Chirurg, Techniek, Conditie, Training, Operatie.

 Zo, het gesprek met de chirurg zit erop! 
Deze man adviseert om de galblaas eruit te halen.....zitten wel wat risico's aan, want behalve de normale risico's is het ook ontstekingsgebied, maar ja, ik kan het afwachten, maar dan loop ik kans dat ik dit nog een keer krijg..... dat is ook niet risicoloos.

Als ik dit een paar keer krijg dan heb ik 10 jaar nodig om weer een beetje te kunnen functioneren (dan ben ik (bijna) 80), het opbouwen zal steeds moeilijker worden.... dus haal er maar uit. Het leven is nooit zonder risico's en als deze man dat adviseert dan ga ik er van uit dat dat het beste is. Wie weet hoe ik er van opknap! En loopt het mis.... nou ja.... ik moet ergens aan doodgaan ooit ..... liever nog lang niet, maar ja... ik kan ook morgen een boom op mijn kop krijgen of onder een bus lopen. Mijn broer zegt altijd: "Zolang ze de dood niet afschaffen ben je je leven niet zeker!" Risico's zijn er altijd, het had een paar weken geleden ook goed mis kunnen gaan, zelf ben ik nog steeds verbaasd over de snelle achteruitgang toen.... het duurde even voordat bij mij de alarmbellen gingen rinkelen, maar ja..... je bekijkt je eigen situatie vaak anders dan een ander het bekijkt. Daar had ik het ook nog even over met iemand die mij alvast onderzocht en vragen stelde voor ik naar de chirurg ging (ik denk dat het een arts in opleiding was). Hij moest wel lachen toen ik zei dat ik best lekker lag toen ik gevallen was.... mijn hoofd op een zacht kleed.....  geen probleem. Hij begreep het wel, dat je zo weinig fut kan hebben dat opstaan teveel inspanning is. Ik zei ook dat mensen achteraf zeiden 'had mij dan gebeld', maar ja..... om te bellen moest ik ook opstaan en dat was nou juist het probleem.... ik kon het wel, maar het koste zoveel moeite dat ik liever bleef liggen. Hij snapte ook helemaal dat het voor mij geen traumatische ervaring was en ook dat ik er achteraf anders tegenaan kijk dan op dat moment. Hij stelde veel vragen.... of ik alcohol dronk, rookte of ooit gerookt had (steeds terugkomende vragen).... en... voor het eerst werd mij gevraagd of ik ook drugs gebruikte, marihuana of wat anders... mijn antwoord was: "Nee, nooit geprobeerd ook, ik was veel te bang dat ik het lekker zou vinden". 
Zo werkt het wel.... ik gaf Edwin als kind geen zoetigheid en vooral niet als het alleen maar zoet was, zonder duidelijke andere smaak. Hij vond dat heel normaal en dacht zelfs dat zoet niet lekker was (lussik niet hè?). Maar veel zoetigheid ziet er leuk uit en toen hij ouder werd probeerde hij toch eens wat..... toch wel lekker..... hij lustte wel meer! Zolang je het niet kent is die behoefte er niet of in elk geval minder (sommige dingen ruiken zo lekker dat je er toch trek in krijgt). 

Ik dacht dat het besluit om te opereren in overleg met een MLD-arts zou gaan (die belt mij de 21ste), maar ik kreeg de indruk dat het al besloten is. In elk geval heb ik wel toestemming gegeven. 

Blij dat ik besloten had met de bus te gaan..... het ging prima. De bushalte is aan de overkant, dat stukje kan ik wel lopen. Oversteken via een zebrapad met voetgangersverkeerslicht.
Binnen moest ik ook nog lopen, maar ik was vroeg genoeg om eerst even lekker te gaan zitten en een beetje rondkijken.....ik hoorde mijn naam.... jawel, een Monnickendammer die ik goed ken.... en daar heb ik lang mee gekletst.... hij is ook van het type dat je overal het beste van moet maken en niet zeuren.... daar hou ik van! Een mens mag best wel eens zeuren en zeker als er echt reden voor is, maar sommige mensen zeuren overal over.  We waren het in veel opzichten met elkaar eens. Leuk hem weer eens gesproken te hebben. 
 Al eerder was ik daar een bekende tegengekomen, maar daar heb ik maar kort mee gepraat. 
Veel plekken om even te zitten, ik kon ook even een broodje nemen en wat te drinken, maar ik wilde een simpel broodje, niet teveel.... en die zag ik niet, geen eenvoudig broodje ham of kaas of zo en ik had geen zin om te vragen of ze zoiets hadden. Toen ik de prijs van een broodje gezond zag haakte ik helemaal af .... 6 euro..... kom op zeg, ik eet thuis wel wat! Volgende keer neem ik wel een broodtrommeltje mee! Echt..... ga ik daar tegenover zitten met mijn broodtrommeltje en een thermosbeker met drinken. Ik moet er dan 's morgens zijn..... ik moet dan daar (of onderweg) mijn antibiotica innemen, dus een flesje water neem ik sowieso mee. En dan na afloop daar lunchen..... tegenover het restaurantje. 

Ik wist al ongeveer waar ik moest zijn, maar het was toch nog even goed kijken. Poli 41 ..... maar het heette nu locatie 41 .... alle poli's zijn nu locaties. 
Ach ja, ze moeten daar toch wat te doen hebben .... lekker alle borden veranderen..... die oude hingen er al zo lang. Ik had al snel door dat nergens het woord poli meer stond, dus ik moest locatie hebben begreep ik, maar ik snap het best als mensen gaan twijfelen of ze wel goed zitten, want bij de afspraak (per brief of mail) staat wel poli! 

 In de wachtkamer zat ik natuurlijk ook weer (ik heb veel stoelen en banken daar uitgeprobeerd), maar ik was al vroeg aan de beurt (het inchecken was gelukt, dus ze wisten dat ik er al was)

Terug is de bushalte ietsje verder, maar prima te doen. 
Het voelt gewoon goed om dit zelf te kunnen doen en omdat dit niet alleen de eerste afspraak daar was, maar ook de kortste afspraak en zonder onderzoek (nou ja, beetje kloppen en luisteren, meer niet), was dit een goede test voor mij. Zolang er niks hoeft te gebeuren wat te vermoeiend is of voor andere problemen kan zorgen kan ik het dus gewoon zelf! En dit ging zo soepel dat ook de volgende afspraken wel gaan lukken, die duren langer en dan wordt er iets meer gedaan, maar dat kan gewoon! Als dit probleemloos ging dan kan er meer. En dan lekker de tijd aan mijzelf.... ik ben graag vroeg.... soms veel te vroeg.... als ik alleen ga maakt dat niet uit, al wil ik 3 uur te vroeg komen! Ik wacht liever daar dan thuis.... er vallen nogal eens bussen uit, dus ik had deze keer ook een bus eerder genomen. Maar ook met de auto ben ik altijd vroeg.... er kan altijd iets tegen zitten en als ik ergens een hekel aan heb is het aan te laat komen. Het voelt voor mij gewoon beter als ik er vroeg ben. 

 Na de operatie zal ik opgehaald moeten worden (heen kan ik wel zelf, maar dat zal dan in Hoorn zijn met ook een bushalte dichtbij), maar dat zien we dan wel weer. .... ik heb nog geen datum, dus ik kan nog niks afspreken. Waarschijnlijk ergens in juli. 
Ik krijg eerst nog de zoveelste vragenlijst..... ik denk niet dat er nog veel is dat ze niet van mij weten, maar goed.... ik vul wel in. Daarna neemt anesthesie contact met mij op voor een afspraak.  
Het gaat gewoonlijk met een kijkoperatie, maar een enkele keer doen ze het op de ouderwetse manier.... ik vind het prima, laat ze maar doen waarvan ze denken dat voor mij het beste is.... zo'n snee geneest ook wel weer... het duurt dan wel wat langer, maar dat stelt op een heel mensenleven ook niks voor.  
Ik herinner mij na de keizersnee dat de gynaecoloog zei dat hij achteraf gezien het beter verticaal had kunnen doen omdat Edwin er moeilijk uitging omdat hij klem zat.... ik zei toen dat hij ook een kruis had kunnen maken en dan de flappen openvouwen, dan had hij ook meer ruimte gehad.... tsja, achteraf is het simpel! Maar als het beter is mag het van mij allemaal..... een litteken meer of minder zal mij een zorg zijn.... en trouwens.... ik draag toch geen bikini's, dus niemand die het ziet (en anders maar wel). 

Het is allemaal wel even wennen dat je overal je smartphone voor nodig hebt, ik ken nog mensen die geen smartphone hebben. Ook ken ik mensen die net als ik geen (internet-)abonnement op hun phone hebben en alleen met wifi werken. Normaal geen probleem, maar hoe vaker je zo'n ding nodig hebt hoe groter de kans dat dat toch wel eens lastig kan worden. Normaal gebruik ik mijn smartphone niet veel.....  ik heb hem met mijn laptop gekoppeld waardoor ik (thuis) bijna alles via mijn laptop kan doen, wat ik veel prettiger vind dan dat gepriegel op zo'n klein schermpje waarbij ik regelmatig dingen aantik die ik niet wilde aantikken. WhatsApp, Messenger, SMS ..... ik krijg het allemaal op mijn laptop. 
Ik word ook niet vaak mobiel gebeld, maar de laatste tijd juist vaak ..... alle belafspraken met dokters gaan mobiel, ook al geef ik steeds ook mijn vaste nummer door.  Via de vaste telefoon vind ik nog steeds prettiger, dat versta ik net wat beter en vind ik prettiger vasthouden.

Maar nu...... ik kreeg donderdagochtend een mailtje van het ziekenhuis dat ik voor de volgende dag 24 uur van tevoren kon inchecken door een vragenlijst in te vullen.... ik klikte op de link.... oeps, te vroeg, het was nog 27 uur van tevoren en dan kan het nog niet. Later lukte dat wel. 
Alles naar waarheid ingevuld.... dan komt er een mailtje met een bijlage..... in die bijlage een QR-code die ik op de polikliniek moest scannen zodat ze weten dat ik gearriveerd was..... pffff.... gelukkig kon ik het thuis allemaal op mijn gemak bekijken en ik maakte een foto van de code, dan kon ik het van mijn telefoon scannen, want printen is niet zo handig.... printers en ik zijn nooit vrienden! 
De mail kan ik op mijn phone vaak moeilijk terugvinden als er meer mailtjes binnen zijn gekomen (op de laptop vind ik dat overzichtelijker).... en dan nog de bijlage openen.... een foto is handiger, dat doe ik wel vaker.... ik zorg van tevoren al dat die foto voor staat en klaar is Ans. Ook met toegangskaartjes... werkt dat prima, geen gezoek, het staat al klaar! 
Ik denk toch dat dit voor sommige mensen lastig is.... vooral als je het van tevoren niet weet of doorhad! (of als je geen smartphone hebt).  Er zal ongetwijfeld hulp aanwezig zijn voor die mensen, maar toch.... als je al niet zo handig bent met die dingen en je voelt je beroerd of hebt pijn.... dan lukt nadenken ook  minder goed.... en je gaat je steeds ouder voelen als je dat dan ook al niet meer kan.... voorheen zei je gewoon je naam en je kon gaan zitten..... ja, uit die tijd stam ik nog en het is niet eens zo lang geleden dat ik het zo nog deed. Alles heeft voor- en nadelen natuurlijk. 

Natuurlijk zitten er ook goede kanten aan de moderne techniek.... internet (ondertussen al heel gewoon voor de meeste mensen) is echt wel handig. Ik kan online mijn afspraken in het ziekenhuis zien, ik kan zelfs de brieven lezen die het ziekenhuis naar mijn huisarts stuurde .... zo las ik dat ik op de SEH extra kippenbouillon heb gehad..... nou echt niet! Dat had ik nog wel geweten, want ik ben niet zo gek op alleen bouillon.... en dan nog extra ook.... ze zullen het wel van plan geweest zijn, maar ik was constant weg naar één of ander onderzoek.... die kans is groot als je op de SEH bent! Misschien hebben ze het wel gevraagd aan mij, dat zou kunnen.... en dan heb ik vast nee gezegd. Dat kan ik mij niet herinneren, maar er gebeurde zoveel, ik heb niet alles onthouden, maar ik weet zeker dat ik het niet gehad heb. 
Wat ook wel handig is dat ik op internet plattegronden van het ziekenhuis vond.... het ziekenhuis in Purmerend is niet zo groot als dat in Hoorn, maar ik moet steeds op een andere polikliniek zijn en dan is het wel handig als ik van tevoren al weet waar het ongeveer is en vooral op welke etage. 

Ik ben echt niet tegen de moderne techniek, maar het gaat zo snel! Toen alles nog mechanisch was snapte ik nog wel wat van techniek, maar nu veel computergestuurd is haak ik regelmatig af. Zelf dingen repareren wordt voor mij dan ook steeds lastiger.
Toen ik kind was kwam de melkboer nog langs met paard en wagen, net als de schillenboer ...... tv kregen we pas toen ik 8 was .... 1 net! Toen ik 9 was verhuisden we en kregen we een douche met lavet..... er kwam warm water uit de kraan.... wat een luxe. We hadden nog een kolenkachel, ook in ons nieuwe huis nog en daar was zelfs aan de schuur een kolenhok gebouwd. Bijna niemand had een auto. We hadden wel toen ik nog heel klein was al een wasmachine en een stofzuiger! De lichtknopjes waren nog draaiknoppen.... en voor zover ik weet altijd zwart.  
De smid verderop was ook hoefsmid, er kwam zo nu en dan nog een voddenman langs, het geld voor de huur, het ziekenfonds en meer van die dingen werd meestal aan huis opgehaald. De bakker, groenteboer en melkboer etc. kwamen gewoon nog langs de deur.... de moeders waren bijna altijd thuis (als er bijna niemand thuis is heeft het ook geen zin om nog te venten).
Veel mensen hadden spaarpotten met meerdere vakjes en er stond bij waarvoor het was.... zo kon je zorgen dat je genoeg had voor als bijv. de huur werd opgehaald. 

Nu maak ik potjes bij de bank..... dat is ook handig. Een potje voor tuin ophogen, een potje voor noodgevallen etc. 

 Koelkast hadden we nog niet, maar in ons nieuwe huis konden we er één huren van de woningbouwvereniging. Toen we er een tijdje woonden kregen we zelfs telefoon.... wow.... met draaischijf nog!  Uit die tijd stam ik..... is het dan gek dat ik de techniek niet altijd bij kan houden? 

Het lopen lukt steeds beter.... elke dag wat verder, maar vanaf nu hoeft het van mij niet verder te zijn, maar probeer ik liever meer tempo te maken. Dat lukt nu nog maar heel kort, maar sneller lopen is beter voor mijn evenwicht merk ik.  Nog steeds loop ik wat onzeker, vooral als ik moe word en dat is al snel..... maar het herstel is er ook weer snel, dus ik ga niet te ver over mijn grenzen! En alleen met oefenen kan het beter worden (en hopelijk verbetert het als ik van wat medicijnen af ben, want ik verdenk 2 medicijnen  ervan dat ze mij tegenwerken!).  Voorlopig ben ik al blij als ik dit niveau kan volhouden..... het is goed genoeg om de normale dagelijkse dingen redelijk te kunnen doen. 
Doordat ik ook weer fiets kan ik boodschappen doen..... lopend is dat nog te ver. Alles is nog vermoeiend, maar er kan steeds meer. De gewone dingen doen.... dat is ook conditie opbouwen. 

Als de galblaas eruit gaat kan ik een tijdje weer wat minder..... mag ik ook minder, mag ik niet zwaar tillen e.d.. Daarom is het goed om er in een redelijke conditie aan te beginnen.... zo goed als mogelijk is! 

Ik doe mijn best..... meer kan ik niet doen. Als ze dat een paar weken geleden gedaan hadden dan had ik erna op apegapen gelegen, ik was toen compleet futloos en sliep bijna dag en nacht .... dan had ik zo'n operatie niet aangekund!