gek, laat ik er maar vanuit gaan dat het erbij hoort.  Nu zit ik even goed in de lappenmand omdat ik alles tegelijk heb en niet alles volgens plan verloopt, maar ik ga er vanuit dat het wel weer goed komt, of in elk geval goed genoeg en ik ben al heel blij dat het er naar uitziet dat ik geen epilepsie heb! Een pijntje hier en een pijntje daar kan ik wel hebben, vermoeidheid ben ik aan gewend...... ik ben al in de 7de hemel als ik gewoon mijn normale leven weer kan oppakken zoals ik het deed..... en zoals ik het wil blijven doen! 
Nu is het nog wat moeizaam, ik zit nog volop in de onderzoeken e.d. en na mijn (mislukte) operatie moet alles eerst even genezen, dus ik zit nog wel in die lappenmand,  maar ik heb tenminste een lappenmand..... je zal maar ziek en zielig zijn en niet eens een lappenmand hebben waar je even lekker in kan liggen..... toch?

En zolang ik nog kan lachen valt het allemaal wel mee! Gelukkig kan ik dat nog steeds en heb ik dat steeds gekund. Ik heb het in beide ziekenhuizen heel goed gehad..... de heerlijke eenpersoonskamer in Hoorn, ik vond dat wel prettig. In Purmerend lag ik met nog 3 anderen, maar dat was ook prima..... het bracht ook wel gezelligheid met zich mee, al vond ik zo'n privékamer wel erg fijn. Nu met de dagopname was ook top..... ik ging lachend de ok in, ik vind het heerlijk als ik de mensen om mij heen hoor lachen en gek doen..... serieus als het moet, maar ruimte om te lachen en dan doe ik graag mee.
Ik hoorde de afkorting voor mijn operatie...... heel goed, het was zo'n mond vol, dat kan je beter afkorten tot lapchol ..... dat klinkt beter dan laparoschopische cholcystectomie.  Ik kreeg dus een lapchol, althans dat was de bedoeling en zei dat ik dat een veel beter woord vond. 

Volgende week alleen een dokter die belt..... dat valt mee en dan een week met weinig medische dingen..... wel bloedprikken, maar daar heb ik geen vaste dag voor, dat kan een dag eerder of later zijn, zonder afspraak. Het lukte mij om in die week een afspraak met mijn kapster te maken...... heerlijk, daar ben ik aan toe. Ik heb gekeken, het valt te belopen vanaf de bushalte, gewoon rustig aan..... dit zou ik vorige week ook gekund hebben, dus dat lukt dan ook wel weer, dan is alles wel weer goed genoeg genezen.

Ik ben nu nog voorzichtig..... de wondjes aan de buitenkant genezen goed, maar wat binnenin gebeurt weet ik niet, dat is niet te zien en dat is veel belangrijker dat het goed gaat.... dus even de kans geven dat dat ook goed gaat. 
 Die week erna veel afspraken, maar ook afspraken waar weer nieuwe afspraken uit voort kunnen komen....... daarom wilde ik graag daarvoor nog naar de kapster. Allemaal weer geregeld! Lekker..... zo wordt ik weer steeds meer mijzelf. Juist nu is het belangrijk om er een beetje fatsoenlijk uit te zien, daar voel ik mij ook beter door. Dus ook steeds vaker weer oorbellen e.d. in, soms wat nagellak..... van die kleine dingetjes die mij het gevoel geven dat ik vooruit ga! Mijn kettinkje met onze trouwringen weer om, dat moest af bij de MRI en de operatie, maar dat miste ik echt. Al die kleine dingen zijn op dit moment echt wel belangrijk. Ik kan ook een hele dag lekker in pyjama rondlopen en hooguit een borstel door mijn haar halen.... die dagen mogen er ook zijn, maar niet elke dag! 

Zaterdag
De wondjes lijken goed te genezen, dan zal het aan de binnenkant ook wel goed gaan...... maar ook hier ga ik uit van zekerheid voor alles, dus nog wel voorzichtig. En ik voel ook nog duidelijk dat de beste man behoorlijk bezig is geweest daarbinnen....manoeuvrerend met de apparatuur door allerlei spierlagen heen (en als het moeilijk gaat zal dat vast er wat heftiger aan toe gegaan zijn)...... maar volgens mij wordt dat al minder. Echt erg is het nooit geweest, meer als een soort spierpijn en van de wondjes is er eigenlijk nog maar één die ik nog duidelijk voel  (maar niet als ik rustig zit, dan voel ik niks). Maar duidelijk voelen is niet hetzelfde als echt pijn hebben...... dus nog steeds geen pijnstillers gebruikt! Ik herinner mij uit mijn jeugd dat mijn vader eens een spuit morfine van de huisarts kreeg..... eindelijk geen pijn meer en hij zei later tegen die huisarts dat hij daar wel vaker wat van wilde.... waarop de huisarts zei: "De pijn is weg, maar de waarschuwing ook, die voel je niet meer, de patiënt gaat lachend de hemel in, dus dit krijg je niet vaak!"  Bij paracetamol komt een heftige pijn er natuurlijk wel doorheen, maar toch..... de kleinere veranderingen voel je niet.... ook dat is voor mij een reden om het alleen te nemen als het echt nodig is en niet alleen omdat ik wel eens wat zou kunnen voelen. In het ziekenhuis heb ik er 2 keer 2 genomen omdat dat erbij hoorde, maar verder niet! 

Ik heb wat verband vervangen, eentje zit er nog (een eilandpleister), daar kijk ik later wel naar, maar die zit nog helemaal goed en die leek het meest nodig te zijn. Ik heb op mijn buik onder die eilandpleister  een blauwe/zwarte plek alsof hij met een pot verf mijn buik bewerkt heeft..... dit heb ik nog niet eerder gehad.... maar ja, ik vermoed dat dat ook komt omdat het moeilijk ging, dan is het niet simpelweg even naar binnen en klaar, maar zal er veel meer beweging daarbinnen zijn om het wel te laten lukken. Nou, dat zal wel weer wegtrekken, maar het ziet er nu echt niet uit. Nee, daar plaats ik geen foto van (ik maakte er wel een foto van)..... dat gaat wat te ver. 

Zo.... en nu wordt het tijd voor andere dingen! De komende tijd verwacht ik weinig nieuws op gezondheidsgebied, dus nu is het wel even mooi geweest...... over en tijdelijk sluiten wat betreft het gezondheidsfront! 
Ik ga zo een stukje wandelen, dus ik kom weer buiten...... alles weer een beetje normaal! En hopelijk maak ik weer wat leuke dingen mee die niks met gezondheid te maken hebben!!!!

En daar ben ik weer .......ennehhhh...... het liep anders dan verwacht!

 De dag voor opname.... ik zou gebeld worden door anesthesie..... daar ging de telefoon..... hij hoorde mij niet, ik hem na een tijdje wel. Hij belde opnieuw..... toen ging het goed. 
Mijn medicijnen van 's morgens mag ik gewoon innemen, de rest is pas later. Mijn prik Ozempic die ik altijd op woensdag zet moet ik na afloop pas nemen.... dus dat is als ik weer thuis ben. Ik ben net aan een nieuwe spuit toe en die moet in de koelkast bewaard worden, pas na gebruik hoeft hij niet meer in de koelkast. Daar zal ongetwijfeld een reden voor zijn, maar ik snap hem niet.  Ik heb nog 1 pen buiten de koelkast, maar daar zit niet genoeg in voor 1 keer (ik spuit de restjes ook omdat het zo schaars is.... ik tel dan het aantal klikjes tot ik hem niet verder kan draaien..... en vul dat met een nieuwe spuit aan tot ik samen aan 74 klikjes kom).  
Ik kreeg een brief van anesthesie in 'mijndijklander'  en zag daar ook dat ik weer online kon inchecken.... gedaan en de QR is weer binnen. Ik keek even verder op de site. Afspraak operatie.... klopt, dat is morgen. Afspraak opname..... huh? 18/6 om 9.01 Dat was 2 uur geleden! 
Dat kan niet..... ik heb aldoor begrepen dat ik op de dag van de operatie opgenomen zou worden. Ze hadden het ook steeds over een dagopname.  Toch maar even gebeld..... ze konden alleen die van woensdag vinden, dus hoe dit er op kwam te staan is een raadsel, maar het klopt dus niet. 

Verder lekker gerommeld in huis.... gezorgd dat het netjes is..... nou ja, echt netjes is het bij mij nooit, maar dat de dingen in orde zijn die in orde moeten zijn. Dus even stofzuigen, alle vuilnis in de kliko (normaal wacht ik tot de zak vol is), schoon dekbed ligt klaar om het bed morgenochtend te verschonen. Mijn bank is nog steeds mijn bed.... dat voelt beter. Alles bij de hand, dicht bij de voordeur, de keuken etc.  en tv om bij in slaap te vallen. 
Allemaal dat soort klusjes. Nog even naar de kledingcontainer om wat weg te doen, heb ik gelijk een laatste wandelingetje, Een paar buren keken verbaasd naar mij......ze hadden de dunnere versie van mij nog niet gezien, dus hebben we even staan kletsen. Ook nu werd er weer hulp aangeboden en die waar ik het langste mee stond te praten snapte zo goed dat ik zelf wil doen wat ik zelf kan...... het voelt veel beter om het zelf te doen en mensen in te schakelen voor dingen die niet nodig zijn voelt juist niet goed. Ook vond zij het logisch dat ik Picnic laat komen en alleen een vergeten boodschap laat halen door een ander.... wat zij ook altijd wil doen. Ik vertelde haar wie mijn vaste helpster in nood is bij een vergeten boodschap en dat vond zij ook een logische keuze, maar zo nodig...... 
Heerlijk toch dat ik overal terecht kan? 
De laatste afwas was weg..... ik was er klaar voor. 
Er kwamen veel sterktewensen binnen..... lief!!!!!
Na het eten viel ik nog even in slaap, zo'n anderhalf uur.... dan heb ik dat vast gehad, want ik moet vroeg op en meestal val ik niet in slaap op een logisch tijdstip..... terwijl dat nu wel zou moeten. 

De volgende dag kwam broer al vroeg...... hij was eigenlijk met vakantie, maar was er weer even en mijn plan om met de bus te gaan werd afgekeurd, dus hij kwam. Eigenlijk had ik dat stukje lopen naar de bus best wel lekker gevonden, maar dit was weer eenvoudiger...... dat geef ik dan maar voorrang.... en hij heeft wel een lekker zittende auto.  Alles heeft z'n voor en z'n tegen


Ik meldde mij bij de centrale receptie. En ik mocht naar een huiskamer op 5-hoog gaan. Daar kreeg ik even laten een intakegesprek en ik werd naar een kamer gebracht waar ik in bed kon wachten met zo'n 'elegant' operatiehemd aan. 
Na een tijdje werd ik opgehaald.... alles werd weer gecontroleerd en er werd gevraagd of ik een warm laken wilde.... ik dacht van een warme stof, maar hij bleek echt warm te zijn.... die kende ik nog niet, maar het is ook ongeveer 40 jaar geleden dat ik voor het laatste naar een OK moest. Heerlijk zo'n warm laken.... ik had het daarvoor niet echt koud, maar ook niet warm en dit voelde heerlijk.

Angst voor de operatie was er niet. Wel was ik natuurlijk wat gespannen, daar valt denk ik niet aan te ontkomen....maar mijn bloeddruk was helemaal niet slecht, bovendruk een tikkie te hoog, maar nauwelijks, dus dat viel mee, hartslag was wel wat hoog, maar dat heb  ik snel.  Helemaal zonder spanning lukt het niet denk ik. Ook door alles wat er de laatste tijd allemaal gebeurd is ....... het was wat veel en ook al ben ik aardig opgeknapt, ik ben toch nog zwak en dat maakt ook dat ik minder hebben kan wat emoties e.d. betreft. Dat maakt ook dat ik wat sneller overal ja en amen op zeg.... ik kan het niet aan om er tegenin te gaan als ik het ergens niet mee eens ben, dus als het niet heel belangrijk is..... laat maar zitten..... is goed en evt. kom ik er later wel op terug. Dat geeft natuurlijk toch ook wat spanning. Hoe sterker ik word hoe minder ik dat zal hebben.... en dan kan ik mij weer laten gelden als dat nodig is hahaha. Nu ben ik nog in de fase dat boe roepen tegen mij al een probleem kan zijn 😂. 
Ik heb dat ook altijd als ik moe ben..... dan kan ik overal om huilen..... vaak weet ik zelf niet waarom. Edwin weet dat..... dat is prettig, want hij weet dat hij daar niet teveel aandacht aan moet besteden...... het gaat dan om gewoon even een korte huilbui.... er is niks aan de hand, dus het is zo weer over.... als er echt wat is duurt het veel langer en werkt het lang door, maar die huilbuitjes om niks als ik moe ben.... Edwin grijnst eens en zegt: "O, heb je het weer?"  en vraagt niet door.  Bij Edwin kan ik mijzelf zijn zonder uit te leggen. 

En ik verklap het maar vast...... ik heb besloten mijn 70ste verjaardag niet te vieren, niet zoals anders. Ik heb er dit jaar geen zin in en ga een week in Arnhem logeren als alles volgens plan verloopt (ja, ik ben nog niet van alle afspraken af, dus het is afwachten of het ook kan). Even wat anders! De mensen die het weten moeten krijgen er nog wel bericht van t.z.t., maar het is nu nog vroeg..... de plannen zijn nog maar net gemaakt, er kan nog van alles anders lopen en het duurt nog maanden voor ik jarig ben. 

Infuus aangelegd, naar de OK, kennisgemaakt met de chirurg, gekkigheid gemaakt daar en het ging beginnen. Ineens werd ik wakker gemaakt.... in de uitslaapkamer. Ik was meteen helder en had hele gesprekken. Ik voelde mij wel duf en slaperig, maar voor de rest goed. Ik kreeg weer een heerlijk perenijsje..... jammie..... een kwartier later kwam het eruit.
Naar een zaal gebracht..... niet waar ik normaal zou komen, maar het was zo druk dat ik daar maar gestald werd. Ik stuurde berichtjes naar wat mensen dat het achter de rug was en Broer en Edwin reageerden later met 'Je hebt je galblaas nog hè' Huh? Wasdanou? Nou ja, de chirurg zou nog langskomen, maar die had het ook loeidruk, hij stuurde uiteindelijk een collega. Ik zei tegen de verpleging dat ik wel wat vragen had, want het thuisfront wist dat ik mijn galblaas nog had. Dus toen die chirurg kwam zeiden ze: "Mevrouw weet het al". Ja, dat was al  een paar uur later. 
Hij legde uit dat het daar erg geïrriteerd zat en vol met verklevingen, dus het was teveel risico om door te gaan. Oké.... het loopt weer eens anders! Het was wel een tegenvaller, maar ik kon er eigenlijk ook wel om lachen.  Nou ja, ik mocht naar huis als ik geplast had. Ik zat vast aan het infuus, dus zo eenvoudig was dat niet.... ik kleedde mij voor een deel aan, maar waar dat infuus voor in de weg zat liet ik maar even. Het was ondertussen wel aan een verrijdbare paal gehangen, dus ik was al vrij om gewoon naar de wc te gaan .... en dat lukte, geplast, dan mag het infuus eraf en mag ik naar huis.  Het was daar ook druk, dus op het laatst brak ik maar even in met het verzoek.... 'als je tijd hebt mag het infuus er dan af? Ik heb geplast en dan kan ik mij verder aankleden en naar huis... ik zie dat je het druk hebt, maar voordat je weg bent... als het kan...."  Ze belde een ander om mij te helpen. Gordijnen hoefden niet dicht van mij, ik kleed mij verder wel in de badkamer om, zo klaar.  Ik sprak af met mijn chauffeuse dat ik het zou melden als ik er klaar voor was en dat ze zich niet hoefde te haasten..... ik zat daar goed, dus rustig aan. 
Dus even een berichtje dat ze vertrekken kon. Ik had ook nog even gevraagd waar ik lag, want ik wist alleen dat ik niet lag waar ik hoorde te zijn en dan zoekt zij zich te pletter.... en ze hebben liever dat ze mij van zaal komt halen. Achteraf kwam het mooi uit.... want mijn eigen chirurg kwam nog even lang met een uitgebreidere uitleg en ik was er dus nog.... "Ah, u heb ik geopereerd vandaag" "Ja geopereerd, maar toch weer niet helemaal, maar alles alles gewoon gaat is het zo saai". "Ja, zo kan je het ook bekijken" zei hij grijnzend. Hij vertelde dat hij wel een stuk van de galblaas losgemaakt had van de lever en dat dat al moeilijk ging, maar verder werd het nog moeilijker en vond hij het risico te groot en is dus gestopt en daar ben ik blij om.... als het risico te groot wordt is het goed dat hij stopte!  Waarschijnlijk is mijn galblaas abnormaal klein, maar doordat alles met elkaar verkleefd was is dat ook niet goed te zien. 
Volgende maand op de poli bij hem bespreken we het verder en proberen ze met een echo te zien wat nu niet te zien was.... nu ze weten waar ze moeten kijken is er een kans dat het nu wel zichtbaar kan worden gemaakt, dit hadden ze niet verwacht en dus zijn de gebruikelijke beelden eerder gemaakt, maar niet speciaal hierop gefocust.... logisch, dit was niet te voorzien. Hij verwacht eigenlijk dat de galblaas mij geen problemen meer gaat opleveren, maar wil het toch allemaal nog even bekijken en dan met mij overleggen... er is natuurlijk niks zeker.
Dit schijnt  heel bijzonder te zijn, dus totaal onverwachts. Ach ja, laat mij bijzonder zijn hahaha. 

Vlak daarna kwam mijn vervoer...... een gezellige chauffeuse waar ik heel blij mee was. Ik weet dat zij altijd bereid is te helpen en omdat ik een hele lijst heb kan ik het een beetje afwisselen. Veel kan ik zelf al, maar soms heb ik hulp nodig en dan heb ik 'voorraad'.
We hebben flink zitten kletsen onderweg..... we zien elkaar niet heel vaak, maar kennen elkaar heel goed..... nog uit de tijd van zwangerschapsgym, onze zoons schelen maar een paar dagen. 
Ze zette mij voor de deur af en zette zelfs mijn tas binnen..... top. Er was een pakje in mijn schuur gezet wat zij even pakte (en een tweede paste door de brievenbus, die vond ik pas later)..... en toen ging ze er weer vandoor. Ik lig nu lekker op de bank.... in pyjama, die had ik al klaarliggen. 
Bedankt voor het halen!!!

Heerlijk gegeten...... een bakje bami...... alles opgegeten.... dat is een goed teken en ik had daarna nog honger. Ik had vandaag alleen maar een schaaltje fruit en een beschuitje rookvlees gehad.....  eerst moest ik nuchter zijn, daarna wilde ik nog niet veel, maar nu had ik weer trek. 

Pijn heb ik niet.... nou ja, geen echte pijn! Hij is natuurlijk wel flink bezig geweest daarbinnen, dus ik voel wel wat, vooral als ik mij beweeg, maar daar heb ik geen pijnstiller voor nodig, echt niet. En voor de wondjes van de kijkoperatie al helemaal niet, die kleine gaatjes voel ik niet eens.  Ik krijg zo wel een stippelbuik, een paar weken geleden zijn ze ook al op die manier bezig geweest en ruim 40 jaar geleden ook, maar volgens mij waren de gaatjes toen niet rond. 
Op advies van het ziekenhuis had ik een flinke doos met Paracetamol in huis gehaald, maar ik denk niet dat ik ze nodig heb. Dus buren.... heb je nodig en heb je het niet in huis, kom gerust wat halen, want voorlopig heb ik het niet nodig. Ik heb er 50 van 500 mg. ik denk niet dat ik daar veel van ga gebruiken! 

En toen kwam er nog een ontzettend gekke en lieve kaart.... zo leuk.
Er kwamen een paar keer wat mensen langs, 's avonds een lang en heel gezellig telefoongesprek, heel veel appjes, en andere berichtjes.... ik word niet vergeten. En ..... als het mij teveel wordt zeg ik het...... als visite teveel wordt zeg ik het als ik moe word en ook bij een telefoongesprek.... maar het gaat steeds beter. Het hangt er wel vanaf met wie ik spreek natuurlijk..... als het heel gezellig is hou ik het meestal wat langer vol. 

Tsja...... en hoe het verder gaat zien we later wel! 

En iedereen die ik vergeten ben een berichtje te sturen over het hoe en wat..... sorry...... ik kreeg zoveel berichtjes dat ik misschien wel eens wat over het hoofd zag.

MRI

Kijk, als dit nou in mijn tuintje groeide zou ik het niet uitschelden voor onkruid! 

Dan liet ik het staan omdat ik het mooi vind.... en niet omdat het mij  niet lukt om het allemaal weg te krijgen (sinds ik ziek werd heb ik er niks meer aan gedaan. 
Bij mij bloeit het gras en er hebben alweer veel paardenbloemen gebloeid.... nou vind ik paardenbloemen niet lelijk, maar ze woekeren teveel en zijn slecht met wortel en al weg te halen, vooral tussen de tegels is dat een probleem. Ook erg veel haagwinde, kleefkruid en wat brandnetels. Soms speenkruid, maar dat vind ik ook wel mooi en ook vaak iets met kleine roze bloemetjes waarvan ik niet op de naam kan komen, maar dat is niet lelijk en heel eenvoudig te verwijderen, dus laat maar staan.... maar ja, er staat zoveel wat ik niet wil! Maar dat komt wel weer goed.... ik begon dit jaar goed door vroeg te starten, voordat alles in bloei stond..... als ik opknap begin ik weer met elke dag iets weg te halen en volgend jaar kan ik in de herkansing!


 Maandagochtend..... wachten op het telefoontje: Ik wordt woensdag om 7.45 in het ziekenhuis verwacht. 
Dat is geen probleem, gaat lukken. 
Daarna met de bus naar Purmerend...... voor alle zekerheid weer een bus eerder..... er was er daarvoor alweer één uitgevallen en de volgende had vertraging..... ook de bus die ik had had vertraging, maar ik had speling genoeg. Ik wacht liever in het ziekenhuis met de zekerheid dat ik op tijd ben dan thuis steeds op de klok kijkend of ik al weg moet en dan tot de ontdekking komen dat de bus te laat is of helemaal niet komt.... nee, laat mij maar lekker op een bankje zitten in het ziekenhuis..... mensen kijken! 

Ik liep naar poli 9, daar kon ik mijn QR-code scannen en dat apparaat was gelijk voor meerdere poli's. 
Wachtkamer 3 ..... uh..... nee, niet in deze gang.... o wacht..... die kant op.... wachtkamer 1 .......  2 ...... ..... niks ..... niks..... door de schuifdeuren, hoek om, volgens mij weer schuifdeuren..... hé, nu ben ik aan de andere kant van het winkeltje.... linksaf achter de schuifdeuren zag ik een 3. Gelukkig had ik mij niet aan de regel gehouden dat ik mij 5 minuten van tevoren mocht inchecken, maar was ik een kwartier eerder naar binnen gegaan..... want als je niet snel loopt red je dat niet in 5 minuten, vooral omdat je loopt te zoeken en twijfelt of je niks over het hoofd ziet. 
Ik was aan de beurt...... bh uit, want daar zitten metalen haakjes en oogjes aan.... ik had nog gezocht naar eentje zonder metaal, maar vrijwel alles heeft toch nog een haakje van metaal of een oogje waar de bandjes aan vastzitten .... en wat wel kon was te groot geworden, dus dat hielp ook niet. Nou ja, geen probleem..... verder alleen schoenen uit. De tafel kon ze erg laag laten zakken waardoor ik niet hoefde te klauteren.... ik lag in een prettige houding, met iets onder mijn knieën. Ik had van tevoren al de nodige informatie gehad en zij legde ook nog wat uit.... het ding maakt veel herrie... ja, dat wist ik. Of ik muziek wilde..... daar had ik van tevoren over nagedacht..... ik weet dat de herrie van het apparaat de muziek overstemt.... dat was mij al door een medelezer uitgelegd. Het apparaat klopt en tikt natuurlijk niet in de maat, waardoor het volgens mij juist irritanter is met muziek en .... ik ken mijzelf..... als ik naar muziek  luister ga ik vaak zonder dat ik het zelf merk met mijn voeten of vingers de maat tikken en het liefst wil ik mijn hoofd dan ook bewegen, maar dat heb ik misschien eerder door als ik in dat ding lig..... maar ook andere bewegingen kunnen zorgen dat het hoofd niet helemaal stilligt, dus.... doe maar geen muziek. Ik kreeg oordopjes, die zij keurig op maat kneedde..... en een koptelefoon..... ze plaatste een soort schermpje voor mij.... en vroeg iets...... uhhhhh..... het was niet door de koptelefoon en met al die gehoorbescherming kon ik het niet verstaan..... een tweede keer wel.... 'ziet u de schaapjes?'

Hoorde ik dat nou goed? Ik keek..... o ja...... schaapjes....... door het schermpje zag ik een foto met schaapjes. 
Hahaha, zou dat een test zijn en moet ik ze tellen? Vraagt ze na afloop hoeveel het er zijn? 😂😂. 

\

Ik kreeg een bal aan een slangetje in mijn handen, dat bleek de alarmbel te zijn..... nou, dat voelt ook goed om dat te hebben......gewoon knijpen als het niet goed gaat! 

Ik werd naar binnen gerold..... het apparaat is ongeveer anderhalve meter..... en omdat het voor mijn hoofd was moest ik er dus helemaal in.... ik denk niet dat er nog iets uitstak want ik ben ook ongeveer anderhalve meter. 
Door mijn zicht op de schaapjes had ik niet het gevoel dat ik opgesloten zat.... de herrie..... ach.... met die gehoorbescherming viel het wel mee..... ik was er goed op voorbereid.... natuurlijk was het geen gezellig geluid, maar ik had er geen probleem mee. "Gaat het nog goed met u" "Ja hoor, prima!" "Het apparaat gaat nu meer herrie maken en niet schrikken, het bed kan meetrillen". Wow...... het trilde eerst een heel klein beetje mee terwijl ik geluiden hoorde alsof er een motor niet goed wilde starten...... hij deed het even en stopte dan weer.... en nog eens en nog eens..... ineens maakte hij meer herrie..... en toen trilde mijn bed echt mee...... zo erg dat de schaapjes wazig werden, rare motor! . Dat wisselde een keer of wat. Vreemde ervaring, maar niet heel naar...meer gek. Vooral omdat ik zo ongeveer wist wat er gebeuren ging was het niet naar. 
En toen was ik alweer klaar. Ik vond het niet echt vervelend..... hoewel ik natuurlijk liever naar een feestje ga, maar als ik nog eens moet zie ik er totaal niet tegenop! Iedereen ervaart het natuurlijk anders en het maakt ook verschil waarvoor de MRI gemaakt wordt..... als het voor de knie is dan hoeft je hoofd er bijvoorbeeld niet in, dan is het sowieso al anders. Deze was voor mijn hoofd i.v.m. epilepsie... .... en dat is toch wat anders dan een knie..... dat zal toch een andere ervaring zijn. En de ene knie is ook de andere niet..... als je flink last van je knie hebt  terwijl je in dat ding ligt is het ook alweer een stuk moeilijker, dan wil je misschien graag een andere houding maar het kan/mag niet.  

Ik dronk even een cappuccino en vertrok richting bus..... en zag de mooie bloemen...... geweldig, daar word ik vrolijk van...... alle tijd om even te blijven staan en te genieten..... een paar fotootjes maken.
Terug ben ik meteen maar boodschappen gaan doen, ik had dat in het weekend willen doen, maar ik dacht 'als ik langer wacht is de houdbaarheidsdatum ook gunstiger!' 
Dat lukte toch maar mooi achter elkaar..... natuurlijk was ik wel moe, maar dat lijkt mij heel normaal..... het heeft tijd nodig en toen ik nadat ik de boodschappen opgeruimd had even op de bank zat voelde ik de vermoeidheid al snel minder worden. Het was meer vermoeidheid in mijn hoofd dan in mijn lichaam. Dat komt natuurlijk ook doordat mijn leven een beetje op z'n kop staat..... allemaal afspraken, ik word geleefd voor een groot deel, ik zal blij zijn als ik weer gewoon mijn eigen gang kan gaan, afspraken kan maken die ik zelf wil en dan wanneer het mij uitkomt..... gewoon alles weer zelf kan doen en laten wanneer, waar en hoe ik wil..... de regie kwijt zijn vind ik het ergste van dit alles, daar word ik echt moe van, maar dat is moe in mijn hoofd.

Maar ja.... hier moet ik even doorheen.  En daarna...... wil ik iets raars doen.... ik weet nog niet wat, maar raar en dwars! Even als reactie op alles...... nu alleen nog wat bedenken!  

Allemaal lekkere dingen gekocht waar weinig werk aan is voor de eerste dagen..... geen gezonde zelfgemaakte maaltijden, maar lekker alleen maar opwarmen. Moet kunnen voor een paar dagen. En het hoeft niet elke dag, sommige dingen zijn goed tot in juli en anders hebben we de vriezer nog.... ik zie wel hoe het loopt, maar het is goed om het in huis te hebben. Verse dingen ruim van tevoren halen is niet handig en lang in de keuken staan die eerste 2 dagen ook niet, ik verwacht dat het daarna snel beter zal gaan. Dan zijn er zat gezonde verse dingen waar ook niet veel werk aan is... dus dat komt wel goed. Ik ben van tevoren goed in training geweest, dat helpt ook..... het weer kunnen wandelen is heerlijk! Niet alleen een prettige manier om moe te worden, maar het is ook heel ontspannend..... dus ik ga dat zo snel mogelijk weer doen. Ik merk dat ik het van en naar de bus lopen al ontspannend vind.
Misschien eerst weer heel kleine stukjes, maar dat is ook al goed.  Liever 2 of 3 keer een heel klein stukje dan 1 keer (te) ver. 
Maar ik zal na de operatie vast beter lopen dan de vorige keren toen ik thuiskwam!  

Morgen nog wachten op het telefoontje van de anesthesist...... en dan gaat het woensdag gebeuren. 

Dan vrijdag de uitslagen van de neuroloog, dan hoop ik te horen of ik wel of geen epilepsie heb.... en ik hoop natuurlijk dat ik die medicijnen mag afbouwen, maar ja.... dat is afwachten. 
Dan zal ik nog wel één of meer controles krijgen i.v.m. de galblaas, waarschijnlijk nog een afspraak met een gynaecoloog, bloedprikken voor diabetescontrole, de controle zelf is dan een week later, ik heb nog een afspraak met de tandarts (een dag voor de diacontrole), of ik nog naar de neuroloog moet weet ik niet, geen flauw idee.  Maar dan ...... augustus..... hoop ik weer een beetje voor mijzelf te hebben. In elk geval heb ik binnenkort de meeste afspraken achter de rug. 

 Of ik nou helemaal fit ben of niet, maar ik hoop dan toch van (bijna) alle afspraken af te zijn en weer voor een groot deel zelf kan bepalen wat ik doe....of het nou verstandig of onverstandig is/lijkt.  
En egoïstisch...... alleen doen wat ik helemaal zelf wil, geen verplichtingen! Ik wil vrij zijn! 

Nog even..... en dan .....op naar fittere tijden.

 

Nadat ik donderdag bijna de hele dag aan het appen, mailen, telefoneren etc. was, werd het vrijdag tijd om wat te doen!  
Eerst nadat ik mijn medicijnen had ingenomen nog even lekker verder geslapen, toen wat dingen in huis gedaan zoals de was...... ik wil als ik thuiskom geen berg wasgoed hebben liggen. De vorige keer kon ik het niet toen ik naar het ziekenhuis ging en had ik juist extra was en het was ook te plotseling, maar nu ben ik fit genoeg om dat weg te werken en heb ik een paar dagen de tijd.
 Dan het laatste beetje over een paar dagen nog wassen en dan kan er nooit veel meer liggen en als het lang duurt voor ik het zelf kan wil een ander dat wel voor mij doen. Maar wat klaar is is klaar.

 Het zwemmen had ik dus maar overgeslagen, dat werd mij even teveel, jammer, maar dat komt snel genoeg weer! 
Boodschappen gedaan.... in het weekend nog een keer, maar dan naar een andere winkel. Ik wil wat kant-en-klaar maaltijden in huis hebben en/of wat dingen die snel klaar zijn. Maar wel met een houdbaarheidsdatum die minimaal op 23 juni staat, want stel dat de operatie wel op de klassieke manier gaat dan moet ik een paar dagen langer blijven en ook dan is het fijn als ik de eerste dagen alleen maar hoef op te warmen en ik niet alles meteen in de vuilnisbak hoef te knikkeren omdat het over de datum is. 
Dat soort dingen..... zorgen dat ik de eerste dagen niet meer hoef te doen dan ik kan! De eerste dag zal ik sowieso geen fut hebben..... ook al is alles goed en heb ik geen pijn of wat dan ook, dan nog heb ik na zo'n dag geen zin om nog wat te doen. 

Als ik weer thuis ben kan ik rustig bekijken wat ik voor de komende tijd nodig heb aan verse dingen en dan kan ik dat weer door Picnic laten bezorgen. Dat wil ik pas regelen als ik thuis ben, van tevoren weet ik niet hoe het loopt! Ik ga er wel vanuit dat alles volgens plan gaat, maar ik hou er toch rekening mee dat het ook anders kan zijn.... je weet maar nooit. En het is gewoon lekker als alles in orde is en ik de eerste dagen alleen aan mijzelf hoef te denken en werken ..... en niet al van alles moet regelen. 
Dit is toch wel prettiger dan zo hals-over-kop naar het ziekenhuis als de vorige keer.... vooral omdat ik al langer ziek was en dus veel uitstelde tot ik weer opknapte (wat eerst ook zo leek te lukken). En toen ik thuis kwam meteen weer naar het ziekenhuis..... nee, dat is niet de handigste manier. Ook al kwam dit onverwacht snel..... ik heb nog wel even de tijd om wat dingen te doen. Maandag blijft er niet veel tijd over omdat ik dan eerst gebeld wordt hoe laat ik mij moet melden woensdag en vervolgens naar Purmerend moet voor een MRI.  Dat zijn dagen dat 's avonds de fut eruit is. Dinsdag alleen een belafspraak met anesthesie en verder kan ik aan de laatste voorbereidingen beginnen. Alle was en afwas weg, stofzuigen etc. 

En dan woensdag mag de galblaas eruit...... en ik denk dat ik daar heel erg van opknap! Achteraf was ik toch al wat vaker minder fit, maar ja..... het lastige is dat ik mijn leven lang al snel moe ben en betere en slechtere periodes heb. Ik kan ziek zijn met koorts van een gewone verkoudheid, dus bij mij rinkelen de alarmbellen niet zo snel. Voor ik de griepprik kreeg deed ik met elke griepronde mee en tegen de tijd dat ik echt opgeknapt was begon het nieuwe griepseizoen al bijna weer. En van de griep was ik meestal ook erg ziek.... dus ik schrik niet zo snel als ik mij flink beroerd voel.... heb ik zo vaak gehad, gaat wel weer over.
Bovendien wordt ik ouder en over het algemeen gaan dingen dan toch langzaam aan wat moeizamer .... bij de één wat eerder dan bij de ander, het is bij iedereen weer anders, maar het is niet raar als het minder wordt. Toch wandelde ik voor ik ziek werd nog veel, dagelijks .... en vrij snel!
De avondvierdaagse zou nog niet lukken, maar het ging toch alweer erg lekker. 
Mijn diabetes ging ook erg goed, dus ook dat was positief. Eigenlijk ging het wel goed, maat terugkijkend vielen wel veel dingen mij steeds zwaarder..... maar ja, dat vond ik niet zo gek. Nu ik weet wat ik heb denk ik dat het al langer speelde en dan zou ik er nu dus flink van moeten opknappen! 
Maar het gekke is dat ik er nooit pijn van heb gehad.... nou ja, 1x ..... 1 nacht en dat was 's morgens weer over......  dat zal het mogelijk geweest zijn..... dat was in de nacht van 15 op 16 april.... maar ja, als het over gaat dan zal het ook wel echt over zijn. 
Ach, in mijn jonge jaren had ik al iets aan mijn lever waar ik waarschijnlijk al jaren mee rondliep. 6 jaar later had ik het weer, maar toen minder erg. Daar is weinig meer van te vinden, maar ze  hebben het wel opgeschreven, want ze vonden het wel opvallend.... nu een abces op mijn lever .... ze vragen wel eens 'wat heb je op je lever?' .... ik kan nu zeggen 'een abces' (maar ik denk dat het al weg is, ik gebruik al ruim 5 weken antibiotica.

Achteraf is het simpel, dan weten we bijna alles en weten we precies wat we hadden moeten doen. Maar dan nog..... bel eens een dokter met de melding dat je een paar uur pijn had maar dat het weer over is..... dan moet je het waarschijnlijk afwachten. Dat heb ik vaak genoeg te horen gekregen, terwijl ik toch al niet snel naar een dokter rende.... maar als het dan te gek werd toch maar er naartoe.... "Kijk het nog een weekje aan".  Ik kreeg ook een keer een andere dokter toen ik echt heel erg hoestte.. en al wekenlang..... zij wilde codeïne voorschrijven, maar dat had ik eerder al eens gehad en had geen enkel effect. Toen ik dat zei vond ze dat ik het toch moest proberen. Weer hielp het niet, dus ik ging terug en vroeg haar of we er nu vanuit konden gaan dat codeïne bij mij niet werkt! 
Op de site van de huisartsen staat al een link naar thuisdokter.nl ..... m.a.w., kijk eerst zelf maar wat je mankeert.  Dus zelfs al bel je wel op tijd dan wil dat nog niet zeggen dat je ook meteen echt geholpen wordt. Toen ik (eindelijk) belde gingen daar meteen alle alarmbellen af en kwam er een heel circus op gang. 
Als ik eerder gebeld had was ik misschien wel later naar het ziekenhuis gegaan.... had ik eerst iets tegen de misselijkheid gekregen waardoor ik beter kon eten en drinken en dan kijken of het beter ging. Dat kreeg ik nu ook, maar het was al in overleg met een internist en het zou maar 1 dag aangekeken worden. De volgende dag werd meteen de ambulance gebeld.  
Het is prima geregeld toen ik eenmaal belde..... echt, ik heb niks te mopperen..... en ik snap best dat ze het druk hebben omdat er nou eenmaal een huisartsentekort is.... en dat er dan wel eens te vaak gevraagd wordt om het even aan te kijken.... ik snap het.... alleen word ik dan niet enthousiast om even te bellen.  Maar nu.... hij kwam meteen.... nam de tijd, belde een internist, regelde dat er bloed afgenomen zou worden en dat zijn collega de volgende dag zou langkomen (omdat hij er dan zelf niet was), echt..... dat was gewoon goed! Ik merkte ook dat hij mij begreep..... begreep dat ik niet snel bel, begreep dat als je flink ziek bent je heel anders denkt, er anders tegenaan kijkt .... dat soort dingen. 
En in het ziekenhuis waren ze ook top.... eigenlijk heb ik alleen maar goede ervaringen! 

Achteraf weten we alles..... maar van tevoren alles weten is alleen weggelegd voor helderzienden. 
Als ik alles van tevoren wist zou ik veel dingen anders doen.... dan zou ik niet over een parasolvoet struikelen en zou ik niet iets vergeten mee te nemen. Dan had ik alles keurig voor elkaar op het juiste moment. Dan hoef ik niet snel ruimte te maken voor de monteur als de ketel stuk gaat, want dan heb ik dat al gedaan, zoals ik het ook altijd al gedaan heb als hij voor de onderhoudsbeurt komt (want dat weet ik van tevoren)..... als ik had geweten dat de eerste keer dat ze glasvezel zouden aansluiten niks gingen doen dan zou ik niks opzij geschoven hebben en de tweede keer zou ik alleen de gezorgd hebben dat er niks voor de meterkast stond, want ook toen had ik meer opzij gezet dan achteraf gezien nodig was, maar ja... in de mail stond dat kruipluik en aansluitplek vrij moesten zijn en dat had ik. Zo zijn er zoveel dingen die ik graag eerder had geweten, maar ja..... die gave heb ik niet! 

Vanavond at ik roerbakgroente met beenhamreepjes, heerlijk! Voor de frissigheid wat komkommer en tomaat erbij en omdat ik het zo lekker vind wat Franse frietjes uit de airfryer. 

 Eens kijken of ik de link weer op facebook kan zetten, de vorige link werd verwijderd, ik scheen mij niet aan de regels te houden. Als dat zo is zijn ze er erg laat achter gekomen, want ik doe dit al jaren zo! 

Het gaat snel ineens.....volgende week ben ik al aan de beurt!

Dinsdag ging de wekker al vroeg.... ik moest naar Purmerend voor een EEG en ik moest voor die tijd mijn haar wassen en drogen.... het moet schoon en droog zijn, anders kan ik weer naar huis. Het is niet zo snel droog, dus ook even de föhn erbij.... de rest droogt vanzelf wel, ik heb nog een paar uur. 
Toch maar weer een bus eerder voor alle zekerheid, er zijn steeds zoveel vertragingen en bussen die helemaal niet komen..... dat kan ik niet hebben met een bus die net op tijd hoort aan te komen, ik heb meer speling nodig. 

Ik keek op de OVinfo-app die ik op mijn phone geïnstalleerd had.... o..... die eerdere bus vervalt, i.v.m. file/verkeer.  Dan de volgende maar, die is ook ruim op tijd nog, die daarna is te krap.
Die bus was te laat, maar ik had nog genoeg speling en was ruim op tijd in het ziekenhuis. 
Inchecken.... piep...... alweer gelukt. 
Ah, ik was aan de beurt. Ze vroeg waarom ik een EEG moest en ik vertelde het hele verhaal, ook dat ik al ziek was en net thuis was toen de ambulance weer voor mij kwam..... en dat ik het nooit eerder gehad had. "Het kan ook stress zijn hoor" zei ze... en dat is precies wat ik steeds meer ga vermoeden..... stress, slaaptekort en zwakte/ziek zijn. Over het algemeen heb ik niet zoveel stress, maar toen toevallig wel, dat kan wel eens gebeuren.
Ik moet natuurlijk de onderzoeken afwachten, dan pas weet ik zeker of het zou kunnen kloppen of dat er meer aan de hand is. Als er niks gevonden wordt is de kans groot dat ik het goed heb, maar zekerheid is er natuurlijk niet, het valt niet aan te tonen. 
Lang geleden had ik al eens een EEG gehad.... ik wist dus zo ongeveer wel wat het was en bovendien had ik natuurlijk de folder gelezen.  
De vrouw die het deed was erg aardig en gezellig, maar ja, tijdens het onderzoek konden we niet kletsen.
Ze maakte mijn hoofd weer schoon na afloop (voor zover dat gaat)..... " Er zijn nog wel wat rode plekjes hoor, maar dat trekt meestal snel weg" ..."Ach, dat staat interessant!" ..... er zit nog wat spul in het haar, dat is gel met zout, kan je zo uitspoelen thuis of laten drogen en wegborstelen".
Thuis zag ik al niks meer, het stelde ook allemaal niet zoveel voor. Er wordt wel regelmatig gezegd dat iets vervelend kan zijn of misschien wat pijn doet, maar dat valt allemaal wel mee. Dat viel mij al eerder op.... zo vaak werd ik gewaarschuwd voor iets dat niks voorstelde. Toen ik die drain net had werd er ook steeds gevraagd of ik er veel pijn van had..... nou ja, ik voelde dat ze daar bezig geweest waren en ik lag op wat harde dingen die er aan vastzaten, maar dat was allemaal pijn die te verwachten was..... en geen heftige pijn. Met bloedprikken, trombosespuiten en al dat soort dingen 'komt ie hoor'.... het zijn allemaal dingen die niet zo erg zijn. Natuurlijk is dat niet voor iedereen hetzelfde, dat snap ik, maar voor de meeste mensen is het geen drama. 

Het volgende op het programma is de MRI .... af en toe ben ik het spoor wel eens bijster en moet ik mijn agenda erbij pakken. Daarna volgen allemaal belafspraken met neuroloog, anesthesist en MLD-arts. Wat daarna komt weet ik nog niet..... nou ja, een operatie, maar wanneer is nog niet bekend en één en ander hangt natuurlijk ook van de uitslagen af. Eigenlijk wil ik nog wel even naar de kapster, maar ik weet niet goed wanneer. Even maar het gesprek met de anesthesist afwachten.... die zal ook nog geen datum weten, maar toch weet ik misschien dan wel iets meer.  

's Middags heb ik wel een paar uur geslapen, dat had ik even nodig, maar ik was ook vroeg opgestaan. 
Verder niet zoveel gedaan en de volgende dag was ik ook nog wat gaar. Het EEG was ook best wel inspannend... nou ja.... een marathon lopen is inspannender, ik lag rustig op een bed, maar dan weer 3 minuten lang diep inademen, dan weer felle lichtflitsen..... snel, langzamer, weer snel.... ogen open en weer dicht.... dat soort dingen..... dat is dus vermoeiend voor mijn koppie, niet lichamelijk! 
Ach ja.... dat kan gebeuren, dan nog maar een dagje wat rustiger aan..... niet niks doen natuurlijk, maar niet overdrijven. Visite die langs wilde komen stelde ik uit.... wel gezellig, maar nu toch maar liever niet.
De post bracht mij nog een lieve beterschapskaart...... altijd leuk. 

Verder deze week rustig wat afspraken betreft, even rust..... volgende week is het drukker, maar ik hoef maar 1x naar Purmerend, verder zijn het belafspraken..... maar, het zou nog drukker worden dan ik verwachtte!

Donderdagochtend zat ik nog rustig op de bank, het was half 10 of zo toen mijn mobiel ging.... het nummer zei mij niks..... het ziekenhuis in Hoorn, afd. opnames..... of ik woensdag al kan komen voor de operatie, dan bellen ze maandag voor de tijd. Dat was heel onverwacht, ik ging uit van juli....... er ging van alles door mij heen.... ja, maar ik heb maandag nog een MRI.... ennehhh, vrijdag volgende week belt de neuroloog..... o, maar dan ben ik als het goed is weer thuis..... en dinsdag belt anesthesie... nou, dat is dan net op tijd... ennehhh.... ja, ik neem voor alle zekerheid een tasje met wat spullen mee... en... en.... en.... 
Ja, ik wilde graag, maar dit overviel mij even, juist omdat het al zo'n drukke week was. En de MLD-arts zou de 26ste bellen..... dat doet hij misschien evengoed wel, maar dan is het dus niet vóór de operatie. 

Toen moest er van alles geregeld worden..... veel mensen die het weten moesten stuurde ik een berichtje..... en die stuurden weer wat terug en dan ik weer .... etc. 
Eentje was mij voor en belde..... ook gezellig.... bijna een uur. Iemand met wie het altijd gezellige gesprekken zijn. 

Ondertussen bericht van KPN... herinnering dat de monteur volgende week komt..... grrrr.... daar lezen ze de mail dus niet. Dan maar weer proberen de afspraak een paar maanden te verzetten. Nu had ik het door, ik moet heel vaak klikken en dan tussendoor lang wachten want hij laadt slecht. Nu op tweede helft september gezet..... dan zou het moeten kunnen en anders verzet ik het gewoon weer!

Na vele berichtjes moest ik ook vervoer regelen..... dat was snel voor elkaar, de eerste zei al meteen ja. Ze moeten natuurlijk ook kunnen, er zijn er zat die het willen, maar ja.... als ze wat anders hebben gaat het niet. 
Ondertussen kwamen er ook berichten met het aanbod om mij te vervoeren, zelfs van iemand die niet in de buurt woont. Lief! Heerlijk zoveel mensen die het willen doen..... dan hoef ik ook niet aldoor dezelfde te vragen als het nodig is.... en heb ik reservevervoerders als iemand niet kan. 
Als het niet nodig is vraag ik het niet..... dat wordt mij wel eens verweten (door meerdere mensen), maar als het nou niet nodig is..... 
Er wordt van mij verwacht dat ik nu conditie opbouw, wandelen is goed..... maar als ik met de bus naar het ziekenhuis ga voor een onderzoek dan is dat kleine stukje naar het ziekenhuis wandelen ineens eigenwijs..... want er zijn mensen die mij willen brengen. Dat is met meer dingen..... maar de gewone dingen doen hoort ook bij conditie opbouwen. Moet ik dan blijven zitten en mij laten halen en brengen en alle boodschappen laten brengen en meer van dat soort dingen? Ik kan beter in beweging blijven! Maar ik mag dan wel wandelen, fietsen en zwemmen, dat is wel goed. Ik combineer het liever..... als dat kan.... en dat bevalt mij goed! 
Maar goed, alles is nu geregeld...... dat is voor elkaar. Nu thuis nog wat dingen doen..... volgende week heb ik nog even een paar drukke dagen voor de operatie, dus wat ik nu al kan doen is dan maar klaar. De tas staat al klaar, dat had ik eerder al geregeld..... de tas voor het geval ik toch wat langer moet blijven. Naar mijn gevoel heb ik nu iedereen gemeld dat ik woensdag al geopereerd word, maar ik kan best iemand vergeten zijn.... sorry dan, ik hoop dat je het dan hier leest.  Soms zie ik door de bomen het bos niet meer. 
Eigenlijk had ik nog voor de operatie naar de kapster gewild, maar dat ga ik niet redden. Ik ben nu 3 maanden geleden voor het laatst geweest en het wordt echt wel weer tijd.... dus ik dacht 'lekker fris geknipt voor de operatie', maar dat wordt dus een tijd later.  Nou ja, dan kan ik misschien ondertussen een paardenstaart maken. 

Ik zie er niet tegenop, ik ben blij dat dat ding eruit gaat! Natuurlijk zal er wel iets van spanning zijn, maar dat stelt niet veel voor, ik ben wel vaker geopereerd en heb het nooit een probleem gevonden. 

Ik ga uit van het meest positieve scenario, maar hou er wel rekening mee dat het ook anders kan zijn.
Gewoon alles over mij heen laten komen!
Het kan zijn dat ik hier een poosje niets schrijf..... ik weet het niet. Misschien val ik jullie dagelijks lastig met mijn belevenissen, misschien heb ik het eerst te druk en heb ik daarna geen fut..... afwachten maar! Het wordt in elk geval een rare week. 
Tot later! 

 

Zo blijft een mens bezig!

 De lijst die ik voor anesthesie moest invullen kwam al snel..... vrijdagavond al! Ik moest ook invullen welke medicijnen ik gebruik en hoeveel.... dat lijkt logisch, maar ik ben nog bezig met neurologische onderzoeken en als die gunstig zijn verandert of vervalt die medicatie misschien wel. De antibiotica is dan wel al afgelopen... ik vulde het wel in, maar schreef de einddatum erbij. Toen ik ergens nog wat extra's kon melden heb ik daar het epilepsieverhaal met de bijbehorende medicatie als aanvulling maar ingevuld, compleet met data van de onderzoeken en wanneer de neuroloog mij belt. Nou, completer kon ik niet zijn. 
En dan wachten tot ze bellen of mailen..... met hopelijk al een datum! 

Ondertussen word ik overvoerd met informatie.... folders (ook online), mailtjes, filmpjes ..... nog even en ik kan de operatie zelf uitvoeren! 
Wel goed natuurlijk, maar het is wel veel. 

En er was weer eens mail van KPN over de glasvezel. Ze sturen een monteur! Volgende week al, op de dag dat ik een MRI krijg. Dat gaat dus niet. Ik kan de afspraak verzetten, maar alleen voor juni of juli..... en dat zijn nou juist de maanden waarin ik het druk heb met ziekenhuisafspraken en in juli waarschijnlijk ook de operatie. 
Er moeten dan weer spullen opzij gezet worden (ik heb net alles weer op z'n plaats, toen het glasvezel naar binnen werd gebracht was ik al ziek en met moeite zette ik dingen opzij.... alles in etappes.... en vervolgens kwam de man uren eerder dan was afgesproken, waardoor ik het laatste ineens heel snel moest doen ..... dat laatste was op de enige plek waar hij moest zijn.... kruipluik en aansluitplek gebruikte hij niet (en daardoor heb ik een monteur nodig, want ik vind het niet zo handig om mijn telefoon in de meterkast te zetten... het zou allemaal op de aansluitplek komen, maar ja... als ze het uitbesteden en die besteden het ook weer uit dan wordt het moeilijk) .... maar goed, ik heb toen alleen het belangrijkste teruggezet.....  en de rest pas toen ik terug was van mijn ziekenhuistour en weer een beetje op gang kwam. Tassen, jassen, schoenen..... ik vond nog van alles in mijn kamer dat naar de gang moest. 
Van de keer daarvoor staan er boven o.a. nog doosjes met dvd's en nog zo het één en ander wat ik opzij gezet had (stond bij het aansluitpunt) .... maar toen werd er helemaal niks gedaan, dus voor niks gesleept. Dat heb ik toen maar boven laten staan, want ik wist dat ze weer terug zouden komen.... zucht! 
Weer slepen, weer een kast opzij zetten, bank verschuiven..... nu even niet en vlak na de operatie ook niet! Liever pas in september, ik vermoed dat het dan wel kan....in elk geval is de kans dan kleiner dat ik het dan af moet zeggen.
Dan maar een mailtje naar KPN...... kan ik ook daar weer op antwoord wachten. 

Ondertussen werd ik gebeld door een bedrijf waar ik wat wilde bestellen, maar van gedachten veranderde en het uitstelde........ ik had een account aangemaakt maar nog niks besteld ..... ja dat klopt.... dat ga ik ooit wel doen. 
Wat een gezeur allemaal.... ik kan hier op het moment niet zo goed tegen. 
Er kwam ook nog een mailtje dat ik de vragenlijst voor mijn EEG van dinsdag weer 24 uur van tevoren kan invullen, dan krijg ik weer een QR-code ..... ze weten mij wel bezig te houden. 

Daarna een mailtje van het ziekenhuis.... 'bevestiging telefonische afspraak 18 juni' huh? De enige afspraak die ik telefonisch met ze heb gemaakt was voor de 17de .... wat nu weer? 
Ik had het verkeerd begrepen.... ik heb nu voor de 18de een telefonische afspraak met anesthesie. 
En voor de verandering maar weer wat folders erbij met info.  Tegen de tijd dat ik dat allemaal gelezen had (je moet ook aangeven dat je ze gelezen hebt) was het tijd voor de vragenlijst om de QR-code te krijgen ..... nou ja, ik kon alles zo overnemen van de vorige keer.

Nou, als je ziek bent moet je hoofd nog wel in orde zijn, want dit is wel veel! 
Dus volgende week moet ik naar Purmerend voor een MRI en heb ik 2 belafspraken. 

Pffff.... de ochtend is bijna voorbij en ik ben bijna constant met mail/formulieren en telefoon plus alle info bezig geweest. Volgens mij word ik hier zenuwachtiger van dan van alle ziekenhuisbezoeken en onderzoeken bij elkaar. 
Ik hou niet van formulieren..... vaak kan je alleen maar ja of nee aangeven en soms is dat in mijn ogen allebei niet goed. Vaak is de vraagstelling wat vreemd.... of misschien ben ik vreemd, want de meeste mensen snappen het, maar ik zie vaak 2 mogelijkheden..... bedoelen ze dit of dat? 
Heb ik altijd gehad..... ik lees blijkbaar TE goed.  Als ik het hier over heb denk ik altijd weer aan de brief van het pensioenfonds van mijn man lang geleden.... ik heb het hier al vaker over gehad, maar ik blijf het raar vinden: "De uitkering van de wees wordt uitbetaald aan de in leven zijnde ouder"...... uhh.... wat bedoelen ze? Edwin is geen wees.... en volgens mij heeft een wees geen in leven zijnde ouder..... als hij wees is krijgt hij dus een uitkering,  Hoewel volgens mij het woord halfwas geen officieel woord is (of was), zou dat toch duidelijker geweest zijn. Deze was wel heel vreemd, maar ik kom vaak dingen tegen die ik niet snap of waar ik over twijfel. Ik moet zeggen dat de vragenlijsten die ik nu steeds krijg wel duidelijk zijn.... alleen die voor anesthesie moest ik even zoeken of ik een toelichting op mijn medicijnen kon geven. 
Als het een een formulier voor de belastingdienst is raak ik meteen in paniek..... veel dingen snap ik daar niet van.... ik moet steeds opzoeken wat ze bedoelen (dat ligt aan mij!) en dan twijfel ik nog. Ik vertrouw mijzelf niet en daarom ben ik heel blij dat ik een broer heb die daar juist wel goed in is! Echt, ik heb wel eens gekeken of ik het niet zelf kon, maar ik blijf twijfelen, controleer alles 10x ..... want fouten maken mag niet! 

Maar ondertussen kwam de bevestigingsmail met bijlage binnen van het ziekenhuis.... weer een foto van de code gemaakt en toen was de ochtend echt voorbij.....  naar mijn gevoel nog niks gedaan... niks actiefs in elk geval. 

Alle info gelezen (deze keer maar 2 folders), ik weet nu dat de verbandmiddelen voor wondbehandeling in een afgesloten plastic bak opgeborgen moeten worden, met een nieuwe (dus schone) schaar die nergens anders voor gebruikt mag worden.  Ik geloof dat die ene folder uit 14 pagina's bestond ..... echt, ik kom om in de informatie. 

Van KPN nog geen antwoord.... maar ja, glasvezel is sneller en dat is bij mij nog niet aangesloten 😂😁😂😁😂.

Chirurg, Techniek, Conditie, Training, Operatie.

 Zo, het gesprek met de chirurg zit erop! 
Deze man adviseert om de galblaas eruit te halen.....zitten wel wat risico's aan, want behalve de normale risico's is het ook ontstekingsgebied, maar ja, ik kan het afwachten, maar dan loop ik kans dat ik dit nog een keer krijg..... dat is ook niet risicoloos.

Als ik dit een paar keer krijg dan heb ik 10 jaar nodig om weer een beetje te kunnen functioneren (dan ben ik (bijna) 80), het opbouwen zal steeds moeilijker worden.... dus haal er maar uit. Het leven is nooit zonder risico's en als deze man dat adviseert dan ga ik er van uit dat dat het beste is. Wie weet hoe ik er van opknap! En loopt het mis.... nou ja.... ik moet ergens aan doodgaan ooit ..... liever nog lang niet, maar ja... ik kan ook morgen een boom op mijn kop krijgen of onder een bus lopen. Mijn broer zegt altijd: "Zolang ze de dood niet afschaffen ben je je leven niet zeker!" Risico's zijn er altijd, het had een paar weken geleden ook goed mis kunnen gaan, zelf ben ik nog steeds verbaasd over de snelle achteruitgang toen.... het duurde even voordat bij mij de alarmbellen gingen rinkelen, maar ja..... je bekijkt je eigen situatie vaak anders dan een ander het bekijkt. Daar had ik het ook nog even over met iemand die mij alvast onderzocht en vragen stelde voor ik naar de chirurg ging (ik denk dat het een arts in opleiding was). Hij moest wel lachen toen ik zei dat ik best lekker lag toen ik gevallen was.... mijn hoofd op een zacht kleed.....  geen probleem. Hij begreep het wel, dat je zo weinig fut kan hebben dat opstaan teveel inspanning is. Ik zei ook dat mensen achteraf zeiden 'had mij dan gebeld', maar ja..... om te bellen moest ik ook opstaan en dat was nou juist het probleem.... ik kon het wel, maar het koste zoveel moeite dat ik liever bleef liggen. Hij snapte ook helemaal dat het voor mij geen traumatische ervaring was en ook dat ik er achteraf anders tegenaan kijk dan op dat moment. Hij stelde veel vragen.... of ik alcohol dronk, rookte of ooit gerookt had (steeds terugkomende vragen).... en... voor het eerst werd mij gevraagd of ik ook drugs gebruikte, marihuana of wat anders... mijn antwoord was: "Nee, nooit geprobeerd ook, ik was veel te bang dat ik het lekker zou vinden". 
Zo werkt het wel.... ik gaf Edwin als kind geen zoetigheid en vooral niet als het alleen maar zoet was, zonder duidelijke andere smaak. Hij vond dat heel normaal en dacht zelfs dat zoet niet lekker was (lussik niet hè?). Maar veel zoetigheid ziet er leuk uit en toen hij ouder werd probeerde hij toch eens wat..... toch wel lekker..... hij lustte wel meer! Zolang je het niet kent is die behoefte er niet of in elk geval minder (sommige dingen ruiken zo lekker dat je er toch trek in krijgt). 

Ik dacht dat het besluit om te opereren in overleg met een MLD-arts zou gaan (die belt mij de 21ste), maar ik kreeg de indruk dat het al besloten is. In elk geval heb ik wel toestemming gegeven. 

Blij dat ik besloten had met de bus te gaan..... het ging prima. De bushalte is aan de overkant, dat stukje kan ik wel lopen. Oversteken via een zebrapad met voetgangersverkeerslicht.
Binnen moest ik ook nog lopen, maar ik was vroeg genoeg om eerst even lekker te gaan zitten en een beetje rondkijken.....ik hoorde mijn naam.... jawel, een Monnickendammer die ik goed ken.... en daar heb ik lang mee gekletst.... hij is ook van het type dat je overal het beste van moet maken en niet zeuren.... daar hou ik van! Een mens mag best wel eens zeuren en zeker als er echt reden voor is, maar sommige mensen zeuren overal over.  We waren het in veel opzichten met elkaar eens. Leuk hem weer eens gesproken te hebben. 
 Al eerder was ik daar een bekende tegengekomen, maar daar heb ik maar kort mee gepraat. 
Veel plekken om even te zitten, ik kon ook even een broodje nemen en wat te drinken, maar ik wilde een simpel broodje, niet teveel.... en die zag ik niet, geen eenvoudig broodje ham of kaas of zo en ik had geen zin om te vragen of ze zoiets hadden. Toen ik de prijs van een broodje gezond zag haakte ik helemaal af .... 6 euro..... kom op zeg, ik eet thuis wel wat! Volgende keer neem ik wel een broodtrommeltje mee! Echt..... ga ik daar tegenover zitten met mijn broodtrommeltje en een thermosbeker met drinken. Ik moet er dan 's morgens zijn..... ik moet dan daar (of onderweg) mijn antibiotica innemen, dus een flesje water neem ik sowieso mee. En dan na afloop daar lunchen..... tegenover het restaurantje. 

Ik wist al ongeveer waar ik moest zijn, maar het was toch nog even goed kijken. Poli 41 ..... maar het heette nu locatie 41 .... alle poli's zijn nu locaties. 
Ach ja, ze moeten daar toch wat te doen hebben .... lekker alle borden veranderen..... die oude hingen er al zo lang. Ik had al snel door dat nergens het woord poli meer stond, dus ik moest locatie hebben begreep ik, maar ik snap het best als mensen gaan twijfelen of ze wel goed zitten, want bij de afspraak (per brief of mail) staat wel poli! 

 In de wachtkamer zat ik natuurlijk ook weer (ik heb veel stoelen en banken daar uitgeprobeerd), maar ik was al vroeg aan de beurt (het inchecken was gelukt, dus ze wisten dat ik er al was)

Terug is de bushalte ietsje verder, maar prima te doen. 
Het voelt gewoon goed om dit zelf te kunnen doen en omdat dit niet alleen de eerste afspraak daar was, maar ook de kortste afspraak en zonder onderzoek (nou ja, beetje kloppen en luisteren, meer niet), was dit een goede test voor mij. Zolang er niks hoeft te gebeuren wat te vermoeiend is of voor andere problemen kan zorgen kan ik het dus gewoon zelf! En dit ging zo soepel dat ook de volgende afspraken wel gaan lukken, die duren langer en dan wordt er iets meer gedaan, maar dat kan gewoon! Als dit probleemloos ging dan kan er meer. En dan lekker de tijd aan mijzelf.... ik ben graag vroeg.... soms veel te vroeg.... als ik alleen ga maakt dat niet uit, al wil ik 3 uur te vroeg komen! Ik wacht liever daar dan thuis.... er vallen nogal eens bussen uit, dus ik had deze keer ook een bus eerder genomen. Maar ook met de auto ben ik altijd vroeg.... er kan altijd iets tegen zitten en als ik ergens een hekel aan heb is het aan te laat komen. Het voelt voor mij gewoon beter als ik er vroeg ben. 

 Na de operatie zal ik opgehaald moeten worden (heen kan ik wel zelf, maar dat zal dan in Hoorn zijn met ook een bushalte dichtbij), maar dat zien we dan wel weer. .... ik heb nog geen datum, dus ik kan nog niks afspreken. Waarschijnlijk ergens in juli. 
Ik krijg eerst nog de zoveelste vragenlijst..... ik denk niet dat er nog veel is dat ze niet van mij weten, maar goed.... ik vul wel in. Daarna neemt anesthesie contact met mij op voor een afspraak.  
Het gaat gewoonlijk met een kijkoperatie, maar een enkele keer doen ze het op de ouderwetse manier.... ik vind het prima, laat ze maar doen waarvan ze denken dat voor mij het beste is.... zo'n snee geneest ook wel weer... het duurt dan wel wat langer, maar dat stelt op een heel mensenleven ook niks voor.  
Ik herinner mij na de keizersnee dat de gynaecoloog zei dat hij achteraf gezien het beter verticaal had kunnen doen omdat Edwin er moeilijk uitging omdat hij klem zat.... ik zei toen dat hij ook een kruis had kunnen maken en dan de flappen openvouwen, dan had hij ook meer ruimte gehad.... tsja, achteraf is het simpel! Maar als het beter is mag het van mij allemaal..... een litteken meer of minder zal mij een zorg zijn.... en trouwens.... ik draag toch geen bikini's, dus niemand die het ziet (en anders maar wel). 

Het is allemaal wel even wennen dat je overal je smartphone voor nodig hebt, ik ken nog mensen die geen smartphone hebben. Ook ken ik mensen die net als ik geen (internet-)abonnement op hun phone hebben en alleen met wifi werken. Normaal geen probleem, maar hoe vaker je zo'n ding nodig hebt hoe groter de kans dat dat toch wel eens lastig kan worden. Normaal gebruik ik mijn smartphone niet veel.....  ik heb hem met mijn laptop gekoppeld waardoor ik (thuis) bijna alles via mijn laptop kan doen, wat ik veel prettiger vind dan dat gepriegel op zo'n klein schermpje waarbij ik regelmatig dingen aantik die ik niet wilde aantikken. WhatsApp, Messenger, SMS ..... ik krijg het allemaal op mijn laptop. 
Ik word ook niet vaak mobiel gebeld, maar de laatste tijd juist vaak ..... alle belafspraken met dokters gaan mobiel, ook al geef ik steeds ook mijn vaste nummer door.  Via de vaste telefoon vind ik nog steeds prettiger, dat versta ik net wat beter en vind ik prettiger vasthouden.

Maar nu...... ik kreeg donderdagochtend een mailtje van het ziekenhuis dat ik voor de volgende dag 24 uur van tevoren kon inchecken door een vragenlijst in te vullen.... ik klikte op de link.... oeps, te vroeg, het was nog 27 uur van tevoren en dan kan het nog niet. Later lukte dat wel. 
Alles naar waarheid ingevuld.... dan komt er een mailtje met een bijlage..... in die bijlage een QR-code die ik op de polikliniek moest scannen zodat ze weten dat ik gearriveerd was..... pffff.... gelukkig kon ik het thuis allemaal op mijn gemak bekijken en ik maakte een foto van de code, dan kon ik het van mijn telefoon scannen, want printen is niet zo handig.... printers en ik zijn nooit vrienden! 
De mail kan ik op mijn phone vaak moeilijk terugvinden als er meer mailtjes binnen zijn gekomen (op de laptop vind ik dat overzichtelijker).... en dan nog de bijlage openen.... een foto is handiger, dat doe ik wel vaker.... ik zorg van tevoren al dat die foto voor staat en klaar is Ans. Ook met toegangskaartjes... werkt dat prima, geen gezoek, het staat al klaar! 
Ik denk toch dat dit voor sommige mensen lastig is.... vooral als je het van tevoren niet weet of doorhad! (of als je geen smartphone hebt).  Er zal ongetwijfeld hulp aanwezig zijn voor die mensen, maar toch.... als je al niet zo handig bent met die dingen en je voelt je beroerd of hebt pijn.... dan lukt nadenken ook  minder goed.... en je gaat je steeds ouder voelen als je dat dan ook al niet meer kan.... voorheen zei je gewoon je naam en je kon gaan zitten..... ja, uit die tijd stam ik nog en het is niet eens zo lang geleden dat ik het zo nog deed. Alles heeft voor- en nadelen natuurlijk. 

Natuurlijk zitten er ook goede kanten aan de moderne techniek.... internet (ondertussen al heel gewoon voor de meeste mensen) is echt wel handig. Ik kan online mijn afspraken in het ziekenhuis zien, ik kan zelfs de brieven lezen die het ziekenhuis naar mijn huisarts stuurde .... zo las ik dat ik op de SEH extra kippenbouillon heb gehad..... nou echt niet! Dat had ik nog wel geweten, want ik ben niet zo gek op alleen bouillon.... en dan nog extra ook.... ze zullen het wel van plan geweest zijn, maar ik was constant weg naar één of ander onderzoek.... die kans is groot als je op de SEH bent! Misschien hebben ze het wel gevraagd aan mij, dat zou kunnen.... en dan heb ik vast nee gezegd. Dat kan ik mij niet herinneren, maar er gebeurde zoveel, ik heb niet alles onthouden, maar ik weet zeker dat ik het niet gehad heb. 
Wat ook wel handig is dat ik op internet plattegronden van het ziekenhuis vond.... het ziekenhuis in Purmerend is niet zo groot als dat in Hoorn, maar ik moet steeds op een andere polikliniek zijn en dan is het wel handig als ik van tevoren al weet waar het ongeveer is en vooral op welke etage. 

Ik ben echt niet tegen de moderne techniek, maar het gaat zo snel! Toen alles nog mechanisch was snapte ik nog wel wat van techniek, maar nu veel computergestuurd is haak ik regelmatig af. Zelf dingen repareren wordt voor mij dan ook steeds lastiger.
Toen ik kind was kwam de melkboer nog langs met paard en wagen, net als de schillenboer ...... tv kregen we pas toen ik 8 was .... 1 net! Toen ik 9 was verhuisden we en kregen we een douche met lavet..... er kwam warm water uit de kraan.... wat een luxe. We hadden nog een kolenkachel, ook in ons nieuwe huis nog en daar was zelfs aan de schuur een kolenhok gebouwd. Bijna niemand had een auto. We hadden wel toen ik nog heel klein was al een wasmachine en een stofzuiger! De lichtknopjes waren nog draaiknoppen.... en voor zover ik weet altijd zwart.  
De smid verderop was ook hoefsmid, er kwam zo nu en dan nog een voddenman langs, het geld voor de huur, het ziekenfonds en meer van die dingen werd meestal aan huis opgehaald. De bakker, groenteboer en melkboer etc. kwamen gewoon nog langs de deur.... de moeders waren bijna altijd thuis (als er bijna niemand thuis is heeft het ook geen zin om nog te venten).
Veel mensen hadden spaarpotten met meerdere vakjes en er stond bij waarvoor het was.... zo kon je zorgen dat je genoeg had voor als bijv. de huur werd opgehaald. 

Nu maak ik potjes bij de bank..... dat is ook handig. Een potje voor tuin ophogen, een potje voor noodgevallen etc. 

 Koelkast hadden we nog niet, maar in ons nieuwe huis konden we er één huren van de woningbouwvereniging. Toen we er een tijdje woonden kregen we zelfs telefoon.... wow.... met draaischijf nog!  Uit die tijd stam ik..... is het dan gek dat ik de techniek niet altijd bij kan houden? 

Het lopen lukt steeds beter.... elke dag wat verder, maar vanaf nu hoeft het van mij niet verder te zijn, maar probeer ik liever meer tempo te maken. Dat lukt nu nog maar heel kort, maar sneller lopen is beter voor mijn evenwicht merk ik.  Nog steeds loop ik wat onzeker, vooral als ik moe word en dat is al snel..... maar het herstel is er ook weer snel, dus ik ga niet te ver over mijn grenzen! En alleen met oefenen kan het beter worden (en hopelijk verbetert het als ik van wat medicijnen af ben, want ik verdenk 2 medicijnen  ervan dat ze mij tegenwerken!).  Voorlopig ben ik al blij als ik dit niveau kan volhouden..... het is goed genoeg om de normale dagelijkse dingen redelijk te kunnen doen. 
Doordat ik ook weer fiets kan ik boodschappen doen..... lopend is dat nog te ver. Alles is nog vermoeiend, maar er kan steeds meer. De gewone dingen doen.... dat is ook conditie opbouwen. 

Als de galblaas eruit gaat kan ik een tijdje weer wat minder..... mag ik ook minder, mag ik niet zwaar tillen e.d.. Daarom is het goed om er in een redelijke conditie aan te beginnen.... zo goed als mogelijk is! 

Ik doe mijn best..... meer kan ik niet doen. Als ze dat een paar weken geleden gedaan hadden dan had ik erna op apegapen gelegen, ik was toen compleet futloos en sliep bijna dag en nacht .... dan had ik zo'n operatie niet aangekund!