Gelukkig zijn er ook goede uitslagen..... we gaan gewoon weer verder... en het wordt tijd voor wat anders!

Vrijdag kwam er weer eens een vragenlijst van het ziekenhuis..... er was ook alweer een afspraak bijgekomen, dit keer met een gynaecoloog, want op dat gebied zijn ze ook iets tegengekomen waar naar gekeken moet worden...... is het eerste wat ik in moet vullen: 'Voor welke klacht heeft u een afspraak?'  Ik kon hem niet openlaten...... dus dan maar alles invullen, want ik kon niet ontdekken of dit voor een bepaalde afspraak bedoeld was. Mogelijk voor de gynaecoloog, omdat dat weer nieuw is, maar als dat er niet bij staat vul ik alles maar in. 
Sommige dingen stonden al ingevuld, zoals of ik rookte of alcohol of drugs gebruikte en er werd ook gevraagd of de contactpersonen nog klopten, anders moest ik het veranderen. Leuk, maar ze stonden er niet bij..... waarschijnlijk zou ik ze wel te zien krijgen als ik op veranderen zou klikken, maar het is toch handiger als het er staat. Nu is dat allemaal kort geleden ingevuld en zelfs meerdere keren, er is niemand verhuisd of van telefoonnummer veranderd, dus ik weet wat er ingevuld is, maar als het van langer geleden is kan het zijn dat ik niet meer weet of het telefoonnummer nog klopt en als je 6 broers hebt die in de buurt wonen weet je dan nog welke je dan ingevuld hebt ..... dus handiger als ze dat er meteen bij vermelden. Dat zijn dus allemaal dingen waarom ik een hekel aan vragenlijsten heb..... tot nu toe waren ze eenvoudig, maar die eerste vraag al.... voor welke klacht ik kom.... ik weet niet welke afspraak ze bedoelen en wat gynaecologie betreft..... ik heb geen klachten! Ze hebben gewoon toevallig een cyste ontdekt waar ik voor zover ik weet geen last van heb. 
Volgens mij allemaal dingen die bekend zijn..... sterker nog..... waar ze in het ziekenhuis al meer van weten dan ikzelf! Ze hebben mij daar al behoorlijk binnenstebuiten gekeerd..... ik zie en voel alleen de wondjes. 
Ik vind het een prima ziekenhuis hoor, maar steeds die vragenlijsten wordt wat veel.... en bij deze weet ik dus niet eens waarvoor hij is en naar mijn idee heb ik niks ingevuld wat nog niet bekend was. 
Later ontdekte ik dat ik een sms had gekregen "Voor uw bezoek aan ons ziekenhuis staat een vragenlijst klaar" ..... dus ook zonder vermelding voor welk bezoek. Nou is het misschien ongebruikelijk om met alles tegelijk bezig te zijn, maar bij mij is dat nou eenmaal zo. 
Ondertussen ontdekte ik dat mijn afspraken voor tandarts en diabetescontrole en week eerder waren dan ik uit mijn hoofd meende te weten..... dus ik moest de tandarts afzeggen want dat is dan gelijk met de chirurg.... en de diabetescontrole is dan een dag erna en weer een dag later moet ik naar de gynaecoloog...... pfffff...... je moet wel heel gezond zijn om al die bezoeken aan de medische wereld te kunnen volhouden. Misschien stel ik die controle dan wel uit.... ik kijk het even aan..... hij is al eerder uitgesteld omdat ik in het ziekenhuis lag, dus ik laat hem liever doorgaan..... maar we zien wel. 
Tandarts moest ik in elk geval afzeggen, dus meteen een mailtje gestuurd. 
Al snel kwam er een leuk mailtje terug..... ze mailt mij over een paar weken hoe het gaat en dan zien we wel verder. De tandarts kan echt niet, de diacontrole past er net tussen als ik fit genoeg ben.... maar dat kan vast wel over een paar weken. 

Daarna wachten op het telefoontje van de neuroloog...... die zou rond 12 uur bellen..... dat werd half 4..... maar goed..... hij had redelijk goed nieuws.... er zijn geen tekenen van epilepsie gevonden, waarschijnlijk was het een uitgelokte aanval, dus door omstandigheden uitgelokt. Nou valt niks met zekerheid te zeggen, dus toch nog doorgaan met de medicijnen.... jammer, maar het is niet anders. 
Over een half jaar terugkomen tenzij ik weer wat raars krijg en als er niks gebeurt  kunnen we dan waarschijnlijk medicijnen afbouwen. Er zijn wel wat beschadigingen gevonden, maar dat is slecht te zeggen waar het van komt.... vaak te zien bij rokers, maar ik heb nooit gerookt, bij diabeten, dat ben ik wel, maar dat is redelijk onder controle..... niet altijd goed, maar nooit extreme uitslagen, maar het kan een oorzaak zijn. Hoge bloeddruk ook, maar mijn bloeddruk is meestal goed.... wel eens wat aan de  hoge kant, maar als ik dan terug moet komen is het perfect.... met een 24-uurskastje gemeten zelfs laag ..... dus hoog is hij gewoonlijk niet, alleen bij stress. Na die aanval was hij bijvoorbeeld heel hoog, maar dat vond ik logisch, ik was mij te pletter geschrokken. 
Het half jaar niet autorijden is nu 3 maanden geworden (daar is al ruim een maand van om), ik heb geen meldingsplicht, maar hoor het voor de wet wel te weten, dus doe ik het toch en er gebeurt iets dan heb ik een probleem. Nou, ik wacht nog wel even met rijden. Ik ben graag voorzichtig, ook al mocht het wel, dan zou ik het liever nog niet doen..... even afwachten nog of het echt niet terugkomt. Ook een uitgelokte aanval kan natuurlijk vaker voorkomen. Als ik elke keer als iemand boe roept zo schrik dat ik een aanval krijg dan is het ook niet goed (dat verwacht ik niet)...... maar dat kan ik dus beter even afwachten, het lijkt erop dat ik het alleen kreeg door pure pech dat er meerdere dingen samen kwamen... ik was natuurlijk behoorlijk verzwakt en dan kan er snel iets mis gaan. Het zal dus wel goed gaan, maar zekerheid voor alles! Als het in een auto mis gaat kan het meteen dramatisch zijn en daar heb ik geen zin in.
Maar de auto.... ik hou toch al niet van autorijden.... ik ben wel heel blij dat ik een auto heb, maar ik rij nooit alleen omdat ik het leuk vind, ik rij omdat het soms handiger is om met de auto te gaan. 
Dus zeker in het begin geen verre ritten (maar dat doe ik sowieso al weinig) en ik heb al het aanbod dat als ik het eng vind de eerste keer er iemand meegaat. Heel lief!!! Ik denk niet dat het nodig is, maar ik weet dat het kan en dat voelt al fijn. In het donker rijden word ik nu nog voorzichtiger mee, ik had toch al de indruk dat dat langzaamaan moeilijker werd, dus...... nu even niet, alleen waar het echt kan..... bijvoorbeeld naar ons clubgebouw. Alles goed verlicht onderweg, niet ver en ik ken elke straatsteen en zijweg etc. Meestal op de fiets, maar een keertje met de auto bij slecht weer of als ik meer moet meenemen dat kan nog wel. Maar andere ritten, ik merkte al dat ik het spannender ging vinden in het donker.... nou ja, vooral inspannender.... en spanningen moet ik nu niet hebben. De staar zal natuurlijk toch langzaam aan verergeren, ook al noemen ze het al heel lang beginnende staar. Verder heb ik er weinig last van. Een klein beetje dubbel beeld, ik kan er gewoon van lezen (als het niet te donker is), maar muziek lezen is wel lastig, want soms zie ik 10 lijntjes op de notenbalk i.p.v. 5 .... en welke noot is het dan? Maar een bril versterkt alleen de echte lijnen, dus meestal lukt het wel met bril. 

Jaja, ouder worden kan wat krakkemikkigheden met zich meebrengen, maar het kan erger..... jonge mensen kunnen ook van alles hebben, op mijn leeftijd is het minder gek, laat ik er maar vanuit gaan dat het erbij hoort.  Nu zit ik even goed in de lappenmand omdat ik alles tegelijk heb en niet alles volgens plan verloopt, maar ik ga er vanuit dat het wel weer goed komt, of in elk geval goed genoeg en ik ben al heel blij dat het er naar uitziet dat ik geen epilepsie heb! Een pijntje hier en een pijntje daar kan ik wel hebben, vermoeidheid ben ik aan gewend...... ik ben al in de 7de hemel als ik gewoon mijn normale leven weer kan oppakken zoals ik het deed..... en zoals ik het wil blijven doen! 
Nu is het nog wat moeizaam, ik zit nog volop in de onderzoeken e.d. en na mijn (mislukte) operatie moet alles eerst even genezen, dus ik zit nog wel in die lappenmand,  maar ik heb tenminste een lappenmand..... je zal maar ziek en zielig zijn en niet eens een lappenmand hebben waar je even lekker in kan liggen..... toch?

En zolang ik nog kan lachen valt het allemaal wel mee! Gelukkig kan ik dat nog steeds en heb ik dat steeds gekund. Ik heb het in beide ziekenhuizen heel goed gehad..... de heerlijke eenpersoonskamer in Hoorn, ik vond dat wel prettig. In Purmerend lag ik met nog 3 anderen, maar dat was ook prima..... het bracht ook wel gezelligheid met zich mee, al vond ik zo'n privékamer wel erg fijn. Nu met de dagopname was ook top..... ik ging lachend de ok in, ik vind het heerlijk als ik de mensen om mij heen hoor lachen en gek doen..... serieus als het moet, maar ruimte om te lachen en dan doe ik graag mee.
Ik hoorde de afkorting voor mijn operatie...... heel goed, het was zo'n mond vol, dat kan je beter afkorten tot lapchol ..... dat klinkt beter dan laparoschopische cholcystectomie.  Ik kreeg dus een lapchol, althans dat was de bedoeling en zei dat ik dat een veel beter woord vond. 

Volgende week alleen een dokter die belt..... dat valt mee en dan een week met weinig medische dingen..... wel bloedprikken, maar daar heb ik geen vaste dag voor, dat kan een dag eerder of later zijn, zonder afspraak. Het lukte mij om in die week een afspraak met mijn kapster te maken...... heerlijk, daar ben ik aan toe. Ik heb gekeken, het valt te belopen vanaf de bushalte, gewoon rustig aan..... dit zou ik vorige week ook gekund hebben, dus dat lukt dan ook wel weer, dan is alles wel weer goed genoeg genezen.

Ik ben nu nog voorzichtig..... de wondjes aan de buitenkant genezen goed, maar wat binnenin gebeurt weet ik niet, dat is niet te zien en dat is veel belangrijker dat het goed gaat.... dus even de kans geven dat dat ook goed gaat. 
 Die week erna veel afspraken, maar ook afspraken waar weer nieuwe afspraken uit voort kunnen komen....... daarom wilde ik graag daarvoor nog naar de kapster. Allemaal weer geregeld! Lekker..... zo wordt ik weer steeds meer mijzelf. Juist nu is het belangrijk om er een beetje fatsoenlijk uit te zien, daar voel ik mij ook beter door. Dus ook steeds vaker weer oorbellen e.d. in, soms wat nagellak..... van die kleine dingetjes die mij het gevoel geven dat ik vooruit ga! Mijn kettinkje met onze trouwringen weer om, dat moest af bij de MRI en de operatie, maar dat miste ik echt. Al die kleine dingen zijn op dit moment echt wel belangrijk. Ik kan ook een hele dag lekker in pyjama rondlopen en hooguit een borstel door mijn haar halen.... die dagen mogen er ook zijn, maar niet elke dag! 

Zaterdag
De wondjes lijken goed te genezen, dan zal het aan de binnenkant ook wel goed gaan...... maar ook hier ga ik uit van zekerheid voor alles, dus nog wel voorzichtig. En ik voel ook nog duidelijk dat de beste man behoorlijk bezig is geweest daarbinnen....manoeuvrerend met de apparatuur door allerlei spierlagen heen (en als het moeilijk gaat zal dat vast er wat heftiger aan toe gegaan zijn)...... maar volgens mij wordt dat al minder. Echt erg is het nooit geweest, meer als een soort spierpijn en van de wondjes is er eigenlijk nog maar één die ik nog duidelijk voel  (maar niet als ik rustig zit, dan voel ik niks). Maar duidelijk voelen is niet hetzelfde als echt pijn hebben...... dus nog steeds geen pijnstillers gebruikt! Ik herinner mij uit mijn jeugd dat mijn vader eens een spuit morfine van de huisarts kreeg..... eindelijk geen pijn meer en hij zei later tegen die huisarts dat hij daar wel vaker wat van wilde.... waarop de huisarts zei: "De pijn is weg, maar de waarschuwing ook, die voel je niet meer, de patiënt gaat lachend de hemel in, dus dit krijg je niet vaak!"  Bij paracetamol komt een heftige pijn er natuurlijk wel doorheen, maar toch..... de kleinere veranderingen voel je niet.... ook dat is voor mij een reden om het alleen te nemen als het echt nodig is en niet alleen omdat ik wel eens wat zou kunnen voelen. In het ziekenhuis heb ik er 2 keer 2 genomen omdat dat erbij hoorde, maar verder niet! 

Ik heb wat verband vervangen, eentje zit er nog (een eilandpleister), daar kijk ik later wel naar, maar die zit nog helemaal goed en die leek het meest nodig te zijn. Ik heb op mijn buik onder die eilandpleister  een blauwe/zwarte plek alsof hij met een pot verf mijn buik bewerkt heeft..... dit heb ik nog niet eerder gehad.... maar ja, ik vermoed dat dat ook komt omdat het moeilijk ging, dan is het niet simpelweg even naar binnen en klaar, maar zal er veel meer beweging daarbinnen zijn om het wel te laten lukken. Nou, dat zal wel weer wegtrekken, maar het ziet er nu echt niet uit. Nee, daar plaats ik geen foto van (ik maakte er wel een foto van)..... dat gaat wat te ver. 

Zo.... en nu wordt het tijd voor andere dingen! De komende tijd verwacht ik weinig nieuws op gezondheidsgebied, dus nu is het wel even mooi geweest...... over en tijdelijk sluiten wat betreft het gezondheidsfront! 
Ik ga zo een stukje wandelen, dus ik kom weer buiten...... alles weer een beetje normaal! En hopelijk maak ik weer wat leuke dingen mee die niks met gezondheid te maken hebben!!!!